Hey Leon. Even adempauze gehad, maar nu barsten
de Finales los; DBL, NBA en Oranje Basketball allemaal in de komende
zes weken. En met de nieuwe DBL-club Dutch Windmills gaat de
competitie, en dus ook het format van de Play-offs in 2019
veranderen. Veel te bespreken dus.
Seizoen 2018-2019
Q-Hey Leon: Ik ving ergens op dat
-met de komst van de Dordtse Dutch Windmills volgend seizoen, en dus
weer tien(10) DBL-clubs- er volgend seizoen weer acht(8) mee zouden
mogen doen aan de DBL-Play-offs. Hoe kijk jij tegen dat nieuws aan?
A-Hey Aart: Ik
vind het ronduit bezopen dat er volgend jaar een competitie is met 36
wedstrijden om dan acht ploegen naar de play-offs te sturen. Waar
wordt dan de competitie voor gespeeld?
De eerste ronde is inderdaad best-of-3, de halve
finale gaat om 5 de finale om 7. Dat is een stuk logischer.
Overigens wat is het nut voor de topploegen van
volgend jaar om vier keer tegen de kleine broeders te spelen? Behalve
dat thuiswedstrijden recettes opleveren is er geen nut.
Speel een hele
competitie en deel dan de competitie in tweeën. Top 5 en onderste 5.
De top 5 houdt de punten en speelt een hele competitie. De onderste
vijf beginnen op nul en strijden om de laatste play-offplek. Zou dat
niet leuk zijn? Dat heeft
als bijkomend voordeel dat er tijd over blijft. Dan kan de finale,
zoals in Duitsland, in drie weken gespeeld worden. Zaterdag,
woensdag, zaterdag, etc. Dan speelt kwaliteit ook een belangrijkere
rol dat kwantiteit.
Q-Hey Aart: Wat vind jij zelf eigenlijk
van het format voor 2018-2019?
A-Hey Leon: Ik zeg: “Ja; het is OK
als er acht teams meedoen aan de Play-offs. Maar het format moet
worden gewijzigd naar 'Best-of-5 in de Kwart-Finales', over het Uit-
en Thuis-schema kan je dan nog discussiëren. De twee ronden erna kan
Best-of-7 blijven, maar zo'n lange pauze tussen Halve Finales en
Finale moet zoveel mogelijk voorkomen worden.” En voor wat betreft
het schema voor de reguliere competitie; zo'n tweedeling van de
competitie in fase-2 is natuurlijk al (veel) vaker geprobeerd, en
volgens mij zelden een daverend succes geweest. Ik zou daar wel voor
zijn als de top van de Promotie-divisie er op een of andere manier
bij zou worden betrokken, en we toch weer iets van een
Promotie-/Degradatie-strijd zouden krijgen. Niet zozeer vanwege 'de
strijd' maar wel vanwege het 'Ingroeimodel' wat je dan creëert.
Maar er is ook een heel andere formule
mogelijk, ik schreef het al eerder, en het idee komt van Maarten van
Gent; in Estland doen ze het namelijk zo: maak onderscheid tussen de
Full-professionele Clubs met Internationale Ambities en de rest. Ik
ga dat nu -wat betreft definities en regelingen- niet uitwerken, maar
dat kan altijd later nog. Maar de essentie is deze: als clubs naast
de Nationale League ook Internationaal actief zijn, dan spelen die
clubs in plaats van een dubbele wedstrijd tegen de andere clubs
slechts een keer uit en thuis, het resultaat telt dan dubbel mee. De
rest van de clubs speelt wel dubbel. Dat schept enorm veel ruimte
voor de Internationaal actieve clubs -het probleem met Donar aan het
eind van de competitie dit seizoen speelt dan ineens niet meer- en
dan is acht clubs in de Play-offs heel wel mogelijk, en Kwart-Finales
Play-offs in minimaal een Best-of-5-format ook.
DBL Play-offs 2018 Format
Het komt veel mensen misschien wel goed
uit -bijvoorbeeld vermoeide spelers (en volgers, waaronder 'ik zei de
gek')- maar we beleven op dit moment een toch wel bizarre editie van
de DBL-Play-offs; Forward Lease Rotterdam Basketball en Aris
Leeuwarden -en tegenstanders New Heroes Den Bosch en Zorg&Zekerheid
Leiden- voorkwamen dat de Eerste Ronde de farce werd die die ronde te
vaak is -vanwege 'te kort' & 'te snel voorbij'-, en de Halve
Finales werden beiden 4-0.
Nu waren die vier wedstrijden tussen
Leiden en Landstede Zwolle spannend van het begin tot het eind, en
zeker aantrekkelijk, maar dan hoop je natuurlijk dat zo'n serie de
volle Zeven Wedstrijden duurt.
Door de diepe Europese trip van 2017/18
van Donar werd de start van de Play-offs uitgesteld; puntje van
aandacht voor de toekomst, maar verder niets mis mee. Maar nu liggen
de Play-offs -waarschijnlijk door de onvoorziene 4-0 tussen Zwolle en
Leiden- ineens een week stil...dat voelt raar...
Q-Hey Leon: Hoe beleef jij de DBL
Play-offs van 2018?
A-Hey Aart: De
week stilte. Ach ja. Voor mijn gevoel was het akelig stil. Wat mij
betreft was men op zondag begonnen. Al snap ik maar al te goed dat
Leiden dat niet wilde. Rust was vooral voor hen belangrijk.
Commercieel gezien was een start op zondag met wie weet live
basketbal op de NOS erg aantrekkelijk geweest en dan hadden we niet
het domme laatste weekend gehad met game 6 op zaterdag en game 7 op
zondag. Alleen in Nederland wordt een finale zo snel mogelijk
afgewerkt.
Rotterdam hield de schade enigszins
beperkt wat betreft uitslagen tegen Donar Groningen, ik heb er geen
een van gezien, en voor de Rotterdammers was het voor het eerst in
lange tijd dat ze zo ver kwamen, dus die zullen allang blij
zijn...maar juist dit soort wedstrijden zouden een club dan ook wat
betreft publiek-werven en -binden een stap verder moeten brengen, en
ik waag het te betwijfelen of dat effect substantieel zal blijken te
zijn... Maar goed, in Rotterdam staan er revolutionaire
gebeurtenissen voor de deur, dus misschien komt het met dat publiek
op een andere manier wel in orde in de nabije toekomst.
Q-Hey Leon: hoe zie de Rotterdammers nu
en volgend seizoen?
A-Hey Aart: Qua
Rotterdam hoop ik dat er meer publiek naar Feyenoord basketbal komt
kijken. Ik moet het alleen nog zien. Denk dat ze daar ook een andere
coach nodig hebben.
Waar ik wel een beetje van schrok was
de opkomst van het publiek in Game-3 in Zwolle...daar is het toch wel
tijd voor iets revolutionairs; anders voorzie ik dat de stabiele
Nummer-2 van de DBL van de laatste seizoenen toch weer wat gaat
wegzakken ten opzichte van de concurrentie in de nabije toekomst, en
dat zou erg jammer zijn.
Q-Hey Leon: jij zat er beter voor dan
ik -tegenover het publiek, terwijl ik ervoor zat- wat vond jij ervan?
A-Hey Aart: De
publieke opkomst in Zwolle, ja dat viel mij ook heel erg tegen. Maar
het was de afgelopen twee jaar in de finale tegen Donar ook al zo. De
Groningers zorgden ervoor dat het Landstede Sportcentrum vol zat, het
Zwolse publiek niet. Dat is inderdaad zorgwekkend. Gezien hoe Zwolle
speelt, verdient de ploeg beter. Kan de Landstede-school vast
oppakken.
DBL Play-offs 2018
Q-Hey Leon: Leiden had het erg moeilijk tegen Aris
Leeuwarden, en knalde vervolgens het vrijwel even sterke Zwolle met
4-0 uit de Play-offs. Herman van den Belt zei na Game-3 nog: “Wij
hadden ook met 3-0 voor kunnen staan.” Klinkt raar, maar was (m.i.)
helemaal niet zo raar als je alle wedstrijden zag. Wat vond jij van
de Halve Finales? Heb jij een verklaring voor de ineenstorting van
Landstede na behoorlijke voorsprongen in meerdere wedstrijden?
A-Hey Aart: Wat
ik zag is dat Herman van den Belt op de cruciale momenten koos voor
de verkeerde mensen, of beter hij koos voor zijn Amerikanen. Die
waren dus niet goed genoeg, zoals zovaak denken zij het zelf wel op
te kunnen lossen, en de coach heeft dat niet goed ingeschat. Wijze
les voor Herman.
Q-Hey Leon: En wat betekent de spectaculaire 4-0
van Leiden volgens jou voor de Finale? Is ZZ voor dit seizoen niet de
best mogelijke Challenger voor Donar? In Leiden hoor je veelvuldig:
“Wij zijn de enigen die dit seizoen twee keer tegen Donar hebben
gewonnen...dus: hoezo geen kans?” Hebben ze een punt?
A-Hey Aart: Die 4-0
van Leiden zegt niets voor de finale. Wat het wel zegt is dat de
ploeg karakter heeft en dat is altijd handig.
Spelstijl in de NBA; beïnvloed die het Nederlandse Basketball?
Ik weet dat het niet jouw hoogste
prioriteit heeft om je echt te verdiepen in het Amerikaanse
Basketball, en dan daar de NBA in het bijzonder, maar toch ik wil je
toch een vraag stellen over de ontwikkelingsrichting van de stijl van
spelen in de NBA. Of we diezelfde tendens ook in Europa/Nederland
zien, of dat dat toeval is.
Ik heb het seizoen daar zeker niet
diepgaand bestudeerd dit seizoen, maar met de Houston Rockets, de
Boston Celtics, de Golden State Warriors en LeBron James...uhhh,
sorry...de Cleveland Caveliers in de Conference Finals begint er toch
wel een duidelijke trend zichtbaar te worden.
Mijn verschrijving 'LeBron in plaats
van zijn team' was natuurlijk niet per ongeluk; ik vind hem echt een
geweldenaar -waarschijnlijk de Beste Speler Ooit; op zijn Amerikaans
the G.O.A.T, The Greatest Of All Times- maar de eerste twee
wedstrijden -Uit bij Boston- maakten mij niet vrolijk wat betreft
wedstrijdbeeld; de Cavs kunnen echt verdedigen, maar doen dat niet
consistent, en aanvallend zijn er lange wedstrijdfases waarbij James
compleet bepalend is; neemt dan de meeste schoten, sommige waarvan
wij 'Oude Scholers' -tenminste voor mij gaat dat zeker op- toch echt
als 'Slecht Geselecteerd' gelabeld zouden mogen worden. Soms valt
alles -tegen de Toronto Raptors speelde hij op een moment echt
buitenaards; ene Jordan zou het hem echt niet nadoen- soms komt hij
ook met passes waar Earvin 'Magic' Johnson ook trots op zou mogen
zijn, maar soms neemt hij teveel hooi op zijn vork en als dan zijn
'Most Preferred Teammates' ook niet thuis geven, dan is het gelijk
een verloren zaak. Of -en dat sluit ik ook niet uit- laten ze
wedstrijden na wat uitgeprobeerd te hebben wat dan niet werkt, gewoon
lopen.
Nu is het al een wonder dat een club
die zijn op een na grootste ster 'gewoon' laat gaan -zonder veel daar
tegenover- en dan halverwege het seizoen de helft van het team inpakt
en verhandeld, nog steeds 'gewoon' in de race is, dat zegt ook wat
over de Kracht van LeBron, maar echt enthousiast kan ik er toch niet
over zijn. Toch lijkt het een bewuste keuze; zelfs Tristan Thompson
speelt bij tijden nauwelijks, en dat betekent dus: al helemaal geen
traditionele Center, en zonder hem ook geen traditionele Power
Forward.
En wat doen de Warriors? Die laten
doodleuk Zaza Pachulia -lange tijd toch hun Starter en Enforcer die
Inside de toon zette- en Javele McGee hele wedstrijden aan de kant;
nu hebben zij wel extreem lange Guards en Forwards, maar ook hier:
nauwelijks meer echte Inside-spelers, en zij zijn toch de norm op dit
moment. Als er al een oorzaak voor deze tendens is te duiden, dan
zijn de Warriors dat; zij zijn het te kloppen team, en alle anderen
passen zich daarop aan. De Toronto Rapters deden dat niet; met
Valanciunas en Poltl zelfs twee grote Centers in huis, en zie wat hen
overkwam...
Houston heeft dan wel Capella als echte
grote Inside-speler, maar dat is zo'n Freak Athlete; die rent en
springt met de allerbesten mee en scoort al veel als ze alleen maar
regelmatig de bal hoog boven de ring gooien voor hem...dus
'Inside'...tsja...
De Boston Celtics lijken dan nog het
meest op een ietwat 'traditioneel' team, maar ook daar geen klassieke
'Back to the Basket-spelers meer'. Nestor en Grote Man Al Horford
brengt daar tegenwoordig -liet NBA Action zien- ook al regelmatig de
bal op als Point Guard...
Gemene deler: veel schutters, als het
even kan veel rennen, universele spelers en geen 'Echte PG, OG, SF,
PF en C meer als Line-up'.
Vergelijk dit nu eens met onze eigen
gedoodverfde favoriet voor het DBL-Kampioenschap; Donar...
Q-Hey Leon: Wat denk jij van deze tendens? Is het
toeval? Is het een tijdelijk iets? Of wordt dit de stijl van spelen
voor de komende jaren?
A-Hey Aart: Moeilijk
Aart. De NBA is toch vooral gericht op het individu. Ik herken dat
wel in de Eredivisie. Probleem is alleen dat de individuen hier niet
goed genoeg zijn. Jammer genoeg zijn ze daar zelf niet altijd van
doordrongen.
Ik heb de EuroLeague finale daarom met groot genoegen
bekeken. Zowel Real Mardrid als Fenerbahce speelden echt
teambasketbal. Geen herobal. Heerlijk. Amper rare driepunters, gewoon
goed gedegen basketbal. En van daaruit kunnen individuen dan
uitblinken. Doncic bijvoorbeeld bij winnaar Madrid. Melli van
Fenerbahce is ook een voorbeeld van een speler die door het
collectief sterk kan zijn. Madrid won trouwens omdat het 12 man liet
spelen, alleen in dienst van het team. Echt knap.
Afscheid Henk Norel
Dat Henk -toch een van de 'Ankers van
Oranje' gedurende ongeveer een decennium, en een van de Laatsten der
Mohikanen voor wat betreft zijn generatie met Arvin Slagter en Nick
Oudendag- niet meer heel lang voor de Orange Lions zou spelen was wel
duidelijk. En dat hij al een adempauze inlaste voor het tweede
'Fiba-window' afgelopen winter was natuurlijk een teken aan de wand.
Maar ik vind het toch heel erg jammer, dat hij niet tenminste nog
die twee leuke potjes in een hopelijk vol MartiniPlaza meepikt, en
daarna eventueel zijn team zou afzetten in de laatste
WK-Qualifier-reeks van 2018-2019; ook dat zou weer een uniek
wapenfeit zijn voor deze generatie Orange Lions en tegelijk een fraai
afscheid voor toch een van de belangrijkste spelers van deze
generatie.
Q-Hey Leon: Wat vind jij hiervan? Snap je zijn
beweegredenen, en kan je die uitleggen aan onze lezers? En wat
betekent deze beslissing voor de kansen van Oranje Basketball de
komende jaren?
A-Hey Aart: Ik
vind het jammer dat Henk stopt bij Oranje, zeker als je dan
bijvoorbeeld Robin van Persie hoort die graag voor Oranje wil
voetballen. Wel heb ik de laatste wedstrijden altijd het gevoel gehad
dat Norel zich niet 100% op zijn gemak voelde, niet dat hij niet
wilde, misschien dat het spelsysteem hem ook niet goed tot zijn recht
liet komen. Hier wil ik het bij laten want ik ga binnenkort eens
contact leggen met Henk in Spanje.
AART DEKKER & LEON KERSTEN
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten