Internationals van verleden, heden en toekomst. Foto; Oranje Basketball
Het stuk hieronder schreef ik al in juni en was – onder het motto van zonder verleden geen goed beeld van het heden, laat staan een reëel zicht op de toekomst – bedoeld als terugblik naar een mooie periode van het Nederlandse basketball en in dat licht een preview op het afgelopen weekend afgesloten EuroBasket 2022 en een poging verder vooruit te kijken. Het werd getriggerd door een vooruitblik van Leon Kersten en was daarom gericht aan hem. Zijn antwoord was begrijpelijk, maar een streek door de rekening; hij had geen beeld van de aanstormende jeugd en kon mijn vraag dus niet beantwoorden. Dus zocht ik naar een manier om verhaal en afsluitende vraag toch te kunnen gebruiken, en dat lukte me best lang niet. Het toernooi was al op gang toen mij een aardige oplossing daagde; ik ging de lezer – u dus1 – aanspreken, en nog later bedacht ik dat Mark de Vries – die al meer dan een seizoen in de Facebookgroep 'Dutch Basketball Network' de wetenswaardigheden van veel jonge Nederlandse basketballers in het buitenland bijhoudt – de aangewezen persoon was om mijn vraag te beantwoorden. Mark bleek in Praag de Orange Lions aan het supporten te zijn, dus stelde ik het verhaal nog even verder uit. Inmiddels beantwoordde hij mijn vraag; zijn antwoord is aan het slot van het onderstaande verhaal te vinden. Ten slotte moest ik beslissen hoe het verhaal aan te passen aan de gebeurtenissen in de bijna drie maanden sinds ik het schreef. Ik heb besloten het in grote lijnen te laten zoals ik het toen opschreef; aan de ene kant omdat het dusdanig zou veranderen dat veel van wat het in mijn ogen de moeite waard zou verdwijnen, aan de andere kant omdat het misschien juist wel leuk is om te laten zien hoe ik de situatie drie maanden geleden zag.
Leon Kersten blikte in zijn stuk 'Sterren op het menu' voorzichtig vooruit naar EuroBasket 2022 in september.
Mij viel wat betreft de groepsindeling de gelijkenis op met het EK van 1983 waar Nederland met de Vierde Plek het hoogste ooit scoorde.
Toen speelde Nederland tegen Israël, Duitsland, Polen, Tsjecho-Slowakije, en de Sovjet-Unie...
Het was mijn eerste EK, en we zaten in Caen/St. Malo met een groepje van enkele tientallen die-hards; ik was meteen verkocht!
Meester-strateeg Vladimir Heger – hij overleed vorig jaar, lees vooral het prachtige In memoriam dat Jacob Bergsma toen over hem schreef – had het helemaal uitgestippeld: winnen van de eerste drie landen en de twee andere wedstrijden laten lopen, en dan door onderlinge resultaten als tweede eindigen, wat toen – gelijk voor het laatst! – de Halve Finale en de wedstrijd om het Brons betekende...
Aldus geschiedde: als ik het me goed herinner startte hij alle drie de wedstrijden met een 'verse' – en bij de tegenstanders onbekende Center; Roland van der Bergh, Henk Pieterse en Rob van Essen. Helemaal exact achterhalen lukte me dit niet; de statistieken waren toen stukken beperkter dan nu.
Het verloop van het toernooi:
|
72–78 |
|
Scoring by half: 31–43, 41–35 |
||
|
Pts: Cramer 16 |
||
26 mei 1983 14h30 < Boxscore >
|
67–79 |
||
|
Scoring by half: 34–36, 33–43 |
||
|
Pts: Plaat 24 |
||
27 mei 1983 14h30 < Boxscore >
|
90–63 |
||
|
Scoring by half: 54–27, 36–36 |
||
|
Pts: Wiel 14 |
||
28 mei 1983 20h30 < Boxscore >
|
112–63 |
||
|
Scoring by half: 54–37, 58–26 |
||
|
Pts: Plaat 12 |
||
29 mei 1983 16h30 < Boxscore >
|
73–62 |
||
|
Scoring by half: 37–32, 36–30 |
||
|
Pts: van den Bergh 15 |
Pts: Mulak 12 |
|
30 mei 1983 14h30 < Boxscore >
Eindstand Groepsfase: Group B
|
Team |
Pld |
W |
L |
PF |
PA |
PD |
Pts |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
5 |
5 |
0 |
482 |
375 |
+107 |
10 |
|
|
5 |
3 |
2 |
356 |
403 |
−47 |
8 |
|
|
5 |
3 |
2 |
384 |
395 |
−11 |
8 |
|
|
5 |
2 |
3 |
386 |
398 |
−12 |
7 |
|
|
5 |
1 |
4 |
357 |
382 |
−25 |
6 |
|
|
5 |
1 |
4 |
405 |
417 |
−12 |
6 |
Group A
|
Team |
Pld |
W |
L |
PF |
PA |
PD |
Pts |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
5 |
5 |
0 |
468 |
387 |
+81 |
10 |
|
|
5 |
4 |
1 |
421 |
393 |
+28 |
9 |
|
|
5 |
3 |
2 |
426 |
418 |
+8 |
8 |
|
|
5 |
2 |
3 |
399 |
408 |
−9 |
7 |
|
|
5 |
1 |
4 |
384 |
430 |
−46 |
6 |
|
|
5 |
0 |
5 |
371 |
433 |
−62 |
5 |
De Halve Finales:
|
94–95 |
||
|
Scoring by half: 50–54, 44–41 |
||
|
Pts: Sibilio 26 |
||
1 juni 1983 20h30 < Boxscore >
|
88–69 |
||
|
Scoring by half: 46–38, 42–31 |
||
|
Pts: Kuipers 14 |
||
2 juni 1983 20h30 < Boxscore >
Medal Games:
|
105–70 |
||
|
Scoring by half: 51–33, 54–37 |
||
3 juni 1983 20h30 < Boxscore >
|
96–105 |
||
|
Scoring by half: 38–45, 58–60 |
||
|
Pts: San Epifanio 21 |
Pts: Villalta 20 |
|
4 juni 1983 20h30 < Boxscore >
Drie keer gewonnen en vier keer verloren; maar wel mooi Nr. 4 van Europa!
Het was het daverende begin van een paar mooie jaren, waarin het Nederlandse Basketball een glorieuze toekomst leek te hebben en steevast van de partij was op EK's. Wat mij betreft lag de top – achteraf bekeken – in 1986; met een fantastische Challenge-Round in Antwerpen waar Oranje – nog steeds onder leiding van Maestro Vladimir Heger – zich ongeslagen – een hele bijzondere prestatie die niet door iedereen op waarde werd geschat – plaatste voor het EK in 1987. Na dat toernooi werd Heger aan de kant werd geschoven – voor mij nog steeds een onbegrijpelijke move – en vertrok Nederland een aantal weken later onder leiding van Ruud Harrewijn naar het WK in Spanje. Daar werd volslagen onnodig kwalificatie voor de Tussen- en Eindronde gemist. Ik durf de stelling echt wel aan dat met rust in de tent en 'Oom Vladi' aan het roer Nederland in de Top-10 van de wereld zou zijn geëindigd...ik matig mezelf dat inzicht aan omdat er (met mij) maar een paar Nederlanders bij die Eindronde in Madrid aanwezig waren en dus weinigen in het vaderland daar ook maar iets van hebben gezien...
Hoe het Nederlandse Basketball zich zou hebben ontwikkeld, was het wel tot het einde aanwezig geweest bij dit eerste WK met 24 deelnemende landen? Wie het weet mag het zeggen; de langzame maar gestaag doorzettende neergang die zich daarna zeker twintig jaar voltrok lag echt niet (alleen) aan de ene gemiste kans...maar aan de andere kant: kwaad had zo'n topprestatie ook niet gekund, zo dunkt het mij...
Mijn ervaringen/waarnemingen tijdens veel van de EK's/EuroBasket Toernooien in die decennia sinds 1983 leerden mij dat het voor een (relatief) klein Basketball-land dat op een Eindtoernooi terecht komt, helemaal niet slecht is als je de eerste keer met één overwinning wegkomt. En mocht je je voor het volgende plaatsen met bijvoorbeeld twee...en zo verder. Het was dus niet zo vreemd gedacht dat Leon Kersten uiting van 'bijvoorbeeld twee keer winnen...en dan in de eliminatiefase terecht komen'. Hij suggereerde in je stuk als meest haalbare overwinningen voor Nederland op de aankomende EuroBasket 'bijvoorbeeld Israël en Finland'...
Mijn reactie was; 'Ik zou de Finnen niet teveel prikkelen – zeker niet als Bossche Beatwriter en met Maxhuni als trouwe volger; ik heb vele Finse Nationale (Jeugd-)Teams zien spelen, het kunnen ontzettende vechters zijn! En zeker Israël is niet de eerste die bij mij opkomt als 'pakbaar', ik heb opgevangen dat Israël heel hoge verwachtingen heeft van juist deze EuroBasket..! Het schema is de Orange Lions ook niet heel gunstig gezind; maar de Oranje Mannen hebben wel al vaak laten zien zich uit lastige situaties terug te kunnen vechten. Ik hoop zelf een beetje op overwinningen op Tsjechië – ondanks dat dat het thuisland is – en Polen, en als het dan heel lekker gaat misschien inderdaad op Finland. Met twee overwinningen kan je trouwens heel hoog scoren een een groep met veel middenmoters, maar je kan net zo gemakkelijk laatste worden in de groep...'
Toen ik me vorig jaar ging verdiepen in 'the Road to the World Basketball Championship 2023' bekroop mij trouwens een hoopvol gevoel. Ik kon Nederland zich wel zien plaatsen voor de tweede Qualifiers-reeks – dat is inmiddels dankzij 'die andere Vladimir' al een feit – met medeneming van twee, misschien wel drie of vier winstpartijen. En gezien het veld in de complementaire groep, dichtte ik Oranje dan reeële kansen toe op het voor de tweede keer bereiken van het WK! Maar dan moet je natuurlijk niet beginnen met twee verlieswedstrijden met ieder 2 punten verschil tegen IJsland en Italië... Toch geldt ook hier: 'Stranger things have happened'...
Dus dacht ik...
Q: Hey Mark de Vries / Hey Lezer,
de meesten van jullie zijn natuurlijk stukken jonger dan ik, en kennen deze geschiedenissen alleen uit de (Jaar-)boeken (van Mart Smeets c.s.) en andere overleveringen. Maar toch: reageer hier eens op?
De weg terug naar dat niveau is moeilijk en zal wellicht – zelfs onder een goed gesternte – nog (heel) wat tijd vergen. Maar speel eens voor 'Onverbeterlijke Optimist' – en treed in de voetsporen van Charis Sideris en mijzelf – schets eens jouw aller-aller-optimistischte scenario dat je je voor kunt stellen? EuroBasket 2022 is voorbij en in de Qualifiers voor de FIBA WBC 2023 zijn de Orange Lions inmiddels kansloos? Dus moeten we het vizier verder op de toekomst richten. Waar zou Nederland met optimaal spel en een gezonde dosis mazzel kunnen in 2023? en in 2025, 2026 en 2032?
Ik ben benieuwd!
Groeten,
AART DEKKER
Hey Aart,
Waar zou Nederland met optimaal spel en een gezonde dosis mazzel kunnen staan in 2023? 2025, 2026 en 2032?
Fijn dat je me vraagt om vooruit te kijken. Want terugkijken naar de gloriejaren van ons Nationaal Team vind ik volkomen zinloos. De wereld zag er zo anders uit. Europa had minder landen en alleen daardoor was er al minder concurrentie. Dan kom je vanzelf op een hogere plek op de Europese ranglijst. Leuk hoor die nostalgie, maar wat toen was, is met 'het heden' niet vergelijkbaar.
Nu Eurobasket 2022 achter ons ligt verwacht ik dat een groot deel van deze selectie niet lang meer voor de Orange Lions zal spelen. Die selectie heeft nagenoeg iedere wedstrijd bewezen dat ze kunnen meespelen met de top en subtop van Europa. De basis is echter nog te smal, waardoor het veel energie kost om dat niveau een hele wedstrijd of een heel toernooi vol te houden. Natuurlijk hadden we daarbij pech met de handblessure van Yannick Franke. Dat had ons net even wat extra's kunnen geven voor één of twee overwinningen.
Ik voorspel een aflossing van de wacht,
waarbij ik hoop dat de ervaring van spelers als Worthy de Jong, Shane
Hammink, Mo Kherrazi, Roeland en Olaf Schaftenaar wordt overgedragen
op de spelers die de komende 5 tot 10 jaar ons land zullen
vertegenwoordigen. Het zou zo maar zo kunnen zijn dat Charlon Kloof
en Leon Williams er over 4 jaar ook niet meer bij zijn, omdat ze dan
geen professional meer zijn. Maar die kunnen de komende jaren nog van
enorme waarde zijn in het veld.
Het zou mooi zijn als we de
komende jaren een vaste plek in de top 10 tm 20 van Europa kunnen
bemachtigen. Als we dan af en toe eens een top-10 land kunnen
verrassen doordat we boven ons uitstijgen, is dat de slagroom op die
taart. Als je steevast de eerste knock-outronde van een Europees
kampioenschap haalt dan ben ben je tenminste top 16. Dat lijkt me al
een mooie eerste stap!
Dat kan als de spelers een hechte en goed
samenwerkende groep vormt die elkaar de punten gunt en samen winnen
als primair doel stelt. We hebben meer flow nodig en dat vraagt om
een goede afstemming tussen spelers.
Vrijwel ieder topland heeft tegenwoordig één of meer dominante NBA-spelers en zonder zo'n speler is het vrijwel onmogelijk om steevast top 16 te halen. Als in de rest van het team ook nog één of meer Euroleague- of EuroCup-spelers hebt kom je al een heel eind.
Op dit moment hebben we die niet. Natuurlijk zijn er een aantal spelers die de komende jaren zomaar eens in een NBA- of Euroleagueteam terecht zouden kunnen komen. Maar voordat die dominant zijn zullen ze nog een paar jaar moeten rijpen. Denk daarbij aan Yannick Franke, Emmanuel Nzekwesi, Jesse Edwards, Yannick Kraag, Matt Haarms, Rienk Mast, Quinten Post en Keye van der Vuurst de Vries. Ik kan er nog wel een aantal noemen. Het belangrijkste is dat voor de meeste van deze spelers geldt dat ze nog een paar jaar op hun college- en profteam moeten rijpen. Ervaring opdoen in het veld is cruciaal. Ze moeten dus veel speeltijd krijgen!
Ik denk dat we een groep van wellicht wel 30 spelers nodig hebben, aangezien juist NBA-, Euroleague-, EuroCup- en NCAA-spelers in de windows tijdens het reguliere basketbalseizoen beperkt beschikbaar zullen zijn.
Er liggen mooie jaren in het verschiet als we een aantal zaken slim gaan organiseren. Door te zorgen dat die grote spelersgroep elkaar goed leert kennen, zodat de spelers goed met elkaar leren samenwerken. Dat was de kracht van de groep die Eurobasket 2015 haalde: een kleine hechte groep spelers die in een vaste samenstelling speelde.
Ook moet het kwaliteitsverschil
tussen de spelers voor dezelfde positie kleiner worden. Dat maakt je
minder kwetsbaar met doorwisselen en je hebt nu eenmaal een stevige
rotatie van minimaal een man of acht nodig. Zeker op een toernooi.
In de tactische aanpak lijkt er wat meer evenwicht mogelijk in ons spel. We waren de afgelopen jaren vooral afhankelijk van het scorend vermogen van de spelers op de 1, 2 en 3-positie. Daar komen nu een aantal talenten bij die op de 4 en 5-positie spelen. Sterker nog: ik denk dat de keuze van de grote mannen wel eens luxer zou kunnen zijn dan op de 1, 2 en 3 positie.
Om er voor te zorgen dat die grote spelersgroep met potentiële Orange Lions elkaar leert kennen zou ik spelers zo snel mogelijk na hun seizoen bij elkaar brengen. Dan kunnen ze trainen met elkaar en elkaar stimuleren om hun lat hoger te leggen. Zet daar mensen om heen die hun spel op hun positie kunnen verbeteren, maar ook hun samenwerking vergroot. Maar ook ervaren spelers en oud-spelers die weten wat het is om zich te meten met de Europese en zelfs wereldtop.
Hiermee vergroot je de invloed op
de brede ontwikkeling van de spelers en de binding op de momenten dat
ze niet bij hun eigen club of school spelen. Sommige spelers zijn al
half april klaar en starten dan pas weer in augustus bij hun team.
Dat schema loopt voor collegespelers anders dan voor professionals.
Dus als ze een plek hebben waar ze met goede begeleiding en goede
medespelers kunnen werken aan hun spel gaan we meer stappen maken.
Dan kunnen ze ook met een gerust hart op vakantie, omdat ze weten
waar ze daarna kunnen gaan werken aan de voorbereiding van het
volgende seizoen.
Natuurlijk is dit maar een onderdeel van een succesvolle Orange Lions. Want ook coaching, tactische analyse en andere randvoorwaarden zoals vliegtijden, beenruimte, voeding, geestelijke en fysieke begeleiding zijn factoren waar vast nog iets te verbeteren valt. En ook daar moeten we niet afhankelijk willen zijn van een klein clubje mensen. Ik kan daar niet veel over zeggen, omdat ik me daar onvoldoende in verdiept heb.
Als we elke keer 2% beter worden en
dat 50 keer doen, dan worden onze kansen op een vaste top 16-plek
gegarandeerd groter.
Mark de Vries
Bedankt Mark!
En dan nu dus dezelfde vraag:
Hey Lezer,
zet een een roze bril op en schets eens een optimistisch scenario voor de komende jaren voor de Mannen Orange Lions. Naar welk niveau zou het team de komende jaren kunnen groeien, en met welke spelers zie je dat bijvoorbeeld gebeuren? Welke stappen zijn daarvoor nodig?
Ik ben benieuwd!
.webp)
:format(jpeg):fill(f8f8f8,true)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2022/06/vries-marijn-de-2022-05-02-700-web.png)
Posts
