Sommige dingen zijn lastig uit te leggen, en al helemaal aan degenen die het betreft. Wilfried de Jong is een geweldige waarnemer, en hij kan het ook nog eens prachtig brengen. Daarom verder geen commentaar...
Pellè en Drenthe
Niemand zit anoniem in een stadion. Lenzen van fototoestellen en televisiecamera’s speuren als de ogen van een sperwer de tribune af naar een geschikte prooi.
De heimwee naar vroeger droop ervan af. Royston Drenthe wilde naar huis
Gisteren werden tijdens Feyenoord-AZ twee niet-spelende voetballers in beeld genomen: de geschorste spits Graziano Pellè en ex-Feyenoordverdediger Royston Drenthe. De twee zaten een eind uit elkaar.
Pellè kreeg in het weekend van coach Koeman te horen dat hij zich tijdens zijn schorsing keurig had gedragen en dus vanaf volgende week weer aanvoerder van het team zou zijn. Pellè had het clubkostuum aan, eroverheen droeg hij een lange gevoerde regenjas met een bontje aan de capuchon. Pellè is een heer. Hij laat zich knippen bij een klassieke barbier onder Hotel New York, het stijlvolste onderkomen in de stad.
De scheiding in het ravenzwarte haar wordt met voorzichtige halen van het scheermes geaccentueerd, hoorde ik van zijn kapper. Het ziet er onberispelijk uit, al voorkom je er geen ordinaire kopstootbeweging mee op het veld.
De Italiaan applaudisseerde toen zijn vervanger Mitchell te Vrede voor Feyenoord scoorde. De ideale schoonzoon weet hoe hij het volk en de club moet behagen.
Toen Royston Drenthe (26) tijdens het duel in beeld werd genomen, was hij druk aan het bellen. Waarschijnlijk met een vriend. Royston barst van de vrienden. Hij is van de straat. Drenthe speelde al in vijf verschillende competities. Hij ging als 18-jarige naar Real Madrid en voetbalt nu bij FC Reading in de tweede divisie in Engeland.
Eind oktober gaf hij een interview aan de regionale omroep RTV Rijnmond. Het zat Royston dwars dat Feyenoord hem – de gewone Surinaamse volksjongen van Rotterdam-Zuid – niet terug wilde in het team. Royston: „Ik heb met legends gespeeld als Cannavaro en Raúl. En zo kan ik er nog 1.000 opnoemen.”
Dat is Royston; geen tientallen, geen honderdtallen.
Hij kijkt regelmatig in de spiegel, spreekt zichzelf aan met ‘pik’ en zegt tegen zichzelf: „Als ik een goeie papa ben voor al mijn kindjes die ik op de wereld heb gezet, mag ik hartstikke trots zijn.”
De heimwee naar vroeger droop ervan af. Royston wilde naar huis.
Als ik een Surinaams broodje pom koop bij Warung Mini in het centrum van Rotterdam, kijk ik graag naar het ingelijste shirt van Drenthe. Er staat een slordige handtekening op met viltstift. Het hangt naast het shirt van Robin Van Persie.
Drenthe – „ik blijf voor altijd Feyenoorder” – zal waarschijnlijk niet meer voor zijn jeugdclub spelen.
Pellè is vanaf vandaag weer aanvoerder en de held van de stad. Rotterdamse jongetjes vragen bij de kapper om de schoolboy-coupe van de Italiaanse spits.
Het excentrieke kapsel van Drenthe is niet op de prijslijst te vinden.
Meer Wilfried de Jong op NRC.nl
maandag 25 november 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten