Mijn Passie? Delen(want 'Gedeelde Vreugd=Dubbele Vreugd & Gedeelde Smart=Halve Smart).Zie mijn Blog-bijdragen dus als mijn middel om wat me interesseert te delen. Als Links, Reposts, en regelmatig in de vorm van Column, Analyse of Commentaar & al dan niet bijtend, ironisch, of roerend statement. Mijn intentie is iedere dag iets van waarde door te geven...
Ik krijg ook graag feedback; dus Volgen en Reageren stel ik zeer op prijs!
Mohamed Kherrazi opgenomen in selectie Orange Lions
Mohamed Kherrazi is door bondscoach Maurizio Buscaglia
geselecteerd voor de eerste EK- kwalificatiewedstrijden van de Orange
Lions. De forward is onderdeel van een 14-koppige selectie. De Orange Lions beginnen in februari aan de kwalificatiewedstrijden
voor het EK van september 2021. Nederland begint op 21 februari met een
uitwedstrijd tegen Turkije, waarna twee dagen later een thuiswedstrijd
tegen Kroatië wacht. Die ontmoeting wordt afgewerkt in Almere. Zweden
completeert de poule, die ploeg is in november voor het eerst de
tegenstander. De beste drie landen van de poule plaatsen zich voor
EuroBasket 2021. De volledige selectie van de Orange Lions:
Bryan Alberts (Djurgardens IF), Worthy de Jong (ZZ Leiden), Yannick Franke (Hamburg Towers), Shane Hammink (Donar), Mohamed Kherrazi (Landstede Hammers), Charlon
Kloof (Ormanspor), Jito Kok (Mechelen Kangoeroes), Nathan Kuta (Limburg
United), Olaf Schaftenaar (ZTE Real Canoe), Roeland Schaftenaar
(Ionikos Nikaias), Thomas van der Mars (Heroes Den Bosch), Leon Williams
(Donar), Keye van der Vuurst de Vries (Filou Oostende), Joey van
Zegeren (Tau Castello)
Op naar Zwolle voor Landstede Hammers vs. Ventspils(LAT)
De tijd vliegt, vooral 'When you're (not) having fun', en dat gaat zeker voor mij ook deze winter weer op. En aangezien ik me vast had voorgenomen de Landstede Hammers in hun eerste echt Europacup Seizoen tenminste een keer live te gaan bekijken, betekent dit dat ik zo de auto in spring om de laatste gelegenheid aan te grijpen en de daad bij het voornemen te voegen.
De regerende Nederlandse Kampioen Basketball speelt immers vanavond alweer de laatste thuiswedstrijd van dat eerste Seizoen Europees Clubbasketball, tegen het niet geringe Ventspils uit Letland. Uitgerekend een tegenstander waartegen de Hammers uit een grote nederlaag leed (111-74) en die tot op heden veel van die grote overwinningen boekte tegenover slechts een enkele nederlaag.
Waarom dan toch ook die lange rit gaan maken over die ongetwijfeld verkeersdrukke diagonaal door Nederland?
Ten eerste omdat ik denk dat de Hammers er alles aan zullen doen om van deze laatste thuiswedstrijd wel een hele leuke en wellicht spannende te maken.
Ten tweede omdat ik in veel van mijn stukken altijd mijn liefde voor Internationaal Basketball uit, en de - in mijn ogen - plicht en noodzaak voor Nederlandse Clubs om op het Europese Platform deel te nemen als het recht om dat te doen er is. Landstede Hammers doet dat dit seizoen, en dan moet ik (tenminste een keertje) komen kijken ook.
Ten derde omdat ik niet naar basketball ga kijken om een team - mijn team - te zien spelen, maar beide teams die er spelen. En Ventspils uit Letland speelt - met slechts drie Buitenlanders/Amerikanen en verder slechts Homegrown Letten - ongetwijfeld aantrekkelijk basketball, want Lets Basketball is over het algemeen een zeer aantrekkelijke variant van het mooiste spelletje dat er bestaat.
Ik hoop dat veel Echte Basketball Liefhebbers uit de Zwolse Regio en van ver daar buiten ook naar het prachtige Theater van de Sport in Zwolle zullen komen en van een mooi pot basketball zullen genieten.
Tot vanavond!
(AD)
Ook leuk: Dubbelinterview van de Stentor met de Gebroeders Nigel & Devon van Oostrum, eindelijk (weer) verenigd spelend in een team bij Landstede Hammers Basketball:
Zwolse broers Van Oostrum delen de passie voor basketbal en papegaai Kiki
Nigel en Devon Van Oostrum zijn basketbalbroers bij Landstede
Hammers. Nu de twee voor het eerst in járen weer eens samen spelen,
hebben ze ontzettend veel lol samen. Een familieverhaal over liefde voor
de sport, het nomadenbestaan en papegaai Kiki.
Tom Wildvank
Met
een brede grijns zit Devon van Oostrum (26) thuis op de bank bij grote
broer Nigel (29). Dé bank? Ja dus. Het is de bank waarop de twee na de
hereniging bij Landstede Hammers vele uurtjes samen hebben doorgebracht.
Devon sliep zelfs nog eventjes op de sofa, in afwachting van zijn eigen
appartementje. Nou is de point-guard als rasechte basketbalnomade
(dertien clubs in tien jaar) heus wel iets gewend, maar écht lekker ligt
dat natuurlijk niet. ,,Gelukkig hebben Kiki en ik nu een eigen plekje
in Zwolle'', grinnikt Devon van Oostrum.
Cadeautje tegen de eenzaamheid
Voor
de goede orde; Kiki is niet zijn vriendin. Het is een papegaai. Zo'n
grote, met felle kleuren. De broers vermoeden wel dat het een vrouwtje
is, maar zeker weten doen ze dat niet. Een cadeautje van mams tegen de
eenzaamheid, op het moment dat Devon aan huis gekluisterd was met een
zware knieblessure. Sindsdien voeden de broers het beestje samen op. Vat
dat vooral niet te lichtzinnig op. ,,Vorig jaar zat Devon nog in
Litouwen en logeerde Kiki zolang bij mij'', vertelt Nigel quasi-serieus.
,,Het is net een baby, vraagt voortdurend aandacht. En je zit constant
poep achter haar op te ruimen. Dus alleen daarom al was ik blij dat
Devon bij ons kwam spelen.''
Het
is me wel een verhaal, dat van de familie Van Oostrum. In het kort komt
het hier op neer: het Groninger gezin zit voor studie van vader Duco in
de Verenigde Staten, waar Nigel wordt geboren. Eenmaal terug in
Nederland komt Devon ter wereld. Niet veel later emigreren de Van
Oostrums naar Sheffield. Daar vindt senior werk aan de universiteit,
wordt met Sam de derde telg geboren en groeien de jongens op.
Basketballen doen ze bij de Sheffield Sharks, voetballen bij de lokale
trots. Devon blijkt zelfs een verdienstelijk doelman, schopt het tot
Sheffield United. ,,Toch vond ik keepen maar saai. Sta je de hele
wedstrijd in de regen om drie balletjes tegen te houden. Dan liever
lekker warm in de zaal.''
Het is net een baby, vraagt voortdurend aandacht. En je zit constant poep achter haar op te ruimen -Nigel van Oostrum, over papegaai Kiki
Als
de broers va-banque voor basketbal kiezen, gaat het ineens hard. Nigel
gaat studeren en spelen op de Franklin Pierce University in de Verenigde
Staten. Toptalent Devon tekent een langjarig contract bij het Spaanse
Baskonia. Uiteindelijk komt Nigel na zijn Amerikaanse collegetijd via
Den Helder en Leeuwarden in Zwolle terecht, terwijl Devon met een
koffertje door heel Europa trekt. Noem een land en de kans is groot
dat-ie daar gespeeld heeft. Kroatië, Finland, Griekenland, Macedonië,
Litouwen.
Dubbele paspoorten
De
broers hebben dubbele paspoorten, spreken meerdere talen en zien veel
van de wereld. Een rijk leven. Toch heeft het nomadenbestaan soms een
keerzijde. ,,Het gekke is dat je niet echt een 'thuis' hebt'', stelt
Nigel. ,,Onze ouders wonen nog in Sheffield, veel familie zit in
Nederland en ons broertje Sam studeert nu in Amerika. We hebben
woensdagavond nog tot laat samen via een stream naar zijn wedstrijd
zitten kijken.''
De
broers genieten zienderogen van elkaars aanwezigheid. Dat is niet meer
gebeurd sinds hun vroege tienerjaren bij de Sheffield Sharks, waar vader
Duco de coach was. En op het veldje vlakbij huis, waar flinke duels
zijn uitgevochten. Nu gebeurt dat opnieuw, in de Landstede Sportcentrum.
Nigel en Devon staan zondag weer samen in de hal. Dan komt Donar naar
Zwolle. Of de hereniging tot een halfjaar beperkt blijft of na de zomer
een vervolg krijgt, weet niemand. In de wereld van overwegend
kortdurende contracten is het als basketbalprof altijd maar weer de
vraag waar je volgend seizoen speelt. En dus bestaat de kans dat het
co-ouderschap van Kiki nog wel even voortduurt. ,,Wist je dat papegaaien
wel dertig jaar kunnen worden?'', schatert Devon.
Nog een sombere observatie: in de jaarlijkse Global Democracy Index van de Economist Intelligence Unit, halen de Verenigde Staten al een paar jaar niet langer de top-20. In de laatste editie zakten ze zelfs vier plaatsen, naar 25, en vallen nu in de categorie ‘gebrekkige democratieën’.
Die index is een soort rapportcijfer dat op zestig criteria is gebaseerd, gegroepeerd rond thema’s als politieke cultuur, civil liberties, verkiezingen, politiek participatie en het functioneren van de publieke sector. Bovenaan staan steevast fijne Scandinavische landen, Nederland staat op 11, en ver onderaan bungelen Syrië en Noord-Korea. Ook als je er andere lijstjes bij pakt, zoals The Human Freedom Index of de Human Development Index, is de conclusie onvermijdelijk dat vrijheid, voorspoed en democratie deze decade er stelselmatig op achteruit gegaan zijn, zelfs in „een waanzinnig gaaf land” als Nederland (dixit premier Rutte)."
De jaren 10: hoe de geopolitiek oprukte in de wereld
Veiligheid Hoe maakt de Pax Americana plaats voor een nieuwe orde waarin afspraken minder tellen dan ‘ieder voor zich’? Wat zijn de grote ontwikkelingen die die overgang markeerden? Ko Colijn maakt de balans op van de laatste decade.
Er
staan 175 mensen op de groepsfoto, die afgelopen maandag in Los
Angeles werd gemaakt. 126 mannen, 46 vrouwen - een is van karton. Maar
daarover later meer. De groep heeft zich in een halve maan rond een
manshoog Oscarbeeld opgesteld. Rechts naast het beeld zit Kobe Bryant,
voormalig ster van de Los Angeles Lakers. Hij is voor een basketbalster
een ingetogen 1,98 meter lang, maar het was een goed idee om een stoel
voor hem te zoeken. Daarmee krijgen de mensen achter hem een kans. Wat
deed hij daar trouwens?
De
gelegenheid was de jaarlijkse klassefoto van de Oscargenomineerden die
wordt gemaakt bij de Oscarlunch, een maand voor de uitreiking (dit jaar
op 4 maart). Fotograaf was Todd Wawrychuk, gespecialiseerd in gala's en
een veteraan van zowel de Oscars als de Golden Globes. De fotograaf was
niet verantwoordelijk voor de opstelling. Die taak lag bij actrice Laura
Dern, lid van het bestuur van de Academy, die na de lunch de namen van
de genomineerden opnoemde en ze naar hun plek dirigeerde.
Gekozen wordt voor een democratische opstelling, waarbij de supersterren
en de makers van de beste korte documentaire door elkaar staan. Dat
maakt van de foto een jaarlijkse 'Waar is Meryl?' Meryl Streep staat,
met haar recordbrekende aantallen nominaties, inmiddels op 21 van dit
soort foto's, sinds 1978 (The Deer Hunter).
Ze
staat helemaal achteraan, rechts van het midden, pal achter acteur
Willem Dafoe en naast Greta Gerwig, regisseur van Ladybird. Op die
achterste rij, links van het midden, vinden we ook de Nederlander Hoyte
van Hoytema, director of photography van het oorlogsdrama Dunkirk en de
eerste Nederlandse cameraman die genomineerd is. Op de site van BBC News
werd Van Hoytema er nog even uitgelicht in een artikel met de titel:
'11 things we spotted in the Oscars class photo'. De cameraman droeg een
shirt met korte mouwen en was daarmee de enige man die zijn biceps
toonde. Aldus de BBC.
Er zijn meer fotografen aanwezig, maar er
worden twee officiële groepsfoto's verspreid via de Oscarorganisatie: de
serieuze en de fun-versie, waarbij de genomineerden worden uitgenodigd
te zwaaien en gekke gezichten te trekken. Bij de lunch draagt iedereen
een naamkaartje en dan is het de bedoeling dat Steven Spielberg (even
rechts van Streep) dat ook doet. Het is duidelijk dat iedereen van de
fotograaf de instructie heeft gekregen zijn kaartje af te doen voor de
foto.
En dan mag
deze lunch een democratische opzet hebben, journalisten die erbij waren
schreven dat de aanwezigheid van Kobe Bryant een golf van opwinding door
de rijen liet gaan. Er is toch kennelijk roem van de buitencategorie.
Bryant is genomineerd als producent van de korte animatiefilm Dear
basketball en daarmee de eerste NBA-speler in de geschiedenis die in
aanmerking komt voor een Oscar.
De meeste aandacht ging naar een
89-jarige regisseur die niet aanwezig was. Agnes Varda (in de orgie van
jaarlijkse Oscar-trivia willen we niet nalaten te melden dat het hier
de oudste genomineerde in de geschiedenis betreft) was met haar
coregisseur en kunstenaar JR genomineerd in de categorie 'Beste korte
documentaire' voor Visages Villages. Ze maakte haar eerste speelfilm in
1955.
De
regisseur bleef thuis voor de lunch, maar JR had een levensgrote
kartonnen Varda bij zich. Drie zelfs, blijkt na bestudering van de
foto's die bij de lunch werden gemaakt, wat op zijn minst bewijst dat JR
geen gemakzuchtig mens is. Op de rode loper stond hij naast een Varda
die een poging lijkt te doen zijn hoed van zijn hoofd te trekken. Op een
tweede Varda had de regisseur een kat in de handen; deze Varda ging van
hand tot hand om als centraal punt in groepsfoto's te dienen.
Voor de groepsfoto had JR een Varda bij zich met een wat getergde
uitdrukking. Ze staat daar op de achterste rij, naast Meryl Streep en
Greta Gerwig, en JR zelf, die haar overeind houdt. Ze lijkt te denken:
'Wat doe ik hier?'
En zo waren, in een zaaltje waar Meryl Streep
en Steven Spielberg aanwezig waren, een niet overdreven lange
basketbalster en een hoogbejaarde regisseur van karton de grootste
sterren.
"............ Maar de macht van Europa als rechtsstaat geldt ook steeds meer
extern. Europese landen waren vroeger supermachten. Daarna nam
Amerika die rol over. Na 1945 was Amerika de enige militaire macht
die Europa veiligheid kon bieden. Dat verandert nu. De Amerikanen
willen die rol niet meer spelen. Aan de andere kant komt China
langszij.
Amerika en China cirkelen om ons heen. Beiden willen de rijkste en
grootste zijn, die de meeste spullen verkoopt en data controleert.
Zij zien Europa als lekkere kruimel. Wat doen we daarmee? Laten we
ons uiteenspelen of houden we ons Europese model overeind? Pascal
Lamy, oud-topman van de Wereldhandelsorganisatie, denkt dat we geen
keus hebben. Behalve samen optrekken. „Anders moet ik straks tegen
mijn kleinkinderen zeggen: sorry, maar we moesten kiezen tussen het
Amerikaanse systeem en het Chinese systeem.”
Confrontatie en macht
Europa moet een strategie hebben voor een wereld die steeds meer
draait om confrontatie en macht, en minder om consensus en
multilateralisme. Maar op welk terrein hebben we echt macht? Militair
niet. Het moeilijke debat over de Europese defensie barst nu pas los.
Economisch hebben we wel macht. En meer dan je wel eens denkt.
Anu Bradford, hoogleraar aan Columbia Law School, noemt Europa een
„economische supermacht”. Ze begrijpt niet waarom we dat zelf
altijd debunken. Soft power is ook power. Europa is een van
de grootste markten ter wereld: 500 miljoen burgers. Wereldwijd
willen bedrijven producten en diensten in Europa verkopen. Maar dan
moeten ze wel aan onze regels voldoen. Die zijn streng. Die bedrijven
smeken hun eigen regeringen om onze wetgeving over te nemen. Anders
moeten ze aan meerdere regelsystemen voldoen. Daar worden ze
knettergek van. In haar artikel The Brussels Effect schrijft
Bradford dat je bij McDonald’s in Amerika geen zachte plastic
speeltjes voor je kinderen meer krijgt, omdat de EU die heeft
verboden. Facebook en Google houden wereldwijd Europese regels voor
databescherming aan – ook in landen die minder strikt zijn dan wij.
Je kunt zeggen: dat zijn marktregels. Maar daarin liggen onze
normen en waarden besloten. Dat wij genvoedsel afwijzen,
cosmeticatests op dieren en kinderarbeid. Dat we het klimaatakkoord
van Parijs respecteren. Zo projecteren wij, als grote, goed
gereguleerde markt, macht tot ver buiten onze grenzen........ ...."
**
Lees het hele NRC-artikel van Caroline de Gruyter:
Europa, begrijp nu eens: soft power is echte macht
Europa
In Europa zijn regels heilig én worden ze keihard afgedwongen. En in
de regels liggen onze normen en waarden besloten. Dat is Europa’s
sterkste kaart, schrijft Caroline de Gruyter.
Cartoon van 'Kamagurka' op NRC.nl, meer 'K' op NRC.nl --- Hier ---
SHARTIE AART DEKKER
xx Jaar na 'Fuck the Bolk' wordt Nederland nog steeds Gegijzeld door de Fictie dat We Geen Immigratieland Zijn...
En daar was'ie weer: 'de Migratie-discussie'. Terwijl de arbeidsmarkt kraakt in zijn voegen; vooral waar het om de publieke sector gaat - de vragen wie onze kinderen moeten opleiden, of uit de shit moeten helpen als er problemen zijn, wie er voor ons en onze ouderen moeten zorgen, en wie er voor orde en gezag en de bestrijding van criminaliteit moeten zorgen, (en dan noem ik dus nog lang niet alle sectoren waar geen mensen meer voor te vinden zijn), worden al langere tijd niet beantwoord door politiek & overheid - het geld klotst bij de overheid over de plinten, toch gaat het niet daarheen waar het het hardst nodig is, en tegelijkertijd...
...poken politici van 'dezelfde kleuren' - vooral van Rechts tot en met Ultra-Rechts dus; van Baudet, via Wilders, 'Lullenaar/Flutte-Rutte' en zijn Witte Klaas Dijkhoff, tot en met 'CDA-Wannabees' als Woppe Hoekstra - het Migratievraagstuk maar weer eens op...
...terwijl Nederland al meer dan een Halve Eeuw een Immigratieland was, is en nog heel lang zal blijven! Dus zo'n 30-40 Jaar nadat 'Fucking' Bolkenstein (op Rechts) en Scheffer (over Links) met zijn 'Multiculturele Drama' de toon zetten, is er er in wezen niets veranderd; Nederland doet alsof het GEEN IMMIGRATIELAND is, terwijl HET DAT WEL IS(!)EN de Migratie wordt niet goed geregeld - en 'dus' de Integratie ook niet - terwijl dat natuurlijk is wat er zou moeten gebeuren...
...en Ieder1 die herkenbaar is - bijvoorbeeld via huidskleur of (achter-)naam - als Niet-Autochtoon - tenminste velen daarvan, in veel te veel situaties - betaalt er het gelag voor, naast de Samenleving (en zelfs de Economie) als geheel natuurlijk; want die draait er ook niet optimaal door...
Er komen weer Verkiezingen aan; zou er nu eindelijk eens een beetje zindelijk en constructief kunnen worden nagedacht zonder potentieel electoraal gewin in gedachten?!? Dat is zo NODIG!!
(AD)
Naar aanleiding van (naast de Cartoon van Kamagurka) o.a. de onderstaande artikelen:
De
toekomst verrast, telkens weer. Neem de basis van de samenleving: wij
met z’n allen. De veronderstellingen van rustige bevolkingsgroei kloppen
niet meer. Dat schrijven zes onderzoeksinstituten die in opdracht van negen ministeries een bevolkingsverkenning tot 2050 uitvoeren.
„De afgelopen jaren heeft de immigratie een niet voorziene recordomvang
bereikt, is de ontwikkeling van het gemiddelde kindertal achtergebleven
bij de verwachtingen en stagneert de stijging van de
levensverwachting.” Zelfs de deskundigen klinken verrast.
Tussen 2000 en 2009 telde het CBS 119.000 immigranten
gemiddeld per jaar. Tussen 2010 en 2019 was dat gestegen naar 201.000.
De komende tien jaar raamt het CBS hun aantal op gemiddeld 296.000 per
jaar.
Nog een citaat uit de rapporten van de onderzoeksinstituten
die vorige week zonder tamtam naar de Tweede Kamer gingen. Er is een
knappe voorraad demografische kennis, „maar weinig studies gaan
specifiek in op de gevolgen van ontwikkelingen in kindertal,
levensverwachting en migratie wanneer deze zich niet gematigd
ontwikkelen maar juist sterk stijgen of dalen.” En dat is wat nu
gebeurt.
Bevolkingspolitiek spreekt niet zo tot de verbeelding als
klimaat. Terwijl ze wel wat gemeen hebben: zoals de
langetermijnoriëntatie. En er is ook samenhang. Logischerwijs zou
klimaatpolitiek beginnen met bevolkingspolitiek: minder mensen erbij op
aarde betekent minder vervuiling. Maar dat is om religieuze, culturele
en economische redenen een taboe. Wat ook niet helpt: klimaatpolitiek
heeft een ‘links’ imago (anti-oliegiganten, hogere lastendruk),
bevolkingspolitiek heeft een ‘rechts’ imago (antimoslim). De politieke
polarisatie maakt gemeenschappelijk beleid op beide onderwerpen tot nu
toe een fata morgana.
Toch zal het moeten. Bevolkingsomvang en
klimaat zijn actualiteiten die iedereen raken en waaraan geen burger
zich kan onttrekken. Hoe dat beleid eruit moet zien? Niks doen is altijd
een optie. Je kunt met migratiequota werken. Je kunt eisen stellen aan
opleidingsniveaus.
Kom je in conflict met de Europese Commissie en
het Europees Parlement als je het vrije verkeer van personen in de
Europese Unie aan de orde stelt? Uiteraard. Maar ook ruzie is een
Europese kernwaarde. Bovendien is er altijd weer die mogelijkheid, of
dat politieke gevaar, dat bevolkings- en immigratiepolitiek kiezers wél
in vuur en vlam zet. Zoals hoogleraar Paul Scheffer vorige week in de Volkskrant zei: „Kijk naar de Brexit. Die is een direct gevolg van onsamenhangend immigratiebeleid.”
Mijn Leven in Muziek...It's Hard to Say You Love Someone (Something) whenDriving with the Brakes On, when Swimming with your Booots On...
'Muziek...dat gaat over Emoties...ALTIJD!' sprak een van mijn Beste Vrienden ooit...
En natuurlijk wist ik dat ook best, alleen soms komt iets even extra hard en definitief binnen...
Ik ben weer eens - the Story of My Life! - ergens in een lastige situatie gedoken, een situatie die lastig is voor Ieder1 die betrokken is, maar voor mij - in mijn omstandigheden, met mijn gezondheid - misschien nog net ff een tikkie lastiger...het weer op poten krijgen van een Basketballvereniging in Zwaar Weer...
En dan kan je heel veel doen, op punten ook nog best veel voor elkaar krijgen, in zo'n situatie staat Ieder1 onder druk, hebben veel mensen het zwaar en/of lastig, en kom je dus regelmatig in riskante situaties...kan het gemakkelijk clashen, crashen zelfs... Want het is nu eenmaal lastig...en dan gebeuren er dingen die beter niet kunnen gebeuren, werkt het lot ook nog weleens een beetje tegen, worden er dingen gezegd (of gedaan) die beter anders (of niet) gezegd (gedaan) kunnen worden...lastig!
Toevallig spuugde mijn Random Ipod/Wekker het bovenstaande nummer van Del Amitri, dat al decennia af en toe - al dan niet toevallig - voorbij komt uit...en toen kwam dat extra goed bij mij binnen...
Als eerste van een hele serie in het kader van Aart Digitaliseert:
AARD'S RAATPLAAD NR.1:
Wie Ziet U op deze Foto?
En Waarom Staan Ze Er Tezamen Op?
Tips:
-de Foto is genomen in 1994 (door Meike Ziegenhirt)
-de Oudste Jongeling op de foto is Jaap vd Put, die toen bij mij Stage liep in het Uitreiken van Prijzen. Zoals Ieder1 wel weet doet hij dat tegenwoordig als Bestuurslid Topsport van de NBB
-de andere drie Mannen hebben tenminste een Wapenfeit gemeen, naast de reden waarom ze op de foto staan...Wie weet welk feit ik bedoel? (Dat levert Bonuspunten op!)
De door de Rotterdamse Gemeenteraad aangenomen Motie van (Nacht)burgemeester Jules Deelder (Column Mirjam de Winter, Rotterdambijlage NRC 28 december 2019)
SHARTIE AART DEKKER
Een Motie van Jules Deelder 'tegen Vertrutting'; Aangenomen, maar Nooit Uitgevoerd - Rotterdam in 2019
Ik weet niet of het toeval is, maar minder dan drie weken haalde ik Maarten van Gent op in het Centrum van Rotterdam; een stukje verder zei hij "Kijk, in dat café zit altijd Jules Deelder"...en nu...
In de Rotterdam-bijlage van NRC stond onderstaande Column over het jaar 2019 in Rotterdam, natuurlijk kwam Deelder daar ook uitgebreid aan bod. Zo wist ik niet dat hij ter gelegenheid van zijn 70e Verjaardag de Gemeenteraad een keer mocht voorzitten, en dus al helemaal niet dat hij daar een Motie 'Tegen de Vertrutting' indiende en dat deze met algemene stemmen werd aangenomen...
Dat er van de uitvoering van die Motie helemaal NIETS terecht kwam...ach, dat is dan weer in het geheel niet verrassend...
Het was het jaar waarin de Hoekse Lijn (eindelijk) ging rijden, de Maastunnel (eindelijk) weer open ging en Museum Boijmans voor een langdurige renovatie de deuren sloot. Er kwam groen licht voor Feyenoord City en Aboutaleb kondigde zijn derde termijn aan als burgemeester van Rotterdam. De verkoop van Eneco leverde de gemeente meer dan een miljard euro op, waar tegelijkertijd vele miljoenen werden verloren aan het noodlijdende Warmtebedrijf. Een jaar ook waarin het aantal schietpartijen in de stad explosief toenam en rivaliserende ‘jeugdbendes’ op Zuid met elkaar op de vuist gingen. De Tweebosbuurt kwam in actie tegen de sloop van sociale huurwoningen en er werden plannen gepresenteerd voor nieuwe hoogbouw in het centrum en voor luxe woningen aan de Parkhaven. Rotterdam werd met Ahoy gekozen als locatie voor het Eurovisie Songfestival en de grootste windmolen ter wereld verrees op de Maasvlakte. Rechters maakten een einde aan de Rotterdamse milieuzone en schrapten ook het zogeheten ‘sisverbod’. De gemeente verbood de verkoop van lachgas in het centrum en er kwam een algeheel verbod voor het oplaten van plastic feestballonnen in de stad.
En 2019 begon op 1 januari met de gewelddadige dood van de Rotterdamse rapper Feis en eindigt op 31 december met de begrafenis van Jules Deelder. Over Deelder en wat hij betekend heeft voor de stad is inmiddels al veel gezegd, ook door burgemeester Aboutaleb en andere Rotterdamse politici. Speciaal voor hen zou ik daarom Deelders betoog tegen de „vertrutting” hier nog eens in herinnering willen brengen. Een betoog tegen het aanharken van de stad, de betutteling van haar inwoners, het toenemend aantal geboden en verboden en de verschraling van het nachtleven. Toen Deelder in 2014 voor een dag Aboutaleb mocht vervangen, diende hij een motie in. Een motie die unaniem door de gemeenteraad werd aangenomen, maar nooit is uitgevoerd. Ter ondersteuning van Deelders gedachtegoed en om het de Rotterdamse politiek nog maar eens in te wrijven, hierbij de letterlijke tekst:
Motie Wat maakt ‘t uit joh
De gemeenteraad van Rotterdam, bijeen in de vergadering 27 november 2014, ter viering van de 70ste verjaardag van Jules Deelder:
Constaterende dat: – Rotterdam toch wel de mooiste stad van de wereld is;
Overwegende dat: – Rotterdam voltooiing nadert, maar het altijd beter kan;
Verzoekt het college: – de dingen een beetje meer, weet je wel, op hun beloop te laten, En gaat over tot de orde van de nacht.
Jules Deelder Nachtburgemeester Rotterdam
Mirjam de Winter (@mirjamdewinter) is freelance journalist en stadsgids in Rotterdam.
Meer Columns van Miram de Winter op NRC.nl: --- Hier ---
Via dit Hoekje van mijn Blog, ben ik Boeken-Handelaar;
Te Geef Boek: Gratis/Tegen Verzendkosten(ophalen gratis) bij mij te verkrijgen Boeken, eBooks:
-TTD-Manifest 'Het Begon op Straat, Eindigt het ook weer op Straat'(2001, .pdf, voor de Early-birds, 1e 100 Gratis)
Zoek Boek: als je een specifiek Boek, tegen een Goede Prijs Zoekt, kan je dat -Hier- melden. Ik ga op Zoek, als ik binnen 2 weken iets voor je gevonden heb, hoor je dat.
Stef Bos zingt in 'Papa' "Misschien ben ik niet geworden wat jij wou". Mijn Pa zag in mij een in Wageningen opgeleide Ir; ik koos de IT. Waarschijnlijker alternatief: dat ik --naast duursporter (hardlopen, schaatsen, langlaufer, (berg-) wandelaar, en basketballer-- organisator, journalist, en/of cabaretier was geworden...
Ik ben een nogal idealistisch ingestelde persoon met een sociale inslag en probeer daar invulling aan te geven door mezelf in te zetten als vrijwilliger; iets doen voor anderen. Met een achtergrond die van jongs af aan het beoefenen van de prachtige sport Basketball omvatte, ligt het vrijwilliger zijn in het basketball natuurlijk voor de hand. Ik begon daar al jong mee, en ben daar tot de dag van vandaag (inmiddels al tientallen jaren). In al die jaren heb ik al van alles gedaan: vrijwilligersfuncties binnen Clubs, de Landelijke en Rayonale Bond, en heb daarnaast zelfstandig allerlei Toernooien, Wedstrijden en andere Activiteiten georganiseerd. Daarnaast schrijf ik ook over basketball in diverse Media. Tenslotte is mijn passie het vinden en helpen ontwikkelen van (Jeugdig Basketball-) Talent.
"Beste vriend, ik schrijf je een lange brief, want ik heb geen tijd om een korte te schrijven."Johann Wolfgang von Goethe Schrijven als hulpmiddel en uitlaat-klep, het duurde lang voor ik het doorhad; Schrijven werkt voor mij! Ik kan er mijn emoties mee kanaliseren, gedachten door ordenen en (beter door) overbrengen op anderen. Het gaat dan vaak om Basketball (belangrijk in mijn leven), Politiek (zowel een grote ergernis als betrokkenheid voor mij), Muziek, Cabaret, Boeken en Film, en alles dat met mensen te maken heeft zijn ook hobby's en/of fascinaties van me.
Nevendoel van Aart's Blog
Ik ben van mening dat er vandaag de dag te weinig gelezen wordt; kranten, magazines en lange diepgravende artikelen op het Internet...
Alhoewel ik me er heel goed van bewust ben dan mijn Blog die ontwikkeling niet zal keren, wil ik via deze blog toch proberen om mijn lezers (iets) meer te laten lezen. Dus deel ik -behalve eigen teksten- ook stukjes/artikelen&posts van kranten(o.a. NRC, Trouw, Volkskrant), Magazines(o.a. SI, ESPN), en content van Sites en uit mijn 'Oude Doos met Knipsels'. Een beperkte selectie van wat ik de moeite waard vind.
In de hoop dat - al is het maar af en toe een enkel iemand - deze waardevolle Media ontdekt, doorklikt en - vroeger of later - ook zelf naar die media gaat om te lezen...l leest er maar een persoon per post, een(1) stukje meer dan hij/zij anders zou hebben gedaan, dan is mijn moeite niet verspild.
(*) Mocht een van de bronnen van door mij gedeelde content vinden dat mijn delen onrechtmatig is, dan verzoek ik dat mij te melden.
Steun onze club TTD
Jarenlang stopte ik mijn ziel en zaligheid in de Haagse Inner-City-Basketballvereniging Team Ten Dreamers The Hague. We hadden veel succes, en waren een bijzondere, 'Multiculti-club' (and proud about it!) met veel talentvolle jeugd.
Doordat de gemeente Den Haag toegezegde steun uiteindelijk niet nakwam waren we genoodzaakt onze activiteiten te stoppen. Maar TTD slaapt slechts; ooit komen we terug! Steun ons daarbij door hieronder één of meer Sponsorloten te nemen bij de SponsorBingoLoterij! Clicken op de banner, en de rest wijst zichzelf!
Natuurlijk, het is spreken voor eigen parochie. Maar toch, ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik de Vriendenloterij een leuke loterij vind. Waarom? Omdat ik steeds vaker iets win; mijn 'Winlog' vanaf November 2014:
-nov'14: DVD-pack Penoza
-dec'14:DVD-pack Overspel (s1+2)
-dec'14: Boek'En uit de bergen kwam...echo'
-dec'14: Boek 'de MS van Tess'
-feb'15: DVD-pack Nieuwe Buren
-mrt'15: 2x Cadeaukaart Bloemen
-dec'15: 3x CadeaukaartRituals(2xEuro10,-), Gratis Lot
Dus het loont voor TTD en voor JOU; MEEDOEN ALLEMAAL! (AD)
Zit je op Google+ en wil je op de hoogte blijven van nieuwe TTD-ontwikkelingen? -Hier clicken- TTD-U16Kern rond 1996:
Basketball speelt een belangrijke rol in mijn leven. Toen ik 14 was zag ik voor het eerst een wedstrijd. Ik zag balkunstenaar Jerome Freeman voor Frisol/Rowic tegen (ik meen) Jugglers spelen; mijn leven was veranderd.
Het duurde nog wel even voor ik lid werd van Frisol/R, toen was 15. Het is niet zo dat Basketball voor mij 'alles' was (of is). Het is wel een belangrijk onderdeel; ik werd 'Basketballer', en dat zal ik blijven voor de rest van mijn leven. Daarbij maakt het niet eens veel uit dat ik zelf niet meer kan spelen; ik was Speler en nu doe ik andere dingen in het Basketball.
Hoe het Nederlandse Basketball reilt en zeilt, telt dus voor mij; het houdt mij bezig en ik zou graag beter zien gaan. Dus wil ik daar mijn steentje aan bijdragen.
Het kan zijn door Kinnesinne, Frustratie, Sensatielust, Domme Onwetendheid, Profileringsdrang, Persoonlijke Aversie, enzovoort; er wordt in en rond het Nederlandse Basketball nogal eens met modder gegooid. Daar baal ik weleens van.
Basketball is een schitterende sport; met voetbal de grootste teamsport ter wereld, spectaculair en een mooie metafoor voor het 'gewone leven'; alles zit erin.
Alleen weten in Nederland slechts relatief weinig mensen dat, en dat is jammer, want de sport Basketball verdient een groter en belangrijker podium in de Nederlandse samenleving.
O.a. daarom schrijf/deel ik, op deze Blog of in mijn column op www.iBasketball.nl .
Aanraders; Links naar Familie, Vrienden en Bekenden
Posts
