Normaal gesproken ben ik een tamelijk
stoïcijnse basketball-consument. Dat is geen act – ik ben nogal
introvert van karakter -, en ik heb die kwaliteit in mijn vorige
'carrière' als scout van o.a. het Internationale (Jeugd) Basketball
en als stukjesschrijver over basketball verder ontwikkeld.
Maar zoals het natuurlijk bij vrijwel
iedere Basketball-liefhebber – zeker in Nederland waar de
professionele opties niet voor het opscheppen liggen – ben ik tot
in mijn haarvaten natuurlijk eerst en vooral 'gewoon een
liefhebber'... Dus ook al is het aan mij uiterlijk niet direct af te
lezen, en zit ik soms andere dingen te doen terwijl ik basketball
bekijk, ik vind het wel degelijk stukken aantrekkelijker om naar leuk
en interessant basketball te kijken dan naar een zielloos gebeuren.
Een heel enkele keer – als een
wedstrijd me echt 'pakt' – zelfs al heb ik (ook) een job te doen –
tegenwoordig vooral beschouwende, analyserende of opiniërende
stukjes verzinnen en produceren, en gaat daar dan een stukje focus in
zitten – dan kan datgene wat zich in mij afspeelt zich weleens naar
de oppervlakte dringen. En dan kan ik weleens op een manier uit de
hoek komen die veel mensen niet van mij verwachten...
En heel, maar dan ook Heel of zelfs
HEEL soms...dan kan ik transformeren naar een zeer aanwezige 'Fan'...
En dat kan ook weleens gebeuren als ik – door slaapproblemen
geplaagd – in het holst van de nacht nog een stukje basketball
zit/of te kijken lig te kijken in mijn Stokke-stoel of op de bank.
En zo gebeurde het dus dat ik afgelopen
zaterdagnacht – ik was tot een uur of 4AM bezig geweest met
allerlei werkzaamheden en vond het toen wel welletjes – dacht “nog
even chillen op de bank voor ik mijn bed opzoek...”
Eenmaal beneden dacht ik, 'De
Wedstrijd' – Game-6 in de spectaculaire serie tussen de Oklahoma
Thunder' en de Golden State Warriors is vast bezig”...ergens heb je
als echte liefhebber natuurlijk wel een piefje opstaan in de
achterhoofd dat zegt “Nu!”. Die gedachte klopte; het was rust.
Iets in mij zei toen “ik geloof dat
ik deze wedstrijd maar even live uit moet kijken”...
En toen...
...toen viel ik dus midden in een
unieke 'Helft Basketball':
- het was over de rand van beide teams,
- het was ongelofelijk intens, fysiek, overtuigd...
- het was spelen met volledige overgave, het neigde naar waanzin, was knotsknettergek...
- wat een energie, wat een doodsverachting, en wat een Gevecht!
- En wat was het spannend,
- wat wisselden geniale momenten grote – meestal afgedwongen – fouten af,
- en meest en vooral: Wat een Niveau!!
In twee NBA-Arena's – eentje waar dus
helemaal niet gespeeld werd, maar de Warriors-Fans in vol ornaat naar
de videoschermen zaten te kijken – en de zaal van OKC, stond bijna
iedereen elke levende minuut – wat heet; de meesten stonden niet,
ze sprongen, juichten, vielen in ontzetting stil, of werden helemaal
euforisch...
En dat 'pakte' mij dus ook volledig;
het was het holst van de nacht, dus ik kon het niet maken vrouw en
buren wakker te schreeuwen, maar anders was ik nog meer uit mijn knar
gegaan..!
Ik zat af en toe – zachtjes dus –
jodelend op de bank, werd instant Fan van The Thunder; van die
ongelofelijke Westbrook, van geweldenaar Durant, van de soms
weergaloze Adams – hoe lang basketballt die jongen eigenlijk? – ,
natuurlijk van Kanter – die ik van zijn 14e tot en met zijn 18e
ieder jaar scoutte – en indringend aanbevolen heb bij Adidas
waarvoor ik als consultant actief was, van Ibaka – die ik ooit alle
records wat betreft 'Vertical Leap' zag breken, ach...ik kan al die
namen wel opnoemen. Ze 'killden mijn Bracket' – want ik zag de San
Antonio Spurs nog wel een keertje Kampioen worden – , maar dat vond
ik helemaal niet erg; ze compenseerden 'het verlies' dubbel en dwars,
ze verdienden het gewoon!
Die ene helft van Game-6 was – zelfs
voor mij! - zo enerverend dat ik – net als het publiek in die twee
NBA-Arena's - nauwelijks meer op mijn kont kon blijven zitten...
Het was in een woord “Fantastisch”,
'pure exitement'!
Waarschijnlijk kwam er intussen een
einde aan een tijdperk: dat van misschien wel het Beste
Teambasketball Ooit – van de Spurs.
Maar ook nu overduidelijk het begin van
een nieuw tijdperk; een waarin heel veel 'Wetten uit het Verleden'
ineens niet meer gelden...een tijdperk waarin de Driepunter nodig is
om wedstrijden te kunnen winnen, waarin er aanvallende beslissingen
moeten worden genomen die tot voor kort als 'Idioot' – en dus
'Slecht' golden, en waarin het tempo soms tot duizelingwekkend hoog
niveau wordt opgeschroefd... En ook een waarin de traditionele
Posities een stuk minder veelbetekenend zijn, en – dat is
waarschijnlijk een onderliggende factor die dit allemaal mogelijk
maakt – een nieuw tijdperk waarin de 'Ambachtelijke Aanpak van
Vroeger' ingeruild is – of wordt – voor een waarin de Wetenschap,
de Digitale Tools voor Staven en Spelers een enorme rol spelen, en
waarin er zoveel data beschikbaar is over Spelers, Combinaties van
Spelers – zowel statistisch, als medisch, als meetbaar op allerlei
gebied – dat Basketball misschien wel een beetje op American
Football gaat lijken, waar het gaat op de invloed die coaching- en
supporting-staffs op Spelers en het Spell op de Vloer gaat...
Ik kom regelmatig afkeurende uitingen
tegen over die nieuwe stijlen van Basketball. Er zijn mensen die
vinden dat Stephen Curry niet de MVP van het Reguliere Seizoen had
moeten worden...maar wie zijn wij – hier in Nederland – die
denken de wijsheid meer in pacht te hebben dan de – voor het eerst
ooit! – unanieme stemmers daar in de USA?
Unanimiteit dus; dat is zelfs Russell,
Chamberlain, Magic, Bird, MJ, LBJ of Kobe – om maar wat
dwarsstraten te noemen – nooit gelukt! 'Wij zouden het beter weten'
dan zo'n uitgebreid forum aan Amerikaanse insiders? Dacht het
niet..!!
Nog twee puntjes van het eind van
Game-6:
- Toen 'Puntje bij Paaltje Kwam', maakte Andre_Iguodala ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Andre_Iguodala ) de beslissende plays
- Die 11 Driepunters van Klay Thompson waren natuurlijk Buitenaards...
- en, toch weer: als je 1.92 bent, en ietwat fragiel, en je gaat voor een lange layup finish over Ibaka – een van de allerbeste shotblockers – en je weet dat goed af te ronden met het 'Season on the Line' dan ben je – Steph Curry – toch wel heel bijzonder!
Ik ga even wat uitrusten; Iedereen Veel
Plezier – vannacht of morgen in de Replay!
AART DEKKER
Nog meer lezen als voorpret/voorbereiding?
more-than-just-a-finals-berth-on-the-line-for-warriors-thunder-in-game-7
Thunder-mute-when-it-matters/index.html?cid=nba.2013
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten