Op https://t.co/eHWhRt5QM3: "Fokke & Sukke ingezet als ME'er bij de intocht van SinterKlaas" https://t.co/03BYOIO6cH
— Aart Dekker (@AartDekker) November 17, 2024
en nog veel meer Fokke & Sukke --- Hier ---
Mijn Passie? Delen(want 'Gedeelde Vreugd=Dubbele Vreugd & Gedeelde Smart=Halve Smart).Zie mijn Blog-bijdragen dus als mijn middel om wat me interesseert te delen. Als Links, Reposts, en regelmatig in de vorm van Column, Analyse of Commentaar & al dan niet bijtend, ironisch, of roerend statement. Mijn intentie is iedere dag iets van waarde door te geven... Ik krijg ook graag feedback; dus Volgen en Reageren stel ik zeer op prijs!
Op https://t.co/eHWhRt5QM3: "Fokke & Sukke ingezet als ME'er bij de intocht van SinterKlaas" https://t.co/03BYOIO6cH
— Aart Dekker (@AartDekker) November 17, 2024
`...Slagter stond in het veld toen de beslissende bal vlak voor het eindsignaal door de lucht zweefde. “Ik zag hem in een ooghoek gaan. Poe, wel een goede hoogte. De snelheid leek oké. Ik stond onder de basket en zag de bal aankomen. Hij viel binnen. Dat moment is bizar.”
...´
(*) Aanvullend interview over dit moment:
Arvin, ik weet een beetje uit eigen (top-)sportervaring, maar vooral uit interviews en vakliteratuur, dat (echte) toppers vaak het vermogen hebben om in dit soort situaties in kunnen zoomen, het beeld als het ware in slow-motion waar kunnen nemen, of zelfs helemaal stil kunnen zetten. Kan je het bovenstaande fragment van je interview verder toelichten?
´Dat klopt; het beslissende schot van Worthy – maar trouwens ook het potentieel beslissende schot van Frankrijk vlak daarvoor – heb ik inderdaad zo beleefd. Bij het schot van Worthy – dat van rechts kwam – was ik bezig met het anticiperen op een mogelijke misser, ik probeerde het gebied links van de basket helemaal voor mezelf te claimen, zodat ik optimaal kon rebounden of – de tijd zou natuurlijk sowieso erg kort zijn – tippen. Gelukkig ging de bal erin, want er bleek geen tijd meer voor een tip of rebound en putback.
Bij de misser van Frankrijk profiteerden wel van dat effect; daar deden we alles optimaal en daardoor kregen we alsnog kansen om de wedstrijd en het Goud binnen te halen´. We hebben het daar niet expliciet over gehad, maar ik kan me zomaar voorstellen dat Jan en Dimeo je vraag vergelijkbaar zouden kunnen beantwoorden...´
Dus je hebt dit soort momenten vaker? Kan je dan aangeven hoe vaak zoiets gebeurt en bij welk soort momenten bij uitstek?
´Ja ik heb het zeker vaker, maar ook weer niet heel vaak. Eigenlijk denk ik dat je dit soort ervaringen hebt wanneer (belangrijke) wedstrijden ´on the line´ zijn, dat je die momenten dan zo intens beleeft dat je ´in the zone´ of ´in the flow´ terecht komt. Kan me ook goed voorstellen dat je dit soort momenten nooit meer vergeet, en min of meer kan herbeleven...´
Zou je kunnen zeggen dat als je dat dan als collectief hebt, dus meerdere – of zelfs alle spelers op het veld – tegelijk, dat teams dan op de top van hun kunnen presteren, zeg maar wat je in het Trouw-interview onder andere beschrijft als 'We hebben onze ego's vol trots opzij gezet'?
´Ja, misschien wel; misschien is dat wel wat je een piekervaring zou kunnen noemen, het hoogste van het hoogst mogelijke bereiken als team...´
Lees het interview op de site van Trouw, of hieronder.
En zoals altijd: Reageren?
Graag!
Zo! De #Kleinzielig-heid van #geertwilders @geertjepvv #Wilders ten top!! Wat een #bekrompen #HuilieHuilie-balk is het ventje toch!!! https://t.co/dKUQmb69An
— Aart Dekker (@AartDekker) November 15, 2024
Op https://t.co/eHWhRt5QM3 zag ik: "Fokke & Sukke" Ja, hij is #keihard op het randje #controversieel, maar ook bijna #realiteit dus goede #satire... #helaas... https://t.co/DmOpLGJjpN
— Aart Dekker (@AartDekker) November 15, 2024
Op https://t.co/eHWhRt5QM3 las ik het volgende interessante artikel: #SintMaarten @MaartenTallinn? Fokke & Sukke zijn kieskeurig... https://t.co/EXFkrlkDPy
— Aart Dekker (@AartDekker) November 12, 2024
Column Naeeda Aurangzeb
8 november 2024, Trouw.nl, Originele (en eerdere) Column(-s) --- Hier ---
Of ik wil vertellen wat ik ervan vind. Het willen kan vervangen worden door: moet. Ik moet vertellen wat ik ervan vind. Niet omdat ik dat wil, maar omdat mijn docent economie dat eist. Ik ben 16 jaar oud en als enige uit de klas moet ik me uitspreken over de Amerikaanse aanval op Irak. Hij is niet de eerste en zeker ook niet de laatste die van mij eist dat ik kleur beken. Want dat is het, kleur bekennen. Ben je met ons of tegen ons? Een antwoord met nuances en kanttekeningen is niet aan te raden, tenzij je een olifantenhuid hebt en het je geen verdriet doet als je in het vervolg niet meer wordt uitgenodigd voor verjaardagen en partijen.
Of ik het ermee eens ben dat moslims beter zijn dan Joden volgens Allah, vraagt hij tijdens een diner. Ik trap in de val en denk dat van mij een echt antwoord wordt verwacht. Ik ben nooit meer uitgenodigd voor het diner. En nee, ik heb geen olifantenhuid, dus verdriet.
Het duurde even voordat ik doorhad dat het vrije woord niet echt vrij is, tenminste niet in mijn handen. Ik ben niet wit. Ik ben moslim. Ik ben vrouw. Wat ik zeggen mag en wanneer is niet geheel aan mij. Kritiek op de eigen groep mag, mits ik kan garanderen dat mijn woorden geen munitie zijn voor islamofoben, racisten. Die garantie kan ik niet geven. Dus wordt van mij verwacht dat ik mijn woorden matig ten gunste van ‘mijn’ mannen. De mannen hebben geen flauw benul hoe verschillend onze wereld is. Op een bijeenkomst in Amsterdam riepen enkele Nederlands-Afghaanse mannen dat het land nu veilig is. Veilig voor wie? Of ze doorhadden dat hun definitie van veiligheid niet per se hetzelfde is als die van (Afghaanse) vrouwen vroeg ik.
Sinds 7 oktober 2023 is mijn vrije woord nog iets minder vrij. Daar waar mijn economiedocent in 1990 mij dwong een politieke mening te hebben, word ik nu geacht mijn politieke mening voor me te houden. Kritiek op Israël?
Niet als ze voetballen in het Johan Cruijff Stadion, want sport is geen politiek volgens Ajax. (In hetzelfde stadion werd eerder door Ajax geld opgehaald voor Oekraïne.)
Niet tijdens het Songfestival, want muziek is geen politiek.
Niet tijdens een lunch op het werk, want de collega’s vinden ‘de pro-Palestijnen’-woorden bedreigend klinken.
Niet voor je raam; de buren hebben liever geen Palestijnse vlag in de straat.
Niet een zwart-witte sjaal op de kapstok op het werk. Collega A wenst geen politieke uitingen op het werk.
Niet. Niet. Niet.
De Britse zanger Yusuf Islam (Cat Stevens) zong in zijn hit Father and Son: “From the moment I could talk I was ordered to listen” (“Vanaf het moment dat ik kon spreken, werd mij bevolen te luisteren”).
Vanaf het moment dat ik kon spreken werd mij verteld hoe het hoort, hier in ons land. Hoe het hoort als meisje, vrouw. Hoe het hoort als moslim.
M’n goede moslim zijn bleek geen bescherming tegen huiselijk geweld, m’n goed geïntegreerde Nederlanderschap geen garantie voor een bloeiende carrière waarin ik mezelf niet hoefde te verloochenen, m’n voortreffelijk uitgevoerde vrouwenrol geen roze wolk.
Het vrije woord is pas echt vrij wanneer het in vrijheid mag worden uitgesproken door hen die wij liever niet horen.
Naeeda Aurangzeb schrijft elke twee weken een column voor Trouw. Lees hier haar columns terug.
Basketball speelt een belangrijke rol in mijn leven. Toen ik 14 was zag ik voor het eerst een wedstrijd. Ik zag balkunstenaar Jerome Freeman voor Frisol/Rowic tegen (ik meen) Jugglers spelen; mijn leven was veranderd.
Het duurde nog wel even voor ik lid werd van Frisol/R, toen was 15. Het is niet zo dat Basketball voor mij 'alles' was (of is). Het is wel een belangrijk onderdeel; ik werd 'Basketballer', en dat zal ik blijven voor de rest van mijn leven. Daarbij maakt het niet eens veel uit dat ik zelf niet meer kan spelen; ik was Speler en nu doe ik andere dingen in het Basketball.
Hoe het Nederlandse Basketball reilt en zeilt, telt dus voor mij; het houdt mij bezig en ik zou graag beter zien gaan. Dus wil ik daar mijn steentje aan bijdragen.
Het kan zijn door Kinnesinne, Frustratie, Sensatielust, Domme Onwetendheid, Profileringsdrang, Persoonlijke Aversie, enzovoort; er wordt in en rond het Nederlandse Basketball nogal eens met modder gegooid. Daar baal ik weleens van.
Basketball is een schitterende sport; met voetbal de grootste teamsport ter wereld, spectaculair en een mooie metafoor voor het 'gewone leven'; alles zit erin.
Alleen weten in Nederland slechts relatief weinig mensen dat, en dat is jammer, want de sport Basketball verdient een groter en belangrijker podium in de Nederlandse samenleving.
O.a. daarom schrijf/deel ik, op deze Blog of in mijn column op www.iBasketball.nl .