Hoe mis kan je het hebben: 'Het politieke midden is helemaal terug', Trouw 26-4-2010

Nederland is dusdanig de weg kwijt; je mag het iemand echt niet euvel meer duiden dat hij (slechts) 4 maanden geleden een foute analyse maakte. Om de vorige zin, en het kopje erboven te onderstrepen: een politieke analyse die Lex Oomkes zo'n beetje bij het begin van de verkiezingscampagne (eind april) maakte. Inmiddels zijn Balkenende en Verdonk geschiedenis, is de PVV groot, het CDA spat in splinters uiteen, Mark Rutte positioneerde zich als de grote winnaar EN als de 'Kandidaat Premier' die (slagvaardig als VVD'ers nu eenmaal zijn) vóór 1 juli met zijn eerste kabinet, zeg maar Rutte-1) naast de Koningin op het bordes zou staan, en is er nog veel meer gebeurd; teveel op op te noemen, dus dat ga ik hier dan ook niet proberen... Maar inderdaad: het is FEEST...!! Een politieke analyse van 26 april j.l. dus; lees en huiver, of lach erom...wat je maar wil...


Krantenarchief
26 april 2010
Lex Oomkes
Het oude politieke midden is helemaal terug

Verkiezingscampagne 2010

den haag – SP-lijsttrekker Emile Roemer kondigde het op zijn partijcongres trots aan: hij heeft binnenkort een gesprek met zijn PvdA-collega Job Cohen. Maar Roemer moet zich geen illusies maken. Het is slechts het al eerder aangekondigde kennismakingsgesprek. Linkse afspraken voor de verkiezingen zijn niet de bedoeling, hoe graag Roemer dat ook zou willen.

Het beeld na dit weekeinde van partijcongressen over kandidatenlijsten en verkiezingsprogramma’s is heel anders dan Roemer en wellicht ook andere lijsttrekkers van kleinere partijen graag zouden zien.

De ’oude politiek’ is weer terug. De drie klassieke grote partijen bestrijden vooral elkaar en hebben geen oog voor wat zich elders op het politieke speelveld voordoet. Net zo vertrouwd: VVD en PvdA bestrijden vooral elkaar als partijen die elk een fundamenteel andere keuze maken. Het CDA zit daar als vanouds tussenin. De christen-democraten koesteren hun met zorg opgebouwde imago: dat van ’De CDA-kapitein op het schip van staat’ – de term is van voormalig KVP-premier Piet de Jong (94), de prominente gast op het CDA-congres afgelopen zaterdag – die zorgt voor verantwoord beleid en rust. Wel zou de partij willen dat dat imago wat meer weerklank in de publieke opinie zou krijgen.

CDA-lijsttrekker Jan Peter Balkenende noemde geen van de grote rivalen op zijn partijcongres expliciet. Zijn VVD-collega Mark Rutte en de nieuwe PvdA-leider Job Cohen deden dat evenmin, al was duidelijk dat zij hun pijlen vooral op elkaar richtten. Rutte stelde in Arnhem dat de keuze op 9 juni zal gaan tussen de boel bij elkaar houden en de boel in beweging zetten. Cohen sprak een dag later in Nijmegen over verstandig dan wel roekeloos bezuinigen.

Rutte verklaarde in de wandelgangen van zijn congres dat de VVD-campagne vooral op de PvdA gericht zal zijn. Cohen, aanvankelijk vooral gezien als het PvdA-antwoord op Wilders’ PVV, zal die uitdaging in dankbaarheid aanvaarden. Voor Balkenende valt te hopen dat hij de komende zes weken nog een voet tussen de deur krijgt.

Andere partijen dreigen in dat geweld aan de aandacht te ontsnappen. Na de verkiezingen is van hen wellicht steun nodig voor een stabiele coalitie. ChristenUnie-lijsttrekker André Rouvoet had het op zijn congres over de derde partij, die straks toch echt nodig is. Maar de vraag is wat er aan zetels overblijft voor de kleinere partijen, als het dag in dag uit over de economie en de overheidsfinanciën gaat.

Vooral Geert Wilders zal moeite hebben de aandacht vast te houden. De PVV kwam vorige week weliswaar met een breed getoonzet programma, maar dat gaat alle kanten op. Politieke rechts met bezuinigingen, politiek links met sociaal-economisch beleid. Wilders is op zijn sterkst als de integratie van buitenlandse, islamitische minderheden het onderwerp is. Maar dat laten de grote middenpartijen niet meer toe. Deze verkiezingscampagne is hún feestje.