Het Verhaal van de MU20B 2013; De Aanloop

Als ik naar een Europees Kampioenschapstoernooi met een Nederlandse Jeugdploeg als deelnemer ga, dan probeer ik –als het even kan- een of meer trainingen en wedstrijden van dat NT te bezoeken. Door allerlei omstandigheden is dat dit zomerseizoen, voor wat betreft de MU20, vrijwel niet gelukt.

Omdat er van de 46(!) uitgenodigde spelers ook nog eens erg veel afzegden, een groot deel van de trainingen en oefenwedstrijden op grote afstand van mijn woonplaats werden georganiseerd, en de (gepubliceerde) informatie rond de oefenwedstrijden pas laat loskwam en niet erg uitgebreid was, was het voor mij, eenmaal in Roemenië, zelfs nog de vraag wie allemaal precies het roster vulden. Een geprekje met de staf op de avond voor de eerste wedstrijd bood daar duidelijkheid… Ze hier opsommen is overbodig, de link naar de bewuste Fibaeurope.com-pagina volstaat.

De reis naar Pitesti, een in Nederland volgens mij volslagen onbekende, maar toch best grote (universiteits-)stad, zo’n 120km ten Noorden van Bukarest, telde zo’n 2200 kilometers. Niet overdreven veel vergeleken met vele andere vakantieplekken die Fiba-Europe de laatste 12-13 jaar voor mij bepaalde. Maar bij die afstand mag gerust een sterretje worden gezet; Zuid-Spanje, Portugal, de Baltische Staten, allemaal ver weg, maar de wegen erheen zijn van een andere kwaliteit, en de nieuwe (oude) camper waarmee wij deze keer reizen heeft er bovendien zelfs wat meer problemen mee dan de oeroude ‘Little Miss Sunshine Volkswagen Bus’ waarmee wij tot nu toe reisden, als het niet per vliegtuig ging.

Wij, dat is in dit geval Jan Lievaart en ik. En het is maar goed dat hij erbij is, want alleen was de lange reis ronduit gevaarlijk, en veel te vermoeiend voor mij geworden… De ‘Dodenweg’ langs de grens van Roemenië en Servië was het lastigste deel van de route; een ernstig ongeluk waar we omheen moesten laveren, en een nog redelijk nieuwe auto die aan de verkeerde kant van de weg in een diepe greppel lag, onderstreepten de serieusheid van een ‘reisje Balkan’ nog eens extra..!
Pas bij de doorgang van de, ook al grote en onbekende, stad Slavina begonnen wij iets van idee te krijgen van ‘We zijn er bijna’. Dat was echter een misrekening, want het begrip ‘Camping’ ligt in Roemenië ook weer een tikkie anders dan bij ons en in de grote toeristische landen, dus kostte het ons een nachtje slapen langs de openbare weg, en in totaal zo’n 16 uur, voordat we een mooi plekkie bij een boer, 20km van Pitesti gevonden hadden.

Of het een voorteken was of niet, dat weet ik (nog) niet, maar in Slavina kregen wij een beeld voor ogen dat ik al meermaals in columns beschreven heb: de combinatie van onze ‘eigen’ grootbank ING en Basketball. De onderstaande foto riep bij mij weer eens die associatie op; waarom zijn ‘onze banken’ zo actief in het Buitenland, en het Buitenlandse Basketball in het bijzonder (al bewijst deze fot dat natuurlijk niet echt), en doen ze in Nederland nauwelijks ‘iets’ met en voor de op-een-na-grootste sport te wereld?!?


Goed, we zijn er dus klaar voor: drie jaar na de dood van Rob Meurs (hij was een van de redenen om alle MU20B-Toernooien tussen 2004 en 2010 en het MU20A toernooi van 2010 te gaan bekijken), weer eens een U20B volgen. Ik ben benieuwd of ‘Ons Team MU20’ er net zo klaar voor is; het wordt wel weer eens tijd voor een mooie plaats op zo’n toernooi!

Aart Dekker