maandag 22 oktober 2018

DBL VERSLAG AART DEKKER: Dutch Windmills Verslaan Den Helder Suns Overtuigend, Maar Verliezen Floorleader Alec Wintering

Alec Wintering was rond de rust flink op dreef, vlak na de sloeg het noodlot toe; hij moest op een brancard naar het ziekenhuis worden gebracht, met een op het eerste gezicht ernstige enkelblessure(2018-10-21, Foto Martin Blom)
De derde thuiswedstrijd van de laatste aanwinst van de DBL, Dutch Windmills Dordrecht, werd gespeeld op een tijdelijke oplegvloer; een flinke stap vooruit wat betreft beeld. De Dordtenaren hadden weinig moeite met Den Helder Suns. Via een ruststand van 37-20 werd het uiteindelijk 73-46 voor de ploeg uit Dordrecht. Maar halverwege de wedstrijd raakte Dutch Windmills spelverdeler en aanvoerder Alec Wintering kwijt met een zware blessure, dus erg vreugdevol was de verdienstelijke winst niet.

Het was de derde keer in 15 dagen dat de Dordtse Dutch Windmills en Den Helder Suns elkaar tegenkwamen; Dordrecht trok in de twee eerdere oefenpotjes aan het langste eind, waarvan de tweede met een fors verschil(80-47). Twee/drie speeldagen later stond Dordrecht op W1:1V en Den Helder op W0:3V. Van de verlieswedstrijden was die thuis tegen Aris(67-68) zuur voor Suns. Boy van Vliet leverde bij Den Helder een opvallende score af in de met 91-70 verloren wedstrijd bij New Heroes Den Bosch; 38 punten. Windmills pakte de eerste (overtuigende) winst al in de tweede ronde. In een vervelende wedstrijd -met veel te veel oponthoud door falende tijdwaarneming- bij Feyenoord Basketball, werd het een week geleden 60-77 voor de nieuwe club die zich door alle perikelen niet van de wijs liet brengen.
Geert Hammink stuurde Alec Wintering, Ryan Richardson, Pim de Vries, Shavon Coleman en Jito Kok als eerste vijf het veld op. Peter van Noord stelde daar Boyd van Vuurst de Vries, Boy van Vliet, Alex Laurent, Steve Harris en Yarick Brussen tegenover. Windmills reageerde verward op de wat lage opgooi bij de jumpbal, Den Helder profiteerde; 2:0. Daarna schoten beide teams een fase met scherp; beiden meerdere driepunters. Dat was niet naar de zin van Geert Hammink; hij pakte al bij 6:32 met 10-9 op het bord zijn eerste time-out. Vooral de verdediging wilde hij strakker.

Voor het eerst dit seizoen kwam voor Dordrecht Roel van Overbeek op het veld. Hij was door een arbeidsconflict en daarop volgende rechtszaak wekenlang tot nietsdoen veroordeeld. Dat is nu gelukkig voorbij. Hij speelde een verdienstelijke wedstrijd. Na de time-out werd de Dordtse verdediging inderdaad een stuk intenser, maar omdat dat ook voor die van de Suns gold bleven de twee team nog een tijdje gelijk op gaan. Op 2:33 met stand 15-13 onderscheidde Hidde Roesink zich met een fraaie OR. Vanaf dat moment plaatst Windmills een eerste tussensprint; na een volgens Hammink onterecht wegens hooking afgefloten lowpost move van Bennett Koch, volgde een Dordtse stop, zette van Overbeek na een korte penetratie en fake met een keurig passje Koch helemaal vrij onder de ring; een score en AND1 later stond Windmills al op 18-13 en einde eerste kwart.

Vanaf dat moment domineerden de Dutch Windmills. Het begon al met een lange eerste aanval; aan het einde staat Pim de Vries vrij op de baseline met alle tijd van de wereld voor een netjes afgerond halfafstand schot. Coach Peter van Noord kort daarna bij een Dordtse driepunter en 23-13 genoeg gezien; time-out. Hadden de Dordtenaren toen reden om tevreden te zijn, dat gold niet voor Pim de Vries, hij miste een fastbreak layup en mopperde -ontevreden met zichzelf- 'dit is al de derde keer!'
De time-out sorteerde wel wat succes voor Suns; er werd weer wat gescoord. Vroeg in de wedstrijd zorgde Jito Kok voor spectaculair en effectief trapezewerk met bloks, verdedigende intimidaties en imponerende dunks. Daarna was het de beurt aan Shavon Coleman die op sensationele wijze de van de ring opstuiterende bal hoog van de ring wegsloeg; reglementair correct, maar erg vaak zie het in Nederland toch niet gebeuren; het bewees maar weer eens wat een prachtige atleet de Dordtse #15 is. Daarna sloot Bennett Koch de eerste helft af met enkele gewonnen luchtgevechten.

Aanvallend een opvallende rol van Ryan Richardson; zou hij zijn driepunter van up-top hebben gemaakt dan zou hij daarmee op 20 punten in 15 minuten zijn gekomen; maar het kan niet altijd feest zijn; het bleef bij 17. Alec Wintering nam het aanvallende stokje over met opeen volgende schoten van buiten. Dat noodzaakte van Noord weer aan de noodrem te trekken; met 3:45 op het de klok stond het alweer 32-18; dat moest hij zien te stoppen. Echt helpen deed het niet; Windmills scoorde lustig door, met soms fraaie aanvallen, zoals een mooi uitgespeelde inside-out waarbij Coleman de bal aangaf voor alweer een drietje van Wintering.

Toch was de verklaring voor het forse verschil niet de Helderse verdediging; het was de aanval die te vaak voor te lange tijd haperde. En dan lieten de Dordtenaren ook nog een flink aantal opgelegde kansen liggen en leden de Windmills af en toe onnodig balverlies; de schade voor de Suns had dus nog groter kunnen zijn. Eenzelfde scenario als twee weken geleden dreigde toen Peter van Noord zijn team compleet zag instorten. Deels dus een kwestie van schoten maken; de enige Heldenaar die dat kunstje de eerste 20 minuten verstond was Boy van Vliet; 11 punten. Ruststand: 37-20.

Direct na de rust hetzelfde beeld; Hammink liet zijn guards direct druk uitoefenen op de Helderse collega's en dat dreef het verschil flink op; 41-20. Op dat moment -slechts 1:26 gespeeld- sloeg het noodlot toe voor Alec Wintering; hij verdedigde over de top van een blok en daarbij kwam zijn been helemaal verkeerd terecht. Hij ging kermend naar de grond. Ook de scheidsrechters hadden meteen door dat het ernstig was en stuurden de spelers naar de kant; ik zag ontstelde gezichten bij diverse Dordtse spelers. Het was wachten op een ambulance; en al staat het Albert Schweitzer Ziekenhuis aan de overkant van de parkeerplaats, het duurt toch enige tijd voor deze ter plekke is; en in dat soort situatie duurt wachten lang. Na een minuut of twintig is Wintering onder daverend applaus afgevoerd richting ziekenhuis. De teams kregen opnieuw wat minuten om op te warmen voordat de wedstrijd werd vervolgd. Opnieuw was er de vraag hoe een nieuwe en jong team dit soort situaties zou hanteren. Het antwoord op die vraag kwam snel; om te beginnen met een goede verdediging; die ging potdicht voor Den Helder, met direct een 24-seconden-overtreding van Suns. En omdat Shavon Richardson toen een tijdje vol gas gaf liepen score en verschil verder op. Aan niets was bij Windmills te zien dat er net een bepalende teamgenoot uitgevallen was. Pas met 3:38 op de klok weet Thibault Vanderhaegen op een zwakke pass een interceptie te maken en de eerste Helderse punten na rust op het bord te dunken; 51-22. Gelukkig wist Den Helder af en toe weer wat te scoren, maar gebruik maken van het oponthoud was er niet bij; een verre buzzer-beater driepunter bepaalde de derde periodestand op 62-27.

Pas in het laatste bedrijf raakte Windmills de scherpte begrijpelijkerwijs een beetje kwijt. Dat gold trouwens niet voor Roel van Overbeek; die na een diepe penetratie en twee korte passes een fraaie assist achter de rug langs afleverde. Windmills liet de bal regelmatig fraai rondgaan, en dat levert zoals bekend open schoten op; voor Stefan Topalovic bijvoorbeeld hij drukte op zijn gemak af voor drie punten. Suns kreeg geen moment grip op de Dordtse aanval; en zelf kwamen de Suns tot uitgespeelde kansen. En als ze er al kwamen, viel het schot te vaak niet. Den Helder wist gelukkig het verschil tegen het eind van de wedstrijd iets in te perken; het wordt deze keer geen 40 punten verschil, wat zeker dreigde. Maar ook met de eindstand 73–46 zal in Den Helder niemand blij zijn. Veel werk aan de winkel voor de mannen uit de Kop van Noord-holland.

Maar door de waarschijnlijk ernstige blessure van floorleader Alec Wintering, voor de Dutch Windmills dus onverwacht ook.


AART DEKKER

Geen opmerkingen:

Een reactie posten