Er komt weer 'Huilie, huilie' van Rechts

Na het FNV-spotje 'Hard Gelag' over het uitkleden van de Sociale Werkvoorziening, waarover 'Rechts' massaal viel en zich op de (kleine en gevoelige) teentjes getrapt voelde (en dus 'Huilie, huilie' deed bij o.a. de reclame code commissie), komt er nu een nieuw spotje aan waarvoor ongetwijfeld het zelfde zal gelden:

Spotje SP over de kaalslag in het Bijzonder Onderwijs, en de daarmee gepaard gaande verdere opvoering van de druk op het onderwijzend personeel en dus verslechtering van het onderwijs voor iedereen:

Open Brief van Emile Roemer:
1 voor onze kinderen

29-03-2012 • Het kabinet-Rutte deelt klappen uit aan onze kinderen. De SP maakt zich zorgen om de toekomst van het onderwijs, nu minister Van Bijsterveldt grote bezuinigingen heeft aangekondigd op het passend onderwijs. Dat betekent grotere klassen en minder leraren voor leerlingen met een beperking. De SP vindt dat onaanvaardvaar. Daarom lanceren wij de actie '1 voor onze kinderen'. Donderdag is deze spot in première gegaan, waarmee we aandacht vragen voor de gevolgen van deze bezuiniging.

Teken hier de petitie '1 voor onze kinderen'.

Door minister Van Bijsterveldt krijgt het onderwijs te maken met:

• 300 miljoen euro bezuiniging op kinderen met een beperking
• Minder plek in het speciaal onderwijs
• Grotere klassen
• 5.000 ontslagen, vooral leraren en begeleiders

Wat is passend onderwijs?
Passend onderwijs klinkt mooi, maar door alle maatregelen wordt het eerder knellend onderwijs. Er wordt 300 miljoen euro bezuinigd op leerlingen die vanwege een stoornis, handicap of ziekte meer ondersteuning nodig hebben op school. Deze leerlingen moeten straks zo veel mogelijk naar een gewone school, in plaats van naar het speciaal onderwijs.

Dat is een mooi streven, maar zal in de praktijk voor problemen zorgen. Nu al gaan veel leerlingen die extra zorg nodig hebben naar gewone scholen. De begeleiding die zij daarbij krijgen, wordt voor een groot deel afgeschaft. Er komen dus meer leerlingen die extra zorg nodig hebben op gewone scholen, zonder dat er geld is voor de begeleiding. In het speciaal onderwijs worden de klassen groter en wordt de begeleiding van kinderen minder. Ook daar vallen dus klappen.

Scholen zijn straks aangesloten bij een samenwerkingsverband en die beslissen samen voor welke leerlingen nog plaats is in het speciaal onderwijs. Omdat er veel wordt bezuinigd is daar maar weinig plek. Geld bepaalt dus waar een leerling terecht komt. Wat de leerling nodig heeft zal minder zwaar tellen.

Alle 150 verschillende samenwerkingsverbanden bepalen zelf wanneer een leerling extra zorg nodig heeft. Per regio zal het dus verschillen wanneer een leerling naar het speciaal onderwijs mag of extra begeleiding krijgt. Op 150 verschillende plaatsen kan het aanbod verschillen. Dat betekent niet alleen onzekerheid voor ouders en leerling, maar ook veel bureaucratie.

Wat betekent dit voor de kinderen?
Door alle bezuinigingen worden minder leerlingen naar het speciaal onderwijs verwezen. Geld bepaalt dus waar een leerling terechtkomt. Wat de leerling nodig heeft gaat minder zwaar tellen. Leerlingen die beter af zijn in een kleinere klas met specialistische begeleiding hebben daar minder kans op.

Leerlingen voor wie nog wel een plekje is op het speciaal onderwijs komen in grotere klassen terecht. Omdat er veel ontslagen vallen in het speciaal onderwijs zal de kwaliteit achteruitgaan.

Op gewone scholen krijgen de klassen meer zorgleerlingen. Leraren moeten dan kiezen of zij hun aandacht besteden aan de hele klas, of extra aandacht besteden aan de leerling met een handicap of stoornis. De meeste leraren zijn niet opgeleid om met deze speciale doelgroep om te gaan. Daar komt nog eens bij dat er duizenden (ambulante) begeleiders worden ontslagen die leraren juist kunnen helpen. Kortom, de kans is groot dat de zorgleerlingen en de andere leerlingen niet de aandacht krijgen die ze verdienen.

Wat betekent dit voor de ouders?
Ouders hebben met de plannen rondom 'passend onderwijs' minder invloed op wat er met hun kind gebeurt. Bij een zorgleerling hebben ouders niet langer een doorslaggevende stem over de school van hun kind. Zij hoeven ook niet langer een handtekening te zetten onder het plan dat de school maakt voor een leerling.

Wat betekent dit voor de leraren?
Er worden duizenden mensen ontslagen. De minister spreekt over 5.000 mensen, onderwijsvakbond AOb spreekt zelfs van 9.000 ontslagen. Een groot deel hiervan is ambulant begeleider, mensen die leraren met zorgleerlingen in de klas begeleiden.

Een leraar in het regulier onderwijs krijgt het niet makkelijker. Zij krijgen leerlingen in de klas met een speciale zorgbehoefte, terwijl de leraar hiervoor niet is opgeleid. Maar ook de leraren die wel een diploma hebben om deze leerlingen les te geven zullen meer tijd aan hen moeten besteden dan aan de rest van de klas. Het wordt kiezen tussen aandacht voor de zorgleerling of voor de rest van de klas.

De werkdruk wordt hoger. En dat terwijl onlangs uit onderzoek bleek dat 80 procent van de leraren de werkdruk hoog vindt. Net zoveel leraren zijn niet tevreden over de kwaliteit van het onderwijs dat ze geven. Dat wordt er met deze plannen niet beter op.

Wat is het alternatief van de SP?
De SP wil kleinschalige scholen met kleine klassen zodat kinderen zich veilig voelen en de aandacht kunnen krijgen die ze verdienen. Voor sommige leerlingen zal dat in een reguliere school kunnen, voor andere leerlingen is dat in het speciaal onderwijs. Niet managers, maar deskundigen weten wat het beste is voor het kind en moeten daarover beslissen. Uiteraard gebeurt dit in goed overleg met de ouders.

Op die manier kunnen we stoppen met het hele circus van indicaties, psychologen, pedagogen en grote stapels papier om een kind op de juiste plek te krijgen. Daar sparen we veel geld mee uit. Het klinkt simpel en dat is het ook. We moeten vertrouwen hebben in de mensen die we hebben opgeleid om met deze leerlingen om te gaan en daar al jaren ervaring mee hebben.

Sommige politici doen of veel leerlingen onterecht in het speciaal onderwijs zitten. Maar nooit kunnen zij zeggen welke leerling dan naar het reguliere onderwijs moet. Dat is precies de reden dat we het moeten overlaten aan deskundigen die daar verstand van hebben. De onderwijsinspectie controleert of het geld goed wordt besteed.

SP: 1 voor onze kinderen

• Geen bezuiniging van 300 miljoen op leerlingen met een beperking
• Kinderen die extra ondersteuning nodig hebben krijgen extra ondersteuning
• Deskundigen bepalen wie extra ondersteuning nodig heeft, weg met de bureaucratie
• Ouders krijgen inspraak over wat er met hun kind gebeurt
• We schrappen prestatieloon voor leraren, wat veel geld oplevert
• Kleine scholen met kleine klassen, zodat alle kinderen zich veilig voelen en de aandacht krijgen die ze verdienen

Stoomcursus Japans (and other crazy stuff)

Charlon Kloof Kampioen met St. Bonaventura Bonnies

Meer op iBasketball Later meer...

Hier zijn PVV en VVD boos over, zielig he!?

Liegen is Slecht (volgens de VVD); Wie Slechte Dingen doet verdient Straf (volgens de VVD); Rutte liegt Alles aan Elkaar, dus...

De Partij van 'Orde en Gezag', zo profileert de VVD zich de laatste tijd (en natuurlijk van 130 rijden, al is het maar 4km, reken de tijdwinst uit..!).

Daarbij geldt: "Liegen is Slecht" en "Wie Slechte Dingen doet verdient Straf";
zo liet de partij coryfee Ayaan Hirschi Ali keihard vallen toen zij om een onbenullig en goed te verklaren 'leugentje' (n.b. door 'vriendin' en partijgenote) keihard werd afgerekend, Verdonk bonjourde haar bijna eigenhandig parlement en Nederland uit.

Nu zo langzamerhand de aap uit de mouw begint te kruipen, het wordt namelijk steeds meer mensen duidelijk dat de tomeloos ambitieuze (voor zichzelf dan, natuurlijk niet voor Nederland) jonge VVD-mp Mark Rutte, in mijn woorden 'Flutte' vanwege zijn verregaande staat van wind-builerij, niet in zijn eerste leugentje gestikt is, sterker nog; ik denk dat het ventje zo'n beetje elk tweede woord onwaarheden spreekt, is dus duidelijk dat Rutte 'Alles aan Elkaar liegt'...

Dat betekent dus, ik heb het niet bedacht, het is de VVD zelf die eenieder zo de maat neemt: dat Rutte 'gestraft dient te worden', om te beginnen dat hij moet vertrekken met zijn regering...

Lees ook het volgende artikel uit NRC over zijn zoveelste leugen(-tje):
Zap, Hans Beerekamp, NRC 12-3-2012

In de serie televisieportretten van machtige Nederlanders besteedde Profiel (HUMAN) gisteren aandacht aan de minister-president. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Agnes Jongerius, Alexander Rinnooij Kan en Elco Brinkman had Mark Rutte ervoor gekozen niet mee te werken aan het programma.

Het werd daardoor een beetje afwijkende aflevering. Samensteller Erwin Otten noemde het The Making of Mark en haalde zowaar een leugentje boven water.

Na een moeilijke periode (2006-2009), toen het leiderschap van Rutte in de VVD als een probleem werd ervaren, won hij glansrijk de laatste Kamerverkiezingen. Als eerste liberale premier in 85 jaar imponeerde Rutte vriend en vijand met zijn communicatieve vaardigheden. Voorlopig mediahoogtepunt vormde in december de aflevering van College Tour (NTR), waarin Rutte een zaal vol studenten en de kijkers volledig inpakte met zijn charme en overtuigingskracht. Wat is toch het geheim van zijn optreden, wilde een vragenstelster weten. Het antwoord luidde gedecideerd: Nooit, nooit een mediatraining!

Dat bleek toch niet helemaal te kloppen. Profiel ontdekte drie coaches die wel degelijk aan Rutte sleutelden. Speech Academy en Nico Schraag vermelden het zelf als aanbeveling op hun website en ook de Phoenix-opleiding (gespecialiseerd in 'neurolinguïstisch programmeren' en 'transactionele analyse') bevestigde dat Rutte er een training volgde.

Op zich geen probleem, behalve wanneer je als politicus zeer nadrukkelijk ontkent dat je zoiets hebt gedaan, omdat je niet van de hulpsinterklazen bent.

Het lijkt wel of de constant stijgende lijn van succes ineens begint te kenteren. Dit weekend werd duidelijk dat de VVD de verschijning van een kritisch boek over coalitiegenoot PVV van een eigen senator had geprobeerd uit te stellen tot na de lastige onderhandelingen in het Catshuis over bezuinigingen. En een optreden van Rutte bij de SGP-jongeren, die hij prees als geestverwanten, zette veel kwaad bloed bij echte liberalen.

Op internet werd met grote instemming gereageerd op een open brief aan Rutte op het weblog meisjevandeslijterij.nl. Dat is ook de geuzennaam van Petra de Boevere, die met haar man een drankenwinkel bestiert in het Zeeuwse Breskens. Ze danste ooit met Mark op een partijcongres, op Paradise by the Dashboard Light.

Haar geluid is dat van de kleine middenstander, die geen voorstander was van verruiming van de winkelsluitingswet, maar daar uit liberale solidariteit toch actie voor voerde. In januari zegde De Boevere haar partijlidmaatschap op: Ik kan als partijloos liberaal mezelf weer recht in de spiegel aankijken. Maar kun jij dat ook Mark? Wat zie jij als je in die spiegel kijkt?

Amerikaanse astrofysicus Neil DeGrasse Tyson: 'het wonder van het Universum is...'

Het meest verbazingwekkende feit van ons heelal (uit NRC, door door Peter Zantingh)

In een interview met TIME magazine werd de Amerikaanse astrofysicus Neil DeGrasse Tyson gevraagd: “Wat is het meest verbazingwekkende feit wat je met ons kunt delen over het heelal?” Dit was zijn antwoord.

Haagse Held; Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012

Ik kende hem niet persoonlijk, maar herkende zijn werk (en afbeeldingen van hem) onmiddelijk; een bijzondere man die mooie dingen maakte. De necrologie van Adriaan Bontebal in de Groene.
Performing poet Adriaan Bontebal was de Carmiggelt van de kraakbeweging. Toen de slam opkwam vond hij de dichterswereld niet leuk meer. Eerlijk was hij, en weerloos.

Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012

DE CARMIGGELT van de kraakbeweging, de dichter met het houten been, de schrijver die zo droevig kon voorlezen dat het publiek het niet meer kon houden van het lachen - Adriaan Bontebal, pseudoniem van Aad van Rijn, stierf afgelopen zaterdag aan een hartstilstand.
In 1975 verloor hij zijn been tijdens een motorongeluk. Naar eigen zeggen was hij niet buiten bewustzijn toen hij - 'het is maar een hippie' - op de brancard werd gekwakt. Het zou zijn leven veranderen. De computerprogrammeur uit Leidschendam begon met schrijven. Hij was een van de krakers van De Blauwe Aanslag, het belastingkantoor in Den Haag.
Hij schreef puntige gedichten in de stijl van C. Buddingh'. Zijn invloeden waren voornamelijk Engelse dichters: Roger McCough, van wie hij veel bewerkingen bracht, John Cooper Clark en Atilla the Stockbroker. Adriaan Bontebal deed wat wij allemaal deden, jezelf constant omlaag halen en daar harde grappen over maken. Alleen deed hij dit het beste van iedereen. De figuur Bontebal was een karikatuur die zeer nauw paste op zijn eigen leven. Hij kon met uitgestreken gezicht de grootste droogkomische onzin ten gehore brengen onder golven van gelach en applaus zonder ook maar een spiertje te verrekken.
Zijn eerste dichtbundels heetten De vuilnisman komt in elke straat (1983) en Alleen in bad (1984) en verschenen in eigen beheer. Hij werkte in drukkerij de Bijstand en was medewerker van De Zwarte, de Haagse pendant van Bluf! Halverwege de jaren tachtig lazen we soms negen keer per week voor, in open jongerencentra, op middelbare scholen, in kraakpanden en in theaters. Kenmerkend waren hoe hij uiterst langzaam het podium op hinkte en zijn langzame en bedeesde manier van spreken. Een goede grap maken vraagt om een uitgekiende techniek. Zijn stilering kwam het best tot zijn recht in proza: beschrijvingen van de vandalisme-proof jongerencentra, de kleedkamers, de podia, de zalen. Bij uitgeverij In de Knipscheer verschenen de bundels prozaminiaturen Een goot met uitzicht (1988) en De Ark (1990). Hij publiceerde verhalen in Playboy, wat discussie gaf binnen het krakersbolwerk De Blauwe Aanslag en de linkse drukkerij waar hij werkte.
Adriaan Bontebal was befaamd om zijn collegialiteit. Hij zette klankdichter Jaap Blonk ertoe aan niet alleen de Ursonate van Kurt Schwitters uit te voeren, maar ook zijn eigen klankgedichten. Hij organiseerde in 1987 de Haagse Nacht van de literatuur waar een jonge Ingmar Heytze zijn held Johnny van Doorn kon ontmoeten. Hij heeft tal van jonge dichters gestimuleerd, het podium op gesleept. Competitie was hem vreemd. Met succes had hij een ambivalente verhouding. Terwijl hij veel optrad ontwikkelde hij een steeds hardnekkiger podiumvrees. Kort trad hij op met twee bodyguards, in kostuum gehesen kleerkasten, waartussen hij mager afstak.
Een van zijn meest gedenkwaardige teksten is het Haags dagboek, een reportage die hij met zijn vriend Hans de Bruin schreef over de belegering van De Blauwe Aanslag door aanhangers van extreem-rechts volgend op de aanslag op de echtgenote van Hans Janmaat in Kedichem in 1987. Bontebal en De Bruin beschrijven de angst, de agressie, de vervreemding van krakers die een week lang opgesloten zitten in een gebouw dat dag en nacht bekogeld wordt met stenen. Het dagboek is afwisselend een literaire en een journalistieke weerslag van de gebeurtenissen en maakt de verbijstering inzichtelijk over hoe mensen in gevechtshouding kunnen schieten en hoe moeilijk ze eruit komen. Het is gepubliceerd in het literaire tijdschrift De XXIste eeuw.
Adriaan Bontebal leidde na zijn krakersjaren een teruggetrokken bestaan. Zijn devies was dat als ieder dekseltje op ieder potje paste, die potjes door die deksels luchtdicht werden afgesloten. Tijdens een treinreis door Schotland durfde hij niet uit te stappen, mogelijk uit voorzienigheid, en diagnosticeerde bij zichzelf pleinvrees. 'Die Hagenaars zijn niet beroemd te maken', mopperde Louis Behre van Crossing Border, die het daadwerkelijk geprobeerd heeft. Haagser dan Bontebal kun je ze nauwelijks krijgen, ieder verhaal van hem was een met smaak opgediste anekdote uit de stad. 'Zoals hij erover sprak, kon een Hagenaar met twee benen eigenlijk niet', schreef Wim Noordhoek.
Stoïcijns was hij wat betreft zijn eigen traditie. Hij was een performing poet zoals Jules Deelder of Diana Ozon dat was en over wegbereider Simon Vinkenoog mocht met geen kwaad woord gesproken worden. Toen de slam opkwam vond hij de dichterswereld niet leuk meer. Er werd naar zijn smaak te veel met modder gegooid. Zijn verwantschap met striptekenaars was groot. Er bestaat een tekening gemaakt door Marnix Rueb van hem op zijn bundel Charmante jongen, sportief tiep (Doen, 1995), waarop een compleet verlopen Bontebal met die tekst een contactadvertentie komt zetten en de typiste het uitproest. Sommige van zijn teksten sloten nauw aan bij tekeningen van Eric Schreurs. Zijn laatste dichtbundel heette Overleven met het oorsmeer in de ketting (Innocenti, 1996). Het leken moppen, flauwe grappen, maar bij Adriaan Bontebal gingen ze tot de bodem van zijn eigen bestaan, de zelfkant die ontegenzeggelijk niets anders dan zijn eigen realiteit was. Wat hij schreef was op een hulpeloze manier geestig. Zijn weerloosheid en eerlijkheid waren hartverwarmend.
In het werk van Buddingh' sprak hem de huiselijkheid aan, de kneuterigheid, het onopgesmukte. Bontebals eigen werkelijkheid was zo nodig nog kaler. Op het blog dat hij tot op de dag van zijn dood bijhield schrijft hij over broekzakbellers, mensen die onbedoeld hun telefoon in een beknelde toestand laten bellen. Ze moesten altijd Aad hebben die bovenaan stond. Dag oude kameraad, dag goede vriend, rust zacht.

Uit: de Groene Amsterdammer (15-02-2012, door ERIK LINDNER)