donderdag 29 oktober 2009
Balkende; Flauwekul!
Al jaren ben ik ervan overtuigd dat er niets belangrijker is voor JP'tje, 'het MP'tje' van Nederland die grenzeloos ambitieus is, dan zijn persoonlijke ambities. Het land (en wij allemaal) zijn dus slechts een middel in het kader van het hogere doel van 'onze MP'; hij ambieert het hoogst mogelijke ambt, in Europa dus. Daarom wilde hij dat wij in het referendum voor Europa zouden stemmen, en daarom schuwde hij geen enkele beeldspraak om ons een angstbeeld te schetsen in het geval wij dat niet zouden doen, daarom kregen wij geen 2e kans toen het eerste referendum in een fiasco eindigde, daarom deden wij mee aan de oorlog in Irak, en daarom zitten wij nu in een uitzichtloze oorlog in Afghanistan, daarom deed hij 'alles' (tot het met de mond koesteren van het achterste van zijn Italiaanse held, achterop de grasmaaier toe) om bij Burlesconi in het gevlij te komen en blijven, en daarom staat het CDA nu in het Europese parlement voluit achter de Italiaanse premier (en dictator) en tegenover de democratische krachten die knokken voor persvrijheid in Italië, enzovoort, enz... Balkenende blijft zijn kandidatuur 'flauwekul' noemen, ook al kan iedereen zien dat hij niets liever wil dan het zinkende schip in Nederland verlaten en de geschiedenisboekjes halen als de allereerste 'president van Europa' en zich daarmee scharen onder 'de groten van de wereld'.
Balkenende? Een FLAUWEKUL figuur! Maar alleen omdat wij met z'n allen hem die kans laten!
dinsdag 27 oktober 2009
Jonge Amsterdammers in tweede instantie dik verslagen
OK, het 'sprookje' van de jeugd van Amsterdam in de EuroCup duurde dus een wedstrijd. Is dat erg?
Een tegenvraag: "wat moet je doen voordat je een tegenstander internationaal over twee wedstrijden kunt verslaan?"
Het antwoord: "ze eerst maar eens in één wedstrijd zien te verslaan...".
Een tegenvraag: "wat moet je doen voordat je een tegenstander internationaal over twee wedstrijden kunt verslaan?"
Het antwoord: "ze eerst maar eens in één wedstrijd zien te verslaan...".
Mooie woordspeling...
VVDSB
Misschien een idee voor een nieuwe politieke partij, de Volkspartij Voor Duikers, Schaterlachers en Bestuurders…
lees meer
(Van de weblog pagina van Eenvandaag)
Misschien een idee voor een nieuwe politieke partij, de Volkspartij Voor Duikers, Schaterlachers en Bestuurders…
lees meer
(Van de weblog pagina van Eenvandaag)
woensdag 21 oktober 2009
Superstunt van Amsterdamse Jeugd!
De Amsterdamse 'Jonkies' zorgen voor een geweldige stunt door in een met fantastische energie, enthousiasme en overtuiging de Europese sub-topper Dynamo Moskou te verslaan. De Russen, want dat waren het (bijna)allemaal, moesten het zonder buitenlandse inbreng doen omdat ook in Rusland (zelfs in Moskou!) de financiële bomen (even?) niet (langer) tot in de hemel groeien.
Maar ook zonder Amerikanen (of andere buitenlandse sterren) had Dynamo nog steeds een mooie en ervaren groep spelers. Drie (voormalige) internationals, allen met recente Olympische ervaring onder de riem, en een aantal aankomende sterspelers had genoeg moeten zijn om de jonge en onervaren Amsterdammers, die ook nog eens een zeer summiere voorbereiding kenden en vorige week hun bezielende coach Arik Shivek zagen vertrekken (naar België, Mons/Bergen) te verslaan.
Misschien was Moskou (nog) niet goed, heeft coach Bazarevich meer tijd nodig van deze groep een op topniveau presterend geheel te maken, echt slecht speelden ze zeker ook niet. Het was de verdienste van Amsterdam dat elke periode waarin ze zelf wat minder en/of de Russen gewoon wel goed speelden door wisten te komen door ongeevenaard hard te knokken, en zelf een aantal fantastische spurts plaatsten die Dynamo domweg overrompelden. De winst was dan ook gewoon terecht! Misschien goed om te vermelden was het feit dat de refs niet kozen voor 'de naam' en tegen de underdog te fluiten. De scheidsrechters floten gewoon goed, namen enkele echte moedige beslissingen, maar lieten de beide teams ook gewoon lekker spelen; het mag ook weleens worden gezegd...
En nu moeten de jonge Amsterdammers naar Moskou. Normaal gesproken is een 1-puntsvoorsprong in een Europese uitwedstrijd niet voldoende. Maar dit stel knokkers is tot veel in staat, dus misschien met nogmaals drie goede refs...!?
Ik wens de ploeg in ieder geval veel succes!
Hieronder het wedstrijdverslag van de site van de Uleb-organisatie:
Eurocup Qualifying Round, Game 1 report: EclipseJet Amsterdam 64-63 Enterprise BC Dynamo Moscow
Dutch champions EclipseJet Amsterdam defended their home court against Enterprise BC Dynamo Moscow on Tuesday pulling out a 64-63 victory to strike first in their two-game Eurocup Qualifying Round series. Amsterdam will now nurse its one-point advantage heading into next week’s decisive encounter in Moscow. After a tightly contested first 20 minutes, the second half featured major runs by both squads. After Dynamo had fought back from 11 points down to go up by 4 with under 2 minutes to play, Amsterdam looked to Jessey Voorn to score the game’s final 5 points and earn the win for his team in heroic fashion. Voorn finished with 17 points, and his teammate Christopher Rodgers matched his offensive production while dishing out 6 assists and grabbing 5 steals. Sergey Monya led Dynamo with 13 points to go with 8 rebounds. Sergey Bykov and Alexsey Savrasenko added 12 a piece in the losing effort.
After the opening tip, both teams showed their nervousness by failing to find the bottom of the net for the first 2 minutes, 30 seconds. Savrasenko got the scoring going for Dynamo with a layup and Monya followed up with a three-pointer to grab an early 0-5 lead. Robert Krabbendarn answered with a two-plus-one for the home side, but Dynamo guard Dmitriy Khvostov drilled a long-range bomb forcing Amsterdam to take a timeout. The stoppage of play paid off as Rogers scored 5 straight to tie 8-8. Dynamo grabbed another lead thanks to Bykov and Savrasenko, but Voorn tied it again 14-14 with a jumper. Bykov and Voorn traded three-pointers to end the quarter with the scored knotted at 17-17. Rogers gave Amsterdam its first lead, 19-17, on a jumpshot to open the second quarter, but Bykov responded with a hook shot moments later and a dunk by Yury Vasiliev reclaimed the lead for Dynamo at 19-21. Sergio de Randamie and Peter Mulligan notched two buckets to once again give Amsterdam a two-point lead at 25-23 and force Dynamo to call for time. Out of the timeout Bykov made a lay-up, Dmitry Domani nailed a triple and a jumper to give Dynamo a 25-30 advantage, but 4 straight free throws pulled Amsterdam to within 29-30 as the first half closed.
Domani opened the second half with three-pointer, sparking a 1-11 run by Dynamo that was good for the game's high lead, 30-41. Amsterdam broke the Russians' offensive flow yet again, however. After a timeout, the hosts punched back with an 11-0 run of their own, including 5 points from Mulligan, to tie it at 41-41. A slam by Vasiliev broke the drought for Dynamo, but Krabbendarn’s last-second hook shot sent the Dutch champs into the final period clinging to a 45-43 lead. Krabbendarn nailed a three-pointer in the opening seconds of the fourth quarter, setting off a 10-2 surge that put Amsterdam up 55-45. But Dynamo wasn’t done and rolled off 4-18 answer capped by pair of back-to-back layups from Iliya Syrovatka that were good for 59-63 lead with 1:45 left to play. That’s when Voorn stepped up, drilled a three-pointer and then banged home a layup with :21 to go that proved to be the winning basket.
Tuesday, October 20, 2009
Maar ook zonder Amerikanen (of andere buitenlandse sterren) had Dynamo nog steeds een mooie en ervaren groep spelers. Drie (voormalige) internationals, allen met recente Olympische ervaring onder de riem, en een aantal aankomende sterspelers had genoeg moeten zijn om de jonge en onervaren Amsterdammers, die ook nog eens een zeer summiere voorbereiding kenden en vorige week hun bezielende coach Arik Shivek zagen vertrekken (naar België, Mons/Bergen) te verslaan.
Misschien was Moskou (nog) niet goed, heeft coach Bazarevich meer tijd nodig van deze groep een op topniveau presterend geheel te maken, echt slecht speelden ze zeker ook niet. Het was de verdienste van Amsterdam dat elke periode waarin ze zelf wat minder en/of de Russen gewoon wel goed speelden door wisten te komen door ongeevenaard hard te knokken, en zelf een aantal fantastische spurts plaatsten die Dynamo domweg overrompelden. De winst was dan ook gewoon terecht! Misschien goed om te vermelden was het feit dat de refs niet kozen voor 'de naam' en tegen de underdog te fluiten. De scheidsrechters floten gewoon goed, namen enkele echte moedige beslissingen, maar lieten de beide teams ook gewoon lekker spelen; het mag ook weleens worden gezegd...
En nu moeten de jonge Amsterdammers naar Moskou. Normaal gesproken is een 1-puntsvoorsprong in een Europese uitwedstrijd niet voldoende. Maar dit stel knokkers is tot veel in staat, dus misschien met nogmaals drie goede refs...!?
Ik wens de ploeg in ieder geval veel succes!
Hieronder het wedstrijdverslag van de site van de Uleb-organisatie:
Eurocup Qualifying Round, Game 1 report: EclipseJet Amsterdam 64-63 Enterprise BC Dynamo Moscow
Dutch champions EclipseJet Amsterdam defended their home court against Enterprise BC Dynamo Moscow on Tuesday pulling out a 64-63 victory to strike first in their two-game Eurocup Qualifying Round series. Amsterdam will now nurse its one-point advantage heading into next week’s decisive encounter in Moscow. After a tightly contested first 20 minutes, the second half featured major runs by both squads. After Dynamo had fought back from 11 points down to go up by 4 with under 2 minutes to play, Amsterdam looked to Jessey Voorn to score the game’s final 5 points and earn the win for his team in heroic fashion. Voorn finished with 17 points, and his teammate Christopher Rodgers matched his offensive production while dishing out 6 assists and grabbing 5 steals. Sergey Monya led Dynamo with 13 points to go with 8 rebounds. Sergey Bykov and Alexsey Savrasenko added 12 a piece in the losing effort.
After the opening tip, both teams showed their nervousness by failing to find the bottom of the net for the first 2 minutes, 30 seconds. Savrasenko got the scoring going for Dynamo with a layup and Monya followed up with a three-pointer to grab an early 0-5 lead. Robert Krabbendarn answered with a two-plus-one for the home side, but Dynamo guard Dmitriy Khvostov drilled a long-range bomb forcing Amsterdam to take a timeout. The stoppage of play paid off as Rogers scored 5 straight to tie 8-8. Dynamo grabbed another lead thanks to Bykov and Savrasenko, but Voorn tied it again 14-14 with a jumper. Bykov and Voorn traded three-pointers to end the quarter with the scored knotted at 17-17. Rogers gave Amsterdam its first lead, 19-17, on a jumpshot to open the second quarter, but Bykov responded with a hook shot moments later and a dunk by Yury Vasiliev reclaimed the lead for Dynamo at 19-21. Sergio de Randamie and Peter Mulligan notched two buckets to once again give Amsterdam a two-point lead at 25-23 and force Dynamo to call for time. Out of the timeout Bykov made a lay-up, Dmitry Domani nailed a triple and a jumper to give Dynamo a 25-30 advantage, but 4 straight free throws pulled Amsterdam to within 29-30 as the first half closed.
Domani opened the second half with three-pointer, sparking a 1-11 run by Dynamo that was good for the game's high lead, 30-41. Amsterdam broke the Russians' offensive flow yet again, however. After a timeout, the hosts punched back with an 11-0 run of their own, including 5 points from Mulligan, to tie it at 41-41. A slam by Vasiliev broke the drought for Dynamo, but Krabbendarn’s last-second hook shot sent the Dutch champs into the final period clinging to a 45-43 lead. Krabbendarn nailed a three-pointer in the opening seconds of the fourth quarter, setting off a 10-2 surge that put Amsterdam up 55-45. But Dynamo wasn’t done and rolled off 4-18 answer capped by pair of back-to-back layups from Iliya Syrovatka that were good for 59-63 lead with 1:45 left to play. That’s when Voorn stepped up, drilled a three-pointer and then banged home a layup with :21 to go that proved to be the winning basket.
Tuesday, October 20, 2009
dinsdag 20 oktober 2009
Dynamo Moskou in Amsterdam
Ook al heeft ook in Rusland de kredietcrisis hard toegeslagen en groeien ook daar de bomen ineens niet meer tot in de hemel, ook en vooral in het Russische basketball, toch is Dynamo Moskou nog steeds een grote Europese ploeg. Zonder buitenlanders, iets waarover coach Sergey Bazarevich, in zijn tijd een grote speler in de gouden tijden van het Sovjet/Russische Basketball, zich zowel verwondert als ook wat zorgen maakt.
Misschien heeft hij dus geluk dat hij een veel jonger, en dus zwakker, Amsterdam treft in de play-in ronde voor de EuroCup (de vroegere ULEB-Cup). Maar waarschijnlijker is dat hij zich ook met zijn uit louter Russen bestaande selectie so-wie-so weinig zorgen hoeft te maken; hij heeft gewoon erg sterke spelers tot zijn beschikking.
In Sergey Monya heeft hij een gelouterde prof die jaren bij CSKA Moskou speelde en jaren in de NBA (Portland, Sacramento en D-League) en een belangrijke speler van het Nationale Team.
Sergey Bykov is ook een A-International die echter vrijwel zijn hele carrière tot nu toe in Moskou, en dan vooral bij Dynamo, speelde.
De reus Alexey Savrasenko was er afgelopen zomer niet meer bij in het Nationale Team, maar hij speelde recent nog wel mee op de Olympische Spelen van Beijing.
Dit zijn de grootste namen, maar het team bevat nog een flink aantal andere zeer goede spelers. Eentje daarvan wil ik nog even noemen: Dmitry Khvostov is een jonge, razend snelle, briljante PG die ik voor het eerst zag spelen toen hij als U15 speler, dik verdiend, het EK U16 All Star team haalde. Het jaar erna had zijn jaar moeten zijn, maar hij kon toen niet goed omgaan met zijn nogal beperkte medespelers. Als U16 speler werd zijn plaats in het EK U16 All Star team toen ingenomen door een nieuwe briljante U15 speler. Zijn naam? Toen nog...Ricard Rubio...! Maar ook Khvostov heeft inmiddels op senioren niveau al regelmatig laten zien een topper te kunnen worden. Zo was hij bijvoorbeeld vorig jaar de laatste speler die afviel voor de OS in China. Mocht hij veel speeltijd krijgen en een goede wedstrijd spelen, let dan eens op zijn flitsende verdedigende voetenwerk; om de vingers bij af te likken!
Voor de jonge Amsterdammers zijn de twee wedstrijden tegen Dynamo een unieke kans om te proeven aan 'echt' Europees topbasketball, een kans die nu eenmaal überhaupt weinig Nederlandse spelers krijgen, en al helemaal niet met zo weinig ervaring.
Voor 'ons', liefhebbers van goed Internationaal Basketball is het een van de weinige jaarlijkse kansen om dicht bij huis echte toppers aan het werk te zien.
De Amsterdammers hebben, alle perikelen en gebrek aan ervaring ten spijt dit seizoen al een paar hartverwarmende en mooie wedstrijden op de planken gezet. Misschien is weer zo'n pot tegen deze Russen iets teveel verwacht, alhoewel je natuurlijk nooit weet..., maar een echte liefhebber mag de kans om een team als Dynamo Moskou te zien spelen natuurlijk nooit voorbij laten gaan!
Wellicht is het dit seizoen ook direct de enige kans om in Nederland zo'n topteam aan het werk te zien...
Misschien heeft hij dus geluk dat hij een veel jonger, en dus zwakker, Amsterdam treft in de play-in ronde voor de EuroCup (de vroegere ULEB-Cup). Maar waarschijnlijker is dat hij zich ook met zijn uit louter Russen bestaande selectie so-wie-so weinig zorgen hoeft te maken; hij heeft gewoon erg sterke spelers tot zijn beschikking.
In Sergey Monya heeft hij een gelouterde prof die jaren bij CSKA Moskou speelde en jaren in de NBA (Portland, Sacramento en D-League) en een belangrijke speler van het Nationale Team.
Sergey Bykov is ook een A-International die echter vrijwel zijn hele carrière tot nu toe in Moskou, en dan vooral bij Dynamo, speelde.
De reus Alexey Savrasenko was er afgelopen zomer niet meer bij in het Nationale Team, maar hij speelde recent nog wel mee op de Olympische Spelen van Beijing.
Dit zijn de grootste namen, maar het team bevat nog een flink aantal andere zeer goede spelers. Eentje daarvan wil ik nog even noemen: Dmitry Khvostov is een jonge, razend snelle, briljante PG die ik voor het eerst zag spelen toen hij als U15 speler, dik verdiend, het EK U16 All Star team haalde. Het jaar erna had zijn jaar moeten zijn, maar hij kon toen niet goed omgaan met zijn nogal beperkte medespelers. Als U16 speler werd zijn plaats in het EK U16 All Star team toen ingenomen door een nieuwe briljante U15 speler. Zijn naam? Toen nog...Ricard Rubio...! Maar ook Khvostov heeft inmiddels op senioren niveau al regelmatig laten zien een topper te kunnen worden. Zo was hij bijvoorbeeld vorig jaar de laatste speler die afviel voor de OS in China. Mocht hij veel speeltijd krijgen en een goede wedstrijd spelen, let dan eens op zijn flitsende verdedigende voetenwerk; om de vingers bij af te likken!
Voor de jonge Amsterdammers zijn de twee wedstrijden tegen Dynamo een unieke kans om te proeven aan 'echt' Europees topbasketball, een kans die nu eenmaal überhaupt weinig Nederlandse spelers krijgen, en al helemaal niet met zo weinig ervaring.
Voor 'ons', liefhebbers van goed Internationaal Basketball is het een van de weinige jaarlijkse kansen om dicht bij huis echte toppers aan het werk te zien.
De Amsterdammers hebben, alle perikelen en gebrek aan ervaring ten spijt dit seizoen al een paar hartverwarmende en mooie wedstrijden op de planken gezet. Misschien is weer zo'n pot tegen deze Russen iets teveel verwacht, alhoewel je natuurlijk nooit weet..., maar een echte liefhebber mag de kans om een team als Dynamo Moskou te zien spelen natuurlijk nooit voorbij laten gaan!
Wellicht is het dit seizoen ook direct de enige kans om in Nederland zo'n topteam aan het werk te zien...
donderdag 8 oktober 2009
Nooit gedacht
Dit stukje schreef ik twee maanden geleden, en is nog niet eerder gepubliceerd. De laatste alinea is inmiddels achterhaald, maar dat geeft niets; het stukje heeft weinig aan actualiteit ingeboet (denk ik). Enjoy, en reageer!
Ik heb nooit gedacht dat...
...“I'd live to tell it”..., maar vanmiddag (9 augustus 2009) gebeurde het dan toch!
Tijdens de AHBW schreef in een column met de titel “Waarom?”. In dat verhaal ging het erom dat het (Jonge) Nederlandse Team dat in de AHBW bezig was met een geweldige serie wedstrijden, een pure promotie-campagne voor het Nederlandse Basketball, de 'Nederlandse Basketballer', en een voor een Nationaal Team ongekende prestatie in Nederland's grootste en meest aansprekende basketball-evenement, dat dat team en haar grootste voortrekkers (Peter van Paassen en Arvin Slagter) in het bijzonder, op gênante wijze werd behandeld door de scheidsrechters (overigens niet (allen) Nederlands).
Mijn vraag was: “waarom gebeurt dat toch zo, en dan vooral (met name) in Nederland?”. Ik heb al heel veel interlands in het buitenland bijgewoond, maar ik kan me niet herinneren ooit, zelfs ook maar één keer, gezien te hebben dat een Nationaal Team, thuis spelend, door scheidsrechters van dat land zelf weggefloten werden.
Het omgekeerde overigens wel regelmatig, maar dát dan weer juist nooit in Nederland...
In mijn stuk je schreef ik o.a: “Maar laten we wel wezen: thuisvoordeel bestaat! Inmiddels heb ik me met die gedachte kunnen verzoenen en kan ik zelfs argumenten geven die vóór thuisvoordeel pleiten. Behalve dan in Nederland, en ook niet voor het nationale team in de AHBW van 2009. Want de ploeg werd, en niet voor het eerst, gewoon ‘genaaid’! Iets wat trouwens ook de andere Nederlandse deelnemers met enig recht zouden kunnen claimen... “
Ik had ook niet gedacht het ('any time soon') mee te maken dat dit ooit zou veranderen...
Tot afgelopen middag dus! Want wat gebeurde er? Nederland speelde de afsluitende wedstrijd van het nieuwe Internationale Toernooi in Leiden; de 'Keytown Nations Basketball Cup'. Het NT had de afgelopen week twee wedstrijden gespeeld en twee keer afgetekend gewonnen van landen die op het aanstaande EK in Polen mee zullen spelen, twee “echte” A-Divisie-landen dus: Israël en Duitsland. Duitsland speelde nog enigszins in experimentele opstelling; met veel nieuwe jonge spelers dus, want het gouden tijdperk met de generatie Nowitzki, Okulaja, Femerling, Wucherer, e.a. komt nu snel in zicht en dus moet er verjongd worden, maar het laat geen twijfel dat vele van deze spelers de komende jaren het Duitse NT zullen bemannen. Daarvan ruim winnen is dus een mooi resultaat, en misschien wel een nog mooier vooruitzicht. Israël was bijna op volle sterkte aanwezig, en is al flink verjongd, maar zoals ik al eerder schreef: men verwacht daar héél veel van deze aanstormende generatie! Israël was al iets eerder in Nederland en speelde ook al een wat minder officiële interland als aanloop naar het Leidse toernooi en kreeg er in Almere dus stevig van langs van een Nederland, dat moet wel worden gezegd, dat al iets verder in de voorbereiding was.
Israël dus, niet de 'beste verliezer' wat karakter betreft, was er dus op gebrand om 'terug te slaan' (ook dat zit inmiddels enigszins in de volksaard gebakken!), niet in het minst omdat er ook dinsdag al flink wat wrijving ontstond met de (Nederlandse) scheidsrechters.
De (helaas flink wat minder dan vrijdag in aantal opgekomen) toeschouwers kregen vanmiddag dan ook een zeldzaamheid voorgeschoteld, in meer dan één opzicht! Het werd vanaf de sprongbal af direct een bikkelhard gevecht van een, met name in de verdediging, zeer agressief vechtend Israël en een Nederlands Team dat terug vocht. Israël steeds iets beter, maar Nederland toch ook op punten sterker; bijvoorbeeld onder de borden. Ook Nederland ging allengs fysieker spelen, al was men (lang) niet zo agressief als de Israëli. En toen gebeurde het: de drie Nederlandse scheidsrechters gaven Nederland veelal het voordeel van de twijfel, af en toe zelfs meer dan dat. Helemaal van harte ging het nog niet bij alle drie evenveel en consequent, dan volgde er bijvoorbeeld een beetje uit de toon vallende 'make up call' in Israëlisch voordeel, maar toch: Nederland speelde een echte thuiswedstrijd en maakte daarvan goed en dankbaar gebruik om tot de rust in het spoor van de Israëli te blijven.
Dit alles viel niet goed bij de Israëlische ploeg en staf. Er werd dus meer en meer geageerd tegen de leiding. Deze pakte in het derde kwart dan ook fors uit met technische en onsportieve fouten op het conto van de Israëli, wat mij betreft zelfs overdreven fors; zo erg hoefde het nu ook weer niet...
En toen openbaarde zich een groot verschil tussen de internationaal gelouterde vechtmachine en de Nederlanders die nog maar net op weg zijn om zich als ploeg naar dat niveau te spelen: de ploeg van Israël gooide er nog een schepje bovenop, zowel tegen de tegenstanders als tegen de refs. Deze konden dit natuurlijk niet met gelijke munt terug blijven betalen, want dan was de Finale van het toernooi waarschijnlijk erg lelijk geëindigd. De Nederlandse spelers moesten dus zelf een antwoord zien te vinden op dit geweld waaraan men nog niet al te vaak eerder in deze samenstelling was blootgesteld. Hoe meer de wedstrijd vorderde, hoe meer dat niet meer lukte; enkele spelers lieten de kop te snel hangen, en werden wat minder goede beslissingen genomen, en op een moment wilden de schoten niet meer vallen. Toen eindigde de aanvankelijk spannende wedstrijd toch nog in een groot verschil, en won Nederland, zelfs met een 20+ overwinning tegen Duitsland op zak, het toernooi niet eens op onderlinge resultaten.
Maar vooral bleek dus dat:
-ja; het is mogelijk om als Nederlands Nationaal Team op eigen bodem te spelen, en de scheidsrechters niet (de hele wedstrijd) tegen te hebben! En,
-ja, de Nederlandse Heren zijn wel degelijk in staat om A-Divisie landen serieus partij te geven, (en af en toe, hopelijk steeds vaker!), te winnen!
Laten we allemaal zaterdag a.s. duimen voor ONZE HEREN, en hopen dat deze (uiteindelijk) slechte generale een goede uitvoering oplevert in DE WEDSTRIJD VAN HET JAAR; die tegen, en in Montenegro! Het is een zeer zware opgave, maar het is een haalbare opgave. Aanstaande zaterdag kunnen de Nederlandse Heren twee jaar tijdwinst boeken op een optimistisch schema!
Ik heb nooit gedacht dat...
...“I'd live to tell it”..., maar vanmiddag (9 augustus 2009) gebeurde het dan toch!
Tijdens de AHBW schreef in een column met de titel “Waarom?”. In dat verhaal ging het erom dat het (Jonge) Nederlandse Team dat in de AHBW bezig was met een geweldige serie wedstrijden, een pure promotie-campagne voor het Nederlandse Basketball, de 'Nederlandse Basketballer', en een voor een Nationaal Team ongekende prestatie in Nederland's grootste en meest aansprekende basketball-evenement, dat dat team en haar grootste voortrekkers (Peter van Paassen en Arvin Slagter) in het bijzonder, op gênante wijze werd behandeld door de scheidsrechters (overigens niet (allen) Nederlands).
Mijn vraag was: “waarom gebeurt dat toch zo, en dan vooral (met name) in Nederland?”. Ik heb al heel veel interlands in het buitenland bijgewoond, maar ik kan me niet herinneren ooit, zelfs ook maar één keer, gezien te hebben dat een Nationaal Team, thuis spelend, door scheidsrechters van dat land zelf weggefloten werden.
Het omgekeerde overigens wel regelmatig, maar dát dan weer juist nooit in Nederland...
In mijn stuk je schreef ik o.a: “Maar laten we wel wezen: thuisvoordeel bestaat! Inmiddels heb ik me met die gedachte kunnen verzoenen en kan ik zelfs argumenten geven die vóór thuisvoordeel pleiten. Behalve dan in Nederland, en ook niet voor het nationale team in de AHBW van 2009. Want de ploeg werd, en niet voor het eerst, gewoon ‘genaaid’! Iets wat trouwens ook de andere Nederlandse deelnemers met enig recht zouden kunnen claimen... “
Ik had ook niet gedacht het ('any time soon') mee te maken dat dit ooit zou veranderen...
Tot afgelopen middag dus! Want wat gebeurde er? Nederland speelde de afsluitende wedstrijd van het nieuwe Internationale Toernooi in Leiden; de 'Keytown Nations Basketball Cup'. Het NT had de afgelopen week twee wedstrijden gespeeld en twee keer afgetekend gewonnen van landen die op het aanstaande EK in Polen mee zullen spelen, twee “echte” A-Divisie-landen dus: Israël en Duitsland. Duitsland speelde nog enigszins in experimentele opstelling; met veel nieuwe jonge spelers dus, want het gouden tijdperk met de generatie Nowitzki, Okulaja, Femerling, Wucherer, e.a. komt nu snel in zicht en dus moet er verjongd worden, maar het laat geen twijfel dat vele van deze spelers de komende jaren het Duitse NT zullen bemannen. Daarvan ruim winnen is dus een mooi resultaat, en misschien wel een nog mooier vooruitzicht. Israël was bijna op volle sterkte aanwezig, en is al flink verjongd, maar zoals ik al eerder schreef: men verwacht daar héél veel van deze aanstormende generatie! Israël was al iets eerder in Nederland en speelde ook al een wat minder officiële interland als aanloop naar het Leidse toernooi en kreeg er in Almere dus stevig van langs van een Nederland, dat moet wel worden gezegd, dat al iets verder in de voorbereiding was.
Israël dus, niet de 'beste verliezer' wat karakter betreft, was er dus op gebrand om 'terug te slaan' (ook dat zit inmiddels enigszins in de volksaard gebakken!), niet in het minst omdat er ook dinsdag al flink wat wrijving ontstond met de (Nederlandse) scheidsrechters.
De (helaas flink wat minder dan vrijdag in aantal opgekomen) toeschouwers kregen vanmiddag dan ook een zeldzaamheid voorgeschoteld, in meer dan één opzicht! Het werd vanaf de sprongbal af direct een bikkelhard gevecht van een, met name in de verdediging, zeer agressief vechtend Israël en een Nederlands Team dat terug vocht. Israël steeds iets beter, maar Nederland toch ook op punten sterker; bijvoorbeeld onder de borden. Ook Nederland ging allengs fysieker spelen, al was men (lang) niet zo agressief als de Israëli. En toen gebeurde het: de drie Nederlandse scheidsrechters gaven Nederland veelal het voordeel van de twijfel, af en toe zelfs meer dan dat. Helemaal van harte ging het nog niet bij alle drie evenveel en consequent, dan volgde er bijvoorbeeld een beetje uit de toon vallende 'make up call' in Israëlisch voordeel, maar toch: Nederland speelde een echte thuiswedstrijd en maakte daarvan goed en dankbaar gebruik om tot de rust in het spoor van de Israëli te blijven.
Dit alles viel niet goed bij de Israëlische ploeg en staf. Er werd dus meer en meer geageerd tegen de leiding. Deze pakte in het derde kwart dan ook fors uit met technische en onsportieve fouten op het conto van de Israëli, wat mij betreft zelfs overdreven fors; zo erg hoefde het nu ook weer niet...
En toen openbaarde zich een groot verschil tussen de internationaal gelouterde vechtmachine en de Nederlanders die nog maar net op weg zijn om zich als ploeg naar dat niveau te spelen: de ploeg van Israël gooide er nog een schepje bovenop, zowel tegen de tegenstanders als tegen de refs. Deze konden dit natuurlijk niet met gelijke munt terug blijven betalen, want dan was de Finale van het toernooi waarschijnlijk erg lelijk geëindigd. De Nederlandse spelers moesten dus zelf een antwoord zien te vinden op dit geweld waaraan men nog niet al te vaak eerder in deze samenstelling was blootgesteld. Hoe meer de wedstrijd vorderde, hoe meer dat niet meer lukte; enkele spelers lieten de kop te snel hangen, en werden wat minder goede beslissingen genomen, en op een moment wilden de schoten niet meer vallen. Toen eindigde de aanvankelijk spannende wedstrijd toch nog in een groot verschil, en won Nederland, zelfs met een 20+ overwinning tegen Duitsland op zak, het toernooi niet eens op onderlinge resultaten.
Maar vooral bleek dus dat:
-ja; het is mogelijk om als Nederlands Nationaal Team op eigen bodem te spelen, en de scheidsrechters niet (de hele wedstrijd) tegen te hebben! En,
-ja, de Nederlandse Heren zijn wel degelijk in staat om A-Divisie landen serieus partij te geven, (en af en toe, hopelijk steeds vaker!), te winnen!
Laten we allemaal zaterdag a.s. duimen voor ONZE HEREN, en hopen dat deze (uiteindelijk) slechte generale een goede uitvoering oplevert in DE WEDSTRIJD VAN HET JAAR; die tegen, en in Montenegro! Het is een zeer zware opgave, maar het is een haalbare opgave. Aanstaande zaterdag kunnen de Nederlandse Heren twee jaar tijdwinst boeken op een optimistisch schema!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
