UPDATED 25-4-2016
De
afgelopen week of zes probeerde ik mezelf een goed beeld te vormen
van de vier clubs die waarschijnlijk uit gaan maken wie de Kampioen
van het Nederlandse Mannen Basketball 2016 wordt. Met als doel om
daar een stuk over te schrijven.
Vorige
week donderdag was ik dus bij de voor de eindstand van de reguliere
competitie beslissende wedstrijd Zorg&Zekerheid Leiden en Donar
Groningen in Leiden.
Met
het oog op het verhaal dat ik in mijn hoofd had, concentreerde ik me
op bepaalde spelers en volgde ik andere spelers een stuk minder, en
omdat ik ook driftig aantekeningen maakte waren er stukjes wedstrijd
ik hooguit met een half oog had bekeken. Toch zie ik meestal ook dan
nog wel zoveel, dat ik mezelf een mening over de (zojuist) geziene
wedstrijd durf te permitteren.
Het
verhaal van de wedstrijd is – neem ik aan – algemeen bekend: de
zaal zat bijna vol, Z&Z Leiden kwam aanvankelijk met 4-22 achter
- door eigen zwak spel, maar zeker ook door een in die fase flitsend
spelend Donar – Leiden kwam toch terug, de wedstrijd werd tegen het
eind erg spannend, en Z&Z wist de wedstrijd op het nippertje te
winnen en pakte daarmee de in ieder geval het thuisvoordeel in de
Halve Finale van de Play-Offs – waarschijnlijk tegen Groningen.
De
adrenaline van de opwinding van de spannende wedstrijd gierde ook na
afloop nog door de zaal, en het bleef – vond ik – ook nog erg
lang druk in en rond de hal; overal mensen die zich naar mijn indruk
uiterst goed hadden vermaakt, en veel op de Play-Offs anticiperende
gesprekken.
Ik
had wel genoeg gezien voor mijn verhaal; ik ga er vanuit dat de
Play-Offs spannend en spectaculair gaan worden, maar dat de
verschillen tussen de teams dermate klein zijn, dat er maar zelden
hele wedstrijden consistent op hoog niveau gespeeld wordt, en en dat
het gebrek aan diepte bij vrijwel alle teams ze kwetsbaar maakt in
geval van blessures en voor foutenlast. Als ik zou moeten kiezen,
neig ik ertoe Leiden of Groningen als Favoriet voor het Kampioenschap
te voorspellen, waarbij ik dan weer Groningen een neuslengte voor
geef als Finalist, omdat deze twee elkaar natuurlijk al in de Halve
finale treffen. Maar eigenlijk denk ik dat alles in deze Play-Offs
mogelijk is; ook Landstede Zwolle en SPM Shoeters Den Bosch zouden
best Kampioen kunnen worden, en zelfs in de Eerste Ronde zou Apollo
Amsterdam best nog eens voor een stuntje kunnen zorgen.
Aantrekkelijke Play-Offs dus, voor het publiek in de zalen en voor
TV.
Ik
had dus mijn spullen bij elkaar gepakt, en stond nog even rond te
kijken om wat mensen te gaan spreken, toen er een ervaren rot mijn
richting op kwam lopen. Zijn gezicht stond – op zijn zachtst gezegd
– niet erg vrolijk. Wat mij ertoe bracht om te vragen “Is er iets
mis?” “Hoe bedoel je?”, was de wedervraag. “Nou, je kijkt zo
somber..!” En toen barstte hij los...de teneur was dat hij het
niveau bedroevend vond. Het was dan weliswaar spannend; dat maakte
nog iets goed, maar toch...
Ik
zei dat ik het daar niet mee eens was, dat er intens gespeeld was,
dat ik het niet zo slecht vond en dat het publiek volgens mij een
mooie avond had gehad.
Toch
zette deze korte uitwisseling van meningen mij aan het denken. Dus
danig dat ik het verhaal dat ik wilde schrijven opzij schoof, en een
ander – dit – verhaal wilde maken; Wat is nu eigenlijk 'Goed
Basketbal'?
Laat
ik er geen misverstand over laten bestaan: natuurlijk was het niveau
van de DBL in bijvoorbeeld het Seizoen 2008-2009 hoger dan nu het
geval is, en natuurlijk is het niet moeilijk om over de grens
competities zijn die echt een hoger niveau basketball bieden dan de
DBL 2015-2016.
Maar
dat is een gegeven, de budgetten zijn op dit moment van een andere
orde, en dat zie je terug in de kwaliteit van de spelers. De spelers
die er nu rondlopen zijn de spelers waarmee je het nu moet doen. En
als die spelers er met de volle intensiteit tegenaan gaan en de
coaches er alles aan doen om het maximale uit deze spelers en teams
te halen, en er volop strijd wordt geleverd; wat zou je dan nog meer
moeten verwachten? En als dan ook nog eens het merendeel van de
wedstrijden volop spanning bieden, dan kan ik me daar uitstekend mee
vermaken. En ik geloof dat dat ook opgaat voor het overgrote deel van
het publiek. En wat voegt het dan toe als er kenners zijn die vinden
dat het een niveau van niks is? Draagt dat bij aan een positieve
ontwikkeling die ons stapje voor stapje weer op een hoger niveau moet
brengen? Ik denk het niet...
Je
kunt dit onderwerp natuurlijk vanuit allerlei richtingen aansnijden,
en je komt heel vaak dat op 'Is het glas nu halfvol? Of juist
halfleeg?'-discussies uit. Maar de kern van de zaak is toch dat we
staan waar we staan, en dat je je verwachtingen een beetje op de
realiteit moet afstemmen. Dat is wel zo goed voor je eigen gezondheid
en welbevinden. En mensen die – door wat voor oorzaken ook – daar
teveel moeite mee hebben, raad ik aan om dan gewoon eens de aandacht
een tijd je ergens anders op te richten. Uiteindelijk komen echte
Basketball-liefhebbers toch altijd weer bij het spelletje terug, maar
even de gedachten verzetten kan nooit kwaad.
Ik
wens iedereen mooie Play-Offs!
AART
DEKKER
Reageren? Graag!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten