“... Maar Maxime en Tom hebben geen enkele gemeenschappelijke voorouder, zoals door een genealoog is vastgesteld. In de stamboom van Tom Dumoulin is onder meer overgrootvader Hubertus te vinden die bankwerker was. Verder terug in de stamboom is de naam Dumoulin in allerlei varianten te vinden Demolin, De Molin, Du Mollin en Demolin. De oudste voorouder is ene Hendrik De Mollin die in 1617 geboren is.
De andere stamboomhouder meldt aan John Kroon voor een verhaal van wielertijdschrift De Muur dat de familie van Tom Dumoulin een echte Maastrichtse familie is. De stamboom gaat in een rechte lijn in Maastricht terug tot in de 17e eeuw. Daarmee is het van oudsher een katholieke familie. Van hugenoten, calvinisten die na 1685 Frankrijk ontvluchtten is geen sprake.
Maar het nog wèl de vraag of je de achternaam Dumoulin moet uitspreken als Dúmoulin of Dumoulín. Als Tom er in een persconferentie naar gevraagd wordt, moet hij lachen: 'Of het een stomme vraag is? Nee, helemaal niet! Het is een aanhoudende familievete bij ons thuis, ik zeg het altijd op z'n Frans, Dumoulín dus. Nou daar is m'n moeder het niet mee eens, zij is ervan overtuigd dat de klemtoon op de eerste lettergreep ligt. Dus sorry, zelfs ik moet je het antwoord schuldig blijven.
Moeder Erna is 29 jaar oud als ze Tom krijgt. Ze komt uit Heerlen, groeit op in een gezin met zes zussen en zit op het Bernardinuscollege. Naar die middelbare school gaat ook een jongen die later een bekend politicus zou worden. Die jongen is in Maastricht geboren, maar groeit door het werk van zijn vader grotendeels op in Brussel en Rome. Na de scheiding van zijn ouders gaat hij met zijn moeder terug naar Nederland om zijn middelbare school op het Bernardinuscollege af te maken. En die jongen heeft een oogje op Erna. Maar het wordt niets tussen Erna en Frans Timmermans. Misschien maar goed ook, want het is maar de vraag of Tom Timmermans een (goede) wielrenner zou zijn geworden.
Erna Burg studeert van 1984 tot 1988 Gezondheidswetenschappen aan de Universiteit van Maastricht. Maar Heerlen blijft trekken waar ze bestuursadviseur is bij de cluster sport van de afdeling Welzijn van de gemeente.
Tom gaat in Maastricht naar basisschool OBS Binnenstad. Lerares Josephine Hochtenbach haalt in het Algemeen Dagblad herinneringen op aan de kleuter Dumoulin.: 'Een leuk mannetje was het. Niet extreem, niet heel opvallend. Gewoon een kind dat heerlijk kon buitenspelen en wilde ravotten met zijn vriendjes.' Ze heeft ook Tom's jongere zussen Nina en Simone in de klas gehad en vond het een heel leuk en gezellig gezin. Stuk voor stuk bescheiden types. Maar over zich heen laten lopen deden ze niet. 'Tom was een mannetje dat wist wat hij wilde. Als hij besloten had dat hij in de bouwhoek wilde, dan moest dat gebeuren. Ook als de bouwhoek vol was.
In groep acht zwaaide leraar Walther Feddema de scepter. Aan de NOS vertelt hij in 2017 over de jonge Tom Dumoulin: 'Een rustige, bescheiden jongen die precies wist wat hij wilde. Ik herken hem nu heel goed van vroeger. De gymles vond hij heel erg leuk. We fietsten met deze klas altijd naar ons kampadres en ik kan me herinneren dat hij dat helemaal niet zo leuk vond, want het gaat hem te langzaam. Hij had niet veel hobby's. Sporten, dat vond hij leuk. En de rest daar was hij heel goed in, maar hij blonk niet uit in overdreven ijver.'
De kleine Tom weet nog niet precies wat hij wil worden. Eerst denkt hij aan goudzoeker, maar dat is een nogal exotische en niet zo'n gangbare keuze. Later lijkt het hem wel leuk om kinderarts te worden. Maar meester Feddema kan zich herinneren dat Tom twijfelde. 'Hij vond het beroep arts wel leuk, maar hij was er toen al over aan het denken om te gaan fietsen.'
.jpg)
.jpg)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten