Mijn Passie? Delen(want 'Gedeelde Vreugd=Dubbele Vreugd & Gedeelde Smart=Halve Smart).Zie mijn Blog-bijdragen dus als mijn middel om wat me interesseert te delen. Als Links, Reposts, en regelmatig in de vorm van Column, Analyse of Commentaar & al dan niet bijtend, ironisch, of roerend statement. Mijn intentie is iedere dag iets van waarde door te geven...
Ik krijg ook graag feedback; dus Volgen en Reageren stel ik zeer op prijs!
woensdag 18 maart 2020
SHARTIE AART DEKKER / PRESIDENTVERKIEZINGEN USA 2020: Bernie Sanders mag dan de Democratische Kandidatuur Niet Winnen; Zijn Invloed is Gigantisch - 'Wordt Joe Biden opeens progressief?' / GROENE ANALYSE CASPER THOMAS /
SHARTIE AART DEKKER: Ook als in principe kansloze (want de Democratische Partijleiding wil Bernie Sanders niet als hun kandidaat) oppositionele Presidents-kandidaat, kan je heel veel invloed hebben op het Beleid; Bernie Sanders bewijst dat deze cyclus opnieuw, want Biden neemt forse Programmapunten van Sanders (en Warren) over. Warren 'Running Mate' van Biden? Nu moeten de Democraten - Bernie voorop - nog een manier weten te vinden om Bernie's Aanhang ook achter Biden - en naar de Stembus in November weten te krijgen... Bernie als Minister van...? (AD) (Afbeelding overgenomen van 'Bigger than any one of us', mprnews.org)
Groene-redacteur Casper Thomas schrijft vanuit Washington
over het Amerika van Donald Trump. In aflevering achttien: het eerste
debat tussen Joe Biden en Bernie Sanders als een omkering van rollen.
Het was een vreemd debat, afgelopen zondag, tussen de twee
overgebleven kanshebbers bij de Democratische voorverkiezingen. Vreemd
omdat er geen publiek in de studio zat, vanwege het coronavirus. Bijna
net zo leeg als de zaal was het podium. Twee weken geleden was de race
om het presidentskandidaatschap nog een mêlee van zeer verschillende
kandidaten. Nu waren er twee mannen van achter in de zeventig over. Nog
opmerkelijker: de verschillen tussen Joe Biden en Bernie Sanders worden
kleiner, in plaats van groter.
Het begon ermee dat Biden vlak voor het debat aankondigde twee van de
meest kenmerkende plannen van zijn concurrenten over te nemen. ‘In het
hele land drukken schulden op families uit de middenklasse en
arbeidersklasse’, twitterde Biden. ‘Dat is een enorm probleem, en we
hebben de beste ideeën nodig om dat op te lossen.’ Uit de hoed kwam het
voorstel om hoger onderwijs gratis te maken voor iedereen wiens ouders
minder dan 125.000 dollar verdienen. Niet precies waar Bernie Sanders en
Elizabeth Warren voor pleitten, maar een aardig eind in de richting.
Nog opmerkelijker was Bidens omarming van Warrens ‘bankroetwet’, die
de mogelijkheid biedt om studieschuld te laten kwijtschelden bij een
faillissement en schuldvergeving over de gehele linie makkelijker maakt.
Hoewel die term natuurlijk eigenlijk aan het Sanders-kamp toebehoort,
was dit niet minder dan revolutionair. Biden en Warren hebben jarenlang
strijd gevoerd over de faillissementswetten in de VS, waarbij de oud
vicepresident de kant koos van creditcardmaatschappijen die graag zien
dat mensen tot in lengte der dagen vastzitten aan hun
schuldverplichtingen. Tijdens debatten van de voorverkiezingen duurde
dit conflict voort. Plotseling gaf Biden het gelijk aan Warren.
Is dit een voorbode voor meer? Blijkbaar laat Biden zich naar links
duwen naarmate zijn kans om presidentskandidaat te worden groeit.
Ongetwijfeld speelt hier een dosis pragmatisme. Het Democratisch
electoraat vraagt om progressieve plannen, en dat negeren zou zijn
kansen om daadwerkelijk president te worden kleiner maken. Het is goed
mogelijk dat Biden, mocht hij president worden, ook op zoek gaat naar
een goede invulling van de green new deal zoals bedacht door anderen.
Biden heeft eigenlijk weinig eigen ambities met het presidentiële ambt.
Hij wil Trump verslaan. Ongetwijfeld wil hij ook zijn eerdere mislukte
pogingen om president te worden uitwissen. Alle ruimte dus voor de mensen met wie hij zich wil omringen om hun
agenda uit voeren. Het is niet uitgesloten dat hij Warren vraagt haar
eigen plannen in de praktijk te brengen, misschien zelfs als
vicepresident. Het is in ieder geval zeker dat Biden voor een vrouw
kiest. Die toezegging deed hij tijdens het debat. Sanders hield het op
een ‘waarschijnlijk’ toen hem gevraagd of hij een vrouw aan zijn zijde
zou vragen. Dat het Biden was die zich hier committeerde aan
progressieve verandering, terwijl Sanders de mogelijkheid wil openhouden
om twee mannen tegenover het duo Trump-Pence te zetten, onderstreept
hoe makkelijk rollen wisselen in de Amerikaanse politiek. Dat geldt ook
voor de rol van vergeetachtige oude man. Het was Sanders die een betoog
afstak over ebola, om er na een paar zinnen achter te komen dat hij
corona bedoelde.
De debatleiders moest het twee keer vragen: ‘Zegt u nu, hier op tv, dat u een vrouwelijke running mate
zal kiezen?’ Toen Biden volmondig ja zei, werd mij duidelijk dat hij
een slimme strategie had gevonden om zijn voorsprong op Sanders te
verstevigen. Hij kwam over als vooruitstrevend en als een potentiële
president met een plan. Sanders’ aarzeling kon je interpreteren als een
signaal dat hij nog niet dacht aan de inrichting van zijn Witte Huis.
Een gewiekste politicus had ter plekke geïmproviseerd en volmondig ‘ja,
natuurlijk’ gezegd, al was het maar om zijn opponent niet te laten
pronken met andermans veren. Wat was het ergste dat had kunnen gebeuren?
Dat Sanders, mocht Biden om onverwachte redenen geen
presidentskandidaat worden, een vrouw moet kiezen?
‘Het debat laat zien dat Bernie geen echte revolutionair is’, zei een
bevriende Sanders-stemmer tegen me de volgende dag. ‘Hij is niet
genadeloos, hij ging niet voor de kill.’ Er klonk lichte
teleurstelling door in zijn stem. Inderdaad was het debat tam. Misschien
kwam het door de coronacrisis. Een gemeenschappelijke biologische
vijand, en een incompetente bestrijder in het Witte Huis, maakt keiharde
onderlinge strijd tussen twee mannen die voor dezelfde partij willen
uitkomen wat ongepast. Er wordt volop gespeculeerd over de vraag of de
coronacrisis Trump zal nekken. In ieder geval leek het Sanders’
politieke vuur enigszins te doven.
Tegelijkertijd werd tijdens het debat duidelijk waar de grenzen
liggen van een progressieve Biden.
Gratis gezondheidszorg voor iedereen
gaat er op zijn voorspraak niet komen. Volgens Sanders toonde corona de
noodzaak van ‘medicare for all’ aan. Biden vond van niet. Hij wilde een
pakket crisismaatregelen waarbij iedereen met een besmetting gratis
wordt behandeld. Dat, plus financiële soelaas voor wie in een door het
virus ontregelde economie zijn inkomsten kwijtraakt, was volgens hem
voldoende. Ook dat was een bewijs dat corona de zuurstof uit het
politieke debat zuigt. De grote verschillen in de mate waarin Amerikanen
zijn beschermd tegen het noodlot gaan veel verder dan deze ene
uitbraak. Maar op het moment dat het crisis is, is het de crisis die het
debat bepaalt. ‘Geen revolutie maar resultaten’, was de oneliner die
Biden had ingestudeerd.
Misschien lees ik er teveel in, maar even leek het alsof Sanders voor
zichzelf besloot dat hij genoegen nam met wat hij kon krijgen. ‘Joe mag
dan meer Staten gewonnen hebben, wij winnen de ideologische strijd’,
zei hij. Ziedaar het vredesbestand dat in korte tijd uit de
Democratische voorverkiezingen is komen rollen. Of het robuust is moet
blijken uit het aantal Sanders-kiezers dat, mocht ‘Joe’ het inderdaad
worden, op 3 november Democratisch stemt.
...is sinds 2010 redacteur bij De Groene Amsterdammer.
Momenteel schrijft hij vanuit standplaats Washington DC over de
democratie in Amerika en elders in de wereld. In 2018 verscheen zijn
boek De autoritaire verleiding.
Over de opmars van de antiliberale wereldorde, gebaseerd op onderzoek
en reportage in Rusland, Turkije, Hongarije, India en de VS.
Voordat hij redacteur werd bij De Groene werkte Casper bij
de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, waar hij onderzoek
deed naar de oorzaken van de financiële crisis. Casper volgde een
liberal arts-opleiding aan University College Maastricht en studeerde
Europese geschiedenis aan University College Londen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten