woensdag 30 november 2022

AANRADER!! / MUST-HAVE/-READ VOOR ALLE ECHTE BASKETBALL-LIEFHEBBERS! Boekpresentatie Game Changers - De geschiedenis van basketball in Nederland, 26-11-2022 in Den Bosch

MAASPOORT

Boekpresentatie Game Changers - De geschiedenis van basketball in Nederland, 26-11-2022 in Den Bosch

iBasketball

27 nov. 2022 Bestel het boek: https://www.sportsmedia.nl/game-chang... 

Auteur Jacob Bergsma en gastheer Bob van Oosterhout ontvangen de grootste namen uit het Nederlands basketball ter gelegenheid van de lancering van het boek Game Changers - De geschiedenis van basketball in Nederland. 

In de Bossche Maaspoort spreken zij met onder anderen uitgever Michel van Troost (Arko Sports Media), journalist Mart Smeets en fotograaf Peter Smeets. 

Martin de Vries (Mister Donar) en Nashua-speler en -coach Jan Dekker vertellen over de magische krachten tijdens het Groningse kampioenschap van 1982. 

Rinus de Jong - the Godfather van het Nederlands basketball - en coach Ton Boot vertellen hoe zij Den Bosch aan de wereldtop brachten rond 1979. 

Kees Akerboom sr. en Ton Boot nemen het eerste exemplaar in ontvangst van het boek, uitgereikt door drie kleinkinderen-Akerboom. 

Kees Akerboom en Ton Boot vormen samen met Rik Smits de top drie van de 75 belangrijkste mensen in de geschiedenis van het Nederlands basketball, zoals samengesteld door een vakkundige jury. 

Ook alle andere 72 personen worden geroemd, op het podium uitgenodigd, of vertegenwoordigd door hun nabestaanden. 

Overleden grootheden zoals Vladimir Heger (oom Vladi), Theo Kinsbergen en Henk Konings worden geëerd. 

Kees Akerboom maakt indruk met zijn speech over coach Jan Janbroers en de diepe betekenis die Janbroers in zijn leven heeft. 

Er is een kennisquiz die wordt gewonnen door Jan Dekker en er zijn live optredens van Günter Weber (saxofoon) en zanger Gerard Alderliefste, beiden voormalig eredivisiespelers. 

Het boek is te bestellen via https://www.sportsmedia.nl/game-chang... 

Camera en geluid: Jeroen Beumer - JBE Productions Montage: Arie in 't Veld - iBasketball 

Foto: Christian Aarts

DE VOETBAL-LOCKERROOM-VERWOORDING VAN: Fokke & Sukke vinden de KNVB...een beetje laf... / NRC-OPINIE CARTOON FOSU /

Van NRC.nl op 26 november 2022, meer NRC FoSu   ---  Hier  ---

en nog veel meer Fokke & Sukke   ---  Hier  ---

 

zaterdag 26 november 2022

FOSU STEKEN DE DRAAK MET HUIZE DEKKER: Fokke & Sukke maken het even gezellig... / WINTER ANNO NU /

Van NRC.nl op 19 november 2022, meer NRC FoSu   ---  Hier  ---

en nog veel meer Fokke & Sukke   ---  Hier  ---

 

AANRADER! / DOCUMENTAIRE 30min: De Grutto - de koning van de Weide - Fryslân DOK: Kening fan ‘e greide / NATUUR / NATIONALE VOGEL NEDERLAND BEDREIGD /

Fryslân DOK: Kening fan ‘e greide

Omrop Fryslân

23 mrt. 2015

De koning van de weide is de schreeuw. De trekvogel die in Fryslân broedt, maar door grootschalige en intensieve landbouw steeds meer over het veld moet zwerven. Daarom is de schreeuw ook het symbool van een van de meest ambitieuze programma's van Culturele Hoofdstad 2018: Koning van de weide. Het project moet ervoor zorgen dat het graslandlandschap zijn diversiteit behoudt.  

Het verlies aan bioculturele diversiteit is een Europees probleem. Componist Sytze Pruiksma en bioloog Theunis Piersma reizen daarom de trekroute van de skries af. De initiatiefnemers van het project zijn bang dat door de verarming van het landschap, de cultuur en de taal ook armer worden en zoeken daarom partners in Spanje, Portugal en Frankrijk. Het doel is om de boeren daar en in Fryslân te stimuleren om milieuvriendelijker te boeren.

De kening fan de greide is de skries. De trekfûgel dy’t yn Fryslân briedt, mar troch de grutskalige en yntinsive lânbou hieltyd mear it fjild romje moat. Dêrom is de skries ek it symboal fan ien fan de meast ambisjeuze programma’s fan Kulturele Haadstêd 2018: Kening fan ‘e greide. It projekt moat derfoar soargje dat it greidelânskip syn ferskaat behâldt. 

It ferlies fan it biokulturele ferskaat is in Europeesk probleem. Komponist Sytze Pruiksma en biolooch Theunis Piersma reizgje dêrom by de trekrûte fan de skries del. De inisjatyfnimmers fan it projekt binne benaud dat troch de ferearming fan it lânskip ek de kultuer en de taal earmer wurde en sykje dêrom meistanners yn Spanje, Portugal en Frankryk. It doel is de boeren dêr en dy yn Fryslân te stimulearjen om natuerfreonliker te buorkjen.

woensdag 23 november 2022

COLUMN AART DEKKER / QUALIFIERS EUROBASKET 2023: Nu of nooit voor de Vrouwen Orange Lions? - Hopelijk veel Oranje Basketball Fans bij Nederland - Tsjechië in Almere Donderdag 24 nov 191h00

Alles over de Orange Lions vrouwen 5-tegen-5   ---  Hier  ---

Met de Mannen Orange Lions uitgeschakeld voor het WK 2023 en in Rebuilding-modus, rest er nog wel een mogelijkheid om mee te doen aan de Pre-Olympische-kwalificatie-route volgende zomer, maar of de NBB bereid is om daar het benodigde geld aan te besteden is de vraag...

De eerstvolgende kans voor een Valide 5-tegen-5 Nationaal Team is dus voor de Vrouwen Orange Lions. En de kans die gloort voor het Nederlandse Team is er eigenlijk een die niet gemist mag worden. Zoals de Oranje Basketball Mannen een buitenkansje kregen doordat Rusland vanwege Putin's oorlog in Oekraïne uit de Qualifiers werd gezet, is de kans dat de Oranje Vrouwen zich plaatsen voor EuroBasket 2023 heel veel groter geworden omdat Putin-partner-in-crime Belarus uit de groep van Nederland werd gezet. Resten als tegenstanders het al met ruime cijfers verslagen Ierland en Tsjechië. Dat land staat weliswaar hoger op de ranglijsten dan Oranje Basketball met de Vrouwen, maar dat heeft er ook mee te maken dat Nederland al heel erg lang geen Eindtoernooi meer heeft gespeeld, en juist daar scoor je punten. Nederland is twee plaatsen gestegen, de Tsjechië twee gedaald, dus... Nee, dat is te gemakkelijk, maar ik denk wel degelijk dat Tsjechië te kloppen moet zijn en bovendien geldt dat er ook middels de 'Beste tweeden'-regel Nederland nog goede kansen zou moeten hebben. Maar daar moet je niet op mikken; morgen staat de thuiswedstrijd tegen Tsjechië op het programma; die wedstrijd goed winnen, en dan weer een goede uitslag neerzetten tegen Ierland uit en de Orange Lions hebben zichzelf een riante positie verworven.

Dus het moet nu eindelijk maar eens gaan gebeuren; het Nederlandse Nationale Vrouwen team Basketball naar EuroBasket!

 

'Eindelijk eens'?

Ja! Eindelijk eens...omdat het al zo ontzettend lang geleden – 1989 – is dat het boegbeeld van het Nederlandse Vrouwen Basketball aanwezig was op een EK.

 

Eindelijk eens...omdat de NBB en NOCNSF nu al vele jaren investeren in het Meiden- en Vrouwenbasketball middels het CTO/de Orange Lions Academy.

 

Eindelijk eens...omdat die investeringen bij de Jeugd ook al best wel resultaten hebben opgeleverd; sterker nog deze generatie Vrouwen haalde ooit dusdanig hoge klasseringen op het EK WU16, dat ze zich kwalificeerden voor het WK U17, dat vervolgens in 2012 in Amsterdam werd georganiseerd en waar Nederland het helemaal niet slecht deed.

 

Eindelijk eens...omdat het programma ooit van start ging met als doelstelling dat de Oranje Basketball Vrouwen in Rio op de Olympische Spelen moesten staan. Nou is het geen schande als je het hoogste platform niet in een keer bereikt, maar het wordt nu weleens tijd dat de noodzakelijke tussenstap – meedoen aan EuroBasket – wel wordt gezet.

 

Eindelijk eens...omdat de loting en het diskwalificeren van Wit-Rusland nu dus Oranje wel erg gunstig gestemd zijn.

 

Eindelijk eens...omdat ik vind dat het tijd is om ook eens op een andere manier te gaan oogsten van de gedane investeringen; het is hoog tijd de aantallen NBB-leden in de categorieën Meiden en Dames gaan groeien, tenminste tot het niveau van de Jongens en Mannen. Ik zie geen enkele reden waarom de deelname van Meiden en Vrouwen aan onze prachtige sport zo achterlopen als bij ons in Nederland het geval is – de verhouding is al heel lang ongeveer 30:70 – dat is in goed met ons vergelijkbare landen als Zweden ook niet het geval, en waar de aantallen groter worden, groeit de vijver aan Talent waaruit gevist kan worden, en dat helpt dan ook weer om het Vrouwenbasketball in Nederland op een hoger niveau te krijgen. België staat derde op de Europese Ranglijst en doet mee met de Wereldtop; dat moet in Nederland dan toch ook kunnen? Toen afgelopen zomer de Nederlandse WU20 tegen België verloor in een wedstrijd om handhaven op A-Divisie-niveau, zag ik teams die elkaar wat betreft talent weinig ontliepen...ja een beetje ervaring minder verklaarde misschien het kleine verschil...

 

Ik zie nog een belang bij het flink vergroten van de aantallen Meiden en Vrouwen in het Nederlandse Basketball; naar mijn ervaring helpt het verenigingen sterker, beter georganiseerd en aantrekkelijker voor iedereen te maken als de verhouding M/V meer gelijk wordt getrokken.


Ik zie dit dan ook als een van de Key-Questions voor de NBB – hoop dat daar op de aanstaande ALV iets over wordt gezegd, en hoop er ook zelf in vervolgstukjes op terug te komen – 'Hoe krijgen we de aantallen Meiden en Vrouwen in het Ledenbestand omhoog?'


Er is nog een 'Eindelijk eens...' die morgen opgaat: nadat de NBB de Mannen Orange Lions weer uit de Kleine Zaal van de SHZ in Amsterdam terugverhuisde naar het TopSportCentrum in Almere zat de zaal daar steeds behoorlijk vol. De vrouwen vulden de Kleine Zaal van SHZ de laatste jaren steeds compleet, en dat gaf een goede sfeer. Nu heeft de NBB ook de Vrouwen in Amere geprogrammeerd. Ik schreef een paar weken geleden al dat ook een verjongd Mannen Team een volle en enthousiaste zaal verdiende, dat geldt natuurlijk ook voor de Vrouwen in kansrijke positie!


Goed, morgen dus:


Donderdag 24 november 2022

TopSportCentrum Almere

19h00

Nederland – Tsjechië


Ik hoop op een volle en sfeervolle zaal en een mooie overwinning van de Vrouwen Orange Lions!


AART DEKKER


MEER:

'Franse-bondscoach-julie-barennes-van-orange-lions-houdt-van-uitdagingen'







SPORT OP TV / VOLKSKRANT NIEUWS: Belgische primeur: tv-zender met alleen vrouwensport / GOED IDEE! / EEN GOED VOORBEELD VOOR NEDERLAND? /

De Belgian Cats  - het Nationale Vrouwen Basketball Team -  zijn groot en populair in België, Foto Fiba

Belgische primeur: tv-zender met alleen vrouwensport

Het Belgische telecombedrijf Telenet lanceert vandaag de eerste tv-zender in België die alleen vrouwensport uitzendt. De nieuwe internationale zender ‘W-Sport’ gaat onder meer de vrouwelijke Premier League en vier andere Europese voetbalcompetities, basketbal, triatlon, paardrijden en boksen uitzenden.

Redactie 23 september 2022, Originele artikel van de Volkskrant   ---  Hier  ---

Behalve de hoogste vrouwenvoetbalcompetitie in Engeland, gaat de zender ook de Nederlandse, Duitse en Italiaanse voetbalcompetities uitzenden. Daarnaast brengt W-Sport documentaires, onder andere over turnlegende Simone Biles en de tennissters Venus Williams en Naomi Osaka.

‘Met de integratie van W-Sport in ons aanbod, zetten we vrouwensport weer wat meer in de kijker en spelen we in op de stijgende populariteit ervan in ons land’, zegt Stefaan Kestens, verantwoordelijk voor Play Sports, onderdeel van Telenet.

‘Het past in de filosofie van Telenet om meer meisjes en vrouwen aan te moedigen om te sporten. Zo organiseerden we de Soccer Sisters Cup, het eerste straatvoetbaltoernooi in Vlaanderen voor meisjes.’

Ondertiteling

In de loop van volgend jaar worden mogelijk ook nog Belgische competities aan het aanbod toegevoegd. Aanvankelijk worden de programma’s van W-Sport uitgezonden met het originele commentaar. Vanaf medio 2023 is gedeeltelijk Nederlandstalige ondertiteling voorzien.

Belgische tv-klanten van de providers Telenet en Proximus kunnen gratis afstemmen op de nieuwe zender.

Lees ook



OP NAAR HET VOLGENDE MAATSCHAPPIJ-SPLIJTENDE ISSUE: 'De wolf-discussie gaat over iets veel groters' / GROENE-OPINIE ANALYSE /

Het originele redactionele commentaar van de Groene Amsterdammer lees je  ---  Hier  ---, de treffende illustratie is van  'Milo'

In het nieuws

De wolf-discussie gaat over iets veel groters

Irene van der Linde beeld Milo

23 november 2022 – verschenen in nr. 47

Het is april 2019, op de Noord-Veluwe buigen ecologen, biologen en boswachters zich in een kring over een harige zwarte drol. Iemand legt er een meetlatje naast, zakt op zijn knieën, ruikt – een wolvendrol staat bekend om zijn typische geur. Anderen volgen. ‘Muskus’, zegt de een. ‘Grondig, zwaar’, zegt een ander. Het blijkt te gaan om ‘Grijze Wolf 960 female’, afkomstig uit een roedel in Nedersaksen. Ze heeft rivieren overgezwommen, snelwegen overgestoken, industrieterreinen doorkruist. Ze is de tweede wolf die zich officieel in Nederland vestigde. Diezelfde zomer worden de eerste welpjes geboren. Nu, ruim drie jaar later, leven er zo’n twintig wolven in Nederland. ‘Op de Veluwe kunnen zo’n vijf roedels leven’, schatte de Duitse wolvenexpert Ulrich Wotschikowsky drie jaar geleden. ‘Wees er maar op voorbereid, jullie hebben ruimte voor wolven.’

Ecologen benadrukken de meerwaarde van de wolf voor de natuur als ‘dirigent’ van het hele ecosysteem. Tegelijk neemt het protest toe. Doodgebeten schapen worden voor provinciehuizen gelegd, op sociale media worden beelden van aangevreten dieren gedeeld, natuurbeschermers worden bedreigd. Het Drentse bezoekerscentrum Dwingelderveld, waar Cees van Kempen zou praten over zijn bioscoopfilm Wolf, ontvangt zulke ernstige bedreigingen dat ze de lezing hebben afgelast.

‘De wolf’, zegt Christianne van der Wal, minister voor Natuur en Stikstof, twee weken geleden tegen de Tweede Kamer: ‘Ingewikkeld en veel dilemma’s.’ Ze wil daarom een brede maatschappelijke dialoog starten. ‘De hele discussie is nu gebaseerd op angst en ophef en dat is niet zorgvuldig. Het polariseert.’ Maar waar moet die dialoog over gaan? De tegenstanders vormen een kongsi van boerenorganisaties, christen-democratische partijen, schapenboeren, de Jagersvereniging, de directeur van het Nationale Park de Hoge Veluwe, complotdenkers (‘de wolf is uitgezet’), maar ook de rechts-populistische partijen. Deze week staat de wolf op de agenda van het Europees Parlement. Onder andere de SGP roept de Europese Commissie op om de zwaar beschermde status van de wolf binnen de EU – doodschieten en verjagen is verboden – te herzien.

De wolf wordt beschermd door ‘elites’

Terwijl het aantal gedode dieren het afgelopen jaar bijna is verdubbeld – dit jaar 621 schapen – beschermen schapenboeren hun vee nog steeds slecht. Al jaren worden de subsidiepotjes voor anti-wolvenmaatregelen nauwelijks aangesproken, schreef Trouw afgelopen week. Veehouders hoeven ook geen maatregelen te nemen om in aanmerking te komen voor schadevergoeding na een wolvenaanval. Schapenhouders vinden dat niet zij maatregelen moeten nemen, maar dat de wolf weg moet, blijkt uit een enquête van de provincie Noord-Brabant. ‘De wolf moet afgeschoten worden’, zei een Drentse schapenboer tegen de NOS. ‘Die hoort hier niet. Als ik een wolf voor mijn buks krijg, schiet ik hem neer.’

Eeuwenlang kampte het inheemse roofdier met een negatief imago, zoals Eva Meijer mooi laat zien in haar essay in deze Groene. En ook nu duiken diezelfde mythes en sprookjes op. De wolf staat symbool voor de stedelijke elite, regels uit Brussel, maar ook voor de buitenstaander, de asielzoeker. Een wolvenprobleem creëren is dus ook politiek. Twee Duitse onderzoekers toonden afgelopen zomer in het wetenschappelijke tijdschrift PNAS aan dat op plaatsen in Duitsland waar wolvenaanvallen plaatsvonden, een aanzienlijke toename is van het aantal stemmen op de AfD, die de wolf portretteert als ‘immigrant’ die ‘onze’ kinderen en het gezin bedreigt, en die wordt beschermd door de ‘elites’.

Het is dan ook de vraag of een dialoog, zoals de minister wil, volstaat. Natuurbeschermers, ecologen en wolvenexperts proberen dat al jaren. Ze gaan in gesprek met tegenstanders, hebben websites opgetuigd met informatie, in elk interview betuigen ze hun medeleven met boeren van wie de schapen zijn aangevallen. Maar veel tegenstanders tonen weinig tekenen open te staan voor gesprek. Een eerlijke dialoog vraagt ten minste acceptatie dat de wolf er is. Maar de anti-wolvenlobby lijkt bewust bezig met een strijd tegen de wolf. Ze hebben lak aan feiten en regels, intimideren en dreigen. En ze hebben daar baat bij. De wolf legt daarmee een veel groter probleem in de samenleving bloot, waar de democratie vooralsnog geen antwoord op heeft.

Lees ook

Essay Menselijk geweld

‘Wolf, ga terug naar je eigen land.’ Maar dit is hun land

Eva Meijer 23 november 2022

Nr. 47 / 2022


VROUWEN ORANGE LIONS EUROBASKET 2023 QUALIFIER: Nederland - Tsechië Donderdag 24 november 19h00 TopsportCentrum Almere / AANRADER! /

Donderdag

Nederland - Tsjechië 🔥

De Orange Lions spelen in Almere om een plek op EuroBasket 2023. Kom jij ze naar de overwinning schreeuwen?

dinsdag 22 november 2022

NRC-OPINIE CARTOON FOSU Fokke en Sukke werkten ook bij DWDD...


Van NRC.nl op 22 november 2022, meer NRC FoSu   ---  Hier  ---

en nog veel meer Fokke & Sukke   ---  Hier  ---

maandag 21 november 2022

STRIP 'THEO DE BUURTCONCIERGE' / KUDO 2008: 'Effectief armoede bestrijden' / CARTOON SP-MAGAZINE DE TRIBUNE /

 Deze Strip stond op de achterpagina van het SP Magazine 'Tribune editie maart 2008

ACTIE AVAAZZ / INITIATIEF TEGEN OORLOGSHANDEL: Europa is de grootste importeur van goederen uit illegale Israëlische nederzettingen

Beste ...,
Ik heb gezien hoe mijn vrienden werden vermoord, mijn moeder werd geslagen door Israëlische soldaten en mijn grootmoeders voorouderlijk land werd gestolen - hoe haar hart brak toen ze zag hoe het werd vernield.

Ik ben zes keer opgepakt en in elkaar geslagen omdat ik campagne voer tegen deze wreedheden.

Ik moet bekennen: het is moeilijk te geloven dat vrijheid en vrede tijdens mijn leven nog mogelijk zijn.

Maar vandaag … voel ik meer hoop dan ooit.

Het is hoop in deze beweging … In jou.

Waarom schrijf ik je vandaag?

Omdat je Europees burger bent. Jij hebt vandaag de mogelijkheid om vrede voor Israël en Palestina dichterbij brengen en een einde te helpen maken aan deze jarenlange tragedie.

Meer dan honderd toonaangevende Europese mensenrechtenorganisaties en verenigingen hebben een juridisch initiatief gelanceerd dat de Europese import van goederen uit illegaal bezette gebieden kan stoppen. Als we erin slagen voor dit initiatief meer dan een miljoen wettelijk verplichte handtekeningen te verzamelen, dan kan de EU een handelsverbod uitvaardigen, zodat corrupte leiders en illegale bezetters niet langer hun zakken kunnen vullen ten koste van de Palestijnse bevolking.

Dit is waarom ik op jou reken: dit historische initiatief kan alleen succesvol zijn als iedereen die dit leest vóór de snel naderende deadline hun handtekening toevoegt. Jouw stem is cruciaal:


Illegale bezetters verdienen honderden miljoenen euro’s per jaar met de verkoop van producten in Europa -- aan mensen die niet beseffen dat ze, volgens het Verdrag van Genève, letterlijk oorlogsmisdaden financieren. Dit initiatief zou de situatie in Israël en Palestina volledig kunnen transformeren: Europees geld - JOUW geld - zou niet langer de illegale Israëlische nederzettingen financieren die vaak bovenop vernielde Palestijnse huizen worden gebouwd.

Deze campagne is ongezien divers: Palestijnen, Joden en Europeanen komen allemaal samen om de economische voordelen weg te nemen die het eindeloze geweld winstgevender maken dan vrede.

Het is inspirerend te zien hoe mensen van alle kanten bijeenkomen voor een meer rechtvaardige en vreedzame toekomst. Dit soort eensgezinde actie is waarvoor Avaaz, onze beweging, in het leven is geroepen.

Ik leid al acht jaar campagnes bij Avaaz. Samen hebben we ongelooflijke overwinningen behaald en ontelbaar veel mensenlevens gered - van Myanmar tot het Middellandse Zeegebied, van Kenia tot het Amazonewoud. Maar deze campagne is voor mij persoonlijker dan ooit - mijn gemeenschap is in gevaar.

Terwijl ik dit schrijf, dreigen bulldozers de woningen van 569 kinderen met de grond gelijk te maken. Een familie is de begrafenis van een zevenjarige jongen aan het regelen, die stierf terwijl hij op de vlucht was voor soldaten. De snelste manier om de koers te wijzigen van leed naar vrijheid en vrede is het droogleggen van de winsten die het lucratief maken om Palestijnse burgers illegaal uit hun huizen te verdrijven en nederzettingen op hun land te plaatsen. En om dat waar te maken, is de meest doeltreffende manier om nu samen één miljoen handtekeningen te verzamelen voor dit juridische initiatief.

Help me om mijn gemeenschap te beschermen tegen de bulldozers en tanks die onze huizen vernielen, ons dakloos maken en ons land stelen.


Aart - namens alle Palestijnen bedank ik je vanuit de grond van mijn hart,
Fadi Quran
Meer informatie over deze campagne:

Europa is de grootste importeur van goederen uit illegale Israëlische nederzettingen. Die bedrijven verdienen elk jaar honderden miljoenen euro’s op de Europese markt. Een groot deel van de olijfolie, het fruit of de kruiden die geproduceerd worden op gestolen Palestijns grondgebied belandt in de schappen van Europese supermarkten. Het geld van Europese consumenten vloeit terug naar deze illegale nederzettingen, mede-financiert de bezetting van nog meer land en de vernieling van nog meer huizen -- en zorgt ervoor dat het conflict langer duurt en nog meer verankerd raakt.

Om het systeem van commerciële nederzettingen te vestigen en in stand te houden, hebben de Israëlische autoriteiten al meer dan 2.000 vierkante kilometer Palestijns grondgebied geconfisqueerd en meer dan 200 nederzettingen gebouwd. Dat is twee keer de oppervlakte van Hongkong - en een derde van al het land dat momenteel toegankelijk is voor de Palestijnen. De Israëlische autoriteiten hebben de Palestijnen afgezonderd in tientallen geïsoleerde enclaves, omringd door muren en militaire torens. Ze hebben meer dan 27.000 huizen afgebroken en verregaande beperkingen opgelegd aan de bewegingsvrijheid en mensenrechten van miljoenen Palestijnse burgers.

Voor de duidelijkheid: volgens experts ondermijnt dit beleid de inspanningen om vrede in de regio mogelijk te maken. Zowel Palestijnen als Israëli’s die voor vrede zijn keuren deze landroof af.

Dit officieel Europees burgerinitiatief kan een einde helpen maken aan de cyclus van geweld en militaire annexatie. En dat niet alleen voor Palestina: het initiatief betreft alle bedrijven en overheden die winst proberen maken door andermans land te bezetten - dus het zou ook bescherming bieden aan Oekraïners en andere burgers overal ter wereld die te maken hebben met binnenvallende troepen. Op de lange weg naar wereldvrede zou dit een ongeziene stap zijn die een van de grootste financiële voordelen van oorlog tenietdoet.

We hebben minder dan vier maanden om de nodige handtekeningen te verzamelen. Laten we ervoor zorgen dat we met ons geld nooit militaire bezetting en landroof financieren, in Palestina of waar dan ook.


Onze beweging heeft overal ter wereld mensen gemobiliseerd voor vrede en de naleving van het internationaal recht, van Myanmar tot Syrië en van Israël/Palestina tot Rusland. Laten we nu samenkomen en ervoor zorgen dat de EU oorlogsmisdadigers niet langer beloont met winst. We kunnen de misdaden uit het verleden niet ongedaan maken, maar we kunnen er wel voor zorgen dat we niet medeplichtig zijn aan de misdaden die voor onze ogen gebeuren.

Met hoop en vastberadenheid,
Fadi, Ine, Antonia, Christoph, Mohamad, Muriel, Andy, Nax, Luis en de rest van het Avaaz-team


Meer informatie:
In het Engels:
Avaaz is een internationale burgerbeweging van 70 miljoen mensen. Wij streven ernaar de inzichten en waarden van burgers te laten weerklinken in internationale besluitvorming ("Avaaz" betekent "stem" of "lied" in verschillende talen). Avaaz heeft leden in alle landen van de wereld, ons team is verspreid over 18 landen in 6 werelddelen en werkt in 17 talen. Lees hier meer over de grootste campagnes van Avaaz, of volg ons op Facebook of Twitter.

vrijdag 18 november 2022

WE ZIJN MET MILJARD EN..: Fokke & Sukke Wilders Waarschuwen nog maar eens... / CARTOON / NRC-OPINIE FOSU /

 

Van NRC.nl op 18 november 2022, meer NRC FoSu   ---  Hier  ---

en nog veel meer Fokke & Sukke   ---  Hier  ---

ZO! / WK VOETBAL QATAR 2022 / NRC-OPINIE CARTOON FOSU: Dát zal ze leren / BANK-ACTIVISME / ORANJE FANS /

 

Van NRC.nl op 17 november 2022, meer NRC FoSu   ---  Hier  ---

en nog veel meer Fokke & Sukke   ---  Hier  ---

woensdag 16 november 2022

SLIM & SUBTIEL! / NRC-OPINIE CARTOON FOSU: Fokke & Sukke suggereren een effectieve aanpak van 'het FvD-probleem' / HUMOR / SPIEGELEN / ACTIE /

Van NRC.nl op 16 november 2022, meer NRC FoSu   ---  Hier  ---

en nog veel meer Fokke & Sukke   ---  Hier  ---

vrijdag 11 november 2022

ORANGE LIONS / BIJ NEDERLAND - OEKRAÏNE VANAVOND: Herineringen SANDER VAN DER HOLST aan Kiev: 'Je weet hoe koud de winters daar kunnen zijn' / NBB INTERVIEW /

8 november 2022

Herineringen aan Kiev: 'Je weet hoe koud de winters daar kunnen zijn'

Door Marcel de Jong

Oekraïne is op vrijdag 11 november a.s. om 19.00 uur in Almere (er zijn nog kaarten) de volgende tegenstander van de Orange Lions in de tweede fase van de kwalificatie voor de FIBA World Cup 2023. In Oekraïne, nog altijd verwikkeld in een oorlog met Rusland, komt de competitie weer op gang, zonder publiek. In Kiev, één van de twee speelsteden, maakte oud-international Sander van der Holst (45) ooit zijn debuut voor het Nederlands team. ,,Als je nu beelden ziet van bommen die daar neervallen, komen bij mij flarden terug van hoe het daar was.’’

Op een ijskoude woensdagavond in december 1996 – twee weken voor de laatste Elfstedentocht – mocht Sander van der Holst als 19-jarige in zijn eerste interland starten in Kiev. ,,We speelden in een hele grote hal. De Oekraïners waren beter en sneller. Hun handelingssnelheid lag hoger dan ik gewend was. Bij balverlies waren ze in een paar keer passen aan de overkant en scoorden ze met een open driepunter uit de hoek. Het bleek tijdens de wedstrijd al snel een mission impossible te zijn. We verloren met een punt of veertig.’’

De einduitslag was 98-57. Inside kon Nederland beschikken over Geert Hammink, Mike Nahar en Marcel Huijbens. Van der Holst was de pointguard. ,,Voor mijn gevoel heb ik goed gespeeld. Ik kreeg de opdracht: niet te veel risico nemen. Ik schoot één keer. Toen zeiden de anderen:..............

....

Het hele interview van Marcel de Jong op de NBB-site met Sander van der Holst lees je   ---  Hier  ---


 

donderdag 10 november 2022

COLUMN AART DEKKER ORANGE LIONS: Juist een verjongend Orange Lions verdient een volle bak! - NLD - UKR vrijdag 11 nov 19h00, Amere / WBC 2023 QUALIFIERS

Foto: Key van der Vuurst de Vries

Via   --- deze Link --- geldt er een speciaal groeps-ticket-aanbod

Als Nederlandse Basketball Liefhebbers zijn we de afgelopen jaren verwend met Orange Lions wedstrijden.

Niet iedereen – en misschien wel juist niet sommige narrige oude knarren van omtrent mijn leeftijd of zelfs nog iets ouder – zal het met met me eens zijn...

Zo zullen er zijn die zeggen: “Maar de Mannen hebben al jàren geen wedstrijd gewonnen!” En dat is waar...

Natuurlijk – dat heb je met die oudjes – zijn er ook die zeggen: “Vroeger; toen stelde Oranje Basketball Internationaal nog wat vóór; deden we veel vaker mee aan EK's, Pre-olympische Toernooien en zelfs WK èn werden daar wedstrijden gewonnen! De laatste keer dat de Mannen meer dan 1x wonnen op een Europees Eindtoernooi is meer dan dèrtig jaar terug!!” En ook dat feit klopt...

Ik bedoelde dus echt 'de laatste jaren', dus zeg maar sinds het moment dat de Nationale Mannenploeg door NOCNSF – en als reactie daarop ook door het NBB-Bestuur – werd weg begroot, en als reactie daar weer op door een groep mensen waaronder Ex-internationals onder aanvoering van Bert Kragtwijk gered en onder de hoede werd genomen. Want; wat is er sinds dat trieste moment allemaal niet aan positiefs gebeurd?!

Nou, heel wat!

Onder de zakelijke leiding van het NMT en de technische vleugels van onder anderen coach Toon van Helfteren en teammanager Peter van Noord, en op het veld onder aanvoering van Arvin Slagter, Kees Akerboom Jr. en Henk Norel – ik noem deze drie omdat ze de banner op deze/mijn Blog sieren en dat ze ieder op hun eigen manier en eigen momenten een voortrekkersrol vervulden, maar er waren natuurlijk meer spelers die belangrijke rollen speelden – werden binnen een paar jaar ongedachte stappen gezet; EuroBasket 2015 werd gehaald, en daar werd direct één wedstrijd gewonnen en bleek het team zeer competitief met zelfs grootmachten als Griekenland. Sindsdien deed Nederland in kwalificatiecycli eigenlijk steeds goed en lang mee, ook al werd lang niet altijd – mede door het soms ietwat bizarre systeem – ondanks bijzondere wapenfeiten – ik noem de uitwinst tegen Duitsland – de felbegeerde kwalificatie gehaald. De Oranje Basketball Mannen hebben op de diverse ranglijsten sindsdien nog geen majeure stappen kunnen maken, maar – zeker in het buitenland – wordt de ploeg wel degelijk serieus genomen.

Toch is dit alles maar een deel van wat ik bedoel met 'verwend met Orange Lions wedstrijden'; ik bedoel ook dat de recente serie kwalificatiewedstrijden in TopsportCentrum Almere allemaal voor een vol huis werden gespeeld en in een mooie sfeer, dat er dus – voor het eerst in decennia – iets van een echte Oranje Basketball Cultuur begint te ontstaan. En ik bedoelde ook dat de serie wedstrijden die de Mannen Orange Lions deze zomer speelde zo uniek was wat betreft tegenstanders en entourage, dat me dat echt deed herinneren aan die Gouden Oude Tijden – zo eind jaren '70 tot en met midden jaren '80 – toen het Nederlandse Basketball goed op weg leek in Nederland een van de echt Grote Sporten te worden. Met dien verstande, dat er toen met uitzondering van misschien af en toe een keer Maaspoort, zelden of nooit in een entourage als de laatste tijd in Almere werd gespeeld...

Dus ja, de Oranje Basketball Mannen hebben al véél te lang niet gewonnen, maar middels deze 'tel de zegeningen!' wil ik dat feit ook relativeren.

En nu is er dus besloten om te verjongen. De kansen om voor de tweede keer ooit het WK te halen zijn tot het absolute minimum geslonken, dus is de keuze gemaakt om – ondanks dat er nog vier grote wedstrijden in die kwalificaticyclus te gaan zijn – Oekraïne twee keer, Spanje en Georgië – een nieuwe weg in te slaan; met een nieuwe coach – voorlopig ad interim Radenko Varagic – en met veel nieuwe, jonge spelers. Wat de overwegingen zijn geweest welke spelers wel, en welke – voorlopig? – niet opnieuw te selecteren, is mij niet geheel duidelijk; maar er staan morgen in Almere wel in een keer heel veel nieuwe mannen op het veld.

Dat er naar de toekomst gekeken wordt is een beslissing die ik helemaal begrijp; alleen al het afscheid van 5X5 door Worthy de Jong scheelt een slok op een borrel, en lang niet alle mannen die de afgelopen zomer zich in Oranje hulden zullen bijvoorbeeld een volgende EuroBasket als international halen.

Toch heb ik wel mijn vraagtekens bij een zo rigoureuze verjonging als nu wordt doorgevoerd; het risico op serieus zware nederlagen lijkt me aanzienlijk, en naar mijn bescheiden mening moet je jonge spelers ook weer niet in de volle schijnwerpers te hard/te vaak op hun neus laten gaan. Maar goed, misschien zie ik het helemaal verkeerd, en gaan deze jonge honden verrassen met mooie wedstrijden; in ieder geval kunnen straks een flink aantal jonge spelers óók een wedstrijd tegen Wereldkampioen Spanje op hun CV bijschrijven...heb je dat maar alvast gehad! De gekozen 'shocktherapie' heeft natuurlijk wel als voordeel dat iedereen, maar zeker de nieuwe leiders, wel gelijk met de billen bloot moeten; dat er dus maar inderdaad nieuwe leiders op mogen staan...

En dan nu mijn punt; ik heb altijd behoord tot de stroming die stelt dat geen volwaardig Nationaal Mannen Team géén optie is! Als je een serieuze sportbond wilt zijn – ook al is dat in misschien wel de Grootste en Meest Competitieve Teamsport in de wereld, en dus een zware opgave – dan dien je je Boegbeeld – de Nationale Mannenploeg, want ook deze ploeg speelt inmiddels weer geheel onder NBB-vlag, begroting en organisatie – serieus te nemen en alles op alles te zetten het best mogelijke te presteren. Dat geldt voor de NBB – hoe groot de onder andere financiële en organisatorische uitdagingen die daarmee gepaard gaan ook zijn – maar dat geldt ook voor ons – de Echte Basketball Liefhebbers; dus juist een ook een verjongend Orange Lions verdient een volle bak publiek, een enthousiast publiek ook! En misschien is dit wel hèt moment om hele hordes nieuwe jonge basketballers Oranje-Fan te maken en te introduceren in de beleving van Live Internationaal Basketball van de bovenste plank...

De wedstrijd morgen 19h00 thuis tegen Oekraïne – ben benieuwd hoeveel van de 100.000 Nederland woonachtige Oekraïners in de zaal zullen zitten en hoe hun beleving zal zijn – is sowieso toch ook wel weer een hele bijzondere, vanwege de afschuwelijke oorlog waar dat land zich bevindt – een oorlog die bepaald geen afbreuk heeft gedaan aan de basketball-prestaties sinds maart dit jaar.

Maar vanuit Oranje perspectief lijkt het me nu het moment voor Echte Liefhebbers om ook deze volgende generatie internationals voluit te steunen en de NBB te laten zien dat de investeringen gewoon gedaan moeten worden, en daar een steentje aan bij te dragen door er gewoon bij te zijn...

Ik hoop op net zoveel Oranje Basketball Fans morgen, als de vorige keer tegen Spanje,

en ik wens iedereen een aantrekkelijke wedstrijd toe!

AART DEKKER

Oekraïne is op vrijdag 11 november a.s. om 19.00 uur in Almere (er zijn nog kaarten) de volgende tegenstander van de Orange Lions in de tweede fase van de kwalificatie voor de FIBA World Cup 2023

 


Foto: Key van der Vuurst de Vries

Via   --- deze Link --- geldt er een speciaal groeps-ticket-aanbod

RAAK! RAKER!! RAAKST!!! / TYPERING POLITIEKE FLUTTE-VVD-GEDACHTEGOED: De ambtenaren Fokke & Sukke werken Asielakkoord uit... / NRC-CARTOON /

 

maandag 7 november 2022

vrijdag 4 november 2022

AANRADER! / VOORPUBLICATIE: 'Amerika’s laatste kans: Over de toekomst van de democratie in de Verenigde Staten' - Casper Thomas / GROENE / TRUMP & BIDEN EN TURBULENTE TIJDEN; NET ALS 100 JAAR GELEDEN /

 

Hieronder een voorpublicatie op basis van een nieuw boek van Casper Thomas in de Groene Amsterdammer waarin hij de turbulente fase nu in de Amerikaanse democratie vergelijkt met die van 100 jaar geleden  - toen er veel van dezelfde verschijnselen speelden als nu. Een verhaal dat de moeite van het lezen meer dan waard is. Al was het maar dat een gezegde zegt dat 'Alles wat in de VS gebeurt, gebeurt in Nederland 10 jaar later (ook)...

Je kunt het originele artikel op de site van de Groene  --- Hier ---  lezen (of hieronder)


De toekomst van de Verenigde Staten

Altijd schaven

Bidens hervormingspolitiek of Trumps autoritairisme: hoe gaan de komende jaren eruitzien? Ondanks de tegenkrachten is telkens de stap vooruit gezet. Dat stemt optimistisch.

Casper Thomas

12 oktober 2022 – verschenen in nr. 41

© Angel Boligan / Cagle Cartoons

We kunnen het leven niet langer behandelen alsof het ons is komen aanwaaien. We moeten er bewust mee omspringen, het opnieuw ontwerpen en onze methodes en doelen kiezen.’ Dit was de opdracht die een jonge journalist genaamd Walter Lippmann ongeveer een eeuw geleden aan Amerika gaf. Hij schreef een baanbrekend boek waarin hij uitlegde dat de Verenigde Staten ‘op drift’ waren geraakt. Het land had geen greep meer op sociale, economische en technologische veranderingen. In Amerika leefde puissante rijkdom vol in het blikveld van rauwe armoede. Emotie en ratio trokken Amerikanen psychologisch uiteen. Politieke patstelling was het gevolg. Maar Amerika was in staat tot beheersing, betoogde Lippmann, als de juiste politieke keuzes werden gemaakt en noodzakelijke hervormingen werden doorgevoerd. Lippmanns boek heette Drift and Mastery: An Attempt to Diagnose the Current Unrest. Het boek bestempelde het gebrek aan controle als de fundamentele oorzaak van Amerika’s problemen. Het onvermogen om greep te krijgen op levensomstandigheden had Amerikanen nerveus, angstig en boos gemaakt, betoogde Lippmann, en daarmee kwam het Amerikaanse experiment van politieke vrijheid in gevaar.Drift and Mastery verscheen in een tijd die door Mark Twain de gilded age werd gedoopt, het tijdperk waarin grootindustriëlen uit onder andere de staal- en olie-industrie en het bankwezen de Amerikaanse economie domineerden. Op het eerste gezicht leek deze klasse te bestaan uit kampioenen van de vrije markt. In werkelijkheid was hun rijkdom te danken aan goede banden met de politiek. Het waren politici die ze land- en exploitatierechten gaven, hun zakelijke belangen beschermden en hun winsten veiligstelden met lage belastingen. Dit, volgens Lippmann, was corruptie in zijn zuiverste vorm: rijk worden door de macht van politiek en overheid in te zetten voor privaat gewin. Overal zag hij de een-tweetjes terug waarmee sommige Amerikanen rijk werden, op het niveau van stad, staat en natie. De corrupte klasse verdedigde zich door te zeggen dat ze geen wet gebroken had, en dat haar gedrag daarom ook moreel geoorloofd was. Wat onvermeld bleef, was dat deze klasse een stevige vinger in de pap had bij het schrijven van die wetten.

Ongelijkheid was het grote sociaal-economische kenmerk van de gilded age. Amerika’s rijkste één procent had bijna de helft van al het vermogen in Amerika in bezit en haalde jaarlijks twintig procent binnen van alles wat er in Amerika verdiend werd. De problemen van die tijd – armoede, sociale ontrafeling, onderling wantrouwen – vloeiden daaruit voort. Aan het begin van de vorige eeuw werd Amerika ook gekenmerkt door sterke politieke polarisatie. Samenwerking tussen partijen in het Congres was een zeldzaamheid. De Amerikaanse Burgeroorlog ebde nog na, en het idee dat het andere kamp niet bestond uit politieke rivalen maar uit doodsvijanden die het land ten gronde wilden richten vormde de basis voor de politiek in Washington.

Lippmann vond dat Amerika democratie, wetenschap en expertise moest omarmen om het tij te keren. Hij was daarmee een bijzonder denker, omdat hij geloofde in de noodzaak van bestuur door experts én door sterke, inspirerende leidersfiguren. In Lippmanns wereldbeeld konden gevoel en rede zo een verbintenis aangaan, in plaats van elkaars vijanden zijn. Amerika moest zijn democratie versterken, betoogde hij, omdat alleen democratie een alternatief kon bieden voor de situatie waarbij (on)gelijk hebben en krijgen geen kwestie van leven of dood is. En dat betekende volgens hem geen grote politieke vergezichten schetsen, maar kleine hervormingen doorvoeren waar iedere burger een bijdrage aan kon leveren door ervoor de straat op te gaan, door die in praktijk te brengen in het eigen leven en de politieke klasse toe te manen via de stembus.

Drift and Mastery werd een bestseller, en Lippmann werd op jonge leeftijd een van de invloedrijkste stemmen in het Amerikaanse debat. Hij had de veranderende tijdgeest weten te vatten. In de periode dat Lippmanns boek verscheen maakte Amerika ‘een verbijsterende set hervormingen en innovaties mee, die de basis van het huidige Amerika vormen’, schrijft politicoloog Robert Putnam in The Upswing: How America Came Together a Century Ago and How We Can Do It Again. Putnam geeft een selectie: de mogelijkheid om anoniem te stemmen, directe verkiezing van politieke kandidaten en senatoren, vrouwenkiesrecht, nationale inkomstenbelasting, de Federal Reserve, rechten voor werknemers, het minimumloon, anti-monopoliewetgeving, bescherming van natuur, regulering van voedsel en medicijnen, vakbonden en ontelbare andere belangenorganisaties, gratis middelbaaronderwijs, parken, bibliotheken en speeltuinen, kortom een vlechtwerk van instituties dat een stabiele basis onder het land legde. Niet dat Amerika perfect werd – het bleef een land van raciaal geweld, om het grootste onrecht te noemen – maar in ieder geval werd er een beweging naar boven ingezet, als gevolg van ‘de algehele impuls tot kritiek en verandering die overvloedig aanwezig was na 1900’, in de woorden van historicus Richard Hofstadter. Langzaam werd Amerika zo gelijker, eerlijker en minder verdeeld. De gilded age maakte plaats voor de progressive era.

Luister naar De Groene

In De Groene Amsterdammer Podcast interviewt Kees van den Bosch Casper Thomas over de toekomst van Amerika en over zijn correspondentschap aldaar. Onze podcast is elke vrijdagochtend gratis beschikbaar.

Het Amerika waar ik najaar 2017 arriveerde als correspondent was het product van een tweede gilded age. Na driekwart eeuw ‘upswing’ werd de neerwaartse beweging weer ingezet. Economische verschillen waren toegenomen tot aan een verdeling van inkomen en welvaart die behoorlijk leek op het Amerika van een eeuw geleden. Opnieuw was bijna de helft van het vermogen in bezit van de rijkste één procent. De omslag was begonnen eind jaren zestig, toen het gemiddelde salaris van de bestuurder 28 keer zo hoog was als dat van een werknemer. Dat groeide uit tot 158 keer zoveel, terwijl gezinsinkomens enkel konden bijbenen door van een een- naar tweeverdienersmodel te gaan. Zonder die extra inkomsten zou de inkomensgroei vrijwel stilgevallen zijn. Ook het politieke cliëntelisme, de onvrede over elites en het algehele idee dat het lot meester is over het individu in plaats van andersom keerden terug. Aan de top van dit systeem stond op dat moment een president die van zijn ambt een verdienmodel had gemaakt, door publieke gelden richting zijn privé-ondernemingen te sluizen. Zijn macht diende ter versterking van het merk ‘Trump’. Zijn ministersploeg, de rijkste ooit in de geschiedenis van de VS, liet zich vooral leiden door corporate interests.

Dit Amerika leek ook weinig controle over zichzelf te hebben. De coviduitbraak maakte dit bijzonder duidelijk. Uiteindelijk zou Amerika, de machtigste democratie ter wereld, van alle ontwikkelde landen naar verhouding de meeste doden betreuren omdat het maar geen greep wist te krijgen op het virus. Op 17 mei 2022 registreerde Amerika het miljoenste coronaslachtoffer. Sinds de vaccins beschikbaar kwamen, in april 2021, kwamen er vierhonderdduizend sterfgevallen bij. Vanaf dat moment had Amerika te maken met twee pandemieën. In de districten waar zestig procent van de inwoners op Trump had gestemd, lag het sterftecijfer meer dan twee keer zo hoog als in de delen van Amerika waar Biden de populairste president was, zo becijferde nieuwsdienst npr. In de gebieden waar de steun voor Trump groter was, lag ook het sterftecijfer hoger. Trumpisme, dat vaccinscepsis in het ideologisch repertoire had opgenomen, bleek een onderliggende aandoening te zijn.

Het gebrek aan beheersing toonde zich ook in het collectieve temperament. Ieder verschil van mening leek te worden opgeblazen tot een existentieel conflict. Negen op de tien Republikeinen omschrijft zichzelf als ‘boos of zeer boos’ over de staat van het land, zo peilde cnn in september 2021. Voor Democraten was dat 67 procent. In de jaren daarvoor waren die cijfers ongeveer omgekeerd. Ook in andere statistieken tekent zich een collectieve ontploffing van Amerika af. Vechtpartijen, schietincidenten, geweld tegen hulpverleners: alle uitingen van opgekropte frustratie namen de afgelopen jaren toe. In januari 2022 berichtte de aaa, de Amerikaanse anwb, over een alarmerende toename van agressief rijgedrag. Een derde van de bestuurders gaf toe recentelijk bewust een andere weggebruiker te hebben afgesneden. Het gedrag op de weg spiegelde het gedrag in de politiek, zo lijkt het. Amerika is nog altijd in de ban van politieke road rage.

Mede daarom kon vier jaar lang een boze man ook de machtigste zijn. Trump had door wat anderen in zijn partij over het hoofd zagen – of bewust negeerden. Hij omarmde woede als de drijvende kracht in de politiek. In 2016, toen Trump nog weggelachen werd als mogelijke presidentskandidaat, zei Nikki Haley, destijds de Republikeinse gouverneur van South Carolina, dat het ‘in onzekere tijden verleidelijk is gehoor te geven aan de lokroep van de boze stem’. Volgens Haley moest Amerika die verleiding weerstaan. Het was een toespeling op Trump, die direct de camera’s van cnn onder zijn neus kreeg. ‘Ik ben boos, en vele anderen zijn ook boos, over hoe incompetent dit land wordt bestuurd’, sprak Trump. ‘En wat mij betreft is woede oké, woede is wat dit land nodig heeft.’

Alleen een Amerika dat een onleefbaar klimaat vreest bedenkt een Green New Deal

Als president heeft Trump die woede nooit productief aangewend. Toen ik na vier jaar Trump de balans opmaakte van de politieke hervorming die hij als president had doorgevoerd, was ik snel klaar. Helemaal in het begin van zijn presidentschap had hij een belastingverlaging door het Congres geloodst. Uit alle berekeningen, inclusief die van zijn eigen ambtenaren, bleek dat die vooral de hoge inkomens begunstigde. Daarna viel het stil op wetgevend vlak. De grote paradox van de Trump-jaren is dat, ondanks dat ze turbulent aanvoelden, hij de basisstructuren van het land min of meer heeft achtergelaten zoals hij ze aantrof.

 

© Angel Boligan / Cagle Cartoons

Wel vormde woede de basis van een aanval op de Amerikaanse democratie. Toen ik naar Washington vertrok stond Dat gebeurt hier niet, de roman van Sinclair Lewis uit 1935 waarin het presidentschap wordt gegrepen door een populist, opnieuw op de bestsellerlijsten. ‘Vulgair’, ‘een halve analfabeet’, ‘eenvoudig te betrappen op openlijke leugens’ en ‘met bijna idiote “ideeën”’, zo omschrijft Lewis deze Buzz Windrip, die van Amerika een dictatuur maakt en het volk opzet tegen de pers en de politieke elite en uiteindelijk een machtsgreep pleegt. De suggestie dat Amerika onder Trump in het rijtje van onder andere Rusland, Turkije en Hongarije thuis hoorde, landen waarin autoritair leiderschap een grote aantrekkingskracht had, werd vaak weggewuifd. Maar ook mijn nieuwe gastland toonde zich uiterst vatbaar voor de autoritaire verleiding. Het gebeurde daar wel degelijk.

Ook keerde Amerika naar binnen. Trumps grote project was een grensmuur die, hoewel de bouw nooit echt van de grond kwam, een ultiem symbool was. Het Amerika van het steeds verder oprekken van zijn eigen grenzen had plaatsgemaakt voor een Amerika dat de wereld liever buiten hield. Ook op het gebied van buitenlands beleid nam Trump afscheid van het idee dat Amerika de wereld naar zijn hand kon zetten. Het was een impliciet opgeven van de beheersing waar Lippmann voor pleitte, maar dan op wereldschaal. De Trump-jaren werden zo een geopolitieke herschikking, met voor het eerst een Amerikaanse president met een openlijke minachting voor de Navo, vijandigheid jegens Europa en bewondering voor Rusland, het land dat chaos en vernietiging tot wezenskenmerk heeft gemaakt.

Toch – of juist als gevolg hiervan – besloten de VS te midden van diepe polarisatie Donald Trump, de president die Amerika uiteen spleet, in te ruilen voor Joe Biden, die zich opwierp als de president die een verscheurde natie weer zou kunnen helen. Op de gure januaridag waarop Biden werd ingezworen als 46ste president van de Verenigde Staten kon ik zijn stem horen, afkomstig uit een versterker die iemand had neergezet op een straathoek in Washington. De meeste pers en het grote publiek werden ver weggehouden van de trappen van het Capitool waar Biden zijn eed aflegde. Washington leek een stad onder militaire bezetting, met overal hekken, checkpoints en soldaten. De extreme veiligheidsmaatregelen waren het antwoord op 6 januari, de dag waarop Trump-aanhangers het Capitool waren binnengevallen om het vaststellen van de verkiezingsuitslag te verhinderen. Dat was het voorlopige dieptepunt van het afglijden van Amerika’s democratie, en een wond die zou blijven etteren.

Hoe dan ook gaat Joe Biden de geschiedenis in als de man die de meest omstreden president uit de Amerikaanse geschiedenis bij de stembus versloeg. Alleen al daarom kan hij aanspraak maken op de claim dat hij de autocratie in Amerika, in ieder geval tijdelijk, een halt toeriep. In hoeverre Biden echt in de galerij der groten zal plaatsnemen hangt af van de vraag of zijn onverwacht grote ambities op het gebied van klimaat, economie en raciale gelijkheid worden waargemaakt of dat hij uiteindelijk stuk slaat op de rotsen van Amerika’s politiek van bittere verdeeldheid.

Toen Trump in 2016 verkozen werd, was de grote vraag wat dit zei over Amerika, de huidige tijd en de verhoudingen in de wereld. Als de journalistiek consequent wil zijn is dezelfde vraag nu net zo belangrijk, en gezien het aantal stemmen dat Biden kreeg misschien nog wel belangrijker: een ietwat saaie, oudere man die zijn hele leven in Washington heeft rondgelopen en zich plotseling ontpopt tot hervormer: wat zegt dát over Amerika en de wereld? Als Trump een fundamentele uitdrukking is van Amerika, dan is Joe Biden dat net zo goed. Hoe Trump de democratie in Amerika op haar grondvesten deed schudden heeft een stapel boeken opgeleverd die twee meter aan planken in mijn werkkamer inneemt. De poging van Amerika om weer vaste grond onder de voeten te krijgen dient net zo goed beschreven te worden. Herstel is net zo belangrijk als afbraak.

De president is daarbij slechts een aanleiding, een signaal vanuit welke richting de wind in Amerika deze vier jaar waait. Het verhaal van democratisch herstel, een poging verschillen te verkleinen in plaats van te vergroten en een ‘wij’ boven het ‘zij’ te zetten vindt overal in de Verenigde Staten plaats. Vaak stilletjes en buiten het zoeklicht zijn de wondverzorgers waar Walt Whitman over dichtte volop aan het werk. Of ze slagen, en of Bidens missie als president slaagt, is allesbehalve zeker. De omstandigheden wijzen op een haast onmogelijke opgave. Zestig procent van de Democraten ziet de andere partij als ‘een serieuze bedreiging voor de Verenigde Staten’, zo blijkt uit peilingen. Bij de Republikeinen is dat bijna zeventig procent. Meer dan de helft van de Amerikanen ziet medeburgers als grootste gevaar voor de VS, groter dan natuurgeweld of buitenlandse vijanden. De toekomst van Amerika als functionele democratie hangt af van de mate waarin dat wederzijdse wantrouwen verminderd kan worden.

Inmiddels zijn er in Amerika desondanks nieuwe wegen ingeslagen. Er zijn nog steeds krachten die worden gedreven door Amerika’s zelfgekozen opdracht iedere keer weer te schaven aan de eigen democratie. Alleen een Amerika dat gelooft in gelijkwaardigheid wordt massaal op de been gebracht door de slogan dat ieder leven evenveel waard is. De Black Lives Matterprotesten, die Amerika uit de lockdown trokken, zijn het nieuwe startschot geweest om de eigen geschiedenis van raciaal geweld en onderdrukking in de ogen te kijken. Daarvoor worden letterlijk de graven geopend en de lichamen opgegraven.

Negen op de tien Republikeinen omschrijft zichzelf als ‘boos of zeer boos’ over de staat van het land

De VS zijn op deze manier bezig met het vormen van een nieuwe herinneringscultuur. Daarin verdwijnen militairen die tijdens de Burgeroorlog vochten voor behoud van slavernij van hun sokkel en wordt er stilgestaan bij geweld tegen Afro-Amerikanen in plaats van het weg te moffelen. Montgomery, Alabama, is nu een plek waar uitersten een monumentale uitdrukking krijgen. Je kunt er een bezoek brengen aan het alternatieve Witte Huis, waar tijdens de Burgeroorlog de president van de Confederatie zetelde. Op een steenworp afstand staat het National Memorial for Peace and Justice, zes hectare gevuld met roestbruine gedenkstenen waarop de namen en locaties van honderden lynchpartijen worden herdacht die plaatsvonden tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw.

Alleen een Amerika dat een onleefbaar klimaat vreest bedenkt een Green New Deal. Het restje vitaliteit dat de Amerikaanse democratie nog in zich heeft levert dit soort plannen op: de volledige samenleving mobiliseren om de opwarming van de planeet, voor zover nog mogelijk, tegen te gaan. Biden omarmde de term niet, maar kwam wel met de grootste verduurzamingsoperatie die de VS ooit zijn begonnen. Hij trok de klimaatdoelen van het Parijs-akkoord naar voren. In 2030 moet de uitstoot van broeikasgassen zijn gehalveerd, en Amerika lijkt op weg die missie te halen. Ook stelde hij een plan op om winstbelasting voor bedrijven mondiaal gelijk te trekken, een poging de internationale wedloop om het meest gunstige fiscale tarief een halt toe te roepen.

En ondanks de verlamming in Washington staan er politici op die nog geloven dat Amerika tot grootsheid in staat is, enkel wanneer de overheid het heft in handen neemt en regels uitvaardigt die voorkomen dat het palet aan menselijke tekortkomingen – inhaligheid, egoïsme en kortetermijndenken – minder kans krijgen. Een voorbeeld dus als Elizabeth Warren, senator uit Massachusetts. Zij is de belichaming van een politieke onderstroom die minstens zo sterk is als de maga-beweging. Warren pleit voor kapitalisme met duidelijke spelregels en kaders. Haar economie is er een van grenzen, aan hoeveel bedrijven en individuen kunnen verdienen voordat ze aan meer belastingafdracht worden onderworpen, aan hoe groot het marktaandeel van bedrijven kan zijn voordat er anti-monopoliewetgeving in werking treedt, aan hoeveel schuld een gezin op zich kan nemen en aan hoeveel burgers moeten betalen voor basisvoorzieningen.

Precies dat is in het verleden een recept gebleken waarmee Amerika controle over zichzelf kreeg. Op aandrang van individuele hervormers en politici die naar hen luisterden eindigde begin vorige eeuw een tijdperk van grote economische ongelijkheid, ongebreidelde macht voor het bedrijfsleven en corruptie in de politiek. Op die manier begon wat Robert Putnam ‘de opwaartse beweging’ noemt, een langdurige periode waarin alle belangrijke indexen voor een succesvolle samenleving omhoog gaan: onderling vertrouwen, gelijkheid, gemeenschapszin, sociale cohesie. Putnams these is een historische: als Amerika eerder uit het dal is gekropen, dan kan dat nog een keer gebeuren.

Dat de geschiedenis zich zal herhalen is een kwestie van hoop, en geen wetenschap. Niemand weet of het dieptepunt al bereikt is of nog moet komen. Wel is duidelijk dat Amerika achtereenvolgens twee keer iets nieuws heeft uitgeprobeerd. Het eerste experiment werd afgebroken voordat het een onuitwisbare stempel op de VS kon drukken. Autoritair leiderschap bleef vooralsnog beperkt tot vier jaar. Het stiekeme feit van trumpisme is dat het tot nog toe meermaals een verliesgevend model is gebleken. Trump kon één keer president worden, met het voordeel van de nieuwkomer tegenover een impopulaire tegenstander. De twee verkiezingen die volgden – de midterms van 2018, de presidentsverkiezingen van 2020 – werden verloren door de Republikeinen. Biden is in de peilingen een van de minst populaire presidenten ooit, maar wint volgens diezelfde peilingen nog steeds van Trump.

Ook Biden was een uitprobeersel. Hij stapte vooral in de ring om een tweede Trump-termijn te voorkomen. Hij slaagde tegen de verwachting in. Vervolgens ontpopte Biden zich tot de president met de meest vergaande plannen voor een nieuwe omgang met economie, klimaat en democratie die Amerika in bijna een eeuw tijd gezien heeft. Biden was geen eenzame voorganger. Hij belichaamde de gedeelde mening van zijn partij en achterban, zoals hij dat zijn hele politieke carrière heeft gedaan. Ook in die zin zijn Biden en Trump elkaars spiegelbeeld: allebei zijn ze een uitsnede van verschillende soorten Amerika, het land dat groot genoeg is om vrijwel iedere tegenstelling binnen zijn grenzen te kunnen herbergen. De komende jaren gaan bepalen welke van de twee 21ste-eeuwse Amerikaanse experimenten de toekomst heeft.

Trumps fossiele, conservatieve autoritarisme en Bidens progressieve hervormingspolitiek sluiten elkaar fundamenteel uit. Amerika heeft vaker voor binaire keuzes gestaan: als het ging om slavernij en burgerrechten, bijvoorbeeld. Ondanks de tegenkrachten is telkens de stap vooruit gezet – altijd te laat, maar niettemin werd die stap wel gezet. Dat is reden tot optimisme. Het aantal Amerikanen dat autoritaire politiek afwijst, een rechtvaardiger economie wenst en meent dat het land af moet van de verslaving aan fossiele brandstoffen is numeriek groter dan het andere kamp. Twee derde van het land is ‘ontevreden over hoe welvaart verdeeld is’ en vindt dat de rijken en bedrijven meer belasting moeten afdragen, zo peilde denktank Brookings. Twee derde van Amerika wil dat de overheid meer doet om de opwarming van de planeet tegen te gaan, blijkt uit onderzoeken van Pew Research.

Als het gaat om de fictie van ‘gestolen verkiezingen’ komt diezelfde verdeling terug. In januari 2022 peilde npr in samenwerking met opiniepeiler Ipsos dat ‘een derde van alle kiezers denkt dat president Biden gewonnen heeft met behulp van kiesfraude’.

In het voorjaar van 2022 werd mijn aandacht getrokken door een andere peiling onder Amerikanen. Ontzetting en verbittering trokken op dat moment door de gesprekken in de VS. Aanleiding was een schietpartij op een school in Uvalde, Texas. Een achttienjarige man was een school binnengedrongen en had negentien kinderen en twee docenten doodgeschoten. De dader had een manifest achtergelaten, grotendeels gekopieerd van de teksten die andere gewelddadige rechtsextremisten hadden geschreven. Het document ging over de zogeheten ‘great replacement’, een complottheorie waarin machthebbers de witte bevolking van westerse landen proberen te ‘vervangen’ door niet-witte immigranten en zo verkiezingen proberen te winnen. Associated Press ging na hoeveel Amerikanen dit soort ideeën koesteren. Een op de drie, bleek het antwoord.

Ook die achterdochtige dertig procent belichaamt een Amerikaanse traditie. In Drift and Mastery waarschuwde Lippmann al voor het al te griffe geloof in duistere plannen, bekokstoofd in politieke achterkamertjes. ‘Het is griezelig hoezeer er een gevoel heerst dat er complotten worden gesmeed’, schreef hij in het openingshoofdstuk van zijn boek. ‘Het is niet moeilijk jezelf in een geestesgesteldheid te manoeuvreren waarbij je de wereld ziet als een grote samenzwering en waarbij de dagelijkse gang van zaken wordt verstoord door een alarmerend en knagend gevoel dat het kwaad in ieder hoekje schuilt.’ Lippmann vond deze paranoïde staat on-Amerikaans. Optimisme was volgens hem de nationale karaktertrek, en niet het wantrouwen. Dat de Verenigde Staten de open blik hadden verruild voor de turende ogen lag volgens hem ten grondslag aan het slecht functioneren van de democratie. Immers, als je er bij voorbaat van uitgaat dat iedere politicus eropuit is om jou een loer te draaien en zichzelf te verrijken, waarom zou je dan ooit nog in vertrouwen een stembiljet invullen?

Lippmanns diagnose doet opnieuw opgeld en het is niet zozeer de vraag of de complotdenkers overtuigd kunnen worden van het tegendeel als wel in hoeverre de Republikeinen verkiezingsoverwinningen kunnen baseren op dit derde deel. De volgende test komt aankomende november, tijdens de midtermverkiezingen.

Dit stuk is gebaseerd op Amerika’s laatste kans: Over de toekomst van de democratie in de Verenigde Staten, dat deze week verschijnt bij Atlas Contact en waarmee Casper Thomas zijn correspondentschap in de Verenigde Staten afsluit