In ieder geval hoort Theo Kinsbergen zeker bij 'de Toppers in het Nederlandse Basketball'!
Zelf wilde ik me maar beperken tot wat ik op Facebook schreef in een lopende discussie naar aanleiding van het overlijden van Kinsbergen, vorige week:
"
Ik had hem nog zo graag een keer willen spreken, van uitstel komt in dit geval helaas letterlijk afstel. Afgelopen dinsdag is de rode draad in mijn basketbalcarrière definitief gebroken vanwege het overlijden van Theo Kinsbergen. Theo is 83 jaar geworden. Theo was een visionair, op basketbalgebied zijn tijd ver vooruit maar bovenal een zakenman en een zeer aimabele persoonlijkheid. Dank dat je in me geloofde en me de kans hebt gegeven. Mijn gedachten zijn bij Evelien Challis Kinsbergen en de rest van de familie...
Theo Kinsbergen zorgde voor veel Nederlandse Amerikanen in het basketbal. Laatste saluut aan Theo Kinsbergen
NOORDWIJKERHOUT, 30 augustus 2015 - Op 83-jarige leeftijd overleed afgelopen dinsdag de zeer kleurrijke speler, coach en sponsor Theo Kinsbergen. Met zijn gereedschappenfabriek sponsorde hij in de jaren zeventig de BV Amstelveen en haalde twee keer de landstitel binnen.
Kinsbergen bracht ook een compleet leger aan talentrijke Nederlandse Amerikanen en Amerikanen naar de vaderlandse eredivisie.
In de jaren vijftig speelde en coachte Theo Kinsbergen AMVJ. Maar zijn gloriedagen in het basketbal namen pas echt een aanvang in 1974, toen hij met Kinzo de BV Amstelveen ging sponsoren. In 1975-1976 en 1976-1977 werden de Amstelveners met Kinsbergen als coach op de bank landskampioen. De ploegen van Kinsbergen in Amstelveen bulkten van het talent, vaak gerekruteerd van overzee: Randy Wiel, Owen Wells, Wilson Washington, Dan Cramer, Scott Runia, Tim Parker, Ron Kruidhof, Al Faber, Everrett Fopma en Herman Pluim. Ook Nederlands talent heeft vele herinneringen aan de eigenzinnige Kinsbergen: Roel Tuinstra, Karel Vrolijk, Paul van der Ree, Hans van Staveren, Jan Willem Jansen, Ron Richel, Nico Boots, Philip Schaftenaar, Peter van Noord en Harry Kip (helaas ook al niet meer onder ons).
Kinsbergen stond op voortdurende voet van oorlog met wat hij zag als het zakelijk onbenul in het Nederlandse basketbal. Hij coachte met de filosofie dat je alleen maar één punt meer hoefde te maken dan je tegenstander om de wedstrijd te winnen. De ploegen van Theo Kinsbergen blonken dan ook uit in hun aanvallende spelopvatting. Ze brachten basketballiefhebbers met hun spelopvatting werkelijk in vervoering.
Toen Kinsbergen van andere ploegen de kritiek kreeg dat hij met zijn bedrijf de spelers bij andere clubs wegkaapte, haalde hij simpelweg een wagonlading Nederlandse Amerikanen naar Amstelveen. De spelers liet hij voor de wedstrijd Kinzo-gereedschap naar het publiek gooien. Zijn zakelijk inzicht legde hem bepaald geen windeieren.
Toen Kinsbergen van andere ploegen de kritiek kreeg dat hij met zijn bedrijf de spelers bij andere clubs wegkaapte, haalde hij simpelweg een wagonlading Nederlandse Amerikanen naar Amstelveen. De spelers liet hij voor de wedstrijd Kinzo-gereedschap naar het publiek gooien. Zijn zakelijk inzicht legde hem bepaald geen windeieren.
Met zijn verongelijkte ik-heb-altijd-gelijk-maar-ze-geven-het-mij-niet-opmerkingen werd Kinsbergen een aartsvijand van NBB-bestuurderen. Net als Ton Boot bleef hij schoppen tegen de (in zijn ogen) zakelijke misstanden. Daarbij kwam dat Kinsbergen sprak met lijzige stem, wat de irritatie over zijn optredens in de media alleen maar aanwakkerde. Dat Kinsbergen het vaak scherp en goed zag, deed er dan al bijna niet meer toe.
Oorspronkelijk kwam Kinsbergen uit het onderwijs, maar uiteindelijk nam hij met zijn broer Martin het bedrijf van zijn vader 'KINsbergen en ZOnen' over. Zijn zakelijk succes liet hij niet alleen in het basketbal zien, ook op het circuit van Zandvoort vond Theo Kinsbergen een tweede liefde. Als autocoureur schopte hij het zelfs tot het kampioenschap van Nederland in de categorie 'Sportscars'.
Alles wat Theo Kinsbergen in het Nederlands basketbal deed, deed hij met donderend geweld. Zijn entree met Kinzo, het vertrek met Kinzo, zijn overgang naar Elmex Leiden, zijn entree bij BV Haarlem: alles ging met tumult gepaard. De zakelijke filosofie van Kinsbergen was gebaseerd op het uitgangspunt: het maakt me niet uit hoe ze over me lullen, àls ze maar over mij lullen...'
Theo Kinsbergen (rechts, staand) met het roemruchte Amstelveen. Knielend en zittend: Randy Wiel, Owen Wells en Wilson Washington. Staand: Scott Runia, Ron Richel, Jan Oosterhuis, Nico Boots en Peter van Noord.
Dit was een gedeelte van het artikel, het hele verhaal vind je op de site van Jacob Bergsma --- Hier ---
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten