Aart Dekker
 |
| Plaatje van 'nl.freepik/', daar nog veel meer keuze |
zaterdag 31 december 2016
Beste Wensen voor al mijn Lezers/Volgers!
En een hele leuke laatste dag van 2016!
Aart Dekker
Aart Dekker
AANRADER! / EVEN TERUGKIJKEN / ANALYSE DE GROENE IN 2011 / EVEN NADENKEN / USA ECONOMIE KAPITALISME / BOEKEN: De Groene Amsterdammer schreef in 2011 - 'Amerika wankelt, en wil werk'...Sh....!
Soms vind je weer iets terug...en denk je "Toen al! Hoe komt het dat ik nu niet..."
De onderstaande analyse van Lynn Berger in de Groene Amsterdammer in 2011, op basis van een aantal Amerikaanse Boeken, had je toen al moeten doen concluderen dat na Obama...iemand als Trump zou kunnen komen... Maar ja, je hoopt dat het anders gaat, en je leest zoveel en houdt niet alles voor altijd paraat, tenminste, ik niet...
En dan zie ik -staat onder het Groene artikel (video)- op CNN 'The Messy Truth' van Van Jones, en dan ben ik toch wat jaloers op de Amerikanen; laten wij dat wat hij doet hier ook doen, en WEL NU!!!!!! Dat kan wellicht een hoop ellende voorkomen...
En Van Jones spreekt mij wel heel erg aan;m waren er zo maar veel meer!
ROBERT FRANK
THE DARWIN ECONOMY
Princeton University Press, $ 26.95
JIM CLIFTON
THE COMING JOBS WAR
Gallup Press, $ 24.95
THOMAS FRIEDMAN & MICHAEL MANDELBAUM
THAT USED TO BE US
Farrar, Straus and Giroux, $ 28.-
Joyce Appleby, The Relentless Revolution: A Cultural History of Capitalism, WW Norton, $ 17.95. Mark Kingwell, The Wage Slave's Glossary, Biblioasis, $ 12.95
CNN 'The Messy Truth' van Van Jones, Michael Moore, Rick Santorum, e.a.a:
TV-Show: Opinions/van-jones-messy-truth
Het bijbehorende CNN-artikel in tekst: 'Politics/van-jones-messy-truth-cnntv/'
De onderstaande analyse van Lynn Berger in de Groene Amsterdammer in 2011, op basis van een aantal Amerikaanse Boeken, had je toen al moeten doen concluderen dat na Obama...iemand als Trump zou kunnen komen... Maar ja, je hoopt dat het anders gaat, en je leest zoveel en houdt niet alles voor altijd paraat, tenminste, ik niet...
En dan zie ik -staat onder het Groene artikel (video)- op CNN 'The Messy Truth' van Van Jones, en dan ben ik toch wat jaloers op de Amerikanen; laten wij dat wat hij doet hier ook doen, en WEL NU!!!!!! Dat kan wellicht een hoop ellende voorkomen...
En Van Jones spreekt mij wel heel erg aan;m waren er zo maar veel meer!
CITAAT: "Van Jones: Both political parties kind of suck"
Amerika wankelt, en wil werk
Het kapitalisme is een onvermijdelijk systeem en de economie een wereldwijde struggle for survival. En Amerika zit boven op de apenrots - nog wel. Thomas L. Friedman, Michael Mandelbaum, Wat is er mis met Amerika? Hoe een supermacht achterop raakte en hoe zij terug kan komen, vertaald door Henk Moerdijk, verschijnt in november, € 27,95
Thomas L. Friedman, Michael Mandelbaum, That Used to Be Us: How America Fell Behind in the World It Invented and How We Can Come Back, € 25,50
Robert H. Frank, The Darwin Economy: Liberty, Competition, and the Common Good, € 26,95
Jim Clifton, The Coming Jobs War, € 25,50
Thomas L. Friedman, Michael Mandelbaum, That Used to Be Us: How America Fell Behind in the World It Invented and How We Can Come Back, € 25,50
Robert H. Frank, The Darwin Economy: Liberty, Competition, and the Common Good, € 26,95
Jim Clifton, The Coming Jobs War, € 25,50
Obama probeert zijn Jobs Act erdoor te krijgen, de demonstranten van Occupy Wall Street gaan hun vijfde week in en 6,5 miljoen Amerikanen zitten al langer dan een half jaar zonder werk. Nog eens een paar miljoen hebben het, sinds 2008, simpelweg opgegeven. In de boekwinkels stapelen de manifesten van professoren, columnisten en opiniepeilers zich op. De titels zijn nostalgisch, zoals That Used to Be US: How America Fell Behind in the World It Invented and How We Can Come Back, van Thomas Friedman en Michael Mandelbaum, of ronduit onheilspellend, zoals The Coming Jobs War, van Jim Clifton. 'Werk, werk, werk' is deze herfst de mantra; Charles Darwin is de belangrijkste inspiratiebron, zoals vooral blijkt uit de titel van Robert Franks The Darwin Economy: Liberty, Competition, and the Common Good. Hoewel de meningen over hoe 'we' hier terecht zijn gekomen en hoe 'we' weer moeten opkrabbelen verschillen, delen de auteurs een visie op kapitalisme als een onvermijdelijk systeem, en op de economie als een wereldwijde struggle for survival. In dat universum zit Amerika nu nog boven op de apenrots - maar het land wankelt, en als het, zoals Obama het formuleert, 'het beste land ter wereld wil blijven', is rappe adaptatie geboden.
Wat Jim Clifton betreft gaat de derde wereldoorlog om banen. Clifton is CEO van opiniepeilbureau Gallup, dat sinds 2005 'de mening van de zeven miljard inwoners van de aarde' peilt. De belangrijkste bevinding, schrijft Clifton in The Coming Jobs War, is een fundamentele verschuiving in 'wat mensen willen'. Dertig jaar geleden hadden we nog eerst en vooral behoefte aan liefde, geld, voedsel, onderdak, vrede en vrijheid; tegenwoordig willen we niets liever dan een baan. Hij rekent voor: er zijn zeven miljard mensen op de wereld, waarvan vijf miljard vijftien jaar of ouder. Van die vijf miljard geven drie miljard aan een echte baan te willen. Het probleem is dat er op dit moment wereldwijd slechts 1,2 miljard banen te vergeven zijn. Globaal gezien komen we dus zo'n 1,8 miljard banen te kort - volgens Clifton de oorzaak van honger, extremisme, milieuproblemen en uit de hand lopende migratiepatronen. Dit betekent dat politieke en militaire macht de komende decennia ondergeschikt zullen zijn aan economische macht - en 'goed leiderschap' zal bepaald worden door slechts één factor: 'het scheppen van werkgelegenheid'. Wie daar het best in slaagt is ook meteen de leider van de vrije wereld. 'Als landen er niet in slagen banen te creëren, zullen hun samenlevingen uiteenvallen', schrijft Clifton, met 'instabiliteit, chaos, en uiteindelijk revolutie' tot gevolg.
The Coming Jobs War is weinig genuanceerd, en je kunt je afvragen of zeven miljard wereldbewoners werkelijk liever een baan zouden hebben dan liefde en eten - misschien zien ze een baan eerder als een middel om die andere, hogere doelen te bereiken? Maar toch: 'wat je doet' bepaalt tegenwoordig grotendeels 'wie je bent' - en dat geldt nergens zo sterk als in de VS, zoals de Canadese filosoof Mark Kingwell observeert in zijn tegendraadse boekje The Wage Slave's Glossary. The Coming Jobs War verscheen precies in de week dat het protest van Occupy Wall Street naar andere steden oversloeg en de rellen in Londen nog vers in het geheugen lagen. Tel daarbij op dat het merendeel van de demonstranten in de 'Arabische lente' jong en werkloos was en Cliftons voorspellingen lijken plots een stuk minder vergezocht.
Cliftons diagnose verschilt niet eens zo heel veel van die van New York Times-columnist Thomas Friedman en Michael Mandelbaum, hoogleraar aan de Johns Hopkins University. In That Used to Be US stellen zij eveneens dat Amerika het beste land ter wereld is en moet blijven - het scheppen van werkgelegenheid is daartoe cruciaal. Ook wat hen betreft is het vijf voor twaalf: Amerika dreigt door China te worden ingehaald, en als het echt zo ver komt, dan zijn niet alleen de Verenigde Staten, maar is de gehele vrije, democratische wereld kaput.
Waar The Coming Jobs War over de toekomst gaat, daar analyseert That Used to Be US hoe het zo ver heeft kunnen komen. Het einde van de Koude Oorlog heeft ervoor gezorgd dat Amerika niet langer op scherp stond. Het land deed niet langer zijn best zichzelf steeds opnieuw uit te vinden, stond toe dat de kwaliteit van het onderwijs achteruit ging, en maakte er qua economisch beleid een potje van. Politiek gezien raakte het land zodanig gepolariseerd dat betekenisvol regeren tegenwoordig vrijwel onmogelijk is, laat staan collectieve actie. Daarnaast hebben globalisering en technologische ontwikkeling de arbeidsmarkt fundamenteel veranderd - niet alleen door automatisering en outsourcing, maar ook doordat concurrentie op de banenmarkt nu van over de hele wereld komt. Net als Clifton pleiten Friedman en Mandelbaum voor meer innovatie en beter onderwijs om de werkgelegenheid weer uit het slop te trekken. Clifton, een klassiek liberaal, vindt dat die veranderingen vooral uit het individu moeten komen, Friedman en Mandelbaum menen dat overheidsingrijpen noodzakelijk is.
Het gehamer op werkgelegenheid is niet vreemd. Kapitalisme draait op koopkracht - volgens Clifton is zeventig procent van het Amerikaanse bruto nationaal product gebaseerd op consumentenuitgaven. Wie geen werk heeft geeft minder uit, waardoor de economie krimpt, nog meer mensen hun baan verliezen. 'Het belangrijkste product van werk', schrijft Mark Kingwell in The Wage Slave's Glossary, 'is werk.' Werk is de motor van de economie - logisch dus dat Obama's American Jobs Act - een pakket belastingverlagingen en industriële projecten ter waarde van 240 miljard dollar om 'mensen weer aan het werk te krijgen' - een van de weinige maatregelen is waar de Amerikaanse president compromisloos achter staat.
De geest van John Maynard Keynes - die tijdens de Grote Depressie al schreef dat in tijden van crisis het scheppen van werkgelegenheid de belangrijkste taak is van de overheid - waart dus rond in The Coming Jobs War en That Used to Be US. Maar hij is niet alleen. 'Het beste kader om de huidige situatie te begrijpen', schrijven Friedman en Mandelbaum, 'is provided by the great engine of change in the world: Evolution.' Evolutie, adaptatie en concurrentie zijn, uiteraard, kernbegrippen van Charles Darwin. 'Amerikanen moeten zich aanpassen aan een nieuwe omgeving', schrijven Friedman en Mandelbaum: ze moeten nieuwe vaardigheden aanleren en innovatiever worden. Vooral moeten ze zich bewust zijn van de globale dimensies die hun speelveld heeft aangenomen, want: 'De mensen met de beste vaardigheden krijgen de best betaalde banen. Vandaag de dag zijn steeds meer mensen in de wereld in staat met Amerikanen te concurreren.' Ook in de wereld van Clifton concurreren individuen met elkaar om werk; daarnaast concurreren landen om werelddominantie en werkgelegenheid, en zijn de beschaving en haar idealen constant aan het evolueren. Clifton omschrijft het feit dat mensen een baan tegenwoordig belangrijker vinden dan liefde of vrijheid als 'de evolutie van de globale droom' - en die evolutie suggereert volgens hem 'een significante verschuiving in de evolutie van de beschaving'. Kapitalisme is het beste economische systeem denkbaar omdat het om competitie draait, en 'zonder weerstand kan de mens niet evolueren'. Survival of the fittest kan wreed zijn, schrijft hij, maar het is onvermijdelijk: 'Mensen willen winnen.'
Zulke van de evolutietheorie afgeleide metaforen geven That Used to Be US en The Coming Jobs War een wetenschappelijke bijklank, en ook een dwingende toon. Maar eigenlijk leent Darwins theorie zich helemaal niet voor zo'n één-op-één-vertaling naar de menselijke samenleving: een diersoort kan evolueren, maar een individu kan dat niet, en adaptatie is een proces dat honderden jaren duurt. Dan pakt Robert Frank, hoogleraar economie aan Cornell University en auteur van het deze maand verschenen The Darwin Economy: Liberty, Competition and the Common Good, het beter aan. Net als Clifton begint Frank zijn boek met een prognose: als je over honderd jaar een groep 'professionele economen vraagt om te zeggen wie de intellectuele vader van hun discipline is, zal de meerderheid Charles Darwin noemen'. Frank doet zijn voorspelling niet omdat de huidige economische crisis een belangrijk keerpunt in de menselijke evolutie zal zijn, maar omdat Darwin beter dan Adam Smith of welke andere economische denker ook inzag dat 'het belang van het individu vaak in strijd is met het belang van de soort'. In The Darwin Economy illustreert hij deze basale aanname met een hele reeks voorbeelden en pleit op basis daarvan voor marktregulering van overheidswege.
De evolutiemetafoor van Friedman, Mandelbaum en Clifton mag dan weinig hout snijden, ze maakt wel duidelijk dat de auteurs het kapitalisme zien als een 'natuurlijk systeem' dat is 'geëvolueerd' tot wat het nu is. Binnen dit systeem gelden de wetten van natuurlijke selectie en survival of the fittest; de wet van werkgelegenheid is er net zo dwingend als die van de zwaartekracht. 'De samenkomst van globalisering en technologie zal uiteindelijk iedereen raken', schrijven Friedman en Mandelbaum, 'deze krachten zijn vele malen groter dan het individu. Ze zijn wreed, onpersoonlijk, en onontkoombaar.' Die manier van denken is relatief nieuw: de wortels ervan gaan terug naar het Engeland van de zeventiende eeuw. Tot die tijd werd economie gezien als 'een systeem dat door politieke leiders werd geregisseerd', zoals Joyce Appleby, hoogleraar geschiedenis aan UCLA, laat zien in haar boek The Relentless Revolution: A History of Capitalism. Uit een reeks controverses over de vraag of de overheid de markt moest reguleren, kwam begin zeventiende eeuw een nieuw theoretisch model voort, waarin handel voor het eerst als 'een coherent systeem van onpersoonlijke en autonome acties' gold. Ook het idee van de arbeider als consument stamt uit die tijd. Maar wat de mechanistische en natuurlijke termen waarin we sindsdien over kapitalisme spreken verbloemen, schrijft Appleby, is dat 'kapitalisme geen voorbestemd hoofdstuk in de geschiedenis van de mensheid is, maar juist een afwijking van een norm die vierduizend jaar gold'. Met andere woorden, de premisse die aan de boeken van Friedman, Mandelbaum, Clifton en Frank ten grondslag ligt - van werkgelegenheid als de belangrijkste pijler van een onontkoombaar economisch systeem - is een historisch product, géén universele waarheid.
Dit is dan ook waar Clifton, met zijn voorspellingen van revolutie en chaos, de plank misslaat. Want het is juist de visie van kapitalisme als een historisch voorbestemd, natuurlijk systeem waar de demonstranten van Occupy Wall Street zich tegen verzetten. Op de dag dat The Coming Jobs War verscheen, schreef Chris Hedges in The Occupied Wall Street Journal: 'De elite gelooft en wil ons wijsmaken dat globalisering en ongebreideld kapitalisme een natuurlijke wet zijn.' Hedges, en de demonstranten, denken daar heel anders over.
Zo bezien is de belangrijkste strijd van het moment er niet een om banen: het is een strijd tussen twee verschillende paradigma's, tussen twee niet met elkaar te verenigen basisaannames. Volgens het ene paradigma, dat van Obama, Clifton, Friedman, Mandelbaum en Frank, is kapitalisme een autonoom systeem waarin aanpassen en uitsterven de enige opties zijn. Volgens het andere, dat van de betogers in Zucotti Park - maar ook van Joyce Appleby en Mark Kingwell - is kapitalisme mensenwerk, en moet het systeem worden aangepast, niet de mensen. 'The path to a happy ending', schrijven Friedman en Mandelbaum in hun voorzichtig-optimistische nawoord, 'begins with the awareness that something is wrong, that changes are necessary, and that we the people have to be the agents of those changes.' Thomas Kuhn, die het paradigmabegrip beroemd maakte in The Structure of Scientific Revolutions, is ongetwijfeld net zo'n slechte leidraad voor de huidige crisis als Darwin. Maar zijn terminologie helpt wel om de zogenaamd ijzeren wetten van werkgelegenheid en competitie anders te bekijken. Wie dat doet, dicht 'het systeem' wellicht wat minder autonomie toe, en de individuen die dat systeem voeden en vormgeven des te meer.
Wat Jim Clifton betreft gaat de derde wereldoorlog om banen. Clifton is CEO van opiniepeilbureau Gallup, dat sinds 2005 'de mening van de zeven miljard inwoners van de aarde' peilt. De belangrijkste bevinding, schrijft Clifton in The Coming Jobs War, is een fundamentele verschuiving in 'wat mensen willen'. Dertig jaar geleden hadden we nog eerst en vooral behoefte aan liefde, geld, voedsel, onderdak, vrede en vrijheid; tegenwoordig willen we niets liever dan een baan. Hij rekent voor: er zijn zeven miljard mensen op de wereld, waarvan vijf miljard vijftien jaar of ouder. Van die vijf miljard geven drie miljard aan een echte baan te willen. Het probleem is dat er op dit moment wereldwijd slechts 1,2 miljard banen te vergeven zijn. Globaal gezien komen we dus zo'n 1,8 miljard banen te kort - volgens Clifton de oorzaak van honger, extremisme, milieuproblemen en uit de hand lopende migratiepatronen. Dit betekent dat politieke en militaire macht de komende decennia ondergeschikt zullen zijn aan economische macht - en 'goed leiderschap' zal bepaald worden door slechts één factor: 'het scheppen van werkgelegenheid'. Wie daar het best in slaagt is ook meteen de leider van de vrije wereld. 'Als landen er niet in slagen banen te creëren, zullen hun samenlevingen uiteenvallen', schrijft Clifton, met 'instabiliteit, chaos, en uiteindelijk revolutie' tot gevolg.
The Coming Jobs War is weinig genuanceerd, en je kunt je afvragen of zeven miljard wereldbewoners werkelijk liever een baan zouden hebben dan liefde en eten - misschien zien ze een baan eerder als een middel om die andere, hogere doelen te bereiken? Maar toch: 'wat je doet' bepaalt tegenwoordig grotendeels 'wie je bent' - en dat geldt nergens zo sterk als in de VS, zoals de Canadese filosoof Mark Kingwell observeert in zijn tegendraadse boekje The Wage Slave's Glossary. The Coming Jobs War verscheen precies in de week dat het protest van Occupy Wall Street naar andere steden oversloeg en de rellen in Londen nog vers in het geheugen lagen. Tel daarbij op dat het merendeel van de demonstranten in de 'Arabische lente' jong en werkloos was en Cliftons voorspellingen lijken plots een stuk minder vergezocht.
Cliftons diagnose verschilt niet eens zo heel veel van die van New York Times-columnist Thomas Friedman en Michael Mandelbaum, hoogleraar aan de Johns Hopkins University. In That Used to Be US stellen zij eveneens dat Amerika het beste land ter wereld is en moet blijven - het scheppen van werkgelegenheid is daartoe cruciaal. Ook wat hen betreft is het vijf voor twaalf: Amerika dreigt door China te worden ingehaald, en als het echt zo ver komt, dan zijn niet alleen de Verenigde Staten, maar is de gehele vrije, democratische wereld kaput.
Waar The Coming Jobs War over de toekomst gaat, daar analyseert That Used to Be US hoe het zo ver heeft kunnen komen. Het einde van de Koude Oorlog heeft ervoor gezorgd dat Amerika niet langer op scherp stond. Het land deed niet langer zijn best zichzelf steeds opnieuw uit te vinden, stond toe dat de kwaliteit van het onderwijs achteruit ging, en maakte er qua economisch beleid een potje van. Politiek gezien raakte het land zodanig gepolariseerd dat betekenisvol regeren tegenwoordig vrijwel onmogelijk is, laat staan collectieve actie. Daarnaast hebben globalisering en technologische ontwikkeling de arbeidsmarkt fundamenteel veranderd - niet alleen door automatisering en outsourcing, maar ook doordat concurrentie op de banenmarkt nu van over de hele wereld komt. Net als Clifton pleiten Friedman en Mandelbaum voor meer innovatie en beter onderwijs om de werkgelegenheid weer uit het slop te trekken. Clifton, een klassiek liberaal, vindt dat die veranderingen vooral uit het individu moeten komen, Friedman en Mandelbaum menen dat overheidsingrijpen noodzakelijk is.
Het gehamer op werkgelegenheid is niet vreemd. Kapitalisme draait op koopkracht - volgens Clifton is zeventig procent van het Amerikaanse bruto nationaal product gebaseerd op consumentenuitgaven. Wie geen werk heeft geeft minder uit, waardoor de economie krimpt, nog meer mensen hun baan verliezen. 'Het belangrijkste product van werk', schrijft Mark Kingwell in The Wage Slave's Glossary, 'is werk.' Werk is de motor van de economie - logisch dus dat Obama's American Jobs Act - een pakket belastingverlagingen en industriële projecten ter waarde van 240 miljard dollar om 'mensen weer aan het werk te krijgen' - een van de weinige maatregelen is waar de Amerikaanse president compromisloos achter staat.
De geest van John Maynard Keynes - die tijdens de Grote Depressie al schreef dat in tijden van crisis het scheppen van werkgelegenheid de belangrijkste taak is van de overheid - waart dus rond in The Coming Jobs War en That Used to Be US. Maar hij is niet alleen. 'Het beste kader om de huidige situatie te begrijpen', schrijven Friedman en Mandelbaum, 'is provided by the great engine of change in the world: Evolution.' Evolutie, adaptatie en concurrentie zijn, uiteraard, kernbegrippen van Charles Darwin. 'Amerikanen moeten zich aanpassen aan een nieuwe omgeving', schrijven Friedman en Mandelbaum: ze moeten nieuwe vaardigheden aanleren en innovatiever worden. Vooral moeten ze zich bewust zijn van de globale dimensies die hun speelveld heeft aangenomen, want: 'De mensen met de beste vaardigheden krijgen de best betaalde banen. Vandaag de dag zijn steeds meer mensen in de wereld in staat met Amerikanen te concurreren.' Ook in de wereld van Clifton concurreren individuen met elkaar om werk; daarnaast concurreren landen om werelddominantie en werkgelegenheid, en zijn de beschaving en haar idealen constant aan het evolueren. Clifton omschrijft het feit dat mensen een baan tegenwoordig belangrijker vinden dan liefde of vrijheid als 'de evolutie van de globale droom' - en die evolutie suggereert volgens hem 'een significante verschuiving in de evolutie van de beschaving'. Kapitalisme is het beste economische systeem denkbaar omdat het om competitie draait, en 'zonder weerstand kan de mens niet evolueren'. Survival of the fittest kan wreed zijn, schrijft hij, maar het is onvermijdelijk: 'Mensen willen winnen.'
Zulke van de evolutietheorie afgeleide metaforen geven That Used to Be US en The Coming Jobs War een wetenschappelijke bijklank, en ook een dwingende toon. Maar eigenlijk leent Darwins theorie zich helemaal niet voor zo'n één-op-één-vertaling naar de menselijke samenleving: een diersoort kan evolueren, maar een individu kan dat niet, en adaptatie is een proces dat honderden jaren duurt. Dan pakt Robert Frank, hoogleraar economie aan Cornell University en auteur van het deze maand verschenen The Darwin Economy: Liberty, Competition and the Common Good, het beter aan. Net als Clifton begint Frank zijn boek met een prognose: als je over honderd jaar een groep 'professionele economen vraagt om te zeggen wie de intellectuele vader van hun discipline is, zal de meerderheid Charles Darwin noemen'. Frank doet zijn voorspelling niet omdat de huidige economische crisis een belangrijk keerpunt in de menselijke evolutie zal zijn, maar omdat Darwin beter dan Adam Smith of welke andere economische denker ook inzag dat 'het belang van het individu vaak in strijd is met het belang van de soort'. In The Darwin Economy illustreert hij deze basale aanname met een hele reeks voorbeelden en pleit op basis daarvan voor marktregulering van overheidswege.
De evolutiemetafoor van Friedman, Mandelbaum en Clifton mag dan weinig hout snijden, ze maakt wel duidelijk dat de auteurs het kapitalisme zien als een 'natuurlijk systeem' dat is 'geëvolueerd' tot wat het nu is. Binnen dit systeem gelden de wetten van natuurlijke selectie en survival of the fittest; de wet van werkgelegenheid is er net zo dwingend als die van de zwaartekracht. 'De samenkomst van globalisering en technologie zal uiteindelijk iedereen raken', schrijven Friedman en Mandelbaum, 'deze krachten zijn vele malen groter dan het individu. Ze zijn wreed, onpersoonlijk, en onontkoombaar.' Die manier van denken is relatief nieuw: de wortels ervan gaan terug naar het Engeland van de zeventiende eeuw. Tot die tijd werd economie gezien als 'een systeem dat door politieke leiders werd geregisseerd', zoals Joyce Appleby, hoogleraar geschiedenis aan UCLA, laat zien in haar boek The Relentless Revolution: A History of Capitalism. Uit een reeks controverses over de vraag of de overheid de markt moest reguleren, kwam begin zeventiende eeuw een nieuw theoretisch model voort, waarin handel voor het eerst als 'een coherent systeem van onpersoonlijke en autonome acties' gold. Ook het idee van de arbeider als consument stamt uit die tijd. Maar wat de mechanistische en natuurlijke termen waarin we sindsdien over kapitalisme spreken verbloemen, schrijft Appleby, is dat 'kapitalisme geen voorbestemd hoofdstuk in de geschiedenis van de mensheid is, maar juist een afwijking van een norm die vierduizend jaar gold'. Met andere woorden, de premisse die aan de boeken van Friedman, Mandelbaum, Clifton en Frank ten grondslag ligt - van werkgelegenheid als de belangrijkste pijler van een onontkoombaar economisch systeem - is een historisch product, géén universele waarheid.
Dit is dan ook waar Clifton, met zijn voorspellingen van revolutie en chaos, de plank misslaat. Want het is juist de visie van kapitalisme als een historisch voorbestemd, natuurlijk systeem waar de demonstranten van Occupy Wall Street zich tegen verzetten. Op de dag dat The Coming Jobs War verscheen, schreef Chris Hedges in The Occupied Wall Street Journal: 'De elite gelooft en wil ons wijsmaken dat globalisering en ongebreideld kapitalisme een natuurlijke wet zijn.' Hedges, en de demonstranten, denken daar heel anders over.
Zo bezien is de belangrijkste strijd van het moment er niet een om banen: het is een strijd tussen twee verschillende paradigma's, tussen twee niet met elkaar te verenigen basisaannames. Volgens het ene paradigma, dat van Obama, Clifton, Friedman, Mandelbaum en Frank, is kapitalisme een autonoom systeem waarin aanpassen en uitsterven de enige opties zijn. Volgens het andere, dat van de betogers in Zucotti Park - maar ook van Joyce Appleby en Mark Kingwell - is kapitalisme mensenwerk, en moet het systeem worden aangepast, niet de mensen. 'The path to a happy ending', schrijven Friedman en Mandelbaum in hun voorzichtig-optimistische nawoord, 'begins with the awareness that something is wrong, that changes are necessary, and that we the people have to be the agents of those changes.' Thomas Kuhn, die het paradigmabegrip beroemd maakte in The Structure of Scientific Revolutions, is ongetwijfeld net zo'n slechte leidraad voor de huidige crisis als Darwin. Maar zijn terminologie helpt wel om de zogenaamd ijzeren wetten van werkgelegenheid en competitie anders te bekijken. Wie dat doet, dicht 'het systeem' wellicht wat minder autonomie toe, en de individuen die dat systeem voeden en vormgeven des te meer.
ROBERT FRANK
THE DARWIN ECONOMY
Princeton University Press, $ 26.95
JIM CLIFTON
THE COMING JOBS WAR
Gallup Press, $ 24.95
THOMAS FRIEDMAN & MICHAEL MANDELBAUM
THAT USED TO BE US
Farrar, Straus and Giroux, $ 28.-
Joyce Appleby, The Relentless Revolution: A Cultural History of Capitalism, WW Norton, $ 17.95. Mark Kingwell, The Wage Slave's Glossary, Biblioasis, $ 12.95
CNN 'The Messy Truth' van Van Jones, Michael Moore, Rick Santorum, e.a.a:
TV-Show: Opinions/van-jones-messy-truth
Het bijbehorende CNN-artikel in tekst: 'Politics/van-jones-messy-truth-cnntv/'
vrijdag 30 december 2016
POLITIEK / BRIEF EMILE ROEMER SP: '2017'
|
|
|
donderdag 29 december 2016
ORANGE BASKETBALL MU20 2016: Even Voorstellen de MU20 van 2016 - #12 Steve Bleeker
Het EK-Toernooi in de Mannen U20-B-Divisie is alweer enkele maanden voorbij; Nederland eindigde als 15e van de 21 deelnemende landen. De competitie 2016-2017 is weer begonnen, een mooi moment om de MU20-spelers te evalueren. Omdat de meeste spelers bij het algemene basketball-publiek nog niet zo bekend zijn, stellen we de spelers 1-voor-1 aan u voor middels een kort Interview en een beknopt Scouting-rapport.
Link naar de Stats van de 2016 MU20B: --- Hier ---
Eerdere afleveringen van 'Even voorstellen de MU20 van 2016:
#04 - Shaquille Austin
#05 - Mack Bruining
#06 - Rens Butter
#07 - Raidell De Pree
#08 - Joey Liem
#09 - Jan Driessen
#09 - Jan Driessen
#10 - Coen Stolk
#11 - Sjoerd Koopmans
#12 - Steve Bleeker
#13 - Terrence Bieshaar
#14 - Freek Vos
#15 - Mark Laros
Hoofdcoach Ferry Steenmetz van de MU20 gaf direct na afloop van het Fiba-Europe MU20B-toernooi uitgebreid antwoord op een aantal vragen naar zijn beleving en kijk op het Toernooi en het Oranje Basketball Team MU20 van 2016. Voor wie het (nog eens) wil lezen, je vindt het --- Hier ---
 |
| Mark Laros (Foto's Ivonne de Bruin) |
Interview:
#12 Steve Bleeker, 2.00m, 90kg, Forward *(***)
Geboren:
1996
Wie
zijn je Vader/Moeder/Broers/Zussen? Basketballen die ook?
Vader
John en moeder Anita hebben elkaar leren kennen bij Alkmaar
Guardians.
Broer
Kevin (23), Ja; speelt nu professioneel bij Holargos, tweede League
in Griekenland
Wat
is je stad en naar welke school/scholen ging/ga je?
Alkmaar
CSG
Jan Arensz VWO
Harcum
College Philadelphia
Op
welke leeftijd begon je met basketball?
6
jaar
Bij
welke Clubs heb je gespeeld, in welke Teams, en wie waren je Coaches?
Alkmaar
Guardians
t/m
MU12, Lars Gödecke
BV
Noordkop
MU14,
John van Rootselaar
Harlem
Lakers
MU16,
Eric Kropf
Den
Helder Kings
MU24,
Mike Nahar
MU20,
Gerard Luyckx
MU18,
Peter v Noord
DBL,
Jean-Marc Jaumin
Harcum
College
Van
welke coach leerde je het meest?
Van
Mike Nahar (ook buiten het veld) en Gerard Luyckx,
van
Peter van Noord hardheid,
en
voor het echte tactische van Jean-Marc Jaumin.
Kan
je wat meer vertellen over je tijd bij Harcum College?
Ik
heb er onwijs veel geleerd, ook als persoon; leven in een andere
cultuur, andere mensen leren kennen; ik raad het iedereen aan.
In
welke NJT’s speelde je eerder, en wie waren daar je Coaches?
MU18,
Johan Rooijakkers.
MU20,
Ferry Steenmetz.
Wat
was je meest memorabele wedstrijd/resultaat met een NJT, in positieve
zin?
Ik
vind het elke keer speciaal -ook al klinkt als een cliché, maar vind
het echt!- als het volkslied wordt gespeeld.
Idem,
negatief?
Dat
ik door blessures -shinsplint- bij MU18 minder dan een minuut
speelde.
En
nu heb ik dus een fractuur...(er volgt een diepe zucht...).
Wat
betekent spelen in een NJT voor je?
Zie
voorgaande. Je komt op plaatsen waar je anders niet komt. Spelen met
spelers die zelfde willen.
Wat
zie je als je sterkste punt(-en) in het Basketball?
Ik
denk dat ik een slimme speler ben, ik doe geen gekke dingen,
Op
welke punten wil je jezelf verbeteren?
Meer
scorend vermogen, creativiteit en Defensive Footwork moet ook beter.
Wat
wil je bereiken in het Basketball, op Korte, Middellange en Lange
Termijn?
KT:
Volgend seizoen is mijn tweede in Junior College, ik wil veel beter
worden.
MLT:
Kijken waar ik sta en dan kijken wat beste optie is; twee jaar door
in de USA, of terug naar Nederland voor basketball en studie. Ik wil
studeren op hoog niveau.
LT:
Weet nog niet of ik hoogste niveau aan kan, studeren is heel
belangrijk voor mij.
En
wat na je carrière als speler?
Ik
weet nu al dat ik mijn kennis en ervaring doorgeven wil geven aan de
jeugd, dus hoogstwaarschijnlijk zal ik wel gaan coachen.
En
werken, een baan zoeken.
Waar
speel je volgend seizoen?
Harcum
College.
Keuzevragen:
Waar
ben je je ouders het meest dankbaar voor in relatie tot basketball?
Mijn
ouder hebben er onwijs veel moeite en tijd in gestoken. Rijden, soms
wel vier uur in de hal wachten tot we klaar waren, ze hebben er geld
in gestoken. En ons de mentaliteit van hard werken bijgebracht.
Ouders zouden wel wat meer in spotlight mogen staan.
Link naar de Stats van de 2016 MU20B: --- Hier ---
Evaluatie:
#12 Steve Bleeker, 2.00m, 90kg, Forward *(***)
(Te) weinig (van) gezien, speelde als
PF, deed dit wel slim maar was fysiek nog niet sterk genoeg en
had te weinig sprongkracht om
gemakkelijker rebounds te pakken. Deed dit vooral op inzicht, wat ook
zijn sterke kant is. Had een paar aardige drives. Liep na vier
wedstrijden een beenfractuur op, en kon de rest van het toernooi
natuurlijk niet verder spelen. Speelde voor zijn blessure vaak vroeg
in de wedstrijd, maar kwam daarna niet veel meer terug. Is zelfbewust
voor zijn leeftijd; weet wat hij wil.
Werken aan: schot, Ball-handling en
beweeglijkheid. Moet uit zijn drive ook de optie om te passen
ontwikkelen. Moet sterker en explosiever worden.
#04 - Shaquille Austin
#05 - Mack Bruining
#06 - Rens Butter
#07 - Raidell De Pree
#08 - Joey Liem
#09 - Jan Driessen
#09 - Jan Driessen
#10 - Coen Stolk
#11 - Sjoerd Koopmans
#12 - Steve Bleeker
#13 - Terrence Bieshaar
#14 - Freek Vos
#15 - Mark Laros
Hoofdcoach Ferry Steenmetz van de MU20 gaf direct na afloop van het Fiba-Europe MU20B-toernooi uitgebreid antwoord op een aantal vragen naar zijn beleving en kijk op het Toernooi en het Oranje Basketball Team MU20 van 2016. Voor wie het (nog eens) wil lezen, je vindt het --- Hier ---
 |
| Coach Ferry Steenmetz in actie; gedreven als altijd |
Ex-scout Internationaal Jeugdbasketball, Ex-coach en schrijver over Basketball Aart Dekker & (Jeugd-)Coach Jan Lievaart volgen de MU20 -en dan vooral de B-Divisie- al jaren, maar hebben ook MU20-A-toernooien van het begin tot het einde gevolgd, en mogen zich dus met recht 'Kenners van de Europese MU20-categorie' noemen. Zij willen met hun bijdragen Fiba-Europe-basketball in Nederland promoten, de kennis over deze fantastische soort van Basketball bij de Nederlandse Liefhebbers vergroten, en het Oranje Jeugd-basketball steunen. Zij interviewden voor de tweede keer alle Oranje MU20-spelers en schreven daar voor iedere speler een korte evaluatie bij over wat ze gezien hebben tijdens MU20-B van 2016. Doel? Deze spelers bekender maken in Nederland.
Let wel: het betreft hier een moment-opname, en alleen de kijk van Lievaart/Dekker. Opmerking bij de evaluatie: onderstaande 'sterren-evaluatie' geeft de maximale bandbreedte die beide heren mogelijk achten, verdeeld in een evaluatie per speler nu, en de volgens hen maximale upside van die speler. Voorspellen is moeilijk –'...vooral als het om de toekomst gaat...' sprak Wim Kan ooit'. Het is dus heel wel mogelijk dat een gedreven individu deze momentopname 'verslaat', en daartoe dagen Dekker en Lievaart deze twaalf spelers ook nadrukkelijk uit...'Prove them wrong!'
Betekenis van de evaluatie:
*= basisniveau prestatieve basketball-speler, ** = DBL-speler onderin het spectrum, *** = Dragende speler in de DBL(of vergelijkbare competities), **** = Solide, of zelfs Dragende speler in de Top van de NCAA, de Top-leagues van Europa (of vergelijkbare competities), ***** = Solide NBA-speler of een Dragende-/Ster-speler in de Grootste Leagues buiten de NBA. Het deel van de '*'-en tussen '()' geeft de geëvalueerde 'Upside'. Dus bijvoorbeeld: '**(**)' betekent dat de Talent-evualatoren de betreffende speler zien als iemand die op dit moment in de DBL zou kunnen spelen -maar nog niet in een dragende rol- en dat zij het mogelijk achten dat -als deze speler zich snel en optimaal ontwikkelt- hij op zijn top een goede rol zou kunnen spelen in een van de grote competities in de wereld, maar waarschijnlijk niet in de NBA.
woensdag 28 december 2016
DBL TOEKOMST / NIEUWS / DEN HELDER: 'Beoogd resultaat Crowdfunding Den Helder Suns behaald
Bericht overgenomen van 'denhelderactueel.nl', originele bericht --- Hier ---
Beoogd resultaat Den Helder Suns behaald
Den Helder – Het eerste streefbedrag van de crowdfundingactie van de nieuw beoogde basketbalorganisatie Den Helder Suns is behaald bij de grens van €7500,- Daarmee stopt de crowdfunding overigens niet, deze loopt nog veertig dagen door.
De werkgroep Den Helder Suns is trots op het tot nu toe behaalde succes: “Dit is voor ons een enorme motivatie om vol gas door te gaan op de weg die we zijn ingeslagen. Nu de eerste mijlpaal is overschreden, wil dat niet zeggen dat we het nu op z’n beloop laten”, zegt James Meijer. “Hoe meer basis, hoe beter. Daardoor gaan wij alleen maar sterker in onze schoenen staan”
Wat kunnen jullie met 7500 euro? Daar kan je toch geen basketbalteam mee opzetten? Meijer: “Het gaat om het gebaar van de mensen, de steun en daarmee het draagvlak om aan te kloppen bij het bedrijfsleven. Daarbij loopt de teller nog steeds op. En mocht het niet doorgaan, dan krijgt iedereen zijn geld terug. Ook nu de doelstelling is gehaald.”
Bedrijfsleven
Dus de volgende stap het bedrijfsleven? ”Ja, met deze positieve signalen gaan wij de komende drie maanden volop aan de slag op de nodige steun bij ondernemers in Den Helder en de regio te krijgen” Ook in de regio? “Ja, ook regio Hollands Kroon, Schagen et cetera. We hebben een aantal contactpersonen en hopen dat die ondernemers warm kunnen maken voor het Helderse basketbalavontuur. Het blijft echter moeilijk te zeggen of men hier warm voor te krijgen is.”
Dus de volgende stap het bedrijfsleven? ”Ja, met deze positieve signalen gaan wij de komende drie maanden volop aan de slag op de nodige steun bij ondernemers in Den Helder en de regio te krijgen” Ook in de regio? “Ja, ook regio Hollands Kroon, Schagen et cetera. We hebben een aantal contactpersonen en hopen dat die ondernemers warm kunnen maken voor het Helderse basketbalavontuur. Het blijft echter moeilijk te zeggen of men hier warm voor te krijgen is.”
De Helderse basketbalgeschiedenis staat er de laatste jaren niet rooskleurig op. Is iedereen hierdoor niet nogal sceptisch. “Het tegendeel is waar”, zegt Meijer. “Uiteraard staan wij los van het verleden en krijgen zelf weinig negatieve reacties. Er is pas een bedrijf die heeft aangegeven even geen trek te hebben in verbondenheid met het basketbal in Den Helder. In deze vinden we dat wel begrijpelijk, zij waren nauw betrokken bij de Kings. Aan de andere kant werden we onlangs op eigen initiatief benaderd door een Helderse ondernemer die absoluut iets wilde betekenen voor het basketbal. Daarbij wil ik ook even Druktemaker media noemen, die ons volledig ondersteunt. Er is dus wel degelijk draagkracht!”
Seizoen 2017-2018
Is er al iets te zeggen over de invulling van het seizoen? “We hebben binnenkort een afspraak met de Dutch Basketball League (DBL) om even te kijken hoe ver iedereen is.” Iedereen? “Ja, er zijn meerdere partijen die van plan zijn terug te komen of te acteren op het hoogste niveau. Zes of zeven kandidaten, waarvan er twee volgende seizoen al toe willen treden. Het zou fijn zijn als de competitie wat meer body kreeg.”
Is er al iets te zeggen over de invulling van het seizoen? “We hebben binnenkort een afspraak met de Dutch Basketball League (DBL) om even te kijken hoe ver iedereen is.” Iedereen? “Ja, er zijn meerdere partijen die van plan zijn terug te komen of te acteren op het hoogste niveau. Zes of zeven kandidaten, waarvan er twee volgende seizoen al toe willen treden. Het zou fijn zijn als de competitie wat meer body kreeg.”
En het team van de Suns, hoe gaat dat eruitzien? “We hebben ongelofelijk veel talent bij de jeugd lopen en die willen wij absoluut een kans geven. Die jeugd verdient een platform, natuurlijk aangevuld met enkele ervaren spelers. We hebben wat spelers in de competitie spelen die een Helderse achtergrond of opleiding hebben. We willen graag herkenbaar voor Den Helder en de regio zijn. Verbondenheid. En denk bij het team niet aan dure Amerikanen. Geld dat er niet is, gaan we ook niet gebruiken!”
dinsdag 27 december 2016
NBA LEGENDS / CITAAT WIJSHEID: Tim Duncan's San Antonio Spurs Jersey Retirement (Full Ceremony, 40 minuten)
Citaat:
"Good, better, best.Never let it rest.Until your good is better,and your better is best."
-Tim Duncan
Het was mijn eerste bezoek aan het Amerikaanse College Basketball; binnen 24 uur zag ik een memorabele Duke vs. UNC, en in de dagen daarna ik mocht rondkijken bij beide programma's. Toen ik bij Duke was werd me gevraagd of ik het leuk zou vinden bij een 'Locker Room Meeting' van de Duke spelers en een groep van Nike die prototypes van nieuwe schoenontwerpen aan de spelers zouden tonen. Ergens halverwege die ontmoeting vroeg een van de Nike-mensen de spelers om hun mening over collega spelers; hij voeg ze onder andere wie zij dachten dat de grootste ster zou worden van de college-spelers van dat moment, "Wie denken jullie dat de Grootste Ster wordt, Jamison(UNC) of Duncan (Wake Forest)?" Er werd wel over gesproken, maar vrij snel was het oordeel unaniem: "Tim!" Ze blijken gelijk te hebben, en nu is het 19 jaar later...
Tim Duncan's San Antonio Spurs Jersey Retirement:
Tim Duncan's San Antonio Spurs Jersey Retirement (Full Ceremony)
Tim Duncan kwam wel terug naar de training van de Spurs; om te werken met Pau Gasol:
Tim Duncan returns to San Antonio Spurs Practice to play 1 on 1 with Pau Gasol
zondag 18 december 2016
ANALYSE SCHRIJVER / GEVECHT BADR VS. RICO / NRC: Mohammed Benzakour - 'Waar het gevecht tussen Badr en Rico echt over ging'
 |
| Afbeelding van: Mixfight.com |
was bij het gevecht tussen Badr Hari en Rico Verhoeven en zag vooral een botsing tussen Marokkaanse Nederlanders en witte Nederlanders. „Badr moet de zucht naar revanche bevredigen.”
...Terwijl pal achter de Arena de Weihnachtsmarkt in volle gang was (lieflijke kerstliedjes uit lieflijke Bratwurst-stalletjes) stoomde binnen een kolkende massa zich klaar voor een bloedige veldslag. Het stadion was tot de nok toe gepropt; van de twaalfduizend kaarten waren er tienduizend voor fans uit Nederland. Badr-petjes, Badr-shirts, Badr-buttons, I-love-Badr-tattoos. Op de trappen naast de hoofdingang hielden jongemannen wanhopig een karton omhoog: ‘I pay double price for ticket!’ Om mij heen klonk meer Nederlands dan Duits. De fans bleken voornamelijk afkomstig uit Amsterdam-West, Rotterdam-Zuid en het Vlaamse Borgerhout. Hier en daar opstootjes met Rico-fans met kaalgeschoren koppen en bolstaande speed-ogen.
Het hele NRC-artikel van Mohammed Benzakour lees je --- Hier ---
vrijdag 16 december 2016
DONAR / FIBA EUROCUP / COLUMN AART DEKKER / RUSLAND: Coach Braal Boos op (een deel van de) Donar-Fans...
UPDATE Video RTV Noord:
Nieuwe samenvatting&Interview-quotes:
Woensdag ondernam ik -in goed gezelschap- voor de tweede keer dit seizoen de lange doordeweekse reis naar Groningen om Donar zijn alweer negende Europese wedstrijd te gaan zien spelen, tegen misschien wel de mooiste tegenstander van 2016-2017: BC Enisey, een team uit een stad die heel diep Rusland ligt, vanuit ons perspectief gezien dan.
De Russische Coach, zijn Tolk en Speler Valeri Zavoruev -die ik ooit als MU16-uitblinker voor Rusland een wedstrijd of vier op een EK zag spelen- zagen dat anders; het is juist Groningen en Nederland, dat voor hen een uitzonderlijk Westelijk gesitueerde wedstrijd was, met iets als een heuse Jetlag tot gevolg. Het eerste wat de coach via zijn tolk liet weten, was dan ook dat het voor zijn spelers een moeilijke wedstrijd was; het was inmiddels immers -naar hun klok- 2AM in de nacht...
Na ook nog iets te hebben gezegd over het feit dat hij Donar een erg goed team vond -zulke dingen zeggen vrijwel alle coaches op deze soort Persconferenties over hun tegenstander, maar in dit geval vond ik dat Donar het compliment zeker verdiende!- werd hem door Hink Jan Apotheker ook gevraagd wat hij van de ambiance in Martini Plaza en het Publiek vond. Ook daarover was hij -volgens de Tolk- zeer lovend, hetgeen verder werd toegelicht toen op Zavoruez een variant op die vraag beantwoordde. Hij zei dat ze Thuis gewend waren aan 500-1000 toeschouwers, en dat die pas geluid gingen maken als er fraaie staaltjes basketball werden vertoond. De Groningers -zo wilde hij maar zeggen- vuurden hun team echt aan, en dat was voor de tegenstander -zeker na afloop van een gewonnen wedstrijd- ook best leuk.
Meestal stel ik -zeker als niemand anders in de zaal dat doet- wel een of meer vragen tijdens dit soort Persconferenties, maar deze keer vond ik dat niet echt nodig. De reden was dat Apotheker en Coach Erik Braal deels al verwoordden wat ik eventueel aan zou kunnen willen kaarten.
Ten eerste zei Braal dat hij juist teleurgesteld was in de steun die zijn team van de Thuisfans had ondervonden. Ik begreep dat wel; in de voorgaande Europese wedstrijd waarbij ik aanwezig was -die tegen het Hongaarse Kormend- was ik wel positief verrast door de enthousiaste steun voor Donar, nu was deze duidelijk minder en kwam ze ook te laat. Ik ben er niet van overtuigd dat het met een wel kolkende zaal gelukt zou zijn om het oerdegelijk spelende en super afwerkende 'Enis' te verslaan, maar ik had graag gezien dat ze meer gedwongen waren tot het gaatje te gaan als dat nu het geval was. De laatste twee-en-een-halve minuut ging het publiek als een man achter hun Donar staan, maar om in die korte tijd nog te stunten...daarvoor was deze Russische ploeg -ook zonder hun beste Lange Man, naar verluid een van de beste in Europa!- gewoon te sterk en te ervaren.
Maar daarmee had de in Groningen toch inmiddels erg succesvolle Coach Erik Braal zijn hart nog niet helemaal gelucht...
Hij was zichtbaar geïrriteerd door wat er vlak voor tijd gebeurde. Ik zat er zelf te ver vandaan, of was met andere dingen bezig, maar volgens hem werd hij -toen hij acht seconden voor tijd, zonder nog kans op winst te hebben, een Time-out nam- uitgefloten werd door een deel van het publiek. En dat was, voegde hij eraan toe, niet voor het eerst.
Laat ik, voor ik daar op in ga, een anekdote vertellen; eentje uit een veel langere reeks keren dat ik zoiets meemaakte. Ik heb hetzelfde zelfs in Nederland weleens zien gebeuren, maar deze kwam direct bij mij op na de opmerkingen van Braal.
Het gebeurde op het MU16-EK -oude stijl, met 12 landen dus- in 2001 in Riga, Estland.
We hadden de Halve Finale-avond bereikt en de eerste van de twee -Rusland vs. Spanje- was zo goed als afgelopen. Rusland was -ondanks de aanwezigheid bij Spanje van spelers als 'Rudy' Fernandez en Marc Gasol- duidelijk het sterkere en betere team en de wedstrijd was beslist. Het geval wilde dat op de plek waar ik meestal zat, zich ook iedere wedstrijd van Spanje een groep Spaanse ouders en andere fans verzamelde. Deze ouders gingen -nog redelijk binnen het betamelijke, maar toch- volkomen door het lint toen de Russische Coach Boris Livanov -die ik zeer hoog had (en heb) zitten, vlak voor tijd een Time-out nam. Ik vond het compleet begrijpelijk; voor de Rus was de Finale van de volgende dag al begonnen, hij wilde een Time-out om een speciale situatie met zijn spelers te bespreken en in een echte wedstrijd te proberen. De volgende dag wachtte hen immers een Finale tegen het supersterke Joegoslavië, dan wel met het zowat thuis-spelende Litouwen. Ik heb de coach er later nog expliciet naar gevraagd; dat was voor hem de enige reden om te handelen als hij deed. De Spanjaarden echter, waren er volledig van overtuigd dat Livanov het alleen maar deed om Spanje extra te vernederen...cultuurverschillen!
Na afloop van de Persconferentie sprak ik nog even met Erik Braal, en hij sputterde nog steeds...toen ik hem vroeg zichzelf nader te duiden, zei hij: “Ik doe gewoon mijn werk; het puntenverschil van deze wedstrijd kan later in deze groep nog heel belangrijk worden...dus ik zou mijn werk slecht doen, als ik niet alles zou proberen om de nederlaag zo klein mogelijk zou proberen te houden. En dan word ik uitgefloten door (een deel van) ons eigen publiek!?” Toen Mannus Etten en ik het wat relativeerden in de trend van “...ze snappen gewoon niet waarom je dat doet...” en “...Basketball is gewoon een hele moeilijke sport, die bijvoorbeeld in Amerika wel, maar in Nederland niet -of in ieder geval te weinig en/of op een ontoereikende manier- wordt uitgelegd...” was zijn antwoord: “Dan doen jullie je werk niet goed!”
Een beetje kort door de bocht; ik zou zelf heel graag de gelegenheid en de middelen krijgen om onze sport meer en beter aan 'het Grote Publiek' uit te leggen, denk zelfs dat ik dat toch al erg veel probeer te doen, soms ten koste van mezelf -maar dat terzijde- maar ik begreep Coach Braal natuurlijk wel. Bij deze dus!
Een ander punt op het gebied van het Groningse Publiek dat ik toch niet helemaal begrijp: ja, er was deze keer alweer meer publiek dan de vorige keren dat ik Europees Basketball kwam kijken in Groningen. En ja, ik weet -en probeer dat ook regelmatig in mijn stukjes uit te venten- dat er heel veel landen in Europa zijn die minstens net zo goed zijn als Nederland -vaak zelfs beter, en niet de minsten; Rusland dus bijvoorbeeld- waar lang niet zoveel publiek op Basketball afkomt als in Nederland; Groningen, vaak ook Den Bosch, en zeker Leiden, springen er voor Europese tegenstanders die veel slechter gewend zijn duidelijk bovenuit!
En juist in Groningen zit de groei er -nu eindelijk na vele, vele jaren!- wel in. Maar toch even deze vermanende opmerking van uw grijzende scribent: “Groningers -voor zover jullie er tegen BC Enisey niet bij waren- realiseer jezelf wel dat jullie een hele mooie wedstrijd hebben gemist, en een gelegenheid om nu eens echt in levende lijve te zien hoe een groot Europees Clubteam eruit ziet en speelt; dit was (ik begon ermee) een van de -zo niet De Beste- tegenstander die jullie in Martiniplaza in 2016-2017 kunnen zien!
Winnen is belangrijk, maar om bijvoorbeeld uiteindelijk te gaan winnen, heb je juist deze sterkere tegenstanders nodig! En ik wil juist graag die hele goede buitenlandse teams zien, en als het Nederlandse team zo'n wedstrijd dan verliest...'so be it', zeker als ze hun huid duur verkocht hebben!”
Er is nu een wedstrijd gespeeld van de zes in deze Tweede Groepsfase; er blijven er dus nog vijf -waarvan twee Thuis- over.
Ik zeg dan: (ver-)koop die twee wedstrijden -tegen Benfica en Lukoil- uit, en doe er alles voor om het team ook deze ronde weer door te slepen...wellicht dat BC Enisey dan uiteindelijk toch niet de sterkste en mooiste tegenstander van het seizoen 2016-2017 zal blijken te zijn...
AART DEKKER
Mannus Etten schrijft in zijn verslag ook -in iets andere bewoordingen- over dit onderwerp op de DBL-site: --- Hier ---
Hink Jan Apotheker levert de beelden via Twitter: --- Hier ---
Voor onze eigen ambitieuze jeugdspelers wijs ik nog even op het laatste antwoord van de Persconferentie van Valeri Zavoruev; hij heeft het daar over professionaliteit, altijd de moeite waard....
Ook op Donar-TV komt e.e.a. aan de orde in Interviews met o.a. Arvin Slagter en Erik Braal:
Erik Braal: 'Dan hoor je dat gemor en ik vind dat jammer'; - RTV Noord
Nieuwe samenvatting&Interview-quotes:
Reacties na Donar - BC Enisey - RTV Noord
 |
| Foto overgenomen van Eric Boorsma |
De Russische Coach, zijn Tolk en Speler Valeri Zavoruev -die ik ooit als MU16-uitblinker voor Rusland een wedstrijd of vier op een EK zag spelen- zagen dat anders; het is juist Groningen en Nederland, dat voor hen een uitzonderlijk Westelijk gesitueerde wedstrijd was, met iets als een heuse Jetlag tot gevolg. Het eerste wat de coach via zijn tolk liet weten, was dan ook dat het voor zijn spelers een moeilijke wedstrijd was; het was inmiddels immers -naar hun klok- 2AM in de nacht...
Na ook nog iets te hebben gezegd over het feit dat hij Donar een erg goed team vond -zulke dingen zeggen vrijwel alle coaches op deze soort Persconferenties over hun tegenstander, maar in dit geval vond ik dat Donar het compliment zeker verdiende!- werd hem door Hink Jan Apotheker ook gevraagd wat hij van de ambiance in Martini Plaza en het Publiek vond. Ook daarover was hij -volgens de Tolk- zeer lovend, hetgeen verder werd toegelicht toen op Zavoruez een variant op die vraag beantwoordde. Hij zei dat ze Thuis gewend waren aan 500-1000 toeschouwers, en dat die pas geluid gingen maken als er fraaie staaltjes basketball werden vertoond. De Groningers -zo wilde hij maar zeggen- vuurden hun team echt aan, en dat was voor de tegenstander -zeker na afloop van een gewonnen wedstrijd- ook best leuk.
Meestal stel ik -zeker als niemand anders in de zaal dat doet- wel een of meer vragen tijdens dit soort Persconferenties, maar deze keer vond ik dat niet echt nodig. De reden was dat Apotheker en Coach Erik Braal deels al verwoordden wat ik eventueel aan zou kunnen willen kaarten.
Ten eerste zei Braal dat hij juist teleurgesteld was in de steun die zijn team van de Thuisfans had ondervonden. Ik begreep dat wel; in de voorgaande Europese wedstrijd waarbij ik aanwezig was -die tegen het Hongaarse Kormend- was ik wel positief verrast door de enthousiaste steun voor Donar, nu was deze duidelijk minder en kwam ze ook te laat. Ik ben er niet van overtuigd dat het met een wel kolkende zaal gelukt zou zijn om het oerdegelijk spelende en super afwerkende 'Enis' te verslaan, maar ik had graag gezien dat ze meer gedwongen waren tot het gaatje te gaan als dat nu het geval was. De laatste twee-en-een-halve minuut ging het publiek als een man achter hun Donar staan, maar om in die korte tijd nog te stunten...daarvoor was deze Russische ploeg -ook zonder hun beste Lange Man, naar verluid een van de beste in Europa!- gewoon te sterk en te ervaren.
Maar daarmee had de in Groningen toch inmiddels erg succesvolle Coach Erik Braal zijn hart nog niet helemaal gelucht...
Hij was zichtbaar geïrriteerd door wat er vlak voor tijd gebeurde. Ik zat er zelf te ver vandaan, of was met andere dingen bezig, maar volgens hem werd hij -toen hij acht seconden voor tijd, zonder nog kans op winst te hebben, een Time-out nam- uitgefloten werd door een deel van het publiek. En dat was, voegde hij eraan toe, niet voor het eerst.
Laat ik, voor ik daar op in ga, een anekdote vertellen; eentje uit een veel langere reeks keren dat ik zoiets meemaakte. Ik heb hetzelfde zelfs in Nederland weleens zien gebeuren, maar deze kwam direct bij mij op na de opmerkingen van Braal.
Het gebeurde op het MU16-EK -oude stijl, met 12 landen dus- in 2001 in Riga, Estland.
We hadden de Halve Finale-avond bereikt en de eerste van de twee -Rusland vs. Spanje- was zo goed als afgelopen. Rusland was -ondanks de aanwezigheid bij Spanje van spelers als 'Rudy' Fernandez en Marc Gasol- duidelijk het sterkere en betere team en de wedstrijd was beslist. Het geval wilde dat op de plek waar ik meestal zat, zich ook iedere wedstrijd van Spanje een groep Spaanse ouders en andere fans verzamelde. Deze ouders gingen -nog redelijk binnen het betamelijke, maar toch- volkomen door het lint toen de Russische Coach Boris Livanov -die ik zeer hoog had (en heb) zitten, vlak voor tijd een Time-out nam. Ik vond het compleet begrijpelijk; voor de Rus was de Finale van de volgende dag al begonnen, hij wilde een Time-out om een speciale situatie met zijn spelers te bespreken en in een echte wedstrijd te proberen. De volgende dag wachtte hen immers een Finale tegen het supersterke Joegoslavië, dan wel met het zowat thuis-spelende Litouwen. Ik heb de coach er later nog expliciet naar gevraagd; dat was voor hem de enige reden om te handelen als hij deed. De Spanjaarden echter, waren er volledig van overtuigd dat Livanov het alleen maar deed om Spanje extra te vernederen...cultuurverschillen!
Na afloop van de Persconferentie sprak ik nog even met Erik Braal, en hij sputterde nog steeds...toen ik hem vroeg zichzelf nader te duiden, zei hij: “Ik doe gewoon mijn werk; het puntenverschil van deze wedstrijd kan later in deze groep nog heel belangrijk worden...dus ik zou mijn werk slecht doen, als ik niet alles zou proberen om de nederlaag zo klein mogelijk zou proberen te houden. En dan word ik uitgefloten door (een deel van) ons eigen publiek!?” Toen Mannus Etten en ik het wat relativeerden in de trend van “...ze snappen gewoon niet waarom je dat doet...” en “...Basketball is gewoon een hele moeilijke sport, die bijvoorbeeld in Amerika wel, maar in Nederland niet -of in ieder geval te weinig en/of op een ontoereikende manier- wordt uitgelegd...” was zijn antwoord: “Dan doen jullie je werk niet goed!”
Een beetje kort door de bocht; ik zou zelf heel graag de gelegenheid en de middelen krijgen om onze sport meer en beter aan 'het Grote Publiek' uit te leggen, denk zelfs dat ik dat toch al erg veel probeer te doen, soms ten koste van mezelf -maar dat terzijde- maar ik begreep Coach Braal natuurlijk wel. Bij deze dus!
Een ander punt op het gebied van het Groningse Publiek dat ik toch niet helemaal begrijp: ja, er was deze keer alweer meer publiek dan de vorige keren dat ik Europees Basketball kwam kijken in Groningen. En ja, ik weet -en probeer dat ook regelmatig in mijn stukjes uit te venten- dat er heel veel landen in Europa zijn die minstens net zo goed zijn als Nederland -vaak zelfs beter, en niet de minsten; Rusland dus bijvoorbeeld- waar lang niet zoveel publiek op Basketball afkomt als in Nederland; Groningen, vaak ook Den Bosch, en zeker Leiden, springen er voor Europese tegenstanders die veel slechter gewend zijn duidelijk bovenuit!
En juist in Groningen zit de groei er -nu eindelijk na vele, vele jaren!- wel in. Maar toch even deze vermanende opmerking van uw grijzende scribent: “Groningers -voor zover jullie er tegen BC Enisey niet bij waren- realiseer jezelf wel dat jullie een hele mooie wedstrijd hebben gemist, en een gelegenheid om nu eens echt in levende lijve te zien hoe een groot Europees Clubteam eruit ziet en speelt; dit was (ik begon ermee) een van de -zo niet De Beste- tegenstander die jullie in Martiniplaza in 2016-2017 kunnen zien!
Winnen is belangrijk, maar om bijvoorbeeld uiteindelijk te gaan winnen, heb je juist deze sterkere tegenstanders nodig! En ik wil juist graag die hele goede buitenlandse teams zien, en als het Nederlandse team zo'n wedstrijd dan verliest...'so be it', zeker als ze hun huid duur verkocht hebben!”
Er is nu een wedstrijd gespeeld van de zes in deze Tweede Groepsfase; er blijven er dus nog vijf -waarvan twee Thuis- over.
Ik zeg dan: (ver-)koop die twee wedstrijden -tegen Benfica en Lukoil- uit, en doe er alles voor om het team ook deze ronde weer door te slepen...wellicht dat BC Enisey dan uiteindelijk toch niet de sterkste en mooiste tegenstander van het seizoen 2016-2017 zal blijken te zijn...
AART DEKKER
Mannus Etten schrijft in zijn verslag ook -in iets andere bewoordingen- over dit onderwerp op de DBL-site: --- Hier ---
Hink Jan Apotheker levert de beelden via Twitter: --- Hier ---
Voor onze eigen ambitieuze jeugdspelers wijs ik nog even op het laatste antwoord van de Persconferentie van Valeri Zavoruev; hij heeft het daar over professionaliteit, altijd de moeite waard....
Ook op Donar-TV komt e.e.a. aan de orde in Interviews met o.a. Arvin Slagter en Erik Braal:
Donar TV met Arvin, coach Braal, de tolk, Drew en Drago 141216
Hoogtepunten Donar - BC Enisey - RTV Noord
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
