De
eerste neiging is dan vaak om naar de Landelijke Media te kijken;
als die nauwelijks aandacht hebben voor een sport - of dat nu
Basketball betreft, of een willekeurige andere sport die niet
behoort tot 'de Grote Nederlandse Sporten' – dan nemen
logischerwijs nauwelijks mensen 'toevallig' actief notie van het
feit dat die sport bestaat, ontstaat er ook niet meer aandacht voor,
en ontstaat er al helemaal geen 'Buzz' waardoor andere media erop
springen en er een soort van vliegwiel-effect ontstaat; dus blijft
de sport dan grotendeels onzichtbaar voor 'het Grote Algemene
Sportpubliek'... Lijkt me een feit, ook al krijg/zie ik weleens
reacties op de sociale media in de trend van dat ik (of anderen) –
al dan niet ten onrechte – zouden 'klagen', wanneer we gebrek aan
aandacht van de Landelijke Media aanstippen als reden voor de
beperkte aandacht voor de sport.
De reden
dat ik me mezelf het hoofd erover breek is niet dat ik er zielig
over wil doen; ik probeer juist te doorgronden waarom de Wereldsport
Basketball in Nederland een ondergeschoven kindje blijft, in de
media, maar ook op zichzelf staand.
Laat ik mezelf in dit stukje beperken
tot het Nationale Top-/Professionele Mannenbasketball. Want al zijn
we een kleine sport, toch kent zelfs het Nederlandse Basketball vele
segmenteringen; M/V, Jeugd/Volwassenen/Recreatie, Top/Breedte,
Valide/Parasport, 5X5/3X3, Georganiseerd/Ongeorganiseerd,
Zaal/Buiten, Nederlands/Internationaal/NBA/NCAA – en dan denk ik
dat mijn opsomming niet eens uitputtend is.
Houden we het bij het Professionele
Mannenbasketball, dan kun je bepaald niet zeggen dat er niet hard
gewerkt is/wordt om vooruitgang te boeken en ook niet dat die noeste
inspanningen zonder resultaat gebleven zijn. Als je af en toe eens
wat afstand neemt en probeert in helikopterview een totaalbeeld te
krijgen, en dat dan vergelijkt met vergelijkbare beelden van
bijvoorbeeld 10, 20, 30, 40 en 50 jaar geleden – ja ik ben al zo
oud dat ik zover terug kan gaan, en voer zo'n gedachte-experiment
met enige regelmaat uit – dan is er op allerlei terrein flink
progressie geboekt. En toch lijkt het erop dat onze mooie sport
relatief – ten opzichte van andere sporten en vooral in
kwantitatieve zin; financieel, aantallen leden en actieve
betrokkenen, in kijkcijfers en waardering bijvoorbeeld – geen
terreinwinst boekt, en – zeker als we kijken naar aandacht van de
Landelijke Media – wellicht zelfs terrein verliest. En ik breek
me dus het hoofd over de vraag “Wat doen 'we' dan verkeerd en wat
zouden we kunnen doen om dat te veranderen?”
Ik laat daarbij even buiten
beschouwing dat COVID-19 de zaken bepaald niet eenvoudiger heeft
gemaakt, en dat wij als kleine niet-landelijke-media-sport daar veel
meer last van hebben (gehad) dan de grote TV-sporten zoals voetbal,
wielrennen, schaatsen, F1 en zo nog enkele sporten; want dat effect
zou tijdelijk moeten zijn, en 'ons' probleem speelt al langer.
Een andere factor waar wij ons wel tot
te verhouden hebben, maar waar we zelf weinig aan kunnen veranderen,
is dat de media-wereld ontzettend veranderd is en nog steeds snel
doorverandert. Toen ik besmet werd met het Basketballvirus waren er
nog maar een paar Radio- en TV-zenders, waren kranten nog groot en
bepalend, en waren wij een voorloper in de sportwereld die
commerciëler begon te worden. Amerikaans en ander Internationaal
Basketball was ver weg, exotisch – en dus interessant! – en
nauwelijks beschikbaar voor de doorsnee
sport-/basketball-liefhebber. Nu vecht iedere zichzelf respecterende
sport met vele andere sporten en met allerlei overkoepelende
organisaties om beschikbare budgetten en kijkers. En – begin ik
te vermoeden – ondervindt het Nederlandse Basketball zelfs
aanzienlijke concurrentie van de vele vormen van Basketball buiten
onze grenzen; in ieder geval vermoed ik dat de lat voor ons eigen
Basketball door bijvoorbeeld NBA-, NCAA- en
Internationaal-Basketball dusdanig wordt verhoogd dat de keus om er
aandacht – laat staan geld en/of energie – in te steken, vaker
negatief uitvalt dan 'vroeger'.
Ik denk ook – en dit is niet de
eerste keer dat ik het aankaart – dat Basketball als zichzelf
steeds maar weer 'aanpassende sport' inmiddels ook best 'moeilijk te
begrijpen of te doorgronden heeft gemaakt'. Zo waren 'wij' de eerste
Nederlandse sport die Play-offs invoerden; toen nog eenvoudig te
overzien, inmiddels – zeker nu met #BNXT – niet meer. James
Naismith begon met twee kantjes A4 aan spelregels, inmiddels lees je
het Spelreglboekje niet meer zomaar even door. Voor ons
Basketball-junkies, -insiders en/of -liefhebbers is het wellicht
onbegrijpelijk dat er mensen zijn die de sport zelf en de vormen
waarin het aangeboden wordt die Basketball 'moeilijk' vinden, maar
ik heb zoveel aanwijzingen dat er veel buitenstaanders zijn die
niets (meer) van Basketball begrijpen, dat ik er inmiddels van
overtuigd ben dat dat een factor is om af te haken en/of voorbij het
Basketball te zappen.
Ik ben al zeker 15 jaar een
pleitbezorger van wat dit seizoen als BNXT-League van start is
gegaan; de gezamenlijke Professionele Mannen League met België. Ik
had er liefst ook gelijk Luxemburg deel van zien uitmaken, en zou op
de langere termijn graag een nog grotere Regionale League zien
ontstaan met nog meer kleinere landen ten Westen en Noorden van
Nederland, maar samen gaan met de Belgen is een goede start. Ik kan
dus niet negatief over zijn over deze ontwikkeling, al constateer ik
wel dat er nog ongelofelijk veel werk aan de winkel is voordat deze
op zich goede ontwikkeling een doorslaand succes genoemd mag worden.
Maar daarover wellicht een andere keer meer...
Nee, mijn punt in dit stukje is dat
hetNederlandse Basketball er door #BNXT – onder andere door de op
zichzelf verdedigbare keuzes die gemaakt zijn, bijvoorbeeld wat
betreft competitieformat – weer een stuk moeilijker te
doorgronden en volgen op is geworden. En dat daar nauwelijks
aandacht voor is geweest, in ieder geval verregaand ontoereikende
aandacht.
Zelfs in het verleden was het mij al
een doorn in het oog dat de Play-offs – toch de hoogmis van een
Basketballseizoen – waar het ging om de Eerste Ronde in het
Nederlandse systeem meestal al voorbij waren voordat ook maar iemand
buiten de kringen van insiders en fans daar notie van had kunnen
nemen, laat staan dat een substantieel deel van het Algemene Grote
Sportpubliek ook maar een schijn van kans had gehad er aandacht aan
te geven. Een effect dat volgens mij zichzelf in wat mindere mate
uitstrekte tot ook de Halve Finales.
En nu is het Play-off-format er dus
weer een stuk onoverzichtelijker en moeilijker op geworden. Terwijl
het mij niet zou verbazen als de naambekendheid van de BNXT-League
bij datzelfde Grote Algemene Sportpubliek nog nagenoeg nihil zou
zijn. Wellicht zijn er insiders, liefhebbers en fans die op andere
wijzen het in de clip hierboven uit de doeken gedane
competitiesysteem hebben doorgrond, maar het feit dat deze clip op
Youtube op het moment van schrijven op slechts 271 views stond,
baart mij zorgen...grote zorgen!
Moraal van dit verhaal: we moeten onze
prachtige sport veel beter uitleggen!
Dat betekent als het om het
competitiesysteem van #BNXT gaat dat het heel vaak, op heel veel
verschillende manieren, en via zoveel mogelijk kanalen aan de M/V
moeten brengen; misschien moeten er maar wat TV-spotjes tegenaan
gegooid worden – zou er bijvoorbeeld niet een mooie packagedeal
met NOS Studio Sport gesloten kunnen worden?
Daarnaast – maar daarover wellicht
een andere keer meer – denk ik dat als er Basketball in beeld
komt veel meer gedaan moet worden om de Spelregels uit te leggen, en
ook wat er op het veld nu eigenlijk gebeurt; op alleen maar heel
veel Stats zit echt helemaal niemand te wachten. Het voorbeeld van
hoe het wel moet en zou kunnen zien we bij elke uitzending van enige
importantie van NBA- en NCAA-Basketball..!
Ik hoop dat ik het mis heb trouwens,
en dat over enkele weken blijkt dat #BNXT aanslaat als een dolle,
dat de (ZiggoSport-)Kijkcijfers de pan uit swingen, dat een Groot
Publiek de Play-offs blijkt te volgen en Hoog Waardeert..!