 |
| In November zat Topsportcentrum Almere vol voor de Orange Lions, nu is het de beurt aan Groningen |
Internationaal Basketball Moet een Feest Zijn – Ook in Nederland! - 'RWe4Real?'
Ik kan me niet voorstellen dat er ook maar iemand (met een TV) in Nederland het heeft kunnen missen; het WK Voetbal in Rusland is op volle stoom. En dat betekent -voor wat het de NPO/NOS Studio Sport betreft- dus zeker zo'n tien(10!) uur Live-voetbal bij de NOS, soms op twee kanalen tegelijk als er wedstrijden simultaan worden gespeeld. Ik ken in het Nederlandse Basketball-wereldje -ik durf het even geen 'Community' te noemen- mensen die daar kotsmisselijk van worden, maar het is de realiteit. Toch doet de Oranje-variant van het Voetbal niet mee op het WK van 2018...Echte Voetbal Liefhebbers hebben daarom maar het de Voetbal Leeuwinnen omarmd; je moet tenslotte wat...die dames zijn tenminste nog in de race voor hun WK-eindtoernooi...de mannen zijn onder de zoveelste nieuwe coach Ronald Koeman bezig met hergroeperen, uithuilen en opnieuw beginnen...
Van de andere (min of meer) Grote Wereld Balsporten zijn ook de Mannen-Handballers en -Volleyballers, ook al uitgeschakeld voor hun respectievelijke WK's, waar hun Vrouwen nog wel in de running zijn. Bij 'Ons Basketballers' is het juist andersom; de Mannen nog wel in de race, de Vrouwen spelen nog, maar zijn deze cyclus kansloos.
Hoe bijzonder is dat?!? Heel bijzonder! Bijzonder in het Nederlandse Sportlandschap dus, maar ook bijzonder voor 'Ons Basketballers'; het is in de Nederlandse Basketball Historie bitter weinig voorgekomen -en de laatste decennia al helemaal niet- dat de het Nationale Basketball Team Mannen (Vrouwen trouwens zeker ook niet) tot diep in een WK-kwalificatie doorstootte. Alleen vraag ik me weleens af hoeveel mensen (echt) door hebben hoe gelukkig we onszelf moeten prijzen met de Orange Lions van de laatste jaren...
Goed, even het bruggetje maken van het WK Voetbal naar het de Qualifiers voor het WK Basketball; ik heb op dit moment geen tijd om het WK in Rusland intensief te volgen, maar de TV staat bij andere bezigheden weleens aan, en als ik in de gelegenheid ben zijn er af en toe wel wedstrijden waar ik even voor ga zitten, al dan niet met opgenomen video.
Zo zag ik tijdens de eerste WK-dagen al 'Pure Panamese en Portugese Passie', IJslandse Hakadans en Onverzettelijkheid met alweer zo'n 10% van alle IJslanders enthousiast in het verre Rusland op de tribunes, een Feestend Marokkaans Legioen -nu voor de verandering eens met ook Nederlandse sympathie-, en...ach ik zou nog een heel aantal andere landen kunnen noemen met een grote en enthousiaste schare op de tribunes... Let wel; het gaat hier zonder uitzondering om relatief kleine landen, en zeker om niet om rijke landen zoals Nederland waar veel mensen zo'n reisje gemakkelijk kunnen betalen, en de meeste landen zijn nu ook niet bepaald favoriet. En toch zijn er grote aantallen Fans, wat zeg ik; het zijn Echte Supporters door dik en dun!
Ik ken dat ook van het Internationale Basketball. Als het om het Basketball zelf, maar ook om de Fansupport gaat, horen o.a. IJsland, Finland, Nieuw Zeeland en Argentinië bij mijn meest Favoriete Landen -anders dan Nederland natuurlijk- als het om Basketball gaat.
Een anekdote die ik wel vaker heb gedeeld; een paar jaar voordat mijn omgekomen vriend en Meesterscout Rob Meurs en ik voor Adidas gingen Scouten, en daar als opdrachtgever de Nieuw Zeelandse Megan Compain moesten ondersteunen, was ik op het WK 2002 in Indianapolis -nog steeds een van mijn mooisteInternationale Basketball-ervaringen!- en daar speelde Nieuw Zeeland -niet al te lang na hun Winst van de Haarlem Basketball Week- voor het eerst op het hoogste niveau mee. Hun eerste wedstrijd ging tegen Rusland -vele malen hoger ingeschat door zowat iedereen- Nieuw Zeeland won die wedstrijd wel -op miraculeuze wijze- er was een piepklein groepje Nieuw Zeelandse Fans Live bij aanwezig. Na de wedstrijd liep ik ze tegen het lijf, met voorop een leuke meid met stralende ogen; ze zag me en riep “We Won!!!” Ik kon niet anders antwoorden dan dat ik het gezien had. Een paar jaar later zei Megan Compain -want die was het- “Dat was zo gaaf; wanneer krijg je nu als Nieuw Zeelandse de kans 'To Cheer for My Country'?” Het groepje groeide met de dag -in aantal en vocale aanwezigheid- en Nieuw Zeeland eindigde het WK als 4e... Voor de Liefhebbers: onder deze Column nog een belevenis van hetzelfde WK.
Ook deze Column schrijf ik natuurlijk met de aankomende twee WK-Qualifiers tegen Roemenië en Italië -maar vooral die tegen Roemenië!- in het achterhoofd.
Want: 'Ja, Optimale Support voor Oranje is meer dan gewenst'! Is misschien wel Hoognodig, of zelfs Cruciaal!' Wat precies nodig was, zullen we pas achteraf weten, maar als de daadwerkelijke steun dan onvoldoende zou blijken te zijn geweest...dan is het natuurlijk TE LAAT...
En welke Rechtgeaarde Fan, welke Echte Basketball Liefhebber, wil zich dat nu achteraf realiseren? 'Ze hadden mijn steun nodig gehad, en ik was er niet bij...' Niemand toch?
En al helemaal niet die Fantastische Fans uit Groningen en Omstreken, die zich het afgelopen seizoen zovele wedstrijden van hun allerbeste kant lieten zijn toen het Donar (Internationaal) betrof!
Toch?!?
De belangrijkste wedstrijden van de Orange Lions werden de afgelopen jaren in Rotterdam, Leiden Amsterdam en Almere gespeeld. Steeds voor volle zalen. Er ontstond ook steeds meer een Echt Oranje Publiek dat met een zeer positieve Mindset naar de zalen kwam. De echte Onvoorwaardelijke Passionele Support kwam -als het echt tegenzat; zoals bijvoorbeeld in de beslissende wedstrijd tegen Duitsland Thuis- nog niet de volle 40 minuten uit, maar het scheelde niet veel meer.
En dan zou uitgerekend de Grootste Basketball Armada van Nederland -want dat is toch echt wel die in Groningen- nu verstek laten gaan bij twee 'Do or Die Interlands' die Nederland voor het eerst in zo'n 30 jaar in de allerlaatste Kwalificatie-fase voor een Wereld Kampioenschap kunnen brengen? Dan zou die massa publiek die zo hartstochtelijk haar Donar kan ondersteunen, het Oranje van Aanvoerder Arvin Slagter in de steek laten?
Kom op Groningen en Omstreken: Bestel nu direct kaartjes voor Nederland-Roemenië en zorg ervoor -net als wanneer Donar bijvoorbeeld Play-offs speelt- de Rest van Nederland er heel snel bij moet zijn, omdat ze anders de wedstrijd alleen maar op een scherm thuis kunnen volgen!
Geef die Rest van Nederland voor de laatste keer dit seizoen het goede voorbeeld van wat het betekent om ECHTE BASKETBALL FAN te zijn!
Want -nog meer dan bij Voetbal- is een Enthousiast Publiek een onmisbaar deel van (Internationaal) Basketball; kan het (veel) meer dan een Zesde Man vormen. En deze Orange Lions verdienen Maximale Support! En als grote scharen Panamezen, IJslanders, Marokkanen, Nieuw Zeelanders, Portugezen, Argentijnen, Finnen, Belgen, en Supporters van zoveel andere landjes en landen hun Nationale Ploegen achterna reizen, desnoods een Halve Aardbol verderop, dan zou MartiniPlaza, Groningen te ver weg zijn? Kom op zeg...
Basketball is Fun!
En dat hoort zeker zo te zijn als Oranje speelt!!
Dus heb ik deze vraag voor alle Nederlandse Echte Basketball Liefhebbers en Fans:
RWe4Real? 'RYou4Real???'
Want 'We' Moeten het ALLEMAAL, SAMEN Doen!
(Anders wordt het inderdaad nooit iets...)
Tot aanstaande Donderdag in MartiniPlaza, Groningen, 20h00 – Nederland Vs. Roemenië
AART DEKKER
WK 2002: Angola-Venezuela
Nog eentje, van het zelfde WK: een voor mij Legendarische Wedstrijd op het WK 2002 Angola-Venezuela, nota bene gespeeld in de (toenmalige; er staat nu een nieuw) Dome waarin ook de Indianapolis Colts hun Football-wedstrijden speelden. Daar konden zo'n 100.000 mensen in, voor het WBC Baketball 2002 was de capaciteit terug gebracht tot iets boven de 30.000, die er trouwens bij geen enkele wedstrijd kwamen. En zeker niet bij Angola-Venezuela -er zaten er, toen ik binnenkwam vanuit Conseco Fieldhouse, hooguit 500- maar eerlijk gezegd miste je niet eens een massa publiek; de mensen die er wel waren -op en rond het veld- maakten er een onvergetelijke wedstrijd van, met – als ik me goed herinner drie Overtimes. Ik zal die wedstrijd nooit vergeten; het was een belevenis, en ik weet zeker dat alle aanwezigen dat ook zullen vinden.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten