Preview SPM Shoeters vs. Ratiopharm Ulm: het team van Ulm

Over de tegenstander van SPM Shoeters in de bepalende wedstrijd van Den Bosch voor haar Europese Seizoen 2014-2015, zou ik heel veel kunnen vertellen; ik heb in de loop van de jaren de meeste Duitse spelers van het team weleens – tot zelfs vaak – gescout. Maar laat ik me beperken tot wat korte opmerkingen bij club en spelers.

Allereerst een anekdote die er – in ieder geval in het Bossche, vooral bij de wat oudere fans – in zou moeten gaan als zoete koek: Raymond Bottse – die ik toen ik in mijn laatste jaar als toenmalig Junior (zeg maar MU19) als 15-jarig teamgenoot kreeg bij Frisol/R Dordrecht – liep tegen het einde van zijn lange, productieve en – meest van alles – bijzondere carrière. Hij had zo'n beetje alles gedaan wat je als Nederlandse Topspeler in die tijd maar kon doen; vele jaren in de Eredivisie, Kampioenschappen, grootse EuropaCup successen, met het Nationale Team op EK's en WK gespeeld, naar College gegaan, etc, etc. Hij wilde eigenlijk nog maar een ding: als Professional in een van de Grote basketball-landen van Europa competitie spelen, en dat lukte hem maar niet... Hij was – als voorganger van de voetballer die beroemd werd vanwege het Bosman-arrest – al Euro-speler in België geweest, en had enkele maanden in de Duitse Competitie gespeeld bij... juist Ulm..! Niet lang daarna werd er weer eens een EK in Duitsland gespeeld, en het thuisland won daar voor het eerst een grote prijs; het won zijn eerste Titel. Daarna nam het Basketball voor het eerst snel een grote vlucht. Ik wist dat er in Ulm – toen al – ineens 4.000 man op de tribunes zaten, en dat het er in de tijd dat Raymond er speelde hooguit honderden waren, en ik vermoedde dat hij niet volgde wat er in Duitsland, en Ulm in het bijzonder, aan het gebeuren was.
Dus toen ik hem tegenkwam vroeg ik dat, antwoord “Nee, wat bedoel je?”
“Vierduizend man per wedstrijd Raymond!”
“Meen je dat nou..?!?”

Dan nu wat over de spelers van het Ulm van nu.

De meest opvallende persoonlijkheid/speler van het team vind ik Per Günther.
Deze jongen heb ik gescout vanaf zijn MU15-seizoen. Hij speelde vaak, maar niet altijd, in de Duitse Nationale Jeugdploegen, en zowel ikzelf als mijn collega Rob Meurs zagen in hem niet meer dan een redelijk getalenteerde hardwerkende PG, die best een goede speler zou kunnen worden in bijvoorbeeld de Nederlandse Eredivisie (toen was het niveau hoger dan nu), en met hard werken en een beetje mazzel ook nog in de Duitse League. Daarnaast werkte hij een beetje op mijn zenuwen, hoe meer ik hem zag, des te meer. Wat de oorzaak was? Hij was een beetje de typisch Duitse voetballer die de Nederlandse Collega's altijd op hun zenuwen werkte; beetje zuigen, beetje (erg) arrogant en – vaak – de winnaar tegen Nederland, terwijl 'wij eigenlijk beter waren' natuurlijk. Ik sprak daarover meer dan eens met zijn Jeugd-NT-coach Kay Bluemel. Ik nam er mijn petje vooraf dat deze jongen überhaupt kans zag zich te handhaven in die Nationale Jeugdploegen; hij moet er absoluut regelmatig een meer getalenteerd concurrent uitgewerkt en uitgespeeld hebben; dan kan bijna niet anders... Kay zei dan altijd met een glimlach “Ik begrijp – een beetje – wat je bedoelt...” en liet het daarbij.

Inmiddels is Günther en meer dan nuttige back-up-PG voor de Nationale Mannenploeg, soms start hij zelfs, en dat blijkt soms dan nog een goed uitpakkende zet ook. Vorig jaar speelde hij de sterren van de hemel tegen Frankrijk – de latere Kampioen –, waar hij head-to-head stond tegen Tony Parker en deze natuurlijk het bloed onder de nagels vandaan probeerde te zuigen. Met succes; Duitsland won. Daarna werd driemaal op rij verloren, en dat betekende dat Duitsland voor de laatste wedstrijd al uitgeschakeld was. Israël daarentegen, had nog kans in die laatste pot. Coach Arik Shivek, die ik op de rustdag interviewde, geloofde nog heilig in de kansen van zijn team. Maar het gebeurde niet; Duitsland won, en speelde fantastisch, en zo ook Per Günther, die dan ook door zijn coach meegenomen werd naar de afsluitende Persconferentie. En toen gebeurde er iets wat zelden gebeurt. Israël was (te) laat, dus mocht de winnende speler de aftrap geven. Er volgde een exposé van meer dan 5 minuten van de (nog steeds) jonge Per Günther, waarin hij de wedstrijd en de tegenstander in een adem 'even' de revue liet passeren, op een manier die de beste coach op het EK hem waarschijnlijk niet had kunnen verbeteren. Daarna mocht zijn coach. Die zei – het was hilarisch! – “Mijn spelers zijn zo intelligent, ik heb er niets aan toe te voegen...”. Daarna volgde een relatief lange, maar zeer interessante vragensessie met ook Shivek erbij. Uniek!

Dus dat is Per Günther: kijk morgen of hij er weer zo uit zal komen...


Tim Ohlbrecht. Gold vele jaren als een van de grootste talenten van het Duitse Basketball, is niet helemaal geworden waar de Duitse kenners op hoopten, maar uiteindelijk verloochent de combinatie van lengte, talent en een goede talent-ontwikkelings-omgeving zich zelden totaal. Was altijd een beetje 'soft', maar kan veel op een goede dag.

Marty Leunen. Halve Nederlander, met veel ervaring.

Philipp Schwethelm. Een getalenteerde jonge grote SF, die alle Nationale Jeugdploegen doorliep, en het daar meestal redelijk – maar niet 'off the charts' – deed.

Jonathan Maier. Een van de vele jonge, lange Duitsers die 'eraan komen'. Geen supertalent, speelde niet of nauwelijks in Nationale Jeugdploegen, maar prettig om er een aantal van in je team te hebben; 'You can't beat (or teach) hight!'

Jaka Klocubar. Een lange, laatbloeiende SG/OG die voor het eerst in het buitenland speelt, en wellicht de Europese Top – wat betreft clubbasketball – kan gaan bereiken

Veel Jeugdspelers bij de (grote!) selectie.

Verder: 7 Amerikaans geboren spelers, wat natuurlijk veel te veel is; wat dat betreft loopt Nederland voor op het Duitse Basketball! En daarmee zijn ze er nog niet eens als het om buitenlanders gaat; want er zijn dus ook nog twee Slowaken en een Sloveen...

Ratiopharm Ulm is een vele malen duurder team dan SPM Shoeters Den Bosch, het is ook volgeladen met goede spelers, maar toch geef ik Shoeters een echte kans tegen dit team! Plaatsing voor de volgende ronde is mogelijk, als er van de eerste tot de laatste minuut gevochten wordt, met overtuiging wordt gespeeld en als...juist ja; het Publiek een factor is in de wedstrijd!


AART DEKKER