dinsdag 31 december 2013

Even stilstaan bij...het lpt van de 'illegaal verklaarde medemens'...

Het blijft een etterende wond in Nederland (maar niet alleen bij ons): de manier waarop ons land omgaat met mensen die (vooral om electorale motieven) 'ongewenst worden verklaard, en daarmee over de rand van de samenleving worden geduwd, het vreemdelingenbeleid.

NRC is een van de media die daar gelukkig aandacht aan blijft geven; opdat wij niet vergeten..!


Cabaretière Veronique Sodano steunt de illegale Ali en Amadu met een lied (27-12-2013)

Ali en Amadu met cabaretière en zangeres Veronique Sodano

Ali en Amadu met cabaretière en zangeres Veronique Sodano Foto NRC/ Dirk-Jan Visser
door Sheila Kamerman

Het begon met een mailtje van cabaretière en zangeres Veronique Sodano. Zij had in nrc.next artikelen gelezen over twee illegale mannen: Ali Isiaki en Amadu Diallo. Die mannen hadden haar “geraakt en geïnspireerd”. Ze mailde haar liedje: Ik Droom. Ook om aan Ali en Amadu te sturen.

Al twee jaar volgt nrc.next in een onregelmatig verschijnende serie de illegale mannen (en beste vrienden) Ali Isiaki (26) en Amadu Diallo (26). Zij kwamen als vijftienjarigen naar Nederland, mochten legaal blijven tot hun achttiende verjaardag en moesten daarna terug naar Benin (Ali) en Guinee (Amadu). Beide landen werken niet mee aan hun terugkeer. Intussen overleven beide mannen aan de rafelranden van de samenleving, die hen niet wil hebben, maar ook niet kwijt kan.

De krant ging mee naar Brussel, naar de ambassade van Benin (Ali) en Guinee (Amadu) waar ze om uitreispapieren vroegen. Beide ambassades weigerden, omdat de mannen geen documenten hebben die aantonen dat ze echt uit die landen komen.

Een advocaat, pannen en nu een lied

Meerdere mensen boden naar aanleiding van de serie de mannen al eens hulp aan: een man liet een advocaat naar hun dossiers kijken en vierde Pakjesavond met ze, een lezeres wilde pannen, borden en bestek cadeau doen.

En nu dus Veronique Sodano. Zij trekt deze maanden met haar band door het land voor haar kerstshow. Ze nodigde Ali en Amadu uit om te komen toen ze optrad in het Rotterdamse theater Walhalla, ‘op Zuid’.

Het was een zondagmiddag en het kleine theater zat nokvol. Sodano vulde de middag met grappen en liedjes, twee kerstboompjes bungelend aan haar oren. Na de pauze was het zover. De cabaretière vertelde het publiek over twee illegale jongens die zo graag meer van hun leven zouden maken. Het publiek luisterde stil:

Luister naar het lied Ik Droom van Veronique Sodano op Spotify (of hier via Soundcloud).


Ik droom
Ik droom
Sommige mensen dromen van een villa bij de zee
Van heel rijk en heel beroemd zijn, een carrière op tv
Sommige mensen dromen van een wereldreis voor twee
Met een backpack door Australië of met een rockgroep op tournee
Sommige mensen dromen van een glorieus moment
van aanzien en van status als minister-president
Sommige mensen dromen van een mooi en slank figuur
Van altijd jong zijn, zonder rimpels, een kast vol haute couture

Ik droom
Niet van villa’s, niet van status, niet van geld
Niet van voor een land ten strijde trekken
en terugkeren als held
Niet van verre reizen maken,
Niet verder dan mijn eigen straat
Niet van dure spullen, snelle auto’s, een baan als advocaat
Ik droom van een sleutel tot een deur alleen voor mij
Van een douche, waar ik kan douchen zonder anderen erbij
Ik droom van een keukentje, al was het maar piepklein
Van een baan die ik mag hebben, zonder illegaal te zijn

Ik droom
van een paspoort met de Nederlandse vlag
Van een papiertje dat verzekert
dat ik hier altijd blijven mag
Van iets terug te kunnen geven aan al die mensen om me heen
Die altijd voor me klaar staan als ik bang ben en alleen
En als ik echt groot durf te dromen, zelfs van een vrouw en een gezin
Van een simpel leven zonder zorgen… Van een nieuw begin



Lees meer over:
Ali
Amadu
Veronique Sodano
vreemdelingenbeleid

Geen opmerkingen:

Een reactie posten