Zo vierden zowel de Haagse Basketball Vereniging The Jumpers (gemiddeld genomen over die tijd waarschijnlijk een van de grootste basketballclubs in Nederland) en de Bossche Club Eiffel Towers ( 'hands down' minimaal in de Nederlandse Top-4 van meest belangrijke en meest succesvolle Clubs) een belangrijk jubileum; The Jumpers bestaat 50, en Den Bosch (nu Eiffel Towers) 60 jaar!
Voor de Bossche Club maakte het Brabants Dagblad de volgende Timeline (hij is werkelijk prachtig, en een studie waard! Juist voor die jonge fans waarmee ik dit stukje begon..!
http://www.brabantsdagblad.nl/sport/eiffeltowers/#Eiffeltowers
Naar aanleiding van Jumpers' begin van het Feestjaar schreef ik de volgende Column:
(Ooit
coachte Aart Dekker een aantal seizoenen Jeugdbasketball (U16, U19)
bij de Haagse Basketball Vereniging The Jumpers, toen een van de
grootste clubs van het land. De eigen vereniging, die hij vervolgens
samen met Jan Lievaart en Frank Egelie en dertien 20/21-jarigen
oprichtte, had ook zijn roots bij Jumpers; het team startte er als
Heren-10(!!), vanwaar de naam Team Ten Dreamers The Hague (TTD)
afkomstig is. Naast 10 Herenteams, had Jumpers toen ook 7 Dames
Senioren Teams, we praten 1991/1992, kom daar nu (bij welke
Nederlandse Basketballclub dan ook) nog eens om...In die hoedanigheid
van Jeugdcoach zag de columnist ook Daniel Gadzuric als U14-speler
binnenkomen. Hij probeerde vorige zomer, samen met 'Big Dan' die tijd
terug in het geheugen te roepen. Dat viel (Dan) niet mee... a.s.
Zaterdag (20 oktober 2012) viert HBV The Jumpers haar 60-jarig
Jubileum. Een mooie gelegenheid het verhaal met Gadzuric te
plaatsen!) Eronder een overzicht van de feestelijkheden op 20 oktober
in Sporthal 't Zandje, Schimmelweg, Den Haag.
Beeld van de Jumpers-tijd van Aart Dekker. Op de foto zichtbaar: boven op de tribune, achter het bord, zit voorzitter Jacques Poldervaart. Op het veld in donker tenu: van R->L Marcel van Sitteren, Rinus Schreuder, Jan Jilt Akkerman, Stephane Helot. en (waarschijnlijk) Dennis van de Waal. JJ1, Rayoncompetitie, tegenstander Alphen a/d Rijn. Met dank aan Vincent Alvares voor de foto.
Dan Gadzuric (1), de Haagse Jaren
Vorige
zomer speelde Daniel 'Dan' Gadzuric, eigenlijk voor het eerst in zijn
carrière, serieus mee in het Nationale Heren Team (NT). Tweemaal
eerder kwam hij terug uit de USA om voor het NT te spelen; de eerste
keer als hele jonge speler om even te ruiken aan het NT (en de HBW,
hij speelde een wedstrijd mee), en de tweede keer onderbrak hij zijn
Summer Big Men Camp op Hawaï om een vriendschappelijk toernooi, een
'Classic' in Amsterdam, mee te doen. Uiteindelijk bleken er dat
tweede toernooi zoveel problemen rond het NT Heren te spelen, dat
Gadzuric zonder een wedstrijd gespeeld te hebben weer terugging naar
Amerika. Velen hoopten al die lange jaren op de terugkomst van Dan
bij het NT; met hem, hij was immers op een gegeven moment per
gespeelde minuut de beste rebounder in de NBA(!), zou het NT direct
een stuk sterker worden... Maar zoals wel vaker het geval is bij
NBA-spelers en hun Nationale Team, vooral bij de kleinere
basketball-landen, kwam het er nooit van; blessures,
contractperikelen, een 'moeilijke planning', en meer van dat soort
redenen waren daar debet aan. De laatste jaren was er wel regelmatig
contact tussen de staf van het NT, en in de zomer van 2012 was het
dan eindelijk zover: Dan Gadzuric zou een cyclus van het NT Heren
meedoen.
De
insiders in het Nederlandse Basketball, de mensen 'die hem nog van
vroeger kennen, en wellicht ook nog wel wat jonge 'echte' fans,
hebben Dan over de jaren redelijk intensief gevolgd. Deze mensen
kennen 'zijn verhaal' wel zo'n beetje. Maar direct daarbuiten is hij
in Nederland, volgens mij, hooguit bij naam bekend. Daarom, en ook
omdat ikzelf hem wel als nieuweling heb zien binnenkomen, had ik al
langer het idee in mijn hoofd 'het Verhaal van Dan Gadzuric' bij
gelegenheid eens op te gaan schrijven...
In
2012 beëindigde ik mijn vakantie in Tallinn, zodat ik daar de
wedstrijd Estland – Nederland mee zou kunnen pikken. Bij mijn
vertrek uit Nederland was Gadzuric er nog niet, dus de eerste
gelegenheid om hem te spreken, zou pas rond die wedstrijd zijn. Met
het reizen, trainen, eten, en rusten, zijn er rond zo'n uitwedstrijd
maar beperkt momenten om echt eens uitgebreid met iemand van het team
te praten. Wij spraken af tussen het middagslaapje (dus na de
ochtendtraining, lunch, rusttijd, en de avondsnack voor de
avondtraining). Uiteindelijk was dat toch niet al te lang.
We
besloten te beginnen bij de herinneringen die Dan zelf heeft aan zijn
'Haagse Tijd', de jaren dus waarin het het basketball ontdekte, begon
te spelen, in Jeugdselecties terecht kwam en voordat hij naar Amerika
vertrok.
Ik
herinner mezelf nog goed dat ik hem voor het eerst zag spelen; een
toen al lange, en pezig gespierde beginneling van een jaar of 14, die
meespeelde bij wat nu U14 heet van HBV The Jumpers. Het was mij
direct op het eerste gezicht duidelijk dat 'dit er weer eentje was;
een getalenteerde lange jongen uit Den Haag'. Voor wie zich dat niet
realiseert: Den Haag (en Regio) heeft best wel een traditie van zeer
getalenteerde echt lange spelers! Richard van Poelgeest, Paul Vrind,
Peter van Paasen en Dan Gadzuric om maar een paar echt grote namen te
noemen, maar dit rijtje kan moeiteloos een stuk uitgebreid worden..!
Ik
was vooral benieuwd naar Dan's eigen herinneringen aan die tijd.
Hij
begint te vertellen dat hij LTS-Autotechniek deed. Die auto's vond
hij nog wel leuk, maar verder haatte school vooral. Zijn sport was op
dat moment voetbal. Maar dat vond hij ook maar zozo. Zoals dat vaak
gaat als je zolang bent, zijn er altijd wel mensen die tegen je
aanpraten; “Jij bent zo lang, je zou moeten gaan basketballen!”.
Dan
vertelt dat zijn vriendengroep voornamelijk bij het voetbal zat, en
dat hij verder een aantal vrienden had in de buurt; de Van
Ruysbroekstraat in Moerwijk.
Hemelsbreed is dat vlakbij Het Zandje, de thuishaven van The
Jumpers, maar er zit wel een spoorlijn tussen (AD), dus het duurde
nog even voordat Dan met zijn beste vriend de stap nam om toch eens
te gaan kijken bij het Basketball. Die vriend die haakte na een
training alweer af, maar voor Dan bleek die training toch voldoende;
hij bleef basketballen en gaf het voetbal er niet veel later aan. Het
duurde wel een tijdje voordat hij zich thuis voelde, ook bij het
basketball een vriendenkring kreeg.
We praatten wat heen en weer over zijn herinneringen aan die periode. Meermaals zegt hij: “Het is zolang geleden, ik kan me er niet zoveel meer van herinneren; het lijkt wel een 'blur' ! ”. Niet zo gek als je jezelf realiseert dat Gadzuric al ruim half zijn leven in de USA woont, en wat er in die jaren aan indrukken allemaal over die jeugdherinneringen heen is gestapeld.
 |
| CHICAGO, IL - APRIL 13: Carlos Boozer #5 of the Chicago Bulls puts up a shot against Dan Gadzuric #50 of the New Jersey Nets at the United Center on April 13, 2011 in Chicago, Illinois. The Bulls defeated the Nets 97-92. (Image credit: Getty Images via @daylife) |
Hij
kwam al snel in de Kernselectie, daarna in die van Rayon West.
“Michael Kool en zijn Pa, die waren best belangrijk voor me; kwamen
me altijd ophalen als we ergens naar toe moesten... Michael was goede
springer, toen al!” herinnert hij zich ook nog. Als coaches bij
Jumpers noemt hij Frank Egelie en, wat later, Jan Lievaart.
Daarna
ging het snel: hij werd bekender als groot talent. Ikzelf (AD)
coachte in die jaren de Kernselectie van Rotterdam. We speelden op
het Rayon Toernooi tegen Den Haag en dat was, zowel wat betreft
lengte als talent geen partij. Tweemaal gebeurde in die wedstrijd
hetzelfde: zowel in de eerste helft als in de tweede, walste Den Haag
over Rotterdam heen. Maar in de loop van elke helft kwamen de
Rotterdammers door hard werken redelijk terug. Tweemaal was het
Gadzuric die daar eigenhandig met spurts van 10-0 een einde aan
maakte; steals, blocks, rebounds en dunks, de Rotterdammers wisten
nauwelijks wat hen overkwam. Dan kwam in de Nationale Jeugdselectie
van Ben Ponsioen, en werd samen met Peter van Paasen naar ABCD-Camp
in de USA gestuurd. Dat was toen een van de hoogst aangeschreven
kampen, zeker ook voor het Amerikaanse toptalent.
Er
volgde een korte periode bij Leiderdorp, die helemaal misliep, en
ertoe leidde dat Gadzuric en Kool het grootste deel van het seizoen
geen competitie meer konden spelen. Ze trainden mee met de
Jumpers-Heren van Jan Lievaart. Ondertussen
werd de vriendenkring van Haagse Basketballers van ongeveer gelijke
leeftijd steeds groter; hij noemt bijvoorbeeld Mourad Zorgui van TTD
uit die groep.
Het
werd wel duidelijk dat, wilde Dan het beste van zijn talent maken, er
iets moest gebeuren. Eigenlijk waren de twee opties toen: High
School, Prep School of Junior College. Ben Ponsioen en Rob Meurs
zorgden ervoor dat hij goed terecht kwam. Het werd High
School
op Governor
Dummer Academy
in Byfield
Massachusetts
, en daarmee eindigden de Haagse Basketball Jaren van Dan Gadzuric.
Hij
kwam nog wel de meeste zomers een tijdje terug naar Den Haag. Hij
speelde in 1994 zelfs mee op het grote Reebok BlackTop Series
Toernooi dat Jan Lievaart en ik organiseerden op 'Plein' in hartje
Den Haag. Daar moeten ergens nog beelden van bestaan...
De
tijd bleek wat kort; Teammanager Matthijs Groot klopt op de deur van
de Suite die Gadzuric voor eigen rekening in het hotel in Tallinn
heeft gehuurd “Eten mannen!”. Ik vraag Dan nog “En bevalt het
spelen bij het NT?”. Hij antwoord best enthousiast. Dus ik vraag
“Dus volgend jaar doe je weer mee?!”. “Ja zeker!” is zijn
antwoord.
De
volgende avond husselt hij voor wat hij waard is. Zeker in de rebound
en rond de ring staat hij zijn mannetje. Maar echt in
'top-game-shape' is hij nog niet, dat blijkt vooral uit het flinke
aantal schoten dicht bij de basket dat hij mist. Met 2-3 weken meer
in de benen, was hij waarschijnlijk niet te stoppen geweest...
Ik
besloot wat later om mijn aantekeningen te bewaren tot de volgende
gelegenheid om met hem te praten. Die kwam er in 2012 helaas niet. Na
een rommelig seizoen met weinig NBA-wedstrijden en (weer) een
onduidelijke contractsituatie besluit hij niet naar Nederland te
komen voor het NT. Heel jammer, want met hem had ik het nog weleens
willen zien..!
| HBV The Jumpers: 50 jaar – programma 20 oktober | |||||||||||||||||||||
HBV
The Jumpers: 50 jaar – programma
HBV
The Jumpers: 50 jaar – programma
HBV
The Jumpers
startte in oktober 1962 als een besloten schoolvereniging.
Nu – 50 jaar later – is het een volwassen, gezonde en actieve vereniging! Dit seizoen staat in het teken van het vijftigjarig bestaan met diverse leuke activiteiten. We beginnen de jubileumactiviteiten op zaterdag 20 oktober 2012. Hieronder het programma dat in sporthal ’t Zandje plaatsvindt.
Programma
20 oktober 2012 – sporthal ‘t Zandje
| |||||||||||||||||||||
Het was nog lang rumoerig en gezellig in 't Zandje....
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten