De kramp in mijn vingers van het schrijven van het vorige lange verhaal was nog niet geheel geweken, maar we schrijven alweer de dag na G4, die inderdaad historisch bleek te zijn en bovendien ‘Een Groot Feest’, al zullen de meeste Bossche fans over dat laatste met mij van mening verschillen.
Ik ben geen Jakob Bergsma, dus met absolute zekerheid kan ik het niet stellen, maar ik vermoed dat G4 inderdaad de belangrijkste en meest legendarische wedstrijd is geworden uit de Friese Basketball-geschiedenis!(?)
In deze serie had ik eigenlijk geen persoonlijke voorkeur wat betreft uiteindelijke winnaar. Den Bosch was het hele seizoen het meest regelmatige en beste team, en kondigde al aan met de nieuwe sponsor weer Europees te gaan spelen (daar ben ik altijd erg voor!)’, dus had ik hen de titel graag gegund. Maar Leeuwarden zit w.b.t. sponsoring in de knel, speelt al jaren leuk basketball, heeft een leuk jong team, en deed het fantastisch in G1+2. En aangezien ik vind dat Basketball een ‘Feest’ moet zijn, en ik me er vaak op betrap dat ik het toch wel erg leuk vind als underdogs zichzelf overtreffen, moet ik toegeven dat de wedstrijd, de entourage, en het geweldige spel van Aris mij veel plezier deden. Dat de beste maar mocht winnen’ dus…
En waar ik mijn vorige verhaal afsloot met de hoop dat iedereen een leuke wedstrijd te zien zou krijgen, en dat dit zeker ook zou gelden voor het scheidsrechterlijke trio, ben ik blij te kunnen constateren dat de drie mannen in Oranje/Zwart het goed deden, en volgens mij ook een leuke wedstrijd gehad moeten hebben. Daarover later meer.
Laat ik het eerst nog even over Eiffel hebben. Hoe ik me ook geamuseerd heb bij de wedstrijd, en genoot van de vreugde bij alles en iedereen die iets met Aris te maken had, ik kon meevoelen met de pijn in het Bossche kamp; het is hard als je het hele seizoen soeverein de beste bent geweest, en dan eigenlijk in een wedstrijd, en de laatste seconden van de tweede, je kansen op de ultieme seizoensprijs in rook ziet opgaan en achter de feiten aanloopt. Aan de andere kant: Den Bosch heeft na enkele moeilijke jaren alles weer goed op het spoor staan, inmiddels sportief alweer twee goede seizoenen onder de riem, en zelfs na het vertrek van de sponsor van vele jaren, een nieuwe geldschieter gevonden -die ook nog eens Europa in wil-; geen Kampioenschap dus, maar wel de Beker, en men kan met enig vertrouwen de toekomst tegemoet zien!
Dan de Winnaar; Aris Leeuwarden. Ik geloof dat het wel eerder is gebeurd dat een (hoofd-)sponsor-loze club de Finale van de Play-Offs heeft gehaald, maar het blijft bijzonder, zeker als het een club betreft die nog niet heel lang bestaat, gevestigd is in een relatief kleine Provincie-(hoofd-)stad, en speelt met een team dat voornamelijk bestaat uit jonge ‘no-names’ (voor het grote publiek en de media dan; zo repte ‘Langs-de-Lijn over Tjoe de Pala’, en dan hebben we het ook nog eens over precies de enige International van de club…). Dan moeten ze daar een aantal dingen heel goed doen!
Dat staat voor mij dan ook buiten kijf: Gert Schurer, Erik Braal, en vast nog wel een aantal ‘Unsung Heroes’ hebben sowieso wonderen verricht, en ik ben onder de indruk van de onverstoorbaarheid (als het even wat minder gaat), het enthousiasme van het hele team, en het vermogen tot teamspel van Aris Leeuwarden.
Maar er is meer. Nog niet zolang geleden hoorde ik van iemand die het weten kan, dat er in Leeuwarden sprake was van een ‘serieus minderwaardigheidscomplex’, met andere woorden, dat er (ook) bij het Aris-publiek weinig vertrouwen was in het eigen kunnen. Ik kon dat zelf vaststellen toen ik, eind 2012, een wedstrijd (ook toen al ging het om Aris-Eiffel) bijwoonde; de Friezen hadden geen schijn van kans, scoorden de eerste helft eigenlijk geen enkel punt uit goed uitgespeelde aanvallen en schoten, en gingen kansloos de bietenbrug op met 4-+ verschil. Om mij heen hoorde ik slechts gegriep en andere negatieve uitingen…
Maar dat lijkt dus, in slechts een klein halfjaartje, flink veranderd! Waar het gaat om sport heeft Friesland/Leeuwarden niet langer slechts de 11-Stedentocht om trots op te zijn (Heerenveen is nog een behoorlijk eind weg van de Friese Hoofdstad); ruim een week geleden was het Cambuur dat de harten verwarmde in Leeuwarden, en nu is daar dus ook Aris! En dat wilden ze weten in het Kalverdijkje; de sfeer was erg goed en Den Bosch was eigenlijk van de eerste tot de laatste minuut kansloos.
Kort nog wat over het team. Dat Samme Givens (F, 1.95) een goede speler is begon ook buiten Friesland al best een beetje door te sijpelen, en de kenners hadden ook al best door dat Whit Holcomb-Faye (G, 1.85) een sterk leidende PG is ook. Persoonlijk heb ik Tjoe de Paula (G, 1.85) een voor Nederlandse maatstaven goede speler gevonden, die lang niet altijd en overal het respect genoot dat hij verdiende. Dat Craig Osaikhwuwuomwan (PF/C, 211) en Sjors Poels (C, 2.09) tot veel in staat waren wist ik, maar het moest er ooit eens consequent uit gaan komen. Maar voor alle anderen gold toch vooral dat ze onbekend, of -door de bank genomen onbemind-, waren door het overgrote deel van (zelfs) de Nederlandse Basketball-community. In Friesland zagen Schurer en Braal heil in al deze jongens, en ze speelden ook allemaal regelmatig. Het resultaat is nu dus een Finale! Het is een mooi stel, en dat lieten ze op hartverwarmende wijze blijken toen Leon Kersten vlak na de wedstrijd de Paula wilde interviewen voor Lang de Lijn, hij deed dat in het piepkleine gangetje tussen kleedkamer en zaal; https://soundcloud.com/leonkersten/tjoe-en-de-arisband (Langs de Lijn knipte het eraf, maar dankzij Leon is het toch nog te vinden.
Nog een speler wil ik niet ongenoemd laten: ‘Arie de Aris’ is een mooie Mascotte, hij deed zelfs een Jaap Eden-act op skates (hoe toepasselijk, vlak bij de Bonkevaart!)
Mijn dag was goed besteed; tijdens de lange rit naar Ljouwerd mooi weer en prachtige bollenvelden onderweg. Toen ik , al in Friesland, het bord ‘Antio Sinternicolaasscha’ meende te ontwaren, smolt ook het laatste restje twijfel dat ik had bij het aangaan van de reis nog had, weg…natuurlijk zou de Scheidsrechterssommissie de wijsheid hebben Antio aan te stellen, en dan zou het allemaal wel goed komen…
En zo ging het ook: de wedstrijd was ‘Het feest(-je)’ dat Basketball hoort te zijn, mede dankzij het goed leidende trio (de anderen waren Zwiep en de Vries). Het kan dus wel! Ben blij dat ik toch gegaan ben…
Op naar een prachtige Finale-Serie!
AART DEKKER
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten