dinsdag 9 september 2014

Groepsdenken, zelfs door scherp kijkende/analyserende mensen (zoals Erik van Muiswinkel, met Schettino)

Het was bij de eerste dag van de tweede week van de talkshow 'Pauw'; aan het woord was Erik van Muiswinkel, toch een van mijn favoriete cabaretiers in Nederland, die ik niet vaak betrap op tegengestelde meningen van die van mezelf...


Hij had het over 'Leiderschap', naar aanleiding van de grote Cabaret-Prijs - de Poelifinario - die hij afgelopen weekend won. Hij versloeg daarbij Ali-B - ook al een van mijn favorieten -, wellicht zegt dat nog meer, en toen kwam hij op "Barack Obama -de Amerikaanse President die de (hoge) verwachtingen niet waar had gemaakt-, en misschien was dat wel logisch ook; de man was immers Professor voor hij President werd, en was dus waarschijnlijk in het geheel niet geschikt als 'Leider'..." Zo ongeveer dus...

Een zeer in de mode zijnde opvatting natuurlijk. En waarschijnlijk GEHEEL MIS(!) - dat is tenminste mijn kijk op de zaak -.

Waarom?

Natuurlijk er is veel teleurstelling op wat Obama voor elkaar heeft gekregen, en weinig optimisme over wat hij in zijn resterende periode nog voor elkaar zal gaan krijgen. Dat is een feit. Maar 'teleurstelling', '(hoge) verwachtingen'; het zijn natuurlijk geheel relatieve termen. Misschien waren de verwachtingen wel (veel!) te hoog!? Misschien is de teleurstelling nu wel overdreven!?

Een van mijn meer favoriete Presidenten van de 'Supermacht USA' is altijd geweest Jimmy Carter; dus ook toen hij alom zo'n beetje als de meest mislukte President aller tijden werd gezien...en hoe wordt er nu tegen deze man aangekeken? Hij is misschien geen 'hype', maar alom gerespecteerd, en nog steeds actief als het gaat om de moeilijkste onderwerpen van 'Oorlog en Vrede'. Dat is dus decennia na zijn verloren Verkiezingen voor een Tweede Termijn..!!

Toen Obama gekozen werd was ik erg emotioneel: 'eindelijk weer een beetje hoop op beter na de afschuwelijke tijd van 'W', de 'jonge Bush', die slechts rampspoed had gezaaid, en deze juist op het moment dat Obama aan de bak moest, in volle hevigheid over de wereld viel; twee hopeloze oorlogen, economische crisissen alom'. Dat deed mij wel mezelf afvragen: 'Waarom begint Barack Obama uberhaupt aan zo'n hopeloze taak? Waarom wacht'ie net even tot McCain de ergste shit op zijn bordje heeft gekregen?'

Zou het sowieso niet 'verstandig' zijn om eens een paar jaar te wachten voordat iemand weg is als President met het beginnen van het definitief beoordelen van iemand?! Veel problemen zijn zo ingewikkeld, dat het jaren duurt voordat het begin van een resultaat zichtbaar wordt van het uitgedachte beleid, en het (beginnen met) uitvoeren ervan...

Neem nu bijvoorbeeld 'ISIS'; een half jaar geleden hadden weinigen hun oprukken voorspeld toch? En dat Obama eerst even rustig nadenkt, en dat stap voor stap aan het oplossen van het probleem begint, dat pleit toch alleen maar voor hem?

Wie te hoge verwachtingen heeft wordt altijd teleurgesteld!

Dus: 'Beste Erik, niet te snel man, gewoon rustig blijven kijken en nadenken! Maar in je voorstelling mag je roepen wat je wilt hoor! Alleen bij het duiden van het nieuws op zo'n 'belangwekkend podium als bij Pauw', toch nog maar een keertje langer nadenken voor je wat roept; dan is het immers ineens GEEN Cabaret-voorstelling meer...' Dus bij Pauw liever geen 'Groepsdenken', dat is je standaard te min...

Erik van Muiswinkel, in zijn rol als 'Hoofd-Piet' (daar dacht hij wel goed over na, lees het hier)

Nog meer om over na te denken: ‘Obama wil IS in Irak en Syrië verslaan in drie fases - kan jaren duren’ (NRC.nl)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten