Mijn Passie? Delen(want 'Gedeelde Vreugd=Dubbele Vreugd & Gedeelde Smart=Halve Smart).Zie mijn Blog-bijdragen dus als mijn middel om wat me interesseert te delen. Als Links, Reposts, en regelmatig in de vorm van Column, Analyse of Commentaar & al dan niet bijtend, ironisch, of roerend statement. Mijn intentie is iedere dag iets van waarde door te geven...
Ik krijg ook graag feedback; dus Volgen en Reageren stel ik zeer op prijs!
DEN HELDER, 29 september 2018 –
Den Helder Suns heeft zich zaterdagavond gepresenteerd aan het Helderse
publiek. In een drieluik met Apollo Amsterdam en de kersverse
eredivisieclub Dutch Windmills uit Dordrecht trokken de Suns aan het
kortste eind. Dutch Windmills won het evenement.
Elk bedrijf bestond uit 2x10 minuten.
In de eerste wedstrijd traden de Suns aan met diverse nieuwe spelers,
die voornamelijk veel lengte toevoegen aan het team, tegen Apollo
Amsterdam. Apollo kwam toch in actie met van Dimeo van der Horst en Aron
Royé, die volgens eerdere berichtgeving afwezig zouden zijn.
De eerste score in het nieuwe basketbalseizoen in sporthal Sportlaan
komt van Van der Horst. Boy van Vliet mag namens de Suns de score
openen. Via 10-10, 16-16 eindigt het eerste kwart in 20-22 in het
voordeel van de Amsterdammers. In het tweede kwart loopt Apollo uit naar
22-30. Echter, met achtereenvolgende dunks van Alex Laurent en de
Amerikaan Steve Harris wordt het verschil verkleind naar vier. Via 30-37
komen de Suns met nog anderhalve minuut speeltijd op één punt (38-39).
Echter, het is Apollo dat in de laatste seconden van de wedstrijd het
netje weet te vinden. Eindstand 38-46, met als topscorers Van der Horst
(13) en Lavone Holland namens de Suns (10). Apollo mag na zo’n twintig minuten pauze op het veld aantreden tegen
de Dutch Windmills. Het team van coach en ex-NBA- speler Geert Hammink
en international Jito Kok. Aanvankelijk lijkt de ploeg uit Dordrecht
snel uit te lopen, maar Apollo weet niet van opgeven en sluit aan bij
14-14. De eerste tien minuten eindigen bij 19-20. Tijdens de tweede tien
minuten gaan beide ploegen nog steeds gelijk op. Via 22-22, naar 26-31.
Bij 28-36 weet het team van Hammink dan toch een gat te slaan van tien
punten, 28-38. Het kruit van Apollo is verschoten, want de basketballers
uit Dordrecht brengen de eindstand naar 29-44.
Steve Harris mag in de derde in laatste wedstrijd namens de Suns de
score openen tegen de Dutch Windmills. De Suns nemen een 6-2 voorsprong.
Jito Kok mag lang in de bucket blijven staan van de leidsmannen en
brengt de stand naar 8-8. Na vijf speelminuten wordt het 17-8 door een
driepunter plus bonus van Boy van Vliet. Na een spetterende dunk van Kok
maakt Laurent 20-10. Met één seconde op de schotklok volgt een bijna
onmogelijke driepunter van Lavone Holland, maar die wordt direct door
Floris Versteeg teniet gedaan: 23-15. De eerste attractieve tien minuten
eindigen bij 23-17 in het voordeel van de Suns.
Als de laatste tien minuten van deze seizoenopening zijn ingegaan,
brengt Ryan Richardson namens de Windmills het gat naar drie punten.
Thibault Vanderhaegen maakt namens de mannen uit Den Helder 25-20. Bij
28-29 komen de Windmills voor het eerst langszij met een alley-oop van
Kok. Met nog vijf minuten te spelen, gaat strijd gelijk op, 32-32.
Slordig balverlies maakt dat Dordrecht in de laatste twee minuten naar
34-37 gaat. De Suns weten niet meer langszij te komen, maar laten zien
in de aankomende competitie heel aardig basketbal te beheersen. Laurent
zet met een driepunter de 37 op het bord. En andermaal Kok bepaalt met
een vrije worp de 37-40 eindstand. Dutch Windmills wint derhalve het
drieluik.
Met dit Bericht maakten de Dutch Windmills bekend datHidde Roessink was aangetrokken
Leer ze kennen, die Dutch Windmills – De Spelers – Hidde Roessink(#9, 18jaar, F, 2m04)
Vertel eens kort wat over jezelf als eerste kennismaking voor mensen die je nog niet kennen.
Ik kom niet uit een echte basketball-familie, maar mijn vader is 2m12 lang en mijn moeder 1m85, dus lag het wel voor de hand dat ik ook lang zou worden, ik denk ook dat ik nog steeds een beetje groei...
Eerst zat ik op voetbal, maar mijn vader -die zelf wel heeft gebasketballd maar er wel laat mee begon- heeft het wel altijd gestimuleerd dat ik zou gaan basketballen. Tot mijn tiende deed ik alle twee, daarna heb ik voor Basketball als sport gekozen.
Ik speelde bij Arnhemia Eagles, bij Matrixx, en daarna twee jaar bij Den Bosch in de Jeugd. Toen had ik ook een echt Basketball Doel (zoals zoveel jonge spelers) wilde (ook) ik graag naar de NBA. Maar ik heb toen ergens ook een slechte periode gehad waarin ik het plezier in Basketball een beetje kwijt raakte. Daarom ben ik toen wat lager gaan spelen; vorig seizoen speelde ik bij Green Dolphins in Bemmel. En nu begin ik dus in Dordrecht bij de Dutch Windmills Basketball, omdat Geert Hammink me vroeg.
Omdat je erom vraagt; ik heb in de Rayonselecties gespeeld en ook even in het Nationale Team U14, maar daarna werd ik niet meer geselecteerd.
Wat betreft studie; ik heb nu net mijn VWO afgemaakt, wilde eigenlijk Geneeskunde gaan studeren, maar haalde het toelatings-examen niet. Eigenlijk zou ik die studie nog steeds wel graag doen, maar ik realiseer mezelf dat die niet gemakkelijk te combineren zal zijn met Basketball op hoog niveau. Ik wil mezelf nu eerst settelen hier in Dordrecht -ik deel een appartement met Floris Versteeg- en goed op gang komen met het Basketball. Dan hoop ik begin 2019 weer -bijvoorbeeld via het internet- wat losse vakken op te pikken die ik bij een studie geneeskunde goed zou kunnen gebruiken; ik wil wel blijven leren en studeren, maar nu gaat Basketball even voor.
Een echt concreet Basketball-doel heb ik op dit moment niet; ik wil er nu vooral plezier in hebben en kijken hoe ver ik erin kan komen.
Ik speel vooral op de drie(SF) en ik schiet graag van buiten, en ja; ik kan de driepunter wel aan. Maar ik begrijp natuurlijk dat ik ook een goede 1-tegen-1 naar de basket moet ontwikkelen, anders krijg ik niet eens de ruimte om te schieten van buiten.
Inmiddels was zowat het hele team vertrokken om te gaan eten, en er werd flink aan Hidde getrokken om mee te gaan, dus op dit punt sopten we het interviewtje.
Wordt vast en zeker vervolgd...
AART DEKKER
**
Eerder
verschenen Spelersportretten van de Dutch Windmills Dordrecht:
#2Alec Wintering
- 'Aanvoerder van Dutch Windmills gedwongen langdurig aan de kant'
--- Hier
---
#5 Roel van Overbeek -
'van Overbeek ineens de startende PG voor Dutch Windmills'
--- Hier
---
#
#7 Pim de Vries -
'Oer-Bosschenaar de Vries wil op Eigen Benen Staan bij Dutch
Windmills' --- Hier
---
#9Hidde Roessink -
'Eerste korte Kennismaking met Hidde Roessink(18jaar, F, 2m04)'
--- Hier
---
#10Bennett Koch -
'Eerstejaars Professional Bennett Koch 'vindt Dordrecht Awesome'
--- Hier
---
#13 Jito Kok - 'Globetrotter
Jito Kok is een Steal voor de Dutch Windmills' ---
Hier
---
Ik Weet het Niet Zeker; maar waarschijnlijk Zijn de Dutch Windmills de Eerste DBL-/Eredivisie-club Ooit die met een Eigen Snack van Start gaat; de Originele Dutch Windmills Stroopwafels; een Echte AANRADER!'
In the Netherlands’ South Holland province, a network of meticulously
preserved 18th-century windmills stand guard over the pastoral plains of
Kinderdijk.
➡
National Geographic is the world's premium destination for science,
exploration, and adventure. Through their world-class scientists,
photographers, journalists, and filmmakers,
Nat Geo gets you closer to
the stories that matter and past the edge of what's possible.
Get More National Geographic:
Glennis Grace’s Heartbreaking Story - Zondag met Lubach (S09)
Quote:
Arjen Lubach:
"Ik wil me niet bezondigen aan activisme. Hopelijk lachen de mensen tijdens het nadenken, dat is het streven"
'Lub-Lach' is natuurlijk een woordspeling op de achternaam van Arjen Lubach, de Filosoof die er als eerste in Nederland in is geslaagd een succesvolle wekelijkse (Politieke) Talkshow te Hosten. Natuurlijk bij de VPRO, met afstand de Beste en Meest Innovatieve Omroep binnen het publieke Bestel van de Nederlandse Publieke Omroep(NPO). Wordt allen lid zou ik u aanraden... Meer VPRO: --- Hier --- Meer Lubach: --- Hier ---
"Glunderend keek Annemiek van Vleuten in de camera van de NOS. Nee,
een fijn begin van de dag was het zeker niet geweest. „Ik viel
flauw bij de dopingcontrole”, zei ze. De betreffende medewerker
zocht met de naald naar de ader, het volgende moment lag Van Vleuten
op de grond. Maar gelukkig was dat om acht uur ’s ochtends en had
de favoriete voor de WK tijdrijden genoeg tijd om weer tot zichzelf
te komen
„Ik heb Boer zoekt Vrouw gekeken.” Daarna had ze zich
zoals normaal voorbereid op de race tegen de klok over 27,8
kilometer. En achtenhalf uur nadat ze was flauwgevallen, prolongeerde
Van Vleuten (35) op superieure wijze haar wereldtitel. „In het
wielrennen moet je met alle situaties kunnen omgaan.” "
**
SHARTIE AART DEKKER
Flauwvallen bij een Dopingcontrole voor een WK? Van de Ratten Besnuffeld!
Begrijp me niet verkeerd; ik ben niet voor Dopinggebruik. Ik ben volledig voor eerlijke sport, en ik snap ook best dat je -als er regels zijn, en die wilt handhaven- moet controleren op Doping.
Maar sinds ik voor de eerste keer in de staf zat van de Orange Lions, en er een onaangekondigde Dopingcontrole plaatsvond, ben ik na gaan denken over het Thema Doping en het facet Dopingcontrole in het bijzonder. Mijn serieuze twijfels werden in de jaren daarna -toen ik ABC Amsterdam vrij intensief en van vrij dichtbij volgde, en dan heb ik het nog niet eens over de Dopingaffaire die het Nederlandse Basketball op zijn grondvesten deed daveren -die aangaande Orien Greene- maar al de jaren ervoor, met name een paar keer dat de geblesseerde CHris McGutrie meerdere malen in korte tijd, 's avonds laat na midweekse wedstrijden naar de controle moest. Toen dacht ik: "Controles? OK. Maar hier kan je echt serieuze vraagtekens zetten bij het nut ervan, maar al helemaal met de mate van ingrijpendheid voor de betreffende sporters." En ook daarna heb ik het vele malen gezien; Basketballers die 's avonds laat, vaak op een zware Internationale Uittrip, moeten plassen, dat lukt vaak niet binnen een redelijke termijn, en dan zit zo'n speler daar zo maar een uur, in het slechtste geval uren in een verlaten sporthal, terwijl hij/zij dan eigenlijk moet eten en rusten, want niet zelden moet er de volgende dag voor dag en dauw ontbeten worden, en wordt de reis naar huis gemaakt, met vaak een dag, of twee, drie, alweer de volgende wedstrijd.
De controle is buiten proporties ingrijpend voor de speler, soms zelfs voor het hele team, terwijl Basketball niet niet direct een sport is waar Dopinggebruik op grote schaal voorkomt, en als er al eens iemand wordt 'gepakt', dan is dat in gevallen waar er 1) of een bijzonder verhaal aan plakt -dat overkwam bijvoorbeeld Ex-International Francisco de Miranda, of 2) het gaat bijvoorbeeld over Cannabisgebruik, iets dat ik afwijs, maar dat volgens mij niet door onafhankelijke Dopinginstanties zou moeten worden bestreden, maar door en ten behoeve van de Clubs/Werkgevers van die spelers.
En dan nu het bovenstaande voorval: een Topsportster -bij een gedoodverfde Kampioenskadidate voor de Wereldtitel zelfs- wordt dus blijkbaar bloed geprikt voor de wedstrijd, en dan niet een klein druppeltje uit een vinger -en dat vind ik al behoorlijk invasief-, nee; in een ader, en daar gaat iets mis en de Sporter gaat knock-out.
Dat gaat mij echt veel te ver! Ik vind het van de ratten besnuffeld, en verbaas me erover dat de betreffende sporters -in een loeizware, risicovolle sport- dit allemaal maar 'als normaal; het hoort erbij' accepteren. Ik als verre buitenstaander kan daar boos over worden; ik vind dat het niet kan op deze manier...
Donar-speler Jason Dourisseau in een gevecht om de bal met Andre Williamson van Fribourg.
foto jan Kanning
Donar heeft huiswerk voor vrijdag op rapport
Thomas Koenis en Drago Pasalic hebben nog niet de vorm bij Donar
William Pomp
Het is niet onoverkomelijk, maar wil Donar uitzicht blijven houden op de Champions League, dan is er een hoop huiswerk te doen. Fribourg Olympic was gisteravond in Martiniplaza met 67-72 te sterk. Vrijdag is de return.
De ene wedstrijd is de andere niet, zoveel was gisteravond wel duidelijk in Martiniplaza. Zaterdag stond het publiek er nog op de banken. Zo soepel als Donar toen draaide tegen Prishtina – de Groningse basketballers baarden opzien door een verschil van twintig punten weg te werken tegen de Kosovaren - zo stroef ging het gisteravond in de tweede voorronde van de Champions League tegen Fribourg Olympic.
Na de knappe comeback in het tweeluik met Prishtina trof Donar in Fribourg een tegenstander van een ander kaliber. Met een beetje fantasie kan de opponent het Donar van Zwitserland worden genoemd. De kern van de selectie is bijvoorbeeld al wat langer bij elkaar is, iets waar de Groninger basketbaltrots de laatste jaren ook in slaagt. Er zijn geen uitgesproken sterren aanwezig bij Fribourg, waar net als bij de Groningers het teambasketbal hoog in het vaandel staat.
Met Petar Aleksic beschikt de kampioen van het Alpenland ook over een coach die al meerdere jaren aan het roer staat. Het verschil tussen beide teams zit hem met name in de negenmansrotatie van de Zwitsers, die daarmee iets kleiner is dan die van Donar, al moest coach Erik Braal gisteravond zijn nieuwe Amerikaan Grant Sitton missen wegens griep. Op Europees niveau is Fribourg nog een dreumes. In het team zit niet veel ervaring van buiten de landsgrenzen. Met twee jaar Bundesliga achter zijn naam speelde alleen comboguard en aanvoerder Chad Timberlake in het verleden in een grote competitie.
Timberlake liet zich alleen in het begin even gelden. Toch had Donar het verre van gemakkelijk in de eerste wedstrijd tegen de Zwitsers. In het eerste kwart werden de Groningers meteen op een flinke achterstand gezet. Het was met name de boomlange 32-jarige Senegalees Babacar Touré waar de thuisclub geen vat op kreeg. Dat had ook te maken met het feit dat de centers van Donar, Thomas Koenis en met name Drago Pasalic, nog niet de juiste vorm te pakken hebben.
Dankzij een driepunter van Teddy Gipson bleef de schade na het eerste kwart nog beperkt tot 11-18. Onder aanvoering van Arvin Slagter begon het in het tweede kwart iets beter te draaien bij Donar. De international gooide er een paar driepunters in. Toch bleven de Zwitsers stug verweer bieden. De tegenstander, die in de eerste voorronde van de Champions League verrassend het sterke Sarotov uit Rusland uitschakelde, deed niet veel opvallends, maar bleef vooral rustig naar de vrije man zoeken om heel trefzeker de score steeds verder op te krikken.
Na 32-33 bij rust bleef Donar, dat ook in de afwerking niet scherp genoeg was, ook in de tweede helft grote moeite houden met het onverstoorbare Fribourg. Bij 61-61 kwamen de Groningers nog een keer langszij dankzij een driepunter van Jordan Callahan, maar in de slotminuten liepen de Zwitsers toch weer uit naar een kleine zege. Het kunnen vrijdag tijdens de return in Fribourg dure punten blijken, al leert de ervaring van eerdere Champions League-voorronden dat Donar over enorme veerkracht beschikt.
,,Fribourg was duidelijk beter voorbereid dan wij en ze speelden ook beter’’, vond Braal. ,,Ze hebben verdiend gewonnen. Bij ons liep het vanaf het begin af aan stroef. We misten veel schoten, waardoor het vertrouwen wegebde. Vanaf het tweede kwart begonnen we te vechten en kwamen we terug in de wedstrijd, maar het liep nooit zoals we het voor ogen hadden. Fribourg maakte de juiste schoten en verdedigde daarbij goed. Daar beten wij ons op stuk.’’
Bovenstaand artikel is overgenomen van 'e-pages.dk/dvhn/', het origineel en ongetwijfeld veel meer vind je --- Hier ---
***
SHARTIE AART DEKKER
Altijd Wat...
Nog niet zo heel lang geleden was er binnen het overall zo fantastische Groningse Donar-publiek, een aanzienlijke minderheid die niets had met Internationaal (Club) Basketball; voor zover ik het op de grote afstand Den Haag-Groningen, en bij een beperkt aantal wedstrijden per seizoen die ik Live in MartiniPlaza kon bijwonen, kon beoordelen was het daarbij het meest gebezigde argument 'We/ze hebben er toch niets te zoeken', en dat betekende 'We/ze kunnen er toch niets winnen, dus is het weggegooid geld'... Soms werd deze negatieve insteek trouwens ook meegenomen naar (verre) uitwedstrijden en ging men nog een stapje verder; dan werd het negativisme -soms gedrenkt in alcohol- gericht op personen, meestal de coach, soms een of meer spelers. Ik heb mezelf daar weleens dusdanig aan geërgerd dat ik de groep Uitsupporters er stevig op aan heb gesproken, wel wetende dat het waarschijnlijk slechts een paar negativo's betrof, die het voor de overgrote rest aan het verzieken was. Dan reis je 400-500km om een Uitwedstrijd van je club te zien, en dan verpest je het voor iedereen?!? Kom op zeg... In mijn denken is het vooral aan die overgrote groep om degenen die het verkloten erop aan te spreken en corrigeren, maar dat is natuurlijk soms helemaal niet zo gemakkelijk.
De laatste jaren verbeterde niet alleen de algemene sfeer en werden 'de negativo's' blijkbaar goed bewerkt; ik merkte er nauwelijks meer iets van. Maar de grote winst voor Groningen en het gehele Nederlandse Basketball was dat steeds meer mensen zagen hoe fantastisch het spelen van Internationaal Basketball -juist in Groningen!- wel niet kon zijn. En vorig seizoen was het gevoelen volgens mij definitief gekanteld. En boekte Donar fantastische resultaten; hoezo 'Internationaal niets te zoeken?' Stel je eens voor dat een uitgerust Groningen het slechts van de DBL had moeten hebben? Ik zeg niet dat er dan nog minder verloren zou zijn in Nederland -maar de reden waarom in ieder geval wel- en de concurrentie compleet domineren, zou dat leuk zijn voor het publiek? En zou de ploeg zich dat ook zo goed ontwikkelen? De vragen stellen is ze beantwoorden...
Het seizoen 2018-2019 is voor Donar inmiddels ruim een maand bezig. Dat is kort, dan ben je nog lang niet op je best. Maar de helft van de Fiba Champions League Play-ins zit er alweer op. En Donar is inderdaad nog niet op zijn best, de tegenstanders waarschijnlijk ook niet. En ja; Donar staat op 1:2, en moet voor de tweede keer op rij een achterstand uit de eerste wedstrijd goedmaken. Is dat heel anders dan vorig seizoen> Volgens mij niet. Terwijl de tegenstanders dus weer sterker zijn dan vorig seizoen. Ik heb er een goed gevoel bij dat Donar de drie Ronden Play-ins deze keer wel gaat overleven. Bovendien is mijn indruk dat de wedstrijden spectaculair en het genieten meer dan waar zijn, en er wordt voor enthousiaste massa's publiek gespeeld. En het is dus nog steeds september hè!!!
Ik heb de tijd, noch de energie, noch de gelegenheid om de wedstrijden allemaal in zijn geheel en/of Live te bekijken, en zo heb ik ook de gelegenheid niet om alles wat erover voorbijkomt op Sociale Media tot me te nemen. Toch heb ik de indruk dat het gezeur en gezeik weer een beetje de kop opsteekt; Het zou allemaal 'niet goed genoeg' zijn...
Belachelijk!
Natuurlijk; het team is nog niet op zijn best, en heeft een gruwelijk zwaar programma, en moest dit seizoen bovendien in de voorbereiding mensen missen door de bijna overlap van het clubprogramma met dat van de Orange Lions. Mag het dan af en toe een beetje stroever gaan?
Mijn advies aan die overgrote positieve meerderheid; druk dat gezeur en gezeik direct de kop in; laat het je plezier niet verzieken. 'I rest my case...for now...' AART DEKKER
Donar laat het afweten tegen Fribourg; 72-67 verlies
Donar heeft dinsdagavond de thuiswedstrijd in de tweede voorronde
van de Champions League met 72-67 verloren van Fribourg. De Groningers
misten de energie en overtuiging om te winnen. De return in Zwitserland
in vrijdagavond.
De ploeg van coach Erik Braal liep grote delen van de wedstrijd
achter de feiten aan en kreeg nooit controle. De gasten speelden zuinig
en hadden in Babacar Touré en Dusan Mladjan twee uitblinkende spelers,
die scorend op dreef waren. Na vier minuten stond het al 8-16. Mladjan
verdedigde amper, maar had een scherp schot.
Stroperig
Dat
was bij Donar niet echt het geval. Veel spelers misten open schoten en
het oogde stroperig aan de kant van de thuisploeg. De aanvallen liepen
vaak net niet en teveel spelers hadden de vorm niet. Grant Sitton
ontbrak wegens ziekte. Positieve uitzondering was Rienk Mast. Het
17-jarige talent kreeg de nodige speelminuten en scoorde zes punten.
Achterstand van tien
Halverwege
stond Donar een punt achter; 33-32. Het verschil in het derde kwart
liep op naar een achterstand van tien punten en toen dreigde het even
helemaal verkeerd te gaan. Via twee maal Thomas Koenis en een driepunter
van Arvin Slagter, topscorer met vijftien punten, kon een grotere
achterstand voorkomen worden.
Geen ommekeer
Aan het begin
van het vierde kwart leek een ommekeer in de maak toen Donar terugkwam
van een 59-54 achterstand tot 61-61 gelijk met nog zes minuten te gaan.
Vervolgens scoorden de gasten zeven punten op rij en was het heilige
vuur, dat in die fase een beetje ontstond, snel weer gedoofd.
Nederlaag een feit
Sean
Cunningham tekende voor de laatste score, maar daarmee kon de nederlaag
niet voorkomen worden. Donar moet vrijdag met minimaal zes punten
verschil winnen om door te gaan naar de derde en laatste voorronde van
de Champions League.
Link naar RTV Noord-post met Highlights-video-clip, en Interviews met Erik Braal, Arvin Slagter, e.a: --- Hier ---
Voor mij is Donar favoriet in het tweeluik met Fribourg Olympic. Tegelijk concludeer ik dat het niet makkelijk gaat worden.
Eerst even wat feitjes.
Fribourg won vorig seizoen de triple in Zwitserland en is in totaal
17 keer kampioen geworden. De ploeg speelde tien jaar geen Europees
basketbal omdat er geen geld was. De ploeg heeft nu een begroting van
ongeveer 1,1 miljoen euro en los daarvan een Europees budget van 200.000
euro. De begroting van Donar is 1,8 miljoen euro.
De Zwitsers versloegen in de eerste kwalificatieronde het Russische
Saratov en dat mag gerust als een daverende stunt omschreven worden.
Saratov was vorig seizoen de nummer vijf van Rusland. In Fribourg werd
het 89-89, in Saratov 76-78.
Dragende krachten bij Fribourg zijn Dusan Mladjan en Babacar Touré.
Senegalees Touré (32) is een beest onder het bord en de in Servië
geboren Zwitser Mlajdan (31) is een ervaren schutter.
Hoewel Mladjan (24p) en Touré (23p, 12r, 4a, 5to, eff 35) in de
thuiswedstrijd tegen de Russen erg belangrijk waren, was het juist het
Zwitserse teamspel (vijf spelers in dubbele cijfers) dat in Saratov het
verschil maakte tegen een groep bijeengeraapte Amerikanen (zeven stuks).
Fribourg heeft een best ervaren selectie met veel Zwitsers. Hun coach
Aleksic laat zijn ploeg agressief verdedigen en tempo maken. De ploeg
oogt in balans en scoort relatief veel inside.
Er spelen drie Amerikanen, Justin Robertson en de 34-jarige Chad
Timberlake vormen het ervaren backcourt. Andre Williamson, start niet,
maar is samen met Touré wel een tandem onder het bord (in Saratov samen
goed voor 25 rebounds).
NEDERLAND VS ZWITSERLAND
De verhoudingen tussen landenteams zeggen niet alles.................... ........... ....
Lees de complete Preview van Leon Kersten op zijn Blog --- Hier --- daarin o.a. ook een -voor mij althans- nieuwtje over de Finaciële Premie die gloort voor Donar...
CITAAT(Profiel van Filmmaker Michael Moore, de Volkskrant van zaterdag 22 september 2018): "Maar na een jaar seminarie wordt hij van school gestuurd, volgens Moore zelf omdat hij te veel vragen stelt.
Daarna
belandt hij op de middelbare school, waar hij erop wordt aangesproken
dat hij zijn overhemd niet goed in zijn broek heeft gestopt. Hij
reageert door zich kandidaat te stellen voor het bestuur van het
schooldistrict, een politieke functie in de VS, om vervolgens de
directeur en onderdirecteur van zijn school te kunnen ontslaan. Zo wordt
hij op zijn 18de de jongste gekozen politicus van het land, een
prestatie die hij vorig jaar in zijn onemanshow The Terms of My Surrender memoreerde. ‘Kijk, zo simpel is het’, zei Moore, nooit vies van een narcistisch schouderklopje."
Het beste wat Michael Moore kon overkomen is dat hij is geboren in Flint, Michigan. De
middelgrote stad ten noorden van Detroit is altijd een bron van
opwinding gebleven voor de Amerikaanse filmmaker. Altijd is er wel een
schandaal te vinden, altijd ligt er wel een kiem of een thema of een
belangrijk element van een nieuwe film van Moore.
En dus doemt Flint ook weer op in Fahrenheit 11/9,
de film die deze week in première gaat. Voor de helft gaat de film over
Trump, en dat is niet de origineelste helft. Beelden van Hitler onder
een toespraak van Trump: dat is het dikke hout waarvan iedereen planken
kan zagen. Maar dan, in de tweede helft, volgt een opzwepende
reconstructie van het drinkwaterdrama in Flint, waar een corrupte
gouverneur met een combinatie van machtsmisbruik en vriendjespolitiek
geld probeerde te verdienen over de ruggen van de arme zwarte bevolking:
dat is het soort schandaal waarmee Moore groot is geworden. Onrecht is
zijn bestaansrecht.
Moore
werd in 1954 in Flint geboren in een middenklassegezin met een
arbeideristische traditie. Zijn vader, een marinier die in de Tweede
Wereldoorlog had gevochten, werkte net als zijn moeder bij de
autofabrieken van General Motors in Flint, net als zijn grootvader en
oom, die een vakbond had opgericht en een beroemde staking had
georganiseerd. Moore was als babyboomer precies op tijd om mee te surfen
op de grote Amerikaanse naoorlogse welvaartsgolf, die twee decennia zou
aanhouden. Al snel verhuisde het gezin naar een buitenwijk, waar de
Amerikaanse Droom van huis, tuin en auto gestalte kreeg. Flint werd,
zoals veel andere steden in Amerika, aan zijn zwarte lot overgelaten. Meer dan een paar jaar had Moore er niet gewoond, maar het was genoeg voor een blijvende band.
Na
Fahrenheit 9/11 uit 2004 is Fahrenheit 11/9 de tweede
Moore-documentaire waarvan de titel verwijst naar Fahrenheit 451, een
toekomstroman uit 1953 van Ray Bradbury, waarin Amerika is veranderd in
een totalitaire staat.Foto RV
Hij heeft vanaf zijn jeugd een idealistische inslag, schrijft hij in zijn autobiografie Here Comes Trouble – met
dank aan Vietnam. Eerst wil hij priester worden, geïnspireerd door de
radicale gebroeders Berrigan, jezuïeten die in 1968 met zelfgemaakte
napalm honderden dienstplichtpapieren verbrandden. Maar na een jaar
seminarie wordt hij van school gestuurd, volgens Moore zelf omdat hij te
veel vragen stelt.
Daarna
belandt hij op de middelbare school, waar hij erop wordt aangesproken
dat hij zijn overhemd niet goed in zijn broek heeft gestopt. Hij
reageert door zich kandidaat te stellen voor het bestuur van het
schooldistrict, een politieke functie in de VS, om vervolgens de
directeur en onderdirecteur van zijn school te kunnen ontslaan. Zo wordt
hij op zijn 18de de jongste gekozen politicus van het land, een
prestatie die hij vorig jaar in zijn onemanshow The Terms of My Surrender memoreerde. ‘Kijk, zo simpel is het’, zei Moore, nooit vies van een narcistisch schouderklopje.
In
die schoolraad is hij vervolgens zo irritant dat zijn mede-raadsleden
een verkiezing organiseren om hem weg te stemmen. Daarmee komt de
politieke carrière van Moore voortijdig ten einde.
Hij
gaat studeren aan de universiteit van Michigan, en houdt ook dat net
een jaar vol. Toch levert het een blijvende passie op: journalistiek, om
precies te zijn geëngageerde journalistiek. Na de universiteitskrant
richt hij zijn eigen blad op, The Flint Voice, om in 1984, na een verhuizing naar Californië over te stappen naar het blad Mother Jones.
Daar wordt hij na vier maanden weggestuurd omdat hij geen kritisch
verhaal over de (linkse) Sandinisten in Nicaragua wil plaatsen, en wel
een verhaal over de sluiting van de fabrieken van General Motors. Moore
spant een rechtszaak aan, krijgt 58 duizend dollar, en begint met dat
geld zijn eerste film.
Die
film gaat, niet geheel verrassend, over de sluiting van de fabrieken
van General Motors in Flint en over de verhuizing van die fabrieken naar
Mexico. Roger & Me (1989, genoemd naar GM-baas Roger Smith) wordt Moore’s eerste j’accuse
tegen de mondialisering van de economie. Het is een thema waarmee hij
zijn tijd vooruit is en dat hij drie decennia later terugziet in de
presidentscampagne van een andere dikke man met een honkbalpetje: Donald
Trump.
Moore
herkent zijn eigen woede in de woede van de Trump-stemmers. ‘Ik denk
dat hij gaat winnen’, zegt de filmmaker in de zomer van 2016 in een
interview met komiek Bill Maher over Trump. Hij voorspelt precies welke
vier staten de doorslag zouden geven: Pennsylvania, Ohio, Wisconsin en
zijn eigen Michigan.
In de jaren daarvoor heeft hij een reeks andere spraakmakende films over het grote geld en de politiek gemaakt. Met Bowling for Columbine (2002)
ageert hij tegen de vuurwapenlobby (fameus is zijn bezoek aan Charlton
Heston, baas van de wapenlobby-organisatie NRA, die hij confronteert met
de foto van een 6-jarig slachtoffer van vuurwapengeweld, uit Flint
natuurlijk); met Fahrenheit 9/11 (2004) ageert hij tegen de Irak-oorlog van president George W. Bush; met Sicko (2007)
ageert hij tegen de Amerikaanse gezondheidszorg. De eerste film levert
hem een Oscar op, de tweede en derde nogal wat kritiek: Moore is wel
heel sturend, bijvoorbeeld als hij Bush belachelijk maakt wegens zijn
eerste reactie op de gebeurtenissen van 11 september (Bush zit op een
school in Florida een groep kinderen voor te lezen en blijft dat gewoon
doen). Het typeert zijn methode. Confronterend en suggestief.
De
kracht van Moore is dat hij thema’s oppakt die de traditionele media
laten liggen. De Irak-oorlog en de mondialisering zijn thema’s waar in
progressieve kranten vrij onkritisch over wordt geschreven. Moore is één
groot alternatief medium, die wel kritisch naar deze neoliberale
projecten kijkt.
Hij
maakt school met zijn documentaires. Zijn overvaltechnieken worden
nagedaan door komieken als Sacha Baron Cohen en door de politieke
parvenu's van Project Veritas. En kritische documentaires worden
inmiddels aan de lopende band gemaakt voor tv-zenders, Netflix of Vice.
Juist door die overvloed lijkt de methode-Moore een beetje sleets
geraakt, en is zijn invloed afgenomen. Vlak voor de verkiezingen van
2016 houdt hij, als aanhanger van Bernie Sanders, met zijn film Michael Moore in Trumpland
nog een sterk pleidooi om toch vooral op Clinton te stemmen. Het heeft
geen merkbaar effect. Zijn eerdere voorspelling komt uit.
Toch blijft de idealist in hem het proberen, ook weer in zijn jongste film, Fahrenheit 11/9.
Hij wil bewegen tot actie. Wat die actie precies is weet hij ook niet –
als je maar iets doet. ‘Niemand in het Franse verzet zei ooit: tjee, ik
zou graag die nazi-brug opblazen, maar ik moet nu de kinderen naar de
voetbaltraining brengen. Ik bedoel: zo serieus is het nu.’
En ook al woont hij nu al 25 jaar als bemiddeld man aan de Upper West Side van New York, hij ziet zich nog steeds als een Everyman, een vertegenwoordiger van de arbeidersklasse. ‘Ik ben hun stand-in’, zei hij vorig jaar tegen New York Magazine.
‘Ik weet niet hoe ik uit Flint ben weggekomen en hoe ik hier ben
terechtgekomen, maar nu ik hier ben, willen ze dat ik voor hen spreek,
en dus doe ik mijn best, om onze verhalen te vertellen.’
@MMFlint,
noemt hij zich dan ook op Twitter. Het is een twee-eenheid. Het beste
wat Flint kon overkomen is dat Michael Moore er geboren werd.De Volkskrant bekeek en recenseerde de documentaire Fahrenheit 11/9 al. Berend Jan Bockting geeft de film drie sterren.
Door: Paul Zweverink 13 september 2018
Ze kunnen niet wachten, het basketbalseizoen mag beginnen.
De dames van Martini Sparks zijn in volle vaart en met veel inzet
bezig topfit te zijn voor de historische stap: eindelijk weer een
Gronings vrouwenteam in de hoogste basketbaldivisie, de VBL.
Het is al een tijd geleden dat Groningen naast het machtige Donar
bij de mannen ook een vrouwenteam in de eredivisie van het basketbal
had. Met de gloriejaren in de jaren negentig van de vorige eeuw en de
beginjaren 2000 timmerde toen Celeritudo stevig aan de basketbalweg.
Bekende speelster uit de tijd: international Laura Schaap en wat te
denken van coaches als Glenn Pinas en Robert Nieboer. De zaal in
Vinkhuizen barstte meermalen uit de voegen als Celeritudo haar
wedstrijden speelde. Tijden vervliegen en helaas was dat ook het
geval met Celeritudo, het verval kwam en was niet te stoppen. Het
einde van de grootsheid bleek niet tegen te houden.
Maar zie: een jaar of twee geleden kwamen verfrissende geluiden
vanuit Haren. Ambitieuze plannen borrelden vanuit HSV Haren op, het
was tijd om wederom de basketbalhemel te bestormen. Want was/is
Groningen niet dé basketbalgemeente van Nederland? Donar is een
regelrechte hit, dat moet bij de vrouwen toch ook weer kunnen? De
start was ambitieus, het tempo echter iets te hoog. Verstandig genoeg
werd besloten de voorbereidingen meer tijd te geven. Maar nu is het
dan zover: onder de complete naam Keijser Capitals Martini Sparks
gaat het Groninger vrouwenbasketbal het komende seizoen de Vrouwen
Basketball League in.
Bestuurslid/woordvoerster Jorien Bakker omschrijft het als volgt:
‘’We zijn met z’n allen heel ambitieus dit avontuur tot een
succes te maken. Het staat allemaal stevig in de steigers, we hebben
er enorm veel zin in.’’. Het zorgvuldig samengestelde team is nu
ruim vier weken volop in training onder leiding van trainer/coach
Joyce Siderius-Bolman. Samen met haar assistenten Pieter Dikhoff en
Ata Einolhagh smeedt Siderius aan de conditie en samenhang van het
team. Een kleine tegenvaller bij dit alles was het afhaken van beoogt
center Noëlle van Zadelhoff, die zich vanwege privézaken terugtrok
uit het team.
Toch laat Siderius zich niet uit het veld slaan. ‘’Natuurlijk
vind ik het jammer dat dat Noëlle is vertrokken, maar we hebben
Melissa ’t Jong en de uit Schotland afkomstige Kirsten Simpson
prima vervangsters. Waarmee de groep nu volwaardig is en we met tien
speelsters kunnen werken. We trainen nu vier keer per week in de
Scharlakenhof en nog eens twee keer in Plaza Sportiva of buiten. Ik
kijk erg uit naar de periode die er nu aankomt, waarin we
oefenwedstrijden gaan spelen. Zo spelen we zondag 16 september in de
Scharlakenhof tegen Laarne, een Belgisch eredivisieteam uit de buurt
van Gent’’.
Het echte werk komt er vervolgens snel aan voor de Martini Sparks.
De competitiestart van de Vrouwen Basketball League is op 26
september. Dan spelen de vrouwen van coach Siderius eerst een zware
uitwedstrijd tegen Binnenland Barendrecht. De eerste thuiswedstrijd
in de eigen Scharlakenhof in Haren volgt op zaterdagavond 6 oktober
als Den Helder op bezoek komt. De dames van Martini Sparks zijn klaar
voor het avontuur, het jonge team trappelt van ongeduld zich met de
Nederlandse top te meten.
Paul Zweverink is ondanks zijn ‘pensionado-schap’ nog altijd
langs de velden in de hallen en overal waar sport bedreven wordt te
vinden. Hij is freelancer bij het Dagblad, speurt als scout naar
talent voor FC Groningen en is bij die club ook intermediair tussen
de supportersgroepen en clubleiding. Met regelmaat produceert Paul
uiterst lezenswaardige verhalen en columns voor Sport in Stad.
Drie Generaties Akerboom in een Beeld aan het Slot van een Voorbeeldige Ceremonie (Foto overgenomen van 'New Heroes Basketball')
SHARTIE: 'Traditie & Respect - Laten We Afspreken dat Dit de Norm Wordt als Belangrijke Spelers Afscheid Nemen!'
'We' -het Nederlandse Basketball- zijn er niet zo goed in -wat zeg ik; we zijn er ronduit slecht in!- om goed met mensen om te gaan in het Nederlandse Basketball, en zeker ook als het 'Onze Helden' betreft. En het zou een goede zaak zijn als 'we' het Voorbeeld dat New Heroes Den Bosch afgelopen zondag gaf tot Norm verheffen.
Zondag 23 september naam Kees Akerboom Jr. afscheid van zijn carrière als Speler bij de club waar zowel hij als zijn vader -een generatie eerder- het leeuwendeel van zijn loopbaan als Professionele Speler doorbrachten.
Eerlijk gezegd vond ik de publiciteit vooraf nogal mager -en het aantal aanwezige Fans navenant- maar de vorm waarin een en ander was gegoten Voorbeeldig; het was een mooie, en ik denk voor velen emotionele middag. De Basketball-community van buiten Den Bosch liet het vrijwel helemaal afweten; of de beperkte berichtgeving vooraf daar de oorzaak van was, of dat het kwam doordat het tijdens het begin van een nieuw basketball-seizoen voor velen spitsuur is, weet ik niet. Maar er zijn nog wel wat vlekjes weg te werken; het Nederlandse Basketball is Kees Akerboom Jr. best veel verschuldigd.
Het was een reactie die typerend is voor Kees Jr. dat hij -toen ik hem met een idee voor meer overviel- reageerde met "Weet je, ik ben de eerste die zo'n wedstrijd krijgt; er zijn er zoveel meer die ook zoiets zouden hebben verdiend -zouden moeten krijgen-..."
Misschien bedoelde hij 'de eerste...in Den Bosch'? Eerlijk gezegd weet ik niet precies of er inderdaad nog nooit zoiets is georganiseerd in Den Bosch. Buiten Den Bosch in ieder geval wel, maar ook in de rest van Nederland zijn ze op de vingers van slechts enkele handen te tellen over de periode die ik bewust heb meegemaakt in de 43 jaar dat ik in het basketball rondloop.
Er is dus nog wel wat in te halen...
Mensen die het verdienen Respect betonen, traditie opbouwen en de Geschiedenis van het Nederlandse Basketball koesteren; het is allemaal belangrijk voor een solide toekomst van onze mooie sport.
New Heroes koesterde zondag twee van zijn Grootste Helden, ik hoop dat de club zelf, maar ook alle andere clubs er een goed voorbeeld in zien dat navolging behoeft!
AART DEKKER
Hieronder de berichtgeving van de DBL-site, originele Post --- Hier ---
DEN BOSCH, 23 september 2018 - Je
ziet het tijdens de wissel in de laatste minuut van zijn ‘retirement
game’ al. Dit is niks voor Kees Akerboom. Laat hem maar schieten en
spelen, dat in de spotlights staan mogen anderen doen. Maar vandaag kwam
hij er echt niet onderuit.
Op één minuut voor het einde werd hij
gewisseld tijdens zijn laatste wedstrijd. Een beetje onwennig (nog
steeds na vele jaren topbasketbal) nam hij de staande ovatie in
ontvangst. Toen die maar door bleef gaan, vond hij het op een gegeven
moment welletjes en ging hij zitten. Kees Akerboom. Schutter van beroep.
Maar sinds vandaag niet meer.
Voorafgaand aan de wedstrijd werd Akerboom toegesproken door de
wethouder van Sport van de gemeente ’s-Hertogenbosch Huib van Olden. Ook
werd hij onderscheiden met de sportpenning van de stad. De wedstrijd
was er eentje tussen zijn oude maten van Black Eagles uit Rosmalen en
een team met spelers die hij tijdens zijn carrière tegen was gekomen.
Dat het gelegenheidsteam met 39-43 ( 2 x 10 minuten) won, was van
ondergeschikt belang. Het was een mooie gelegenheid voor Akerboom om te
laten zien dat zijn vizier nog steeds op scherp staat getuige zijn 22
punten.
Na de wedstrijd kwam nogmaals die staande ovatie. Minutenlang
klaterde het geluid van de tribunes. “Topsport doe je niet alleen”,
sprak Bob van Oosterhout. Op dat moment kwamen zijn kinderen en vrouw
het veld op en werd het Kees, en vele supporters, inclusief
ondergetekende, even te veel. Sport kan soms zo mooi zijn en dit was
zo’n moment. Uit handen van Bob van Oosterhout kreeg Akerboom een bal
met alle handtekeningen van de spelers die die middag mee gedaan hadden.
Daarna gebeurde er iets unieks in de Nederlandse basketballwereld. “
Het is iets wat je vaak ziet in Amerika, als topsporters stoppen”,
vertelde Van Oosterhout verder. “Maar we vonden dit wel een uniek moment
om mee te starten. Vanaf vandaag zal in Den Bosch nooit meer een speler
spelen onder nummer 12. Want we gaan het shirt ophangen in de nok van
de Maaspoort.”
Tot slot van de speech werd ook nog bekend dat de tribune aan de
lange zijde vanaf vandaag de Kees Akerboom tribune zal heten. Daar ging
een 3- point shooting contest aan vooraf met zijn vader, Kees Akerboom
sr.
Aan het eind nam Kees Akerboom zelf het woord. Hij was dankbaar voor
alle jaren bij de club, bedankte zijn familie, vrienden en zijn vrouw en
gaf heel eerlijk toe dat hij had geprobeerd om hier onderuit te komen.
Gelukkig is dat niet gelukt en hebben de supporters van Den Bosch, en
vele andere basketballiefhebbers, op een mooie manier afscheid kunnen
nemen van hun schutter Kees Akerboom.
"We hebben al achttien grappen", zegt John Reid met uitgestreken
gezicht als NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch zijn afsluitende
rondje maakt langs alle chefs van de redacties, aan het einde van de
ochtendvergadering. Hij blufte een beetje, geeft hij later toe.
Gelukkig zijn veel cartoons al gemaakt. De hoofden van de columnisten
zijn getekend, de foto's bovenaan de pagina's met de televisiegids zijn
er al, en een handvol advertenties zijn al ge-Fokke & Sukke'd. Ja,
echt álle foto's in de kranten van dinsdag worden vervangen door strips
van de eend en de kanarie.
Alhoewel, misschien moeten we toch één foto in de krant plaatsen,
oppert Van Tol. Op de plek waar normaal de Fokke & Sukke staat.
Aan het begin van (de voorbereidingen op) het nieuwe NBA-seizoen sprak -zoals ieder jaar- de hoogste baas -Commisioner Adam Silver- uitgebreid over de stand van zaken in de NBA, en de ontwikkelingen van dit moment.
Hieronder in het kort (en in het Nederlands) waar hij het zo'n beetje over heeft gehad, daaronder een lLink naar de originele versie op de site van de NBA, en overgenomen de hele Post van NBA.com (en andere media).
Adam Silver had het o.a. over:
- Hij wil meer vrouwen op belangrijke posten in de diverse geledingen van de NBA...
- ...dit is mede het gevolg van een schandaal en daarop volgend onderzoek naar wangedrag jegens vrouwelijke medewerkers bij de Dallas Maverics
- Eigenaar Mark Cuban greep stevig in in de organisatie van de Maverics, moest de NBA $ 2.5M boete betalen, en stelde $ 10M beschikbaar om geleden schade te herstellen en ervoor te zorgen dat dit soort misstanden verleden tijd zullen zijn.
- Volgens Silver was er veel aandacht voor deze kwestie bij de eigenaren van de andere NBA Francises, en is hij ervan overtuigd dat de in Dallas ontwikkelde modellen en protocollen ook hun nut zullen bewijzen elders in de League. Maar vooral stelde hij:
- And the No. 1 recommendation? “You need women in the workplace,”
- Hij besprak de Spelregel-wijzigingen, waarbij het hete hangijzer -de 'Clear Parth-rule'- natuurlijk aan de orde kwam. De regel zal vooral eenvoudiger worden.
- De 24/14-seconden regel wordt aangepast in situaties van Offensive Rebounding, en enkele wat minder voorkomende situaties; de klok gaat vaker terug naar 14 seconden, waar dat nog 24 was.
- De regel 'Hostile Acts' wordt uitgebreid, en zal niet alleen meer van toepassing zijn bij acties tussen spelers jegens elkaar, maar ook tussen spelers en andere betrokkenen -bijvoorbeeld coaches en scheidsrechters- en die anderen jegens elkaar.
- Tenslotte besteedde Silver aandacht aan de -(steeds) vaker voorkomende situatie waarin spelers Trades forceren terwijl ze nog doorlopende contracten hebben, met soms grote gevolgen voor de clubs in kwestie. Hij denkt dat de Collective Bargaining Agreement(CAO) tussen clubs en spelers op dit punt aangepast moet worden, maar verwacht dat dit niet eenvoudig zal blijken te zijn, noch dat een aanpassing dit probleem helemaal op kan lossen.
(AD)
Overgenomen van 'http://www.nba.com/news', originele bericht op de NBA-site --- Hier --- of hieronder:
Commissioner Adam Silver addresses workplace misconduct, rules changes, looming free agency
Commissioner Adam Silver sent a memo to teams urging them to hire more women in leadership roles.
NEW YORK -- As agendas go, the one tackled by the NBA’s Board of Governors Thursday and Friday wasn’t the sort that would make headlines. A few rule changes all but rubber-stamped after prior consideration, some reports on the international game and on revenue sharing, an update on sports betting, and other business-as-usual items.
But coming as it did in the immediate wake of the league’s mandates on the Dallas Mavericks and owner Mark Cuban after an independent investigation into that team’s workplace culture, there were a lot of governors from the other 29 teams paying close and serious attention.
“In that room, it was a sobering moment for everyone there,” NBA commissioner Adam Silver said in discussing the findings from allegations that surfaced in a Sports Illustrated article last February. “I think there's a lot of introspection now … saying, can something like this happen in my workplace? Whether it's the NBA or any other businesses they operate, what are the best practices preventing those things going forward? I can only say, we will redouble our efforts at the league and working with our teams to try to ensure that the kind of events that happened at the Mavericks never happen again.”
Silver, speaking with reporters after the conclusion of the Board’s two-day fall sessions, cited the Mavericks’ transparency in cooperating with the investigation into the oppressive work environment that persisted for years under former CEO Terdema Ussery.
He also talked of the limited precedents in assessing penalties in such a case, particularly on Cuban or the Dallas basketball operation. The incidents described or corroborated by 215 witnesses were limited to the franchise’s business operation, according to the investigation, and Cuban was found not to have committed or even to have known about them. None of the 215 people interviewed informed him directly.
Silver factored that into decision, one that has drawn criticism from some media outlets as being too lenient. As part of the resolution, Cuban agreed to donate $10 million to women’s organizations, including those focused on women in the sports industry and on domestic abuse. Had Silver simply imposed a fine on the Mavericks owner, the league’s by-laws limit the amount to $2.5 million.
“I don't know what dollar amount could possibly compensate employees over a long period of time for that type of misconduct,” Silver said. “While I couldn't compel him to pay [the $10 million donation], I went to him and thought, under the circumstances, that would be an appropriate number.”
The Mavericks also have been compelled to institute several reforms in their workplace, including promoting or hiring women into senior management positions, establishing protocols for reporting misconduct and educating employees on proper conduct.
But what had Silver encouraged Friday was the sense that changes imposed on the Dallas franchise might serve as a model for what the league’s other teams might willingly adopt. A portion of the investigative report featured 13 recommendations specifically for the Mavericks. “But we at the league office thought it was so well done,” Silver said, “it clearly put in one place a set of rules that we think all workplaces should follow.”
And the No. 1 recommendation? “You need women in the workplace,” he said.
Three rule changes for 2018-19
Mercifully, Silver didn’t go into detail on the changes in adjudicating clear-path fouls, one of the league’s most vexing rules to call and, worse, review. It was the protracted video reviews by game officials of the labyrinthian rule and its extenuating circumstances that the change adopted Friday is intended to reduce, in both frequency and length.
The NBA Board of Governors unanimously approved three rules changes ahead of the 2018-19 season.“The changes to the clear path foul rule establish ‘bright line’ standards based on the position of players at the time of the foul,” the NBA’s official release explained, “while also narrowing required referee judgment and reducing the number of variables impacting the rule’s application.”If you want chapter and verse, you can read more about clear-path definitions here.
The shot-clock reset change is far simpler. Rather than resetting to a full 24 seconds after an offensive rebound of a missed field goal or free throw that hit the rim, it will go to 14 seconds. Two other scenarios in which the clock will reset to 14 seconds: after a loose-ball foul called on the defensive team immediately after a missed shot or free throw, or when the offensive team takes possession of the ball after it immediately goes out of bounds following a missed shot or free throw.
The 14-second reset has been in effect in the NBA’s G League the past two seasons, in the WNBA since 2016 and in FIBA play since 2014-15. It was used on an experimental basis in the summer leagues this year.
Finally, for purposes of triggering replays, the league’s definition of “hostile act” was expanded. Now, beyond looking at player vs. player interaction, the referees can review encounters involving players with coaches, coaches with coaches, and either with referees or fans.
Not-quite-free agents?
The NBA long has been committed to freedom of movement by players between contracts. But over the past year or so, franchise stars such as Paul George in Indiana, Kawhi Leonard in San Antonio and most recently Jimmy Butler in Minnesota have pushed to move during contracts.
That leads to turmoil in markets that feel they’re being abandoned, and challenges to teams trying to enforce a contract for a player to stay or generate trade value when rivals know the star wants out. Butler, for example, reportedly wants to be dealt to the L.A. Clippers, the Knicks or the Nets rather than play his final season with the Timberwolves before hitting free agency next summer.
Silver was asked how the owners feel about such scenarios and if the league might have any involvement. “We're always trying to find the right balance in terms of right contract length, advantages of incumbent teams to keep [players] in those markets and keeping players focused on playing under their contracts,” he said. “I don't know if there's any scenario where these situations will go away completely.”
“It's never been a secret that -- in this sport in particular -- players have enormous leverage. But teams have leverage, too,” Silver said. “It's something that should be in everyone's interest, frankly, teams and players, for players to honor contracts. Because in a team sport an individual player's desire to leave that market has a huge impact on his teammates as well, many of whom have come to that market out of a desire to play with that player.”
The Timberwolves traded three promising young players -- Kris Dunn, Zach LaVine and Lauri Markkanen -- to Chicago in June 2017 for Butler, counting on his All-Star skills and experience to spark a return to the playoffs. That’s exactly what happened, but reports of Butler chafing with young stars Karl-Anthony Towns and Andrew Wiggins, and his alleged unhappiness over the Wolves’ handling of a contract extension, have led to serious drama in the Twin Cities.
The Timberwolves are in a tough situation now that Jimmy Butler has requested a trade out of Minnesota.At this point, team owner Glen Taylor reportedly might step in to consider trade offers for Butler, intervening due to the tight relationship between the player and Wolves coach/president of basketball operations Tom Thibodeau.
Regarding additional ways to aid a star’s current team -- such as enabling that club to offer the fatter, five-year extension sooner, rather than waiting till his free agency -- Silver noted the league’s collective bargaining agreement between the owners and players would need to be revised. “I'm not sure there are any easy fixes here,” the commissioner said. “This is a relationship business and that's something that's never going to change. Despite advances in analytics, scouting, technology, it's still a people business.”
Via dit Hoekje van mijn Blog, ben ik Boeken-Handelaar;
Te Geef Boek: Gratis/Tegen Verzendkosten(ophalen gratis) bij mij te verkrijgen Boeken, eBooks:
-TTD-Manifest 'Het Begon op Straat, Eindigt het ook weer op Straat'(2001, .pdf, voor de Early-birds, 1e 100 Gratis)
Zoek Boek: als je een specifiek Boek, tegen een Goede Prijs Zoekt, kan je dat -Hier- melden. Ik ga op Zoek, als ik binnen 2 weken iets voor je gevonden heb, hoor je dat.
Stef Bos zingt in 'Papa' "Misschien ben ik niet geworden wat jij wou". Mijn Pa zag in mij een in Wageningen opgeleide Ir; ik koos de IT. Waarschijnlijker alternatief: dat ik --naast duursporter (hardlopen, schaatsen, langlaufer, (berg-) wandelaar, en basketballer-- organisator, journalist, en/of cabaretier was geworden...
Ik ben een nogal idealistisch ingestelde persoon met een sociale inslag en probeer daar invulling aan te geven door mezelf in te zetten als vrijwilliger; iets doen voor anderen. Met een achtergrond die van jongs af aan het beoefenen van de prachtige sport Basketball omvatte, ligt het vrijwilliger zijn in het basketball natuurlijk voor de hand. Ik begon daar al jong mee, en ben daar tot de dag van vandaag (inmiddels al tientallen jaren). In al die jaren heb ik al van alles gedaan: vrijwilligersfuncties binnen Clubs, de Landelijke en Rayonale Bond, en heb daarnaast zelfstandig allerlei Toernooien, Wedstrijden en andere Activiteiten georganiseerd. Daarnaast schrijf ik ook over basketball in diverse Media. Tenslotte is mijn passie het vinden en helpen ontwikkelen van (Jeugdig Basketball-) Talent.
"Beste vriend, ik schrijf je een lange brief, want ik heb geen tijd om een korte te schrijven."Johann Wolfgang von Goethe Schrijven als hulpmiddel en uitlaat-klep, het duurde lang voor ik het doorhad; Schrijven werkt voor mij! Ik kan er mijn emoties mee kanaliseren, gedachten door ordenen en (beter door) overbrengen op anderen. Het gaat dan vaak om Basketball (belangrijk in mijn leven), Politiek (zowel een grote ergernis als betrokkenheid voor mij), Muziek, Cabaret, Boeken en Film, en alles dat met mensen te maken heeft zijn ook hobby's en/of fascinaties van me.
Nevendoel van Aart's Blog
Ik ben van mening dat er vandaag de dag te weinig gelezen wordt; kranten, magazines en lange diepgravende artikelen op het Internet...
Alhoewel ik me er heel goed van bewust ben dan mijn Blog die ontwikkeling niet zal keren, wil ik via deze blog toch proberen om mijn lezers (iets) meer te laten lezen. Dus deel ik -behalve eigen teksten- ook stukjes/artikelen&posts van kranten(o.a. NRC, Trouw, Volkskrant), Magazines(o.a. SI, ESPN), en content van Sites en uit mijn 'Oude Doos met Knipsels'. Een beperkte selectie van wat ik de moeite waard vind.
In de hoop dat - al is het maar af en toe een enkel iemand - deze waardevolle Media ontdekt, doorklikt en - vroeger of later - ook zelf naar die media gaat om te lezen...l leest er maar een persoon per post, een(1) stukje meer dan hij/zij anders zou hebben gedaan, dan is mijn moeite niet verspild.
(*) Mocht een van de bronnen van door mij gedeelde content vinden dat mijn delen onrechtmatig is, dan verzoek ik dat mij te melden.
Steun onze club TTD
Jarenlang stopte ik mijn ziel en zaligheid in de Haagse Inner-City-Basketballvereniging Team Ten Dreamers The Hague. We hadden veel succes, en waren een bijzondere, 'Multiculti-club' (and proud about it!) met veel talentvolle jeugd.
Doordat de gemeente Den Haag toegezegde steun uiteindelijk niet nakwam waren we genoodzaakt onze activiteiten te stoppen. Maar TTD slaapt slechts; ooit komen we terug! Steun ons daarbij door hieronder één of meer Sponsorloten te nemen bij de SponsorBingoLoterij! Clicken op de banner, en de rest wijst zichzelf!
Natuurlijk, het is spreken voor eigen parochie. Maar toch, ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik de Vriendenloterij een leuke loterij vind. Waarom? Omdat ik steeds vaker iets win; mijn 'Winlog' vanaf November 2014:
-nov'14: DVD-pack Penoza
-dec'14:DVD-pack Overspel (s1+2)
-dec'14: Boek'En uit de bergen kwam...echo'
-dec'14: Boek 'de MS van Tess'
-feb'15: DVD-pack Nieuwe Buren
-mrt'15: 2x Cadeaukaart Bloemen
-dec'15: 3x CadeaukaartRituals(2xEuro10,-), Gratis Lot
Dus het loont voor TTD en voor JOU; MEEDOEN ALLEMAAL! (AD)
Zit je op Google+ en wil je op de hoogte blijven van nieuwe TTD-ontwikkelingen? -Hier clicken- TTD-U16Kern rond 1996:
Basketball speelt een belangrijke rol in mijn leven. Toen ik 14 was zag ik voor het eerst een wedstrijd. Ik zag balkunstenaar Jerome Freeman voor Frisol/Rowic tegen (ik meen) Jugglers spelen; mijn leven was veranderd.
Het duurde nog wel even voor ik lid werd van Frisol/R, toen was 15. Het is niet zo dat Basketball voor mij 'alles' was (of is). Het is wel een belangrijk onderdeel; ik werd 'Basketballer', en dat zal ik blijven voor de rest van mijn leven. Daarbij maakt het niet eens veel uit dat ik zelf niet meer kan spelen; ik was Speler en nu doe ik andere dingen in het Basketball.
Hoe het Nederlandse Basketball reilt en zeilt, telt dus voor mij; het houdt mij bezig en ik zou graag beter zien gaan. Dus wil ik daar mijn steentje aan bijdragen.
Het kan zijn door Kinnesinne, Frustratie, Sensatielust, Domme Onwetendheid, Profileringsdrang, Persoonlijke Aversie, enzovoort; er wordt in en rond het Nederlandse Basketball nogal eens met modder gegooid. Daar baal ik weleens van.
Basketball is een schitterende sport; met voetbal de grootste teamsport ter wereld, spectaculair en een mooie metafoor voor het 'gewone leven'; alles zit erin.
Alleen weten in Nederland slechts relatief weinig mensen dat, en dat is jammer, want de sport Basketball verdient een groter en belangrijker podium in de Nederlandse samenleving.
O.a. daarom schrijf/deel ik, op deze Blog of in mijn column op www.iBasketball.nl .
Aanraders; Links naar Familie, Vrienden en Bekenden
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2018/09/web-2409binfokkesukke3jpg20812051-1.jpg)
Posts
