Terug naar 'the Good Old Times'? Apollo Amsterdam wint van Z&Z Leiden

In 1978/1979 was ik ook een jaar Eredivisiespeler, of eigenlijk: Bankzitter bij een Eredivisieteam.

Het was een bijzonder team, dat wel; bij ons geen hele dure Amerikanen (al haalde onze NLDse Canadees Jim Zoet, een 2.17 lange Center met een Jumpshot, na het halve seizoen dat hij bij ons speelde, wel de NBA (bij Detroit). Ook hadden we de bliksemsnelle David Moore(22), die een plek in de NBA (Philadelphia) maar net, door wat tegenzittende omstandigheden, misliep. Hij werd, als Rookie-amerikaan, direct tweede Topscorer in de Eredivisie, met ruim 28 ppg, alleen AC Collins scoorde een paar punten meer. Kwa gemiddelde overtroffen trouwens Ed Murphy (36ppg) en Tony Parker Sr. (30ppg) die twee nog, maar zij kwamen pas halverwege 'binnen'. Onze andere twee 'buitenlanders', Martin Gijsbers (22, ook een NLDse Canadees en Desmond Dennis (22, later met een blessure vervangen door David Jones(22)) waren spelers die in de huidige Eredivisie niet zouden hebben misstaan, maar geen spelers die eruit sprongen.

Ik denk dat Moore en Zoet in de DBL van nu echt een maatje the groot (Zoet) en snel (Moore) zouden zijn. Tot zover onze buitenlanders, bij Frisol/R(owic) toen.

De andere spelers in dat team waren: Rene Ridderhof(18), Hans Heijdeman(18), Rijk Jan van Dongen(19), Erik Snijders(18), Aart Dekker(18), Marco de Waard(16), en Willem vd Bogaard(16).

De Eredivisie toen? Die zat op zijn absolute piek na jaren van 'boomen': je had EBBC Den Bosch, Parker Leiden (deze twee speelden later de Finale van de Play Offs, waarbij de laatste wedstrijd in de Leidsche Groenoord Hallen (de onlangs afgebroken veemarkt in het Centrum van Leiden) gespeeld werd voor 10.800 man publiek. Nationale Nederlanden Donar Groningen, Radio Musette Rotterdam, BOB Oud Beijerland, Delta Lloyd Landlust Amsterdam, 7UP Flamingo's Haarlem, Punch Delft, Brutus Jeans Amstelveen, en iedere ploeg had een aantal goede/ervaren Nederlanders, en een paar kleppers van Amerikanen, van een kaliber dat we in de DBL van nu al een paar jaar niet meer zien. Helemaal lekker zat het met het Basketball nog niet, blijkens het commentaar van Berend van Baak in het fraaie Basketball-Jaarboek 78/79 dat onder bezielende leiding van Mart Smeets in die jaren steevast uitkwam; hij zag (veel) fraaie hoogtepunten, een aantal duidelijke missers, maar vooral ook een aantal problemen met sponsoring en TV-tijd (ook toen al dus!) Letterlijk: “Geen enkel seizoen tot nu toe heeft bij mij de vrees weg kunnen nemen dat het elk moment afgelopen kan zijn met het mooie basketball.” Zijn vrees werd (deels) bewaarheid; achteraf kan je de conclusie trekken dat 78/79 het topjaar was, en dat daarna decennia volgden van langzame neergang, en dat pas in de 'Jaren-00' er weer een opgaande lijn ontstond, die op haar beurt door de crisis van 2008 werd afgebroken.

Terug naar 78/79. Wij waren uniek, niet zozeer omdat 'wij' het waren, maar omdat Frisol/Rowic onder leiding van onze coach Maarten van Gent, met al die jonge pikkies, in een serieuze Topcompetitie speelde, en nog redelijk mee konden doen ook. 'We' waren uniek, omdat niemand dat eerder deed, met zoveel jeugd meedoen in de Eredivisie. En in de decennia erna gebeurde het ook maar zelden dat een club iets soortgelijks aandurfde en er nog mee doorging ook, ook al kwamen er nederlagen, veel nederlagen!

Het leverde ook wat op: weer een jaar of wat later ging ik kijken bij de Challenge Round voor het EK in Antwerpen, en bij het WK in Spanje. Die Challenge Round (een kwalificatietoernooi met 10 landen voor deelname aan het EK van 12 teams) werd onder leiding van Vladimir Heger gewonnen; iets dat je zou mogen vertalen in een 10e, 11e plaats op een EK. Op het WK (voor het eerst met 24 landen) werd de kwalificatie bij de beste 12 van dat jaar, maar net (in een wedstrijd met meerdere verlengingen tegen Argentinië) en in mijn ogen onnodig, gemist. Waarom ik dat allemaal vertel? Omdat er in dat lange Internationale Seizoen in de zomer van 1986 regelmatig wedstrijden waren waarin 3 of zelfs 4 van die 'pikkies' van '78/'79 (tegelijk) op het veld, of zelfs in de starting five stonden.

Hoe het ons dat seizoen verging? Ja, we moesten een Degradatiewedstrijd spelen, in de Enk in Rotterdam tegen Punch uit Delft, maar die wonnen we wel! Tegenstanders toen? O.a. Toon van Helfteren, Jan Sikking, Pieter van Tuyll van Serooskerke; gepokt en gemazeld als Internationals, en Rudy Jackson en Billy Taylor; echt goede Amerikanen. Een kleine 2,5 jaar eerder versloeg dat team, bij het eerste van de vele oefenpotjes die we in die jaren tegen hen speelden, met 160-80 versloegen, in onze zaal... Uiteindelijk mocht ook Degradant Punch het seizoen erop weer in de Eredivisie meedoen, maar wij hadden het op eigen kracht voor elkaar gekregen, en daar had iedereen bij ons ontzettend veel van geleerd! En dat kwam dus jaren later terug bij het NT...

Wat is nu de moraal van dit verhaal?

Al jaren woekert 'de Amerikanendiscussie' als een soort veenbrand onder het Nederlandse Herenbasketball. Je hebt 'Voorstanders', en 'Tegenstanders', en af en toe springt er iemand van het ene naar het andere kamp over. De FEB-clubs maakten, nu zo'n jaar of 8-10 geleden, een soort 'Nederlandse Polderafspraak' waardoor we van de toen, de facto 8-10 buitenlanders per team, langzaam en stapsgewijs (de laatste stappen naar maximaal 4 nu, zijn zelfs sneller gemaakt), naar de huidige situatie (maximaal 4 Buitenlanders) zijn gegaan. Veel meer (vooral jonge) Nederlanders dus! Parallel daaraan voltrok zich een tweede ontwikkeling; niet alleen het aantal buitenlanders werd lager, ook het niveau en hun lengte ging met sprongen achteruit. Dit werd natuurlijk niet in het minst veroorzaakt doordat het budget in/van de DBL, onder andere door de financiële crisissen sinds 2008, gigantisch achteruit is gegaan (misschien wel met zo'n 70%!?). Toch denk ik dat al deze veranderingen een andere parallelle tendens (bijna) onzichtbaar hebben gemaakt: die van het feit dat de jonge Nederlandse Spelers, die al die vrijgevallen plaatsen in de DBL-teams hebben opgevuld, veel beter zijn geworden! Degenen onder hen die al wat langer meedoen, voornamelijk omdat ze goed genoeg waren, en (vaak ook) bij clubs speelden die beleidsmatig ruimte maakten voor dat soort spelers, die jongens maken het nu voor veel van de resterende Buitenlanders, veelal jonge jongens die net van college komen, best lastig om te slagen in de DBL, voor hen traditioneel toch vaak een opstapje naar beter...

En zelden was dat zo zichtbaar als afgelopen weekend in de Apollohal in Amsterdam, waar een team bestaande uit louter Nederlandse Spelers de Nummer-1 van het moment in de DBL, Zorg en Zekerheid Leiden, vakkundig een kopje kleiner maakte. Het verschil was slechts drie punten, maar dat was toch een beetje geflatteerd; een flink deel van de wedstrijd speelde Apollo echt een stuk beter dan Z&Z Leiden. Het was o.a. aan de niet al te sterk leidende refs, die Leiden behandelden als 'de Kampioen' en Apollo als 'de Debutant', dat het toch nog even spannend werd. Maar ik denk dat vriend en vijand het erover eens waren dat deze wedstrijd verdiend werd gewonnen door de Amsterdammers. Ik weet niet of er ooit eerder zo'n wedstrijd, tussen een team als Apollo en de Nummer-1 van de ranglijst, gewonnen werd door het (bijna) 'Buitenlander-loze' team. 'Stats-Goeroe' Jacob Bergsma kan vast antwoord geven op die vraag. Maar vaak is het in ieder geval niet het geval geweest! Apollo is niet de eerste club die in haar Eerste Herenteam veel ruimte inruimt voor Nederlanders, en vooral Jonge Nederlanders, ze doet het wel het meest extreem.

En met behoorlijk succes! En dat deed mij, met die ervaring van 1978/79 en de jaren daarna in het achterhoofd, goed; we gaan weer de goede kant op met ons Heren Basketball! Hopelijk blijft het goed gaan, en gaan we het ook nog meemaken dat nog meer mensen hun ploeg in de Apollohal sterker vocaal komen ondersteunen. Daarnaast zou het mooi zijn als steeds meer clubs met (meer) Nederlandse Spelers het fundament van hun ploeg gaan leggen; zo was het in de jaren '70 en '80, en zo hoort het en is het het meest verstandig!

Apollo bedankt!