In het 'preview-interview' -ruim een week voor de eerste EK-wedstrijd- zei de coach al een aantal interessante dingen, zoals onder andere:
–“...dit jaar is de MU20 een proces, waar het vorig jaar om resultaat ging...”
–“...deze groep geeft mij weer energie om te coachen; het is een van de meest positieve, hard-werkende en 'eager to learn'-groepen die ik heb meegemaakt...de sfeer is goed, we hebben veel lol met elkaar, en iedereen gunt de ander alles...“
–“...geen idee waar we uit kunnen komen in het EK; de Groep 'C', met daarin Kosovo, Griekenland, Ierland, Groot-Brittannië en Albanië (AD) ) is de meest kansrijke voor een team zoals wij, maar of we al ver genoeg zijn in onze ontwikkeling...?”
Mijn ervaring met Ferry Steenmetz is, dat als je de juiste vragen stelt op het juiste moment, en als je bereid bent te zoeken naar wat de soms ietwat 'Orakelende Coach' bedoelt, er hele interessante zaken uit zijn mond kunnen komen. En omdat ik als Ex-Scout van het Internationale Jeugdbasketball en de MU20B in het bijzonder juist in het proces -zowel in de ontwikkeling van een team, als in die van alle individuele spelers- geïnteresseerd ben, verzamelde ik in de laatste dagen van het 21-teams-tellende toernooi een aantal vragen waarop de antwoorden van Steenmetz de echte liefhebbers en geïnteresseerden wellicht iets om over na te denken zouden kunnen bieden.
Vraag:
“Ferry, kan je het hele proces vanaf 'de lijst van 51' tot en met vandaag in fasen -in steekwoorden- benoemen?”
Antwoord Ferry Steenmetz:
“
1) 'Onderzoeksfase' (die noem ik tevens de 'Verwachtingsfase') – het opstellen van de lijst met namen die je uit gaat nodigen. Die 'lijst van 51', die zag er fantastisch uit!
2) 'Realiteitsfase' – als je erachter komt dat er meer afzeggers -en niet de minsten- zijn dan mensen die wel op komen dagen...
3) Teleurstellingsfase over afvallers
4) de 'fase van het de Schouders eronder zetten' – je moet het beste maken van de groep die je voor je hebt. Ook in deze fase en de volgende vielen er trouwens nog mensen af; onder andere door ziekte en blessures.
5) Hard-werk-fase – op basis van de groep die je beschikbaar hebt, maak je een plan – een programma – en dan ga je er keihard tegenaan.
6) 'Leuk en toch mogelijkheden-/potentie-fase' – ik zei het al vaak: deze groep wilde graag, werkte hard, zeurde niet en deed niet vervelend, ik zag veel progressie op de trainingen en later ook in de oefenwedstrijden (tegen niet de minste teams!). Dat gaf hoop...
7) Selectie-fase – voor een coach een van de vervelendste dingen die je moet doe, mensen wegsturen, maar het moet, het hoort er nu eenmaal bij...
8) de 'Boven verwachtingsfase' – we hadden een fantastische stage, met wedstrijden tegen toplanden, in Israël; daar overtrof het team de meest positieve verwachtingen die ik had.
9) de 'Pechfase' – goede mensen die afvielen door blessures en ziekte, en belangrijke spelers die een belangrijk deel van het proces geblesseerd aan de kant moesten blijven.
10) de 'Voorzichtigheidsfase', tijdens de serie tegen Nederland-B en en de stage in België – iedereen zo goed en zo kwaad als het ging heel krijgen en houden tot en met de eerste twee games op het EK, wedstrijd-drie en -vier waren immers bepalend voor 'Top-8, of niet'!
11) de 'Typisch Nederlandse net niet-fase', of misschien moet ik het de 'Mickey-Mouse-fase' noemen – waarin de spelers en het team als geheel niet overtuigd van zichzelf genoeg waren...
12) ...en nu word ik toch een beetje boos...nu – achteraf; de 'Ervarings-/het kan wel-fase'...”
Vraag:
“Je hebt de afgelopen weken -zelfs afgelopen week nog- diverse keren gezegd: 'deze groep trainen geeft me weer energie'; beschrijf dat eens wat uitgebreider voor de lezers? Ik stel deze vraag ook omdat ik de laatste dagen ook veel teleurstelling bij je zag.”
Antwoord Ferry Steenmetz:
“Omdat je acht weken lang een optimaal programma kan draaien, '2-per-day-trainingen', mooie stages, spelen tegen goede teams. 24/7-basketball. Daar word je als coach wel happy van. Een groep die de planken uit de vloer loopt. Dan valt het daarna wel zwaar, als dan toch de overtuiging 'dat het kan' in de groep blijkt te ontbreken. En dat zie ik als een afspiegeling van basketball Nederland. Je voelt je een roepende in de woestijn. Ik ben ervan overtuigd dat we het talent en de capaciteiten hebben om naar het topniveau toe te groeien – en dan bedoel ik 'de Top'; Spanje, Duitsland, Turkije en de beste Oost-Europese landen..! Zo vaak heb ik het nog niet meegemaakt dat ik een optimaal programma kon draaien; ik ben er van overtuigd dat als we dat in 2015 hadden kunnen doen, we om de promotieplaatsen hadden meegedaan. Dit jaar was het programma optimaal, maar waren de spelers nog niet zover...“
Vraag:
Ik weet niet of je mijn laatste verslag al hebt gelezen?
Antwoord Ferry Steenmetz:
“Nee”
“Nee”
Vraag:
“Daar schreef ik over 'Leiderschap', dat dat misschien wel teveel ontbrak in dit team. Na de wedstrijd van vandaag -waarin spelers als Rens Butter en Freek Vos wel (duidelijk) het voortouw namen, meen ik bevestiging daarvan te zien. Kan je wat meer over dat facet -Leiderschap- zeggen in relatie tot dit team?”
Antwoord Ferry Steenmetz:
“Dat is soms moeilijk, zeker op deze leeftijd. Van de Promotiedivisie naar de Europese-top-jeugd(Rens Butter), dat duurt even. Voor Freek Vos; van een situatie waarin je een rolspeler bent, naar een situatie waarin je de leider van het team bent, dat is ook een omschakeling. Voor Jan Driessen -als stille leider- is het lastig geweest om drie weken geblesseerd te zijn geweest, en dan als aanvoerder leiding te moeten geven aan een team dat het weken zonder jou heeft moeten doen, dat is ook niet gemakkelijk.
Ferry Steenmetz:
'Nog iets dat me van het hart moet; de 'Wereld van het Fiba-basketball' is in Nederland niet bekend – er zijn maar een paar mensen die die wereld echt kennen... In Nederland zijn er teveel eigen-belangetjes; we zijn niet samen bezig met het Nederlandse Basketball op een hoger plan brengen. En dan bedoel ik de hele 'Pyramide van het Nationale Team; dat is niet alleen de top, maar ook de hele onderbouw, Ik ben fan van iedereen die een bal in zijn handen heeft. Maar ik wil ook dat er een plaats komt voor basketball op hoog niveau – op het (aller-) hoogste niveau. Een CTO? Dat moet er komen! Maar er is daarnaast ook meer dan genoeg talent voor RTC's. Het moet alle twee: 'En-en!' De meeste mensen onderschatten hoeveel talent we in Nederland hebben en we hebben ook goede trainers en coaches; maar ze moeten wel de middelen krijgen. Als die er komen, kunnen we -na een tijdje- echt meedoen met Spanje, Duitsland etc.
Daarom zou ik graag zien dat iedereen die hart heeft voor het Nederlandse Basketball hier eens zou komen kijken -zo'n toernooi echt komen beleven, zonder na een teleurstellende nederlaag af te haken/negatief te worden- 'Kom die kennis halen, en neem dat mee naar je eigen situatie; ontwikkelen en leren dus!' Dat gebeurt te weinig, en dan zijn er natuurlijk weer gelijk diskwalificerende commentaren van die zogenaamde liefhebbers, die wel denken dat ze er kijk op hebben -verstand van hebben- maar er dus eigenlijk weinig of niets van begrijpen... Dat vind ik zo jammer...”
Vraag:
“Wat zijn je slotconclusies?”
Antwoord Ferry Steenmetz:
“Het was een echt en hecht team... Maar er was te weinig kwaliteit bij de individuele spelers om echt potten te breken tegen de sterkere teams op dit toernooi... Een echte driepunt-schutter -in vorm- was gewoon niet beschikbaar...we hadden geen wedstrijd meer dan drie of vier rake driepunters, en het percentage overtrof geen enkele wedstrijd de 30% … De andere individuele stats; het is niet ongewoon bij Nederlandse teams dat de scores sterk gespreid zijn- maar na vijf wedstrijden een topscorer hebben die rond de 7pnt scoort; dat zegt veel... De positieve gedachte is: dat je met volharden hard te werken, en de wil om beter te worden -zeker in Nederland- nog een heel eind komen..! Dat wil ik deze spelers meegeven...”
“Het was een echt en hecht team... Maar er was te weinig kwaliteit bij de individuele spelers om echt potten te breken tegen de sterkere teams op dit toernooi... Een echte driepunt-schutter -in vorm- was gewoon niet beschikbaar...we hadden geen wedstrijd meer dan drie of vier rake driepunters, en het percentage overtrof geen enkele wedstrijd de 30% … De andere individuele stats; het is niet ongewoon bij Nederlandse teams dat de scores sterk gespreid zijn- maar na vijf wedstrijden een topscorer hebben die rond de 7pnt scoort; dat zegt veel... De positieve gedachte is: dat je met volharden hard te werken, en de wil om beter te worden -zeker in Nederland- nog een heel eind komen..! Dat wil ik deze spelers meegeven...”
Ferry Steenmetz; bedankt!
Want, beste lezers, ik denk dat dit een mooi moment is Ferry Steenmetz ook bij te schrijven in mijn rijtje 'Toppers in het Nederlandse Basketball' -tag: TiNBB'. Waarom? Omdat er maar weinig mensen rondlopen in het Nederlandse Baskketballwereldje die al zolang, met zo weinig beloning - materieel en niet-materieel - zoveel van zichzelf investeren in het Nederlandse Bsketball, en dat doen met zoveel hart voor de sport, zijn spelers en de teams/clubs/Nationale Teams die hij coacht, en dat ook nog eens doen met zoveel kennis, ervaring en originaliteit. Dat alles maakt Ferry Steenmetz uniek, en van uiters grote waarde voor het Nederlandse Basketball, waar al zolang, en waarschijnlijk nog wel even, met uiterst weinig middelen gewerkt moet worden. Wat ik Ferry - en met hem nog een aantal mensen - al een tijd toewens, is een werkomgeving waarin hij nu eens niet ijzer met handen hoeft te breken, de omgeving stabiel en beleidsmatig goed is, EN hij ook nog eens iedere maand een fatsoenlijk salaris op zijn rekening bijgeschreven ziet worden...
In ieder geval: Ferry Steenmetz - Topper in het Nederlandse Basketball!
AART DEKKER (met medewerking van Jan Lievaart bij het voorbereiden van dit en andere gesprekken)
Noot van Aart Dekker bij de hele serie betreffende de MU20B van 2016:
Toen ik de Preview schreef en daarvoor coach Ferry Steenmetz interviewde, stonden we samen stil bij het feit dat hij begon met een lijst van 51 spelers en dat kort voor aanvang van de MU20B de conclusie was dat van die lijst misschien wel de eerste twaalf om diverse redenen afgehaakt waren.
Het laatste dat Ferry en ik wilden was dat de spelers die er WEL waren, het gevoel geven dat ze 'tweede keus' waren. Uit wat gesprekjes links en rechts gedurende de afgelopen weken bleek dat die gedachte bij spelers en/of ouders wel zou leven. Ik wil nogmaals benadrukken dat dit een verkeerde interpretatie is van wat coach Ferry Steenmetz bedoelde te zeggen en wat ik heb opgeschreven.
Ooit schreef ik een Column met de titel 'The Custodian'; deze ging over een speler die ik heel goed had leren kennen, en die het tot de NBA schopte -wat zeg ik, een speler die gezien zijn talenten een fantastische NBA-carrière had, en er steen-stinkend-rijk door werd; net als 'onze eigen Dan Gadzuric' dus. Deze man heet: Brian Cardinal en zijn bijnaam was dus 'The Custodian'...why? Because he was always mopping the floor!”
Deze fantas-tische kerel zal ik me altijd (mede) herinne-ren aan een van zijn uitspraken, hij zei eens in een inter-view: “There are players that start to work hard, when given a chance. I always work hard to get a chance!”
ze werkten hard, er kwamen afvallers,
en toen waren zij de 'Beste twaalf beschikbaar', dus de Oranje MU20 van 2016!
Nu nog wat meer zelfvertrouwen en zelfbewustzijn...
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten