 |
| Cartoon Bas vd Schot op VK.nl van 10 mei 2019, meer Bas van der Schot voor de Volkskrant --- Hier --- |
 |
| Cartoon Bas vd Schot op VK.nl van 4 mei 2019, meer Bas van der Schot voor de Volkskrant --- Hier -- |
COLUMN AART DEKKER
SP vs. PvdA...Spotje Verkiezingen EU 2019 Hans Brusselmans...Linkse Samenwerking Blijft Lastig...
Zoals de meeste mensen die weleens wat van mijn ge-Blog lezen wel weten ben ik al vele jaren een overtuigd SP'er. Nog steeds, al betekent dat niet dat ik het op alle punten met mijn eigen partij eens ben. Wat betreft Europese Politiek heeft de SP zeker valide punten als het om bijvoorbeeld immigratie gaat. Alleen zijn die standpunten - en die heeft de partij al decennia lang, dus ze is zeker koersvast - meestal te genuanceerd om in de korte tijd die de media je van daag de dag gunnen om je boodschap over te brengen goed over tafel te krijgen...Daarnaast is de leiding over de partij na het tijdperk Jan Marijnissen nu definitief overgegaan naar de volgende generatie, en dat loopt nog niet helemaal lekker. Ik vind dat Lillian Marijnissen het helemaal niet slecht doet, en ben van mening dat Ron Meyer (als voorzitter) heel wat in zijn mars heeft...hij is altijd goed geweest in het organiseren van tegenacties (en marsen), begrijpelijk vanuit zijn vakbondsverleden. En de SP is natuurlijk altijd een activistische partij geweest. Pogingen om de partij regerings-salonwaardig te maken zijn tot op heden gesmoord in de media en de gezamenlijke politieke tegenstand...
Toen Jan M. ook vertrok als voorzitter van Meyer de door de partijtop naar voren geschoven opvolger. Sharon Gesthuizen - niet in alle opzichten een gestaalde SP'er (net als ik dus...), maar erg goed en ontzettend populair (vraag het maar eens aan een oude postbode!) en in staat om andere groepen aan te spreken. Ik heb toen nog e.e.a. geschreven en gemaild; mijn voorstel was om Meyer en Gesthuizen als duo de voorzittersfunctie in te gaan laten vullen; Meyer voor de (harde) actie naar buiten, en Gesthuizen om de partij van binnenuit te versterken. Maar dat was klaarblijkelijk geen optie...
Het was natuurlijk nooit de bedoeling geweest dat er serieuze verkiezingsstrijd zou ontstaan, en Gesthuizen is vast ook tegengewerkt door het SP-apparaat, maar ze was niet kansloos en haar aanhang op het SP-Congres was met 40+% ongedacht groot. Na een tijdje vertrok ze zelfs naar Groen-Links, en naar nu blijkt is haar met haar afserveren een fors gat gevallen; niet alleen in de partij zelf (leden), maar ook electoraal. Komt vast niet alleen door haar vertrek, maar toch...
Het SP-electoraat slonk, terwijl de PvdA nota bene werd weggevaagd. En van Linkse samenwerking komt weer eens weinig terecht. Dat de nieuwe SP-Leiding - na het verraad van Samsom (en daar was Frans Timmermans natuurlijk ook gewoon bij) en bij de recente nederlagen in Verkiezingen een beetje terugkeert naar duidelijke Tegen-politiek - waar de partij ooit groot mee is geworden - is zeker in het licht van dat er ook aan rechtse populisten kiezers kwijtgeraakt zijn en worden, niet zo heel vreemd.
En in het opgaan van de partijen op Links in een grote nieuwe partij heb ik nooit geloofd en ga ik waarschijnlijk ook nooit geloven. Daarvoor is de groei van 'Totaal (extreem) Rechts' ondanks de continue versplintering een te duidelijk bewijs dat eenheid echt niet altijd nodig is voor winst.
Maar dat het wel goed zou zijn als de linkse partijen in ieder geval een Lonkend links Perspectief wel gezamenlijk zouden weten te schetsen, dat lijkt me ook evident...
AART DEKKER
**
CITAAT(VK.nl, 10 mei 2019, Analyse Progressieve tweespalt - Samenwerken op links? De hoop is er, maar ‘het loopt altijddroevig af’):
"PvdA-leider Lodewijk Asscher reageerde verrast op het eigen vuur: ‘Verdeeldheid op links is een feest op rechts.’ Dagblad Trouw trok meteen de ultieme conclusie: ‘Harde aanval bezegelt het einde van de linkse samenwerking.’
Maar welke samenwerking? Dat de SP juist Timmermans kiest als doelwit is ook een vorm van wraak voor een eerder mislukte poging tot linkse verzoening. Met Job Cohen als PvdA-leider onder het door Geert Wilders gedoogde kabinet Rutte I leken de linkse oppositiepartijen in 2012 eindelijk bereid om de handen ineen te slaan. Samen pleitten ze voor ‘een ander Nederland’.
‘Noch vriend, noch links’
Het bleek voor Cohen een fatale flirt, met dank aan Timmermans. Die stuurde in 2012 een boze brief naar tientallen partijgenoten waarin hij SP’ers wegzette als ‘linkse cynici’. De kritiek op de partijkoers lekte uit; Cohen vertrok. Even later stapten de PvdA en Timmermans in een kabinet met de VVD. SP-voorzitter Ron Meyer nu: ‘Ik werk graag samen met linkse vrienden, maar Frans Timmermans is noch een vriend, noch links.’ "
**
Het Beruchte Spotje (voor wie het nog niet gezien heeft):
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten