De Kulluk gestrand voor de kust van Alaska, hier op een foto van de Amerikaanse kustwacht. Foto EPA / Jon Klingenberg
Het nieuwe jaar is nog maar amper begonnen als op de vroege morgen van 1 januari 2013 een reusachtig gevaarte strandt voor de kust van het onbewoonde eiland Sitkalidak. De ronde, stalen kolos steekt scherp af tegen de donkerbruine heuvels van Alaska achter hem. Op de boeg staat slechts een woord: Kulluk.
Het betekent zoveel als ‘donder’, in het dialect van de inheemse volken van Noord-Canada. Maar van donderen is het nooit gekomen in de 10 jaar dat Shell het grote boorplatform bezat. In plaats van een toonbeeld van exploratiedrift is de Kulluk het gezicht geworden van een mislukte poolexpeditie.
DE ZOEKTOCHT NAAR OLIE ONDER HET POOLIJS
Het is 2005 als Shell – op dat moment het op drie na grootste oliebedrijf ter wereld - besluit op zoek te gaan naar olie en gas op de Noordpool. Het Brits-Nederlandse concern heeft nieuwe oliereserves nodig om ook in de toekomst mee te kunnen doen met de grote olieconcerns. En onder de poolkappen ligt een schat aan olie en gas.
Om in de ijskoude en vaak bevroren wateren rondom de Noordpool te kunnen boren, schaft Shell de Kulluk aan. Hoeveel het bedrijf daaraan heeft uitgegeven, werd nooit bekendgemaakt. Maar duidelijk is wel dat Shell na aanschaf nog eens meer dan 200 miljoen dollar uitgaf om het platform op te tuigen.
Maar door een ongelukkige samenloop van omstandigheden loopt het anders en wordt de Kulluk niet de wichelroede die Shell naar de olie onder de poolkappen leidt, maar onderdeel van een mislukte miljardeninvestering.
Lees in The New York Times hoe het ambitieuze project van Shell in een jaar verandert in een fiasco (Leestijd: 40 minuten).
In 2005, Royal Dutch Shell, then the fourth-largest company on Earth, bought a drill rig that was both tall, rising almost 250 feet above the waterline, and unusually round. The hull of the Kulluk, as the rig was called, was made of 1.5-inch-thick steel and rounded to better prevent its being crushed. A 12-point anchor system could keep it locked in place above an oil well for a full day in 18-foot seas or in moving sea ice that was four feet thick. Its drill bit, dropped from a 160-foot derrick, could plunge 600 feet into the sea, then bore another 20,000 feet into the seabed, where it could verify the existence of oil deposits that were otherwise a geologist’s best guess. It had a sauna. It could go (in theory) where few other rigs could go, helping Shell find oil that (in theory) few other oil companies could find.
pensive effort to open Arctic waters to oil production.Runaway Oil Rig Under Control, Shell SaysDEC. 31, 2012
Lees de rest van het artikel:
-- op de site van de New York Times --
Geen opmerkingen:
Een reactie posten