zaterdag 30 maart 2013

Shartie(7): 'A Man amongst Boys?'

Ik weet niet of er ooit een verwoestender NCAA-Toernooi is geweest voor de miljoenen ingevulde 'Brackets', als de nu lopende editie van 2013, daarvoor heb ik in het verleden dit prachtige spektakel niet intensief genoeg voor gevolgd, maar spectaculair is het in ieder geval.

Nog een beetje na-stuiterend van de onmogelijke comeback van Migican tegen Kansas, wil ik nog even terug komen om de wedstrijd ervoor, waarin de (voor mij) grote favoriet om volgende week de NCAA-Kroon te pakken, Louisville, een ook al zo fantastische comeback van Oregon wist te counteren.

Eens een scout, altijd een scout; ik denk dat ik moet concluderen dat die stelling wel op gaat. Sinds ik een paar jaar bezig was als Scout van Internationaal Jeugd Basketball, ik kan niet precies aangeven op welk moment ik stopte vooral te kijken als een Coach -en 'echt Scout' werd-, maar dat moet ergens begin jaren '00 zijn geweest, probeer ik alle spelers die ik zie serieus te bekijken en te evalueren. Maar de echte 'kick' voor een scout ligt natuurlijk in het moment waarop je concludeert dat je iets heel bijzonders (voor het eerst) ziet.

En dat gevoel had ik al iets eerder dan vandaag, het zal enkele weken geleden zijn geweest. De conclusie dat dat gevoel klopte, mocht ik van mezelf vandaag trekken; en dan ging het om Arsalan Kazemi van de 'Oregon Fighting Ducks'. Ik moest van mezelf toch even checken waar die jongen vandaan kwam; was hij Turks? Hadden wij hem dan al eerder gescout? Of moest ik hem nog verder weg zoeken, Iran misschien, of een ander land uit die hoek van de wereld?
De eerste check, in onze database, leverde geen 'hit'. En de kans dat zo'n goede speler in Turkije nooit in een Nationale Jeugdploeg gespeeld zou hebben, leek mij klein.
Wikipedia leverde de bevestiging; hij komt inderdaad uit Iran.
Oregon is bovendien al zijn tweede Universiteit; hij is een 'Transfer' vanuit Rice.


Interview over zijn transfer

Ik zie ook dat hij in 1990 geboren is, even oud als andere 'College Seniors' dus. Maar hij komt op mij veel volwassener over dan vrijwel alle spelers die ik tot nu toe in het NCAA-Toernooi in actie heb gezien. Zijn voorkomen (de volle baard), zijn fysiek (het is een beer van een vent), maar vooral zijn inzicht en slimme acties dragen bij aan die indruk. En dan gaat er, het is waarschijnlijk beroepsdeformatie -waar ik mij doorgaans ver van probeer te houden-, gelijk een vraag door je hoofd...niet in alle landen wordt immers net zo accuraat als bij ons boek gehouden van precieze leeftijden...

Maar Fiba heeft als stelregel dat als een land een officieel document (zoals een paspoort) afgeeft met daarin een geboortedatum, dat die dan gehanteerd wordt. En Kazemi speelt dus al geruime tijd in vertegenwoordigende teams van Iran. Het heeft zelfs, het inzicht van nu, niet eens veel gescheeld of ik zou hem al in 2009 hebben gescout, toen hij met zijn Nationale MU18 in Nieuw Zeeland meedeed aan het WK MU19...

Toen speelde hij, weer volgens Wikipedia, al in de hoogste Mannen-League in zijn land, en met alle internationale ervaring en de ongetwijfeld niet eenvoudige transitie naar de USA om daar College te gaan spelen, en het feit dat hij inmiddels ook al deel uitmaakt van zijn Nationale Mannen Team, zou dat best de verklaring kunnen zijn voor zijn sensationele spel in de NCAA, en vooral ook in het Toernooi waarvoor hij met zijn team maar net werd uitgeschakeld door 'Powerhouse' Louisville.

Ben benieuwd wat zijn volgende stop wordt; zou hij op basis van deze performance gedraft worden voor de NBA? De clubs die daar serieus Internationaal scouten, doen dat nog veel uitgebreider in de eigen College Competities, en weten ongetwijfeld al veel meer over Kazemi...ben dus erg benieuwd!

AART DEKKER




Enhanced by Zemanta

Citaat: Wouter Koolmees neemt het op voor Dijsselbloem, en ...

„Als u iemand anders weet om het in de schoenen te schuiven, ook prima. Maar wie is dat dan?”

Paul Witteman in Pauw & Witteman (VARA) tegen Tweede Kamerlid Wouter Koolmees (D66) die het niet fair vindt om alleen met de vinger te wijzen naar minister Jeroen Dijsselbloem (Financiën, PvdA) voor fouten van de Eurogroep met betrekking tot Cyprus, 19 maart. (NRC Opinie 23-3-2013)

Kijk, ik ben het vaak niet eens met Jeroen Pauw, met zijn bijna populistische opstelling, waarbij je soms denkt: 'Zeg het dan, jij bent er (toch) een van Wilders...', met zijn soms quasi-intelligente opmerkingen en vragen die, als je erover nadenkt, oliedom zijn... En dan naast hem partner Paul Witteman, aan wie de tand des tijds ook aardig knaagt, dus die ook al geen tegenwicht geeft tegen Popie-Jopie Pauw.


Maar in dit geval vind ik zijn prikkende vraag wel terecht. Waarom? Omdat er in opiniërend Nederland, sinds Jeroen (what's in a name?) Dijsselbloem internationaal zwaar onder vuur ligt vanwege zijn geschutter als Euro-voorman, iets gevaren lijkt als 'Handen af van ONZE Jeroen', of 'onze Jeroen wordt veel te hard aangepakt, da's zielig, we moeten hem te hulp schieten!' Onzin natuurlijk: 'If you can't tsnad the heat, stay out of the kitchen!'. Dijsselbloem mikte hoog, de regering is ervoor gewaarschuwd, ze moesten zonodig, en nu is er kritiek, terechte kritiek. en een echte oppositieman, wat Koolmees zou moeten zijn (D66 mocht immers, net als bijvoorbeeld de SP, niet meedoen!), dan moet je aanvallen. Maar ja, waarschijnlijk hoopt D66 nog steeds straks (ooit) wel mee te mogen doen; en voor dat geval moeten we vooral de mannetjes van Flutte-II niet al te hard aanpakken, het kon straks eens tegen je werken...

Zwakke regering, zwakke oppositie, dan krijg je een stinkende prutzooi...






vrijdag 29 maart 2013

Raadsel: Nederlandse Spreekwoorden

Vul aan:

31. Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een ......... ......

Bij F.A. Stoet kunt u zien of u het spreekwoord goed hebt, en wat het precies betekent.

Als u zich dan vervolgens bij mij meldt, en naast het goede antwoord, ook nog weet te melden op welke actualiteit (en persoon) deze spreuk slaat, dan wint u twee paaseitjes..!!

Prettige, want witte, Kerst....eehhh, sorry Pasen allemaal!

Aart

Andere Wereld:Ruim tweehonderd mensen vast op drijvende ijsschotsen in Letland

-
Een reddingsschip wordt ingezet om de vissers van de ijsschotsen af te halen. Foto AFP/ Edijs Palens
Buitenland
Meer dan tweehonderd mensen, vermoedelijk vissers, hebben vastgezeten op twee drijvende ijsschotsen voor de kust van de Letse hoofdstad Riga.
Dat bevestigt een woordvoerder van de Letse brandweer aan persbureau AFP. 180 mensen zouden op een schots voor het strand van Vakarbulli hebben vastgezeten, veertig voor dat van Majori. Vrijwel alle mensen zijn inmiddels gered, op ongeveer twintig na, die zich nog op het ijsblok bij Vakarbulli bevinden.
Er zouden geen gewonden zijn. Hulpdiensten zijn toch aanwezig, omdat de mensen enige tijd op het ijs hebben gezeten.
De mensen zouden ijsvissers zijn. IJsvissen is een populaire hobby van veel Letten. Elke winter maken ze wakken in het ijs en gooien ze hun hengels uit. Het komt vaker voor dat mensen vervolgens door het ijs zakken. Dinsdag had de Letse brandweer mensen al opgeroepen vooral op te passen bij het betreden van het ijs rond de paasdagen.
Dit zou een foto van de reddingsoperatie zijn. Voor meer foto’s, zie het Twitteraccount van @skrabans.

Rītabuļļi weergeven op een grotere kaart
Lees meer over:
ijsblokken
Letland
reddingsoperatie

woensdag 27 maart 2013

De Essentie van een Goede Sportvereniging; 'Back to Basics'

Een leuk en inspirerend filmpje over de essentie van het Leiden/Besturen van een Goede Sportvereniging (met dank aan (trackback) Duco Tjeerde en de KNVB). Ik geloof trouwens, dat hier heel veel inzit wat er ook de oorzaak van was dat TTD zo'n leuke club was, ondanks alle neperkingen en problemen, waarmee wij tussen 1992 en 2002 te maken hadden...


maandag 25 maart 2013

Jan Marijnissen interviewt Joris Luyendijk: 'De bankensector is als het katholicisme maar dan zonder hel'

SP :: Nieuws :: Berichten
Laat de tekst voorlezen met ReadSpeaker

08-03-2013 • De financiële wereld veroorzaakt problemen, en het volk mag de mensen kiezen die die problemen gaan oplossen. Zo verhoudt zich de macht van de financiële sector tot de democratie. Veel mensen die in de fout zijn gegaan, zeggen dat ze het deden omdat het kon. De financiële sector moet weer dienstbaar worden aan de reële economie. Aldus Joris Luyendijk, journalist te Londen.

Onderweg naar het kantoor van The Guardian, waar ik met Joris Luyendijk heb afgesproken, zie ik de kolossen van HSBC, Citibank, Barclays en KPMG. Ik ben ruim op tijd en kan dus nog even rondkijken in de omgeving van King’s Cross en St. Pancrasstation. De zon schijnt. Overal waar je kijkt zijn bouwactiviteiten: dit stukje Londen krijgt een stevige opknapbeurt. Het is er lawaaiig en dynamisch, zoals een metropool hoort te zijn.
Op het afgesproken tijdstip treffen we elkaar in de trendy lounge op de eerste verdieping. Samen gaan we een verdieping hoger, een verdieping met een enorm oppervlak en vele honderden journalisten achter beeldschermen. We belanden in een kleine stiltewerkplek waar we net met z’n tweeën in passen. Maar het is er stil. De recorder zal de volle twee uur op Joris’ schoot liggen.
Je bent opgeleid tot antropoloog. Wat is antropologie?
‘Het begon met het bestuderen van volkeren buiten het Westen. Het was eigenlijk een ­instrument in handen van koloniale machten. Pas toen de dekolonisatie op gang kwam, werd het meer de studie die zich bezighoudt met groepsprocessen. Mensen doen vaak dingen met een beperkt zicht op hun motieven en gaan uit van zaken die normaal gevonden worden maar nooit ter discussie zijn gesteld. De antropologie houdt zich bezig met de ideeën die rondzweven in een samenleving en het gedrag van de mensen beïnvloeden zonder dat die hoofden dat zelf kunnen benoemen.’
Jan Marijnissen
Tekst Jan Marijnissen Foto's Ilvy Njiokiktjien
Nu is er recentelijk veel meer bekend geworden over ons onderbewuste en de werking van de hersenen, met dank aan de neurobiologie. Heeft die nieuw verworven kennis invloed op de antropologie?
Lachend: ‘Ja, het is heel zorgwekkend. De antropoloog kijkt op groepsniveau, maar al het geld voor onderzoek gaat nu naar het breinniveau.’
Joris Luyendijk
Joris Luyendijk

Er zijn ruim driehonderdduizend exemplaren van je boek Het zijn net mensen verkocht. Hoe verklaar je dat enorme succes?
‘Een aantal zaken heeft daaraan bijgedragen. Het boek kwam uit in 2006. We zaten in een soort post-Fortuynfase waarin een aantal onwrikbare instituties wankelden, vooral ook de media. Die waren lang het voertuig geweest om de groeiende onzekerheid en onvrede te sussen. Daar kwam bij dat er in dat jaar weer veel te doen was in het Midden-Oosten. Het toeval wilde dat ik in dat jaar de presentator was van Zomergasten, waardoor ik zes zondagavonden drie uur in beeld was. Behulpzaam was ook dat de recensies over het algemeen goed waren. Ik heb enorm mijn best gedaan om een voor iedereen toegankelijk boek te schrijven, zonder technische termen.’
In het boek spreek je over de zes dilemma’s waar alle journalisten bij het ver­garen en het weergeven van informatie mee worstelen. Welke zijn de belangrijkste?
‘Welke feiten laat je zien en welke niet? Wie laat je aan het woord? Wat doe je met belanghebbenden die je proberen te manipuleren? En dan zijn er nog andere factoren: heeft de journalist voldoende tijd, spreekt hij de taal, is hij onpartijdig?’
Je stelt dat de media noodgedwongen een ernstig vertekend beeld geven van het Midden-Oosten. Hoezo noodgedwongen?
‘Omdat je niet alles kunt laten zien.’
Maar zowel de journalist als de lezer moeten toch de ambitie hebben de werkelijkheid te kennen, ook al is die soms ingewikkeld.
‘Zeker. Je moet alleen eerlijk zijn over het feit dat de journalistiek per definitie een beperkt beeld schetst. Ga dus niet op basis van een paar flitsen de meest waanzinnige dingen denken over moslims, joden of arabieren. Je loopt veel te veel het risico dat je wordt gemanipuleerd. De invloed van krachtige beelden in de media wordt onderschat. Hoe kan het dat zovelen op basis van een paar beelden besluiten dat 1,6 miljard mensen – de moslims – gevaarlijk zijn? Daarom is scepsis, ook ten aanzien van de journalistiek, heel erg goed.’
Journalisten zien zichzelf graag als de controleurs van de macht. Maar wie controleert de controleurs?
‘Informatie in het algemeen en journalistiek in het bijzonder zijn geen wetenschap. Met andere woorden: het is onmogelijk om objectieve criteria te formuleren op basis waarvan je kunt zeggen: dat is goed en dat is fout.’
Veel journalisten hebben na de laatste Balkanoorlog moeten toegeven dat ze bevooroordeeld verslag hadden gedaan. Er is blijkbaar veel moed voor nodig om te durven afwijken van de dominante opvatting.
‘Klopt. Daarom moet de journalistiek ook veel meer aan zelfreflectie doen en niet alleen dat. Men moet er ook mensen van buiten bij halen. Zo hou je de zaak op scherp. Anderzijds moeten ook de mensen die het nieuws volgen hun eigen verantwoordelijkheid kennen en niet alleen op zoek zijn naar de argumenten en feiten die het eigen gelijk onderstrepen.’
Nieuws is dat wat afwijkt van het alledaagse. Jij vindt dat maar een oppervlakkige omschrijving van het werk van de journalist, niet?
‘Het moet allebei gebeuren: het brengen van wat afwijkt van het alledaagse, het nieuws, én het berichten over het alledaagse, de achtergronden. Het gaat vaak mis wanneer er op basis van geringe informatie veel te vergaande conclusies worden getrokken.’
Je maant journalisten tot bescheidenheid: wij overzien niet de hele wereld, wij weten niet zeker wat er allemaal gebeurt, en wij kunnen niet objectief zijn.
‘Het klassieke beeld: je vliegt naar Gaza, en je belt je fixer. Hij vraagt: ‘Wat wil je? Een blije moeder of een droevige moeder? Met of zonder kind?’ Hij heeft een hele menukaart. Je laat de moeder wat zeggen, je doet je voice-over en klaar is je item. Bullshit. Eigenlijk zou je moeten zeggen: ‘Ik ben nu vier dagen in Gaza en wat mij opvalt in vergelijking met de eerdere keren dat ik hier was is dat dit, dit en dit. Het zou kunnen zijn dat dat en dat. Dan ben je gewoon eerlijk. En dat is waardevoller dan dat je alleen maar elke keer de clichébeelden laat zien.
Hier wreekt zich ook wel dat we in ons land eigenlijk alleen maar commerciële omroepen hebben. Ook de zogenaamde publieke omroepen zijn vooral bezig met de kijkcijfers. Zo af en toe mag er dan een documentaire. En daar moet je dan heel dankbaar voor zijn. Ook onze kranten zijn bijna allemaal in handen van investeerders, mensen die geld willen zien. Zo van: we investeren nu niet in shampoo maar in de NRC. We hebben onze hele nieuws- en achtergrondeninfrastructuur vercommercialiseerd.’
Waar staan we over tien jaar, sprekende over de journalistiek?
‘Ik hoop dat er stichtingen ontstaan die gaan publiceren op het web. Voor honderd miljoen heb je een heel goede krant. Nou is dat voor mij natuurlijk vreselijk veel geld, maar niet voor tienduizend mensen die snappen hoe belangrijk het is dat de kwaliteitsjournalistiek niet verdwijnt. Samen met een fundraiser moet dat toch te doen zijn. Ik hoop dat het die kant op gaat.’
Ben je niet bang dat dan de kwaliteitsjournalistiek onbereikbaar wordt voor de man met weinig geld?
‘Nee, joh. Ik pleit er juist voor de toegang gratis te houden.’
Woorden hebben hun betekenis: de Westoever en Gaza, zijn ze bezet of betwist?
Zonder enige aarzeling: ‘Bezet. Volgens internationaal recht zijn ze bezet. Maar let wel: in de VS, in Engeland en zeker in Israël is het internationaal recht niet onomstreden. Men beschouwt het daar als een speeltje voor dromers. Disputed of occupied: in de internationale pers kun je aan het woord­gebruik zien waar een krant staat.’
Waarom zijn de Palestijnen zo slecht in het verzorgen van hun pr?
‘Oh, vind je? Ik zou eerder zeggen dat ze er goed in zijn, omdat ze hun zaak wel permanent op de internationale politieke agenda weten te houden.’
Ik mis het empatisch gevoel als het gaat om het winnen van de sympathie van de wereldgemeenschap. Met zelfmoordaanslagen in bussen en bommen in een pizzeria lukt dat niet.
‘Tsja. Hamas zegt dan: “We hebben het veertig jaar zonder spectaculaire aanslagen geprobeerd, zonder resultaat. Ze hebben ons land hapje voor hapje opgegeten.” En dat is waar. Wat niet wil zeggen dat die bomaanslagen de Palestijnen nu wel verder brengen. Vergeet een ding niet: een Palestijn is zich zoveel minder bewust van het Westen dan een Israëliër. Bovendien, Israël is in vergelijking met Palestina zo rijk dat men zeer goede pr kan inkopen, alleen overtroffen door de VS. Het is trouwens goed te weten dat de militaire tak van Hamas slechts een klein deel van de Palestijnen vertegenwoordigt. Het grootste deel van de bevolking is apathisch, murw geslagen door alle dramatische gebeurtenissen. Deze mensen doen niks.’
Waar leven ze van in Gaza?
‘Hulp en smokkel. Ze mogen geen handel drijven en ze hebben trouwens ook niets om handel mee te drijven. De werkloosheid is daarom ook gigantisch. Bovendien is het stukje land dichter bevolkt dan Nederland. Het lijkt voor de bewoners nog het meest op een gevangenis. De drie generaties mensen die daar nu wonen zijn zo getraumatiseerd. Het is surreëel.
Ik ben erg pessimistisch. In Israël wordt openlijk gesproken over het etnisch zuiveren van de Westoever. Veel wijst ook in die richting. De Palestijnen zullen dan een veilig heenkomen moeten zoeken in de buur­landen of elders.’
Had je niet liever de Arabische opstand verslagen dan de financiële crisis?
‘Ja, moeilijk. Ik moet eerlijk zeggen: na vijf jaar was ik ook wel gewoon klaar met het Midden-Oosten.’
Maar het Midden-Oosten nog niet met jou, want er is wel wat gebeurd. Hoe beoordeel je de Arabische lente?
‘Ik vind het wel een mooie term. Na de lente komt immers de zomer, zo wordt de ontwikkeling benadrukt. Het is al lang niet meer zoals het was. Ze schrijven daar niet een nieuw hoofdstuk, ze zijn aan een nieuw boek begonnen. Natuurlijk, er gaat veel niet goed, maar men is hopelijk op weg naar iets beters.’
Wat denk je van Syrië?
‘Heel moeilijk. Ze kunnen niet terug naar hoe het was. Iedereen wist dat het ooit zou gebeuren. Maar hoe en wanneer bleven de grote vragen. Een van de grote problemen bij die dictaturen is dat men elk alternatief om zeep helpt. Er is geen civil society.’
Joris Luyendijk
Een grote overstap. Van het Midden-Oosten naar het Binnenhof. Je hebt daar in 2010 een maand gebivakkeerd, in het bijzonder ook in perscentrum Nieuwspoort. Wat was je indruk?
‘Ik hoorde toen de hele tijd: die politici hier doen er niet meer zo toe. Zaken worden besloten op de ministeries, voor zover niet in Brussel. De nationale politiek gaat nog maar over heel weinig. Tegelijkertijd geldt dat als we de crises te boven willen komen, de politiek cruciaal is. Wie gaat anders de mondiale financiële sector aanpakken?’
In je boekje Je hebt het niet van mij, maar… ga je in op de rol van de politici, de journalisten, de voorlichters en de lobbyisten. Doet iedereen wat hij of zij geacht wordt te doen?
‘Nou, de lobbyisten en de voorlichters doen wat de opdrachtgever van hen verlangt. Politici zijn soeverein, dus die bepalen zelf wat ze vinden en doen. Dan blijven de journalisten over en ik vind dat zij totaal niet doen wat er van hen verwacht mag worden, al lopen er natuurlijk ook echt wel goede vaklui rond.
Voor mij was de eyeopener het plotselinge besef: hé, dit zijn in sociaal-culturele termen allemaal hetzelfde soort mensen. Uit academische ouders, zelf gestudeerd, in je studietijd je belangrijke vriendschappen gemaakt, internationaal georiënteerd. Ze komen allemaal terecht bij de publieke omroep, bij de grote kranten, met name de PCM-kranten, en bij vijf politieke partijen, PvdA, VVD, D66, GroenLinks en het CDA, zij het die laatste in iets mindere mate omdat die haar eigen netwerken heeft. Deze mensen komen in aanmerking voor alle commissariaten en andere mooie baantjes. Ik staarde me lange tijd blind op de tegenstellingen binnen dat veld. Pas in Den Haag ontdekte ik dat ik in dat veld geen SP’ers en ook geen PVV’ers tegenkwam. Dat blijken heel andere mensen te zijn.’
Leg het me uit.
‘Kom je uit mijn sociale klasse, ga je op je negentiende naar de Universiteit van Amsterdam en je gaat politicologie doen, dan is je bedje eigenlijk al gespreid. Je studeert af in een of andere vage richting en zonder dat je echt iets kunt, maar het ticket dat je krijgt stelt je in staat al die mensen in die organisaties over te slaan. Je stapt in op wat dan wordt genoemd een ‘academisch denkniveau’ en je krijgt een baantje waarvan moeilijk is vast te stellen wat je nu eigenlijk doet. Ze hebben allemaal heel goede salarissen, en dat wordt allemaal bij elkaar gehouden met behulp van een aantal codes en opvattingen, zoals: globalisering is goed, immigratie is goed, islam is als alle andere religies en de EU is fantastisch. Dat vond ik zelf een heel interessante ontdekking. Toen ik jouw verzoek voor dit vraaggesprek kreeg, dacht ik: ja, hij heeft tijd, hij heeft geen commissariaten. De heersende generatie heeft de privatiseringen doorgevoerd en heeft zelf onmiddellijk bezit genomen van de zeer goed betalende baantjes die daardoor vrij vielen. Het is geen complot, maar het is wel hegemoniaal. Dit heeft mijn beeld van de SP en de PVV voor altijd veranderd.’
Een echt antropologische duiding.
Glimlachend: ‘Ja, antropologie is geweldig. Begin steeds met de vraag: hoe ziet jouw wereld eruit? Je staat ’s morgens op en dan? Met wie ga je op stap? Het zou goed zijn wanneer iemand die Haagse wereld eens
op deze wijze wetenschappelijk zou onderzoeken. De uitkomst zal een schok teweegbrengen.’
Komen we nu aan bij het hoofdgerecht. Waartoe is de financiële sector op aarde?
‘Zij zetten een prijs op risico. Stel, je wilt voor een bepaalde prijs een ziekenhuis bouwen dat over vier jaar klaar moet zijn. Probleem is dat je niet weet wat bijvoorbeeld de prijs van cement zal zijn. Bij de bank kun je een derivaat kopen dat jou garanties geeft omtrent de prijs. Ze kunnen dat doen omdat ze een cementfabriek bereid hebben gevonden te garanderen voor een bepaalde prijs te leveren. Of je wilt als je 65 wordt een fatsoenlijk pensioen ontvangen. De financiële sector zorgt dat jouw inleg goed wordt geïnvesteerd zodat jij te zijner tijd de afgesproken uitkering krijgt.’
Hoe machtig is de financiële sector?
‘Enorm machtig. Neem HSBC – de Hong Kong and Shanghai Banking Corporation. Vorig jaar bleek deze bank voor miljarden drugsgeld te hebben witgewassen. Echt, het ging om vrachtwagens met drugsgeld die richting de vestiging in Mexico gingen. En wat zegt de openbaar aanklager in Amerika? Eigenlijk hadden we deze bank een enorme boete moeten geven, maar daarmee hadden we dan de stabiliteit van de financiële sector in gevaar gebracht. Dus hebben we dat maar niet gedaan.’
Hoe verhoudt deze macht zich tot de democratie?
‘Cru samengevat: de financiële wereld veroorzaakt problemen, en het volk mag de mensen kiezen die die problemen gaan oplossen. Overigens gaan delen van de bevolking ook niet vrijuit, en politici en centrale bankiers evenmin.’
Maar waren de banken ooit achtens­waardige instellingen?
‘Als je begin zeventiger jaren zei dat je bij een bank ging werken of dat je notaris of accountant werd, dan ging je niet iets controversieels doen – eerder iets saais. Pas onder Thatcher en Reagan, en daarna Clinton, Blair en Kok is dat veranderd. Zij stonden toe dat banken gingen fuseren. Het klinkt raar, maar eigenlijk werd toen de vrije markt ingeruild voor een kartel. En dat kartel is zo groot en machtig dat ze subsidie van de overheid kunnen afdwingen. Daar komt bij dat de banken zoveel geld verdienen dat ze politici en andere belangrijke mensen mooie baantjes kunnen aanbieden. Zo zie je bijvoorbeeld dat de voormalige president van de centrale bank van Duitsland nu in dienst is bij UBS. Tony Blair verdient nu miljoenen als adviseur in de sector. Er is een ruime uitwisseling, ook andersom. Zo zijn de mensen die Obama omringen veelal afkomstig van Wall Street. Het is een draaideur met drie uitgangen: de financiële sector, het toezicht daarop en de politiek.’
Wanneer is die immoraliteit erin geslopen?
‘Ik denk dat die er altijd al wel was, maar dat die minder ruimte kreeg. Dat veranderde pas in de jaren tachtig en negentig.’
Wat gebeurde er toen?
‘Drie dingen: ten eerste mochten banken heel groot worden. Ze mochten risico’s gaan nemen met spaargeld. En ze mochten allerlei activiteiten onder een dak brengen. De afdeling handel werd tot dan toe gescheiden gehouden van de afdeling fusies/overnames. Dat zou immers tot belangentegenstellingen kunnen leiden. Dat heeft de crisis van de jaren dertig laten zien. Daarom zijn die twee activiteiten toen ook uit elkaar gehaald. Clinton heeft toen toegestaan dat die scheiding weer werd opgeheven.’
Maar zit er niet ook een ideologie achter?
‘Het is het idee dat markten zichzelf kunnen corrigeren. En dat je dus eigenlijk geen toezichthouder nodig hebt. Je hebt nu zulke grote computermodellen dat men denkt dat die beter de risico’s kunnen inschatten dan een toezichthouder.’
Is dat wat je bedoelde toen je voor de onderzoekscommissie van het Engelse parlement zei: ‘de bankensector is als het katholicisme maar dan zonder hel’?
‘De bankensector dacht geen hel nodig te hebben omdat men elkaar wel zou cor­rigeren en scherp houden. We weten nu wel beter. Dit in tegenstelling tot de markt van de schoonmakers. Die zit wel in een zichzelf corrigerende markt. Als die schoonmaker te veel vraagt of waardeloos werk aflevert, kan hij vertrekken. Als een bankier slecht werk levert of zichzelf een waanzinnig salaris geeft, dan gebeurt er helemaal niks.
Eigenlijk heb je dus aan de top van het kapitalis­tische vrijemarktsysteem geen vrijemarktsysteem, daar heb je socialisme. Althans als het niet goed gaat, want gaat het wel goed dan zijn de revenuen natuurlijk privaat.’
Is het niet raar dat al die mannen als Greenspan, Scheringa, Van Keulen, Wellink, noem ze allemaal maar op, gewoon vrij rondlopen? Het lijkt erop dat buiten de gewone burger niemand een prijs betaalt.
‘Maar je kunt mensen niet straffen omdat ze een mening hebben waar ze later van moeten toegeven dat ze het verkeerd gezien hebben. Greenspan was echt ideologisch overtuigd van zijn gelijk.’
Alan Greenspan was bijna twintig jaar voorzitter van de Federal Reserve, de Amerikaanse centrale bank. Hij was de exponent van de vrije markt en de overtuiging dat de markten zichzelf zouden corrigeren. Kijk wat hij heeft aangericht, niet alleen in de VS maar in de hele wereld. Waar leggen we de grens?
‘Bij opzet. Stel er kan worden aangetoond dat hij eind jaren negentig zelf al tot het inzicht was gekomen dat hij fout zat, maar dat hij betaald is om dit te doen, dan had je een zaak. Neem de bank Lehman Brothers. Die heeft jarenlang informatie gegeven over de balans van zijn bank waar hij redelijkerwijs van kon weten dat die niet klopte omdat hij een hele hoop risico’s van zijn balans had afgehouden. Hij wist het; hij had het in ieder geval moeten weten.’
Maar geldt dit niet ook voor Greenspan? Er zijn toch tal van aanwijzingen geweest dat er in de werkelijkheid slechts een wankele basis bestond voor zijn neoliberale ideologie.
‘Volgens mij zou het een killing effect hebben als je mensen gaat vervolgen voor een oprechte maar verkeerde interpretatie van de werkelijkheid, of het simpele feit dat ze in lijn met die interpretatie hebben gehandeld.’
Maar zijn er niet heel veel mensen die de meest vreselijke dingen hebben gedaan in de overtuiging dat ze het goede deden ten behoeve van een hoger doel?
‘De financiële sector heeft traditioneel zo’n sterk lobbyapparaat dat ze er wel voor gezorgd hebben dat er geen wetten zijn op grond waarvan zij aansprakelijk kunnen worden gesteld. Ze overtreden geen wetten omdat ze zelf de wetten mee schrijven. Veel mensen die in de fout zijn gegaan, zeggen dat ze het deden omdat het kon.’
De mensen in de City, de mensen waar jij veel mee spreekt, wat voor beeld hebben die van zichzelf?
‘Ik maak vaak de vergelijking met een olympisch dorp. Op een gegeven moment wordt duidelijk dat fietsers doping hebben gebruikt. Er zijn heel veel sporten die niks met doping of fietsen te maken hebben, maar die toch plotseling allemaal in een kwaad daglicht worden gesteld. Uit gemakzucht wordt het woord fietsers vervangen door ‘sporters’. Zo kom ik ook aan mijn gesprekspartners. Het zijn mensen die deze veralgemenisering zat zijn en het echte verhaal willen vertellen. Er zijn van de tienduizend niches binnen de financiële sector er slechts een paar zeer giftig en een groot aantal zit om die giftige niches heen en is, zeg maar, half giftig.’
Je schreef: ‘Dit systeem kent eigenlijk alleen maar verliezers. Ook de bankiers zijn verliezers, weliswaar de best betaalde, maar ze hebben een verschrikkelijk leven en zijn op hun veertigste een wrak.’ Vertel.
‘Voor veel mensen die hier jong terechtkomen geldt dat ze letterlijk dag en nacht werken. Ze hebben geen vrienden of andere betekenisvolle relaties. De hoop dat ze later veel geld gaan verdienen drijft ze. Maar onderweg vallen er veel mensen van de piramide. Ondertussen zijn ze werkverslaafd en ontwikkelen ze een stoornis. Het feit dat ze omringd zijn met mensen die er hetzelfde over denken is natuurlijk niet erg behulpzaam.’
In een uitzending van Tegenlicht over de City zei je: ‘Iedereen werd rijk van de vragen die niet werden gesteld.’ Wie werden er rijk? En wie stelde welke vragen niet?
‘Er is veel geld gecreëerd en daar is iedereen binnen de financiële sector flink beter van geworden. De ruime bonussen werden ruim uitgedeeld. Alle betrokkenen wilden maar één ding: zoveel mogelijk geld verdienen. De politiek had, als vertegenwoordiger van het algemeen belang, moeten vragen en moeten ingrijpen.’
Hoe kijken we over honderd jaar terug op deze episode van jarenlange crisis in de financiële sector?
‘Ik denk dat we in een interbellum zitten, in een periode tussen twee oorlogen. De eerste oorlog hebben we gehad, maar alles gaat door op de oude voet. Net als na de Eerste Wereldoorlog lijken we niets geleerd te hebben. En daarom volgde meteen daarna de opmaat naar de Tweede Wereldoorlog. En pas daarna werd besloten het echt anders te gaan doen en kwamen er serieuze samenwerkingsverbanden tussen staten. Ik verwacht dat onze ‘tweede oorlog’ nog veel groter en ellendiger wordt dan de eerste.’
Waarom kies je deze analogie? De crisis hoeft toch niet noodzakelijkerwijs langs dezelfde lijnen te verlopen als het vraagstuk van oorlog en vrede?
‘Ik denk het wel. We hebben niets geleerd. Er zou een beweging moeten komen die eist dat de financiële sector opnieuw uitgevonden wordt, maar dan gebaseerd op morele uitgangspunten en vormgegeven door de knapste koppen die op de wereld rond­lopen. Zij moeten een stappenplan voor de sanering van de financiële sector maken dat de politiek vervolgens kan gaan uitvoeren. We doen nu net alsof wat ons overkomt een soort griep is waarvoor we een pilletje moeten zoeken. We zien niet dat die ‘griep’ geproduceerd wordt door het systeem zelf. Er moet simpelweg een degelijke controle en degelijk toezicht komen binnen de financiële sector. En het allerbelangrijkste: de financiële sector moet weer dienstbaar worden aan de reële economie.’ Interviewer: Jan Marijnissen

Veel meer Tribune van de SP (echt de moeite waard!)
Enhanced by Zemanta

vrijdag 22 maart 2013

Leuk filmpje, NBA ALL*Stars 2013 Backstage

Leuk filmpje, NBA ALL*Stars 2013 Backstage

donderdag 21 maart 2013

Jong Geleerd....Bracket vullen door Kid President...

Natuurlijk heb ik ook een Bracket ingevuld, ik heb er deze keer zelfs wat tijd in gestoken, al is echt studie maken van alle 68 teams nog veel teveel gevraagd...

Ook leuk is dan: je eigen Bracket vergelijken met die van 'Big Chief' Obama. Het bleek dat de zijne niet eens zo heel veel afweek van mijn Bracket, al was het aantal F4-teams maar voor 50% hetzelfde, we hadden wel dezelfde Finale (Louisville vs. Indiana), maar waar ik Louisville de 'W' geef met 75-73, ziet hij Indiana winnen. Zou ook mooi zijn: grooooots feest in de Hoosier State na zoveel jaren ellende..!

Erg grappig vind ik 'Kid President' die zijn Bracket invult, hij ziet het heel anders...ben benieuwd!

woensdag 20 maart 2013

Guur Nederland: Het weer: volgens weermensen kan er met Pasen in Groningen worden geschaatst...

4 uur geleden (20 woensdag maart)
Is er dan helemaal geen goed nieuws te melden? Ja, als je van schaatsen houdt. Volgens Weerprimeur is er rond Pasen wellicht schaatsijs in Groningen.
En voor de niet-schaatsers in het noorden van het land? Helga, heb jij nog iets positiefs te melden?

--Het hele bericht--

Het volgende document in de 'Ongoing Discussion', 'Wie is de beste aller tijden?'

Een prachtige documentaire (16min) over LeBron James:

En nu ik toch bezig ben, hier nog 15 (onderschatte) highlight acties van LBJ:

En dan nog dit...ik wil afsluiten met wat humor (en wie mocht denken dat NBA-sterren allemaal over het paard getilde klootzakken zijn...hier is het bewijs dat dat niet zo is!):

En dan vragen ze zich af 'hoe het toch komt dat Overheid en Politiek steeds minder vertrouwen genieten van de burger?"

Een bericht van NRC.nl: een bepaalde categorie ouders schiet er tot duizenden euros bij in omdat ze door de Belastingdienst Onvolledig/(Onjuist?) geïnformeerd zijn; in de politiek een doodzonde, maar hoe dat hier gaat aflopen..?

Het bericht:

Ouders lopen tot duizenden euro’s toeslag mis door fout fiscus


UITHOORN-KINDERDAGVERBLIJF
Foto ANP / Koen Suyk

Binnenland
De Belastingdienst heeft een grote groep ouders niet geïnformeerd over wijziging van de regeling voor kinderopvangtoeslag. Het ministerie van Sociale Zaken bevestigt dat deze ouders geen brief hebben ontvangen. Ze lopen daardoor tot duizenden euro’s toeslag over 2012 mis, schrijft NRC vanmiddag.
Het gaat hierbij om ouders die de toeslag niet maandelijks ontvangen, maar jaarlijks aanvragen over het voorafgaande jaar. Ouders stellen de aanvraag uit bijvoorbeeld omdat ze een flexibel inkomen hebben. Ze vragen de tegemoetkoming in de kosten voor kinderopvang pas aan als ze een overzicht hebben van hun inkomsten en kosten in dat jaar.

Niet alle ouders kregen de brochure

Sinds begin 2012 kunnen ouders de toeslag niet meer per jaar aanvragen. Om fraude te voorkomen kan het alleen nog per maand. Veel ouders komen daar pas achter bij de belastingaangifte deze maand. Het ministerie zegt ouders hier vanaf november 2011 rechtstreeks en via ‘algemene berichten’ over te hebben geïnformeerd. Minister Asscher van Sociale Zaken schreef in januari dat brochures zijn verzonden naar “ouders die kinderopvangtoeslag ontvingen”, in antwoord op vragen van SP-Kamerlid Manja Smits.
Talrijke ouders klaagden erover zo’n brochure niet te hebben ontvangen. Een woordvoerder van Asscher bevestigt dat ouders die de toeslag jaarlijks aanvragen – de groep die het meest risico liep door de wijziging – de brief inderdaad niet hebben gekregen, in tegenstelling tot ouders die maandelijks de toeslag kregen. Ook heeft de Belastingdienst de wijziging niet vermeld in brieven die ouders in deze periode kregen over de toeslag. Bijvoorbeeld in de brieven over de toeslag voor 2011, die deze ouders begin 2012 hebben aangevraagd.

Onbekend aantal ouders gedupeerd

Het is niet bekend hoeveel mensen zijn gedupeerd. De minister van Sociale Zaken en de Belastingdienst zeggen niet te weten hoeveel mensen de kinderopvangtoeslag jaarlijks met terugwerkende kracht aanvroegen. SP-Kamerlid Smits schat dat het om duizenden mensen gaat. Zij heeft zelf honderden klachten ontvangen. Jaarlijks krijgen de ouders van ruim 700.000 kinderen een tegemoetkoming in de kosten voor kinderopvang. Daar is 2,7 miljard euro mee gemoeid. Die zijn vooral hoog voor jonge kinderen, die hele dagen naar de crèche gaan.
Vandaag verwacht de Kamer antwoord op vragen aan Asscher. Als dat niet bevredigend is, wil de oppositie dat de Nationale ombudsman naar de kwestie kijkt. Donderdag debatteert de Kamer over de zaak.
Enhanced by Zemanta

maandag 18 maart 2013

Column iBasketball: 5 minuten Collegebasketball vs. Baseball, Voetbal

Ooit mocht ik als tourleader fungeren voor een aantal Amerikaanse teams van Collegespelers. Een team was Fairfield, toen met Peter van Rij, over de week met dat team kan ik een flink hoofdstuk van een boek schrijven, dat doe ik dus (nu) niet... Het tweede team was een Vrouwen-All Star Team met voornamelijk Sterspeelsters van kleine, en een paar van grote, Colleges. Dat team had een fantastische coach, vormde een echte hechte groep, en de tijd met met hen zie ik nog steeds als een van mijn leukste ervaringen in het Basketball.

Het derde team was ook bijzonder, niet alleen omdat er vijf latere NBA-spelers deel van waren (de andere vijf waren trouwens ook stuk voor stuk Top-College-spelers), maar zeker ook vanwege de begeleiding; coach Gary Close (nu Assistant bij Wisconsin) en John Streif, over wie ik een andere keer nog eens een lang verhaal hoop te schrijven.

Dit All*Star-Team speelde mee in het Toernooi van Llorret de Mar; een Toernooi waar spelers van allerlei allooi toch vooral vakantie kwamen vieren. Na dat toernooi vertrok het team naar Tsjechië voor het 'echte werk'; het Nationale Team van dit sterke land was daar nog een keer of drie de tegenstander. Onder de teams in Lloret ook een clubje Amsterdammers, waaronder Mario Bennes (al ben ik van zijn aanwezigheid niet helemaal zeker), Martin Essajas, Edwin vd Hart en, ook toen al 'Good-Old' (ik schat 50+), Hank Smith. Coach Close, die op mij al snel de indruk maakte een steengoede coach te zijn, nam het toernooi erg serieus; volgens schema zouden de Amsterdammers ergens op dag-3 (of-4) weleens een tegenstander kunnen worden, en dat zag hij lang van te voren aankomen: “Aart, jij komt toch ook uit Holland? Vertel me eens wat meer over hen..!” Ik zei iets in de trant van “Een deel van die jongens waren allemaal Toppers, maar ze zijn ook bijna allemaal al wat ouder, en spelen niet meer op het hoogste niveau...Daar winnen jullie wel van...” Hij reageerde fel: “Nee, die gasten zijn goed! Daar kunnen wij het heel moeilijk tegen krijgen..!”

Hij had gelijk: het team van louter ervaren Top-Collegespelers, die er erg serieus tegenaan gingen, nam wel een voorsprong, maar de Amsterdammers 'gingen niet weg', en in de korte wedstrijdjes van het toernooi was ook weinig gelegenheid fouten recht te zetten...toen laat in de wedstrijd Hank Smith zich nadrukkelijk met het Inside-spel ging bezig houden (let wel: Inside bij de Amerikanen o.a. Twin Towers Serge Zwikker (2.18) en Chase Metheny (2.24) en een kust en keur aan atleten van 2.00 t/m 2.08!), werd het zelfs nog even spannend. Uiteindelijk werd het toernooi wel duidelijk gewonnen door het team van Close, al gingen er nog wel bizarre taferelen aan vooraf waarover ik nu niet uit zal weiden... Zo leerde ik dus Gary Close kennen, iemand die zonder twijfel een uitstekende hoofdcoach zou zijn als hij ooit in die rol terecht zou komen.

We zitten inmiddels midden in 'March Madness', ook al is 'het Bracket' pas zondag bekend, en begint 'the Big Dance' pas in de loop van volgende week. Er is inmiddels ook zoveel van te zien in Nederland op de buis, en via Internet, dat het onmogelijk is alles te volgen (tenminste voor mij...).

Afgelopen week zag ik grote delen van twee wedstrijden van Wisconsin. Het mag duidelijk zijn dat dat een van de teams is die ik met meer dan gemiddelde interesse volg, zeker nu er ook nog ene Sam Dekker deel van dat team uitmaakt (nee, geen familie, voor zover ik weet, maar toch...).

Ik kan me best voorstellen dat vele liefhebbers in Nederland niet zoveel ophebben met Wisconsin, er zijn plenty teams die in Nederland allang veel meer naam en exposure hebben. Maar toch: het is een altijd sterke deelnemer aan de 'Big Ten', op het moment misschien wel de sterkste Conference, het team speelt op een manier die erg past bij de manier waarop er in Nederland traditioneel gespeeld wordt (o.a. hard verdedigen en rebounden, en een echte team-aanval), bovendien zitten er altijd spelers in met Nederlandse roots (dat blijkt duidelijk uit de namen), en de staf zit vol met steengoede coaches, Headcoach Bo Ryan is een coach van faam... Maar dat alles terzijde...

Al kijkend naar die wedstrijden kwamen er wat gedachten bij mij op.

Allereerst door een Warmup-drill van Wisconsin: er zat een stukje bij waar de commentatoren hoogst verbaasd over waren, ze hadden “...never seen anything like it...”, het betrof een passingdrill waarbij de bal werd gepasst met...de voeten! Ik heb gezocht of ik er een clip van kon vinden op Internet, maar da's (mij nog) niet gelukt, wel vond ik dit (met zeker ook bijzondere stukjes), met wellicht 'stof tot nadenken' voor serieuze coaches:

Travel With The Badgers


Het geval wil dat de 'Wisconsin Badgers' vorige week in een positie waren om het 'Regular Season van de Big Ten' te gaan winnen. Dat wil zeggen: voor de (delen van de) twee wedstrijden die ik zag... Want toen ging alles mis wat er maar mis kon gaan; letterlijk...ze konden geen schot meer maken!

Inmiddels zat ik er helemaal 'in'; en dan -als je het Amerikaanse College Basketball een beetje kent- , zit zoveel in dit soort wedstrijdverslagen, gemaakt voor de Amerikaanse TV-markt, een markt van 'echte kenners'; en dan zie je dus steeds meer...

Dan nu maar even eerst de titel van deze column.
Zoals American-Sports-Liefhebbers wel weten, is al een tijdje de 'World Baseball Classic' bezig; een een 'Made for TV Event' gedreven door ESPN, de grote Sportzender, waarvan wij -via Betaalde Kabeltelevisie- inmiddels ook kunnen meegenieten. ESPN zendt dezer dagen vele wedstrijden, en dus heel veel uren, Honkbal uit. Leuk voor de liefhebbers van die sport, want Nederland doet mee en wordt gerekend tot de kanshebbers. Minder leuk, voor mij dan, want de College Basketball wedstrijd die stond geprogrammeerd, Wisconsin vs. Purdue, werd door het uitlopen van een Baseball-wedstrijd gereduceerd tot minder dan de tweede helft. Nou ja: ik gun de honkballers in Nederland ook best hun liefhebberij, en ESPN-America zendt al veel meer Collegebasketball uit dan ik zelfs maar bij benadering aankan... En natuurlijk vind ik Honkbal, mits met mate, ook best leuk, zeker als Nederland het zo goed doet. Maar tippen aan basketball kan 'Baseball' niet...

Dan ook maar gelijk de link met (ons) 'Voetbal' uit de titel; mensen, mensen toch, wat een wereld van verschil is het toch, die coverage van een grote sport in Amerika, door ook nog eens een grote Sportzender, als je het vergelijkt met hoe 'onze sport in Nederland, zelfs ons voetbal' wordt gebracht. Dit gaat zelfs op als je het vergelijkt met uitzendingen van wedstrijden van de 'Champion's League' (dus ook bijvoorbeeld als Real Madrid speelt tegen Manchester United, wanneer bij ons toch ook alle registers open gaan...).
Het is 'No Contest'; het voetbal kan niet wedijveren met de Amerikaanse Sport, en zeker niet met hun coverage van Basketball, niet waar het gaat om:
--de kwaliteit van het commentaar; op ESPN wordt becommentarieerd door minimaal een, vaak meerdere coaches --ze zien alles (en nog goed ook), ze leggen uit-, zo bouw je een populatie van deskundige (dus liefhebbers) kijkers en jonge spelers die begrijpen waar het om gaat!--, en geven vaak zo accuraat aan wat er gebeurt, dat het kan tippen aan 'erbij zijn op de bank', en zetten een wedstrijd zo goed in de context dat de beelden nog meer gaan spreken dan ze in zichzelf al doen.
--de beelden, ik geef toe ook voetbal beelden zijn de laatste jaren kwalitatief met sprongen verbeterd. Maar ja, de camera's -en dus de kijker- zitten bij er Basketball nu eenmaal veel dichter op; het is ondenkbaar dat camera's tijdens een voetbalwedstrijd op het speelveld komen, bij basketball gebeurt dat wel (bijvoorbeeld tijdens Time Outs, of bij camera's achter het bord, of van boven het speelveld). Daardoor zie je zoveel lichaamstaal en gezichtsuitdrukking van de spelers bij het College Basketball; fantastisch! En dat ging in deze wedstrijd zeker op, vooral tijdens de laatste minuten!
--statistieken, en dat stopt niet bij de Stats van de wedstrijd die je aan het bekijken bent; ze halen er allerlei statistieken die de wedstrijd overstijgen bij, die tegen andere tegenstanders, over het hele seizoen, soms meerdere seizoenen, zowel individueel als w.b.t. teams.
--wat betreft de wisselwerking tussen 'Regie en de Commentaar', die werken zo goed samen; als de commentatoren ergens naartoe praten, zien we direct de betreffende speler en/of coach inzoomend erbij, of de bijbehorende statistieken, en andersom!
--en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan, maar dan wordt dit een (erg) lange column, en dat was niet de bedoeling...

Ik viel dus, vanwege het Honkbal, pas diep in de wedstrijd in de uitzending. Het ging tegen Purdue; een vergelijkbaar 'Programma' als Wisconsin; een beroemde school uit Indiana, het 'Hotbed' van het Amerikaanse Basketball. Wisconsin had Senior Day, speelde dus Thuis, en kon nog Kampioen van het Regular Season worden. Er gebeurde nogal wat dat van invloed kan zijn op de rest van het seizoen; iets waar ESPN op inspeelde door die week 'Bracket Building Week' te noemen (want van Marketing weten ze wel iets bij ESPN...). Purdue was de laatste jaren 'Hot', werd een aantal seizoenen tot de sterke outsiders, of zelfs tot de favorieten gerekend. Dit seizoen was duidelijk minder; met tot de wedstrijd bij Wisconsin een '1-9 tegen de laatste 10 Ranked Opponents'. Toen de uitzending voor mij begon stond Wisconsin ruim (iets van 20 punten!) voor, en het leek volgens de commentatoren 'alsof team en publiek in slaap waren gesukkeld...Wisconsin verliest immers toch zelden thuis...!?' En toen gebeurde het: Purdue kreeg ineens iets onverzettelijks, ging 'big shots' maken, en in no time was het een andere wedstrijd!

De wedstrijd boeide me vanaf het moment dat ik erin viel, dus het is niet zo dat alleen de laatste 5 minuten maar de moeite waard waren. Toch luidt de titel boven dit stukje '5 minuten'; dat komt omdat ik minder dan 5 minuten voor het eind dacht “nu ga ik de recorder aanzetten”. Waarom? Omdat er zoveel bijzonders te zien was, dat ik voorzag dat ik dat laatste stukje nog wel eens (of meer dan eens!) terug zou willen zien... Zo kwam o.a. de flits van de Warming Up van Wisconsin terug, misschien dat de regie of commentator daar onderschatting in meende te zien, of iets dergelijks? Het eind van de wedstrijd was veelzeggend: zo waren er de besmuikte lachjes bij Purdue, al een beetje op het veld, maar volle glimlachende gezichten bij de laatste Time-Outs; je zag eraan af dat niemand van Purdue had gedacht hadden te gaan winnen (hooguit gehoopt). Bij Wisconsin (bij team en publiek) ontzetting; hoe kon dit gebeuren? Het feest, dat Senior-day hoort te zijn, was goed verstierd! Ik noem maar enkele dingen, maar er was nog veel en veel meer te zien.

5 minuten College Basketball op ESPN America; en je hebt stof om misschien wel een uur te kijken, her te kijken, en nog meer te herkijken! Je kunt erover nadenken, schrijven en napraten en/of discussiëren. Natuurlijk; ook 'ons voetbal' wordt vele uren per week op TV voor-, tussen- en na-beschouwd, er wordt eindeloos en oeverloos over gezwamd, maar dat vinden echte voetbalfans natuurlijk niet; die vinden het 'de moeite waard'. Ook honkballers zullen eindeloos over hun spelletje kunnen praten. Maar mijn stelling is: er is geen sport zo mooi en interessant als Basketball, er kan gewoon geen Bal-/Team-sport tippen aan de actie-dichtheid, het atletisch vermogen, de snelheid en de suspence van onze Basketballsport. Daarnaast is het nu eenmaal zo dat beelden van andere sport, hoe mooi soms ook tegenwoordig ook gemaakt, het niet halen bij mooi gemaakte Basketball-reportages!

Natuurlijk zullen wijzelf ons Nederlandse Basketball moeten verbeteren en beter moeten presenteren. Maar daarnaast is ook de manier waarop de Media het Basketball 'Brengen' cruciaal bij het optimaal ontwikkelen van die Prachtige Basketballsport, ook (juist!) in Nederland...

AART DEKKER

P.S: Trouwens, voor de mensen die zich nog niet helemaal voor kunnen stellen hoe groot 'College Sports' zijn bij Wisconsin; kijk dan nog even deze clip die vooraf gaat aan een 'Football-game':

GameDay Tradition - Wisconsin's Jump Around ( in student section at Camp Randall, Madison)



zondag 17 maart 2013

Open Brief Emille Roemer (SP)

Beste <>,
Volgens VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra is onze verzorgingsstaat toe aan een herziening. Betaalbare zorg, toegankelijk onderwijs, voorzieningen voor ouderen en werklozen, het kan volgens hem niet meer omdat de groei terugloopt.
Zijlstra maakt dankbaar misbruik van crisis om zijn ideeën over de verzorgingsstaat door te drukken. Maar we weten inmiddels allemaal dat de crisis niet veroorzaakt is door hoge overheidsuitgaven, maar door de misstanden in de financiële markten. Het bezuinigingsbeleid van de kabinetten Rutte-I en II heeft die crisis vervolgens alleen maar verergerd, zo stellen nu ook steeds meer economen.
Het is niet zo gek dat de VVD dit zegt. De liberalen plaatsen de overheid van oudsher tegenover de burger, in plaats van naast die burger. Zijlstra zegt eigenlijk dat het harde kapitalisme van de vrije markt meer kans moet krijgen en moet worden ontdaan van de verzachtende maatregelen die in de loop der jaren zijn aangebracht. De VVD ziet de overheid niet als een beschermer voor wie dat nodig heeft, of een regelaar voor wat wij met elkaar belangrijk vinden aan waarden en normen, maar als een parasiet, als een blok aan het been van de vrije markt.
Precies daarom breekt het kabinet de AWBZ af, een collectieve verzekering waarin de ouderenzorg is geregeld. Ouderen moeten zelf maar regelen of en hoe ze de zorg die ze nodig hebben geregeld krijgen. De WW-duur wordt fors ingekort en de ontslagbescherming verminderd, zelfs in een tijd van oplopende werkloosheid. Mensen die werken bij een sociale werkvoorziening hoeven in de ogen van de VVD niet meer aan te kloppen bij de overheid.
Sociale voorzieningen en een sterke publieke sector zijn niet een probleem, maar juist een oplossing voor maatschappelijke problemen. De AOW is er om te voorkomen dat ouderen in armoede belanden. De AWBZ is er om iedereen toegang te garanderen tot goede zorg, ongeacht zijn of haar inkomen. De WW is ingevoerd om te voorkomen dat hele gezinnen in de problemen komen als een ouder zijn of haar baan verliest. Het past niet om nu die voorzieningen af te breken die juist zijn ingevoerd om moeilijke economische tijden vol onzekerheid te doorstaan.

Emile Roemer

zaterdag 16 maart 2013

Zie je het niet meer zitten (in het NLDse) Basketball? Kijk ff hiernaar en je krijgt weer energie...Ricky Rubio Highlights 12/13!

't zijn zware tijden voor Nederlandse Basketball-liefhebbers; zo komt er weer een ALV aan, en daar wordt niet iedereen vrolijk van. Op zo'n moment kan je wel 'een shotje' (positiviteit, energie, inspiratie, etc.) gebruiken... Nou hier is zo'n injectie! Ricky is erg lang geblesseerd geweest, maar dat heeft zijn spel niet geschaad, kijk maar...


zaterdag 9 maart 2013

'ff' nadenken...corruptie J/N? Bestuurlijk handelen...(n.a.v. kort bericht in Trouw)

Lokale krant sleept gemeente voor rechter

07/03/13, 23:25  − bron: ANP
De lokale krant Arena spant een kort geding aan tegen het bestuur van de Brabantse gemeente Landerd. Dat had vorige maand een contract voor de publicatie van gemeentelijke bekendmakingen opgezegd, omdat het huis-aan-huisblad een kritisch artikel over een ambtenaar had geplaatst. Arena eist dat het contract wordt gerespecteerd, schrijft de krant donderdagavond op haar website.
Arena had geschreven dat een Landerdse ambtenaar onder ede heeft gelogen. Dat zou zijn gebeurd tijdens een verhoor door een enquêtecommissie uit de gemeenteraad over de omstreden vergunning voor een geitenstal op het hoogtepunt van de Q-koorts.

De ambtenaar werd in het artikel bij naam genoemd. Volgens de gemeente is de algemeen geldende journalistieke code dat dat niet hoort te gebeuren. Maar Arena is het daar niet mee eens. Volgens de krant sprak de ambtenaar op een openbare bijeenkomst, die rechtstreeks werd uitgezonden op de lokale omroep. 'Zowel de ondervragers als de getuigen werden met een naambordje in beeld gebracht. Er is dan ook geen enkele belemmering voor het noemen van namen van de getuigen in de krant', schrijft hoofdredacteur Sergio Boutkan op de website van Arena. 


*
OK, even nadenken hoor... Laat ik beginnen met de opmerking dat ik nog nooit van deze gemeente had gehoord. 't is natuurlijk niet leuk als (je als) je ambtenaar ergens van wordt beschuldigd, en al helemaal niet als het van een strafbaar feit is. Maar als dat onterecht is, dan dien je toch gewoon op jouw beurt een aanklacht in!? Wegens 'smaad', of 'laster', o.i.d? Dan weet iedereen snel, nou ja 'snel' - na een tijdje tenminste -, hoe het zit!? Dat de gemeente andere wegen kiest, doet vermoeden dat er toch iets mis is...daar in Landerd... Of zie ik dat verkeerd?


Enhanced by Zemanta

Boykin voelt zich thuis in Groningen, maar droomt stiekem nog altijd van de NBA (uit Trouw)

Het komt (tegenwoordig al helemaal) zelden voor en zeker Trouw is doorgaans niet heel basketball-minded, maar Dagblad Trouw had enige tijd geleden een leuk interview met de Amerikaanse PF van Gasterra Flames. Omdat weinigen het gelezen zullen hebben, hieronder de kans om het toch te lezen.


(INTERVIEW | DAAN HEIJINK | GRONINGEN − 28/11/12, originele link: 'Elke wedstrijd is een sollicitatie')

Boykin voelt zich thuis in Groningen, maar droomt stiekem nog altijd van de NBA

Als klein kind wist Jamal Boykin, een van de Amerikaanse basketballers bij eredivisieclub GasTerra Flames, het al zeker. Ooit zou hij, net als zijn idool Shaquille O'Neal, spelen in de NBA, de vermaarde Amerikaanse profcompetitie. Alles leek vanaf de basisschool te gaan zoals Boykin het in zijn hoofd had uitgestippeld, en zoals hij het aan iedereen die het wilde horen had verkondigd.

Het gedreven talent imponeerde als basketballer op de middelbare school. Drie keer op rij werd hij uitgeroepen tot beste speler van Californië en de universiteiten stonden in de rij om de 2.03 meter lange power forward in te lijven. Boykin koos voor Duke University, een van de beste universiteitsteams van Amerika en een kweekvijver voor de grootste NBA-sterren.

Toch zou de zelfverzekerde Amerikaan de NBA nét niet halen. Volgens Boykin zat het hem in de details: een wissel op het verkeerde moment in de belangrijkste finale, een zaakwaarnemer die zich niet aan zijn woord hield. Via omzwervingen buiten Amerika - Turkije, Cyprus en Japan - kwam het talent uiteindelijk terecht in Groningen. Boykin heeft het er naar zijn zin, maar denkt vaak terug aan zijn tijd bij Duke.
Boykin voor de ingang van een typisch Duke-gebouw op de Campus
"Nu ik ouder word en op die periode terugkijk, waardeer ik het steeds meer", zegt de nu 25-jarige Boykin in zijn tweekamerappartement in Beijum, een buitenwijk van Groningen. "Het was onwerkelijk. We hadden de levensstijl van supersterren." Boykin was kamergenoot van J.J. Redick, die nu bij Orlando Magic in de NBA speelt. "We moesten de telefoon uit de contactdoos trekken, zo vaak belden de fans. Alle meisjes wilden ons. Als we door de lobby van het hotel liepen, waren er honderden mensen die handtekeningen wilden en foto's namen."

Boykin speelde bij Duke minder dan hem lief was en vertrok na twee jaar naar Berkeley om zich in de kijker van de scouts te spelen. Hij leidde het team naar een kampioenschap. Boykin werd echter ook ouder, terwijl de NBA juist steeds meer op zoek was naar de allerjongste talenten. Er kwam geen aanbod.

Boykin bij Cal

Lang heeft de aanjager van de Flames niet getreurd over gemiste kansen of foute keuzes. "Mijn familie voelt de teleurstelling eigenlijk meer dan ik'', vertelt de basketballer. "Ze probeerden bij elke wedstrijd te zijn. Opeens was ik weg, en nu zien ze me nooit spelen. Maar ze zijn ook trots op me, omdat ik een carrière heb kunnen maken in datgene wat ik het liefste doe."

Boykin koestert nog altijd de stiekeme droom ooit in de NBA te spelen, maar hij geniet ook van de levenservaring die hij nu opdoet. "Dit is het vijfde land waar ik heb gewoond", aldus Boykin. "Ik zie veel van de wereld en verdiep me in verschillende culturen. Ik heb overal vrienden. Maar het allerbelangrijkste is dat ik gelukkig ben. Ik dank God elke dag omdat ik voor mijn beroep een groot kind mag zijn."

De basketballer, geboren in Los Angeles, voelt zich thuis in Nederland. "Ik heb een warm gevoel bij dit land. Via mijn Nederlandse vriendin kom ik in Groningen met leeftijdsgenoten in contact. Iedereen is liberaal en iedereen houdt van Obama, net als ik."

Ook bij de Flames, de huidige nummer vier van de competitie, voelt Boykin zich op zijn gemak. Hij speelt niet meer voor 15.000 toeschouwers, zoals in Amerika, maar houdt van de fans in Groningen. Boykin is eraan gewend geraakt dat hij, vooral in uitwedstrijden, soms voor halflege tribunes speelt. "Ik heb een grote fantasie. Ik ben in stadions geweest met maar dertig toeschouwers, maar in mijn hoofd was het stijf uitverkocht. Als professional moet je altijd dezelfde honger hebben om goed te spelen. Elke wedstrijd is een sollicitatiegesprek."


Boykin voelt de druk. Als het team slecht draait, wordt er eerst naar de Amerikanen gekeken. Bij slechte prestaties kan het zijn dat het jaarcontract niet wordt verlengd. Het liefst wil Boykin nog even blijven in Groningen. "Ik wil hier een impressie achterlaten. Als ik hier over tien jaar terugkom, wil ik dat de mensen zeggen: hij was een goede vent. Hij sprak Nederlands en hij was een goede basketbalspeler. Dat probeer ik hier op te bouwen."

Enhanced by Zemanta