In Kapelle moest er een wachtlijst komen – niet voor vluchtelingen, maar voor vrijwilligers. De gemeente kondigde aan dat er tweehonderd mensen uit Syrië zouden komen en een paar uur later hadden honderdvijftig bewoners zich gemeld. Omroep Zeeland berichtte over de vrijwilligers in Kapelle.InOotmarsum Zie het bericht op Twentefm.nl over Ootmarsum.en Oud-Beijerland Het AD berichtte over de toestroom in Oud-Beijerland.gebeurde hetzelfde. In die laatste gemeente meldden zich zelfs meer vrijwilligers dan vluchtelingen. ‘Iedereen wil nu helpen,’ verzuchtte eenwoordvoerder Het bericht over Zuidhorn vind je hier.van VluchtelingenWerk in de gemeente Zuidhorn. ‘Er is bijna sprake van een tsunami van vrijwilligers.’
Terwijl het kabinet inzet op ‘sobere opvang’ staan er duizenden Nederlanders te dringen om te helpen. Terwijl intellectuelen soebatten over quota voor vluchtelingen zijn er voorlopig alleen quota voor vrijwilligers. In september hadden de telefonisten van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) het zo druk Nos.nl schreef over de drukte bij het COA.dat ze mensen vroegen zich online aan te melden. Velen nemen ondertussen het heft in eigen handen. Zo puilt de oude moskee in de Utrechtse wijk Lombok uit van de kledingpakketten. ‘De eerste lading die we binnenkregen was geen berg, maar een Mount Everest van kleding,’ aldus een woordvoerder.Lees meer over de Utrechtse hulpverlening in de Utrechtse Internet Courant.
De sociale media doen hun naam ineens eer aan. ‘Wat er ook nodig is,’ zo schrijft Lees het artikel van de Amsterdamse hulpverlener hier.een Amsterdamse hulpverlener in de Volkskrant, ‘via oproepen op Facebook is het er binnen een paar uur.’ De dankbaarheid onder vluchtelingen is dan ook groot. Toen een groep begin oktober uit Breda vertrok, werd er gezongen en gedanst Omroep Brabant berichtte over de vluchtelingen in Breda.voor de vrijwilligers. In Utrechtschreven Bekijk de brief aan de burgemeester van Utrecht hier.de vluchtelingen een brief aan de burgemeester. ‘Ons verblijf in uw stad was kort maar hartverwarmend. Weten dat [we] op de hulp van onze medemensen kunnen rekenen, geeft ons […] vertrouwen in het leven en de mensheid.’

De banaliteit van het goede

Vertrouwen in de mensheid?
Wacht even - voor veel mensen geldt eerder het tegenovergestelde. We zijn in de afgelopen weken overspoeld met berichten over vechtpartijen, bestormingen en scheldkanonnades. Ik heb geen voorpagina gezien over een bijeenkomst waar bewoners rustig met elkaar in gesprek gingen. Er was geen pushbericht over het zoveelste burgerinitiatief voor vluchtelingen. En de reden is simpel: het goede is zo alomtegenwoordig dat we het niet zien, zeker niet op het journaal.
Deze blindheid is niet zomaar iets van de laatste tijd. Het gaat ook verder dan de neiging van journalisten om te focussen op slecht nieuws. We hebben het hier over een oeroud mensbeeld. Eeuwenlang hebben filosofen betoogd dat we ten diepste beesten zijn. Van Augustinus tot Hobbes tot Nietzsche tot Freud – wijsgeer na wijsgeer heeft geschreven dat de mens eigenlijk egoïstisch is en de beschaving slechts een dun laagje vernis.
Pas in de afgelopen decennia zijn er honderden studies verschenen waaruit blijkt dat dit mensbeeld simpelweg niet klopt. Natuurlijk, de meeste mensen zijn geen heiligen. Maar dat neemt niet weg dat we van nature geneigd zijn tot samenwerking en altruïsme.
De roker geeft de vreemde een vuurtje, de student wijst de toerist de weg – tekenen van medemenselijkheid waar de wereld vol mee zit
Neem het beroemde ‘dictatorspel,' dat is bedacht door de psycholoog Daniel Kahneman. Een proefpersoon krijgt een geldbedrag en....


Het hele artikel lees je   ---  Hier  ---