Femke van der Laan Interviewt haar Echtgenoot Eberhart -toen nog bij leven en Burgemeester van Amsterdam
CITAAT(Song van Nazareth):"It's Better To Have Loved And Lost, Than Never To Have Loved At All"
De onderstaande Column van Femke van der Laan in het Parool (gevonden via Topic.nl) triggerde mij tot het maken van deze Post. Onderaan Links naar veel meer Parool en Femke van der Laan.
Dat ik hem nooit meer zal zien, dringt maar mondjesmaat door
Ik dacht altijd dat ik het woord 'nooit' wel begreep. Niet nu, niet straks, ook niet volgend jaar of alle jaren daarna: nooit meer. Een volstrekt heldere betekenis.
Maar langzaam kom ik erachter dat mijn begrip van 'nooit' is blijven steken bij 'voorlopig even niet'. Niet nu, waarschijnlijk ook niet straks, maar als je nou netjes blijft wachten, misschien binnenkort wel een keer.
De dood en nooit zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat is iets wat ik ook begreep. Met mijn hoofd althans; mijn hart is blijven wachten. Het besef dat ik hem nooit meer zal zien, dringt maar mondjesmaat door. Nooit is te lang om in een keer te kunnen bevatten.
De dood en nooit zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat is iets wat ik ook begreep. Met mijn hoofd althans; mijn hart is blijven wachten. Het besef dat ik hem nooit meer zal zien, dringt maar mondjesmaat door. Nooit is te lang om in een keer te kunnen bevatten.
"Jullie drinken niet alleen vandaag geen koffie samen, maar nooit meer."
In de routine van alledag krijg ik vaak een glimp te zien van wat nooit nou precies betekent. Op hoogtijdagen verstopt het grote lange nooit zich juist.
Op de ochtenden dat mijn telefoon piept - 'Het zal vandaag wel extra moeilijk voor je zijn' - houdt het nooit zich schuil achter de drukte die bij bijzondere dagen hoort.
Op de ochtenden dat mijn telefoon piept - 'Het zal vandaag wel extra moeilijk voor je zijn' - houdt het nooit zich schuil achter de drukte die bij bijzondere dagen hoort.
Het nooit komt pas weer tevoorschijn in de rust en stilte, en tikt dan zachtjes op mijn schouder: je maakt nu wel zo leuk die lasagne, maar hij zal er nooit meer van eten hoor.
Heel even overzien mijn hoofd en hart dan hoe lang het is: nooit. Niet nu, niet straks, ook niet volgend jaar of alle jaren daarna. Waarna ik het besef bedek onder een flinke laag kaas.
Nooit laat zich nog het liefste zien in de randen van de dag. Tijdens de momenten dat we samen waren. 's Morgens vroeg, in de keuken, laat nooit graag van zich horen: hij zal niet alleen vandaag geen sap voor je persen, maar nooit meer. Jullie drinken niet alleen vandaag geen koffie samen, maar nooit meer.
Niet nu, niet straks en ook niet volgend jaar of alle jaren daarna. Dan gaan de laatste slokken koffie te snel naar binnen om maar aan de dag te kunnen beginnen, met al z'n drukte en gedoe, zodat het woord 'nooit' weer de betekenis krijgt die mijn hart aankan: 'voorlopig even niet'.
Heel even overzien mijn hoofd en hart dan hoe lang het is: nooit. Niet nu, niet straks, ook niet volgend jaar of alle jaren daarna. Waarna ik het besef bedek onder een flinke laag kaas.
Nooit laat zich nog het liefste zien in de randen van de dag. Tijdens de momenten dat we samen waren. 's Morgens vroeg, in de keuken, laat nooit graag van zich horen: hij zal niet alleen vandaag geen sap voor je persen, maar nooit meer. Jullie drinken niet alleen vandaag geen koffie samen, maar nooit meer.
Niet nu, niet straks en ook niet volgend jaar of alle jaren daarna. Dan gaan de laatste slokken koffie te snel naar binnen om maar aan de dag te kunnen beginnen, met al z'n drukte en gedoe, zodat het woord 'nooit' weer de betekenis krijgt die mijn hart aankan: 'voorlopig even niet'.
Tot het avond wordt en ik het grote lange nooit in zijn volle omvang zie zitten, in de stilte van de vraag naar mijn dag die niet wordt gesteld.
Wat zou ik ook moeten zeggen? "Nou, jij was dus nog steeds dood vandaag en wij aten lasagne. En wie weet pers je morgen weer sap voor me."
Femke van der Laan (39) schrijft wekelijks over haar leven in de stad na de dood van haar echtgenoot Eberhard, de burgemeester van Amsterdam die op 5 oktober 2017 overleed.
Wat zou ik ook moeten zeggen? "Nou, jij was dus nog steeds dood vandaag en wij aten lasagne. En wie weet pers je morgen weer sap voor me."
Femke van der Laan (39) schrijft wekelijks over haar leven in de stad na de dood van haar echtgenoot Eberhard, de burgemeester van Amsterdam die op 5 oktober 2017 overleed.
Nog eentje: 'Voor-mij-is-het-het-minst-erg-dat-papa-dood-is'
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten