zondag 27 juni 2021

SHARTIE AART DEKKER BIJ KUDO TROUW(2012) / IDEALIST OF OPPORTUNIST: 'De eerste baan van Sywert van Lienden' & Youp die Typische CDA-politiek en -integriteit bespreekt in 'Zeurpieter'

 

SHARTIE AART DEKKER

Te mooi, te Freudiaans, om te laten liggen, dit Knipsel Uit de Oude Doos van Trouw - Magazine 'Tijd' (19 mei 2012)... De vraag is: 'Heeft Sywert toen al de waarheid gesproken en zei hij 'zakken vullen'? Waarschijnlijker is het freudiaans, en wellicht veelzeggend voor de politieke opportunist die 'onze Sywert' (waarschijnlijk) toen ook al was...immers, toen financierde hij (een van) zijn idealen  - het oprichten van een nieuwe politieke beweging  - de G500 -  met zijn baantjes als vakkenvuller bij de AH en Boni van Ermelo, inmiddels heeft hij gekozen voor 'de Macht'  - machtspartij CDA -, het zakkenvullen waar wel meer CDA'ers zich aan bezondigen en is dit opportunisme geheel fout gelopen voor 'onze Sywert', en heeft zijn geliefde CDA hem al afgevoerd als lid... Tsja...

(AD)

*

Ook voor 'Youp' zijn de perikelen bij het CDA natuurlijk voer voor veel (leed-)vermaak:

NRC-Opinie

Zeurpieter

Sywert is geen CDA-lid meer. Zal hij een half jaar contributie terugvragen? Ik denk het wel. Uit de persverklaring begreep ik dat onze nationale mondkapjesweldoener zelf is opgestapt bij de partij. Op die verklaring was overduidelijk een paar uurtjes juridisch gepuzzeld. Uit niks mocht namelijk blijken dat de fraudeur er gewoon uitgeflikkerd is. Nee, de oplichter is zelf opgestapt. In het belang van het CDA dat het op dit moment toch al zo moeilijk heeft. Sywert is gewoon te goed voor deze wereld. Ook was er nog even in het persbericht gemoffeld dat hij het tegen de integriteitscommissie van de partij wel degelijk over zijn graaimiljoenen had gehad. Maar tegen een andere integriteitscommissie dan de officiële integriteitscommissie.

Het CDA is namelijk zo integer dat er meerdere integriteitscommissies zijn. Zoals ze ook meerdere rekeningen hebben waarop ze hun sponsormiljoenen ontvangen. Was trouwens ook weer schitterend hoe ze zich daar deze week uit moesten kronkelen. Iets met een miljoen euro, gestort door de fondsenwerver zelf, precies op het moment dat ze het niet aan het ministerie hoefden te melden. Een zwaar christelijk schimmenspel dat volgens Wopke volledig transparant en eerlijk is. Ik hoop voor deze types dat hun god geen goed geheugen heeft.

Vorige week zat ik met CDA-prominent Mona Keijzer in een televisieprogramma en ik vroeg haar waarom die Sywert niet onmiddellijk de partij uit gelazerd was? Hij heeft zijn criminele gedrag inmiddels zelf toegegeven en meneer weigert het gestolen geld terug te geven aan de rechtmatige eigenaar. Als je als politieke partij een beetje fatsoen wil uitstralen naar je leden en je kiezers, dan schop je dit soort gajes toch onmiddellijk je tent uit?

Met een mond vol meel antwoordde Mona dat er eerst een intern onderzoek moest komen en dat er natuurlijk ook nog partijstatuten waren. Het CDA houdt zich graag aan de regels. Maar de crimineel had zelf bekend? Weer kreeg ik een pakhuis pannenkoekenmeel van deze Volendamse bierkaai over me heen en was blij dat ik mijn liedje mocht zingen. De volgende dag trof ik in mijn mailbox de partijstatuten en daar staat overduidelijk in dat je dit soort tuig onmiddellijk kan verwijderen. Daar hoef je geen seconde over te vergaderen. Maar inmiddels is Sywert dus met zachte hand geëlimineerd. Hij werd nog bedankt voor zijn bewezen diensten. Hij heeft iedereen zo goed leren liegen.

Mona had het op tv ook nog even over Pieter Omtzigt, die het zinkende schip heeft verlaten. Zo jammer. Zo verschrikkelijk jammer. Zo ontzettend verschrikkelijk jammer. Dat vindt niet alleen Mona, maar de gehele partijtop. Mona had trouwens nog wel de confetti in d’r haar van het spontane feestje dat op het partijbureau ontstaan was toen zeurpieter de deur definitief achter zich had dichtgetrokken. Een jolig lid had diep in de nacht een dronken speech gehouden namens de actiegroep Sodepieterop. Na afloop is aan iedereen gevraagd de beelden van deze toespraak te wissen.

Wel weer leuk dat er binnenkort een extra CDA-congres komt. Helaas zonder Sywert, maar met mij. Ik heb me inmiddels als lid gemeld en ga zeker even kijken. Druk zal het er niet zijn. Wie wil daar nog gezien worden? Wat voor vragen ik ga stellen? Ik wil weten welke paragrafen in het verkiezingsprogramma door Sywert zijn geschreven. En of de goeierd ook geld in de verkiezingskas heeft gestort? Hij had die negen miljoen namelijk toen al op zijn rekening. En ik wil weten welke CDA’ers hem geholpen hebben bij het doordrukken van de smerige mondkapjesdeal van niet alleen Sywert, maar ook van zijn misdadige kompanen Bernd Damme en Camille van Gestel. Namen die niet onbenoemd mogen blijven. Het lijken me gezellige congresvragen.

Of zal ik kort en krachtig vertellen over Ghislaine Maxwell, de rechterhand van misbruikmiljardair Jeffrey Epstein, die deze week klaagde dat haar cel zo naar stront stonk? Onhoudbaar zelfs. Een verschrikkelijke putlucht maakte haar kotsmisselijk. Hoe die lucht daar kwam? Mevrouw had zelf de plee niet doorgetrokken.

Met deze laatste levenswijsheid mogen ze doen wat ze willen.

*


Je vindt de oorspronkelijke rubriek 'Mijn eerste baan' van Sywert van Lieden op Trouw.nl   ---  Hier  ---



vrijdag 25 juni 2021

SHARTIE AART DEKKER / BIJ DE PVV - Club Wilders, of wel de 'Partij (voor Gratis) Prostitutie (voor) Vrienden'- Verandert er Nooit Iets.... / HELP DEZE CLUB/MAN NEDERLAND UIT / VK CARTOON COLLIGNON 2010 /

Volkskrant Cartoon 'Collignon', meer van Collignon voor VK.nl   ---  Hier ---

*

SHARTIE AART DEKKER

BIJ DE PVV  - Club Wilders, ofwel de 'Partij (voor Gratis) Prostitutie (voor) Vrienden'-  Verandert er Nooit Iets....

HELP DEZE CLUB/MAN NEDERLAND UIT!

Meer dan 10 jaar geleden alweer, bovenstaande Cartoon van Jos Collignon..!

Goed, het gaat over 'Kop van Jut Leers' Minister van Immigratie & Asiel...zowel dat ministerie als de bewuste minister zijn alweer diep weggezakt in het collectieve geheugen...

En ja; Wilders heeft de 'kunst van het politieke amok maken bij zichzelf dusdanig geperfectioneerd dat hij zijn vazallen in de fractie alleen nog maar nodig heeft om zijn wil meer kracht bij te zetten tijdens stemmingen  - niet dat het ook maar iets uitmaakt - want de PVV doet er, net als Baudet, totaal niet toe; je moet keer op keer het gescheld en getier met interrupties van de partijen die er ook garen bij spinnen (zoals die Flut-VVD, dat Takke-CDA, en ook het D66 van Kaag, en nog wat kleintjes) tijden lang aanhoren, met een beetje mazzel voor een van de betrokkenen halen ze een eindeloos op kijk- en luister-buis herhaalde quote, maar verder is het totaal irrelevant voor debat en beleid...

En ja, het arsenaal aan 'Drukmiddelen van de 'Partij' (voor Gratis) Prostitutie (voor) Vrienden, in 2010 nog: 

- Kopstoten

- Over de bar trekken

- Iemands auto total-loss slaan

- Of door iemand's brievenbus pissen

- via 'Vrijwillige Sex'

is ingekrompen tot het laatste punt;  'Gratis diensten scoren via zogenaamd 'vrijwillige sex' voor vrienden en relaties, (onder zachte of harde dwang) geleverd door vrouwen, vriendinnen en medewerkers van kopstukken van de 'Partij' (voor Gratis) Prostitutie (voor) Vrienden...

'Het partijtje-van-1' van de grote leider van de PVV, het enige lid Wilders heeft het land inmiddels direct iets van rond de 100 Miljoen Euro gekost  - indirect een veelvoud ervan(!) -  en dat is dan nog buiten de kosten van het persoonsbeveiliging van de fascist Geert Wilders zelf; naar schatting toch ook al gauw zo'n 40-60 Miljoen...

Maar het heeft het land niets, Niets maar dan ook echt HELEMAAL NIETS opgeleverd, integendeel...

En de bijna dagelijkse schandaaltjes, de bijna wekelijkse debatten waarin Wilders de politiek bevuilt, en inmiddels zijn politici van Links tot Rechts dusdanig gewend / dan wel murw geraakt door de regelmatig terugkerende Serieuze (grootschalige) Schandalen, dat ze zonder enige repercussie kunnen plaatsvinden  - vraag dat maar aan de Ex-en van Dion Graus, of de vele andere PVV-intimi die er in de problemen komen, geruchtloos worden afgevoerd en door god en de mensen verlaten op straat, een gesticht, dan wel in de goot terecht komen...

Het enige wat zou kunnen helpen is een Tegen-beweging op gang brengen die afdwingt dat het 'PVV-Tuig-van-de-Richel' (dan wel 'Riggel') aangepakt wordt via alle mogelijke manieren  - minus de Rechter; dat is zinloos hebben we ten koste van heel veel tijd, geld en (negatieve) energie aangetoond...

...nee, nieuwe, creatieve manieren zijn daarvoor vereist, en veel, Veel, vooral heel VEEL mensen die zeggen 'Genoeg is Genoeg!', mijn eerste kleine bijdrage was dan ook deze Facebook-groep: 'Help het Probleem Wilders, c.q. de PVV, of wel de de 'Partij' (voor Gratis) Prostitutie (voor) Vrienden de wereld uit, te beginnen uit Nederland! Je kunt je   ---  Hier  --- aansluiten...

(AD) 

Als Bonus het deel(20min) van het Debat 23 juni 2021 over de Informatiepoging van Hamers;

een Act voor drie Politieke Criminelen/Hufters (en een dame)...

Het (grootste deel van) het politieke debat in de Nederlandse politiek verloopt al jaren volgens een geijkt stramien:

- Wilders  - die geen minuut besteedt aan beleid ontwikkelen, interne of externe democratie of welke andere activiteit waaraan een zichzelf, het vak en de burger serieus nemende politicus zoal tijd en energie investeert -  maakt met veel misbaar en grove woorden een door zijn bril bekeken analyse van het voorgaande en zijn politieke opponenten, dus...:

-- een act voor twee met Markje 'Flutte' Rutte, ofwel een analogie aan twee tegen elkaar grommende honden die de erfgrens tussen beidens territoir waarbij geen scheidingspaaltje on-bepist blijft, een act die beiden electoraal goed uitkomt en dus zichzelf nu al jaren lang bij elke gelegenheid herhaalt.

-- een scheldpartij jegens de politieke leider van D66 om dezelfde electorale redenen; tussen D66 en PVV gaat geen kiezer heen en weer, veel potentiële PVV-stemmers zien graag dat Wilders de gehate progressieve intellectuelen van D66 aanvalt  - hoe grover, hoe beter -  en met het aantreden van Kaag  - als vrouw -  heeft hij er nog een schepje bovenop gedaan ten opzichte van het 'tijdperk Pechtold'; spektakel, en genieten voor de aanhang van beide zijden...en misschien wel 's avonds een via alle kanalen herhaalde en opgeblazen quote...wat wil een mens nog meer? Nou ja...een echt debat over het onderwerp van dat debat misschien? Een beetje inhoud? Een beetje ECHT..?

-- nieuw was dat Wopke 'de Rat' Hoekstra het de mogelijkheid probeerde aan te grijpen om het eigen geschonden blazoen een beetje op te poetsen, of misschien moet je zeggen 'om de aandacht af te leiden van de rokende puinhopen van zogenaamd christelijke politiek, van verantwoordelijkheid, van nepotisme en misschien wel corruptie. Het was voor het eerst dat ik hem een beetje voorbereid in een debat zag aantreden, maar het Wilde Beest Wilders lustte hem rauw, dus het zal niet veel opgeleverd hebben...

(AD)

Vrolijk formatiedebat slaat om in KNALLENDE (Show-/Circus-)RUZIE

23 jun. 2021

Een wat zakelijkere analyse van het debat door NRC.nl vind je   ---  Hier  --- 0f hier: 'De-middenpartijen-vallen-elkaar-nog-maar-amper-aan'

maandag 21 juni 2021

SHARTIE AART DEKKER: DIE 'GOEIE OUDE TIJD' - O, HADDEN WE NOG MAAR EEN..: ‘De methode-Kok: iedereen het gevoel geven gehoord te zijn’

 

'Wim Kok_Voor zijn mensen 1938-1994' door Marnix Krop(Managementboek.nl)

 *

SHARTIE AART DEKKER

DIE 'GOEIE OUDE TIJD' - O, HADDEN WE NOG MAAR EEN..

Wim Kok

Het is geen geheim: ik ben op zijn zachtst gezegd 'not amused' door het type politicus dat nu al tien, twintig jaar in de Nederlandse Politiek aan de meeste touwtjes trekt...

En ik ben niet iemand van 'Vroeger was alles beter'.

Ik was ook echt niet over zijn hele carrière gezien, altijd even blij met Wim Kok. Maar hij was een uitstekende Vakbondsman  - die in die rol uitstekende dingen voor zijn mensen, maar ook voor het hele Nederlandse volk en het land heeft gedaan -  en vervolgens heeft hij dat al Politicus nog een keer herhaald.

En ja: nadat Paars-1 een verademing was  - een periode waarin heel veel dingen de goede kant uitgingen -  was Paars-2 stukken minder een succes...

Dat hij de PvdA 'ontdeed van de voor die partij meest essentiële veren' was  - op de lange termijn bezien -  veel teveel, te snel; en alhoewel er ook sindsdien nog aardige electorale pieken waren, uiteindelijk was het bijna dodelijk voor de partij, en erg slecht voor het land. Vooral omdat hij navolging kreeg van veel jongere opvolgers..

En zijn commissariaten bij multinationals en andere clubs die zo op het eerste gezicht slecht pasten bij het beeld dat de meeste mensen van een Socialist hebben, besmeurden zijn imago nog meer  - terwijl wij natuurlijk nauwelijks zicht hebben op wat er zich in die 'Boardrooms' afspeelde, wat zijn bijdrage aan het geheel daar eigenlijk was...

Maar hoe dan ook: vergeleken met zijn 'Opvolgers-plucheplakkers' lijkt/was hij bijkans heilig... 

Hadden we nu maar iemand als hij!

Lees hieronder de aanleiding tot dit stukje:  

(AD)

*


NRC Necrologie

De methode-Kok: iedereen het gevoel geven gehoord te zijn’

De vakbondsjaren Door zijn snelle denken en irritatie over mensen die hem niet konden bijhouden, had Wim Kok een knorrig, afstandelijk imago, schrijft oud-speechschrijver Henne Pauli.

22 oktober 2018  Leestijd 2 minuten

Binnen de vakbeweging was Wim Kok direct voorbestemd om een leidersrol op zich te nemen. Toen ik vanaf de journalistenschool het jongerenwerk van het toenmalige Nederlands Verbond van Vakverenigingen (NVV) binnenrolde, heb ik de jongensachtige Wim Kok nog meegemaakt. De ontspannen man, goedmoedig grapjes makend over collega’s, die later nog zelden te zien was (zoals op werkbezoeken aan zusterorganisaties in het buitenland). De eerste keer dat Wim Kok wereldnieuws werd, was toen wij – ik meen in 1973 – als NVV-delegatie een bezoek brachten aan de ondergrondse vakbeweging in het Spanje van dictator Franco. Kok – hij was toen al NVV-voorzitter – rende mee in een ‘pop-updemonstratie’ (die bestonden toen ook al) tegen Franco en werd in volle actie door een fotograaf gespot. Persbureau Reuters stuurde die foto de hele wereld over. Het werd een klein diplomatiek incident tussen Nederland en Spanje.

Na het interne conflict binnen het NVV in 1972, toen de jonge Wim Kok tot het voorzitterschap werd geroepen om de eenheid te herstellen, maakte die jongensachtigheid meteen plaats voor de bedachtzame bestuurder die steeds op zijn hoede moest zijn. Een vakverbond met een onevenwichtig samenstel van grote en kleine autonome NVV-bonden, moeizame relaties met andere vakcentrales en regeringen die, of ze nu rechts of links waren, allemaal met loonwetten klaarstonden om de economische ontwikkeling naar hun hand te zetten. De ‘methode-Kok’ werd legendarisch: iedereen het gevoel geven gehoord te zijn en dan met een wolk van woorden waar ieder wel zijn inbreng in terugvond, zijn eigen lijn uitzetten.

Die methode paste bij de tijd van democratisering maar werd niet door iedereen gewaardeerd. Een toenmalig lid van het dagelijks bestuur zei me dat een voorzitter de marsroute moet aangeven en niet eerst iedereen z’n zegje moet laten doen. Maar toch werd zijn gezag meteen herkend. Op de golven van de ontkerkelijking fuseerde het rooie NVV met het katholieke NKV. Dankzij zijn inlevend vermogen en zijn goede relatie met NKV-voorzitter Wim Spit wist Kok in 1976 een voorbeeldig samengaan van de twee vakcentrales tot de Federatie Nederlandse Vakbeweging tot stand te brengen. Daarna volgde – als bijbaan – zijn voorzitterschap van het Europees Verbond van Vakverenigingen, wat hem tot gesprekspartner maakte voor verscheidene buitenlandse politieke leiders (zoals Helmut Schmidt) die hij later als premier zou ontmoeten.

Als woordvoerder en speechschrijver sta je heel dicht bij je ‘eerste man’. Koks snelle denken en irritatie over mensen die dat niet konden bijhouden, gaf hem vaak een knorrig en afstandelijk imago (zowel collega’s als journalisten kwamen zich daarover wel bij mij beklagen). Maar je kon ook zijn emoties zien als hij in de crisisjaren tachtig stukliep op het front van het kabinet-Lubbers en de werkgevers om een fatsoenlijk sociaal stelsel en inkomensniveau voor werklozen en andere uitkeringsgerechtigden overeind te houden.

Het Akkoord van Wassenaar van 1982 tussen vakbondsleider Kok en werkgeversvoorzitter Van Veen is in niet geringe mate te danken aan Koks snelle, nauwelijks voorbereide improvisatie toen hij plots een gaatje zag ontstaan in de sociaal-politieke constellatie.

Henne Pauli was van 1971 tot 1985 woordvoerder en speechschrijver van Wim Kok bij het NVV en de FNV.

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 22 oktober 2018

Lees ook deze NRC-artikelen


 

vrijdag 18 juni 2021

SHARTIE AART DEKKER / NRC-PROFIEL / MUZIEK(-ONTWIKKELING & -GESCHIEDENIS) & ACTIVISME: Billy Bragg: ‘De beste protestsongs van vandaag gaan vermomd als entertainment’ / LEZING (Met Fantastische Muzikale Intermezzo's)OVER JAZZ, BLUES, PUNK...SKIFFLE E.V.A.) /

Billy Bragg - Milkman of Human Kindness on 'Wistle Test'

 *

SHARTIE AART DEKKER

Dankzij NRC...weet ik nu wie Billy Bragg is, en...

...veel meer over de ontwikkeling van de Muziek

Eerlijk gezegd had ik  - tenminste bewust  -  nog niet gehoord van Billy Bragg, al vermoed ik dat sommige van zijn songs wel voorbij zijn gekomen. 

Maar, zoals wel vaker als je op internet gaat zoeken, kwam van het een het ander; de songs en het Profiel van NRC maakten me al wat wijzer, maar de lezing onderaan deze post zijn een Homerun als je geïnteresseerd bent in Muziek, de Ontwikkeling van Muzieksoorten als Jazz, Blues, Protestmuziek, Folk, Punk, etc, etc. Bragg blijkt bovendien iemand die er vol vuur en humoristisch over kan vertellen en legt hij heel veel verbanden. 
 
Weleens van 'Skiffle' gehoord?.
 
De moeite waard dus..!

(AD)

 *

NRC Profiel

Billy Bragg: ‘De beste protestsongs van vandaag gaan vermomd als entertainment’

Billy Bragg Ooit noemde de Britse popmuzikant Billy Bragg zichzelf een socialist en bestreed hij Thatcher. Maar hoewel hij het marxisme nu achter zich heeft gelaten, activistisch is hij nog altijd. „Deze tijd vraagt meer dan ooit om kunstenaars die hun protest laten horen.”

Punkrocker, folkmuzikant, protestzanger. Billy Bragg was het allemaal en geen van drieën dekken ze de lading. Toen hij veertig jaar geleden stopte met zijn punkband Riff Raff en als soloartiest verder ging, voelde hij zich nog geen activist, nu draagt hij zijn activisme als een embleem op zijn borst. Soms in de vorm van een button, bijvoorbeeld die waarmee hij vorig jaar de stakende University & College Union (UCU) steunde. Dan weer met een oude badge van The Clash, de band die hem in 1978 op het idee bracht om zijn politieke denkbeelden in popteksten te verwerken. 

Protestzanger 'Billy Bragg'

Steven William Bragg

geboren op 20 december 1957 in Barking, Essex

1977-1980 punkband Riff Raff

1981 dient drie maanden bij het Britse leger

1983 solodebuut Life’s a Riot with Spy Vs. Spy

Zijn mix van pop en politiek werd niet door iedereen gewaardeerd, zong hij in ‘Waiting for the Great Leap Forwards’ (1988). Het staat nog steeds op zijn repertoire en blijft een onverwoestbare protestsong, te meer omdat de 63-jarige zanger de tekst telkens aanpast aan actuele situaties. Bragg zingt nog altijd even graag in concertzalen als bij manifestaties met een politiek of maatschappelijk thema. De Amerikaanse folkzanger Woody Guthrie (1912-1967) ging hem daarin voor. „Woody kwam met zijn muziek naar de mensen toe”, zegt Billy Bragg via Zoom vanuit zijn huis in Zuid-Engeland. „Zingen bij een protestbijeenkomst was niet zomaar een hobby. ‘This is my job’, zei hij als hij stakende mijnwerkers een hart onder de riem kwam steken.”

Billy Bragg begon in 1983 letterlijk als solist. Met een elektrische gitaar om zijn schouder en een draagbare geluidsinstallatie op zijn rug, zong hij voor iedereen die hem wilde horen. Op plaat debuteerde hij met de EP Life’s a Riot With Spy Vs. Spy, inmiddels een folkpunk-klassieker. Stem, gitaar en een forse dosis galm waren Braggs gereedschap om romantische en maatschappelijke thema’s in compacte songs te vangen. ‘A New England’ werd zijn bekendste nummer, niet in het minst door de hitversie van Kirsty MacColl. ‘I don’t want to change the world’, zo begint het refrein, ‘I’m not looking for a new England’.

Hoe zag dat nieuwe Engeland er in zijn optiek uit? „De mijnwerkersstaking in 1984 opende mijn ogen”, zegt hij. „Voordien was ik wel redelijk politiek bewust, maar dit was het moment waarop ik een duidelijke ideologie begon te formuleren. Het Thatcher-regime had het land in een verstikkende greep en ik had het naïeve idee dat ik de wereld kon veranderen met muziek. Ik was fan van The Clash en door hen was ik opmerkzaam gemaakt op de Rock Against Racism-beweging. Achteraf moet ik vaststellen dat de politiek van The Clash vooral een pose was. Ze riepen de juiste slogans, maar er was geen sprake van oprecht activisme. Punk werd vrij naadloos opgevolgd door de oppervlakkige New Romantics-beweging. Bands als Spandau Ballet en Duran Duran wierpen een barrière op tussen popsterren en fans. Ik was niet blij met de richting die de popmuziek was ingeslagen. Mijn eenmansmissie bestond eruit dat ik met mijn gitaar op de barricaden sprong.”

Billy Brag zingt 'Waiting for the Great Leap Forwards' bij 'Letterman'


'Waiting for the Great Leap Forwards’ en het bijbehorende album Workers Playtime waren zijn reactie op de herverkiezing van Margaret Thatcher. Met de Red Wedge-tournee hadden Bragg, Paul Weller, Jimmy Sommerville en andere links georiënteerde artiesten zich achter de Labourpartij geschaard om stemmen te winnen. Het mocht niet baten. „Onze teleurstelling was groot. Ik was vastbesloten om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Mijn activisme richtte zich in eerste instantie op de platenindustrie. De punkbeweging had ons geleerd dat je niet op een platencontract hoefde te wachten, maar dat je alles zelf kon doen via onafhankelijke labels. Do it yourself werd het motto. Ik liet me door niemand vertellen of ik wel of niet muziek met een politieke lading mocht maken.”

Red Wedge was Billy Braggs manier om zijn muziek te verbinden met de alledaagse politiek. „Activisme in welke kunstvorm dan ook heeft alleen zin als je de link kunt leggen met de mainstream. The Clash weigerde in Top Of The Pops op te treden. In mijn optiek was dat een onvergeeflijke fout, want juist met zo’n goed bekeken televisieprogramma kun je een groot publiek bereiken. Het heeft geen zin om je denkbeelden hoog vanuit een ivoren toren te roepen. Kom liever naar de mensen toe, dan komt de boodschap beter aan.”

Eilandgevoel

In de jaren tachtig van de vorige eeuw schaarde hij zich met andere muzikanten achter Rock Against Racism en Artists United Against Apartheid. Hoe heeft Billy Bragg de onderwerpen van muzikaal activisme in de loop der jaren zien veranderen? „Natuurlijk heb je er belangrijke zaken als Occupy en Black Lives Matter bij gekregen. Maar als ik de Brexit beschouw, zie ik geen grote verschillen met de tijd van Thatcher en de Falklandoorlog. Brexit komt even goed voort uit het ouderwetse eilandgevoel dat in Groot-Brittannië heerst. Wij tegen de rest van de wereld. Een soort misplaatste trots op iets wat er niet meer is. Politici worden niet meer ter verantwoording geroepen voor hun daden. Dat is een internationaal probleem. Trump, Bolsonaro en Boris Johnson zijn eersteklas voorbeelden van politici die zich aan hun verantwoordelijkheden onttrekken en alleen hun eigen agenda najagen. Deze tijd vraagt meer dan ooit om kunstenaars die hun protest laten horen.”

Pessimisme kan ik me niet veroorloven

Billy Bragg

In zijn boek The Three Dimensions of Freedom (2018) verdedigt Bragg de nieuwe drie-eenheid van vrijheid, gelijkheid en verantwoording (accountability). Ooit noemde hij zich een socialist, maar daar wil hij nu liever van af zijn. „In de laatste decennia heb ik de grote ideologieën als het marxisme en het socialisme achter me gelaten. Ze boden een raamwerk voor maatschappelijke discussie, maar ze gingen aan hun eigen regels en rigide denkbeelden ten onder. Tegenwoordig ben ik meer geïnteresseerd in de bredere uitgangspunten van de democratie. Mijn persoonlijke politiek richt zich op zaken als empathie, compassie en de verantwoordelijkheid die mensen nemen voor hun daden. Cynisme is de grootste vijand van alle krachten die tot een betere wereld kunnen leiden. Mijn activisme bestaat uit het bestrijden van cynisme en onverschilligheid.”

 


Billy Bragg - A New England

@QPAC Thursday 25 October, 2012

 

Billy Bragg put hoop uit de opkomst van Black Lives Matter, Extinction Rebellion en de #metoo-beweging. „Het is veelzeggend dat de krachtigste politieke bewegingen van de laatste jaren allemaal draaien om het afleggen van verantwoording. Vrijheid van meningsuiting is een loze term geworden, nu iedereen de grootste onzin kan uitkramen op sociale media. Daar staat tegenover dat je met een camera en een internetaansluiting de autoriteiten ter verantwoording kunt roepen, zoals het gebeurd is bij de dood van George Floyd. Een vrouw van zeventien richtte haar camera op de politie en deelde het filmpje met de wereld. Jonge mensen wijzen de weg naar een maatschappij waarin machthebbers niet meer wegkomen met wangedrag.”

Oplading van activisme

‘There will be a reckoning’, zong hij op het album Tooth & Nail in 2013. Hoe gaat die afrekening zich volgens hem voltrekken? „Iedereen die progressieve denkbeelden aanhangt moet geloven in de goedheid van de mens. De mensheid heeft een zelfreinigend vermogen. Er komen oplossingen voor racisme, seksisme, klimaatverandering en de uitwassen van het kapitalisme. Als zanger met het credo ‘dood aan het cynisme’ kan ik het me niet veroorloven om pessimistisch te zijn. Soms is dat best moeilijk. Ik woon aan zee en in de afgelopen twintig jaar heb ik van nabij ondervonden hoe het klimaat verandert. Het is harder gaan stormen. De temperatuurverschillen zijn extremer. Maar ik bevind me in een bevoorrechte positie. Als ik ergens pissed off over ben, schrijf ik er een lied over. Ik zing het voor een zaal vol mensen, iedereen klapt en ik voel me gelijk een stuk beter. Wanneer ik van het podium kom is mijn activisme opnieuw opgeladen. Het mijn taak om het publiek naar huis te sturen met datzelfde gevoel.”

Gelooft hij nog steeds dat hij met muziek de wereld kan veranderen? „Daar ben ik realistischer in geworden. Toen ik opgroeide was popmuziek de kunstuiting waarmee je je onderscheidde; die je persoonlijkheid reflecteerde. Voor mij was er geen andere optie dan een gitaar omhangen, liedjes schrijven en daar een plaat van uitbrengen. Nu zijn er zoveel andere media. Activisme in de popcultuur heeft zich verlegd naar andere plekken. Toch speelt muziek nog steeds een rol. Jonge artiesten komen met nieuwe invalshoeken. ‘Your Power’ van Billie Eilish is een krachtig statement over machtsmisbruik en seksuele intimidatie. De Engelse zanger Declan McKenna hekelt in ‘British Bombs’ het feit dat wij wapens verkopen aan Saoedi-Arabië. Dat is geen ouderwetse protestsong met een drammerige boodschap, maar een aantrekkelijk popliedje dat uitnodigt tot meezingen. Als je het voor het eerst hoort heb je misschien niet eens in de gaten dat er een misstand wordt aangeroerd. De beste protestsongs van vandaag gaan vermomd als entertainment.”

Meer over KUNST & ACTIVISME op NRC.nl:

Er is onder kunstenaars, muzikanten en theatermakers weer een toenemend engagement zichtbaar. In deze serie artikelen vraagt NRC zich af waar de grens ligt tussen kunst en activisme. Kan kunst de wereld redden?

 *

Lezing in the Libary of the American Congress

Billy Bragg, 'Roots, Radicals and Rockers'

 
The roots of skiffle as a musical genre and its influence on popular music is discussed in this book talk presented by singer and guitarist Billy Bragg at the Library of Congress in the Mumford Room, located on the sixth floor of the James Madison Memorial Building, 101 Independence Ave., S.E., Washington, D.C. 
 
In his book, “Roots, Radicals and Rockers: How Skiffle Changed the World,” Bragg examines the moment in history following World War II when British teens transformed the country’s pop music from a jazz-based musical form into the guitar-led sound that changed the world of music. The event is co-sponsored by the Library’s American Folklife Center and the Folklore Society of Greater Washington. 
 

 

 

HUMOR MET EEN PIJNLIJKE ONDERTOON: Samenwerking BINNEN het CDA?!?!?

 

TROUW CARTOON 'VONK': De Epische Strijd tussen Pieter 'de Tering-hond' en Wopke 'de Rat-hond' - a Different Kind of Animal / Held op Sokken

 

Trouw.nl, 13 juni 2021 - Berend Vonk is een van de Cartoonisten die voor Trouw 'de Cartoon van de Dag' verzorgt

donderdag 17 juni 2021

SHARTIE AART DEKKER / Onvermijdelijk! / DBL-/#BNXT-VOOR ALLE NIET BRABANDERS / LEON KERSTEN: / OMROEP BRABANT / MANNEN BASKET BALL LEAGUE NEDERLAND & BELGIË /

 

Heroes Den Bosch verwelkomt head coach Erik Braal

 15 jun. 2021

1,4K abonnees

Meer informatie via www.heroesdenbosch.com/nieuws/heroes-den-bosch-verwelkomt-head-coach-erik-braal.

*

SHARTIE AART DEKKER

(Bijna) Onvermijdelijk: Erik Braal is de nieuwe Coach van Heroes Den Bosch

Ik vermoed dat er weinig mensen in het Nederlandse Basketball rondlopen  - als ze tenminste het nieuws een beetje bijhouden -  die niet hadden verwacht dat Erik Braal niet de nieuwe coach van Heroes Den Bosch zou worden.

De Bossche Record-kampioen timmert sinds het aantreden van sportmarketing-grootheid als eigenaar/voorzitter nadrukkelijk aan de weg op vele fronten, maar een Kampioenschap leverde al die progressie nog niet op, en dat moet steken...

En als er dan een bewezen Top-coach al een jaar thuiszit; Erik Braal dus die overal waar hij gecoacht heeft bij zijn clubs passende successen boekte, dat bovendien met fraai Team-basketball deed  - het is ook een droom van Bob van Oosterhout om de aloude Basketball-tempel, de Maaspoort, permanent uit te verkopen, verklapte hij ooit in een interview -  dan is 1 + 1 snel 2; bijna Onvermijdelijk dus!

Het aankomende seizoen is er alweer om een reden meer nog interessanter op geworden!

Leon Kersten schreef voor Omroep Brabant al een leuk stuk met achtergrond-weetjes, je vindt dat hier onderaan.

(AD)

*

LEON KERSTEN voor Omroep Brabant

Erik Braal nieuwe coach van Heroes Den Bosch: 5 dingen die je moet weten

16 juni 2021,16h05

Basketbalcoach Erik Braal gaat aan de slag bij Heroes Den Bosch. Hij heeft een contract getekend voor twee seizoenen. Den Bosch is 16-voudig kampioen van Nederland, maar de laatste titel dateert van 2015. Komend seizoen speelt Heroes in de BNXT-league, een gezamenlijke competitie met België. 5 bijzondere feiten over de nieuwe trainer.

Profielfoto van Leon Kersten  Leon Kersten

1. Kapotte kruisband

Een kapotte kruisband betekende het einde van zijn carrière als speler. De roots van Erik Braal (50) liggen in Werkendam. Daar is hij opgegroeid en begonnen met basketbal bij Virtus. Door zijn kapotte kruisband begon hij al vroeg met coachen.

2. Economieleraar

Erik Braal is opgeleid als economieleraar. Toen hij als docent zou beginnen werd hij gevraagd om aan de slag te gaan bij de basketbalschool in Rotterdam. Hij omschrijft zichzelf als autodidact. Net als zijn voorbeeld Ton Boot had ook Braal sabbaticals in zijn trainerscarrière. Hij gebruikte die tijd voor zelfreflectie en om zijn kennis te verdiepen:

  • Hij liep mee met een dirigent van een orkest in Den Haag,

  • Ook keek hij mee met een managementgoeroe,

  • Hij was een tijd te gast bij Olympia Milaan, een van de grootste basketbalteams in Europa.

Braal is ook erg geïnteresseerd in de toepassing van statistieken in het basketbal. Het boek Moneyball is een inspiratie voor hem.

3. Trainde ook Bergen op Zoom

Erik Braal werkte al eerder in Brabant. Hij coachte van 2007 tot 2010 de West-Brabant Giants in Bergen op Zoom. Twee keer haalde hij de halve finale van de play-offs en één keer de finale, die werd verloren van Donar. West-Brabant Giants is later uit de Eredivisie verdwenen.

4. 'De perfecte coach'

Braal, die tien jaar geleden bedankte voor een baan in Den Bosch, is de meest succesvolle clubcoach in Nederland van de afgelopen tien jaar. Met Donar werd hij drie keer kampioen. Daarnaast was hij vier keer coach van het jaar, won hij twee keer de beker, twee keer de supercup en bereikte hij in het seizoen 2017-2018 met de Groningers de halve finale van de Europa Cup. Dat was de eerste keer dat een Nederlandse ploeg zover kwam sinds Den Bosch in 1979. Ton Boot, die vier jaar in Den Bosch coachte, noemde Braal ooit de perfecte coach.

5. Zat Den Bosch ook dwars

Meerdere keren zat Erik Braal Den Bosch dwars, bijvoorbeeld in de play-offs om het kampioenschap. In het seizoen 2012-2013 won hij met het kleine Aris Leeuwarden in de halve finale van de play-offs van Den Bosch. In het seizoen 2016-2017 won hij met Donar van Den Bosch in de halve finale.


SHARTIE AART DEKKER: Carolina Trujillo naar de dinsdag-bank ten faveure van Clarence Seedorf / NRC-OPINIE SPORT / COLUMNIST: Caroline Trujillo - 'Gewisseld voor Seedorf'


Cartoon van 'Kampseedorf.com'

SHARTIE AART DEKKER

Na relatief korte tijd als Columnist Sport op zaterdag voor NRC,

moet Carolina Trujillo op zaterdag plaats maken voor Clarence Seedorf,

zij gaat zelf naar de dinsdag...en dat voelt als een Onterechte Wissel...

Ik moet zeggen dat ik  - toen Hugo Camps afscheid nam na vele jaren de zaterdag-sport-column van NRC verzorgd te hebben -  verrast was door de keuze voor een voor mij onbekende schrijfster; Carolina Trujillo.

Inmiddels heb ik een boek van haar gelezen, en al haar columns op NRC, en dat met veel plezier!

En weer verbaast de krant mij; haar vervanger op zaterdag heet Clarence Seedorf.

De vraag is waarom maakt de krant deze keuze? 

Vanwege de bekendheid van de naam Clarence Seedorf?

Is het 'gewoon' een 'M/V-kwestie'?

Pruimen de lezers Trujillo niet voldoende?

Of..?

In ieder geval was Trujillo zelf er niet blij mee; dat blijkt wel uit haar laatste Zaterdag-column hieronder...

(AD)


 

 *

Cartoon 'Het_Loeder_de_Vrouw' op de site Trujillo.nl met heel veel Cartoons en Tekst

*

Gewisseld voor Seedorf

Ik word gewisseld voor Clarence Seedorf. Toen ik dat tegen de Hagenees zei begon hij luid te zingen. „Wat kon Seedorf nou gebeuren, toen hij van elf meter schoot! Er is leven! Er is leven na de dood!” Ik keek hem aan zonder te begrijpen wat hij aan het doen was. ADO is vers gedegradeerd. De Hagenezen praten sindsdien nauwelijks en nu ging deze ineens zingen. Hij ging onzeker verder „Na de dood? Na de dood?” Kennelijk verwachtte hij dat ik de tekst kende, maar dat was niet zo. Hij sloot af met: „Er is leven, er is leven na de dood.”

Inmiddels weet ik dat dit een lied is van Freek de Jonge dat naar twee momenten verwijst waarop Seedorf een strafschop miste. De ene tegen Turkije, de andere tegen Frankrijk. Ik ging ze maar eens terugkijken.

„We willen graag iemand die de sport van binnenuit kan beschrijven, snap je?” Zeiden ze van de redactie. „Jij doet dat meer beschouwend, van buiten.”

Daar zouden ze in de sport mee moeten komen, dat de directie van een willekeurig voetbalteam zegt: „We nemen deze keer niet een profvoetballer, maar een historicus voor de verandering, zodat die de wedstrijd in historisch perspectief kan plaatsen.” Staat ineens Maarten van Rossem op het middenveld.

Of: „We doen een schrijver in de verdediging zodat iemand achteraf de wedstrijd van binnenuit in woorden kan omzetten. Krijg je Adriaan van Dis of ondergetekende in je elftal. Ik zie me al heen en weer rennen over het veld: „Hier! Hier! Ik! Ik!” En niet één bal krijgen en na vijf minuten gewisseld worden voor Seedorf.

Seedorf had ook best de Oranjevrouwen kunnen gaan coachen, maar nee, wat deed hij, mijn plekje op de zaterdag inpikken. Nu moet ik verhuizen naar de donderdag, als het koopavond is en er toch niemand de krant leest.

De Oranjevrouwen zitten intussen opgescheept met die Engelsman uit de Verenigde Staten die zijn trainersdiploma nog moet halen. De Nederlandse Jessica Torny, die haar diploma wel al heeft, gaat onder hem dienen als assistent-bondscoach. Veel klassieker kun je seksisme niet opdienen en dat staat nu te zwaaien vanuit de dug-out van de Leeuwinnen. Het is alsof het vrouwenvoetbal vrouwen in het gezicht spuugt: jullie kunnen voetballen tot je een ons weegt, je doet dat wel onder je glazen plafond. Zo ontnemen ze elke feminist de lust fangirl van het vrouwenvoetbal te blijven. Nee, bedankt Seedorf, helemaal perfect zo.

Zul je zien dat ze Seedorf ook drie keer zoveel betalen als ze mij geven voor diezelfde woorden, maar goed, ik zal verder niet zeuren, er het beste van proberen te maken en me troosten met het gegeven dat ik voor Seedorf ben gewisseld, want deze kunnen ze me nooit meer afnemen: dat ik voor Seedorf ben gewisseld. Seedorf, hè? Il professore, Mister Champions League, El presidente. Dat is mijn wissel. Reken er maar op dat dat vanaf nu prominent in elke bio of cv van mij komt te staan: gewisseld voor Seedorf.

Carolina Trujillo is schrijfster.

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 29 mei 2021


maandag 14 juni 2021

HET WAS VORIGE WEEK WEER EEN MILITAIR SPEKTAKEL BOVEN HET GORS: Luchtmachthelikopters oefenen samen met Korps Mariniers

 


Luchtmachthelikopters oefenen samen met Korps Mariniers

Op dinsdag 8 juni 2021 wordt vanaf vliegbasis Gilze-Rijen met 3 helikopters van de Koninklijke Luchtmacht een training uitgevoerd om de samenwerking met het Korps Mariniers te oefenen ? Helikopterbemanningen van twee Cougar transporthelikopters trainen het verplaatsen van troepen, terwijl een Apache gevechtshelikopter het luchtruim bewaakt ? De training vindt overdag plaats boven de Hoeksche Waard. Let op: Bij de oefening wordt door eenheden van het Korps Mariniers geschoten met ‘losse flodders’. Dit is geen echte munitie en het is ongevaarlijk. Het kan klinken als geweerschoten


 


 





NIEUW MAKING OF / MUZIEKCLIP COLDPLAY: 'Higher Power / TOEVALLIG OVER GESTRUIKELD /

Coldplay 'Higher Power' behind the scenes 2021

14 jun. 2021

ORANGE LION RIENK MAST / KORTE CLIP OOG.TV GRONINGEN: 'Rienk Mast (19) werkt bij ACLO verder aan NBA-droom'

11,3K abonnees
 
Zijn absolute droom is het spelen in 's werelds grootste basketbalcompetitie, de NBA. Basketballer Rienk Mast is tijdelijk weer even terug in Groningen.

DE RELATIE TUSSEN MENSEN EN DIEREN / FRAGMENT: Communiceren met Koeien / NRC ZOMERGESPREK 2019: 'psycholoog Paul Verhaeghe&filosoof Eva Meijer' /

 

Foto (niet direct gerelateerd aan het onderstaande fragment) overgenomen van dit artikel: 'Student-diergeneeskunde-turft-koeiengedrag-uruguay'

 *

FRAGMENT(NRC, 30 augustus 2019;  Zomergesprek met psycholoog Paul Verhaeghe en filosoof Eva Meijer, ‘In de filosofie wordt erg neergekeken op gewoontes, maar ik geloof erin’):

".........  

Aan Eva Meijer vragen we of ze het kan begrijpen dat de meeste mensen nog vlees eten. „Ja hoor. Mensen vinden het nu eenmaal moeilijk om hun gedrag te veranderen. Ze zien het als een voorrecht: ‘dit hoort erbij, ik vind het lekker.’ Bovendien wordt veel geld verdiend aan de vleesindustrie, en bij een groot aantal politieke partijen gaan economische belangen simpelweg voor dierenbelangen. Dat is zelfs wettelijk zo geregeld: je mag dieren niet kwellen tenzij er een soort aanzienlijk belang tegenover staat. Zo is het niet altijd geweest: je ziet dat er sinds 1950 steeds meer vlees wordt gegeten en in het kielzog daarvan kwam de bio-industrie op.”

Het is niet dat mensen niet weten wat zich in megastallen of slachthuizen afspeelt, denkt Meijer. „We moeten laten zien dat ons beeld over dieren niet correspondeert met de werkelijkheid, zoals Frans de Waal bijvoorbeeld toont: dat dieren ook rijke innerlijke levens hebben. En dat dieren dingen doen die we niet voor mogelijk hielden, zoals kraaien die puzzels oplossen, en prairiehonden die in staat zijn over mensen te praten (ze kunnen elkaar waarschuwen, en bijvoorbeeld overbrengen of een naderend mens groot is of klein, red.). Ik denk dat we onszelf opnieuw moeten uitvinden en definiëren, als mensen. Ook in het licht van de ecologische ontwikkelingen, zoals de opwarming van de aarde. Veel denkers stellen dat we in het Antropoceen leven, het geologische tijdperk dat bepaald is door de mens.”

Verhaeghe: „Ik zou het anders definiëren: het is het tijdperk waarin de mens zichzelf om zeep helpt. Het getuigt van een immense hybris hè, dat wij denken dat we de natuur kapotmaken. Want we zijn onszelf kapot aan het maken, dat is vrij duidelijk. De natuur zal lustig verder doen zonder ons.”

„Ik heb nog de periode meegemaakt”, mijmert hij, „dat landbouwbedrijven gemengd waren, in de streek waar ik ben opgegroeid. Die boeren hadden dan twintig koeien, vijf varkens, wat kippen, wat graan en een bietje. Ik herinner me nog heel levendig dat een boer zijn melkkoeien individueel kende. Ze hadden een naam, en die boeren babbelden daarover, en over hun karakter, net alsof het mensen waren. Op de zeldzame boer die zijn dieren niet goed behandelde, werd neergekeken.”

Meijer: „Een taalkundige die ik ken, doet onderzoek naar de communicatie tussen boeren en koeien. Koeien groeten mensen die hun stal binnenkomen. Sommige boeren herkennen dat en groeten terug.”

Op verzoek doet ze voor hoe een koe goedemorgen wenst: „Moooeeeeh, moeeeeh. Vrij laag.” De dieren gedijen bij die interactie met de boer, vertelt Meijer, maar niet alle boeren zijn er evenzeer op gesteld. Het herinnert de boer er maar aan dat hij met levende wezens te maken heeft. „Eén boer vond het groeten maar irritant, en bracht een koe die hem maar bleef groeten eerder naar de slacht.” Als het bedrijf van eigenaar wisselt, of een zoon het overneemt, wordt er vaak vergroot, geïnvesteerd in nieuwe machines, en worden de namen van de koeien vergeten. Het zielige is, zegt Meijer, dat de koeien ook dan niet ophouden met groeten..........

..." 


zondag 13 juni 2021

MUZIEK Slow Song - Joe Jackson

 https://www.youtube.com/results?search_query=sad+song+joe+jackson 



vrijdag 11 juni 2021

SHARTIE AART DEKKER/ Must-Read voor Betrokken Echte Basketball-liefhebbers / STAAT NEDERLANDSE TOPSPORT PER 2021: Speech Maurits Hendriks NOCNSP POLITIEK: Advies van de Sportraad aan de (in-)formateur): 'passeer NOC-NSF bij verdelen van het sportgeld' / NRC-SPORT NIEUWS (NOVEMBER 2020) /

31 okt. 2020  -   Persconferentie van Maurits Hendriks over 'The State of NOCNSF'  - de Nederlandse Topsport -  het Beleid, de Financiering, etc, etc voor 2021

 

NOC*NSF

Op 30 oktober 2020 hield NOC*NSF een persconferentie over de verdeling van de topsportgelden voor 2021. De personferentie is hier in vier delen terug te kijken. 

*

SHARTIE AART DEKKER

Must-Read voor Betrokken Echte Basketball-liefhebbers 

Zoals zowat alles in Nederland zit de Sportwereld ingewikkeld in elkaar.

Het is niet zo dat het Nederlandse Basketball  - de NBB e.v.a. Organen - volledig autonoom eigen beleid kan ontwikkelen en realiseren  - tenminste, in theorie kan dat natuurlijk wel, maar de realiteit is dat een veelheid aan instanties nogal wat bepalen en (niet onbelangerijk) (mee-)betalen. En omdat de kreet 'Wie betaalt, bepaalt' tot op grote hoogte opgaat, betekent dat dat er veel politiek en lobby bedreven moet worden, maar ook dat het kader waarbinnen het  Nederlandse Basketball zich beweegt in aanzienlijke mate wordt bepaald door NOCNSF  - een instantie die ontzettend veel goed werk doet, maar m.i. zeker ten opzichte van het Nederlandse Basketball ook weleens teveel/te hard aan allerlei touwtjes binnen onze mooie sport trekt / heeft getrokken. Een voorbeeld? Het was NOCNSF die een aantal jaren geleden inschatte dan de Nationale Mannen Teams in het Basketball kansloos waren op het hoogste Europese en Mondiale niveau, maar dat voor de Nationale Vrouwen gold dat die wel potentieel hadden. De NBB besloot daarop de handen af te trekken van de Mannen Orange Lions en wat betreft Valide Topsport alle pijlen te richten op de Vrouwen  - waarvoor gold dat het Doel daar was: het halen van de Olympische Spelen van Rio en de daarop volgende Grote Europese en Mondiale Evenementen.

Hoe dat uitpakte?

De Vrouwen 5-on-5 wachten nog steeds op hun eerste EuroBasket Women  - al was men er af en toe dichtbij -  en de Mannen hebben zich inmiddels  - ondanks jarenlang geen cent van de NBB en minimale Support van de Bond -  onder aanvoering van een kleine groep mensen die zich niet bij die realiteit wenste neer te leggen -  dit jaar voor de tweede keer voor EuroBasket..

Naar mijn mening is de rol van NOCNSF dus weleens te dominant en niet altijd gebaseerd op echte kennis van en inzicht in het Nationale en Internationale Basketball. Daarbij moet de kanttekening worden gemaakt dat we het wel mede aan NOCNSF te danken hebben dat er volgende maand voor het eerst ooit, Nederlandse Mannen Orange Lions actief zullen zijn op de Olympische Spelen. Ik heb dan natuurlijk over de 3X3 die zich onlangs plaatsten. De vrouwen waren er op de valreep ook ontzettend dichtbij, maar helaas lukte het ook op dat platform (nog) niet..

En boven en/of naast NOCNSF staan dan weer de diverse niveaus aan Overheden, en ook die blazen hun portie flink mee wat betreft beleid en de praktijk van alle dag.

Nu is de groep mensen die van dit alles de hoed en de rand weet relatief beperkt, dat zie je niet terug wanneer er over beleid en realiteit wordt gediscussieerd; dan wordt er nogal eens naar de verkeerde instanties/personen gewezen als er iets niet helemaal optimaal verloopt.

Hierboven dus in 20 minuten de Staat van de Nederlandse Sport  - en daar vallen wij dus ook onder -  in de vorm van een Speech van het Opperhoofd van de (Olympische) der Nederlandse Sport  - Maurits Hendriks -  en hieronder het recente Advies van de Nederlandse Sportraad, die mijn mening deelt dat NOCNSF te dominant is, maar ook nog wel wat andere punten in het heersende beleid bespreekt.

Een en ander is trouwens niet los te zien van de dankzij Markje 'Flutte' Rutte en de zich nadrukkelijk als sporter profilerende Wopke Hoekstra inmiddels in een stevige impasse verkerende Formatie...want in formaties wordt vaak nogal wat bepalends vast gelegt voor het raamwerk waarbinnen de Sport gedurende een kabinetsperiode begeeft.

(AD)

 
*

Advies van de Sportraad aan de (in-)formateur): passeer NOC-NSF bij verdelen van het sportgeld

Advies Sportraad Is het doel van sport om bij de wereldtop te horen, of om de bevolking gezonder te maken? Die vraagt werpt de Nederlandse Sportraad op in een advies aan het kabinet. De raad vindt NOC-NSF te machtig.

Bij de Olympische Spelen van Rio de Janeiro in 2016 eindigde Nederland net buiten de toptien van het medailleklassement.

Geld voor de (top)sport zou niet meer door NOC-NSF verdeeld moeten worden, maar door een onafhankelijke instantie. Dit schrijft de Nederlandse Sportraad, adviseur van het kabinet, in een rapport over de organisatie van sport in Nederland dat is geschreven onder leiding van voormalig VNO-NCW-voorzitter Bernard Wientjes. De adviseur vindt de „organisatie en financiering van sport niet toekomstbestendig”.

Sportkoepel NOC-NSF verdeelt jaarlijks ruim 52 miljoen euro die het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) beschikbaar stelt. Bovendien heeft NOC-NSF de bevoegdheid om 46 miljoen euro aan loterijgelden uit te delen.

De Sportraad stelt dat in geen andere economische sector in Nederland een belangenbehartiger, zoals NOC-NSF, zelf kan bepalen hoe overheidsgeld wordt verdeeld. De adviseur vindt dat „niet-leden van NOC-NSF” ten onrechte geen kans maken op geld en dat de toewijzing weliswaar democratisch (via een ledenraad) maar „niet transparant” gebeurt.

Naast het ministerie van VWS (grotendeels via NOC-NSF) betalen ook andere ministeries, gemeenten, provincies, private partijen en stichtingen geld aan de sportbranche. Soms gaat dat rechtstreeks naar sportbonden, soms naar verenigingen of andere fondsen. In totaal gaat er 5,7 miljard euro in de sector om, maar volgens de Sportraad is de verdeling te ondoorzichtig.

Lees ook: de topsport moet op zoek naar geld richting Parijs 2024

De raad is sowieso zeer kritisch op de manier waarop de overheid omgaat met sport. „De overheid voert geen beleid om de sportbranche te versterken op het gebied van kwaliteit, opleidingen en arbeidsmarkt”, staat in het rapport. Het leidt er onder meer toe dat onvoldoende mensen sporten – in het rapport staat dat de helft van de Nederlanders onvoldoende beweegt.

Het advies raakt aan een diepere discussie over de rol van sport in Nederland. Moet sport de gezondheid van alle Nederlanders bevorderen, of draait sport om wereldprestaties van een kleine groep elite-atleten? In het rapport wordt het zo gesteld: „Is sport een doel op zich, of een middel om andere doelen te bereiken, zoals een betere gezondheid?”

Het grootste deel van het geld dat NOC-NSF verdeelt gaat naar olympische sporten, waarbij atleten die in de wereldtop meedoen het grootste stuk van de taart krijgen. Zo werkt Nederland aan de ambitie om bij de toptien van beste sportlanden ter wereld te horen.

Mocht de financiering weggehaald worden bij NOC-NSF – zoals de Sportraad voorstelt – dan kan dat grote consequenties hebben voor de benadering van sport. Want hoe kijkt een onafhankelijke instantie naar de sportbranche? Commerciële sportaanbieders, zoals sportscholen, zouden bijvoorbeeld ineens kunnen meedingen naar overheidsgeld dat eerst naar NOC-NSF ging. Zij helpen bij het bevorderen van de volksgezondheid door sport beschikbaar te maken voor veel mensen, maar hebben met topsportambities niets te maken.

De onderzoekers voelen zelf vooral voor extra investeringen in sport voor de samenleving als geheel. Ze signaleren een „pandemie van bewegingsarmoede”, noemen Nederland „Europees kampioen zitten” en willen „inzetten op groepen met een grote beweegachterstand.”

Daarbij worden specifiek jongeren, ouderen en mensen met een laag inkomen genoemd. Zestig procent van de Nederlanders (tien miljoen mensen) zou over vijf jaar voldoende moeten bewegen, vindt de Sportraad. Nu is dat vijftig procent. Extra geld zou bijvoorbeeld moeten gaan naar sportvoorzieningen in gemeenten, want „het huidige voorzieningenniveau is niet afdoende om de hele bevolking te faciliteren.”

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 20 november 2020


Lees ook deze artikelen

*

Originele artikel op NRC.nl    ---  Hier  ---

Meer van NRC over Sport & NOC*NSF:

 

woensdag 9 juni 2021

BASKETBALL MANNEN BIJ DE BUREN BELGIË / HLN: Eerste keer dit seizoen basket met publiek: vierde beslissende finalewedstrijd tussen Bergen en Oostende voor 200 fans

 

De jonge Orange Lion Keye van der Vuurst de Vries in actie in de Finals-serie tegen Mons / Bergen

Eerste keer dit seizoen basket met publiek: vierde en mogelijk beslissende finalewedstrijd tussen Bergen en Oostende voor 200 fans

Voor het eerst dit seizoen zal publiek toegelaten worden bij een wedstrijd in de EuroMillions Basket League. In totaal 200 fans zullen de mogelijk beslissende vierde partij in de finalereeks van de play-offs tussen Bergen en Oostende mogen bijwonen.

De overheid zette het licht op groen voor indoorevents met 200 aanwezigen. Bergen maakt van de mogelijkheid gebruik om weer supporters in zijn zaal te ontvangen. Fans van de club die een jaarabonnement hadden, en die hun geld niet terugvroegen, kunnen zich inschrijven via de site van de Henegouwers voor de wedstrijd tegen Oostende van woensdag. Een loting zal nadien de gelukkige fans aanwijzen. Als het vervolgens tot een beslissende vijfde wedstrijd komt in Oostende, kan ook de kustploeg publiek ontvangen.

Oostende versloeg maandag in de derde wedstrijd van de play-off-finale Bergen met 74-68. De West-Vlamingen brachten zo de stand in de best of five op 2-1. Vorige week startte de titelverdediger met een 68-65 zege, afgelopen zaterdag was Bergen in eigen zaal met 71-59 te sterk. Woensdag kan Oostende zich in Henegouwen tot kampioen kronen. Lukt dat dus niet, komt er vrijdag nog een nieuwe kans in de eigen Versluys Dôme.

Heel veel meer Belgisch Basketball op de site van Het Laatste Nieuws   ---  Hier  ---

MEER Zaalsport op HLN.be   ---  Hier  --- 

Zouden we deze man niet goed kunnen gebruiken in het Basketball? GOED IDEE? / SPORT-KNOWHOWXL: '5 vragen aan Derk Loorbach(hoogleraar transitiekunde)'

 
Professor & Director
+31 (0)10-408 8775
loorbach@drift.eur.nl
@drk75
 
Derk Loorbach is directeur van DRIFT en hoogleraar sociaal-economische transities aan de faculteit Sociale Wetenschappen,  Erasmus Universiteit Rotterdam.

Derk is een van de grondleggers van de transitiemanagement-aanpak als een nieuwe manier van governance voor duurzame ontwikkeling. Hij heeft meer dan honderd publicaties in dit vakgebied op zijn naam staan en is als actie-onderzoeker betrokken bij vele transitie-processen in de bestuurs- en zakenwereld, het publieke domein en in de wetenschap. Derk geeft regelmatig keynotes in Europa en daarbuiten.

Daarnaast is Derk ook bassist, familieman en fervent Twitteraar.

 *

5 vragen aan Derk Loorbach, hoogleraar transitiekunde 20 april 2021

Derk Loorbach is hoogleraar transitiekunde en directeur van het onderzoeksinstituut DRIFT. Zijn vader Jan Loorbach, advocaat en voormalig topbasketballer, is als grondlegger van de Code Goed Sportbestuur in 2006 de éminence grise onder de Nederlandse sportbestuurders. Hoewel sport een prominente plaats in zijn leven inneemt, bewandelde Derk een ander pad dan zijn vader. Voor topsport was hij naar eigen zeggen niet gedisciplineerd genoeg. Met een onbedwingbare ‘antiautoritaire houding’ kan hij als wetenschapper zijn ei kwijt in transitiemanagement en vanuit dat oogpunt bezien, is sport een interessant onderzoeksterrein. In Loorbachs eigen woorden: “Ik vind sport om allerlei redenen fascinerend en niet in de laatste plaats omdat het zoveel transitiekenmerken heeft.”

door: Leo Aquina |  'sportknowhowxl.nl'  20 april 2021 (Originele Post   ---  Hier  ---)

 
1. Gezien het verleden van je vader ligt het voor de hand te denken dat jij sport met de paplepel ingegoten hebt gekregen. Klopt dat?
"Zeker, ik ben opgegroeid met sport, niet alleen vanwege mijn vader. Mijn moeder was ook heel sportief, tenniskampioen in de jeugd. Zelf ben ik gaan hockeyen en tennissen, dat laatste bij de club waar mijn moeder al jeugdkampioen was. Mijn vader kwam daar later in het bestuur terecht. Mijn vader was ook hockeycoach en hij ergerde zich vaak aan de (top)sportmentaliteit bij de club. Er werd alleen gelet op individueel talent en niet op spelinzicht en teambeleving. Op een basketbalveldje in de buurt ging ik ook wel basketballen met mijn vader en op mijn zestiende heb ik dat nog wel eens bij een club geprobeerd, maar op die leeftijd kreeg ik andere interesses.”

"Ik was een luie scholier, tot ergernis van mijn vader. Tegelijkertijd herken ik bij mezelf iets dat hij ook heeft: als ik iets leuk vind ga er vol voor"

“Zelf heb ik nooit topsportambities gehad. Daarin ben ik ook niet gepusht door mijn ouders. Het draaide vooral om teambeleving en plezier. Mijn vader deed ook nooit gewichtig over sportprestaties. Hij is er zelf ook een beetje per toeval ingerold, maar hij heeft er door zijn uitzonderlijke lengte in combinatie met een ijzeren discipline wel het maximale uitgehaald. Ik was te ongedisciplineerd, dat ben ik eigenlijk ook als wetenschapper. Ik was een luie scholier, tot ergernis van mijn vader. Tegelijkertijd herken ik bij mezelf iets dat hij ook heeft: als ik iets leuk vind ga ik er vol voor. Dan creëer ik mijn eigen deadlines en mijn eigen druk, dat dwingt wel discipline af. Ik kan niet zeggen dat ik lui ben, ik ben druk genoeg bezig maar primair vanuit intrinsieke motivatie.”

“Ik ben begonnen met een rechtenstudie, maar uiteindelijk ben ik iets anders gaan doen, cultuur- en wetenschapsstudies. Daarin zie je het verschil tussen mij en mijn vader misschien het beste terug. De discipline van de jurist en de strakke regels, tegenover mijn antiautoritaire neiging en natuurlijke weerzin tegen een vast stramien.”

2. Transitiemanagement lijkt jou daarmee op het lijf geschreven, maar veranderen stuit nogal eens op verzet. De sportwereld wordt vaak als conservatief bestempeld. Zie jij in de sport meer verzet tegen verandering dan in andere sectoren?
“Iedereen die zich inzet voor verandering, zegt dat het binnen zijn eigen sector ingewikkelder is en dat zijn eigen sector conservatiever is dan andere sectoren. Dat patroon zie je overal. Mensen die iets willen veranderen, stuiten altijd op weerstand en als ze zien hoe ingewikkeld het is, lijkt het van een afstand al snel dat het in andere sectoren makkelijker gaat.”

“Het is lastig te zeggen of het in de ene sector moeilijker is dan in de andere, maar het zal in de sport dus nog wel meevallen. Wel zijn er allerlei voorbeelden van behoudende mechanismen in de sport. Er bestaat een neiging bij cultuurbewakers om de regels van het spel altijd hetzelfde te houden. Het is lastig om nieuwe disciplines toe te laten en het blijkt moeilijk om bepaalde bestuursculturen te doorbreken, maar ook dat zijn algemene patronen die je tegenkomt in alle sectoren.”

“Wat de sport in zekere zin wel uniek maakt is de verenigingscultuur en de daarin verankerde traditie aan de ene kant, en aan de andere kant de rol van de media die er altijd bovenop zitten. Als je goede formats hebt, ga je die niet zo snel veranderen. Daarbij spelen commerciële belangen een grote rol. Dat zie je ook in het bedrijfsleven. Als er een winstgevend model is, is de weerstand tegen verandering enorm.”

3. Hoe herken je in het algemeen de noodzaak om te veranderen, en is die noodzaak in de sport aanwezig?
“Om te beginnen moet je onderscheid maken tussen verandering en transitie. Verandering is een continu proces binnen het bestaande regime. Mensen kijken binnen een organisatie hoe de dingen geregeld zijn, proberen dat iedere dag iets slimmer te doen en proberen het aan te passen aan veranderende omstandigheden. Veranderen is aan de ene kant bestaande dingen verbeteren, maar aan de andere kant ben je dan ook bezig om de bestaande structuren in stand te houden, terwijl de wereld eromheen heen verandert. Dat leidt tot toenemende spanning.”

“Je kunt die spanning voelen. Het proces gaat geleidelijk: er gaan intern steeds meer dingen mis; er is sprake van incidenten en er wordt geprobeerd zaken onder het tapijt te schuiven; steeds meer mensen gaan zich afzetten tegen het regime; er ontstaan nieuwe ideeën en alternatieven buiten het regime om; de omgevingsdruk wordt steeds groter en dat alles bij elkaar kan in relatief korte tijd een grote systeemverandering opleveren. Dan spreken we van transitie. Vaak zien mensen van binnenuit zo’n transitie niet goed aankomen en ze hebben ook geen goede instrumenten om erop te anticiperen. Daar zit een soort tragiek in. Transitie gaat met horten en stoten en grotendeels overkomt het organisaties.”

"Sommige verenigingen experimenteren zelf met nieuwe modellen, maar de meeste zijn daar nog helemaal niet aan toe"

“In de sportwereld kun je grofweg onderscheid maken tussen breedtesport en topsport als het gaat om spanningen in het huidige regime en de eventuele noodzaak tot transitie. De breedtesport wordt in Nederland traditioneel georganiseerd door verenigingen die op hun beurt verenigd zijn in bonden. Dat verenigingsmodel is heel lang vanzelfsprekend geweest, maar door een aantal maatschappelijke ontwikkelingen staat het onder druk. Sommige verenigingen experimenteren zelf met nieuwe modellen, maar de meeste zijn daar nog helemaal niet aan toe.”

“De topsport kent ook spanningen. Toen mijn vader topsporter was, was het eigenlijk amateursport voor mensen met heel veel kwaliteit, die samen in een sterke onderlinge competitie speelden. Dat is vanaf de jaren ’70 steeds meer een commerciële markt geworden, waarbij de topsporter zelf het product is geworden. De samenleving gaat daar steeds meer vragen bij stellen, over ongelijkheid en oneerlijkheid, maar ook: wat moeten we nou met Qatar? De incidenten en schandalen zijn legio en door het grote geld wordt het verschil tussen de top en de rest steeds groter. Er komt een moment dat de lol er echt af is, maar je weet niet waar het breekpunt ligt. Ik denk dat het echte transitiemoment voor de topsport later ligt dan voor het breedtesportmodel zoals wij het kennen, omdat er in de topsport nog geen alternatieven zijn.”

4. Wat zijn de belangrijkste veranderingen, waardoor het bestaande model van onze breedtesport niet meer aansluit bij de huidige wereld?
“Ten eerste is sporten veranderd van iets dat je erbij deed naar een integraal onderdeel van de leefstijl. Ten tweede is er de algemene maatschappelijke trend van democratisering. Mensen zijn beter in staat om zelf zaken te organiseren en te plannen. Daardoor worden dingen decentraler en digitaler. Een derde ontwikkeling is die van individualisering en personalisering. Dat bedreigt het traditionele verenigingsleven. Mensen gaan meer in tijdelijke verbanden organiseren, op het moment dat het hen uitkomt. Bovendien hebben mensen vaak geen tijd om als vrijwilliger langs de lijn te gaan staan. Tot slot zijn overheden ook steeds meer eisen gaan stellen aan maatschappelijke instellingen in ruil voor de subsidie die ze krijgen. Dat brengt meer verantwoording en druk met zich mee voor de verenigingen.”

"In hoeverre zijn we steeds hetzelfde aan het doen en lopen we steeds tegen dezelfde problemen aan waar we anderen de schuld van geven? Moeten we dan niet constateren dat we eigenlijk zelf vastzitten?"

“In het breedtesportmodel zie je de spanning, de incidenten, mensen die zich afzetten tegen het regime, er ontstaan nieuwe ideeën en alternatieven. Alle voorwaarden voor transitie zijn aanwezig. Die transitie komt altijd van binnen- én van buitenaf. Als het alleen van binnen komt, ben je slechts het bestaande aan het verbeteren, dus je moet mentaal naar buiten gaan en de lange termijnbewegingen herkennen. Je kunt er wel tegen zijn, maar maatschappelijke ontwikkelingen kun je niet ontkennen en die zijn relatief autonoom, dus je moet er voeling mee houden.”

“In een transitieproces moet je van binnenuit je eigen eindigheid willen onderzoeken. In hoeverre zijn we steeds hetzelfde aan het doen en lopen we steeds tegen dezelfde problemen aan waar we anderen de schuld van geven? Moeten we dan niet constateren dat we eigenlijk zelf vastzitten? Misschien zijn we wel overbodig? Ik ga er niet voor pleiten dat alle sportbonden er maar mee moeten ophouden, maar je moet dit soort vragen wel de ruimte geven. Daarnaast moet je actief op zoek naar nieuwe praktijken en ook daarvoor moet je buiten je bestaande model kijken. Misschien zijn er wel al alternatieve praktijken die ons beconcurreren. Waarom werken die praktijken dan en kunnen we daar wellicht samenwerkingsverbanden mee aangaan?”

“Samengevat moet je drie dingen doen: de trend serieus nemen, jezelf minder serieus nemen en proactief naar buiten gaan op zoek naar alternatieven. Dat noemen we een transitiearena, daar haal je de ingrediënten voor transitie in huis waaromheen je een nieuw verhaal gaat bouwen. Uiteindelijk moet je dan antwoord formuleren op de vraag waar je na die transitie uit zou willen komen.”

5. Jij hebt in het verleden contact gehad met NOC*NSF om mee te denken over de transitie in de sport. Wat is daaruit voortgekomen en heb je de ambitie om mee te denken over transitie in de sport?
“Ik heb een jaar of zeven geleden een aantal verkennende gesprekken gevoerd met NOC*NSF omdat ze een verandertraject in wilden zetten, maar daar is toen geen vervolg aan gegeven. Ik begreep recent wel dat er een aantal jaar terug een programma ‘transitie in de sport’ is gestart. Het doet volgens mij een aantal goede dingen, maar lijkt vooral gericht op het versterken van de positie van verenigingen door innovatie en verbetertrajecten. Ik zie er weinig in terug van die bredere aanpak die wij met transitie voorstaan: van buiten naar binnen denken vanuit een diepere analyse van hardnekkige problemen. Ja, ledenaantallen lopen terug en mensen willen anders sporten, maar al die andere problemen spelen ook: de omgang met topsporters, de interne schandalen en misstanden, matchfixing, de verhouding topsport-breedtesport, naast de gebrekkige vernieuwing. Dat is inherent onderdeel van hoe de sport georganiseerd is, en dat zal vroeg of laat toch tot grote veranderingen leiden." 

"Trek het ook breder en zet sport met elkaar veel beter in de werkomgeving in, in buurten, in de publieke ruimte om gezondheid, verbinding, inclusie en samenleven te bevorderen"

"Je moet jezelf eigenlijk gaan uitvinden, zoals sommige bonden al doen (bijvoorbeeld de squashbond), maar dan ook veel meer in samenhang met al die andere transities die in de samenleving spelen. Daarvoor moet je vertrekken vanuit de nieuwe en gewenste maatschappelijke rol en positie en de ruimte nemen om echt te experimenteren met sport voor en in een gezonde samenleving. Denk bijvoorbeeld aan alternatieve competitievormen; zelforganiserende teams; coöperatieve vormen van sport en verenigingen, waar mensen makkelijker lid van kunnen worden en wijkverenigingen. Maar trek het ook breder en zet sport met elkaar veel beter in de werkomgeving in, in buurten, in de publieke ruimte om gezondheid, verbinding, inclusie en samenleven te bevorderen.” 

“Wat mijn eigen rol betreft: sport heeft altijd mijn warme interesse. Ik vind het om allerlei redenen fascinerend en niet in de laatste plaats omdat het zoveel transitiekenmerken heeft. Het zit vast terwijl de samenleving verandert en er zijn allerlei alternatieven op komst. Bovendien ben ik er ook praktisch van overtuigd dat een nieuwe manier van organiseren van sport ook veel maatschappelijke waarde kan hebben.”

 

Gerelateerde berichten

Reacties: 2

Ineke Donkervoort

20-04-2021

Ware woorden van Derk. Om een echt vitale maatschappij te realiseren, is het belangrijk van buiten naar binnen te denken. Wat hebben verschillende doelgroepen nodig, welke huidige en toekomstige aanbieders kunnen dat bieden? Daarmee zorgen dat elke aanbieder 'op zijn sterke been' komt. Fundamenteel veranderen van organisaties is complex, lastig en als het lukt kost het heel veel tijd. Zou het op lokaal niveau met sport en preventieakkoorden als stimulans organisaties lukken om over de eigen schaduw heen te springen? 

Berry Debrauwer

20-04-2021

Leuk artikel om te lezen. Wat ik mis, is dat de wens en de noodzakelijkheid om te veranderen begint met een grondige strategische risico-analyse. Risicomanagement en risico bewustzijn zijn termen die ik zelden tegenkom in de praktijk  van en theorie over sportorganisaties.