zondag 12 april 2015

Uit de Oude Doos: 'Basketbal René Ridderhof enige Nederlandse MVP in kwart eeuw Haarlem Basketball Week'

Rene Ridderhof was een teamgenoot van me - bij Frisol/R in Dordrecht -, hij is Ex-International - deel van het Grootste Resultaat Ooit Behaald door Oranje Internationaal; de Vierde Plaats op het EK van 1983 in Nantes, Frankrijk -, hij speelde zolang in de Eredivisie dat ik ben vergeten hoe lang ook alweer precies, maar - voor mij persoonlijk dan - meer dan alles was hij de jonge speler waarmee ik - als zowat even oude speler - meer op Basketball-pleintjes heb doorgebracht, dan met wie anders ook; echt een 'Basketballmaatje' dus. Tegen niemand heb ik zo vaak 1-1 gespeeld - en verloren ook trouwens(!) - als tegen hem. Dat is dus zoals ik hem ken...

Natuurlijk zijn er in het Nederlandse Basketball heel wat mensen die zich Rene Ridderhof om een of meer van bovenstaande punten herkennen; mensen in Dordrecht, in Groningen, in Haaksbergen en op Urk... En natuurlijk ook fans van andere clubs - in Haarlem bijvoorbeeld, lees het onderstaande stuk... -, en tegenwoordige fans, omdat ze weten dat de huidige Donar-speler Mark Riddderhof Rene's Zoon is...

Maar mijn inschatting is dat het merendeel van de huidige Basketballers en Basketball-Liefhebbers hem niet kent...en dat zou niet zo mogen zijn, want Rene Ridderhof is een van de 'Toppers in het NEderlandse BasketBall'!! Lees maar waarom..:


Eenzaam tussen buitenlandse uitblinkers

Door: Geert Jan Hahn
Gepubliceerd: 21 december 2007


René Ridderhof is de enige Nederlander die in 25 jaar Amsterdam Haarlem Basketballweek (AHBW), die vandaag weer van start gaat, werd verkozen tot waardevolste speler, MVP.

Stiekem heeft René Ridderhof de vorige avond nog even wat jaarboeken erop nageslagen. Samen met zijn vrouw Wilma, die hij uiteraard leerde kennen via het basketbal in hun geboortestad Dordrecht en met wie hij al meer dan twintig jaar op Urk werkt. Eerst in de sporthal van de Orca’s, daarna in de plaatselijke optiek.

Omringd door honderden modieuze brilmonturen bekent de inmiddels 48-jarige dat de research noodzakelijk was. Weinig specifieks is hem bijgebleven van zijn deelnames aan de toen nog Haarlem Basketball Week (HBW), waar hij namens Haaksbergen schitterde tijdens de eerste edities in 1982 en 1983. Alleen het moment dat Ridderhof bruut werd onderuitgehaald door een buitenlandse speler van Leiden staat nog helder op zijn netvlies. ‘Mijn coach Maarten van Gent sprong het veld op en zei tegen die Amerikaan: Sla mij maar.’

Ridderhof was net zo’n fanatiekeling als zijn coach, ondanks zijn geringe lengte. ‘Of ik nu met een grotere of kleinere kerel naar het bord sprong, ik was voor niemand bang.’ Die tomeloze inzet droeg er mede aan bij dat Ridderhof in 1982 tot beste guard en een jaar later zelfs tot Most Valuable Player (MVP) werd verkozen. ‘Dat vond ik wel apart’, zegt hij.

Dan, na enkele seconden: ‘Ik was op de top van mijn fysieke kunnen en kon een team op sleeptouw nemen. Maar waarom ik precies werd verkozen boven een ander persoon is lastig te zeggen. Het deelnemersveld is altijd sterk geweest.’

‘Weet je hoeveel profs er in Haarlem hebben gespeeld?’, vervolgt Ridderhof. ‘Het is een gok, maar ik denk dat veertig tot vijftig spelers in de NBA zijn terechtgekomen. Dat geeft aan dat het een hoogstaand toernooi is.’

Des te opmerkelijker is het dat Ridderhof, die veertien interlands speelde, tot beste speler van het toernooi werd uitgeroepen. Iets wat geen enkele Nederlander in 25 jaar HBW/AHBW is gelukt. Pas nu staat de opticien echt een beetje stil bij die prestatie. ‘Ik vraag me af of je als speler van zoiets kunt genieten. Nu ben ik er trots op. Ergens vind je jouw naam terug, op een lijstje met alleen maar buitenlanders. Dat geeft wel een bepaalde voldoening. Daar kun je niet van leven, wel van nagenieten.’

‘Het is misschien een slechte vergelijking, maar stel dat je naar een popconcert bent geweest. Op weg naar huis ben je al een heleboel vergeten. Pas als je een dvd ervan opzet, denk je weer van: ‘O ja’. Net als met die jaarboeken. Ik zag gisteren dat ik ooit in één seizoen 107 driepunters erin heb ‘gepleurd’, zoals dat opgeschreven stond. Toch leuk om na te lezen.’

Ridderhof maakte nog eenmaal het HBW mee, in 1984. Zonder succes, de hegemonie was uit het team van Haaksbergen verdwenen. Hij besloot zijn heil te zoeken bij de Orca’s op Urk en ging daar niet meer weg. ‘Ik speelde met de mentaliteit waar Urkers van houden: hard werken en verder niet zeuren.’

Na zijn loopbaan moest Ridderhof jarenlang niets meer hebben van basketbal. Maar 26 december zal hij met vrouw, zoon en dochter weer op de tribune van het Kennemer Sportcenter plaatsnemen. ‘De sfeer in Haarlem blijft ongekend. Het is veel leuker om met Kerst daarheen te gaan dan ergens onderuit gezakt veel te eten.’

Trefwoord(en): René Ridderhof, Amsterdam Haarlem Basketballweek,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten