vrijdag 14 juli 2017

FIBA-EUROPE / MU20B 2017: Gehoopte Mooie Start Bewaarheid; MU20 Orange Lions Verslaan Groot-Brittannië! - Mooie Start



Basketballschrijver en -kenner Aart Dekker volgt -bijgestaan door Jan Lievaart- voor de website van de Nederlandse Basketball Bond, iBasketball en zijn eigen Blog, de verrichtingen van Orange Lions MU20 bij het Europees Kampioenschap in de B-divisie, dat komende vrijdag (15 juli) in Oradea, Roemenië begint. Dekker, frequent bezoeker van jeugdtiteltoernooien in Europa, zal verslag doen van de wedstrijden van Nederland en ook geregeld zijn eigen visie geven op het toernooi. Hieronder zijn eerste bijdrage: een Preview op het Deelnemersveld.


Advance-scout Richard Petit kreeg een week of twee geleden de eerste video-wedstrijdbeelden van Groot-Brittannië, de eerste -en voor Nederland meest cruciale- tegenstander op het Fiba-Europe MU20-B-Divisie-EK, te pakken. De eerste wedstrijd is altijd cruciaal, en deze keer gaat het dus ook nog eens om een wedstrijd waarvan het resultaat bepalend zal zijn, voor de kansen op succes gedurende het hele toernooi; wint Oranje dan zijn er direct reële kansen op een top-8, of misschien zelfs betere plaats, bij verlies zouden die kansen stukken kleiner worden.

Petit moest de beelden toen nog echt diepgaand gaan bestuderen, maar hij vertelde dat zijn eerste indruk was dat het een stereotyp Brits team was; een team met veel donkere atletische spelers, fysiek spelend, en een aanval die bestaat uit rennen, schieten en 1-tegen-1. Mijn eerste reactie was: “het zou weleens goed kunnen zijn ze in de eerste wedstrijd te treffen; meestal worden die teams gaande een toernooi beter, zeker als de resultaten gunstig voor ze zijn. Als je ze kunt verrassen, en uit de eigen speelstijl kan krijgen, dan heb je zeker zo'n eerste wedstrijd kans de eigen spirit een boost te geven, en die van de Britten een knauw...

De Orange Lions waren er klaar voor; dat waren de geluiden vanuit de staf. En toen we aan kwamen lopen bij de Universiteits-Sporthal van Oradea, klonk er uit een kleedkamer langdurig oergebrul; toen we binnen waren bleek dat het -waarschijnlijk- onze Oranje-jongens waren die we hadden gehoord. En ook uit het door de spelers luidkeels gezongen Wilhelmus en de lichaamstaal van de spelers sprak energie en zin in een mooi begin!

Oranje begon zeker niet slap aan de wedstrijd. Toch zou een pessimist uit het verloop van vooral het eerste deel van het eerste kwart wat doemgedachten kunnen krijgen; de Britten speelden zoals je van hen verwacht, maar ze deden dat niet alleen fysiek, atletisch en individueel vaardig, maar ook gewoon goed. Nederland daarentegen had ondanks de energie waarmee werd aangevallen moeite om de Britse verdediging echt te verslaan. En de schoten die er dan uiteindelijk uitkwamen waren niet slecht, maar ook niet zo gemakkelijk dat ze er wel in moesten gaan. Sterker nog; in eerste instantie viel er bijna niets. En verdedigend kreeg Nederland nog niet echt vat op de individuele acties van de Britten, en kwamen de mannen van de andere kant van het Kanaal ook regelmatig aardig door met twee- en drie-mans-aanvallen. Vooral op de geblokte en sterke (#3) Carl Wheatle was een plaag voor de Nederlandse verdediging. Hij was dan ook degene die na een minuut of vijf de stand op 10-2 voor Groot-Brittannië zette. Het maximale verschil in de eerste periode stond bij 12-2 op het bord. Toen was het Emmanuel Nzekwesi, die met een driepunter van de zijkant voor een broodnodige impuls zorgde. Vanaf dat moment kwam Nederland meer en meer los, pakte de verdediging ook steeds beter. De zone-press die coach Steenmetz neerzette hielp daarbij ook zeker. Toch werd de achterstand in eerste instantie nauwelijks kleiner, met nog 0:38 op de klok was het Irfan Ramovic die er 21-13 van maakte.

Het beeld van de start van het tweede kwart was compleet anders; de eerste score kwam nog wel van de Britten, maar na die 23-13, was het Terrence Bieshaar die met twee scores op rij inside -de laatste ook nog met een And1- binnen een minuut het verschil terug bracht tot 23-18. Nino Gorissen, die ook in de eerste tien minuten al een extra dosis energie bracht, maakte er 23-20 van en Nzekwesi trok de score nog binnen de tweede minuut gelijk. Vanaf dat moment waren de rollen compleet omgedraaid; de Oranje verdediging werd een lastig te slechten muur voor de Britten, de Nederlandse Fast-break ging lopen, en via 25-31 vloog Nederland door naar een comfortabele 30-43 bij rust. Nog zo'n helft, en de Oranje Mannen zouden de vliegende start krijgen waar alles wat Oranje was vooraf vurig op hoopte. Tien Nederlanders kregen minuten, en acht droegen scorend bij, waarvan Bieshaar(16) -onze man in Badalona- en Nzekwesi(10) -al jaren in de USA- het hardst aan de scorebel trokken.

Na de rust ging Oranje met -zo mogelijk- nog meer energie verder waar het voor de pauze gebleven was. De Britten steeds angstiger tegen de overtuigende Nederlandse Press, maar ook de Half-court Defense moet voor Groot-Brittannië in die fase als een Press hebben aangevoeld. De Britse passes waren niet zo zuiver meer, en voordat iemand zo'n pass onder controle had stond er alweer een Oranje-man op zijn lip. En voor de Nederlandse aanval gold het omgekeerde; zelfs wat minder gelukkige passes kwamen -zelfs als een Engelsman voor de interceptie ging, en de bal zelfs aanraakte- toch aan bij een Oranje-hemd. In de vijfde minuut werd Nzekwesi open gezet 'up-top' en trok hij met een volgende driepunter de score boven de vijftig (34-51). Bij 36-57 (met ruim 4min te gaan) was het verschil al meer dan twintig, en het leek niet veel meer uit te maken wie coach Steenmetz in het veld bracht; de Oranje machine denderde op volle kracht door. Toch gaven de Britten het zeker nog niet op; ook zij gingen er nog maar eens extra hard tegenaan, en het resultaat was dat het in ieder geval in het derde kwart nog geen Blow-out werd. Score na dertig minuten: 48-61

Die tendens leek zich ook in het laatste kwart voor te zetten, het was niet dat Oranje gas terug nam, maar er kwamen wel wat meer slordigheidjes, en de Britten gingen er vol gas tegenaan. Na 1:10 nam Ferry Steenmetz al een Time-out om erger te voorkomen. Desondanks verspeelde Oranje twee keer achter elkaar de bal, met Britse layups tot gevolg, en een score van 53-61. Nzekwesi -in foutenlast op de bank- kwam terug, Bieshaar zorgde onder de ene basket met een piepklein geblokt schot en een aanvallende rebound en Putback voor belangrijke wapenfeiten. Met nog 5min te gaan stond Nederland -na 2-3 vrije worpen van Nzekwesi weer op 56-65. Arissol verkleinde die voorsprong met een drietje tot 59-55, en de wedstrijd is inmiddels een echte Battle geworden. Gelukkig waren toen ook de niet alle Britten meer even fris en misten ze schoten die er even eerder nog wel ingingen... Er kwam ook een Britse Press-defense, Gorissen breekt er met wat moeite doorheen, scoort, en...And1, maar die mist hij helaas. De Britten missen, en in de aanval is het weer de kleine, maar sterke Nino Gorissen die tot aan de ring penetreert en gefould wordt. Hij haalt een punt uit twee vrije worpen; 61-70. Na weer een geforceerde Britse misser breekt weer Gorissen de Press, deze keer met een lange overheadpass; de Break wordt fraai uitgespeeld met een Assist van Elay Wirjo op Marijn Ververs. De Britten maken chaos, Nederland houdt -zij het met de nodige moeite- overwicht. De Blow-out winst die in kwart drie even gloorde wordt het niet, maar misschien is dat ook goed; de Orange Lions hebben de uiterst belangrijke winst tegen de grootste concurrent voor een plaats bij de Top-8 binnen. Overmorgen -na een dag rust, waarin tegenstander Rusland van de volgende wedstrijd goed geobserveerd kan worden- zouden de Oranje Mannen van een goede start een fantastische kunnen maken...

Einduitslag Groot-Brittannië 65 – 74 Nederland.

Terrence Bieshaar toonde aan dat weer een jaar extra Spaanse ervaring hem een nog betere speler maakte; met 24 punten (10-24 schot, 4-4FT's en 9 rebounds, waarvan 5 aanvallende en nog heel veel andere wapenfeiten en -feitjes) blonk hij uit. Ook Emmanuel Nzekwesi speelde sterk (17 punten uit 6-17 schot, hij tekende met 3-4 driepunters voor driekwart van de driepunter van Oranje, 7 rebounds). Nino Gorissen, Mack Bruining en Marijn Ververs -soms met assistentie van Nzekwezi- wisten de Britse atletische druk op de bal als ball-handlers goed te weerstaan.


AART DEKKER

Geen opmerkingen:

Een reactie posten