 |
| Shavon Coleman dunkt tegen Landstede Basketball Zwolle (Foto DW/DBL, Martin Blom) |
Nu de top van de DBL voor het eerst in jaren weer behoorlijk open
is -in de zin dat de voorspelbaarheid van onderlinge resultaten toch
minder is dan onder bijvoorbeeld de (bijna) totale dominantie van een
ploeg als Donar- begon onder 'insiders' de vraag op te komen wie van
de Top-4 de meest verslaanbare (voor nummer 5 t/m 10) zou zijn, en
natuurlijk ook wat dat voor straks -tegen Play-offs-time- zou kunnen
betekenen...
Op 5 januari j.l. was Landstede Zwolle nog de ongenaakbare Nr.1
met slechts een keer verlies. Dat ZZ Leiden wat betreft verliezen
dezelfde status had, werd in de stand erg geflatteerd doordat de
Leidenaren een straatlengte achter lagen wat betreft gespeelde (en
dus ook gewonnen) wedstrijden. Dat komt natuurlijk ook door de manier
waarop wij in Nederland gewend zijn competitiestanden in beeld te
brengen...maar ja....
5 januari, dat was negen dagen geleden, en in het Basketball
kunnen dingen snel veranderen...
Als iemand mij de laatste maanden een pistool op het hoofd had
gezet om een eindranglijst per het einde van het reguliere seizoen
te voorspellen, dan zou ik dat een moeilijke vraag hebben gevonden –
vooral omdat 'er nog heel veel zou kunnen gebeuren tot de deadline
voor het aantrekken van nieuwe spelers'. Maar datzelfde geldt ook nog
voor de periode vanaf dat moment, tot het begin van de Play-offs;
zeker nu we in de Top-4 drie zeer diepe teams hebben, tegenover een
uiterst smal team met een zeer, zeer sterke eerste vijf (ZZ Leiden).
Je laat er natuurlijk je gedachten weleens over gaan -dat is toch een
van de dingen die sport zo leuk maken- en alhoewel ik mijn petje
afneem voor wat er bij Landstede Zwolle Basketball allemaal gebeurt,
dat ik wat later in het seizoen wellicht toch Landstede Zwolle als de
meest verslaanbare zou (gaan) zien, dat was voor mij -afhankelijk van
de (mogelijke) Roster-ontwikkelingen bij de drie andere Top-4-teams-
zeker een overweging.
Dutch Windmills Dordrecht dreigde even als een soort bruggetje
tussen de Top-4 en de vijf anderen 'los' te komen te bungelen. Zelfs
coach Geert Hammink -een tijd geleden zei een van de
Windmills-bestuurders tegen mij “Geert? Die wil 'gewoon' Kampioen
worden!”- die af en toe nog wel eens ventileerde dat “voor hem de
vraag was of er sprake zou zijn van een Top-4, of toch meer van een
Top-5?” leek de hoop dat zijn jonge team alsnog die aansluiting zou
kunnen bewerkstelligen, een beetje opgegeven te hebben. Maar ineens
is het plaatje begonnen te bewegen. Ik schreef het al; Den Helder
Suns is, ondanks alle verloren wedstrijden tegen juist Windmills,
inmiddels bezig aan het op zijn beurt alles winnen van wat onder hen
staat, en zou dus een bedreiging kunnen gaan vormen voor Dordrecht
mochten dat ergens steekjes gaan laten vallen. En aan de andere kant
was de vraag wanneer -en dus niet 'of'!- de Dutch Windmills een of
meer wedstrijden zouden gaan winnen van Top-4-teams, en hoe vaak ze
dat voor de Play-offs nog zou gaan lukken. Eerlijk gezegd zag ik dat
moment rap dichterbij komen, maar uitgerekend Landstede Zwolle was
niet mijn eerste kandidaat voor dat feit...
Maar het blijft dus Basketball; en dat betekent -in tegenstelling
tot bijvoorbeeld een sport als voetbal- alles in korte tijd kan
veranderen, of er tenminste heel anders uit kan gaan zien.
Dutch Windmills tegen Landstede Zwolle op zondag 13 januari dus in
Dordrecht. Landstede, waar je geen spelersmutaties verwacht, behalve
dan natuurlijk iets als de recente return van een lang geblesseerde
Olaf Schaftenaar. Maar bij Zwolle
ontbrak
Franko House, en naar nu blijkt definitief. Nu is Landstede een
diep team met een brede bank, en zou een speler minder afgezet tegen
eentje die terugkomt niet veel uit mogen maken -zeker niet tegen een
team dat al twee keer relatief moeiteloos verslagen werd, maar
toch...
Bij Windmills is de vervanger van Alec Wintering (Lavonte Dority)
inmiddels wel ingepast – al komt hij nog steeds van de bank omdat
Roel van Overbeek het krediet als starter de afgelopen maanden wel
heeft verdiend. Maar bijvoorbeeld vorige week tegen New Heroes Den
Bosch, toonde hij al duidelijk zijn meerwaarde; onder andere
ervaring, massa en fysieke kracht.
Bij Windmills de gebruikelijke starters(van Overbeek, Richardson,
de Vries, Coleman en Kok), bij Landstede Kajami-Keane, van Oostrum,
Dorsey-Walker, Schaftenaar en Dahlman. De tribunes waren redelijk
bezet, maar minder dan vorige week tegen Den Bosch.
Het begin van de wedstrijd leek een herhaling van de twee eerdere
Dordrecht-Zwolle ontmoetingen te worden. De Windmills konden iets
gemakkelijker behoorlijke schoten vinden -maar die werden tegen een
hoog percentage gemist- terwijl Landstede ook niet geweldig speelde,
maar wel voldoende tot fatsoenlijk afronden kwam. En dan is 13-22 een
stand die je na tien minuten ongeveer verwacht.
Datzelfde beeld zette zich nog een tijdje voort: daarmee bereikte
Zwolle een maximale voorsprong van 15-27. Vanaf dat moment begon het
beeld een beetje te verschuiven. Eigenaardig genoeg was het Zwolle
dat energieker en feller begon te verdedigen, maar was het het spel
van Windmills dat daarmee mee ging en dus ook beter werd. Dat begon
met de weer van een griep herstelde Shavon Coleman en Jito Kok; de
eerste ging vanuit een verdedigende rebound met zijn Trade-mark (de
Coast-to-coast) in transitie, en werd afgesloten met een score van
Kok. Even later Dishte Coleman de bal uit een Baseline-spin-move
panklaar voor een slamdunk van alweer Kok. Coleman nam de volgende
twee punten uit wederom een Spin-move zelf voor zijn rekening, en
kort daarop was het Pim de Vries die op een Flashcut de bal kreeg en
Inside-out de assist gaf voor een driepunter van Lavonte Dority. Toen
waren de Dordtenaren terug op 22-29, en hadden ze het vertrouwen en
de spirit dat er wat te halen viel.
Met 3m53 op de klok had Herman van den Belt genoeg gezien; hij nam
een time-out bij 24-31. Er leek nog weinig vuil aan de lucht voor de
Nr.1 van de DBL, maar achteraf bleek de wedstrijd toen toch al
gekanteld... Na de onderbreking kwam Bennett Koch door met een fraaie
linkshandige onderhandse Hook om zijn tegenstander heen, Ralf de
Pagter -in mijn ogen iemand die Zwolle
 |
| Ralf de Pagter kwam al vroeg in foutenlast (Foto Ivonne de Bruin/Landstede) |
wellicht door deze moeilijke
fase heen had kunnen trekken- maakte daar zijn derde fout op, Koch
rondde de And1 af, en blokte een lay-up van Kajami-Keane weg. De
Canadees -die aan een erg goed eerste Europese seizoen bezig is en op
mij tot nu toe erg solide overkwam- had daarvoor ook al te maken
gehad met Blocks en intimidatie(s) van Jito Kok, en zou de wedstrijd
afsluiten met een 5 op 15 schot; natuurlijk ver beneden wat we van
hem gewend zijn. In diezelfde fase had hij ook nog eens
pitbull-verdediger de Vries op zijn huid; al met al andere koek dan
in de eerdere onderlinge wedstrijden.
De eerste helft werd afgesloten met een driepunter van Kevin
Bleeker en een Pull-up-jumper van Dority op ruststand 36-40. Op dat moment was het energieniveau van Dutch Windmills al
zichtbaar (veel) hoger...”er was in de voorafgaande week
fantastisch getraind” zei coach Hammink, en dat vertaalde zich
blijkbaar in het geloof dat dit de wedstrijd zou gaan worden waarin
de Windmills weer een stap zouden gaan maken.
 |
| Freek Vos kwam een fase goed door met scores(Foto, Landstede Ivonne de Bruin) |
Toch werd dat aan het begin van de tweede helft nog niet direct
omgezet in een kanteling van de voorsprong. Onder andere Freek Vos
kwam in de periode goed door met een paar scores, dus het verschil
werd zelfs weer wat groter. Maar toch leek het (mij) alsof de
Zwollenaren de bui toch al een beetje zagen hangen. Er volgde een
fase waarin over en weer wat Airballs werden afgevuurd en ballen
werden weggegooid, maar het verschil in spirit werd steeds
duidelijker waarneembaar. Ryan Richardson -die (nog te) vaak een
flinke aanloop nodig heeft voordat hij een scorende factor wordt-
kwam tot leven en ook Coleman ging vlammen. Uitgerekend een 1-2-tje
van die twee had de eerste voorsprong voor Dordt kunnen realiseren;
Richardson gooide een Alley-hoop die Coleman alleen achterwaarts en
vanachter het bord had kunnen dunken, maar dat was iets teveel
gevraagd, hij koos voor een tip, die ging net mis, maar mooi was het
wel! Daarna volgde een puntje-puntje-fase. In de laatste twee minuten
werd de kanteling van de wedstrijd voltooid. In een wedstrijd waarin
de Fast-break-punten dun gezaaid waren(Dordt 12, Zwolle 11) maakten
de Windmills een verschilletje met snelle uitvallen en And1's. Na 30
minuten was het 62-57.
Het laatste kwart werd een heerlijk schouwspel -in ieder geval
vanuit Dordts perspectief- het bleef spannend, er werd geknokt, er
kwamen mensen in foutenproblemen; kortom alles wat
basketball-liefhebbers op de tribune zich mogen wensen werd vertoond.
Zelfs de in aantal nog steeds veel te beperkte Windmills-aanhang kwam
los, en dat terwijl er een deur verder duizenden toeschouwers genoten
van Suzan Schulting c.s. op het EK Short-track.
Dutch Windmills Dordrecht liet zich de eerste winst – met 77-74
– tegen een Top-4-team niet meer ontfutselen. Je kunt erover
twisten of Landstede Zwolle zich de kaas van het Zuid-Hollandse brood
liet eten. In ieder geval wel volgens coach Herman van den Belt; hij
kwalificeerde het spel van zijn spelers als “geknoei”, en
verbaasde zich erover dat “de boodschap dat Zwolle van iedereen kan
verliezen, ook na twee achtereenvolgende nederlagen tegen Den Bosch
en Leiden, blijkbaar nog niet overgekomen was...”
Zwolle moet zijn wonden likken en hergroeperen, en speelt de
volgende wedstrijd donderdag uit bij BAL in Weert. Wie weet betaalt
deze slechte fase zich later in het seizoen -als de prijzen verdeeld
gaan worden- uit.
Dutch Windmills heeft een week voordat de eigenlijke Nr.1 van
de DBL op bezoek komt; Zorg en Zekerheid Leiden maakt voor het eerst
zijn opwachting aan de Sportboulevard in Dordrecht aanstaande zondag.
Hammink heeft een hele week om zijn mannen te prepareren op de
tegenstander waartegen uit een helft goed tegen op werd gespeeld,
maar die zijn jongelingen in de tweede helft van het veld bliezen.
Hij zag Lavonte Dority een grote toegevoegde waarde worden, terwijl
Roel van Overbeek -die de lange periode zonder Amerikaanse PG
geweldig werk afleverde, maar nu toch wel speeltijd verliest- een
uiterst belangrijke driepunter bijdragen in de eindfase, en
-misschien wel het belangrijkst- Jito Kok een grote bijdrage leveren
voor zijn team; met Blocks en Intimidaties, maar ook met scores,
waaronder enkele cruciale And1's.
 |
| Jito Kok, hier tegen Kevin Bleeker, speelde een grote rol in de winst op Landstede(Foto Ivonne de Bruin, Landstede) |
Hopelijk ziet Kok van zijn kant dit
wapenfeit als extra incentive om zich ook als scorer meer te
manifesteren, want dat heeft een Top-5-team, en zeker dit Dutch
Windmills, gewoon nodig van zijn International.
AART DEKKER
Posts
