"Kaartje kopen?"

Iedere sportfan die regelmatig grote internationale sportevenementen heeft bijgewoond, kent het fenomeen; sjacheraars die - meestal illegaal - kaartjes verkopen tegen een veelvoud van de officiele prijs. Dat gebeurde natuurlijk ook weer tijdens het WK Voetbal in Brazilië, en zo zal het binnenkort bij het WK Basketball in Spanje wel ook weer gaan... Die brazillianen die een aantal maandsalarissen opstreken voor hun kaartje waar ze maar een fractie van dat bedrag hadden betaald, geef ik trouwens groot gelijk! En de echte woekeraars? Ach die lijken altijd weer buiten schot te blijven...

Hoe Chinese boeven 1000 dollar vragen voor Argentinië - Bosnië, of deze fans ook zoveel voor hun kaart neertelden staat nog te bezien...(foto: grappige-fotos.blogspot.ie/2014/05/brazilie-voetbal-fans-bosnische
argentinie

Fans van Bosnië tijdens het duel tegen Argentinië.

NRC.nl, 16 juni 2014, door Tim de Wit - Columnist

Ok, sprak ik met mezelf af. Maximaal 750 reais, wat neerkomt op 250 euro. Argentinië - Bosnië is misschien niet het affiche waar je je kleinkinderen nog over vertelt, maar tijdens het WK voetbal 90 minuten lang opgaan in de emotiegolven van het Maracanã-stadion in Rio de Janeiro – dat wilde ik wel meemaken.

Via de officiële weg was het schier onmogelijk om kaartjes voor deze wedstrijd te bemachtigen. Daarvoor was de vraag uit buurland Argentinië simpelweg te groot. De Copacabana kleurde gisteren volledig blauw en wit. Een doorn in het oog van Brazilianen trouwens, want die kunnen het Argentijnse voetbalbloed wel drinken. ‘Porteños’, worden ze genoemd, met name die uit Buenos Aires. Arrogante zakken. Alsof er plotseling veertigduizend Duitse voetbalfans “Schade Holland, alles ist vorbei!” schreeuwend het Leidseplein innemen.

Maar bij het stadion wilde ik het toch proberen. Met een klont lokale cash verdeeld over mijn broekzakken en sokken – je kan in Rio niet voorzichtig genoeg zijn – ging ik met de metro naar het beroemdste stadion ter wereld. Op de voetgangersbrug, op zo’n 150 meter van de voetbaltempel, gebeurde het. Ik zag veel bordjes boven de mensenmenigte uitsteken met “I need tickets” en ondertussen ook veel schimmige groepjes mannen die schichtig om zich heen kijkend voortdurend grote hoeveelheden geld door hun vingers lieten glijden. En kaartjes.

Mijn eerste poging doe ik bij drie Brazilianen. “How much?”, kom ik maar meteen to-the-point. Hij pakt zijn telefoon en toetst 1000 in. “Reais?”, vraag ik nog in al mijn naïviteit. “No, no, no. Dollars.” Ah juist, een uur voor de wedstrijd Argentinië - Bosnië verwisselen kaartjes voor twee lokale maandsalarissen van eigenaar. Dit is duidelijk het moment om te cashen. En omdat kaartjes doorverkopen verboden is, moet het allemaal in het geniep. Het korte-lontjes-cordon aan ME wat overal in Rio opduikt, is niet bepaald bereid om in discussie te gaan.

Verderop zie ik drie zenuwachtige jongetjes van rond de 20, leunend tegen de reling. Ik begin de kaartenhandelaar al snel van de voetbalsupporter te onderscheiden. Een van de jongens geeft me het originele kaartje, om me te laten zien dat ie echt is. Categorie 4, staat er op. Dat is de categorie kaartjes speciaal bedoeld voor de Brazilianen zelf, die voor een hele redelijke prijs ook het WK in eigen land kunnen bezoeken. Maar als er zoveel mee te verdienen valt, slaan velen met liefde dat potje voetbal kijken over. 10 euro, is de officiële prijs. Hij wil er 500 euro voor hebben.

De tijd dringt. Ik heb de ijdele hoop dat de prijzen van de kaartjes drastisch zullen zakken naar mate de aftrap dichterbij komt. Straks zijn ze niets meer waard, dus dan moéten ze die dingen toch kwijt? Maar de vraag is te groot, het aanbod is te klein. Het kapitalisme floreert in al haar gedaantes. Ik meng me nog tussen een groep Chinese boeven, maar ook die blijven met een stalen gezicht 1000 dollar vragen.

Zoek het uit, denk ik, en ik wandel terug naar de metro. Overal om me heen teleurgestelde Argentijnen, bij wie het ook niet gelukt is. Vermoedelijk nog de spaarpotten van de kinderen omgedraaid in de hoop hun helden in het echt te aanschouwen en dan strand je voor de deur. Dan maar weer terug naar de Copacabana, denken ze. Kunnen ze in elk geval nog Braziliaantje pesten.

Tim de Wit is tijdens het WK in Brazilië (onder andere op de Oranjecamping) en schrijft voor nrc.nl over wat er naast het veld gebeurt.

De Columnist met Wielertraditie, als Poet...

Het Vlaams als beeldende taal bevalt mij meer en meer. Gaat het dan om wielrennen - en daarmee zeg ik niets negatiefs over commentatoren Dijkstra/Ducrot die voor de NOS de Tour brengen - dan gaat alles nog mee spreken, je ziet het voor je als je de Vlamingen, maar ook Hugo Camps, hoort of leest. Ze zijn ook allemaal volledig op de hoogte van alles wat er maar te weten, en uit te vlooien is, maar enige poetische verbeelding zit er toch vaak ook wel in...

Ook ik zag Breukink bij de avonduitzending van Mart Smeets. En ik lees in de column hieronder wat ik zag in die uitzending, ik was er overdag niet bij, dus dat voordeel heeft de prominente sportschrijver op mij, maar ook hier kan ik me heel goed voorstellen dat ik het toch net een beetje anders zou hebben geïnterpreteerd dan Camps hieronder doet... Maar goed, de Tour - en het hele wielrennen - het is een orgie aan mooie verhalen, die later nog weleens iets anders blijken uit te pakken dan op het moment zelf, dat is de Tour, en die blijft fascineren, actueel, maar soms ook lang na afloop, met 'hindsight'...


Cowboys - Hugo Camps | NRC 22 juli, pagina 22 - 23

Aan de meet in Oyonnax kijk ik in het gezicht van Andrew Talansky. De kopman van Garmin-Sharp heeft met luttele seconden de tijdslimiet gehaald, na een helse calvarietocht. Anderhalf uur eerder had Radio Tour omgeroepen: Talansky: abandon. De Amerikaan bedacht zich, kroop uit de vangrails en sleepte zich naar het einde van de etappe.

’s Anderendaags kwam hij niet meer aan de start. In de kranten werd hij geprezen voor zijn heldenmoed. „Quel coureur! Quel monsieur!” Een meneer? In Oyonnax niet eens een mens meer. Verschroeid lichaam, dode ogen, ingevroren mond. Ik had het gevoel dat ik naar iets obsceens stond te kijken. Daar had de Franse televisiezender geen last van, want het lijden van Talansky werd uitgemolken in duizend-en-een close-ups.

Vive la souffrance!

La grande boucle is de omgekeerde wereld: slagregens, moordende hitte, een tot op het bot verhakkelde menigte zijn nu de criteria van epos en drama. Uitgeputte skeletten, snakkend naar een infuus als triomfbogen. Maar zie de winnaar van een etappe op het podium staan, en er is geen spoor meer van sleet, pijn of misère. Alsof hij net een amoureus wandeltochtje langs het meer heeft gemaakt, zo staat hij daar te stralen. De Tour is iedere dag een mysterie van recuperatie.

Renners blijven kinderen die zich zeven levens per dag kunnen veroorloven. Dat zijn de volgers ook. Ik probeerde in hun spoor te blijven tussen Besançon en Oyonnax: gekkenwerk. Zoals soigneurs over Franse wegen scheuren, kom je het in actiefilms niet tegen. Spookrijders zonder god en gebod. In de Tour mag dat.

De chauffeurs voor de gasten van de wielerteams en tv-zenders doen niet onder in spektakelzucht. Meestal zijn het oud-renners, onverminderd verslaafd aan het verloren paradijs. Klagen over cowboys van sprinters is kleinzerig misbaar. De echte Far West zie je terug in de volgerskaravaan, als ploegleiders zich, in een guerrilla van blik, van de staart van het peloton naar een vluchtersgroepje slingeren. Auto’s met een alcoholpromille van + 10.

Voor de start van de elfde etappe in Besançon stond Erik Breukink aan de bus van Belkin. Achter het hek, op enige afstand van ploegleiders en renners. Ook niet in het kluwen van de media. Aan zijn voeten wemelde het van kabels en zwerfvuil. De parkeerruimte waar rennersbussen en volgwagens zich ophouden, hebben de groezelige zelfkant van stationsbuurten. Je kan er een vrouw niet op hakken laten lopen.

Het decor scherpte het contrast met de aristocratische flair van de gewezen Rabobankmanager nog aan. Erik Breukink hield een mooi soort roerloosheid over zich. Hij stond er dromerig bij, de immer blauwe ogen gefixeerd op een horizon die hij alleen zag. Weemoedig.

Er stond een plastic stoeltje tegen de bus, maar hij maakte geen aanstalten voor een gemoedelijke zit. Ik herkende de distantie die hij als renner en ploegleider ook had. Hij was ook vandaag niet uit op intimiteiten.

De Belkinequipe leek zich niet bewust van de aanwezigheid van de oude leermeester, of deed alsof. Breukink stond daar in het isolement van zijn verleden. Jarenlang was hij voor en na de etappe roerganger van zo’n rennersbus geweest, en nu kwam hij er niet in. Dat wou hij ook niet. Maar zijn hele wezen ademde hunkering naar masseerolie.

Ik vroeg hem hoe het met Gea was. Dertig jaar geleden ontmoette ik haar op de rustdag in een shabby plattelandshotelletje. Ze zat er, mooi opgekruld in eindeloosheid, op haar man te wachten - de masseur gaat voor, had Erik gezegd.

Het gaat uitstekend met Gea.

Scheve Verhoudingen in de Nederlandse Sport; weinig Media-/TV-aandacht voor de Zaalsporten

Voor zover er iets als 'komkommertijd' bestaat in de mondiale sport, breekt die na aankomend weekend - met het einde van de Tour de France - in Nederland wel aan. Wat betreft reguliere programmering is dat bij de NPO al zowat twee maanden het geval, en ook kranten en tijdschriften zijn allang een tandje teruggeschakeld. Natuurlijk zijn de clubvoetballers allang weer bezig, FC Groningen is zelfs al uitgeschakeld voor de Europese Bekers 2014-2015, en landelijk zal het niet lang meer duren voordat Studio Sport het over weinig anders meer zal hebben, zo'n tien lange maanden lang... En dat is natuurlijk moeilijk te verteren voor aanhangers van andere sporten die wat aandacht van Studio Sport (en andere Nederlandse TV-zendgerechtigden) tekort komen...

Als het om het Nederlandse Basketball heb word ik vaak voor gek versleten, maar ik zeg er altijd bij dat de hele verhoudingen Zaal- vs. Veld-sporten scheef is, wat betreft TV-aandacht, maar zeker ook wat betref de financieele steun, dan wel het kosten batenplaatje voor de beoefenaren van die twee categorieën sporten.

Nu besteedt eindelijk eens een serieuze krant hier aandacht aan; NRC, zie hieronder. Ik zoi alleen weleens een toelichting bij de ledenaantallen horen, want die snap ik niet allemaal...



In de sporthal zie je zelden een tv-camera

Achtergrond Veel zaalsporten hebben het zwaar. Sponsors kan weinig geboden worden en zonder eigen accommodatie is de binding gering. Handbal ontvlucht de malaise dankzij de competitie met Belgische clubs.

NRC/Sport, 19 juli 2014 | pagina 26 - 27, Door onze redacteur Henk Stouwdam

Heb meelij met de zaalsporters. Die zijn er steeds minder, spelen op een steeds lager niveau voor steeds minder toeschouwers en verdienen steeds minder geld. Maar het zelfbeklag neemt af. Defaitisme maakt steeds meer plaats voor realisme met een vleugje optimisme.
Natuurlijk is de aloude klaagzang nog niet verstomd. NOS Studio Sport blijft een gebeten hond vanwege de geringe airplay voor zaalsporten. Terugkerende klacht: hoe kun je sponsors werven zonder televisiezendtijd? Met als onderliggende frustratie: altijd maar dat voetbal, schaatsen of wielrennen. In een sporthal zie je zelden een camera.

Maar, er klinken tegengeluiden. Van Redbad Strikwerda bijvoorbeeld. De volleybalcoach van de Zwolse landskampioen Landstede: „Ik ben positief over de Nederlandse eredivisie. Daaruit komen altijd weer interessante spelers voort.” Strikwerda zou willen dat de volleybalbond Nevobo afstapt van het centrale opleidingssysteem op het nationale sportcentrum Papendal en de eredivisie weer omarmt. Ferm: „Dat is onze kraamkamer.”

Nadat Henk Reekers zijn hart heeft gelucht over afnemende media-aandacht voor basketbal, omarmt ook hij de werkelijkheid. De voorzitter van de Federatie Eredivisie Basketbalclubs (FEB) – verantwoordelijk voor organisatie van de eredivisie – vindt dat clubs bereid moeten zijn hun ambitieniveau bij te stellen. „Waarom zou een club zich terugtrekken uit de eredivisie als een begroting voor een selectie met minimaal twee Amerikanen – wat als norm wordt gezien – onhaalbaar is? Doelstelling aanpassen, zou ik zeggen. Met minder geld kunnen de resultaten meevallen. In economisch zware tijden moet ook de concurrentie een stap terugdoen.”

Strikwerda en Reekers hebben de pech dat zij actief zijn in sporten met opstekende tegenwind. Het sociaal-wetenschappelijk sportonderzoeksbureau Mulier Instituut heeft uitgevogeld, dat zaalsporten zonder een eigen accommodatie steeds meer verpieteren. Sponsors kan weinig geboden worden, er is nauwelijks of geen baromzet en er is amper gelegenheid aan verenigingsbinding te doen. Bij sporten met een eigen accommodatie, zoals voetbal en hockey, zie je een tegengestelde ontwikkeling.

Een paar cijfers van het Mulier Insituut: teamsporten zonder een eigen accommodatie (volleybal, handbal, basketbal) hebben minder vaak een eigen kantine (22% versus 97%) dan teamsporten met een eigen accommodatie (voetbal en hockey). Ze hebben ook meer moeite (36% versus 19%) nieuwe leden te werven , hebben minder vaak (50% versus 69%) een langetermijnvisie op papier en zien de toekomst (38% versus 59%) minder zonnig tegemoet. Het is geen wonder, concludeert het Mulier Insituut, dat het die verenigingen in een toenemende competitieve markt minder goed vergaat.

De handballers wachten niet af en beginnen, heel anticyclisch, vanaf komend seizoen bij de mannen een nieuwe competitie: de BeNe Liga, een samensmelting van de vier sterkste Nederlandse met de vier sterkste Belgische clubs. Het grensoverschrijdende plan heeft zeven jaar in de week gelegen, maar is nu pas geformaliseerd. De topclubs speelden naast de reguliere competitie al die jaren in de BeNe Liga en zijn blij dat het Nederlands Handbal Verbond (NHV) de proefperiode eindelijk heeft afgerond.
De vier Nederlandse topclubs Bevo, Aalsmeer, Limburg Lions en Volendam voelen zich eindelijk verlost van de ongelijke potjes tegen lagere clubs. Want het niveauverschil in de eredivisie was groot. Het wordt vanaf volgend seizoen elke wedstrijd knokken tegen gelijkwaardige of beter Belgische tegenstanders. Om als toetje na de competitie met de twee sterkste clubs in de Nederlandse eredivisie de play-offs om de nationale titel te spelen.

Het volleybaldier Strikwerda is best een beetje jaloers op de handballers. Een zestal jaren teug is ooit in het volleybal gepoogd een lagelandencompetitie van de grond te tillen, maar tot Strikwerda’s ongenoegen is dat initiatief nooit doorgezet. Treurend: „Nu is er in België geen belangstelling meer. Vind je het gek, de nummer vijf van België krijgt meer tegenstand in de eigen competitie.”

Aan de klaagzang dat jonge Nederlandse volleyballers te snel de stap naar het buitenland maken, doet Strikwerda niet mee. „Als spelers uitgedaagd willen worden op een hoger niveau, moeten ze gaan. Dan maakt de leeftijd niet uit. Ik heb bijna al die spelers zien doorstromen naar het nationale team. Vaak met een tussenstap in België of Duitsland, maar toch. Dat moet de Nevobo te denken geven. Wat heeft het talentteam onder leiding van Ron Zwerver de laatste jaren gepresteerd? Niets, want ze hebben zich voor niet één groot jeugdtoernooi gekwalificeerd. Het wordt tijd dat de Nevobo die situatie onder ogen ziet en met de eredivisieclubs om tafel gaat zitten. De eredivisie moet eindelijk eens belangrijk worden gemaakt.”

Een eerste stap heeft de Nevobo al gezet door voor komend seizoen het talentteam tot de eredivisie toe te laten. Bondsdirecteur Joëlle Staps vertelt dat elk jaar circa vier spelers uit dat team moeten doorstromen naar een eredivisieclub en de verplichting krijgen daar minimaal twee jaar te blijven. Daarvoor moeten zij een zogeheten opleidingsbeding tekenen, met als doel vroegtijdige uitstroom naar het buitenland te voorkomen. Staps: „Dat wordt onze kurk op de eredivisie. Het past in ons opleidingsplan talenten in een beschermde omgeving te leren presteren.”

De basketballers hebben voor komend seizoen ander problemen. De FEB heeft de deadline voor licenties verlengd om clubs die de begroting niet rond hebben een beetje lucht te geven. Voorzitter Reekers vertelt dat met name Wijchen en Amsterdam hun zaakjes nog niet op orde hebben. Hij wil voorkomen dat die clubs dezelfde weg als het verdwenen Bergen op Zoom en Rotterdam volgen. Reekers wil graag vasthouden aan tien eredivisieclubs.

De inschrijving van Groningen is zeker, ook al heeft de landskampioen het afgelopen speeljaar met een tekort van 135.000 euro afgesloten. Geen bewijs van verantwoord besturen van een club die bij thuiswedstrijden goed is voor ruim 4.000 toeschouwers, veruit de grootste Nederlandse supportersschare. De krappe financiële situatie dwingt Groningen vrijwel zeker tot bijstelling van een sportieve ambities.

Terugtrekken uit de competitie is een vergaande, emotionele stap, omdat er banen in het geding zijn. Vraag het de volleybalclub Reflex uit Kampen, dat zich onlangs terugtrok uit de eredivisie. Zware inspanningen ten spijt is het niet gelukt de selectie op peil te houden, vertelt Theo van der Maten van de technische commissie. „Eer vertrok een drietal. Maar opvolger waren niet te vinden. Van de acht die aanvankelijk zouden blijven, kozen er zes voor een andere club. Toen was het gedaan. Wij hebben niet de financiële middelen die topclubs wel hebben. Dan kun je geen spelers binden. En aanvulling vanuit onze jeugd is er niet. Steeds minder jongens gaan volleyballen, is onze ervaring. Een groeiend volleybalprobleem .”

En dan te bedenken dat zaalsporters al voor een habbekrats spelen. Waar basketballers nog iets verdienen bij clubs met een begroting tot drie ton, spelen de meeste volleyballers voor het minimumloon.

Hockey Veel jeugd
Verschil in ledental tussen senioren en junioren bij teamsporten in 2012:

Basketbal
Junioren: 29.076
Senioren: 23.418

Handbal:
Junioren: 29.741
Senioren: 23.523

Volleybal:
Junioren: 53.845
Senioren: 62.685

Korfbal:
Junioren: 47.442
Senioren: 48.419

IJshockey:
Junioren: 1.667
Senioren: 4.070

Voetbal:
Junioren: 601.068
Senioren: 608.345

Hockey:
Junioren: 158.701
Senioren: 74.232

LeBron James; over smaak valt te twisten, maar dat'ie good is - en uniek - heeft'ie nu toch wel bewezen!?

Bobcats vs. Heat: LeBron James highlights - 61 points (3.3.14)



En als hij nu ook nogeens, laten we zeggen binnen twee jaar, zijn oude/nieuwe club Kampioen weet te maken...dan kon hij weleens ooit op 6-7 Ringen uit gaan komen...

We'll see.....

Prettige zomer iedereen!

Happy summer everybody!

Uit 'de Oude Doos'; NRC (1998) - CNN heeft problemen met de Amsterdamse Kabelaar...

1998, het lijkt een eeuw geleden - en alhoewel het natuurlijk wel degelijk de vorige eeuw betreft, een vorig millennium zelfs - is het natuurlijk pas 16 jaar geleden. Ik zat toen voor het eerst op het internet - thuis op het net, om precies te zijn -...

Ik stuitte zojuist volstrekt toevallig op het onderstaande commentaar van NRC.
Het gaat over CNN, een wereld-tv-station wat het vandaag de dag nogal moeilijk heeft - als ik het tenminste goed heb begrepen -.
En over A2000, een Amsterdamse kabelaar, kabelaar? Ja toen waren er daar nog vele van, binnenkort zijn Ziggo en UPC samengesmolten, en bestaat er in Nederland nog maar een echte grote kabelexploitant ( lang leve de neo-liberale 'markt', wat nou...markt!? ), en strekt het aanbod van die reus zich stukken verder uit dan de doorgifte van wat radio- en tv-stations! KPN was toen nog heel groot, al was het geloof ik ook het jaar waarin KPN zich voor het eerst de vingers brandde aan eigen globale-/Europese- ambities...

Een ding is blijkbaar van alle tijden; het was hommeles on de wereld, toen in Soedan - nu nog steeds/weer -, en nu ook in Palestina, Oost-Europa/Rusland en - helaas - op vele andere plaatsen... Mssr die onveranderlijkheid - geen Vrede en Vrijheid voor iedereen op de wereld - lijkt me al helemaal niets om onszelf op te verheugen...

Toch: goed dat er een zender als CNN is..!


CNN wil niet buigen voor monopolie


De Amerikaanse nieuwszender CNN verdwijnt van de kabel in Amsterdam. CNN weigert ,,de onacceptabele prijs'' die A2000 vraagt, te betalen.

Door YASHA LANGE, NRC, 21 aug. 1998

AMSTERDAM, 21 AUG. De Soedanese minister van Binnenlandse Zaken haalde gisteravond op CNN fel uit naar de Verenigde Staten. Schande, die bombardementen. Dat was exact 20 minuten nadat president Clinton de vergeldingsacties vanaf zijn vakantieadres bekend had gemaakt, ook rechtstreeks te zien op CNN natuurlijk. De nieuwszender was vervolgens de hele avond in de lucht met reacties, analyses en commentaar. Vanuit Afghanistan, vanuit Soedan, vanuit de Verenigde Staten.

Kijkers in Amsterdam en omstreken (ook Hilversum) kunnen vanaf aanstaande dinsdag niet meer genieten van live breaking news. Kabelexploitant A2000 verlangt van CNN 725.000 gulden per jaar voor doorgifte. De moedermaatschappij van de nieuwszender, Turner Broadcasting Systems, vindt dat bedrag ,,onacceptabel en disproportioneel''. CNN was tien jaar op de Amsterdamse kabel en vanaf dinsdag is Amsterdam de enige Europese hoofdstad waar de nieuwszender niet te zien zal zijn. Volgens een woordvoerder van CNN betaalt de zender nergens anders. ,,Geen stuiver, niets, aan niemand.'' Tot deze maand werd CNN ook door A2000 gratis doorgegeven. ,,Maar wij vragen aan alle commerciele omroepen 725.000 gulden, dus ook aan CNN'', aldus een woordvoerder van A2000. CNN laat weten dat er wel met A2000 is onderhandeld, ,,maar er werd consequent maar een bedrag genoemd en daar werd geen millimeter van afgeweken''.

De Amsterdamse Programmaraad is geschokt. ,,CNN is een belangrijke bron van internationale nieuwsgaring. CNN hoort thuis op de kabel'', aldus een woordvoerster. De raad wil deelnemen aan eventuele gesprekken tussen gemeente, A2000 en zenders over de problematiek van de tarieven. Maar behalve een advies over het aanbod op de kabel heeft een Programmaraad weinig te zeggen. De raad bewaakt de diversiteit, maar als een zender niet wil betalen en daarmee de bedrijfsvoering van de kabelexploitant in gevaar brengt, kan de kabelaar van het advies afwijken. Twee weken geleden verdween ook de muziekzender MTV van de Amsterdamse kabel. MTV wilde het aangeboden kanaal niet delen met twee andere zenders en kon zich ook niet verenigen met het ,,extreem hoge tarief'' van A2000. Twee jaar geleden stapte Arcade (TMF, TV10) naar het ministerie van Economische Zaken om zich te beklagen over de ,,idiote financiele eisen'' van A2000. De Holland Media Groep (HMG), eigenaar van de televisiezenders RTL4, RTL5 en Veronica, ligt ook overhoop met A2000. Reden: het tarief van ruim zeven ton per jaar. Onder druk van de rechter werd HMG recent gedwongen het grootste deel van haar schuld aan A2000 te betalen en een contract tot 1 september van dit jaar af te sluiten. Beide partijen onderhandelen nu over een nieuw contract, maar A2000 heeft al aangegeven niet te willen wijken. Commerciele zenders kunnen volgens A2000 kiezen of delen: betalen of van de kabel. Volgens de exploitant is het tarief ,,niet onredelijk''. De kabelaar verwijst naar uitspraken van de rechter en van het ministerie van Economische Zaken. Bovendien, zegt A2000, is het tarief noodzakelijk om het basispakket van 26 televisiezenders betaalbaar te houden.

Volgens woordvoerder H. van der Veen van de HMG maakt A2000 misbruik van haar monopolie. ,,Wij kunnen nergens anders heen. Het is ongekend, bij geen enkele andere kabelaar is het tarief zo hoog. A2000 eist van ons tien keer zoveel als andere exploitanten'', zegt Van der Veen. Volgens marketingmanager J.Vrolijk van Kindernet moest zijn zender enkele weken geleden ,,halsoverkop'' een nieuw contract tekenen. ,,Anders zouden we direct van de kabel worden gegooid. Uiteindelijk hebben we onder protest getekend, maar het tarief van A2000 is exceptioneel en exorbitant. Thematische zenders kunnen dit simpelweg niet betalen, het leidt tot verschraling. Als de andere kabelexploitanten dit beleid overnemen, is dat een uitermate gevaarlijke ontwikkeling.''

Dat is precies wat er lijkt te gaan gebeuren. Op dit moment wijkt het tarief van A2000 nog significant af van dat van de andere kabelmaatschappijen. Deze zijn verenigd in de overkoepelende organisatie Vecai. De Vecai heeft een modelcontract waarin richtlijnen staan voor vergoedingen die van commerciele omroepen verlangd kunnen worden. De standaardtarieven liggen veel lager dan de prijzen die A2000 hanteert. De meeste kabelaars volgen vooralsnog de richtlijnen van de Vecai. Op grond daarvan hoeft CNN niet te betalen. Maar het kabellandschap verandert snel. Er doet zich een concentratie voor. Steeds minder kabelaars bedienen steeds meer huishoudens. In 1991 hadden de 15 grootste nog een marktaandeel van een kleine vijftig procent, nu is dat bijna negentig procent. Casema is met 1,1 miljoen aansluitingen de grootste in Nederland. En juist Casema laat vandaag aan deze krant weten ,,in onderhandeling te zijn met alle programma-aanbieders''. ,,Zoals het nu is, blijft het niet. De huidige situatie is niet houdbaar'', zegt woordvoerder J. van der Laan.

Gaat Casema ook de tarieven voor commerciele omroepen verhogen? ,,Dat denk ik wel, ja'', zegt Van der Laan. Volgens hem ,,loopt A2000 voorop'', maar hij voegt eraan toe dat Casema wel een andere weg zal bewandelen. ,,A2000 kiest voor het conflictmodel, wij proberen het harmoniemodel.''

In de strijd om toegang tot het kabelnet kunnen programma-aanbieders zich wenden tot verschillende instanties. Maar de Opta, de Onafhankelijke Post en Telecommunicatie Autoriteit, is pas over een paar maanden bevoegd om uitspraak te doen. ,,Maar het moet in samenwerking met de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa), en daar zijn nog geen richtlijnen voor vastgelegd'', aldus een medewerker van de Opta. De NMa verwees de HMG na een klacht over A2000 juist weer door naar de Opta. En het ministerie van Economische Zaken zegt weer dat voor kwesties inzake misbruik van monopolies de NMa in het leven is geroepen.

Youp; Altijd Goed...Maar soms is'ie Beter...al weer een kilometer...

Als je wilt lachen kan je altijd terecht bij Youp van 't Hek, dat is alom bekend, al zal niet iedereen zijn humor op dezelfde manier, c.q. hetzelfde niveau waarderen. Het schijnt zelfs zo te zijn dat er iets als Rechtse- en een andere soort, Linkse-, Humor te bestaan. Het is geen geheim dat ik 'Links' - en dus ook Linkse Humor kan waarderen. Het onderstaande stukje - de weeklijkse zaterdag-column van Youp in NRC, is niet alleen duidelijk Linkse Humor, het gaat ook nog eens ten koste van tenminste een duidelijk rechtse persoon (van Woerkom, de als Nationale Ombudsman rucksichtloos afgeschoten ex-directeur van de ANWB. Of dat deugde of niet, daar weet ik onvoldoende af omdat ik de publieke en politieke discussie grotendeels heb gemist vanwege verblijf in het buitenland. Maar iets boven het persoonlijke niveau getild, vind ik dit toch wel een erg sterke column van Youp - boven NYP, zeg maar; Nieuw Youp's Peil dus -...

Op de vluchtstrook

NRC 7 juni 2014 | pagina 36
De Marokkaanse taxichauffeur staat al zeker anderhalf uur met pech op de vluchtstrook te wachten op de wegenwacht, die maar niet komt opdagen. Hij belt voor de vierde keer de ANWB en begint te foeteren tegen de onschuldige telefoniste, die professioneel kalm blijft. Dat heeft ze geleerd op haar klantvriendelijkheidscursus. Ze zegt tegen de man dat het Pinksteren dus druk is en dat er meer mensen wachten.
Als ze heeft neergelegd lacht ze tegen haar collegaatje dat ze moeilijk tegen de man kan zeggen dat het een opdracht van de ANWB-baas is om alles wat een beetje buitenlands klinkt achter in de wachtrij te zetten. Het collegaatje oppert dat die bewuste baas bijna weg is. Daarbij was het volgens haar niet de opdracht van de baas, maar van de vrouw van de baas. Die had echt een bloedhekel aan Marokkaanse taxichauffeurs. En de baas lulde als een echte Hollandse sukkel op een duf congresje moeder de vrouw na met dit belegen provinciale Telegraafstandpunt. Kreeg daar zelfs de lachers op zijn hand.
Dit oubollige grapje brak hem later nog lelijk op. Bijna ging zijn nieuwe Haagse erebaantje niet door. Politici wilden met hem in gesprek. Behalve Wilders natuurlijk. Die vond hem door zijn gezonde Arische opvattingen uiterst geschikt voor de nieuwe functie. Liever had Geert de vrouw van de Wegenwachtbaas zelf op die stoel gezien.
Toen rinkelde de telefoon bij de ANWB weer. Het was wederom de Marokkaan. Waarom het toch zo lang moest duren? Hij wilde een klacht indienen bij de Nationale Ombudsman. De telefoniste gierde nu van het lachen, waarop de Marokkaan nog bozer werd. Toen stopte er een Maserati naast hem. Een kale man stapte uit. De Marokkaan herkende de vroegere baas van de Amsterdamse woningstichting Rochdale. Deze stopte uit voorzorg omdat hij een brandlucht rook.
„Pinksteren”, riep de Marokkaan, „u ruikt de vlammen van de Heilige Geest, maar het kan ook Moerdijk zijn. Shell! Leuk dat ik u weer zie. Vroeger nam u altijd taxi’s!”
„Nu niet meer”, bromde de kale, „heb nu wachtgeld. Op staande voet ontslagen. Volkomen onterecht. Moet nu zelf rijden. Vervelend als mijn Maserati kapot is!”
„Maar nog keus zat toch?”, lachte de Marokkaan, „u heeft toch ook nog een Volkswagen Beetle, een Mercedes SLK 500, een Porsche 911 Cabrio, een andere Porsche 911 Coupé en een Mercedes SL 500? Dat las ik in de krant.”
„Die zijn niet van mij”, reageerde de voormalige Rochdalebaas geïrriteerd, „die heb ik te leen van vastgoedvriendjes. En daarbij staat een deel in Spanje!”
„Weet ik”, lachte de chauffeur, „u heeft daar huis aan proletencosta. Dan is uw collega van Vestia toch rijker. Die heeft huisje op Bonaire. Aan zee. Wel met zwembad omdat de zee daar soms best koud is. Zal wel hoerwoninkje zijn denk ik. Vestia doet alleen maar hoerwoninkjes. Uw huisje in Spanje ook hoerwoninkje?”
„Je moet niet denken dat je grappig bent Achmed of hoe je ook alweer heet. En een beetje uitkijken of ik zorg dat je uit je flatje in de Bos en Lommer geflikkerd wordt. Heb nog steeds een hoop vriendjes op de zaak!”
„Kan schip van uw Rotterdamse collega van de woningcorporatie Woonbron bij u aan de proletencosta komen? Ik bedoel de SS Rotterdam. Dat schip van 230 miljoen dat uw collega Kromwijk gekocht heeft. Hij deed dat omdat hij de maatschappelijke vraag voelde en hij de dialoog met de Rotterdamse samenleving wilde blijven voeren. Denkt u niet dat de Rotterdammers meer op de renovatie van De Kuip zaten te wachten?
Kromwijk is wel een leuke naam voor een charlatan van een woningcorporatie! Zou de KPMG die aankoop hebben doorberekend? Die deden het ook zo goed bij Vestia. Misschien wil Rochdale hun oude hoofdkantoor kopen? Misschien gaat de Italiaanse tak van KPMG de gemeente Genua adviseren om het wrak van de Costa Concordia aan te schaffen. Zou zomaar kunnen. Als stukje historie! Maar meneer Rochdale, mag ik u wat vragen? Wilt u voor mij Wegenwacht bellen? U spreekt foutloos Nederlands. Wilt u zeggen dat mijn auto pech heeft. Misschien komt wegenwacht dan eerder. En vergeet alles wat ik zei over proletencosta. Was grapje. Wens u heel mooi weekend in de hitte. Gelukkig heeft uw hoerhuis in Lelystad een binnenzwembad. Anders was het niet te doen.”

Staatsecretaris Van Rijn, zijn Collega's en Diederik Samsom zeggen dat de ouderenzorg er alleen maar beter op wordt...liegen ze?

Vara's Zembl over Ouderenmishandeling (in de Zorg):

In Nederland wordt 1 op de 20 ouderen mishandeld. Onderzoekers denken dat die schatting nog aan de lage kant is. Ouderenmishandeling kent vele vormen:

verwaarlozing, financiële uitbuiting, fysieke, geestelijke en zelfs seksuele mishandeling.

We onderzoeken wie dit doen en waarom? Hoe kan het dat in ons land zoveel ouderen onder de maat verzorgd worden?

Zembla tekent verhalen op van mensen die met ouderenmishandeling te maken hebben gehad. Zo is er meneer Koelma, die zijn dementerende echtgenote met een

ketting om haar hals aan de radiator vastbond. Een verzorgster in een verpleeghuis die toegeeft wel eens patiënten te slaan. En een 91-jarige mevrouw die overlijdt na

een val uit bed in het verzorgingshuis. De schouwarts tekent niet voor een natuurlijke dood, vanwege de uiteenlopende fracturen en verwondingen. De familie

verdenkt de instelling van familie van mishandeling en schakelt de Inspectie voor de Gezondheidszorg in.

Ook brengt Zembla een bezoek aan een blijf-van-mijn-lijf huis voor ouderen, ergens op een geheime plek in Nederland.

Trefwoorden in deze uitzending: ouderen, bezuinigingen, uitbuiting, verwaarlozing, ouderenzorg, ouderenmishandeling

ZEMBA - Ouderenmishandeling donderdag 16 januari om 21.10 uur bij de VARA op Nederland 2



Resteert de vraag: wie vertrouwt u meer: de 'integere staatsecretaris van Rijn'?

Of de arts Bert keizer?


Ik geloof dat ik het wel weet...

De lege hemel van Kees Fens (1929-2008)

Kees Fens was de beste recensent/literair criticus van Nederland

door NRC boekenredactie
Kees Fens (1929-2008) overleed zes jaar geleden. Om die reden zond NPO Cultura deze week de film uit die Hans Keller vlak voor het overlijden van de literatuurcriticus en essayist maakte.

Laatste Column (uit Nederland) van NRC-Columniste (en DWDD tafeldame) Rosanne Hertzberger

Ik heb al een aantal keren columns van haar op mijn weblog geplaatst met, meestal kritisch, commentaar van mijn kant.

Uit onderstaande column, haar voorlopig laatste - tenminste vanuit Nederland geschreven - maak ik eruit op, is me uit het hart gegrepen. Juist vanuit het perspectief waar ik me vaak ergerde vind ik dit verhaaltje leuk en raak: de wereld is groot, en Nederlanders hebben nogal eens de neiging om te denken dat de hele wereld er zo uit ziet als bij ons, zo geregeld is/zou moeten zijn als bij ons, en/of dat het volslagen normaal en natuurlijk is zoals alles hier is geregeld, en dat het elders dus niet deugt, of niet zal deugen... Terwijl Nederland natuurlijk slechts een stop is op de wereldbol en vrijwel alles overal elders anders marcheert dan hier - en lang niet altijd 'slechter'! In ieder geval hebben Hertzberger en ik daarop 'common ground'. Goed gedaan, en ik ben benieuwd of we in de toekomst nog van haar horen, en of/wie haar ruimte in de krant de komende tijd gaat vullen...

Hij kende de bruid niet

Rosanne Hertzberger | NRC 28 juni 2014 - pagina 2 - 3

Tijdens mijn promotieonderzoek leerde ik de wereld kennen. Mijn Indiase collega’s waren net zo oud als ik. We stonden naast elkaar in het lab. We keken samen naar mierzoete Bollywoodfilms waarin de verliefde hoofdpersonen elkaar achterna renden in het hoge gras. Ze waren dol op die films, ook in de wetenschap dat zij zelf nooit zouden trouwen met de man op wie ze verliefd werden. Ze waren allemaal voorbestemd voor een gearrangeerd huwelijk. Dat was de norm, ook bij rijke mondaine hoog opgeleide Indiase meisjes die in Europa promoveerden. Hun ouders lieten foto’s van hun dochters zien aan ouders van geschikte kandidaten. Geschikt hield in: hoogste kaste (Brahmin), goede baan, vlekkeloze familiereputatie en een passende horoscoop, te beoordelen door de astrologiespecialist van de familie. Soms kwam zo’n jongen die toevallig ook in Europa studeerde een paar uur naar Schiphol, om koffie te drinken. Mijn collega’s konden heus een aantal keer weigeren, maar ooit zouden ze moeten toestemmen en trouwen. Zo ging dat. Die malle Hollanders, die gescheiden hoogleraren die ongehuwd samenwoonden, de postdocs die zomaar kinderen kregen met hun vriendjes, zij stonden net zo ver van hun bed als de dolverliefde Bollywoodacteurs.

Mijn Pakistaanse collega wist helemaal niet dat hij zou gaan trouwen. Op een dag vertrok hij naar Pakistan en twee weken later kwam hij getrouwd terug. Een verrassing. Hij had zijn vrouw nog nooit gezien. Na hun huwelijk ging hij terug naar Amsterdam om zijn promotieonderzoek af te maken en trok zij bij haar schoonfamilie in. Hij is nu assistent professor in Faisalabad. Het schijnt dat hij een privéchauffeur heeft.

Mijn collega’s verschaften mij onafgebroken een alternatieve blik op de standaard NOS-nieuwsitems. Bijvoorbeeld toen de leden van Pussy Riot, de Russische rockband, na hun vrijlating naar Nederland kwamen en als dappere activisten werden ontvangen bij Nieuwsuur en bij minister Timmermans. Mijn Russische collega begreep daar niets van. Realiseerden wij ons in het Westen wel wie dit waren? Deze vrouwen hadden de grootste en belangrijkste kathedraal van de Russisch-Orthodoxe kerk ontheiligd. Deze types hadden het Russische volk in het gezicht gespuugd. In elk ander zichzelf respecterend land hadden ze levenslang gekregen.

En dan het bezoek van de Chinese president aan het koninklijk paleis op de Dam. Wij lazen hoe de ‘free Tibet’-demonstratie door Chinese veiligheidsmensen uit het zicht werd gehouden van president Jinping. Burgemeester van der Laan werd er kritisch over geïnterviewd: hoe kon het gebeuren dat het monddood maken van Chinese mensenrechtenactivisten ook op Nederlands grondgebied kon plaatsvinden?

Later kwam ik erachter dat mijn Chinese collega’s ook op de Dam hadden gestaan. Om te demonstreren? Welnee. Om de president toe te juichen en liederen te zingen. Dat afschermen van de demonstranten was noodzakelijk om het humeur van ‘our chairman’ niet te bederven op zo’n belangrijke diplomatieke top, legde mijn Chinese collega met strak gezicht uit.
Mijn hoog opgeleide collega’s, ze waren niet de intellectuele dissidenten die ik me weleens had voorgesteld. Ze verzetten zich niet, ook niet nu ze ver verwijderd waren van hun land. Telkens weer lukte het ze om de situatie goed te praten. Ik weet niet waarom. Hadden ze geleerd te gehoorzamen? Waren zij gehersenspoeld? Of waren wij, Nederlanders, gehoorzaam en gehersenspoeld met een cocktail van extremistisch individualisme, seksuele en politieke vrijheid? Ik weet het niet. Ik denk er al lang over na en ik kom er niet uit. Het is een belangrijk vraagstuk. Er zijn veel Chinezen, Pakistani, Indiërs en Russen, maar zelfs met de meest hoog opgeleide mondaine exemplaren voel ik, ook na vijf jaar nauwe samenwerking, een gapende kloof.

De apotheose van de kloof kwam dit jaar tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Ik hielp mijn Thaise collega met het invullen van de kieswijzer. Wil je meer dertigkilometerzones in je buurt? Stilte. Vertwijfeling. ‘Why?’ Wil je dan misschien minder cameratoezicht in je buurt? Stilte. ‘Why?’ Wil je dan misschien dat parken en perkjes minder strak worden onderhouden zodat er meer ruimte ontstaat voor wilde natuur? Drie maanden nadat wij discussieerden over de voor- en nadelen van parkonderhoud, zou het leger in haar thuisland een coup plegen. De tanks reden in Bangkok dwars door de aangeharkte parkjes heen. Over wilde natuur gesproken.

Vanaf volgende week woon ik in de Verenigde Staten. Ik zal buitenlander zijn. Ik zal verbaasd om me heen kijken. Ik zal onze gewoontes goedpraten. En ik zal Nederland missen. Oh, wat zal ik Nederland missen.

Duitsers zijn - eindelijk - net zulke Mafkezen als wij Nederlanders, nu moeten wij nog zien net zo vaak te winnen als zij...

Pareltje: Biologisch...

Bio-logisch

NRC 28-juni-2014 pagina 36

In de plaatselijke supermarkt schuift een echtpaar van 80+ door de groenteafdeling. Ze stoppen bij een kleine uitstalling van lokale en soms vergeten groenten. Biologisch, staat boven de houten kistjes.
„Weet jij wat dat is, biologisch?”, vraagt de man aan de vrouw.
„Ja, dat is iets met diertjes”, zegt de vrouw.
„Diertjes? Zitten daar diertjes in?”, vraagt de man.
„Ja”, antwoordt de vrouw, „het is iets met diertjes.”
„Maar dan kunnen die diertjes toch ook naar die andere groenten lopen?”, vervolgt de man.
„Nee hoor”, zegt de vrouw, „die andere groenten zijn toch ingepakt, daar komen ze gewoon niet bij.”
De man kijkt vertwijfeld en zegt: „Maar dan kunnen ze in de nacht gewoon de winkel inlopen.”
„Nee joh”, zucht de vrouw, „ze dweilen elke avond de winkel.”
Na een korte overpeinzing besluit de vrouw: „Ik denk dat biologisch gewoon goed voor de natuur is.”

Hans Meijers

Amerikaanse discussie over de marktkansen van American Football, Soccer en Baseball (SI.com)

Wie is de grootste, wie heeft 'de grootste', de rijkste, en 'de beste' - nu, de laatste tijd en ooit - het zijn vaak leuke, soms irritante discussies.
Het verleden is leuk en/of interessant, maar de toekomst is natuurlijk nog veel interessanter...
Zowel in Amerika, als onder 'ons basketballers in Nederland' - zeker als we de perikelen voor het Nationaal Mannen Team meenemen - is er discussie over welke plaats grote sporten als Voetbal, American Football en Basketball ten opzichte van elkaar innemen.

Kijk naar de onderstaande (korte) discussie op Sports Illustrated.com (www.si.com)

Fan van; The Scene op Pinkpop 2014 (The Lau, Paskal Jacobsen, Jacqueline Govaert); het laatste optreden van The Lau

Ik ben een grote fan van Cornelis Vreeswijk en Bram Vermeulen, beiden zijn helaas al geruime tijd geleden overleden. Een andere band/zanger waar ik al ruim 35 jaar fan van ben is The Lau met The Scene. Het was dan ook een shock om te horen dat The Lau ook al niet heel lang meer te leven heeft; nog zo levend, zo krachtig, en zo jong - zo voelt dat toch als je opgroeit met iemand die niet heel veel ouder is dan jijzelf - , en dan toch nog maar kort te leven... Een unieke band, met een unieke voorman; wie anders brak met dit soort muziek de barrière van de Nederlandse taal!?

Ik weet niet waarom, maar de band bleek nog nooit op Pinkpop te hebben gestaan, nu - op de valreep - dus toch nog - met een aantal andere groten (o.a. Paskal Jacobsen (Blof), Jacqueline Govaert en Tom Barman)..:

The Scene & Paskal Jacobsen Pinkpop 2014: Iedereen is van de wereld




The Scene live op Pinkpop: Open met Tom Barman




The Scene - Blauw live op Pinkpop 2014




Thé Lau, The Scene & Jacqueline Govaert - Onder Aan De Dijk - Live HMH




Jan-Peter Bast, Lange Frans en The Scene tijdens Nekka Nacht 2011 "Zing Een Liedje Vo



Thé Lau - Maan


Thé Lau: Het was als een bijl in mijn nek - RTL LATE NIGHT






NRC.nl over het allerlaatste concert van The Lau (and friends) in ...


The Lau, het ga je - hoe dan ook - verder goed; bedankt!

Kippenvel Pinkpop Thé Lau

Crowd-management (naar aanleiding van Pinkpop 2014)...

Eigenlijk heb ik van jongs af aan wel activiteiten georganiseerd waar grote groepen mensen bij betrokken waren - als deelnemers, publiek of beiden - , daarnaast ben ik natuurlijk - als recht-aartige basketball-liefhebber - al meer dan 35 jaar in het publiek van grote basketball-wedstrijden aanwezig geweest. Ervaring met mensenmassa's genoeg dus. Ergens tussen 1985 en 1995 moet het proces van het 'managen van die grote groepen mensen' - 'Crowd Management' dus, in de taal van vandaag - , op gang zijn gekomen. Dan hoorde je dat de brandweer restricties had opgelegd wat betreft van het aantal te verkopen kaartjes... Daarvoor werd er in bijvoorbeeld tijdens de HBW omgeroepen dat "Er nog honderden mensen bij de kassa's stonden...of we even allemaal naar rechts wilden inschikken, zodat ook die mensen een zitplaats zouden kunnen vinden". Ook werden grote zalen opgedeeld in hermetisch afgesloten compartimenten, en gaf een kaartje of een akkreditatie alleen nog maar toegang tot een deel van een accommodatie... Dan zat je 10 dagen in dezelfde zaal met aan de overkant een vriend of goede bekende, maar was er geen enkele mogelijkheid om die persoon te treffen tijdens het toernooi waar je beiden toeschouwer was. Soms lukte dat ook buiten die accommodatie niet, of slechts met grote moeite, omdat de opdeling van de ruimte in hermetisch afgesloten compartimenten zich ook tot geruime afstand buiten de deuren voortzette. Inmiddels zijn er ook nog vormen van crowd-management bijgekomen die te maken hebben met parkeren, met artikelen die wel/niet mee naar binnen mogen, met mogenlijk slecht weer, met het managen van 'shifts' (uitgaand en inkomende groepen mensen die zo efficiënt mogelijk langs elkaar geleid dienen te worden... Enzovoort, enzovoort... Ik moet zeggen dat met al deze maatregelen de charme van veel evenementen wel onder druk komt te staan, of zelfs al geheel verdwenen is, ook al zijn veel van de regels (soms) best te begrijpen... Deze gedachten kwamen weer eens bij mij op door het lezen van het volgende artikeltje op NRC.nl.


Burgemeester Landgraaf: autoriteiten overwogen Pinkpop te ontruimen

NRC.nl, door Mirjam Remie??

Metallica heeft ondanks het noodweer gewoon opgetreden, maar de autoriteiten hebben gisteren wel degelijk overwogen de laatste uren van Pinkpop af te blazen. Dat zegt burgemeester Raymond Vlecken tegen de Limburgse zender L1.

Uiteindelijk besloot het crisisteam niet tot ontruiming over te gaan. De zestigduizend bezoekers, behoorlijk natgeregend, werd tussen 8 en 9 gevraagd onder de gitzwarte hemel gehurkt op de grond te zitten. Ook moesten ze uit de buurt van tenten, masten en podia blijven. Presentator Eric Corton riep de aanwezigen daartoe op. Pinkpopbaas Jan Smeets bedankte de bezoekers na afloop voor het luisteren “naar Eric”.

“Dat heeft een hoop schade voorkomen. Het was weer een mooie editie, met in ieder geval de mooiste bliksem.”

Twitter avatar
NikiopPinkpop Niki@Pinkpop
Publiek wacht op nadere instructies #pp14 http://t.co/md4GMALQXl
9 juni

WAS HET VEILIG PINKPOP TE LATEN DOORGAAN?
Hoewel er niets ernstigs is gebeurd, twijfelen sommigen daaraan. Het Algemeen Dagblad kopt vanochtend: ‘Festivalleiding bagatelliseert naderend noodweer’. Weervrouw Margot Ribberink zei gisteren in Knevel en Van den Brink dat de organisatie een groot risico nam door het festival te laten doorgaan. Het KNMI had namelijk code rood afgegeven. Burgemeester Vlecken reageerde daar toen op: volgens hem heeft de organisatie geen onverantwoord risico genomen.

Bij Pukkelpop in België ging het in 2011 heel erg mis. Een tent met veel bezoekers stortte in en er waaiden bomen om. Er kwamen vijf mensen om het leven en meer dan honderd bezoekers raakten gewond.

Meer foto's bij het originele artikel op NRC.nl: In beeld: noodweer op Pinkpop
Foto NRC / Andreas Terlaak

FESTIVAL EINDIGDE OP DINSDAG, NIET OP MAANDAG
De slotact, Metallica, kon vanwege het noodweer later dan gepland starten. Ze gingen ook iets langer door, met als resultaat dat Pinkpop op dinsdag eindigde, en niet op maandag. Het is de tweede keer dat dat gebeurt, zei Jan Smeets na afloop. De eerste keer was in 1992. Toen liep het optreden van rockband The Cult enorm uit.