Hieronder de korte column die ik twee weken geleden schreef over de ziekenhuisopname van Randy Wiel, zie hieronder. Gisteren was hij weer (als toeschouwer) aanwezig bij de wedstrijd Rotterdam Basketball College vs. Apollo Amsterdam. Het was geruststellend hem daar weer te zien. Ik zag dat hij werd geïnterviewd door Radio Rijmond, hier is het interview in tekst. Via de link ook in audio.
Wiel: 'Zo snel mogelijk weer bij het team zijn'
Woensdag werd hij uit het ziekenhuis ontslagen. Donderdag zag hij zijn ploeg vanaf de tribune verliezen van Amsterdam. Coach Randy Wiel van Rotterdam Basketbal is aan het herstellen van de hartstilstand waardoor hij twee weken geleden werd getroffen. 'Ik wil zo snel mogelijk weer bij het team zijn. Dat is belangrijk.'
Wiel, die al jaren kampt met een hoge bloeddruk, stortte twee weken geleden plotseling in elkaar. De coach was drie weken 'vergeten' om zijn medicijnen in te nemen. 'De medicijnen moeten uit Amerika komen, maar werden niet bezorgd. Ik sla wel eens meer een dagje over. Ik zat gewoon naar televisie te kijken. Ik keek Pauw en Witteman en toen gebeurde het', vertelt Wiel na de wedstrijd Rotterdam - Amsterdam.
Hartstilstand'Mijn hart heeft zes minuten stil gestaan', gaat Wiel verder. 'Daarna hebben ze me vier dagen in een kunstmatige coma gehouden, tot alles weer normaal was. Ze dachten dat het een hartaanval was, maar het kwam door de hoge bloeddruk. Ik ben er goed uitgekomen. Daar heb ik geluk mee gehad.'
HerstelDe komende twee weken staan voor Wiel in het teken van herstellen. 'Ik ben nu weer voor 85 tot 90 procent de oude. Ik moet twee weken herstellen en een stress-test doen. Daarna mag ik weer aan de bak van de dokter.'
Ondanks de fysieke tegenslag wil Wiel zo snel mogelijk weer aan de slag. 'Ik mis de jongens. Je bent toch elke dag met ze bezig. Ik was benieuwd hoe ze speelden. Het was leuk om ze weer te zien.'
Audio-interview met Randy Wiel door Radio Rijnmond
'Shartie' (3): Randy Wiel...
Randy Wiel ligt in het ziekenhuis met hartklachten. Dit nieuws was er ineens, en op dezelfde dag won zijn team onder interim-coach Arjan de Bruin sensationeel en totaal onverwacht (tenminste, ik had het niet verwacht..!) haar pas tweede wedstrijd van het seizoen.
Misschien lag het aan deze ongelofelijke samenloop van gebeurtenissen want, laten we wel zijn, Randy ziet er altijd uit als 'Hollands Welvaren'; gezond, fit, relaxed, vrolijk en vriendelijk, niet iemand waarvan je verwacht dat hij het volgende moment '...in coma wordt gehouden in een ziekenhuis...' Maar dat zegt allemaal niets; iedereen kent er teveel voorbeelden van...
Ik heb al lange tijd een kladje klaar liggen om eens een column over de coach Randy Wiel te schrijven. Het is er nog nooit van gekomen, en ik ga dat ook nu niet alsnog doen, dat doe ik nog weleens als Randy weer fit langs de lijn staat, iets waarvan ik -en ik denk velen met mij- natuurlijk hoop dat snel weer het geval zal zijn!
Waarom dan nu toch een korte column? Omdat ik een beetje een vreemd, slecht te omschrijven gevoel had. Het enige daarvan waar ik mijn vinger achter kan krijgen is dat er zo weinig nieuws over de situatie is. Als je zoiets leest, of hoort, dan ga je natuurlijk op zoek: je kijkt wat beter in de krant, je bekijkt Teletext een paar keer vaker per dag, je zoekt overal waar er mogelijk wat te vinden is... En dan vind je...weinig! Het enige dat ik tot nu toe in het nieuws vond, was te vinden op iBasketball.nl en basketballplus.nl, Basketballleague.nl, en dan gaat het om een item van TVRijnmond en berichten uit de club waar Randy werkt (Rotterdam Basketball College). Voor alle zekerheid 'google-de' ik nog wat; maar nee, ik had echt alle items die in de algemene media beschikbaar waren gelezen...
Laten we wel wezen, Randy Wiel is niet zomaar iemand; hij was Olympisch Atleet, een grote basketballspeler (zowel bij UNC als in Nederland en bij het NT Heren), hij is al een leven (daarna) lang coach, en niet zo'n beetje succesvol ook (Assistent van Dean Smith, College Head Coach, Coach van het NT Heren met een aantal van de meest grote/spectaculaire overwinningen uit de Nederlandse Basketballhistorie, en behoorlijk vaak Nederlands Kampioen)! Voor mensen die minder goed op de hoogte zijn van Randy's levensverhaal kan ik het Verhaalvan Charis Sideris in Rebound #05 aanraden.
En toch is het nu (akelig) stil in de berichtgeving over hem...hoe komt dat? Het zal toch niet (alleen) liggen aan het feit dat de hele Nederlandse Basketballsport zo langzamerhand niet meer als 'nationaal nieuwswaardig' wordt gezien (en behandeld)!?!
Of ligt het aan de rol die Randy speelt? Ik bedoel daarmee dat hij iets van een 'outsider' heeft, dat kan aan mij liggen -misschien zie ik het helemaal verkeerd(?)- maar dat merk ik dan wel als dit stukje online staat... Hiermee bedoel ik dat velen hem natuurlijk 'kennen' van het basketball, dat velen hem weleens gesproken zullen hebben (hij is tenslotte een aimabel persoon), maar dat (wellicht, ik speculeer slechts) misschien veel minder mensen veel 'echt' contact met hem hebben, of het feit dat hij (ook weer 'in mijn ogen') niet zo'n typisch Nederlandse Coach is; hij lijkt in niets op het 'type Ton Boot' dat in Nederland weleens de norm lijkt (of moet ik zeggen 'leek') te zijn. Een vakman dus, maar op een 'niet Nederlandse wijze'...
In het bovengenoemdeinterview met Charis Sideris zegt Randy ergens “Ik heb eigenlijk maar een echte vriend”, toen ik dat las dacht ik even “Wat?!”
Buitenstaander of niet, Randy is een grote meneer in het kleine Nederlandse Basketballwereldje; hij ligt in het ziekenhuis, en hij verdient de (i.i.g: ONZE) aandacht!
Bij deze wens ik dus Randy Wiel een voorspoedig en volledig herstel!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten