Zoals ik hier rechts-boven ook aangeef, gebruik ik deze Weblog vooral om te 'delen'; door te geven wat mij aanspreekt, waar ik het mee eens ben (of niet), af en toe schrijf ik zelf een heel verhaal, maar vaker zet ik hooguit wat accentjes bij zaken die ik ergens anders vind.
Alhoewel ik de mogelijkheid waarschijnlijk zou omarmen, verwacht ik niet dat ik nu direct een aanbod zal krijgen om als (min of meer) professionele Columnist voor een belangrijk Nieuws-Medium te gaan werken. Ik 'doe het er dus (zo'n beetje) bij', soms heb ik daar meer tijd en/of energie voor dan coor dan op andere momenten, en dan besteed ik er dus wat meer tijd aan, op andere momenten stokt mijn nieuwe aanvoer op deze Weblog.
Af en toe loop ik tegen een column aan van 'een professional' waarvan ik denk "Kijk, zo zou ik het nu ook graag (een beetje efficiënt) willen kunnen..!", en dan is de neiging tot delen groot.
Zo'n juweeltje stond er gisteren op de eerste binnenpagina van NRC, en wel van de hand van Bas Heijne. Om er toch wat meer werk van te maken dan simpelweg overnemen met een paar regeltjes erbij, heb ik een deel van de middag besteed aan het erbij vinden van het (treffende) beeld dat de schrijver Heijne in zijn column presenteerde; want dat is 'raak, Raak, RAAK!'. Een voltreffer dus van de (iig door mij) gewaardeerde Columnist (de hoofdletters zijn zeer verdiend dus!)
Het slachtoffer, al mag je daar in mijn ogen eigenlijk niet over spreken als de Columnist 'alleen maar' treffend duidt en er niets (eigens) aan toevoegt dat wellicht wat vergezocht of overdreven is, van onderstaande Column is Diederik Samsom, en wat breder, de partij waarvan deze leider is, de PvdA dus.
Ik heb in mijn leven nog nooit op de PvdA gestemd. En nu weet ik weer, meer dan ooit, waarom niet; terwijl voor mij (als linkse jongen) deze partij toch regelmatig een overweging waard is. Als inmiddels redelijk honkvaste SP'er, heb zelfs ik afgelopen Tweede Kamer Verkiezing overwogen ook strategisch te stemmen...ben ik blij dat ik het NIET gedaan heb!? Ik zou me inmiddels verlinkt, verlakt en belazerd hebben gevoeld, net zoals zovele andere 'strategische stemmers' en zelfs PvdA-leden...
Nu weet ik het ook bijna wel zeker: ik denk niet dat het er ooit nog van zal komen, de PvdA is gewoon te onbetrouwbaar...onbetrouwbaar als politieke partner (vraag het SP en GL, die immers een lijstverbinding hadden met de PvdA, en dachten dat dat ook maar iets waard was), maar ook onbetrouwbaar waar het gaat om het overeind houden van eigen principes. In een wat cynische bui de afgelopen maanden, heb ik de 'sociaal democraten' al meerdere keren getypeerd als 'ordinaire baantjesmachine', als ik probeerde de keuze van Samsom en consorten te verklaren.
Dan nu de gevonden plaatjes:
Hij had zijn imago zo goed opgebouwd...
Ik had er echt hoop op dat 'Samen' deze keer bij de PvdA ook zou staan voor 'Samen met Links'; SP, GL, misschien wel CU, en..?
Ook in de samenwerking van Samsom met PvdA-voorzitter Hans Spekman, die ik eerder als een soort verdwaalde SP'er binnen de PvdA zag, vertrouwde ik wel een beetje...helaas..!
De uitslag die de PvdA haar knopen had moeten doen tellen, leidde tot het tegengestelde resultaat; alsof de SP de vijand en de VVD de 'natuurlijke vriend' van de PvdA is.
In no-time flansten de 'vriendjes' Rutte en Samsom een 'akkoord' in elkaar, dat tot op de dag van vandaag helemaal geen akkoord, maar een soort 'tussenstand' blijkt te zijn; nog geen 10 maanden na de Verkiezingen, zijn we al aan versie 3.x toe, en als Flutte-II niet valt zal versie 4.y nog voor de 3e Dinsdag van September aan de orde blijken...
Daarmee is niet alleen de notoir onbetrouwbare Rutte een bedrieger en leugenaar, maar komt ook Samson inmiddels zo in de nesten dat zijn betrouwbare imago van 'Eerlijk vertellen wat er aan de hand is' steeds minder waard....
Heel even leek het luchtkasteel van de twee jonge pragmatisten nog wat...
Maar inmiddels...Natte neus
Bas Heijne | NRC 4 mei 2013 pagina 2 - 3
Wanneer de politicus Diederik Samsom je ergens van probeert te overtuigen, lijkt hij nog het meest op een hond die zodra hij je ziet op je afstormt en zijn natte neus in je kruis duwt. Het liefst zou hij je omver gooien.
Niet om te bijten. Om je gezicht te likken.
Van de week hoorde ik Samsom hijgend een stortvloed van argumenten geven waarom strafbaarstelling van illegaliteit eigenlijk een zegen voor de illegaal is. Een ervan luidde – als ik het goed heb begrepen, want het ging snel: wanneer hij de kwestie in de coalitie zou aankaarten, zou de winst die eerder was binnengehaald, zoals het niet strafbaar stellen van hulp aan illegalen, misschien ook wel vervallen. Dan waren we nog slechter af.
Huh? Als illegaliteit niet strafbaar is, zou het zomaar kunnen dat hulp aan illegalen ineens wel strafbaar wordt? Zei hij dat echt? Met het eerlijke verhaal kan je inmiddels alle kanten op.
'Echte' lach?Het ergste vind ik de sentimentaliteit waarmee Samsom zijn steun aan een hopeloze maatregel verkondigt, die natuurlijk niet of nauwelijks zal worden uitgevoerd – „hulpverlening aan de allerkwetsbaarsten mag nooit strafbaar zijn”.
Dit keer haalde hij zijn kinderen er niet bij.
Nu draagt Samsom een last die je niemand zou gunnen: hij is de politiek leider van de PvdA. De leden van die partij hebben idealen, die ze om aan de macht te komen consequent verkwanselen. Daarna krijgen ze spijt. Altijd.
Denk aan het gevraagde onderzoek naar de manier waarop Nederland betrokken raakte bij het Irak-debacle – dat punt stond stevig in het partijprogramma van Wouter Bos, werd daarna uitgeruild met het CDA, daarna kwam de luidruchtige gewetenswroeging. (Na een pijnlijke onthulling volgde later toch nog de commissie-Davids, die een vernietigend rapport schreef, dat – moet ik het vermelden? – geen politieke consequenties kreeg.)
Het ís ook lastig. Idealen in de politiek, bedoel ik. Het CDA weet die twee van oudsher heel goed uit elkaar te houden – wat je zegt is niet wat je doet. Sterker, als je iets moois over de samenleving zegt, is het net alsof je eigenlijk al iets moois hebt gedaan. Nog in de vorige regering werd snoeihard neoliberaal beleid met een stalen gezicht als gemeenschapszin verkocht; wij bezuinigen zo veel mogelijk weg, zodat mensen eindelijk weer oog voor elkaar kunnen krijgen.
De VVD heeft traditioneel een hekel aan idealistisch gedoe – toen de jonge leider van de JOVD tijdens het congres over het regeerakkoord met moeite spreektijd bevocht om over liberale waarden te spreken, had hij het uiteindelijk alleen over geld. Boegbeeld Frits Bolkestein oreert sinds jaar en dag over de verfoeilijkheid van dromerige idealisten en intellectuelen in de politiek. Omdat de wereld in de ogen van de idealist zich uiteindelijk altijd moet aanpassen aan zijn mooie idealen komt er immers altijd ellende van.
Het is een heerlijk simpele voorstelling van zaken, die in een niet zo heel erg intellectuele partij als de VVD dankbaar aanvaard is. Je zou er een mooie ethische discussie over kunnen voeren: wie heeft meer op zijn geweten, de verdwaasde Hollandse Nieuw-Linkser of maoïst uit de jaren zeventig óf de zuiver pragmatische staatssecretaris van Economische Zaken die begin jaren tachtig op handelsmissie ging in het Irak van Saddam Hoessein – dat verwikkeld was in een bloedige oorlog met Iran, waarbij gifgassen werden gebruikt?
Ik geef maar een voorbeeld.
Pragmatisme pakt vaak dodelijker uit dan idealisme. Jammer dat Bolkestein daar nooit een boek over heeft geschreven.
De PvdA struikelt altijd over haar eigen idealen. Is dat sympathiek? Afgelopen najaar schaarde het PvdA-congres zich bijna unaniem achter Samsom en het regeerakkoord. Toen sliep het geweten nog. Toen was uitruilen nog geen uitverkoop. Toen had men nog geen spijt van dit overhaaste kabinet. Je moest elkaar wat gunnen. Ik kan niet alles volgen, maar er staat me geen woedende interventie van de Jonge Socialisten bij.
Voortschrijdend inzicht? Er is daarna zoveel aan het akkoord gesleuteld, hoor je nu, dus dit kan er ook nog wel bij. Ik ben voor – het is een slechte maatregel. Maar dan moeten de PvdA’ers die nu huilend van medemenselijkheid te hoop lopen tegen hun partijleider ook eens in de spiegel durven kijken. Ongetwijfeld zien ze dan de natte neus van Samsom.
Nee, voor mij gaat de betrouwbaarheid van de politicus, de mate waarin hij/zij en hun partij de daad bij het woord voegen mijlenver voor de prachtige praatjes vlak voor Verkiezingen (en de teleurstelling achteraf.
Roemer wordt nogal eens neergezet als 'niet Ministeriabel' (genoeg), als een sympathieke, maar toch wat naïeve Brabander. Maar wat was Rutte dan helemaal voordat hij 'omhoogviel' naar het mp-ambt, een 1-2-3'tje nadat hij de strijd der 'titaantjes' had gewonnen van...van wie ook weer? O ja, van Rita Verdonk, de omhooggeschopte voormalige gevangenisdirecteur, die ook verder niets bleek te kunnen. Rutte? Studentje geschiedenis, JOVD-voorzitter, 'vriend van' heeeel veel andere korpsballen, die weleens 'iets had gedaan in de pindakaas'... Roemer was onderwijzer, schooldirecteur en succesvol wethouder, dus waarin zou hij de mindere zijn van het soort Balkenende/Rutte?
Geef mij maar eerlijk, no-nonsense en hardwerkend, dat is de SP, kijk maar:
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten