Job Cohen is niet meer...de leider van de PvdA. Voor hemzelf, op termijn, een zege (denk ik tenminste), maar nu een bittere pil; voor hemzelf, voor Hans Spekman (de geweldige nieuwe voorzitter van de partij, die helaas te laat kwam om het tij op tijd (voor Cohen dan) te keren, voor de PvdA en...voor het land. Want aan de grote kracht van Cohen: fatsoen en de boel bij elkaar houden in moeilijke tijden, ontbreekt het al jaren op grote schaal in ons kleine en kleinzielige landje. Cohen had ook een warm hart en een koel verstand, ook daaraan mankeert het nogal op het moment dat in korte tijd de toeloop op de voedselbanken met 20% omhoog springt. En dat is nog maar het begin; 'onze' premier (Flutte) heeft vast al in zijn hoofd hoe hij nu weer 10 miljard extra uit de ontwikkelingshulp, de onderkant van onze samenleving en (het onderste deel van) de middengroepen kan knijpen, maar verkondigt voor de camera's dat "...armoede niet bestaat in Nederland!"
Door de almachtige achterkamer-politicus (nou ja, politicus...) Wouter Bos, Wim Kan zou zeggen "EEN BEKWAME MAN!!!" (en daar ben ik het dan nog mee eens ook, Bos was alleen een stoethaspel van een politicus..!), werd hij, als bijna pensioengerechtigde) uit zijn geliefde Amsterdam weggeplukt omdat de jonge Wouter 'op de kinderen moest gaan passen'. Het was de bedoeling dat 'Cohen zou komen, zou zien en zou overwinnen', dat de PvdA als grootste in de regering zou komen, en dat Job Cohen Premier zou worden; en het lukte nog bijna ook. Alle media waren hun spullen al bijna aan het inpakken, toen de kansen op de valreep keerden; de bleek VVD (uit de dood herrezen na de vernietigende VVD-burgeroorlog tussen 'Mark en Rita') met een neuslengte de winnaar. We zullen er maar vanuit gaan dat dat zuivere koffie was, al is zelfs dat in het land van Bouwfraudes, Onroerend Goed-fraudes, blunderende rechters en niet-deugende stemcomputers een stuk minder vanzelfsprekend dan ik altijd heb aangenomen...
Er volgde een formatie die uiteindelijk een 'steal', een soort 'staatsgreep light', werd van een minderheid van slechts 62 zetels in de Tweede Kamer; een regering die zich gedraagt alsof ze 70% van de zetels hebben, terwijl dat in werkelijkheid toch echt maar 41% is.
En toen moest de arme Job Cohen, die als politicus slechts ervaring had als zeer sterke Staatssecretaris, ineens omscholen tot straatvechtende oppositieleider, en dat op zijn oude dag. NIEMAND wist hoe Wilders aangepakt moest worden, en eigenlijk weet (in de politiek) nog steeds niemand dat...
Ik denk dat je boeven vangt met boeven en tuig moet bestrijden met tuig. Er is een andere, maar moeilijke en lange weg: via een 'cordon sanitair', maar dat vergt wel zeer veel discipline van alle andere partijen en zelfs van de media, en dus was dat een onmogelijke route voor Nederland. Immers: het CDA ging onder leiding van 'rat' Verhagen voor kortstondige eigen glorie van enkelen in die partij; ten koste van de rest en de toekomst van het CDA, en ten koste van het land en de bevolking. Ook Rutte realiseerde zich dat dit een 'once in a lifetime opportunity' voor hemzelf was (en misschien ook wel voor de VVD als geheel), en dus kregen wij het gedrocht dat er nu zit.
En Cohen? Die was er misschien niet (helemaal) klaar voor, maar er stonden ook hele hordes klaar om ervoor te zorgen dat de zwemmer Cohen keer op keer kopje onder werd geduwd terwijl hij tegen de stroom in moest leren zwemmen voor zijn bestaan als leider van de PvdA. Ik noem er enkele in omgekeerde chronologische volgorde: Timmermans, Trouw, Wilders en zijn brievenbus-zeikende en/of gewelddadige hordes en andere vazallen, de Telegraaf, Geen Stijl, Pownd, WNL, VVD, SGP, en CDA, Twan Huys, zelfs bij de Vara werd het hem (o.a. door DWDD) moeilijk gemaakt, en dat terwijl er ook intern bij de PvdA voortdurend kikkers uit de kruiwagen sprongen (o.a. Ploumen), amok maakten, of tenminste twijfels uitten. Uiteindelijk een 'uphil battle' die weinigen hem hadden verbeterd, maar die niet te winnen was.
Dus mocht 'clown' Rutger Castricum ook nog even komen gloreren aan de Vara-tafel; hij heeft een boekje in de verkoop, kwam dat ff goed uit? Logisch toch?!? Net als het feit dat Jack de Vries ook keer op keer de show mag komen stelen in, wat toch eigenlijk voor dat soort lieden 'het hol van de (rode) leeuw' zou moeten zijn.
Gelukkig was daar Felix Rottenberg, weliswaar niet aan tafel, maar wel in de zaal; hij kon een klein tipje van de sluier oplichten van hoe je dat soort lieden aan moet pakken...met de eigen wapens dus. Maar daar had Cohen niets (meer) aan, die is trouwens toch door en door fatsoenlijk...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten