Mensen die mijn stukjes lezen weten dat er een onderwerp is dat regelmatig terugkomt: de negatieve, zure, benadering van het Nederlandse Basketball door een deel van (en niet het onbelangrijkste deel!). Ik denk dat deze vaak onwaarachtig is, meestal een dieper liggend persoonlijk probleem weergeeft, maar vooral destructief is voor het NL-Basketball. De mensen die nu wat van het basketball proberen te maken zijn er tot op hoge mate de dupe van, want het is erg moeilijk bij het grote publiek een positief imago te kweken voor basketball als slechts een beperkt aantal mensen met vrijwel onbeperkte toegang tot de media, bekende mensen dus (nee, ik noem deze keer géén namen!) niet aflaat modder en stront te gooien naar en over ons vaderlandse basketball.
Het kan ook anders; heel anders! Daarom als voorbeeld bijgaand filmpje, gemaakt door niet Nederlandse mensen. Promotie? Jazeker! Maar daarmee direct niet serieus te nemen want 'niet journalistiek'? Absoluut niet! Dit stukje had door willekeurig welke Amerikaanse Basketball Media-persoon gemaakt kunnen worden; er is geen woord van gelogen en het representeert de werkelijkheid goed!
Hoor het eens van een ander: clicken op de volgende link en vervolgens op de rubriek 'Leisure' en dan op 'EclipseMyGuide Amsterdam Basketball'.
http://www.expatnl.com/
maandag 27 april 2009
donderdag 16 april 2009
Mijn laatste Basketballmeters
'My last shot?'; oftewel 'mijn laatste meters...'
Dit stuk schreef ik in verband met een voor mij unieke wedstrijd; een groot bepalend deel van mijn basketball-leven kwam 30 jaar na dato weer eens bij elkaar. Een mooie gelegenheid om de lezers van mijn stukjes wat meer inzicht te geven in het "waarom" van die stukjes, waar mijn motivatie en ideeen vandaan komen en voor iedereen bovendien een mooi stuk basketball-historie. Ik heb het stuk in zijn originele versie gehandhaafd, dus niet bijgewerkt naar vandaag.
In een bijzinnetje, of een regeltje tussen het grote verhaal door, heb ik in deze column al wel eens iets van mijn eigen basketball-geschiedenis losgelaten. Niet dat deze nu zo heel belangrijk is, maar het is natuurlijk bij de meeste mensen wel zo dat met name iemands vroegste geschiedenis erg bepalend is voor latere gebeurtenissen en opvattingen; zo ook bij mij. Nu, ter gelegenheid van een heuse benefietwedstrijd, is het een mooie gelegenheid om eens wat meer over mezelf, mijn (basketball-)geschiedenis en -achtergronden uit de doeken te doen.
Ik begon op 15-jarige leeftijd bij Frisol/R in Dordrecht (nu Rowic) interesse te krijgen in de mooie sport basketball. Er waren toen nog meerdere landelijke '2e Divisies', er waren sponsors, en er waren buitenlandse, c.q. Amerikaanse, spelers actief tot op dat niveau. Ik was korfballer en hoorde van een teamgenote dat zij weleens met haar broer naar een wedstrijd van Frisol ging kijken en dat 'dat leuk was'. Een onzichtbare kracht trok mij naar Sporthal Wielwijk en daar ging er een wereld voor mij open: er speelde een Amerikaan genaamd Jerome Freeman, bijnaam de 'Parel van Hawaii', die een uitnodiging om bij de Harlem Globetrotters te komen spelen had afgeslagen, om in het buitenland te gaan spelen en zijn internationale carrière startte dus in Dordrecht. Ik zag de wedstrijd, ik meen tegen Flubbers uit Twente, ik zag Freeman spelen, en ik was in een klap verkocht! Dit was al helemaal het geval toen enkele weken later Frisol/R, na al eerder Eredivisionist DED te hebben uitgeschakeld, voor een uitverkocht huis (en dan bedoel ik echt stijf UITVERKOCHT; er waren maximaal extra tribunes bijgebouwd, en er kon geen muis meer bij. Marco de Waard's Regionale Brandweer zou vandaag de dag opleggen dat er zeker 500 kaarten minder verkocht zouden mogen worden!), tegen Fiat Stars uit Amsterdam voor een halve finale plaats in de Nationale Beker.
Het scheelde weinig of Freeman schakelde, met in zijn kielzog mensen zoals Wim en Gerard Seits, Ids Thijsseling, Henk Stolk, Ben Barneveld en Kees vd Berg, het 'grote' Fiats Stars uit... U begrijpt, nou ja misschien ook wel niet, vooral jongere lezers zullen zich moeilijk voor kunnen stellen hoe het toen was; ik was 'hooked' en verliet de edele korfbalsport voor 'de Real Deal' Basketball.
In korte tijd meldden indertijd ook René Ridderhof, Erik Snijders, Rijk van Dongen, Edu Bolte, Hans Heijdeman, Adje Finmans, Marcel Gahrman, Cor de Haze, e.a, allemaal zo'n 15, 16 jaar oud, zich aan als lid. Frisol/R kocht zich in in de Eredivisie, en de volgende twee jaren zagen wij als jonge 'pikkie's' Eredivisiewedstrijden van een sport die op dat moment de hemel bestormde; de 'Gouden Eeuw' van het Nederlandse Basketball was aanstaande. Na twee jaar verdween de club (vrijwillig) uit de Eredivisie, maar gebeurde er tegelijkertijd iets anders, wat een belangrijke stap was in de ontwikkeling van het NL basketball; voorzitter Henk Stolk trok Maarten van Gent aan als eerste full time coach van Nederland. Maarten koos direct voluit voor het inpassen van jeugdspelers; zo maakten binnen korte tijd René Ridderhof, Hans Heijdeman, Edu Bolte, Rijk van Dongen, Adje Finmans, Harry de Roo en anderen hun debuut in het eerste mannenteam. Let wel, het ging hierbij veelal om spelers van 16,17 of 18 jaar, het was dus een ongekende move!
In enkele jaren bouwde van Gent een met 1, later 2 Amerikanen, en 1 of 2 Nederlanders met wat meer routine, aangevuld veredeld Juniorenteam. Dat team promoveerde op eigen kracht naar de Eredivisie en daarmee maakte Frisol/R op 23 september 1978 zijn rentree in de Eredivisie.
De spelers op die gedenkwaardige dag (tegenstander was NN*Donar Groningen) waren:
Rene Ridderhof*, Erik Snijders, David Moore, Rijk van Dongen, Hans Heydeman*, Desmond Dennis, Martin Gijsbers, Aart Dekker, Wim vd Bogaard en Marco de Waard*. Een* staat voor: 'werd later A-international'. Natuurlijk was deze line-up slechts een moment opname, want ook spelers als Edu Bolte*, Wim Kanters*, Raymond Bottse*, Paul van Solm*, Eric van Solm, Hans Cussell, Rene Vervoorn*, Ron Richel, Ron Bornett, Robert Smits, Jaap vd Put en vele anderen maakten voor kortere of langere tijd deel uit van wat er indertijd, en de jaren die volgden, in Dordrecht gebeurde. Interessant om te citeren is wat de toen (nog wel) vol gas aan het Nederlandse Basketball mee bouwende Mart Smeets schreef in het Basketball Jaarboek 1978/1979:
“Frisol is voor de top van de Nederlanse basketballwereld geen echte vreemde. Vier jaar geleden deed de Dordtse ploeg wat schuchtere stappen binnen de eredivisie, die eigenlijk niet slecht te noemen waren, maar wel enige onzekerheid aangaven. De ploeg had een sponsor, maar in de knettergekke prijsopdrijving van andere clubs/sponsors wilde Nico de Vries (de sponsor dus) beslist niet meegaan. Waardoor er bewust een stap terug gedaan werd en de luwte van de landelijke eerste klasse werd opgezocht. Nu echter is Frisol/R terug. Met een totaal nieuwe bezetting, met veel inlands talent en met een sponsor die nog steeds vindt dat hij niet meedoet in de race van de honderdduizenden. Een club dus met een aardige ploeg en een aardige sponsor en misschien wel een club die model gaat staan voor de modale basketballvereniging van de jaren '80...”
Voorwaar, profetische woorden(!), al waren er maar weinig (of geen) clubs die in de vele jaren daarna de jeugd zoveel kansen gaven als Maarten in Dordrecht wél consequent deed. Helaas werd na +1980 de basketball coverage door de media minder, en (dus) ook de sponsoring, en zakte het NL-Basketball langzaam maar zeker, beetje bij beetje, weg. De toenmalige topclubs zoals Nashua Den Bosch, Nationale Nederlanden Groningen en Parker Leiden deden het met hun 'Supersponsoren' nog een flink aantal jaren zeer goed, ook internationaal, maar toen die gouden tijden voorbij waren en het geld van kleinere geldschieters moest komen was dat tijdperk voorbij... Was er toen, met het goede voorbeeld dat Frisol/R en Maarten van Gent als leidraad, echt geinvesteerd in het zoeken, rekruteren en ontwikkelen van Nederlands Talent dan had het basketball wellicht niet zo diep kunnen zinken; maar helaas (bijna) niemand deed dat... Iemand als voorzitter Rinus de Jong van Den Bosch, die zijn sporen voor het vasketball echt wel verdiend heeft, meldde doodleuk: “aan opleiden doe ik niet; ik koop de spelers die ik nodig heb wel...”.
Frisol handhaafde zich in zijn tweede verblijf zo'n jaar of vijf in de Eredivisie, eerst onder Maarten van Gent en later aan de hand van Charis Sideris. Ik was er, als speler, slechts het eerste seizoen (als speler) bij. Veel ex-teamgenoten zwierven als basketballer de wereld over; maakten EK's, WK en/of POT's mee. Een aantal werden echt 'profbasketballer' in andere clubs, enkele kozen, net zoals ik, al snel voor een verblijf in de lagere klassen. Sommigen basketballen nog steeds, iets dat voor mij helaas al weer zo'n kleine 20 jaar geleden onmogelijk werd. Maar al voor de legendarische jaren eind 70/begin 80'er jaren plantte met name Maarten van Gent het basketballzaadje diep in mij en vele anderen. Hij liet ons ook de eerste stappen op de Internationale velden maken; voor mij ging het dan om landen als Israel, België en Frankrijk. Het belangrijkste was dat hij liet zien dat er, ook in het basketball, heel veel mogelijk is als je jezelf er maar voor inzet, je in iets gelooft en bereid bent nieuwe wegen in te slaan. Ik heb die lessen toen geleerd, en het heeft veel van wat ik later in het basketball heb gedaan mede bepaald; het is nooit meer overgegaan...
Maarten van Gent verliet Frisol/R en werd coach bij NN*Donar in Groningen (kampioen), via, via bij BC Oostende (kampioen) en in Tallinn (kampioen); kampioenschappen in drie verschillende landen, en bovendien bondscoach van zowel Estland als (later) Nederland; geen enkele Nederlandse coach doet hem dat na! Op deze manier wakkerde hij de interesse voor (Internationaal) Top Basketball verder aan en was hij wederom inspirerend bezig voor mensen zoals ik; want als Maarten het kan...
Ik heb in de dertig jaar die volgden zo'n beetje alles gedaan wat je in het basketball kan doen. Deze stukjes, waardoor ik (vaak samen met Telegraaf-basketball-journalist Charis Sideris, óók ex-Frisol/R) door sommigen als laatste/onverbeterlijke optimist word gezien, zijn dan ook een direct uitvloeisel van wat ik in mijn vroege-jeugd-basketball-dagen in Dordrecht heb meegemaakt.
Frisol/R, onder Charis Sideris, op het randje van de Play Offs beland (toen nog met vier ploegen gespeeld), speelde onvoldoende goed in op het (al lang van te voren gemelde) stoppen van sponsor van vele jaren Frisol. Het sterke, nog goeddeels uit 'eigen kweek' bestaande, team spatte uit elkaar. Het schaduwteam Kador/R, ook ik speelde er enkele jaren, werd het eerste team en speelde (uiteindelijk weer onder de aloude naam Rowic) nog vele, vele jaren in de Eerste Divisie(s). Deze werd trouwens al snel (eigenlijk) de Tweede Divisie omdat er een nieuwe Promotie Divisie tussen werd gezet.
Marco de Waard speelde nog een 'kleine eeuw' verder in de Eredivisie, bij RZ (Rotterdam Zuid), Den Helder, Goba en Den Bosch, alvorens hij terug keerde op het oude nest. De club Rowic kreeg het, ondanks de coach-inzet van oudgedienden zoals Edu Bolte en Marco de Waard die met jeugd aan de gang gingen, steeds moeilijker; zoals dat inmiddels voor vele 'gewone' Nederlandse Basketballverenigingen het geval is). Nu moet de club zelfs gedwongen de vaste Sporthal Sterrenburg, met daar aan vast de roemruchte eigen kantine, die lange tijd als baken en (financiële) basis functioneerde, verlaten voor een, ongetwijfeld mooiere, maar misschien wel veel minder geschikte, nieuw te bouwen sporthal.
Binnenkort organiseert Marco de Waard op zaterdag 14 februari 2009 een benefietwedstrijd voor de Roparun; het affice is mooi:
Frisol/R vs. Oud-Internationals
Plaats Sporthal Sterrenburg, Dordrecht
Aanvang Zaterdag 14 Februari 19:30h
Toegang € 5,- (voor het goede doel)
Het zullen wat mij betreft waarschijnlijk de laatste paar meters (als speler) op een basketballveld worden. Misschien zit er nog een laatste schotje in...veel meer in ieder geval niet.
Belangrijker lijkt het me dat een Reunië van die “Goeie Oude” tijd, een leuke happening wordt voor betrokkenen en publiek.
Beter nog als (veel) geïnteresseerden in Basketballgeschiedenis en/of het belang van een goede Jeugdopleiding, de kans te baat nemen om hierover met bijvoorbeeld Maarten van Gent, tegenstander coach Ton Boot (hij gaf onlangs een prachtig interview over het jezelf ontwikkelen als jeugdige speler, zie o.a. interview Frank Vischschraper met Ton Boot), of een van de andere aanwezigen te praten. Want succes en een goede jeugdopleiding kan, mits aan een aantal andere randvoorwaarden voldaan is; dat heeft de 'case' Frisol/R in Dordrecht aangetoond!
Mijns inziens (op dit moment) misschien nog belangrijker zou het zijn, als deze gelegenheid iets op zou leveren waardoor de club 'Rood Wit Crispijn', want daar staat de naam 'RoWiC' voor, uiteindelijk weer vele jaren bestaanszekerheid zou krijgen.
En natuurlijk een mooie opbrengst voor de 'FireRunners' in de Roparun, het goede doel van deze benefiet...
Ik hoop veel mensen te treffen op 14 februari!
AART DEKKER
Dit stuk schreef ik in verband met een voor mij unieke wedstrijd; een groot bepalend deel van mijn basketball-leven kwam 30 jaar na dato weer eens bij elkaar. Een mooie gelegenheid om de lezers van mijn stukjes wat meer inzicht te geven in het "waarom" van die stukjes, waar mijn motivatie en ideeen vandaan komen en voor iedereen bovendien een mooi stuk basketball-historie. Ik heb het stuk in zijn originele versie gehandhaafd, dus niet bijgewerkt naar vandaag.
In een bijzinnetje, of een regeltje tussen het grote verhaal door, heb ik in deze column al wel eens iets van mijn eigen basketball-geschiedenis losgelaten. Niet dat deze nu zo heel belangrijk is, maar het is natuurlijk bij de meeste mensen wel zo dat met name iemands vroegste geschiedenis erg bepalend is voor latere gebeurtenissen en opvattingen; zo ook bij mij. Nu, ter gelegenheid van een heuse benefietwedstrijd, is het een mooie gelegenheid om eens wat meer over mezelf, mijn (basketball-)geschiedenis en -achtergronden uit de doeken te doen.
Ik begon op 15-jarige leeftijd bij Frisol/R in Dordrecht (nu Rowic) interesse te krijgen in de mooie sport basketball. Er waren toen nog meerdere landelijke '2e Divisies', er waren sponsors, en er waren buitenlandse, c.q. Amerikaanse, spelers actief tot op dat niveau. Ik was korfballer en hoorde van een teamgenote dat zij weleens met haar broer naar een wedstrijd van Frisol ging kijken en dat 'dat leuk was'. Een onzichtbare kracht trok mij naar Sporthal Wielwijk en daar ging er een wereld voor mij open: er speelde een Amerikaan genaamd Jerome Freeman, bijnaam de 'Parel van Hawaii', die een uitnodiging om bij de Harlem Globetrotters te komen spelen had afgeslagen, om in het buitenland te gaan spelen en zijn internationale carrière startte dus in Dordrecht. Ik zag de wedstrijd, ik meen tegen Flubbers uit Twente, ik zag Freeman spelen, en ik was in een klap verkocht! Dit was al helemaal het geval toen enkele weken later Frisol/R, na al eerder Eredivisionist DED te hebben uitgeschakeld, voor een uitverkocht huis (en dan bedoel ik echt stijf UITVERKOCHT; er waren maximaal extra tribunes bijgebouwd, en er kon geen muis meer bij. Marco de Waard's Regionale Brandweer zou vandaag de dag opleggen dat er zeker 500 kaarten minder verkocht zouden mogen worden!), tegen Fiat Stars uit Amsterdam voor een halve finale plaats in de Nationale Beker.
Het scheelde weinig of Freeman schakelde, met in zijn kielzog mensen zoals Wim en Gerard Seits, Ids Thijsseling, Henk Stolk, Ben Barneveld en Kees vd Berg, het 'grote' Fiats Stars uit... U begrijpt, nou ja misschien ook wel niet, vooral jongere lezers zullen zich moeilijk voor kunnen stellen hoe het toen was; ik was 'hooked' en verliet de edele korfbalsport voor 'de Real Deal' Basketball.
In korte tijd meldden indertijd ook René Ridderhof, Erik Snijders, Rijk van Dongen, Edu Bolte, Hans Heijdeman, Adje Finmans, Marcel Gahrman, Cor de Haze, e.a, allemaal zo'n 15, 16 jaar oud, zich aan als lid. Frisol/R kocht zich in in de Eredivisie, en de volgende twee jaren zagen wij als jonge 'pikkie's' Eredivisiewedstrijden van een sport die op dat moment de hemel bestormde; de 'Gouden Eeuw' van het Nederlandse Basketball was aanstaande. Na twee jaar verdween de club (vrijwillig) uit de Eredivisie, maar gebeurde er tegelijkertijd iets anders, wat een belangrijke stap was in de ontwikkeling van het NL basketball; voorzitter Henk Stolk trok Maarten van Gent aan als eerste full time coach van Nederland. Maarten koos direct voluit voor het inpassen van jeugdspelers; zo maakten binnen korte tijd René Ridderhof, Hans Heijdeman, Edu Bolte, Rijk van Dongen, Adje Finmans, Harry de Roo en anderen hun debuut in het eerste mannenteam. Let wel, het ging hierbij veelal om spelers van 16,17 of 18 jaar, het was dus een ongekende move!
In enkele jaren bouwde van Gent een met 1, later 2 Amerikanen, en 1 of 2 Nederlanders met wat meer routine, aangevuld veredeld Juniorenteam. Dat team promoveerde op eigen kracht naar de Eredivisie en daarmee maakte Frisol/R op 23 september 1978 zijn rentree in de Eredivisie.
De spelers op die gedenkwaardige dag (tegenstander was NN*Donar Groningen) waren:
Rene Ridderhof*, Erik Snijders, David Moore, Rijk van Dongen, Hans Heydeman*, Desmond Dennis, Martin Gijsbers, Aart Dekker, Wim vd Bogaard en Marco de Waard*. Een* staat voor: 'werd later A-international'. Natuurlijk was deze line-up slechts een moment opname, want ook spelers als Edu Bolte*, Wim Kanters*, Raymond Bottse*, Paul van Solm*, Eric van Solm, Hans Cussell, Rene Vervoorn*, Ron Richel, Ron Bornett, Robert Smits, Jaap vd Put en vele anderen maakten voor kortere of langere tijd deel uit van wat er indertijd, en de jaren die volgden, in Dordrecht gebeurde. Interessant om te citeren is wat de toen (nog wel) vol gas aan het Nederlandse Basketball mee bouwende Mart Smeets schreef in het Basketball Jaarboek 1978/1979:
“Frisol is voor de top van de Nederlanse basketballwereld geen echte vreemde. Vier jaar geleden deed de Dordtse ploeg wat schuchtere stappen binnen de eredivisie, die eigenlijk niet slecht te noemen waren, maar wel enige onzekerheid aangaven. De ploeg had een sponsor, maar in de knettergekke prijsopdrijving van andere clubs/sponsors wilde Nico de Vries (de sponsor dus) beslist niet meegaan. Waardoor er bewust een stap terug gedaan werd en de luwte van de landelijke eerste klasse werd opgezocht. Nu echter is Frisol/R terug. Met een totaal nieuwe bezetting, met veel inlands talent en met een sponsor die nog steeds vindt dat hij niet meedoet in de race van de honderdduizenden. Een club dus met een aardige ploeg en een aardige sponsor en misschien wel een club die model gaat staan voor de modale basketballvereniging van de jaren '80...”
Voorwaar, profetische woorden(!), al waren er maar weinig (of geen) clubs die in de vele jaren daarna de jeugd zoveel kansen gaven als Maarten in Dordrecht wél consequent deed. Helaas werd na +1980 de basketball coverage door de media minder, en (dus) ook de sponsoring, en zakte het NL-Basketball langzaam maar zeker, beetje bij beetje, weg. De toenmalige topclubs zoals Nashua Den Bosch, Nationale Nederlanden Groningen en Parker Leiden deden het met hun 'Supersponsoren' nog een flink aantal jaren zeer goed, ook internationaal, maar toen die gouden tijden voorbij waren en het geld van kleinere geldschieters moest komen was dat tijdperk voorbij... Was er toen, met het goede voorbeeld dat Frisol/R en Maarten van Gent als leidraad, echt geinvesteerd in het zoeken, rekruteren en ontwikkelen van Nederlands Talent dan had het basketball wellicht niet zo diep kunnen zinken; maar helaas (bijna) niemand deed dat... Iemand als voorzitter Rinus de Jong van Den Bosch, die zijn sporen voor het vasketball echt wel verdiend heeft, meldde doodleuk: “aan opleiden doe ik niet; ik koop de spelers die ik nodig heb wel...”.
Frisol handhaafde zich in zijn tweede verblijf zo'n jaar of vijf in de Eredivisie, eerst onder Maarten van Gent en later aan de hand van Charis Sideris. Ik was er, als speler, slechts het eerste seizoen (als speler) bij. Veel ex-teamgenoten zwierven als basketballer de wereld over; maakten EK's, WK en/of POT's mee. Een aantal werden echt 'profbasketballer' in andere clubs, enkele kozen, net zoals ik, al snel voor een verblijf in de lagere klassen. Sommigen basketballen nog steeds, iets dat voor mij helaas al weer zo'n kleine 20 jaar geleden onmogelijk werd. Maar al voor de legendarische jaren eind 70/begin 80'er jaren plantte met name Maarten van Gent het basketballzaadje diep in mij en vele anderen. Hij liet ons ook de eerste stappen op de Internationale velden maken; voor mij ging het dan om landen als Israel, België en Frankrijk. Het belangrijkste was dat hij liet zien dat er, ook in het basketball, heel veel mogelijk is als je jezelf er maar voor inzet, je in iets gelooft en bereid bent nieuwe wegen in te slaan. Ik heb die lessen toen geleerd, en het heeft veel van wat ik later in het basketball heb gedaan mede bepaald; het is nooit meer overgegaan...
Maarten van Gent verliet Frisol/R en werd coach bij NN*Donar in Groningen (kampioen), via, via bij BC Oostende (kampioen) en in Tallinn (kampioen); kampioenschappen in drie verschillende landen, en bovendien bondscoach van zowel Estland als (later) Nederland; geen enkele Nederlandse coach doet hem dat na! Op deze manier wakkerde hij de interesse voor (Internationaal) Top Basketball verder aan en was hij wederom inspirerend bezig voor mensen zoals ik; want als Maarten het kan...
Ik heb in de dertig jaar die volgden zo'n beetje alles gedaan wat je in het basketball kan doen. Deze stukjes, waardoor ik (vaak samen met Telegraaf-basketball-journalist Charis Sideris, óók ex-Frisol/R) door sommigen als laatste/onverbeterlijke optimist word gezien, zijn dan ook een direct uitvloeisel van wat ik in mijn vroege-jeugd-basketball-dagen in Dordrecht heb meegemaakt.
Frisol/R, onder Charis Sideris, op het randje van de Play Offs beland (toen nog met vier ploegen gespeeld), speelde onvoldoende goed in op het (al lang van te voren gemelde) stoppen van sponsor van vele jaren Frisol. Het sterke, nog goeddeels uit 'eigen kweek' bestaande, team spatte uit elkaar. Het schaduwteam Kador/R, ook ik speelde er enkele jaren, werd het eerste team en speelde (uiteindelijk weer onder de aloude naam Rowic) nog vele, vele jaren in de Eerste Divisie(s). Deze werd trouwens al snel (eigenlijk) de Tweede Divisie omdat er een nieuwe Promotie Divisie tussen werd gezet.
Marco de Waard speelde nog een 'kleine eeuw' verder in de Eredivisie, bij RZ (Rotterdam Zuid), Den Helder, Goba en Den Bosch, alvorens hij terug keerde op het oude nest. De club Rowic kreeg het, ondanks de coach-inzet van oudgedienden zoals Edu Bolte en Marco de Waard die met jeugd aan de gang gingen, steeds moeilijker; zoals dat inmiddels voor vele 'gewone' Nederlandse Basketballverenigingen het geval is). Nu moet de club zelfs gedwongen de vaste Sporthal Sterrenburg, met daar aan vast de roemruchte eigen kantine, die lange tijd als baken en (financiële) basis functioneerde, verlaten voor een, ongetwijfeld mooiere, maar misschien wel veel minder geschikte, nieuw te bouwen sporthal.
Binnenkort organiseert Marco de Waard op zaterdag 14 februari 2009 een benefietwedstrijd voor de Roparun; het affice is mooi:
Frisol/R vs. Oud-Internationals
Plaats Sporthal Sterrenburg, Dordrecht
Aanvang Zaterdag 14 Februari 19:30h
Toegang € 5,- (voor het goede doel)
Het zullen wat mij betreft waarschijnlijk de laatste paar meters (als speler) op een basketballveld worden. Misschien zit er nog een laatste schotje in...veel meer in ieder geval niet.
Belangrijker lijkt het me dat een Reunië van die “Goeie Oude” tijd, een leuke happening wordt voor betrokkenen en publiek.
Beter nog als (veel) geïnteresseerden in Basketballgeschiedenis en/of het belang van een goede Jeugdopleiding, de kans te baat nemen om hierover met bijvoorbeeld Maarten van Gent, tegenstander coach Ton Boot (hij gaf onlangs een prachtig interview over het jezelf ontwikkelen als jeugdige speler, zie o.a. interview Frank Vischschraper met Ton Boot), of een van de andere aanwezigen te praten. Want succes en een goede jeugdopleiding kan, mits aan een aantal andere randvoorwaarden voldaan is; dat heeft de 'case' Frisol/R in Dordrecht aangetoond!
Mijns inziens (op dit moment) misschien nog belangrijker zou het zijn, als deze gelegenheid iets op zou leveren waardoor de club 'Rood Wit Crispijn', want daar staat de naam 'RoWiC' voor, uiteindelijk weer vele jaren bestaanszekerheid zou krijgen.
En natuurlijk een mooie opbrengst voor de 'FireRunners' in de Roparun, het goede doel van deze benefiet...
Ik hoop veel mensen te treffen op 14 februari!
AART DEKKER
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
