donderdag 29 november 2018

7 JAAR GELEDEN / VERJAARDAG AART DEKKER / AVICII'S EERSTE HIT 'LEVELS' / St4R / ZAPP-SPORT SWISH: Er kan een hoop gebeuen in 7 jaar.... / SHARTIE COLUMNIST AART DEKKER /




Avicii - Levels





SHARTIE AART DEKKER: Wat kan er veel gebeuren in 7 jaar tijd!

Ik heb een behoorlijk goed muzikaal geheugen maar ben in eerste instantie minder goed in het oppikken van namen en titels die ik alleen maar -bijvoorbeeld op de Radio- voorbij hoor komen.

Of ik een Song/Nummer goed vind, weet ik vaak al na enkele akkoorden, maar voordat ik er dan een naam van de Artiest en/of een Titel bij weet, dat kan meerdere malen mezelf dwingen goed op te letten bij het afkondigen van een gespeeld stukje muziek duren.

Zo ook bij de muziek van AVICII...

Alleen kwam daarbij dat de Serie 'Swish' van Zappsport, waarin een Jeugd-3X3-team van Straatbasketball-vereniging St4R -dat ik toch min of meer een voortzetting van wat mijn generatie met BV TTD en Stg. PHBB in Den Haag begonnen waren, door en voor de volgende generatie, Erik Duin c.s., zag- gedurende ik geloof acht afleveringen van drie, vier minuten, werd gevolgd, muziek van AVICII als Tune gebruikte...toen was de naam van de Artiest -het Fenomeen AVICII- snel genoeg in mijn geheugen gebrand....

Hij brak door -heb ik begrepen- met 'Levels', en wel rond mijn verjaardag 7 jaar geleden, en nu is hij dus al een tijdje dood...gevoelsmatig zou dat langer geleden moeten zijn; er kan dus veel gebeuren in zeven jaar....VEEL TEVEEL...heb ik inmiddels privé ook op andere wijze ondervonden..! Terwijl ik ook steeds vaker gewaarwordingen heb waarbij juist het snel vervliegen van de tijd zich opdringt; "Is dat al drie, vier, vijf jaar geleden (of langer) Joh?!? Dat KAN toch NIET...!?!"

Zo'n gevoel dus...

AART DEKKER

woensdag 28 november 2018

FIBA WINDOW-5 WK QUALIFIERS PREVIEW SHOW(28min): All you need to know before Window 5


All you need to know before Window 5 - FIBA Basketball World Cup 2019 Qualifiers

FIBAIn première gegaan op 26 nov. 2018
Catch up before the return of the FIBA Basketball World Cup 2019 Qualifiers this Thursday! 🏀 
57 Games 📅 29 Nov. - 3 Dec. 
📲 go.fiba.com/FIBAWCapp 
💻 http://WorldCup.basketball/MyHouse 
►► Subscribe: http://fiba.com/subYT

MISSCHIEN...HAD STEPH CURRY TOCH BETER DE HUMMER KUNNEN NEMEN...


Steph Curry Crash Video Shows Porsche Smashed By Out Of Control Car | TMZ Sports

Gepubliceerd op 26 nov. 2018
Steph Curry was REALLY lucky to walk away from his Black Friday car crash without a serious injury -- because TMZ Sports obtained video of the accident ... and it's scary stuff. 
About TMZ Sports: Some of the best stories in sports have been off the field and we’re reporting on athletes from NFL, NBA, UFC, WWE, MLB and more! 

Steph Curry is 1 auto kwijt. Dat gebeurde nadat de sterspeler van Golden State Warriors betrokken was bij een auto-ongeluk in Oakland. De basketballer raakte gelukkig niet gewond, maar zijn auto had flinke schade.

Momenteel speelt Curry niet door een liesblessure.

NBA star Stephen Curry unhurt in multi car crash

Gepubliceerd op 23 nov. 2018

 

COLUMNIST AART DEKKER / AANRADER / BIJZONDERE MAN/COACH / STAAT VH NLD'se BASKETBALL / MEDIA: Prachtig Moment - Persconferentie Donar - Spirou Charleroi / (EX-)CHARLEROI-COACH LYNCH OVER DONAR & GRONINGER PUBLIEK


Persconferentie Donar - Spirou Charleroi 201118

Live gestreamd op 20 nov. 2018
1.134 weergaven

SHARTIE AART DEKKER: Een Bijzonder, Mooi Moment tijdens de Post-game Persconferentie - Coach Brian Lynch over Donar en de Evaring van het Spelen in Martiniplaza

Precies een week na de Thriller waarin Donar Groningen ondanks vier overwinningen uit vijf wedstrijden in de Eerste Groepsfase van de Fiba Europe Cup -na kort voor tijd op het randje van uitschakeling stond tegen Spirou Charleroi, dat met drie uit vijf, maar wel met een onderling resultaat van 30+-punten uit de thuiswedstrijd voordeel had tegen Donar- alsnog voorbij Charleroi kwam en de Belgen uitschakelde, wil ik nog even terug komen op de wedstrijd en wat erna gebeurde.

Vooraf werd de groep met Donar, Charleroi -een paar jaar geleden nog jarenlang deelnemer aan de EuroLegaue-, en twee sterk geachte Turkse clubs, 'de Groep des doods' genoemd. Dat was dus niet overdreven; na een slechte start (uit tegen Donar) gaf een van die Turkse clubs het op, waardoor er drie kanshebbers op overleven -de nummers-1&-2 zouden doorgaan- overbleven. Donar won alles, op een veegpartij uit bij Charleroi na. Het komt niet zo heel veel voor in een groep van vier, dat een club die uiteindelijk vijf wedstrijden wint, een paar minuten voor tijd in de laatste wedstrijden aan een zijden draadje bungelt. Toch was dat zeker het geval. Had Charleroi iets van de voorsprong van vijf
punten kunnen vasthouden, dan zouden zij zijn doorgegaan en zou Donar uitgeschakeld zijn geweest. Zelfs in de laatste seconde bungelde Donar nog een keer aan hetzelfde zijden draadje; Charleroi speelde een uitstekende aanval voor de ongeveer 1.6sec die hun laatste balbezit duurde, en het schot was ook niet slecht, zou dat gevallen zijn dan hadden we een verlenging hebben gekregen, met wie weet van voor een uitkomst..!

Nog lang na de wedstrijd gierde de opwinding en energie door de hal - tenminste, ik heb in Groningen nog niet eerder (zowat) een uur na de wedstrijd een groot aantal supporters een spelers toe horen zingen ruim voor de Kerst-break (Teddy Gipson was de Held in kwestie). 'Nou, hier moet je iets moois over kunnen schrijven!?" zei Femke Ponsioen a.k.a. mw. Slagter ruim na afloop tegen me, ook al met het vuur nog in haar ogen... Daar was ik nog niet zo zeker van; wat zou ik kunnen schrijven dat iets toevoegt? Deze wedstrijd moe(s)t je gewoon zien -desnoods een week later nog!- of nog beter: je had er bij moeten zijn, deze wedstrijd Live mee beleven in MartiniPlaza, dat is een lange reis meer dan waard...

Dus wil ik het over iets anders hebben, iets dat veel minder mensen hebben gezien, en nog veel minder Live meebeleefd...de Persconferentie, en dan vooral de bijdrage daaraan van -toen nog Charleroi-coach- Brian Lynch en speler Dorian Marchand, de talrijke aanwezigen in de ruimte waar Donar na iedere wedstrijd een Persconferentie houdt onder leiding van Hink Jan Apotheker moesten een flink op wachten (in de video ongeveer 7min40, dus spring daar gerust naar toe), maar toen de beide Spirou-mannen binnen waren gebeurde er in enkele minuten heel wat...

Brian Lynch heeft in zijn sportleven al heel wat gezien en meegemaakt -voor de niet-insiders: hij was niet alleen een goede speler, en is een goede coach, hij is ook 'meneer Kim Klijsters' en die dame is natuurlijk een van de grootste Belgische Sporters Ooit en deed heel bijzondere dingen op en om de velden

Natuurlijk was de deceptie bij hen groot, en dat dat begrepen werd door de vele tientallen present bleek al uit het klaterende applaus toen de mannen dan eindelijk binnenkwamen. Dit soort Persconferenties zijn veelal obligaat, desalniettemin nuttig, maar zeker Donar-coach Erik Braal geeft er soms toch blijk van dat het obligaat is in lichaamstaal en gezichtsexpressie. En het obligate straalt er zeker bij de start -waar de uitspelende coach als eerste het woord krijgt en dan vrijwel altijd -al dan niet gemeend- zijn felicitaties (bij verlies) dan wel complimenten (bij winst, maar dat gebeurt in Groningen in het recente tijdperk niet heel vaak) uitspreekt voor de thuisploeg en soms ook voor het thuispubliek.

Deze keer was het -volgens mij dan, maar misschien ben ik sentimenteel- anders; in de eerste plaats omdat ik denk dat de woorden van de Charleroi-mannen echt gemeend waren, en in de tweede plaats ook terecht. Lynch zij dat het voor zijn ploeg een Ervaring was om in Groningen deze wedstrijd -voor dit publiek- te mogen spelen, hij zei zelfs dat zijn spelers 'enjoyed it very much'(!!!), dat Donar een uitstekend team waren dat erg goed gespeeld had "...a hell of a team..." en dat het "...was Fun watching the film..." (bij het bestuderen van het Donar-spel in de voorbereidingen op beide wedstrijden, AD) omdat Donar de bal zo goed rond laat gaan en maar driepunters erin blijft gooien "...in a way they play like the Warriors...". Ondertussen was het ook erg leuk om naar Erik Braal te kijken, zijn expressie was -ik weet niet helemaal hoe ik het moet duiden, maar kijk vooral zelf; Reageren? Graag!- 'verrast'? 'Dankbaar?' Iets in die richting denk ik... Hij sloot zijn opmerkingen over Donar en zijn Publiek af met "I can see why the fans enjoy watching games her..."
Natuurlijk sprak hij ook zijn teleurstelling uit over het verlies en de daarmee gepaard gaande uitschakeling voor de rest van het Internationale Seizoen, en meende hij -m.i. terecht- dat zijn team ook best verdiend had te winnen, maar dat hij blij was dat als er dan iemand door moest gaan het Groningen was, en (dus) niet beide Turkse teams in deze groep.

Speler Dorian Marchand -net zo gemeend en in dezelfde stijl- sprak er zijn verbazing over uit dat er op een dinsdagavond zoveel mensen naar een wedstrijd waren komen kijken "Rare!" -zeldzaam dus,laat dat vooral even tot u doordringen!- en "Congrats to crowd..."

Behalve dat het tekenend is voor Grote Sportmensen om na zo'n teleurstelling op deze manier, dit soort woorden uit te spreken op een Persconferentie die voor de meeste spelers en coaches toch een soort van corvee zijn, is het ook een blijk van waardering voor het Nederlandse Basketball -immers, er waren nog twee Nederlandse clubs actief de afgelopen zes weken, en die deden het niet Zorg en Zekerheid Leiden,  (veel, New Heroes Den Bosch) minder dan de Groningers, die inmiddels ook al twee nederlagen meer hebben dan het nog steeds ongeslagen Landstede Zwolle! Nogmaals: Charleroi speelde nog niet heel lang geleden jarenlang in het miljoenenbal dat EuroLeague heet, en won daar ook best nog zijn wedstrijden, speelt in een hele grote accommodatie waar twee keer zoveel mensen in kunnen als in MartiniPlaza, en is een icoon van Wallonië...en dan toch zoveel bewondering voor wat er in Groningen gebeurt... Er zijn nog steeds mensen die het Nederlandse Basketball als 'helemaal niks' en/of 'ten dode opgeschreven' kwalificeren; hoe misplaatst is dat!

Ik wil wel van de gelegenheid gebruik maken om maar weer eens met het vingertje te wijzen naar de Nederlandse Media, die het in dit stadium nog vrijwel totaal af lieten weten -in Groningen, maar nog meer in Leiden en Den Bosch- tijdens de wedstrijd zei ik al tegen mijn buurman Ronald van Dam -deze keer niet in functie van Ziggo, of welke van zijn vele opdrachtgevers dan ook, maar aanwezig als Liefhebber- "Stel je nu eens voor de NOS Studio Sport deze wedstrijd Live op de buis had gezet, wat zou er dan gebeuren?!?" Van Dam weet natuurlijk als geen ander de kijkcijfers van dit soort wedstrijden op ZiggoSport, en zei "Bij ons liepen de kijkcijfers ook pas tegen het eind (van de geweldige campagne van Donar vorig seizoen) op..." Maar ja, 'de kost gaat nog altijd voor de baat', en ik zei bewust NOS, dan heb je al snel veel meer 'toevallige' kijkers, en het kost nu eenmaal tegenwoordig grote investeringen iets nieuws -en dat is Basketball in Nederland helaas in feite nog steeds- aan de man te brengen;iedere sportliefhebber kan uit zoveel kanalen kiezen, en de promotie is dus ook versnipperd over de vele outlets...

Dus, net als vorig jaar, zullen 'de Landelijke Media' het succes van Donar en hopelijk ook ZZ gaan oppikken als...ook andere Media dat doen(!)...want zo werkt het in het Nederlandse Medialandschap; er zijn er gigantisch veel, maar de meeste hebben middelen noch ruimte om 'alles bij te houden', laat staan dat men tijdig door heeft dat er toch wel degelijk iets heel bijzonders gaande is in het Nederlandse Basketball -let wel; een van de Top-2 Wereldsporten!- we hebben nu namelijk vier clubs die van het niveau zijn dat ze mee zouden kunnen in vrijwel alle Europese Leagues, uitgezonderd de EuroLeague, en -vooral door gebrek aan diepte- enkele Echte Internationale Top-liga's zoals NBA, ACB, Bundesliga en bijvoorbeeld ook de Russische en misschien ook nog de Turkse Top-liga (alhoewel...die laaste dus wel de oren gewassen heeft gekregen van zowel Donar als ZZ!)

Hieronder nog wat links; ik kan eenieder die er nog geen kennis van had genomen aanraden dat alsnog te doen. Veel plezier daarbij!

O ja, en dan is het laatste nieuws dus dat coach Brian Lynch ontslagen is bij Charleroi...als u het mij vraagt geen slimme actie van de leiding van de Waalse club, maar -helaas- zo gaat het dus (te) vaak in de Topsport; derest van het seoizen zal uitwijzen wie er gelijk krijgt in deze kwestie.

AART DEKKER


De wedstrijd is trouwens in zijn geheel terug te zien;   --- Hier  --- Weinig tijd? Kijk dan bijvoorbeeld alleen de laatste drie minuten vanaf ongeveer 1h35m. Met niet heel veel moeite zijn daar ook de andere Donar-wedstrijden en wedstrijden van Leiden en Den Bosch terug te vinden, en ook daar zaten een paar 'plaatjes' van wedstrijden bij!

Brian Lynch Basketbalspeler/Coach

Afbeeldingsresultaat voor brian lynch basketball
Brian Lynch is een Amerikaans voormalig basketbalspeler. Wikipedia
Lengte: 1,98 m
Positie: Small-forward, Shooting-guard

Voorpaginanieuws

Spirou Charleroi heeft met de Kroaat Niksa Bavcevic al een vervanger voor ontslagen Brian Lynch
Gazet van Antwerpen·4 uur geleden


Ook de Post-game-interviewtjes van Donar-TV waren trouwens leuk, aan het eind voor coach Erik Braal) ook Sebastian Bellin - Ex-Donar-speler, Belg en nu in de staf van Charleroi, en overlever van de bomaanslag op Brussels, hij was zwaar gewond en ondervindt daar nog steeds de gevolgen van. Ook hier weer de geweldige ambiance en het bijzondere MartiniPlaza-publiek als onderwerp":

Donar TV na de FEC game tegen Spirou Charleroi (met o.a. Teddy, Shane en Sean) 201118


dinsdag 27 november 2018

ORANGE LIONS BASKETBALL PROMOTIE / ...: 'Henk Pieterse: ‘Eén vingertje maakt een groot verschil’

Basketballegende Henk Pieterse verzorgt een workshop en vertelt over respect op Kindcentrum Meander. (Foto overgenomen via Topics.nl, van AD-Sport, ©Roel van der Aa, meer:   --- Hier  ---)




Henk Pieterse: ‘Eén vingertje maakt een groot verschil’

DEN BOSCH - Basketballers van oranje vragen Bossche scholieren tijdens een speciale gymles aandacht voor respect.
,,Ik stak vanmorgen mijn duim omhoog naar automobilisten. Het gevolg: vriendelijke reacties. Stel je voor dat ik steeds mijn middelste vinger had gebruikt. Er zit op je hand maar één vingertje tussen, maar het effect maakt een groot verschil."

Respect

Ex-basketballer Henk Pieterse probeerde gisteren met humor, basketbaloefeningen en af en toe een wijze les groepen 6 en 7 van Kindcentrum Meander iets over respect in de sport en de wijk te leren. Hij deed dat tijdens een bijzondere gymles met Thomas van der Mars en Shane Hammink van het Nederlands basketbalteam. In de zaal hangt een spandoek: 'Pesten stopt, Respect begint'. ,,Respect is nodig" aldus Noëlle (9) na de speciale clinic. ,,Respect is beleefdheid. Dat je bijvoorbeeld een tegenstander overeind helpt nadat die is gevallen in plaats van dat je hem of haar uitscheldt." Chiel (10) heeft meegeluisterd: ,,Wat die vervelende klasgenoten dan zeggen? Dat zijn woorden die je beter niet in de krant kunt schrijven."
Pieterse en enkele basketballers van het nationaal team bezoeken in twee dagen honderden scholieren van basisscholen in Den Bosch en Empel. Ze vragen naast respect meteen wat extra aandacht voor hun sport. Oranje speelt donderdag namelijk in de Maaspoort in Den Bosch een belangrijke WK-kwalificatiewedstrijd tegen Polen.
Basketbal heeft mij een enorme boost voor mijn zelf­ver­trou­wen gegeven
Henk Pieterse, basketballegende
,,Basketbal heeft mij een enorme boost voor mijn zelfvertrouwen gegeven", vertelt Pieterse die goed is voor 101 interlands. ,,Ik ben vroeger tot op het bot gepest vóórdat ik ging sporten. Was een 15-jarige jongen van twee meter vijf, woog 65 kilo; had geen vrienden. Ik gebruik mijn voorbeeld om respect onder de aandacht te brengen van kinderen." Volgens de ex-basketballer van oranje kunnen bekende sporters hun steentje prima bijdragen aan een betere omgeving. ,,Kijk naar Virgil van Dijk van het Nederlands voetbalteam. Zijn gebaar met dat trainingsjasje over de schouders van dat meisje in ons land is aangeslagen."





maandag 26 november 2018

AART DEKKER / VERSLAG DBL / DUTCH WINDMILLS VS. FEYENOORD: Dutch Windmills kan verliezende reeks niet stoppen, opmars Feyenoord zet door / BASKETBALL LEAGUE / DORDRECHT-ROTTERDAM /

Het gemis van Alec Wintering lijkt bij Dutch Windmills meer en meer door te wegen. Wintering op de foto in actie tegen Robert Krabbendam in zijn beste wedstrijd uit bij Feyenoord Basketball Rotterdam (Foto overgenomen van de DBL-site, aldaar veel meer foto's)
Niet alleen was er in de stand van de DBL voor deze wedstrijd een flink verschil tussen Dutch Windmills Dordrecht(5W:4L) en Feyenoord Basketball Rotterdam(3W:8L), Windmills startte zijn reeks van vijf winstwedstrijden uit in Rotterdam met een forse 60-77 uitslag. Toch is er sindsdien heel wat veranderd, waardoor de wedstrijd van zondag belangrijker was dan je op het eerste gezicht zou zeggen, en dat belang zat hem vooral in de manier waarop de winstwedstrijden (van in ieder geval de Dordtenaren) werden gespeeld. Wat ook een aanzienlijke rol speelde; de veranderingen in de teamsamenstellingen van beide teams. Waar Dutch Windmills de in de uitwedstrijd uitstekend spelende Alec Wintering kwijtraakte en verving door de eerder nog niet speelgerechtigde Roel van Overbeek, verving Feyenoord een matige Lashard Anderson door een stukken positievere Sam van Dijk en voegde het onder andere de allround productieve Trevor Setty toe aan het team. Tenslotte vertekenden het wedstrijdschema en de ontwikkeling van het teambasketball het beeld; Dordrecht had vijf winbare wedstrijden op rij en won ze alle vijf en zit nu in een heel zwaar deel van het schema, Rotterdam startte de competitie terwijl het nog lang niet klaar was als team en won van niemand, maar kwam de laatste vijf wedstrijden op gang en won er daarvan drie.

De wedstrijd van zondag zou er dus best wel eens een kunnen blijken te zijn tussen twee clubs die gaan knokken om de vijfde plaats.

Nog even terug naar hoe Dutch Windmills de reeks van vijf overwinningen boekte. Dat deed het steeds door goed als team te verdedigen en aan te vallen, in het tweede deel van de wedstrijd de intensiteit flink op te schroeven, en dan fast-breakend en met scherp schietend de tegenstanders op flinke achterstanden te zetten. Opvallend was dan veelal ook dat de scorende rollen in verschillende fasen van die wedstrijden door verschillende spelers werden vervuld. Sinds ook de topteams van de DBL als tegenstanders op het programma staan is dat aan het veranderen; zowel verdedigend als aanvallend klikt het net iets minder en vaker dan tijdens die winstreeks zoeken spelers het in individuele acties, met meer balverlies tot gevolg, waarbij in de cruciale fases van de wedstrijden dan ook nog eens minder accuraat wordt afgewerkt. Tegen Feyenoord de kans om de positieve draad weer op te pakken.

Geert Hammink startte de wedstrijd met Jito Kok, Shavon Coleman, Pim de Vries, Ryan Richardson en Roel van Overbeek. Richard den Os zette daar Justin Gordon, Coen Stolk, Trevor Setty, Rens van Ravenstein en Sam van Dijk tegenover. Na over en weer missers en balverlies, was de eerste score voor Rotterdam; Sam van Dijk met een assist op Rens van Ravenstein voor een layup. Dezelfde Sam van Dijk maakte er met een driepunter 0-5 van. Pim de Vries zette na ruim twee minuten de eerste drie Dordtse punten op het bord met al zijn derde schot in de beginfase. Vanaf dat moment was het verschil in het eerste kwart nooit groter dan vier punten, met om en om betere fases voor beide teams. Het eerste kwart eindigde bij 17-20.

In het tweede kwart hetzelfde beeld; er wordt stevig en intens gespeeld, maar er gaat ook het nodige fout en mis aan beide kanten. Feyenoord vrijwel steeds op enkele punten voorsprong. Laat in de eerste helft lijkt het momentum even de Dordtse kant op te gaan -even, niet lang- bij rust is er weer evenwicht: 32-32. Opvallend aan Dordtse kant dat Shavon Coleman -die donderdag in Leiden in de eerste helft de ene na de andere driepunter maakte- nauwelijks scoorde en dat Roel van Overbeek naast goed spelverdelen nu ook scorend doorkwam(8 van zijn 13 punten voor rust). Bij Rotterdam speelden de nieuwelingen Sam van Dijk, Rens van Ravenstein en Trevor Setty allemaal een belangrijke rol.

Het begin van de tweede helft was duidelijk voor Dutch Windmills; Coleman onder het bord op assist van van Overbeek, Ryan Richardson met een driepunter en layups van Richardson en de Vries, waar Feyenoord slechts een layup van Michael Kok tegenover zette. Dat leidde tot een 41-34 tussenstand en dat verschil had kunnen groeien. De Windmills leken dus hun winnende basketball terug te vinden. Maar dat gebeurde niet; vooral Setty, maar ook Michael Kok, van Ravenstein en de kleine Montaguti trokken de stand toch weer naar een Rotterdamse voorsprong. Met een drietje voor het einde van het derde kwart verkleinde Richardson het gaatje tot 52-53, maar het Dordtse momentum was toen al weg, en het kwam ook niet meer terug.

De wilskrachtige Emanuele Montaguti startte met een lastige driepunter een 0-9 run van de Rotterdammers, die pas stopte met een drietje van van Overbeek op assist van Jito Kok; 55-62. Het was niet zo dat er geen kansen waren voor Windmills; tussen 58-62 met 6m02s op de klok en 2m45s toen Setty er met vrije worpen 58-64 van maakte, lagen ruim drie minuten waarin de wedstrijd alle kanten op had gekund. Maar met twee punten(van Richardson) in de laatste zes minuten van een spannende wedstrijd is het lastig winnen. Dutch Windmills vond zijn winnende basketball dus nog niet terug, en Feyenoord Basketball kon zijn voorzichtige opmars wel continueren. De drie nederlagen meer van Rotterdam zijn nog niet zomaar weggepoetst, maar als Dordrecht de mooie vijfde plaats vast wil houden, dan zal het dat winnende teambasketball van die reeks van vijf terug moeten vinden. En met op korte termijn nogmaals ZZ Leiden en Donar op het programma, betekent dat dat de eerstvolgende uitwedstrijd tegen Den Helder Suns zwaar weegt. Feyenoord heeft dezelfde tegenstanders in een iets andere volgorde; het blijft dus nog wel even spannend.

AART DEKKER

zondag 25 november 2018

AART DEKKER: LEER DE DUTCH WINDMILLS KENNEN / SPELERSPORTRET: Opeens de startende PG voor de Dutch Windmills - Interview Roel van Overbeek / DBL /

Roel van Overbeek tegen Den Helder Suns(Foto overgenomen van de DBL-site)

INTERVIEW:  Leer Ze Kennen Die Dutch Windmills

Roel van Overbeek werd ineens de startende PG voor Dutch Windmills

De Dutch Windmills Basketball Dordrecht hebben er een kwart van het reguliere seizoen opzitten.

Op dit moment zijn er negen wedstrijden gespeeld en staat de teller op Winst 5:4 Verlies en staat de nieuwe club bovenaan de middenmoot.

Columnist Aart Dekker vond het hoog tijd dat de (potentiële) aanhang uit Dordrecht en wijde omgeving kan kennismaken met alle Windmills, te beginnen met de spelers. Daarom maakt hij een zijstapje van zijn primaire stiel als columnist en interviewt hij de spelers voor een eerste kennismaking.

Het derde portret is dat van Roel van Overbeek. Hij speelde vorig seizoen voor Basketball Academie Limburg, en die club gaf hem aanvankelijk niet vrij voor de overstap naar Dordrecht. De Jeugd-international -die nog niet zolang geleden 18 jaar oud werd- was voor het eerst speelgerechtigd in dezelfde wedstrijd waarin Alec Wintering een ernstige beenblessure opliep, sinds dat moment is hij de startende PG van de Dutch Windmills en doet dat goed.

Het interview begon met een digitale lijst met vragen(Q's), waarbij Roel beknopt maar volledig antwoorden(A's) gaf. In het face2face interview dat volgde in de vorm van een dubbelgesprek waaraan ook teamgenoot Alec Wintering meedeed toonde hij zich een rustige maar besliste persoon.

Afgelopen donderdag stond hij de eerste 36 minuten van de wedstrijd zonder wissel op het veld. (AD)




Topbasketball: spelers portret



Q: Naam

Roel van Overbeek


Q: Shirtnummer
5

Q: Lengte
Q: Groei je nog?

1m87
Een beetje.

Q: Gewicht

76.5kg

Q: Positie (PG,SG,G, etc.)


PG

Q: In welk jaar ben je geboren?


2000

Q: Wie is je vader?


Pieter van Overbeek

Q: Wie is je moeder?


Henriëtte van Overbeek

Q: Heb je broers? Hoe heten ze?


Ja: Jeroen(26) en Marijn(16)

Q: Heb je zussen? Hoe heten ze?

Een: Laura(30)
De oudste twee hebben een andere vader.
Q: Wie van je vader, moeder, broers, zussen basketbalt / basketbalde ook? En bij welke club of clubs?






Niemand uit mijn familie heeft eigenlijk een basketball verleden. Mijn broer heeft volgens mij een jaartje gebasketbald in Oirschot.
Q: In welke stad/dorp ben je opgegroeid?


Oirschot

Q: Naar welke scholen ging en ga je?


Ik heb vorig jaar mijn VWO afgerond bij het college in Weert. TU Eindhoven, Biologie, misschien later door, maar dan andere studie.

Q: Op welke leeftijd begon je met basketball?


8

Q: Bij welke clubs heb je gespeeld en speel je nu?



Ik ben begonnen bij BV Rooi in Sint Oedenrode, omdat er in mijn eigen dorp geen club was. Daarna heb ik een aantal jaar op dubbele licentie gespeeld bij Sint Oederode en in Oirschot omdat daar toen wel een team kwam. Vervolgens heb ik een jaartje in Eindhoven gespeeld en daarna ben ik naar Weert gegaan. Nu speel ik voor de Dutch Windmills.

Q: In welke teams heb je gespeeld en speel je nu?


BV Rooi
Oirschot
Almonte
BAL/BSW
Dutch Windmills
Nationale Jeugdselecties.

Q: Wie waren je coaches en wie is/zijn het nu?


Radenko Varagic
Koen van Gerwen
Chris van Dinten
Hylke van der Zweep
Heel even Paul Vervaeck
Geert Hammink

Q: Van welke coach/coaches leerde je het meest, en waarom?

Q: Vertel eens wat meer over Radenko; ik ken hem nog niet echt, maar ben onder de indruk van progressie die spelers bij hem maken.



Tot nu toe heb ik het meest geleerd van Radenko. Vooral het inzicht en het lezen van het spel. Daarnaast leerde hij mij ook om altijd met strijd te spelen.





Hij corrigeert elke fout door het stoppen van het spel. Dat is in het begin moeilijk maar het went, en je maakt zeker niet meer diezelfde fout.

Q: Wat heb je geleerd bij je club in het afgelopen jaar? Waarom is wat je geleerd hebt, belangrijk voor je?






Zoals ik al zei: het inzicht en lezen van spelsituaties, als Guard zijnde moet je natuurlijk je teamgenoten kunnen bedienen en juiste beslissingen maken.

Q: In welke Nationale Jeugd Teams heb je gespeeld?




U14, U16(1x), U18(2x), maar de laatste keer viel ik geblesseerd uit.

Q: Wie waren je coaches in die Nationale Jeugd Teams?


Hylke van der Zweep
Koen van Gerwen
Chris van Dinten
Wierd Goedee
Paul Vervaeck (die doet het zoals Radenko, tactisch goed).

Q: Wat was je meest memorabele wedstrijd/resultaat met een Oranje team, in positieve zin? En waarom?






Afgelopen zomer kon ik helaas niet meespelen toen het U18 team Europees kampioen werd, ik ben er wel naar toe geweest om ze te supporteren en het voelde toch een beetje alsof ik bij het team hoorde, maar dit had natuurlijk iets minder waarde omdat ik zelf niet heb kunnen spelen.

Zelf spelend met de U18 tegen Zweden. Dat was een wedstrijd die we met 7 punten moesten winnen om door te stromen naar de laatste acht. Uiteindelijk wonnen we die wedstrijd met 8 verschil.
Q: Wat was je meest memorabele wedstrijd/resultaat met een Oranje team, in negatieve zin? En waarom?





Met de U16 verloren we van Wit-Rusland waardoor we niet naar de laatste acht konden en dus niet meer konden strijden voor promotie.

Q: Wat betekent spelen in Oranje voor jou, en waarom?




Het geeft toch een soort van trots. Het is iets waar je het hele jaar voor werkt en als je dan bij de beste twaalf spelers van jouw leeftijdsgroep hoort en je land mag vertegenwoordigen geeft toch een specialer gevoel dan spelen in clubverband.

Q: Wat zie je als je sterkste punt / punten in het basketball, en waarom?





Ik denk dat ik altijd vrij hard speel en dat ik een slimme speler ben.

Q: Op welke punten wil je jezelf verbeteren, en waarom?




Nog heel veel dingen. Fysiek wil ik me op heel veel vlakken ontwikkelen. Sterker worden, explosiever, sneller, hoger kunnen springen, beter zijn in contact situaties. Daarnaast zal ik nog erg aan mijn schot moeten werken en ik wil mijn decision-making verbeteren.

Q: Wat wil je bereiken in het basketball, de komende 12 maanden? En hoe wil je dat bereiken?







Persoonlijk wil ik bovengenoemde punten verbeteren en dat zal moeten gebeuren door elke dag hard te werken. Met de Dutch Windmills willen we uiteraard de Play offs halen en kijken hoe ver we daarin kunnen komen. Op het eind van het jaar hoop ik natuurlijk deel uit te maken van de nationale jeugdselectie U20 en willen we natuurlijk weer strijden voor promotie naar de A-divisie net als afgelopen jaar met de U18.

Q: Wat wil je bereiken in het basketball, over 3 tot 5 jaar? En hoe wil je dat bereiken?






Over 3 tot 5 jaar hoop ik bij een topclub in Nederland te spelen of de stap naar het buitenland gemaakt te hebben.

Q: Wat wil je bereiken in het basketball, over 5 tot 10 jaar? En hoe wil je dat bereiken?






Dan hoop ik in het buitenland te spelen in bijvoorbeeld België of Duitsland.

Q: En wat wil je bereiken na je carrière als speler?




Dat is een hele goeie vraag. Precies weet ik het nog niet, maar het zal waarschijnlijk iets zijn in de richting van basketball, misschien als coach of op een andere manier.


Q: Waar ben je je ouders het meest dankbaar voor, in relatie tot basketball?




Dat ze mij nooit gepusht hebben, maar wel altijd ondersteund. Terwijl ze het altijd druk hebben met de boerderij (koeien).

Q: Kan je vertellen wat je allemaal doet en laat voor het basketball?





Mijn hele levensstijl is eromheen gebouwd, basketball staat op een en de rest zal daarvoor moeten uitwijken.

Q: Favoriete site / channel / vlog etc. op Internet:



Dan kom je toch uit bij de sociale media.

Q: Beste gewoonte:


Strijden en doorzettingsvermogen.

Q: Slechtste gewoonte:


Teveel focussen op basketball. Het leven bestaat niet alleen uit basketball.

Q: "Ik zou graag een dag willen ruilen met . . . omdat . . ."




Luka Doncic, een groot Europees talent met geweldige fundamentals(nu in de NBA, AD).

Q: "Mijn ultieme droom is: . . ."


Spelen in de Euroleague en dan maakt het niet uit waar.

Q: Favoriete sporter (buiten het basketball):



Eliud Kipchoge de marathonloper (houder van het Wereldrecord) vanwege zijn instelling.

Q: "Ik zou wel een avondje willen stappen met . . . omdat . . ."


Ik houd eigenlijk niet van stappen, maar als het moet dan met Geraldine Kemper. Ziet er natuurlijk goed uit en heeft een leuke persoonlijkheid.
Op mijn verzoek legt hij aan Alec Wintering uit wie dat is en wat het programma 'Spuiten en Slikken' inhoudt(AD).

Q: "Mijn levensmotto is: . . ."


Levensmotto wil ik niet zeggen, maar deze uitspraken doe ik wel vaker: ´Het doel van communiceren is dat je mekaar begrijpt´ en ´je kunt meer dan je hoofd denkt´.

Q: Hoe kijk je aan tegen de DBL, zoals die nu is?



Ik denk dat er verbetering in zit, maar dat tien teams voor een professionele basketball competitie erg weinig is. Ik zie het liever naar zestien gaan.


Q: Wat zou er moeten gebeuren, om van de DBL een zeer aantrekkelijke en succesvolle League te maken?







De DBL zal eerst in de breedte moeten gaan groeien door naar bijvoorbeeld zestien teams te gaan. Dat betekent dat er in de jeugd geïnvesteerd moet worden, anders zijn er niet voldoende Nederlandse spelers.

Q: Welke tips heb je voor clubs die in de DBL spelen (of daar naartoe willen), voor het DBL bestuur, en voor de NBB?







Geef jonge spelers de kans.

Q: Welke steden / clubs zouden ook in de DBL moeten gaan spelen, en waarom?





Zoals ik al zei zou het mooi zijn als de DBL naar zestien teams groeit. Dit moet zeker mogelijk zijn met clubs uit bijvoorbeeld Eindhoven, Utrecht, Den Haag, Haarlem, etc.


Roel van Overbeek in actie voor de Orange Lions Jeugd(Foto: Fiba.com)
**

Eerder verschenen Spelersportretten van de Dutch Windmills Dordrecht:


#
#7   Pim de Vries -'Oer-Bosschenaar Pim de Vries wil op Eigen Benen Staan bij DW' ---  Hier  ---
#
#13 Jito Kok - 'Globetrotter Jito Kok is een Steal voor de Dutch Windmills'   ---  Hier  ---
#

vrijdag 23 november 2018

GROENE(2017) ANALYSE GESCHIEDENIS / ZWARTE PIETEN DEBAT: Stephen Sanders - Blackface & Zwarte Piet = De goedgemutste slaaf / ACHTERGROND / EVEN NADENKEN /




Thomas Rice als Jim Crow in het Bowery Theatre, New York, 1833 (Afb: overgenomen van 'Blackpast.org, originele artikel   ---  Hier  ---' )







Blackface en Zwarte Piet

De goedgemutste slaaf



In de negentiende eeuw schminkte de blanke Amerikaanse komediant Thomas Rice zichzelf om tot de zwarte stalknecht Jim Crow en trok langs de theaters. Is de Nederlandse Zwarte Piet een rechtstreekse afgeleide van deze blackface-cultuur?


Hoogste tijd om een stap opzij te doen en terug te gaan naar het verleden, een verleden nog voorbij het goedheilig jaar 1850, toen de Amsterdamse onderwijzer Jan Schenkman zijn kinderboek Sint Niklaas en zijn knecht publiceerde.

Op een ander continent loopt rond 1825 een blanke Amerikaanse jongeman rond in wat dan bekend staat als het commerciële district van New York, de Lower East Side. Het is een buurt waar zowel blanken als (vrije) zwarten wonen, en beide groepen hebben gemeen dat ze niet tot de welvarende stand van de stad behoren. Thomas Rice moet zijn zwarte medeburgers dagelijks zijn tegengekomen, het straatbeeld daar is dan al multiraciaal. De bevolking bestaat uit kleine handelaren, 
ambachtslieden en een groot aantal ‘gelukzoekers’ die hun heil in de metropool hopen te vinden.
Thomas Dartmouth Rice, zoals zijn volledige naam luidt, heeft weinig opleiding gehad, als tiener vindt hij even emplooi als houtbewerker, maar dan ontdekt hij een talent dat meer hout snijdt: hij is in staat mensen te amuseren en te entertainen. Je zou Thomas Rice een stand-up comedian avant la lettre kunnen noemen. Hij vertelt verhalen en anekdotes, de kring van toehoorders groeit en groeit, er volgt applaus, en soms ook wat geld. De jongeman die een matig houtbewerker was heeft zijn roeping gevonden. De jonge heer is een acteur, een man van het theater.
'Sint Kama', Kamagurka uit de Groene Amsterdammer 29-11-2017


Hij is nog net geen twintig wanneer Thomas Rice besluit zijn grenzen te verleggen, letterlijk, door op tournee te gaan – al klinkt dat wat grandioos voor een man in z’n eentje op reis zonder impresario of roadies. Hij verlaat New York en trekt rond in de zuidelijke staten – dit alles nog ruim voor de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) en de afschaffing van de slavernij. Zijn grootsteedse bravoure valt op in de landelijke streken, hij is duidelijk niet from the South en zo blijft het ook onduidelijk uit welke sociale laag die Rice afkomstig is. Hij kent een bescheiden succes met zijn conference over George Washington, de eerste Amerikaanse president (van 1789 tot 1797), over wie Rice allerhande intimiteiten debiteert. George Washington zou namelijk een zeer goede vriend van zijn vader zijn geweest. First hand information. Het publiek smult.

Maar zijn eigenlijke ‘fortuin’ vindt Rice gewoon in de straten in het zuiden: daar komt hij veelvuldig in aanraking met slaven en slaafgemaakten, zo afkomstig van de plantages. Rice moet meteen het grote verschil hebben opgemerkt tussen deze mensen en de zwarte New Yorkers die hem vertrouwd waren. Hij wordt een niet onverdienstelijk imitator van hun taal, het plantage-Engels, hij maakt zich de bewegingen en danspassen eigen, die hij als ‘typisch zuidelijk zwart’ herkent, en begint de deuntjes en de liederen te herkennen die hij onderweg hoort.

Thomas Rice is bezig al rondtrekkend een ongediplomeerde antropoloog van de zuidelijke zwarten te worden. Vast staat dat hij rond 1830 op het toneel staat in Louisville, Kentucky, waar hij als de blanke man met het zwart geschminkte gezicht, bewerkt met gebrande kurk, een personage op de planken zet dat hij Jim Crow heeft gedoopt. Thomas Rice heeft zijn succesformule gevonden en die heet kortweg: blackface.

Rice zelf heeft in interviews altijd beweerd dat hij ‘zijn’ Jim Crow letterlijk op straat heeft gevonden. Aan de achterkant van het theater in Louisville was een balkon, waar de acteurs zicht hadden op de stallen waar slaafgemaakten als knechten werkten. Naar eigen zeggen raakte Rice gefascineerd door één man in het bijzonder: een oudere, zwarte stalknecht met een mank been en een misvormde schouder. Terwijl hij zijn dagelijkse werkzaamheden verrichtte zong hij en voerde een kreupel dansje uit. Rice moet op een goede dag op de man zijn afgestapt, die Jim bleek te heten en die volgens de overlevering toebehoorde aan ene Mister Crow. Zo zou Rice aan zijn toneelpersonage Jim Crow zijn gekomen, een naam die later een belangrijke rol in de Amerikaanse geschiedenis zou gaan spelen via de beruchte ‘Jim Crow’-wetten – vernoemd, wrang genoeg, naar deze anonieme zuidelijke slaaf.

'Sint Kama', Kamagurka uit de Groene Amsterdammer 29-11-2017
Maar op dit moment is Jim Crow nog een zwarte stalknecht te Louisville, en Rice de man die zijn ideale ‘typetje’ heeft gevonden. De gelapte schoenen, de verweerde oude jas en de strooien hoed van Jim Crow neemt Rice precies zo over op het toneel, en ook het lied en het dansje van de man worden door de acteur geperfectioneerd. Het zal de grootste hit worden van Thomas Rice, de buitgemaakte act van een zwarte slaaf uit het zuiden die bekend komt te staan onder de titel Jim Crow Jump. ‘Weel about and turn about and do jis so/ Eb’ry time I weel about I jump Jim Crow.’

Rice schminkt zijn gezicht zwart, zet een grote zwarte pruik met krullen op zijn hoofd, daaroverheen de strooien hoed en een sensatie is geboren. Vervolgens gaat Rice met zijn Jim Crow-creatie naar New York, waar hij zo’n jaar of tien zal optreden in het Old Park Theatre – al die tijd uitverkochte zalen. De performer wordt rijk en beroemd, hij treedt zelfs op in Londen. In 1838 noteert The Boston Post: ‘De twee meest populaire figuren in de wereld van nu zijn koningin Victoria en Jim Crow.’

Denk vooral niet dat jullie gelijk zijn aan blanken – ook al kleed je je nog zo verfijnd, en zijn je manieren grootsteeds

Andere zwart geschminkte blanke acteurs zetten het Jim Crow-personage ook op het repertoire. Rond 1840 duiken overal de zogenoemde Minstrel Shows op, ensembles van black faced acteurs die het leven van de zuidelijke zwarte slaven parodiëren. Bij het geluid van de banjo, met tamboerijn en been-castagnetten, wordt er gezongen in het ‘neger-Engels’. Steeds snijdender wordt het stereotype: Jim Crow is dom, kinderlijk, onnozel. Zo’n slaaf die telkens probeert watermeloenen te stelen en die er tegelijkertijd een onverklaarbare liefde voor zijn meester op nahoudt. De schrijfster Toni Morrison spreekt in dit verband van ‘romancing slavery’, de roze gloed die aan slavernij wordt toegevoegd. Jim Crow wordt in die jaren een naïeve hansworst die zich niet alleen schikt in zijn slavenbestaan, maar die ook nergens anders voor geschikt is.

Thomas Rice valt de dubieuze eer toe door zijn opvolgers beschouwd te worden als de vader van de blackface-performance. Tot het einde van de negentiende eeuw zullen de Minstrel Shows onverminderd populair blijven. Rice is dan al dood, hij sterft in 1860. Zijn collega-perfomers brengen dan geen eer aan Thomas Dartmouth Rice, maar aan Thomas ‘Daddy’ Rice, de bedenker van een genre, de vader van de Minstrel Show, de eerste die de goedgemutste, slaafgemaakte neger op het toneel bracht.

Rice’s performance kun je met een beetje goede wil nog als ‘naïef’ afdoen. Zo kende hij ook een blackface-act van een vrije ‘negerdandy’, waarin de man zingt: ‘An’ I caution all white dandier not to come in my way/ For if dey insult me, dey’ll in the gutter lay.’ Hier klinkt de stem van een zelfbewuste zwarte man, die niet van plan is zich ondergeschikt te maken aan zijn blanke landgenoten. De echte naargeestige, want politiek racistische toon wordt getroffen door Rice’s opvolgers. Zij vormen ook zijn ‘negerdandy’ om tot een verwaande zwarte man, die bekend komt te staan als Zip Coon: een aanmatigend figuur, een ‘uppity black’ zogezegd, die zich veel deftiger en eloquenter voordoet dan hij kan waarmaken. Zip Coon groeit dan uit tot een waarschuwing aan alle vrije zwarten: denk vooral niet dat jullie gelijk zijn aan blanken – ook al kleed je je nog zo verfijnd, en zijn je manieren grootsteeds.

Het gebeurt in de negentiende eeuw vaker dat nieuwkomers in de Amerikaanse samenleving, zoals de Ieren en Italianen, in karikatuurvorm op de Amerikaanse podia belanden. Stereotypering is een lot dat bijna elke migrant voor kortere of langere tijd wacht. Met dit verschil: zwarte Amerikanen waren uiteraard geen migranten, maar mensen die tegen hun wil naar het Amerikaanse continent waren gehaald en er van meet af aan deel van uitmaakten. En, niet onbelangrijk: de karikatuur van Jim Crow zal veel langer standhouden dan de andere etnische stereotyperingen. Jim Crow wordt synoniem met de slaaf, de neger, de tweedehands mens. In een machtige beweging komen zo alle zwarte Amerikanen, slaafgemaakten en vrijen, onder verdenking te staan van een onverbeterlijke onnozelheid, die vraagt om een ferme blanke hand.

Eerder schreef ik in De Groene een profiel van Uncle Tom, de religieuze, intens goedmoedige en moreel gedreven slaaf die Harriet Beecher Stowe tot haar hoofdpersoon maakte in haar roman, die bedoeld was als een aanklacht tegen het slavernijsysteem. In latere bootlegversies voor het toneel, waarin Uncle Tom door black faced acteurs wordt gespeeld, zal de aard van Tom veranderen; in populaire Minstrel Shows verschijnt de man als infantiel, goedgelovig en onnozel, een groot kind dat ouderlijke, blanke begeleiding nodig heeft. Stowe’s aanklacht tegen slavernij wordt zo omgevormd tot een bewijs dat slavernij nodig is en onontbeerlijk – juist voor de Uncle Toms van de wereld.

Ook Jim Crow ondergaat in de loop van de jaren deze ideologische spoeling en eindigt als de naamgever van het dubieuze Jim Crow-wettenstelsel dat de zuidelijke staten na hun nederlaag tijdens de Burgeroorlog invoerden om zwart en blank toch gescheiden te houden, gesegregeerd, als in de ‘goeie ouwe slaventijd’. Jim Crow stond voor de aangeboren inferioriteit van de ‘neger’, en het feit dat zo iemand zijn nederige plaats moest kennen. Zo voerde de stad New Orleans in 1890 gescheiden treinvervoer in voor blanken en zwarten, met een beroep op Jim Crow. Er zouden tal van maatregelen volgen, van aparte ingangen voor theaters, een verbod op toegang tot ‘blanke’ restaurants en gescheiden drinkfonteintjes.

Alle blackface-varianten van Jim Crow tot Uncle Tom krijgen een uitgesproken politieke lading in de aanloop naar, tijdens, en na de Amerikaanse Burgeroorlog, wanneer de zuidelijke staten zich vastbijten in hun recht om slaven te houden voor hun plantage-economie.

De lijn van blackface naar Jim Crow naar ontmenselijking en onderdrukking van zwarte Amerikanen is niet moeilijk te trekken. Ook het idee dat een ‘neger’ ten diepste een slaaf is en blijft, ook als hij vrij is, valt aan de hand van Jim Crow te legitimeren. Jim Crow is de negerslaaf, zonder zijn slaaf-zijn stort het personage in.

Toch heeft ‘blackface’ op een bittere manier ook voor mogelijkheden gezorgd: zwarte acteurs die tot een blank publiek wilden doordringen konden die stap lange tijd alleen maar maken wanneer zij aan blackface deden. Zo’n zwarte man schminkte zich dan zwart, en kon daarna in een ‘gemengd’ gezelschap optreden. Een ander dubbelzinnig voorbeeld is William Henry Lane, de zwarte entertainer die midden negentiende eeuw de tapdance bedacht. Hij begon noodzakelijkerwijs als blackface, maar oogstte zo veel succes dat hij later ongeschminkt het toneel op kon. Kleine dubbelzinnigheden in een verder ondubbelzinnig racistisch verleden.

Op Schiphol is Zwarte Piet al jaren uit den boze: de directie is als de dood haar wereldreizigers voor het hoofd te stoten

De grote vraag: is de Nederlandse Zwarte Piet een rechtstreekse afgeleide van de blackface- en Minstrel-cultuur zoals die in de Verenigde Staten en trouwens ook in Groot-Brittannië opgeld deed?
Die lijn is veel minder vanzelfsprekend dan anti-Zwarte-Piet-activisten willen doen geloven, en veel minder vergezocht dan de pro-Zwarte-Piet-brigade in Nederland wil zien. Er is die overdonderende overeenkomst die Amerikanen en Britten meteen opmerken, en die ze als een graat in de keel steekt: blanke man schminkt zich zwart, tot en met zijn hals en handen aan toe, en hangt de neger uit. De neger die ook nog eens knecht is. Dit is blackface: geen twijfel mogelijk. En blackface staat voor het slavernijsysteem, voor de Jim Crow-wetten, voor de segregatie van blank en zwart die de jure pas werd afgeschaft met de ondertekening van de Voting Rights Acts in 1965 (!).

Meer dan een eeuw sijpelden het stereotype van Jim Crow en blackface door in de populaire Angelsaksische en ook Europese cultuur, via (stomme) films, advertenties, toneel en variété (Broadway), stripboeken en huishoudelijke verpakkingen. Een veelzeggend voorbeeld: van 1958 tot 1978 zond de bbc in Groot-Brittannië met veel succes The Black and White Minstrel Show uit. Light entertainment werd het genoemd. Er waren blanke countryzangers en zwart geschminkte blanke acteurs – blackfaces kortom. Het geheel werd op smaak gebracht met zang en dans en uitbundige kostuums. In de kerstaflevering uit 1981 van de roemruchte comedyserie Are You Being Served komt een blackface-personage voor. Een en ander behoort veel minder tot een lang begraven verleden dan velen willen geloven.

Blackface geeft de illusie dat zwarte mensen aanwezig zijn en tot het publieke domein behoren, in reclames en films, terwijl meteen ook de geruststelling wordt gegeven dat alles maar een spel is, een farce. Ook die zwarte man is gewoon, vanzelfsprekend blank. It’s a white world, in the end.

Dat het fenomeen blackface zoveel doordringender is geweest in de Angelsaksiche (en Caribische) wereld dan in de continentaal Europese, heeft alles te maken met de aanwezigheid van zwarte bewoners in een land. In Amerika was het blanke publiek bekend genoeg met de ‘neger’ om de karikatuur meteen te herkennen en te begrijpen. Ook Groot-Brittannië kende, veel eerder dan continentaal Europa, zijn zwarte migranten, die op hun beurt weer Britse staatsburgers werden. Het blackface-fenomeen was in die landen op grotere schaal aanwezig dan in Nederland, maar ook het protest tegen blackface greep veel eerder om zich heen, vanwege een kritische massa van zwarte Britten, afkomstig uit Afrikaanse landen en het Caribisch gebied, die zich vernederd en geridiculiseerd zagen.

Vandaar de onthutste en zelfs uitgesproken agressieve reacties die Sunny Bergman oproept in haar documentaire Zwart als roet (2014), wanneer zij als Zwarte Piet in een Londens park wandelt. Zou je dat dramatische effect naar Nederland willen vertalen, dan moet je denken aan een groepsverkrachting in een winkelstraat. ‘Onze’ Zwarte Piet geldt aan de andere kant van de Noordzee nu als aanstootgevend en volledig onacceptabel. Ook op ons eigen internationale stukje Nederland, op Schiphol, is Zwarte Piet al jaren uit den boze: de directie is als de dood haar wereldreizigers voor het hoofd te stoten.

Het is waarschijnlijk dat Zwarte Piet een veel minder rechtstreekse relatie met de slavernijgeschiedenis kent dan de Amerikaanse blackface en Jim Crow. Het VN-rapport uit 2015 waarin ‘Black Pete’ een ‘vestige of slavery’ (overblijfsel van de slavernij) wordt genoemd, is op z’n minst onnauwkeurig. Wordt hier Zwarte Piet bedoeld of blackface? Worden ze aan elkaar gelijk gesteld? Alleen al de kleren van Piet, afgezet tegen de vodden van Jim Crow, lijken die stelling te ontkrachten.

Anderzijds: het traditionele Koeterwaals van Piet heeft overeenkomsten met het pidgin-Engels van Jim Crow. Misschien gaat de herkomst van Zwarte Piet historisch terug tot de Moren; misschien vormen landlopers en vagebonden de inspiratiebron, of een zwarte inlandse duivelsfiguur. Vast staat dat een toenemend aantal zwarte, gekleurde en ook blanke Nederlanders niet meer onbeschaamd en onschuldig naar dit fenomeen kan kijken. En onschuld valt maar één keer te vergeven, die komt niet weerom.

Ook als de inborst van Zwarte Piet niet intrinsiek racistisch zou zijn is deze figuur bezig dit land te ontgroeien. En wel omdat Nederland veranderd is, en inmiddels geen officieuze ‘staatskleur’ (blank) meer kent. Zwarte Piet is misschien niet begonnen als omineuze figuur, hij is het wel geworden.
Er zullen etymologen zijn die heel precies het verschil tussen Zwarte Piet, blackface en Jim Crow gaan uitpluizen. En misschien valt er voor een van beide kampen, pro- en anti-Zwarte Piet, een heilig gelijk te vergeven. Het zal het gelijk zijn van de voetganger die overreden wordt door een automobilist, terwijl hij toch echt op een zebrapad stond. Hij zal rusten in zijn gelijk. In de vergelijking tussen Zwarte Piet en blackface is praktisch gesproken deze inductieve redenering van belang, die in het Engels ook wel bekend staat als de duck test. ‘If it looks like a duck, swims like a duck, and quaks like a duck, then it probably is a duck.’