Mijn Passie? Delen(want 'Gedeelde Vreugd=Dubbele Vreugd & Gedeelde Smart=Halve Smart).Zie mijn Blog-bijdragen dus als mijn middel om wat me interesseert te delen. Als Links, Reposts, en regelmatig in de vorm van Column, Analyse of Commentaar & al dan niet bijtend, ironisch, of roerend statement. Mijn intentie is iedere dag iets van waarde door te geven...
Ik krijg ook graag feedback; dus Volgen en Reageren stel ik zeer op prijs!
Afrika groeit; wat betreft bevolking, dus numeriek, maar ook economisch - al is die groei regionaal en nog lang niet overal op het grote continent het geval.
En dus wordt Afrika ook als continent, en niet langer alleen als bron van talent, belangrijk voor de NBA.
Vandaar dus bovenstaande clip en die hieronder, en het artikeltje van Sportnieuws.nl daar weer onder.
(AD)
NBA Africa Game 2017: Team World and Team Africa Introductions(4m37)
At the 2017 NBA Africa Game, both Team World and Team Africa were introduced to the crowd in Johannesburg, South Africa. Subscribe to the NBA: http://bit.ly/2rCglzY
Africa
has always been referred to as a sleeping giant when it comes to
basketball. A shortage of resources and coaching has inhibited the
continent’s untapped potential. But thanks to Luc Mbah a Moute’s success
in the NBA, the native Cameroonian has been able to give back to his
homeland by setting up basketball infrastructure back home. In this
episode of THE WAY WE BALL, we follow one prospect’s experience and
success through these camps—Joel Embiid.
Narrated by A$AP Twelvyy
Overgenomen van 'Sportnieuws.nl':
Home » Basketbal » Afrika gaat samen met NBA nieuwe basketbalcompetitie opzetten
Afrika gaat samen met NBA nieuwe basketbalcompetitie opzetten
16 februari 2019
De organisatie van de NBA gaat in Afrika een nieuwe basketbalcompetitie opzetten. Het is de bedoeling dat de Afrikaanse competitie begin volgend jaar van start gaat, met 12 teams waarvan maximaal 2 uit hetzelfde land.
Angola, Egypte, Kenia, Marokko, Nigeria, Rwanda, Senegal, Zuid-Afrika en Tunesië zijn daarbij in ieder geval vertegenwoordigd. De NBA krijgt hulp van de internationale basketbalfederatie FIBA.
In de loop van dit jaar worden een aantal kwalificatietoernooien gehouden, waar de deelnemers aan de Afrikaanse versie van de NBA uit voort komen. De NBA en de FIBA zorgen voor financiële ondersteuning, ze investeren in de infrastructuur en zetten trainingen op voor spelers, trainers en scheidsrechters.
In de voetsporen van Embiid
Basketbal is booming in Afrika en de laatste jaren stromen er steeds meer Afrikaanse basketballers de NBA binnen. Joël Embiid (foto) is van al die spelers de grootste ster. Hij begon pas op zijn 15e met het spelletje en werd binnen een paar maanden al ontdekt door landgenoot Luc Mbah a Moute. Dit weekend is 24-jarige Embiid een starter in 1 van de 2 all-star teams.
Al ruim een seizoen bestook ik op onregelmatige basis Leon Kersten - collega Basketball Columnist - als ik daar aanleiding toe zie meteen aantal vragen over het Nederlandse Basketball in ruimste zin. Hij beantwoordt die dan, en stelt soms wat tegenvragen, en zo komen wij samen tot de rubriek 'Hey Leon, hey Aart'. Die samenwerking bevalt ons goed. Het begrip 'Samenwerken' is trouwens al vanaf mijn allereerste Column - nu alweer zo'n 18 jaar lang - een rode draad die veel van mijn stukken verbindt, want ik ben van mening dat er in het Nederlandse Basketball (nog) veel te weinig eendrachtig wordt samengewerkt. Ik vind dat juist erg leuk - het voedt mijn inspiratie en geeft me ook energie om door te gaan met wat soms een hopeloze exercitie lijkt - positieve zin houden, blijven geloven in de Toekomst van onze mooie sport in Nederland, en het helpen bouwen aan een Nederlandse Basketball Community waarin in grote lijnen iedereen Samenwerkt, dat doet met Respect voor ieder ander, en waarin het Algemeen Belang voorrang heeft boven korte termijn eigen-belangetjes. Iemand die dat ook probeert - en er in mijn ogen ook goed in is - is Arie Int Veld, de man achter veel audio-visueels bij Zorg en Zekerheid Leiden Basketball en degene die de laatste jaren iBasketball.nl draaiende houdt. Ook met hem hoop ik - als daar aanleiding en tijd voor is - een dubbel-column op te zetten en te onderhouden. De onderstaande is daarvan de eerste editie.
Hey-Arie, morgen/vrijdag 22 februari
2019 krijgen we een heel bijzondere basketballwedstrijd
voorgeschoteld -voor Nederlandse begrippen dan- niet alleen komt een
van de Beste Europese Nationale Mannen-ploegen, en een van de eerste
uit Europa die zich in deze Fiba-zone kwalificeerde voor het WK 2019
in China, op bezoek; dat zal ook nog eens gebeuren onder de
bezielende aanwezigheid van een paar duizend Litouwers. Litouwers dus
die voor een aanzienlijk deel in Nederland wonen en werken, en -op de
300 na die uit Litouwen hierheen komen- anders wel uit de ons
omringende landen; mensen dus die hun meest geliefde sportteam niet
zo vaak live kunnen zien spelen. Dus ik verwacht een Groen, Rood en
Geel pandemonium.
Q-Hey-Arie: ligt je Oranje outfit al
klaar? En ben je klaar om de Groen-geel-rode Tornado te weerstaan?
A-Hey-Aart:Born
ready! Ik heb een keurige outfit als crewlid van het NMT, met
bijpassende pet. In zwart-met-oranje zal ik helpen om te laten zien,
dat de Hollandse windmolens wel een tornado aan kunnen.
Lithuania v Netherlands - Highlights(1m39s) - FIBA Basketball World Cup 2019 - European Qualifiers
Hey-Arie: jij was een van de -weinige?-
Nederlandse mazzelaars die aanwezig waren bij de 2OT-wedstrijd (95-93) die de
Orange Lions in september 2018 in Litouwen speelden. Zoals je weet
was ik ook lang van plan erbij te zijn, maar bleek dat door allerlei
privé-besognes helaas onmogelijk. Nu komt Litouwen naar de SHZ in
Amsterdam a.s. vrijdag, en zullen er naar verwachting heel veel
Litouwse Fans aanwezig zijn. Zullen wij in een Q&A eens proberen
om de Oranje Basketball Fans op te warmen voor 'the Challenge'? Want
die wedstrijd tegen Polen, die vond ik niet zo fijn...niet alleen
vanwege het resultaat en het spel, maar vooral vanwege de chaos
waardoor het publiek voor een groot deel te laat in de zaal was,
vanwege de bliksemstart van de Polen, en vooral vanwege het feit dat
door die omstandigheden het Oranje-publiek nooit een rol speelde bij
de Do-or-die-wedstrijd waar de Orange Lions hun laatste kans op
kwalificatie voor het WK deze zomer in China misliepen.
Een paar dagen later was er die
bijna-stunt – of was het sowieso een stunt om Litouwen zo tot het
gaatje te dwingen in nota bene de wedstrijd waarin zij zich konden
kwalificeren? – tegen een absoluut Top-basketball-land, waar het
basketball leeft als zowat nergens elders; Oranje bleek het dus wel
te kunnen, zelfs na de sof enkele dagen eerder tegen Polen! Maar
waarom gaat het thuis zo/te vaak mis?
Kortom: ik hoop dat het vrijdag een
feest wordt, maar dan niet alleen voor die vele Litouwse Fans, maar
ook door en voor de Oranje Basketball Fans, en natuurlijk voor Team &
Staf van de Orange Lions. En om die een duwtje in de goede richting
te geven, moeten die paar duizend Oranje Basketball Supporters toch
eerst weten waar ze mee te maken krijgen!?!
Q-Hey-Arie:of niet soms? Hoe zie jij
dat? En hoeveel Nederlanders aanschouwden in september de 2OT,
bijna-overwinning eigenlijk in levenden lijve?
A-Hey-Aart:oei, dat waren er hoogstens 4
handen vol. Dat gaan we in Amsterdam een heel stuk beter doen! Ik
verwacht daar een zeer gemotiveerd Oranje, dat ten eerste revanche
wil nemen op ‘Vilnius’, dat ten tweede deze prachtige
WK-kwalificatie thuis sterk wil afsluiten (zeker na de mindere
uitvoeringen tegen Hongarije en Polen, hoewel Polen wel héél sterk
en slim speelde), dat ten derde het trouwe publiek wil bedanken, en
dat ten vierde -hoewel het absoluut niet zeker is dat hij afzwaait-
bondscoach Toon van Helfteren een mooi afscheid wil geven, met alleen
nog een uitwedstrijd in Polen voor de boeg.
Namens Litouwen verwacht ik een team dat, ondanks dat de
WK-plaatsing al zeker is, ‘gewoon’ vol voor de winst gaat, al was
het maar om de waarschijnlijk honderden Litouwse fans te laten zien,
dat ze hun heldenstatus waard zijn. De selectie is op papier
misschien verzwakt (verjongd) omdat de Balten al zeker zijn van het
WK, maar juist die jonkies zullen zich willen laten gelden. Litouwen
speelt echt teambasketball, met veel balbeweging en vaak een extra
pass. Hetzij voor een open schot, hetzij voor een penetratie. In
Vilnius vond ik ze wat tegenvallen, de jonkies konden zich toen nog
niet echt onderscheiden, en hadden moeite met het atletische en
fysiek spelende Nederland. De ‘veteranen’ moesten voor Litouwen
de meubelen redden, dus er zijn zeker mogelijkheden voor de mannen
van Toon. Vooral inside lijken er kansen te liggen voor Oranje, dat
liet Thomas Van der Mars fraai zien in Vilnius.
Hey-Arie, ik had het genoegen om een
flink deel van EuroBasket 2011 in Litouwen live bij te wonen. Het
kostte me een vermogen, maar daar kreeg ik dan ook wel een
bijzondere belevenis voor terug.
Ik zag er o.a: steden die al een maand van te voren - want toen vierden wij vakantie in o.a. Litouwen - waren de steden al opgetuigd met allerlei basketball-elementen:
Zo hou je de straten schoon! FT-Drill...
-veel auto's opgetuigd met zoveel
groen-geel-rode vlaggetjes dat ze nauwelijks meer vooruit kwamen, honderd(100!) vlaggetjes langs de dakranden van een auto heb ik meermaals gezien.
-de overal hoog boven uit-stekende
TV-toren van Vilnius die met verlicht-ing was aan-gekleed als basket, bij de opening-ceremonie extra specta-culair met vuurwerk.
-vrijwel iedereen die je op straat
tegenkomt is door lichaamsbouw en manier van bewegen herkenbaar als
basketballer of ex-basketballer (M/V trouwens). Maarten van Gent,
als inwoner van Estland 'buurman' van Litouwen, vertelde me al vele
jaren geleden: “De hele regering bestaat daar uit
ex-basketballers!”
-Jonas Valanciunas -die ik o.a. als
14- en15-jarige bij de MU16-A had gescout, en genomineerd bij Adidas
(en in die tijd zelfs ongesponsord -tenminste als individu- op
Adidas speelde)- was tegen zijn 20e in 2011 toren-flatgebouw-groot
uithangbord was voor...Nike.
- weken van te voren Promotie-teams zoals deze in de straten! En het hoeft geen betoog dat i.i.g. de dame in het midden ook basketballt...
-en natuurlijk waren de wedstrijden in
uitverkochte zalen met deskundig, uitbundig en enthousiast publiek
ook bijzondere belevenissen.
Q-Hey Arie: wat sprong er voor jou wat
basketball betreft uit in de dagen dat jij in Litouwen was?
A-Hey-Aart:naast het bezoek van de Paus
(die zeer geliefd is in Litouwen), meldde onze stadsgids in Vilnius
dat men nog een tweede religie heeft, bovenop het Katholicisme:
basketball. Men neemt het ‘spelletje’ dus behoorlijk serieus.
Twee zaken sprongen er voor mij uit: om de legende Arvydas Sabonis
(wordt zijn zoon Domantas net zo goed als hij?) van dichtbij te zien
(hij heeft een staffunctie bij het nationale team), en om het groepje
muzikanten weer tegen te komen, Die-hard-basketballfans met die
enorme drums, die ik nog uit de EK-eindronde van 2015 in Lille kende.
Eén van hen, een vriendelijke man met kraaloogjes en een lange rode
baard in ZZ Top-stijl, vroeg me of ik al wist, waar in Nederland er
gespeeld ging worden. Hij hoopte op Amsterdam. En, hij zou zeker
komen. Met zijn drum.
Hey-Arie, ik hoor het al; je hebt dezelfde ervaringen als ik met
de Litouwers. Wij zijn het eens; we krijgen het land en de Fans op
bezoek waar basketbal echt Bigger-than-life is.
In zekere zin is het een wedstrijd 'om de eer & des keizers
baard', maar dat kan ook bevrijdend werken. En we hebben als
Nederlands Basketball toch ook best wat te vieren: namelijk dat 'we'
weer mee (mogen) doen. Die Liouwers die gaan er altijd wel voor, al
hebben ze het mes voor tussen de tanden waarschijnlijk thuis gelaten.
Daar staat tegenover dat er nieuwe -vers bloed?- spelers bij zijn,
die ongetwijfeld zullen willen laten zien dat ze ook International
kunnen/willen zijn, dus slappe hap hoef je van hen niet te
verwachten. Of het echt een twee-weg-feest wordt -en dus geen
eenrichtingsverkeer zoals tegen Polen thuis- zal dus m.i. afhangen
van de inzet van de Oranje-fans; gaat de Oranje Basketball-aanhang nu
eens echt en onvoorwaardelijk voor de Orange Lions? Dus niet afwachtend tot de mannen op het veld hebben laten zien
voor een mooie pot te gaan zorgen, en dus stil en afwachtend, als het
op het veld nog ff niet zo lekker gaat..?
Q-Hey Arie: laat jij daar eens je licht
over schijnen?
A-Hey Aart:ik verwacht Oosteuropese
basketballpassie, die weinig onder zal doen voor de Zuideuropese. Het
zou helemaal kunnen, dat wij nuchtere Noordeuropeanen daar toch een
beetje beduusd bij gaan staan (of erger nog, zitten) kijken. Er zal
een vonk moeten komen vanaf het veld, om de Hollandse harten in vlam
te zetten. Die vonk kan net zo goed van de tegenstander komen die
iets raars doet, van een coach, van een scheidsrechter, maar het
liefste natuurlijk van één of meer Orange Lions. Ik reken dan ook
op publiekslievelingen als De Jong, Kherrazi (beiden spelend in hun
eigen stad!) en op Kloof om dat vuurtje al meteen aan te steken. En
dan kan het wel eens een uitslaande brand worden, in figuurlijk
feestelijke betekenis.
Hey Arie,met veel knotsgekke Litouwse
Fans in SHZ vrijdag, denk ik en hoop ik dat de Oranje Basketball Fans
zich ook laten inspireren, en dat we een groot feest van Oranje,
Groen, Geel en Rood tegemoet kunnen zien, en niet in eigen land
worden weggeblazen door 'de Groenen'.
Q-Hey Arie: Wat denk jij? Of zie jij
nog dingen die we daaraan kunnen doen?
A-Hey Aart: ik
verwacht dat de Litouwers voor enorm veel sfeer zullen gaan zorgen.
Niet alleen ‘s avonds in het stadion, maar ik denk al de hele dag,
in de hele stad. Ze trekken zingend en musicerend door de straten, zo
ken ik ze tenminste van het EK. Hopelijk werkt dat aanstekelijk voor
de vele Oranjefans, die het ook best wel kunnen, als er maar een
aanleiding is binnen de lijnen. Een sterke start van Nederland zal
dan zeker helpen. Dan kan ook de leeuw flink brullen. Dat hebben we
al gezien, bijvoorbeeld in Almere tegen Kroatië, en iets langer
geleden in Leiden tegen Montenegro. Het WK zal Oranje net niet halen,
maar o o o wat hebben we weer genoten, met als voorlopige
hoogtepunten de winst op zowel Kroatië als Italië. Wat mij betreft
wordt daar vrijdag een uitroepteken achter gezet. Als Nederland snel
kan spelen (rebounden!) en de driepunter van Litouwen kan
controleren, zit er ook nu weer een stunt in. We zagen al sensaties
in Almere en Groningen. Waarom zou Amsterdam niet aan dat rijtje
toegevoegd kunnen worden!?
Hey-Arie,nu we toch bezig zijn,
Litouwen -maar ook de andere Baltische Staten Estland en Letland, en
trouwens ook Polen waar Nederland a.s. maandag de lange reeks WK 2019
Qualifiers afsluit- zijn trouwens erg leuke landen voor lange of
kortere vakanties, en volgens mij bij veel Nederlanders nog zo goed
als onbekend. Zullen we afsluiten met wat weetjes en
wetenswaardigheden die we bij onze respectievelijke bezoeken aan
Litouwen hebben opgedaan?
- Wist je dat: Vilnius het geografische
middelpunt van Europa is?
- Dat het een fantastisch vakantieland
is met veel strand, en groen, en ongedachte attracties zoals Trakai?
- Je er naast Oude Binnensteden met
Middeleeuwse uitstraling ook mooie, moderne en enorm grote
winkelcentra hebt die zich kunnen meten met de betere van Europa?
- Daar tijdens EuroBasket 2011 allerlei
speciale EuroBasket 2011 specialiteiten te koop waren, zoals
kubieke meters grote bakken met in oranje-gewikkelde chocolade-basketballetjes e.v.a?
- Barnsteen is een van de typisch Litouwse producten; dus de Mascotte van EuroBasket 2011 was een stukje van die fossiele hars.
- Bij een juwelier zag ik een fantastisch Barnsteen-in-kristal beeldje van een 'Shooting-hand
- Dat de Litouwers kunnen feesten als
geen ander, en 'de Italianen van het Noorden' worden genoemd?
Q-Arie: had je nog tijd voor uitstapjes
buiten het basketball, nog bijzondere belevenissen en ervaringen in
die dagen daar in september?
A-Hey Aart:Litouwen was ooit een enorm Rijk, dat zich uitstrekte van de
Baltische zee in het Noorden, tot en met de Zwarte zee in het Zuiden.
Het Rijk viel vanaf het hoogtepunt (rond 1500) ook weer ver terug,
met als dieptepunt de bezetting door de Sovjets vanaf 1944, die diepe
wonden heeft geslagen. Ook in de Tweede Wereldoorlog werd Litouwen
zwaar getroffen. De Joodse gemeenschap werd volledig uitgeroeid, meer
dan 100.000 mensen stierven. We bezochten afgelopen herfst het
prachtige nationale museum, plus het voormalige KGB-gebouw, waar de
gehate en gevreesde Russische geheime dienst mensen verhoorde,
vasthield, martelde, en vermoordde. Dat gebouw is nu een museum dat
de misdaden tegen de bevolking gedenkt. Litouwen is een land dat niet
alleen die vreselijke Wereldoorlog meemaakte, maar dat meteen daarna
opnieuw werd vertrapt, namelijk door het Rode Leger en de Russische
bezetting.
Je ziet vaker,
bij volken die door diepe dalen zijn gegaan, een sterke trots en
eenheid. Die trots kwam na 1989 voor de Litouwers op een mooie manier
tot bloei toen het een eigen nationale basketballploeg kon
afvaardigen. Met in 1992 meteen al een Olympische medaille, een
bronzen die zijn gewicht in goud waard was. Ik kijk er naar uit om
die basketballtrots in Amsterdam te ontmoeten, ook al zal die in de
‘verkeerde’ kleuren gehuld zijn. Ik ben er namelijk trots op, dat
ons Oranje tegen het grote Litouwen twee verlengingen afdwong, vijf
maanden geleden. Ik ben er trots op, dat we via deze WK-ronde weer
bij de beste 24 landen van Europa horen. En dat we daardoor gastheer
mogen zijn van Lietuva. En van een man met kraaloogjes, een lange
rode baard, een grote drum op een buik vol bier, en met een hart vol
basketball.
Een Konings-beeld uit glorieuze tijden van weleer.
Het is al weer even geleden dat ik Leon Kersten bestookte met vragen over de gebeurtenissen en de stand van zaken in het Nederlandse Basketball. Met een mooie Interland voor de deur leek het me een mooi moment.
Hey Leon, Nederland is een hypend landje, en vooral onze media werken steeds meer volgens dat principe, tenminste dat vind ik. Daarmee bedoel ik dat als er op vallend nieuws is en dat komt in de media, dan breidt dat zich vaak uit als een olievlek, dan lijkt het wel alsof iedereen dat kopieert, al zie je dan vaak wel dat als de grote landelijke media aan de beurt zijn, ze er tenminste nog iets moois van proberen te maken, maar toch…
Q-Hey Leon: Jij bent een man die werkt in de media, is het in de media inmiddels allemaal zo krap geworden -en dan denk ik aan bijvoorbeeld personeel- dat het overnemen van nieuws (vaak) de voorrang krijgt ten opzichte van het zelf zoeken naar en brengen van nieuws?
Hey-Aart: Pffff. Moeilijke vraag. Het werkt, denk ik, enigszins getrapt. De regionale media pikken iets op, bijvoorbeeld Rienk Mast. Zoiets sijpelt dan vanzelf door naar de landelijke media. Dat geldt voor geschreven stukken, maar ook voor radio, tv en online. Een beetje napapegaaien zit er wel in. In een kleine sport als basketbal valt dat snel op bij de kenners, niet bij het grote publiek. Hypothetisch is het interessant om te zien wat er gebeurt als regionale media melden dat basketbal echt super gaat. Druppelt dat dan ook door? Ik vermoed een enorme portie argwaan. Oh en dan vergeet ik nog te zeggen dat er ook in de media (soms) sprake is van gemakzucht, we blijven allemaal mensen. In dit licht kun je ook de enorme aandacht voor voetbal verklaren. Makkelijk te doen en makkelijk scoren, in het basketbal is dat heel veel moeilijker. Over scoren gesproken. In de media wordt men steeds meer (ook publiek helaas) afgerekend op de score (luisteraars, kijkers, lezers), dat is zeker ook van invloed op welk nieuws of welke informatie gebracht wordt, ook hier geldt dat basketbal een minieme rol speelt.
Hey Leon, Als het om basketbal gaat lijkt het hype-effect nog wel een keer extra op te gaan. Een goed en recent voorbeeld daarvan vind ik het verhaal ‘de Toekomst van Rienk Mast’, In tegenstelling tot een ‘normale hype’, heeft deze olievlek dus wel een relatief lange looptijd via RTV Noord en het DVHN tot de Volkskrant. Laat ik eerst benadrukken dat het niet mijn bedoeling is om iets af te doen aan Rienk Mast of de basketballer die hij is en kan worden; ik denk dat het een uitstekende gast is, nu al een goede basketballer en zeker een groot talent, met een goede kop erop en met zijn voeten stevig op de grond. Bovendien gun ik hem alle goeds; als het zijn droom is naar college te gaan en uiteindelijk te NBA te halen, dan moet hij gewoon doen wat hij wil doen, en dan wens ik hem alle succes en hoop ik dat hij zijn droom waar gaat maken. Het onderstaan de is dus niet bedoeld daar iets aan af te doen.
Q-Hey Leon: waardoor komt het dat het verhaal Rienk Mast zo groot is geworden, en dat het zo doorrolt? Zijn het die magische drie letter ‘NBA’? Komt het omdat er nu eindelijk eens een Gronings Talent doorbreekt? Wat denk jij?
Hey-Aart: Voor mij is de interesse en aandacht voor zijn persoon vooral een teken dat basketbal wel degelijk een voedingsbodem heeft in Nederland. Zijn verhaal is trouwens wel mooi. Ooit in Amerika geweest, op jonge leeftijd gezegd dat hij de NBA wil halen en nu al goed in Nederland. Lekker verhaal toch. Dat gezegd hebbende Bradley University lijkt geen aansprekende naam, maar deze school heeft wel 38 spelers voorgebracht die de NBA-draft hebben gehaald. Dat maakt de keus een stuk logischer. Beter op een wat ‘kleinere’ school opvallen dan op een ‘grote’ school in de schaduw acteren. Of Mast de NBA haalt, statistisch is de kans miniem, maar hij moet er absoluut voor gaan. Het is zijn droom en zolang het kan, kan het. Gisteren bezocht ik de training van Oranje en heb ik zijn fysiek eens goed bekeken. Mast is toch wat atletischer gebouwd dan ik dacht, tegelijk had ik het gevoel dat er dan de afgelopen jaren misschien niet het maximale uit is gehaald. Met zijn lengte wordt hij in de jeugd natuurlijk snel onder het bord gezet. Achteraf is het makkelijk praten, maar een coach die hem op zijn 12e op de 3 had gezet, als small forward, en zo ook had getraind qua fysiek, wie weet tot wat dat had kunnen leiden. Gaat Mast het niveau Geert Hammink halen, moeilijk hoor. Eerder zie ik hem als een soort Robin Smeulders of Nicolas de Jong die, als hij fit blijft (knieën en rug) in Europa een hele mooie carrière kan krijgen.
Hey Leon, Hypes hebben nu eenmaal vaak het kenmerk van ‘over de top gaan’. Je kunt ook overdrijven, en daarmee een beeld scheppen dat nauwelijks waar te maken valt, dan zadel je zo’n jonge speler op met extra druk, kan het eigenlijk alleen maar tegenvallen. De term ‘Supertalent’ wordt nogal eens gebezigd in dit verhaal. Je weet, ik heb tien jaar lang het Internationale Jeugdbasketball gescout. Ik zou in mijn rapportages over Rienk Mast -denk ik- niet snel die kwalificatie bezigen; ‘Groot Talent’? Ja dat wel, maar Supertalent? Dat nu (nog) niet. Waarom? Ik zou namen kunnen noemen als Rik Smits, Marcel Huijbens, Francisco Elson, Geert Hammink, Peter van Paassen, Dan Gadzuric en Peter van Rij (niet uitputtend), maar ik wil een andere referentie geven: Nemanja Alexandrov(SRB), ook wel gespeld als ‘Aleksandrov’. Die jongen zag ik voor het eerst spelen bij het Fiba-Europe MU16 EK 2003. Een SF/PF van 2m08, kon rennen en springen, beweeglijk als een (veel kleinere) Guard, een Ballhandler om door een ringetje te halen, kon schieten, 1-1-spelen, verdedigen, rebounden als de beste; de meest getalenteerde speler in een super MU16 team dat Kampioen werd. Rob Meurs en ik hebben hem gevolgd tot en met 2009 waar Rob het laatste rapport over hem maakte waarmee hij hem af waardeerde van ‘een zekere NBA-speler’, naar een speler die in de Nederlandse DBL een dragende speler zou kunnen zijn. De eerste regel van zijn rapport: “What happened to this kid? Injuries changing teams and a lot of bad luck, but also soft mentality and not the type of Serbian athlete you might expect.” Sommigen in Nederland zullen zich herinneren dat hij een tijdje in België speelde. Ik heb gezocht naar video van rond 2003, maar vond dat niet, maar er is video van hem, ik nodig iedereen uit die eens te bekijken. Het is maar een naam, maar wel eentje die mij direct te binnen schiet als ik de term Supertalent hoor. Valanciunas, Kanter, Rubio (Ricky), Batum, zomaar nog wat namen in die categorie.
Q-Hey Leon: wil jij hier eens wat dieper op ingaan? Wat denk jij ervan?
Hey-Aart: Er zijn enorm veel factoren die van invloed zijn op een carrière. Jij vergeet agenten nog te betrekken in dit verhaal. Niet altijd wordt voor de speler de beste keus gemaakt, is mijn indruk. Supertalenten tsja. Teodosic vind ik werelds, maar in de NBA lukt het hem niet. Was Rik Smits een supertalent? Ton Boot testte hem af bij Den Bosch, niet eens raar want Smits basketbalde toen net een jaar en Boot wilde niet opleiden alleen winnen. Is Tristan Enaruna een supertalent? Hij zit duidelijk op de radar van NBA-scouts. Giannis Antetokounmpo. Ik zag hem op het EK spelen tegen Nederland, tegen Kees Akerboom. Uitstekende speler, overduidelijk, maar zo super als hij nu is, dat zag ik toen niet. Eigenlijk zou je de ontwikkeling van grote talenten op de voet moeten volgen om het oordeel super er aan toe te kunnen voegen, zeker ook het mentale gedeelte.
Q-Hey Leon: ik zag dat je binnenkort de fandag van Donar gaat opluisteren. Leuk! Ter promotie: wat ga je daar ongeveer vertellen?
Hey-Aart: Eerlijk gezegd, ik heb nog geen idee wat de vragen gaan zijn. Ik geloof dat het publiek vragen kan stellen. Ik vind het leuk om over basketbal te praten en in Groningen zit veel kennis. Kan alleen maar goed zijn voor het basketbal.
ORANJE BASKETBAL
Hey Leon, de Grote Zaal van SHZ Amsterdam; zomaar ineens weken van tevoren uitverkocht voor de wedstrijd van aanstaande vrijdag tegen Litouwen. Wie had dat gedacht. Natuurlijk wel met heel veel Litouwers; er komen zeker 300 M/V uit Litouwen mee; ongekend! En dan is de inschatting dat misschien wel de helft van de in Nederland verkochte kaarten naar Litouwers in en rond Nederland zijn gegaan. Mijns inziens een kans op een groot basketball-feest, maar dan moeten de Orange Lions en de Oranje-fans er wel klaar voor zijn!
Q-Hey Leon: hoe schat jij een en ander in? Gaan we een herhaling van de geweldige wedstrijd in Litouwen van november tegemoet? Met misschien wel winst voor Oranje Basketball, maar in ieder geval met een leuke en spannende wedstrijd?
Hey-Aart: Hmmm. Ik kwam de Sporthallen Zuid gisteren binnen en dacht gelijk wat heeft de tijd hier stilgestaan. Het is nagenoeg hetzelfde als in de kampioenstijd van Astronauts. Eigenlijk vind ik die hal niet van deze tijd. Tribunes heel ver van het veld en een lange zijde die in feite bestaat uit bankjes. Qua sfeer geloof ik helemaal niet in een feest, in de hoofdstad willen ze borrelen niet supporten. Sportief gezien zijn er natuurlijk ook wat dingetjes. De basis-vijf van Oranje is helder, de bank is piepjong. Toen ik dat tegen de bondscoach zei, antwoord hij -terecht- met: je wordt zelf oud. Sommigen willen niet meer, sommigen kunnen niet (Bieshaar bijvoorbeeld moet geopereerd worden, de Amerikanen zijn niet beschikbaar) dus dit is het. De Litouwers, die al zeker zijn van het WK, hebben op hun beurt acht nieuwe spelers bij vergeleken met het vorige treffen en dat is slecht nieuws voor Oranje. Die nieuwelingen gaan, denk ik, de planken uit de vloer lopen om te bewijzen dat ze goed genoeg zijn voor het WK. Geen kadootjes dus. Hun ‘vaste’ kern had er vast een iets relaxter over gedacht en er een gezellig uitje in Amsterdam van gemaakt. En voor de duidelijkheid, hun met alle respect tweede garnituur speelt gemiddeld echt op een veel hoger niveau dan de Eredivisie. Kortom, Oranje moet het beste boven halen om van deze Litouwers te kunnen winnen.
Q-Hey Leon: en dan volgt daarna nog de laatste wedstrijd in deze WK-Qualifier-reeks -uit tegen Polen- wat denk je daarvan?
Hey-Aart: Polen moet waarschijnlijk winnen van Nederland om zich te plaatsen voor het WK. Uitverkochte hal, dat kan weleens een hele lastige vervelende avond worden voor Oranje. En let wel die Polen zijn top 12 in Europa echt een goede uitgebalanceerde ploeg. Zij zijn één of twee topspelers verwijderd van de Europese en daarmee wereldtop.
Q-Hey Leon: met deze twee wedstrijden komt dan een eind aan een hele lange Kwalificatie-cyclus. En daarmee een moment om terug te kijken: heeft Nederland er alles uitgehaald wat erin zat? Is er de afgelopen twee jaar progressie geboekt? En hoe moet het nu verder?
Hey-Aart: ABSOLUUT is er progressie geboekt. Op het veld dan. De kern staat, is op elkaar ingespeeld, verdedigend zit het goed in elkaar en Oranje heeft zich gevestigd in de Europese middenmoot, aangetoond dat het EK geen oprisping was. Er wordt nu jeugd ingepast en dat is zo belangrijk voor hun ontwikkeling, wedstrijden op dit niveau hebben Worthy de Jong, Arvin Slagter en Roeland Schaftenaar (om er een paar te noemen) in hun jonge profjaren niet gehad. Dat is o zo belangrijk. Daarom is het o zo belangrijk dat Nederland zich plaatst voor het volgende EK in 2021, waarvan de kwalificatie in november begint. Ik zou daarom niets veranderen aan de technische staf. Natuurlijk heeft Toon van Helfteren geen eeuwige houdbaarheidsdatum, maar de positie van Oranje is zo fragiel dat er nu niet aan het systeem getornd moet gaan worden. De risico’s zijn simpelweg te groot. Bovendien sportief kun je dit Oranje verwijten dat er thuis niet is gewonnen van Hongarije, maar verder heeft de ploeg het in de tweede (attentie 2e!!) WK-kwalificatieronde niet raar gedaan, niet bijzonder goed, maar ook niet bijzonder slecht. Ik heb al eerder gezegd dat we simpelweg talent missen, aanvallend talent. Wat dit betreft zou ik Oranje wel op het EK willen zien over twee jaar met Tristan Enaruna, mits hij zich doorontwikkelt en de andere jonge Oranjemannen natuurlijk. Morgan Stilma maakte trouwens ook een heel aardige indruk, vooral zijn fysiek (kijk vrijdag zelf maar en tel er vijf jaar bij op). Dat gezegd hebbende is het akelig stil wat betreft het NMT. Van Helfteren is maandagavond bondscoach af en wat dan? Dat zullen de trouwe Oranje-spelers zich ook afvragen. Misschien is geen nieuws, goed nieuws. Toch zou ik graag iets horen over continuïteit, over versterking van de organisatie of het binnenhalen van geld/sponsoren. In dit licht is het raar dat het mandaat van het NMT is verlengd van oktober 2019 tot 1 januari 2020. Overigens zijn er de afgelopen jaren ook veel dingen goed gedaan door het NMT, dat moet ook gezegd worden. Eigenlijk is er maar één ding waar ik op hoop (tegen beter weten in vrees ik) en dat is dat het gehele Nederlandse basketbal centraal geleid gaat worden met een duidelijke onderbouwde visie voor alle onderdelen.
**
Voor degenen die (terug) willen lezen wat er de laatste maanden zoal in de media is verschenen over Rienk Mast en zijn keuzes voor de toekomst:
Wauw!
In slechts een paar dagen ondertekenden 1 miljoen Avaazers deze
petitie! Laten we dit megagroot maken voor de top begint -- voeg nu jouw
naam toe om deze prachtige dieren te redden!
Tess vermoorde deze giraf voor de lol en noemde het een "droomjacht". Gelukkig kunnen wij van deze tragedie nu een kans maken. Over
een paar weken komen overheden bij elkaar op een top over wilde dieren.
Laten wij ervoor zorgen dat giraffen de bescherming krijgen die ze
verdienen, voor we er nog meer kwijtraken. Teken de petitie, met één
klik, en deel daarna met alles en iedereen!
In
deze virale foto lacht ze breed terwijl ze bij het dode dier staat.
Gelukkig kunnen wij van deze tragedie nu een kans maken en ervoor zorgen dat de bedreigde giraf beschermde status krijgt!
Over
een paar weken komen overheden bij elkaar op een top over wilde dieren.
En voor het eerst stellen Afrikaanse landen voor de giraf beschermde
status te geven. Dit kan een game-changer worden, een eerste stap
richting een wereldwijd actieplan om de giraf te redden. En dat is hard
nodig, want hun populatie is in 30 jaar met 40% afgenomen!
Teken de petitie met één klik en deel daarna met iedereen -- samen zorgen we ervoor dat deze zinloze moord een keerpunt wordt voor alle giraffen! Klik hier en zorg ervoor dat giraffen de bescherming krijgen die ze verdienen! Aan alle overheden bij CITES: "We
roepen u op de giraf toe te voegen aan CITES' lijst met beschermde
diersoorten. Ook roepen wij u op in heel Afrika een actieplan voor de
bescherming van giraffen te lanceren en financieren. Op deze manier kunt
u populaties en habitats beschermen, en lokale gemeenschappen
ondersteunen die schouder aan schouder leven met onze langste vriend uit het dierenrijk."
Klik hier en zorg ervoor dat giraffen de bescherming krijgen die ze verdienen! We weten eigenlijk nog maar kort hoe intelligent en emotioneel ontwikkeld giraffen zijn. Ze
hebben zelfs een soort zoemende taal om met elkaar te communiceren!
Tess' foto veroorzaakte een golf van verontwaardiging, omdat mensen
intuïtief aanvoelen dat dieren een respectvolle en waardige behandeling
verdienen.
Deze nieuwe beschermingsmaatregelen maken niet
direct een einde aan troffeejacht, maar zorgen wel voor strenge regels
omtrent de handel in lichaamsdelen. Ook giraffen hebben bescherming
nodig tegen stroperij en habitatverlies -- voeg daarom nu jouw naam toe.
Samen zetten we ons in voor een actieplan dat de giraf kan redden.
Tot nu toe is er niet veel aandacht geweest voor de giraf. Maar het wordt tijd om de alarmbel te luiden, want hun populatie blijft in rap tempo afnemen. Laten we ervoor zorgen dat deze petitie viraal gaat en onze overheden in actie komen. Klik hier en zorg ervoor dat giraffen de bescherming krijgen die ze verdienen!
Het
leven op aarde is zo waardevol, maar overal zien we dierenpopulaties
afnemen. En we beginnen nog maar net inzicht te krijgen in de manier
waarop diersoorten het leven om hen heen in stand houden. Eerder
sprongen we succesvol in de bres voor orang-oetans en olifanten, laten
we nu hetzelfde doen voor giraffen.
Met hoop en vastberadenheid,
Christoph, Sarah, Martyna, Rewan, Joseph, Rosa, Jenny en het hele Avaaz-team
Gert-Jan Segers(CU) en Lillian Marijnissen(SP) worden door kiezers van alle partijen als het meest athentiek en eerlijk gezien, volgens onderzoek van 1Vandaag
CITAAT: "ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers en SP-fractievoorzitter Lilian Marijnissen zijn volgens kiezers de meest authentieke politiek leiders. Dat blijkt uit een onderzoek van EenVandaag. In aanloop naar de verkiezingen kijkt student politicologie Splinter Chabot mee in Den Haag in het programma 'SPLINTER, in de politiek'. Vanavond staat de eerste uitzending in het teken van het imago en de authenticiteit van de Nederlandse politieke leiders. EenVandaag vroeg in samenwerking met het programma aan 23.000 leden van het Opiniepanel welke leiders zij authentiek vinden, en welke niet."
Het hele onderzoek van 1Vandaahg vind je --- Hier ---
Basketbalteam Dutch Windmills heeft de ambitie om mee te spelen op het hoogste niveau. Hierbij zijn flexibiliteit, aanpassingsvermogen, continue verbetering en betrokkenheid essentieel. Voor Fulfilment Solutions, shirtsponsor van de club, zijn deze eigenschappen van groot belang.
De specialist in e-commerce fulfilment en retaillogistiek verzorgt voor diverse (web)winkels het gehele logistieke proces; van opslag, voorraadbeheer en orderpicking tot en met de retouren en het transport. Wanneer je dit hele proces bij één partij neerlegt, is het handig als deze partij mee kan bewegen met piek- en dalmomenten en alle logistiek op elkaar af kan stemmen. De logistieke wereld ontwikkelt zich continu. Het is daarom belangrijk om een continue focus te houden op innovatie en mee te groeien met deze ontwikkelingen.
Dutch Windmills heeft sterke banden met Amerika. Niet alleen wordt het team gevormd door Nederlandse en Amerikaanse spelers, ook heeft de club een samenwerking met een Amerikaanse college. Zo wordt talent uitgewisseld en worden er verschillende zomerkampen georganiseerd. Ook dit een-tweetje is voor Fulfilment Solutions niet vreemd. De logistiek dienstverleners werkt samen met Amerikaanse partner en kan diverse Amerikaanse bedrijven onder haar klantenkring rekenen.
UMG (namens Motown); EMI Music Publishing, ASCAP, LatinAutor, SOLAR Music Rights Management, CMRRA, UBEM, LatinAutor - SonyATV en 15 organisaties voor muziekrechten
**
COLUMN AART DEKKER:
1972...OS München Finale USA-Sovjet Unie...1990(laatste USA Basketball-team met College-spelers op WK/OS)...1992(OS Finale Barcelona USA Dream-Team-Kroatië, Litouwen-GOS(Brons) & Nederland-GOS op Pre-Olympisch Toernooi)...2019(Oranje Basketball-Litouwen)
1972; mijn vader kocht vlak voor de Olypische Spelen van München onze eerste TV, maar ik denk dat ik toen de sport Basketball nog niet eens kende...het onderstaande verhaal, bij de bovenstaande mini-documentaire, kan ik me ook niet van het moment dat het gebeurde, ik moet het dus in de jaren erna op de een of andere manier te weten zijn gekomen... Maar voor het eerst in de geschiedenis konden de Amerikanen de Gouden Medaille van het (Mannen) Basketball dus niet meer ophalen; een shock voor hen die dus -blijkens het videoverhaal hierboven- in ieder geval in 1992 nog nagalmde, ik denk eigenlijk dat dat in sommige uithoeken van de VS nog steeds wel eens het geval zou kunnen blijken te zijn...
Vreemd genoeg was er op het Roster van de Sovjet Unie van deze Olympische Spelen slechts een Litouwer te vinden - Modestas Paulauskas, in 1991 door Fiba uitgeroepen tot FIBA's 50 Greatest PlayersOoit. Nog vreemder: ook uit de andere Baltische Staten -Estland en Letland- maakte geen speler deel uit van het Sovjet-team in 1972. Waarom dat vreemd is? Omdat die Baltische landen Grootmachten waren in het Basketball voordat ze werden ingelijfd bij de Sovjet-Unie, en omdat datzelfde Sovjet-team in de jaren na 1972 in toenemende mate begon te bestaan uit Balten, en daarvan maakten dan weer de Litouwers het merendeel uit. In die tijden kwamen de Sovjets vrij regelmatig naar Nederland om wedstrijden te spelen; ik zag ze tenminste een behoorlijk aantal keren spelen in Nederland, eenmaal zelfs in Dordrecht. Ik zal nooit vergeten dat Vladimir Tkachenko
Sporthal Wielwijk binnen-kwam en dat er een flink geroezemoes opging bij het publiek, iets wat ik -daarna of ervoor, maar ik denk daarna- nog enkele keren heb mee-gemaakt.
Een paar jaar na 1972 begon ik zelf te basket-ballen bij Frisol/R in Dordrecht, en vanaf dat moment verslond ik alles wat er redelijkerwijs te pakken te krijgen was over de sport. En weer een kleine tien jaar later ging ik Oranje Basketball ook in het buitenland zoveel mogelijk bekijken en zag ik eerst de Sovjet-Unie, daarna kort het GOS -dat bestond maar kort, maar stond voor 'het Gemenebest van Onafhankelijke Staten', maar kan je ook lezen als 'de Sovjet-Unie zonder Litouwen en Estland'-, en niet veel later een veelheid van landen die uit het uit elkaar vallende Sovjet-imperium herrezen -zoals Letland, Oekraïne, Wit-Rusland, Kazachstan, e.v.a.- vaak spelen. En vlak voor die fragmentatie die er mede -met het wat later uiteenvallende Joegoslavië- oorzaak van was dat wat wij nu Oranje Basketball noemen afzakte van een land dat een flink aantal EK's (en een WK) achter elkaar deelnemer was, naar een land dat 26 jaar lang afwezig was op die grote eindtoernooien. En dat Sovjet-team bestond tegen het einde dus voor een groot deel uit Litouwers.
1986-1990 In 1986 was er voor het eerst een WK met 24 landen in Spanje. Nederland had zich onder Vladimir Heger voor het eerst voor het WK geplaatst en speelde een voorronde in Badajoz. Niet lang daarvoor speelde het een Challenge Round in Antwerpen; een loei-zwaar officieus B-EK waarin alle deelnemende landen tegen elkaar speelden en Oranje ongeslagen eerste werd -een unieke prestatie, nog steeds onder leiding van Vladimir Heger- helaas werd er tussen deze twee toernooien van Bondscoach gewisseld -Ruud Harrewijn werd de nieuwe Bondscoach- en werd er in mijn ogen onnodig na verlengingen verloren van Argentinië waardoor Nederland de Eindronde niet haalde. Robert Smits en ik waren erbij, ook bij die Eindronde, waar wij door een miraculeuze speling van het lot de 'Best Seats in da House' kregen, we zaten Court-side naast John Thompson, de coach van Georgetown, die op het volgende WK USA Basketball zou gaan coachen, het naar later bleek laatste Nationale Mannen Basketball Team op een WK- en Olympisch Toernooi dat bestond uit college-spelers. De toenadering met de NBA was toen al begonnen; Thompson was zeer ontstemd over het feit dat er NBA-teams waren die Buitenlanders ontvingen en hielpen -bijvoorbeeld Atlanta, dat de Sovjets ontving- hij zag de bui al hangen, en kreeg gelijk; het door hem gecoachte USA Basketball Team werd in 1990 Derde na Joegoslavië en de Sovjet-Unie. In het licht van oorlogen is het bijzaak, maar wat betreft Basketball vind ik het eeuwig zonde dat in 1992 niet het Dreamteam, Joegoslavië en de Sovjet-Unie de krachten konden meten...ik be er nog niet zo zeker van dat het Dreamteam dan in 1992 Goud zou hebben opgehaald...
1992 Dat GOS, daar zit nog een Oranje Basketball-tintje aan dat veel te weinig mensen weten; alhoewel het voormalige Sovjet-team dus een forse aderlating onderging toen de Esten en Litouwers in 1992 zelfstandig deelnamen aan het Pre-Olympische Toernooi(POT) voorafgaand aan de Olympische Spelen van Barcelona in 1992, zaten alle drie die landen bij Nederland in de Voorronde-groep van dat POT. Oranje verloor met een punt of twintig van Litouwen in de eerste wedstrijd, dat had op tenminste een deel van het door Randy Wiel gecoachte team een nogal demoraliserende invloed, ten onrechte vond ik -en bleek later-, maar Oranje verloor mede daardoor totaal onnodig van Hongarije in de volgende wedstrijd, maar kwam daarna op stoom en won van Estland en angstgegner (later) Groot-Brittannië -die beiden wel van Hongarije wonnen- en van...het GOS, dat in de laatste wedstrijd van die voorronde werkelijk de zaal uit werd geveegd door Litouwen; decennia van Sovjet-overheersing werden toen door een ontketende Basketball-natie gewroken. Maar het GOS -en dus niet Nederland- ging dus door die nederlaag van Oranje tegen Hongarije wel naar de eindronde van het POT in Zaragoza, en het plaatste zich daar 'gewoon' voor de Olympische Spelen, en het werd daar ook 'gewoon' Vierde na opnieuw een nederlaag tegen Litouwen om de Bronzen Medaille. Dat hele Internationale Seizoen leed het GOS slechts nederlagen tegen Medaillewinnaars op de Spelen en tegen Oranje Basketball... Maak je dan het rekensommetje 1+1=.... dan had Oranje dus eigenlijk...juist ja!
Maar goed, zo ging het dus niet...
Een belevenis nog, uit 1992 - Zaragoza: ik zat met mijn reisgenoten -Luc Reuvers, Ellen Gommers en Marcel van Sitteren (kan iemand mij vertellen waar die jongen te vinden is?)- op een terras vlak bij de kathedraal van Zaragoza, hartje stad dus. Er kwam een flinke(enkele tientallen) groep Litouwers aan -Hardcore Fans en bovendien financieel redelijk elite, want in die tijd was er daar niet zo heel veel geld...- onder hen een man met een stokoude, maar wel professionele (TV-)camera, die alles filmde. Ze kwamen om ons heen zitten. Daar, op dat moment begreep ik beter dan daarvoor wat vrijheid -onafhankelijkheid- voor een volk betekent, want de emoties, waaronder Trots, waren voelbaar voor mij, voor ons -denk ik-..!
The Dead donated $5,000 to the Lithuanian men's national basketball team so they could compete in the 1992 Olympics. The team wore tie-dyed jerseys featuring the colors of the Lithuanian national flag. Lithuania won the bronze medal! pic.twitter.com/8kwXslxoRN
2019 En nu speelt Oranje Basketball dat in de uitwedstrijd in de laatste Qualifiers-ronde voor het WK tegen Litouwen onnodig/onterecht na twee verlengingen verloor -notabene in de wedstrijd waarin Litouwen zich als een van de eerste landen plaatste voor het WK 2019 in China- vrijdag dus zijn laatste thuiswedstrijd tegen Litouwen in een uitverkochte (Grote!) zaal van de Sport Hallen Zuid in Amsterdam... En opnieuw -na Nederland vs. Turkije in de Bossche Maaspoort een jaar of 16,17 geleden- speelt Oranje Basketball Thuis tegen een Groot Basketball-land, en zullen er heel veel Fans van de uitspelende ploeg aanwezig zijn. Het is uit de kaartverkoop niet helemaal op te maken, maar de schatting is dat er naast 300 Litouwers die met hun ploeg meereizen, nog zo'n 30% of meer Litouwers woonachtig in en rond Nederland aanwezig zullen zijn...
Maar gelukkig -in tegenstelling tot Nederland-Turkije, waar slechts enkele honderden Nederlanders present waren en Oranje dus virtueel 'uit' speelde, en desondanks onterecht en nipt verloor- zullen er nu als de schatting van de verkopende instantie klopt dus ook nog een 50% Nederlanders en dus (hopelijk) Oranje Basketball Fans aanwezig zijn...
Oranje Basketball heeft de laatste jaren onder Bondscoach Toon van Helfteren veel progressie gemaakt -al denk ik dat er nog meer in had gezeten dan we nu hebben gezien- zoveel dat onze Oranje Basketball Mannen nog een keertje ECHTE Support verdienen, en hopelijk wordt het ook net zo'n mooie wedstrijd als in Litouwen.
...en dus niet zo'n wedstrijd als die tegen Polen in november...toen de helft van het publiek te laat binnenkwam, en Polen al zowat gewonnen had voor de Oranje Fans plaats hadden genomen...en enkele tientallen Poolse Fans vervolgens die paar duizend Oranje-fans de hele wedstrijd met gemak overstemden....
AART DEKKER
Lees hieronder het Verhaal van 'de Drie Seconden van München 1972', verteld door Ivan Jedesjko, aan NRC Sport voor de NRC-Special '100 Jaar Olympische Spelen in 1996':
Drie seconden van triomf en tragedie
IVAN JEDESJKO, geboren in Stetski (Wit-Rusland) in 1945. Olympisch basketbalkampioen in München 1972. Won in 1976 brons op de Spelen van Montreal. Werd negen keer kampioen van de Sovjet-Unie, behaalde twee Europese titels en werd één keer wereldkampioen. Werkte bij de Spelen van 1980 in Moskou als tv-commentator.
Hans Nijenhuis
Basketballer Ivan Jedesjko ging in 1972 naar München om zilver te behalen. Hij kwam terug met goud. In de meest geruchtmakende finale uit de olympische geschiedenis versloeg de Sovjet-Unie het onverwinnelijke team van de Verenigde Staten.
Ivan Jedesjko is als basketballer negen keer kampioen van de Sovjet- Unie geweest, twee keer kampioen van Europa, een keer olympisch kampioen en nog een keer wereldkampioen. Als trainer heeft hij communisten geholpen in Guinee-Buissau, fortuin gemaakt in Beiroet en het afgelopen half jaar zonder salaris moeten werken in Rusland. Toch wordt zijn hele sportieve leven beheerst door drie luttele seconden.
De drie seconden behoren wel tot de meest controversiële in de geschiedenis van de Olympische Spelen. Op zondagmorgen 10 september 1972 besliste het basketbalteam van de Sovjet-Unie in die tijdspanne de olympische finale in München op een manier die tegenstander de Verenigde Staten zo boos maakte dat de Amerikaanse spelers weigerden hun zilveren medailles in ontvangst te nemen.
“Om het moment goed te kunnen begrijpen, moet je terug naar de tijd vóór de finale”, zegt Jedesjko, nu een 51-jarige man met een onopvallend - op zijn lengte na - uiterlijk in een onopvallend appartement in Moskou. “De Amerikanen voelden zich destijds onoverwinnelijk. Zij hadden alle 62 wedstrijden gewonnen die zij ooit in olympisch verband hadden gespeeld. Zelfs wij dachten dat ze onverslaanbaar waren. We hadden in Amerika tegen collegeteams geoefend en die waren voor ons, het nationale team van de USSR, al bijna te sterk. Onze opdracht voor München was dan ook om zilver te halen. Dat zegt eigenlijk al genoeg, dat Sovjet-sporters zich richtten op de tweede plaats.”
Toen de finale eenmaal werd gehaald, vertelt Jedesjko, stimuleerde trainer Vladmir Kondrasjkin zijn spelers natuurlijk om in Sovjet-traditie het plan niet alleen te vervullen maar ook te overtreffen. En met nog iets meer dan zes minuten te spelen tot het laatste fluitsignaal hadden de Sovjets een voorsprong van acht punten weten op te bouwen. “U weet hoe het dan gaat. We kregen het gevoel dat we zouden winnen en begonnen fouten te maken.”
De voorsprong slonk tot één punt. En met nog zes seconden te spelen verspeelde aanvaller Sasja Belov de bal, waardoor de Amerikaan Doug Collins in kansrijke positie kwam. Tegen hem werd een overtreding begaan en Collins kreeg, drie seconden voor tijd, twee vrije worpen. Hij maakte ze allebei en Amerika stond met 50-49 voor. Er was nog één seconde te spelen.
“Dit is het moment dat de triomf begon, of de tragedie, afhankelijk van hoe je het bekijkt”, zegt Jedesjko, die verslag doet alsof de wedstrijd van 24 jaar geleden zich op dit moment in zijn huiskamer afspeelt. Gezegd moet worden dat hij het destijds, in München, goed moet hebben kunnen zien. Hij stond op dat cruciale moment niet in het veld maar zat op de bank, naast trainer Kondrasjkin die volgens Jedesjko “alle eer toekomt”. Kondrasjkin begon namelijk zoveel stennis te maken bij de tafel waar de puntentelling werd bijgehouden, dat de scheidsrechter zich gedwongen zag het spel stil te leggen.
De opgewonden Sovjet-coach beweerde dat hij een time-out had aangevraagd juist voordat Collins zijn tweede strafworp had genomen. Inderdaad had de hoorn voor de time-out geklonken op het moment dat Collins' bal op weg naar de basket was. De voorzitter van de Internationale Basketbal Federatie, de Brit William Jones, mengde zich in het tumult en oordeelde dat het niet direct honoreren van de time-outaanvraag een fout van de scheidsrechter was. Daarom moest volgens hem de klok drie seconden worden teruggezet.
Hoewel direct ingrijpen van een bondsvoorzitter in een wedstrijd niet in de reglementen is voorzien, werd de beslissing van Jones overgenomen. Coach Kondrasjkin bracht Jedesjko in het veld, een specialist in worpen over grotere afstand. Jedesjko wierp de bal over een afstand van 30 meter naar Sasja Belov. Die schudde op zijn beurt twee Amerikaanse verdedigers van zich af en bracht een fractie van een seconde voor tijd de eindstand op 50-51. Goud voor de USSR.
De Amerikanen hebben nog een protest ingediend, dat officieel is behandeld door een vijfkoppige jury. Met 3 tegen 2 stemmen besliste deze jury in het voordeel van de Sovjet-Unie. De drie stemmen waren afkomstig van officials uit Hongarije, Polen en Cuba, de twee uit Puerto Rico en Italië. Het was de Koude Oorlog op zijn heetst en de Amerikanen weigerden vervolgens hun zilveren medailles in ontvangst te nemen.
Vierentwintig jaar later heerst bij Jedesjko nog altijd de opvatting dat die morgen in Munchen de rechtvaardigheid heeft gewonnen - maar rotsvast is zijn overtuiging niet. “Het terugzetten van de klok staat in de regels van de FIBA, dat had met de tegenstelling Amerika-Rusland niets te maken”, zegt hij. Maar de verdeeldheid binnen de jury die over het Amerikaanse beroep moest oordelen, die is ook voor Jedesjko moeilijk te verklaren uit verschillend spelinzicht alleen. “Sport zonder politiek bestaat niet. In die tijd wás sport politiek.
En er stonden dus grote belangen op het spel.” Zo kan hij evenmin geloven dat de Amerikaanse spelers uit zichzelf hun zilveren medailles weigerden. “Ook dat is natuurlijk hogerop beslist.” De protesten van de Amerikanen hebben in de Sovjet-Unie zelf overigens geen indruk gemaakt. De basketbalspelers werden bij thuiskomst ontvangen als helden.
De media schreven lyrisch over de 'gouden pass' van Jdesjko, de regering gaf iedere speler 300 dollar en 3.000 roebel, destijds een aanzienlijk geldbedrag. En de minister van Defensie besloot dat zij allen werden bevorderd. “We waren tenslotte officieel militairen”, zegt Jedesjko over de toenmalige status van mannelijke 'amateur' topsporters in de USSR. Hijzelf werd bevorderd tot luitenant. Toen hij vorig jaar officieel met pensioen ging, had Jedesjko het al basketballend tot kolonel gebracht.
Ivan Jedesjko is geen man die plakboeken over zichzelf bijhoudt of zijn kamer vol heeft staan met trofeeën. Zijn medailles zitten allemaal bijelkaar in een koffertje, dat is weggestopt in het bruine wandmeubel dat de woonkamer domineert. Er is ook niets dat deze huiskamer onderscheidt van een doorsnee kamer in Moskou. Tegenover het wandmeubel staat de bank. Op het behang is van vloer tot plafond een berglandschap afgebeeld. De televisie staat aan, maar ook daarop geen basketbal. Het is de Amerikaanse soapserie Santa Barbara.
Misschien komt het ook doordat Jedesjko ook op zijn 51ste nog geen tijd heeft voor herinneringen. Direct nadat hij in 1980 stopte als speler, werd de olympische kampioen jeugdtrainer bij zijn club TsSKA (CSKA), de Centrale Sport Club van het Leger.
Vier jaar later werd hij door zijn superieuren uitgezonden naar Guinee-Buissau alwaar hij Afrikaanse soldaten de fijne kneepjes van het basketbal moest bijbrengen. “Ik moest mijn internationale communistische plicht vervullen”, verklaart hij.
Leuk was het niet. “Het licht viel de hele tijd uit, er was geen drinkwater en ik moest de hele tijd mijn uniform aan. Het valt niet mee om daar in de hitte een officiële vertegenwoordiger van de Sovjet-Unie te zijn.” In 1986 mocht Jedesjko weer terug naar Moskou, alwaar hij in 1991 hoofdtrainer werd van TsSKA. En toen viel midden in de competie de Sovjet-Unie uiteen.
Ongeacht wat Boris Jeltsin voor Rusland heeft gedaan, vertelt Jedesjko, voor het basketbal waren zijn hervormingen funest. Eerst moesten verschillende roemrijke clubs als Kaljev uit Tallinn, de laatste kampioen van de Sovjet-Unie zich terugtrekken omdat zij ineens niet meer bij Rusland hoorden. Andere teams, vooral die uit Siberië, hielden het voor gezien omdat ze de reiskosten van de uitwedstrijden niet meer konden opbrengen. De beste spelers vertrokken als profspeler naar het buitenland. TsSKA is in het seizoen 1991-92 nog wel kampioen geworden, maar de feestvreugde werd gedempt door de wetenschap dat de competitie op de laatste speeldag nog slechts vier clubs telde.
“Het was verschrikkelijk”, herinnert Jedesjko zich. De overheid gaf geen geld meer, particuliere sponsors waren er nog niet. Het publiek moest aan zijn eigen overleven denken en had geen tijd meer voor sportwedstrijden. “Van sportsterren waren we van de ene op de andere dag meelijwekkende bedelaars geworden.” Toen de TsSKA-trainer een aanbod kreeg uit Libanon nam hij dat met beide handen aan. Jedesjko nam twee Russische jeugdspelers mee en werd met het hoofdstedelijke Beiroet drie keer kampioen in drie jaar. Over zijn salaris in het Midden-Oosten doet hij geen mededelingen, maar “het was ten minste tien keer zoveel als hier”.
Aan het begin van het afgelopen seizoen is Jedesjko teruggekeerd als assistent-trainer naar zijn oude club. De economische hervormingen in Rusland hebben een kleine groep banken en bedrijven inmiddels nieuwe rijkdom gegeven. Buitenlandse merken zoals Nike treden eveneens als sponsor op. TsSKA is eind mei kampioen geworden van de 'superliga' waaraan acht clubs deelnemen.
Met vallen en opstaan, dat nog wel. Toen de Mezjprombank eerder dit seizoen in moeilijkheden raakte, had dat meteen tot gevolg dat trainers en spelers zes maanden geen salaris ontvingen. “Dat was een stelletje criminelen”, zegt Jedesjko over de bank, de toenmalige hoofdsponsor van TsSKA. “Nu zijn er gelukkig andere sponsors gevonden en zijn de grootste problemen opgelost.”
Dat betekent dat bij de Moskouse topclub jaarsalarissen van 100.000 gulden niet meer ongewoon zijn en dat bij thuiswedstrijden zo'n 3.000 man op de tribune zitten. Internationaal gezien is dat nog zeer bescheiden: Dominique Wilkins, de Amerikaanse veteraan die TsSKA ongeveer in zijn eentje de das omdeed in de eindronde van het Europa-Cuptoernooi afgelopen april, krijgt bij het Atheense Panathinaikos 3,5 miljoen dollar per jaar. De wedstrijden van de Griekse kampioen zijn in Griekenland regelmatig live op de televisie.
Het Russische basketbal begint volgens Jedesjko dus wel weer mee te tellen, maar het niveau van de Sovjet-Unie wordt nog lang niet gehaald. De Russen ontbreken dan ook in Atlanta. “We hebben ons niet weten te kwalificeren”, moppert de man die is gewend te winnen.
Het niveau van de Russische basketballers is niet het enige waarover Jedesjko moppert. Het gebrek aan aanzien geeft eveneens reden tot verbittering. “Vroeger werd ik herkend als ik over straat liep. Als een basketballer ergens binnenkwam werd er gefluisterd, daar heb je die en die olympische kampioen. Nu zijn er andere helden. Daar is die zakenman, daar is die miljonair, dáár gaat het tegenwoordig om. Het is diep treurig.” Jedesjko werpt zijn handen in de lucht en zucht. Komt de tijd ooit nog terug dat drie seconden een Russische sportman legendarisch konden maken?
Arvidas Sabonis en Vladimir Tkachenko bij een wedstrijd tussen CSKA Moskou en Zalgiris Kaunas in 1998, zie de clip hieronder.
Via dit Hoekje van mijn Blog, ben ik Boeken-Handelaar;
Te Geef Boek: Gratis/Tegen Verzendkosten(ophalen gratis) bij mij te verkrijgen Boeken, eBooks:
-TTD-Manifest 'Het Begon op Straat, Eindigt het ook weer op Straat'(2001, .pdf, voor de Early-birds, 1e 100 Gratis)
Zoek Boek: als je een specifiek Boek, tegen een Goede Prijs Zoekt, kan je dat -Hier- melden. Ik ga op Zoek, als ik binnen 2 weken iets voor je gevonden heb, hoor je dat.
Stef Bos zingt in 'Papa' "Misschien ben ik niet geworden wat jij wou". Mijn Pa zag in mij een in Wageningen opgeleide Ir; ik koos de IT. Waarschijnlijker alternatief: dat ik --naast duursporter (hardlopen, schaatsen, langlaufer, (berg-) wandelaar, en basketballer-- organisator, journalist, en/of cabaretier was geworden...
Ik ben een nogal idealistisch ingestelde persoon met een sociale inslag en probeer daar invulling aan te geven door mezelf in te zetten als vrijwilliger; iets doen voor anderen. Met een achtergrond die van jongs af aan het beoefenen van de prachtige sport Basketball omvatte, ligt het vrijwilliger zijn in het basketball natuurlijk voor de hand. Ik begon daar al jong mee, en ben daar tot de dag van vandaag (inmiddels al tientallen jaren). In al die jaren heb ik al van alles gedaan: vrijwilligersfuncties binnen Clubs, de Landelijke en Rayonale Bond, en heb daarnaast zelfstandig allerlei Toernooien, Wedstrijden en andere Activiteiten georganiseerd. Daarnaast schrijf ik ook over basketball in diverse Media. Tenslotte is mijn passie het vinden en helpen ontwikkelen van (Jeugdig Basketball-) Talent.
"Beste vriend, ik schrijf je een lange brief, want ik heb geen tijd om een korte te schrijven."Johann Wolfgang von Goethe Schrijven als hulpmiddel en uitlaat-klep, het duurde lang voor ik het doorhad; Schrijven werkt voor mij! Ik kan er mijn emoties mee kanaliseren, gedachten door ordenen en (beter door) overbrengen op anderen. Het gaat dan vaak om Basketball (belangrijk in mijn leven), Politiek (zowel een grote ergernis als betrokkenheid voor mij), Muziek, Cabaret, Boeken en Film, en alles dat met mensen te maken heeft zijn ook hobby's en/of fascinaties van me.
Nevendoel van Aart's Blog
Ik ben van mening dat er vandaag de dag te weinig gelezen wordt; kranten, magazines en lange diepgravende artikelen op het Internet...
Alhoewel ik me er heel goed van bewust ben dan mijn Blog die ontwikkeling niet zal keren, wil ik via deze blog toch proberen om mijn lezers (iets) meer te laten lezen. Dus deel ik -behalve eigen teksten- ook stukjes/artikelen&posts van kranten(o.a. NRC, Trouw, Volkskrant), Magazines(o.a. SI, ESPN), en content van Sites en uit mijn 'Oude Doos met Knipsels'. Een beperkte selectie van wat ik de moeite waard vind.
In de hoop dat - al is het maar af en toe een enkel iemand - deze waardevolle Media ontdekt, doorklikt en - vroeger of later - ook zelf naar die media gaat om te lezen...l leest er maar een persoon per post, een(1) stukje meer dan hij/zij anders zou hebben gedaan, dan is mijn moeite niet verspild.
(*) Mocht een van de bronnen van door mij gedeelde content vinden dat mijn delen onrechtmatig is, dan verzoek ik dat mij te melden.
Steun onze club TTD
Jarenlang stopte ik mijn ziel en zaligheid in de Haagse Inner-City-Basketballvereniging Team Ten Dreamers The Hague. We hadden veel succes, en waren een bijzondere, 'Multiculti-club' (and proud about it!) met veel talentvolle jeugd.
Doordat de gemeente Den Haag toegezegde steun uiteindelijk niet nakwam waren we genoodzaakt onze activiteiten te stoppen. Maar TTD slaapt slechts; ooit komen we terug! Steun ons daarbij door hieronder één of meer Sponsorloten te nemen bij de SponsorBingoLoterij! Clicken op de banner, en de rest wijst zichzelf!
Natuurlijk, het is spreken voor eigen parochie. Maar toch, ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik de Vriendenloterij een leuke loterij vind. Waarom? Omdat ik steeds vaker iets win; mijn 'Winlog' vanaf November 2014:
-nov'14: DVD-pack Penoza
-dec'14:DVD-pack Overspel (s1+2)
-dec'14: Boek'En uit de bergen kwam...echo'
-dec'14: Boek 'de MS van Tess'
-feb'15: DVD-pack Nieuwe Buren
-mrt'15: 2x Cadeaukaart Bloemen
-dec'15: 3x CadeaukaartRituals(2xEuro10,-), Gratis Lot
Dus het loont voor TTD en voor JOU; MEEDOEN ALLEMAAL! (AD)
Zit je op Google+ en wil je op de hoogte blijven van nieuwe TTD-ontwikkelingen? -Hier clicken- TTD-U16Kern rond 1996:
Basketball speelt een belangrijke rol in mijn leven. Toen ik 14 was zag ik voor het eerst een wedstrijd. Ik zag balkunstenaar Jerome Freeman voor Frisol/Rowic tegen (ik meen) Jugglers spelen; mijn leven was veranderd.
Het duurde nog wel even voor ik lid werd van Frisol/R, toen was 15. Het is niet zo dat Basketball voor mij 'alles' was (of is). Het is wel een belangrijk onderdeel; ik werd 'Basketballer', en dat zal ik blijven voor de rest van mijn leven. Daarbij maakt het niet eens veel uit dat ik zelf niet meer kan spelen; ik was Speler en nu doe ik andere dingen in het Basketball.
Hoe het Nederlandse Basketball reilt en zeilt, telt dus voor mij; het houdt mij bezig en ik zou graag beter zien gaan. Dus wil ik daar mijn steentje aan bijdragen.
Het kan zijn door Kinnesinne, Frustratie, Sensatielust, Domme Onwetendheid, Profileringsdrang, Persoonlijke Aversie, enzovoort; er wordt in en rond het Nederlandse Basketball nogal eens met modder gegooid. Daar baal ik weleens van.
Basketball is een schitterende sport; met voetbal de grootste teamsport ter wereld, spectaculair en een mooie metafoor voor het 'gewone leven'; alles zit erin.
Alleen weten in Nederland slechts relatief weinig mensen dat, en dat is jammer, want de sport Basketball verdient een groter en belangrijker podium in de Nederlandse samenleving.
O.a. daarom schrijf/deel ik, op deze Blog of in mijn column op www.iBasketball.nl .
Aanraders; Links naar Familie, Vrienden en Bekenden
Posts
