Dutch giant moet in zijn cel blijven zitten
Had de rechter meer rekening moeten houden met zijn gemoed?
Door Stijn Bronzwaer Stijn Bronzwaer op 8 februari 2011
De 240 kilo zware en 2.04 meter lange Angelo M. (38) moet in zijn cel in Krimpen aan den IJssel blijven zitten. Dat heeft de rechter in Den Haag vanochtend bepaald. De zaak rond de ‘Dutch giant’ kon rekenen op internationale belangstelling tot in de Verenigde Staten.
M., die sinds september een celstraf van achttien maanden uitzit wegens fraude, klaagde justitie onlangs aan in een kort geding. Volgens zijn advocaat schond Justitie artikel 3 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens: niemand mag worden onderworpen aan folteringen of aan onmenselijke behandelingen. Maar volgens de rechter is er geen sprake van een ‘inhumane’ situatie.
Alles is te klein voor Angelo
Zo ziet de cel van Angelo M. er ongeveer uit, zo tekende zijn raadsman op:
Een Nederlandse standaardcel heeft tien vierkante meter vloeroppervlakte, is twee meter breed en 2,5 meter hoog. Een celoppervlak mag maximaal 10 procent van deze afmetingen afwijken.
Voor douche- en toilet is er een aparte ruimte in elke cel. Daar ontstonden voor Angelo de problemen. De toegang tot die ruimte is ongeveer 70 centimeter breed. De douchekop staat te laag (1.95 meter hoogte) en is niet verstelbaar. Naar het toilet kan Angelo alleen als hij er schuin en naar links gedraaid op zit.
Een gevangenisbed is een bak van ongeveer 196 bij 77 centimeter met stalen randen met een matras erin. Slapen moet Angelo op z’n zij, in de foetushouding. Bezoek ontvangen is moeilijk, de stoeltjes zijn te krap voor iemand van Angelo’s omvang. De gevangenis legde een houten constructie van pallets in de bak, met twee matrassen er bovenop. De directeur van de inrichting heeft inmiddels toestemming gegeven voor aanschaf van een passende stoel. Volgens de rechter had de gevangenis daarmee voldoende gedaan om het M. makkelijker te maken.
Bijzonder hoogleraar detentierecht Gerard de Jonge van de universiteit Maastricht noemt vandaag in NRC Handelsblad de suggestie dat de Nederlandse gevangenis een luxe oord zou zijn “een onuitroeibaar stereotype”.
Strafbepaling naar misdaad, of naar misdadiger?
Het stuk op Slate.com trekt de zaak breder: uit de zaak van M. blijkt dat niet iedere gevangene de straf hetzelfde ervaart. De straf wordt bepaald aan de hand van de misdaad, niet de misdadiger. En dat klinkt logisch. Niet blij met je cel? Dan had geen fraude moeten plegen. Punt.
Adam Kolber, juridisch docent aan de Brooklyn Law School, is het daar niet helemaal mee eens, zegt hij in dit artikel uit 2009: "We have certain obligations to take subjective experience into account when sentencing or when establishing sentencing policies."
Kolber noemt twee hypothetische gevallen: de ‘gevoelige’ gevangene en de ‘onverschillige’ gevangene. Beiden hebben dezelfde misdaad gepleegd en zitten ervoor vast. Dhr. Gevoelig reageert nerveus, angstig en depressief op zijn gevangenschap. Dhr. Onverschillig past zich snel aan en lijdt er niet zichtbaar onder. Elke dag in het gevang is een zwaardere straf voor Gevoelig dan voor Onverschillig. We moeten ze voor dezelfde misdaad even zwaar straffen, maar dat gebeurt in dit geval dus niet.
8 reacties
* Azijn , 8 februari 2011 om 14:30
Dat is toch juist waarom de rechter een bepaalde discretie heeft (en waarom verplichte minimumstraffen ook een slecht idee zijn).
Een ander voorbeeld is meneer Succesvol en meneer Uitvreter. Stel dat zij, om wat voor reden dan ook, een handgemeen met elkaar krijgen. Gelijke monniken, gelijke kappen zou je zeggen, dus allebei even lang de cel in voor geweldpleging?
Meneer Succesvol verliest echter mogelijk door dat akkefietje zijn baan en zal ook problemen hebben met zijn toekomstige carriere. Meneer Uitvreter had geen baan en was ook niet van plan om ooit er eentje te krijgen. Hij verliest veel minder.
Lijkt me ook een situatie waarin het gerechtvaardigd is om mee te nemen dat de veroordeling op zich voor de een al veel zwaarder uitpakt dan voor de ander, dus dat de ene dader veel beter een kortere straf zou krijgen en de ander een langere.
* Simon90, 8 februari 2011 om 14:43
Het probleem is dat het nogal moeilijk juridisch verantwoord aan te tonen is of een gevangene zijn straf laconiek, danwel als een hel ervaart.
* M, 8 februari 2011 om 14:47
En de verkeersboetes, die voor de bijstandsmoeder veel hoger zijn dan voor de miljonair. En het rijbewijs innemen, dat voor de taxichauffeur weer veel vervelender is dan voor diezelfde bijstandsmoeder.
Hoewel er landen zijn waar boetes inkomensafhankelijk zijn, is dat bij ons niet zo. En gevangenisstraffen zijn dus ook niet afhankelijk van het lichaamsgewicht.
En om het maar politiek-incorrect af te maken: niet de krapte van de cel maakt het leven zwaar, maar de omvang van de gevangene. En daar had de gevangene zelf iets aan moeten doen, door minder te eten. Misschien kan hij zijn achttien maanden besteden aan work-outs?
* Q, 8 februari 2011 om 15:46
Natuurlijk moet je ‘gevoelig’ en ‘ongevoelig’ even zwaar straffen, er is namelijk geen mogelijkheid om met zekerheid te bepalen tot welke groep mensen behoren (gevangenen kunnen ook faken om een lagere straf te krijgen). Pech voor Angelo M – had hij zich maar aan de wet moeten houden. Zo simpel is het wel degelijk. Natuurlijk heb je als land te zorgen voor basiscondities: gezonde voeding, nachtrust, veiligheid, enz. Maar meer ook niet. En ze komen hem zelfs al tegemoet met dat bed en die stoel.
Komt nog eens bij dat niemand hem heeft gevraagd zo’n dikzak te zijn, 2.04m is lang, maar rechtvaardigt in het geheel niet de 240 kilo. Als hij meer ruimte nodig heeft moet ie maar afvallen. Of zich aan de wet houden.
* marn, 8 februari 2011 om 16:16
Het is inderdaad lastig om subjectieve ervaringen te meten. Maar dit betekent niet dat we het niet kunnen proberen. Ja, mensen kunnen dingen faken, maar we beschikken wel degelijk over manieren om dit te controleren. Helemaal zeker weet je het nooit, maar het is onzin (@simon90) dat het daarom moeilijk wordt om dit juridisch rond te krijgen. Rechters zijn er nu juist omdat we dingen (bijv. schuldig of onschuldig) nooit helemaal zeker weten. Een rechter is per definitie iemand die dit soort risico’s (namens ons, de maatschappij) neemt; anders kunnen we net zo goed een computer recht laten spreken.
Dat niet met zekerheid vast is te stellen of iemand gevoelig of ongevoelig is, lijkt me dus niet zo’n sterk argument. Schuldig of onschuldig is ook nooit met zekerheid vast te stellen, maar toch is dit natuurlijk geen reden om te stoppen met rechtspreken en straffen.
Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik vind dat we rekening moeten houden met subjectieve ervaringen; ik zeg slechts dat onzekerheden bij het ‘meten’ van deze subjectieve ervaringen geen doorslaggevend argument zouden moeten zijn.
* Jan Muters, 8 februari 2011 om 16:32
Ik neem aan dat Angelo M stoute dingetjes heeft gedaan. En zelfs een Angelo M, die zijn vet niet bij de fitness, maar waarschijnlijk voor tv heeft aangekweekt, moet weten dat je voor een aantal stoute dingetjes in de cel beland. Op TV komen vaak programmá’s waarin cellen voorkomen. Dus onze Angelo had goed kunnen weten waar hij terecht zou komen als hij betrapt zou worden op stoute dingetjes. Hij had dat in kunnen plannen door te gaan sonja bkkeren of meer van die afvalraces. Niet gedaan dus dan maar met de vette klep zo de cel in. Het is vrije keuze geweest dus nu niet lopen te piepen.
* Benjamin, 9 februari 2011 om 10:28
Leuke gedachte, maar je zou het natuurlijk ook om kunnen draaien. Dhr. Gevoelig neemt een veel groter risico en zal dus minder snel iets verkeerds doen. Hij is meer op zijn hoede voor de nadelige gevolgen. Het feit dat hij dan toch iets doet, is misschien juist wel aanleiding om aan te nemen dat het wel meevalt hoe gevoelig deze meneer werkelijk is.
Voor de een is het vooruitzicht van de straf al voldoende om het niet te doen, de ander doet het doelbewust wel. Dan krijg je je verdiende loon, niet meer en niet minder. Regels zijn vooraf bekend, dus als je die overtreedt heb je met de consequenties te leven. Een hardrijdende taxichauffeur zet doelbewust zijn carrière op het spel: dom, maar geen reden om hem dan dus maar minder te straffen.
Antwoord
* Aart Dekker
* 9 februari 2011 om 18:10
Your comment is awaiting moderation.
Het is voor mensen die gezond en fit zijn misschien moeilijk voor te stellen en, nee ik ben geen 2.04m en 240kg, maar ik denk dat dit best onder (een al dan niet lichte mate) van marteling geschaard mag worden…
Sommige reacties hier vind ik dan ook getuigen van de hardvochtigheid die Nederland meer en meer in zijn greep neemt; gevoelloos, misplaatst superieur, dom, hier laat ik het maar bij (al is er nog veel meer over te zeggen).
Gevangenisstraf op zich lijkt mij al zeer heftig, even los van de duur ervan (en als we het niet hebben over enkele dagen). De duur van de straf is aan de rechter, maar dient passend te zijn. Additionele straf in de vorm van dit soort ‘marteling’ hoort daar niet bij…
Misschien moeten er een aantal speciale cellen voor ‘de zeer groten’ bijkomen waar ‘niet standaard gebouwden’ kunnen worden geplaatst!?
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten