Wij 'Echte Basketball Liefhebbers –
zijn 'In de Ban van de Ring' – houden ons bezig met het mooiste
spelletje in de wereld. Bovendien een Wereldsport. Dat heeft
voordelen, maar zeker ook nadelen, zeker als zo'n aantrekkelijke
sport armoedig is; vele persoonlijk ambitieuze lieden zien daar
kansen zichzelf te manifesteren. Dat zou een goede zaak zijn als deze
persoonlijke ambities in goede banen zou worden geleid, maar het
leidt tot veel strijd als dat niet gebeurt; dan ontstaat er
onenigheid en strijd tussen mensen en verbanden. Een resultaat
daarvan is dat vele jaren geldt
'Met Voorzitters van de
NBB loopt het doorgaans niet goed af'
– in hun functie van Bondsvoorzitter
dan; het is nu ook weer niet zo dat de laatste NBB-voorzitters
(allemaal) aan lager wal zijn geraakt...
Maar wel is het zo dat ik als
doorgewinterde NBB-ALV-deelnemer me zo 1-2-3 niet iemand kan heugen
in de laatste 15-20 jaar die op een min of meer 'normale' manier met
een gemeend applaus en een flinke Plus op het CV' afscheid nam na
korte of langere tijd in die veeleisende vrijwilligersfunctie het
basketball te hebben gediend.
NBB-ALV; nieuwe ronde, nieuwe kansen
Eind november is het weer zover dat de
Nederlandse Basketball Bond congresseert, en sinds de 'eenwording van
de NBB een feit is' kent onze Bond dan haar enige jaarlijkse Algemene
Leden Vergadering, waarbij geldt dat iedere Vereniging stemrecht
heeft.
Het Proces van Eenwording; we zouden
Democratischer worden!
'Eenwording' stond voor het opheffen
van de vijf Rayons, die tot dat moment zelf ook weer (regionale)
Bonden waren, en het leeuwendeel van de stemmen op de ALV hadden.
Ieder Rayon leverde 5 M/V door haar clubs gekozen vertegenwoordigers
per ALV. Er waren toen ook nog twee NBB-ALV's per jaar, en aangezien
deze werden voorafgegaan door ALV's van ieder Rayon, werd er heel wat
afvergaderd; gecommuniceerd, vergaderd, gedebatteerd, (soms)
ruziegemaakt, gelobbied en gestemd.
Min of meer in opdracht van de overheid
en haar almachtige sportvertegenwoordiger NOC*NSF werd die structuur
afgeschaft omdat dat volgens de code van 'Goed Sportbestuur'
transparanter en democratischer zou zijn. Ik had daar toen al mijn
twijfels bij, en de uitkomst is nog desastreuzer dan ik toen al
vreesde. Ook werd er – volgens de aanname van bestuurlijk
Nederland dat een en ander 'Efficiencter' zou uitpakken en dus
'Beter'; dikke vette Bullshit natuurlijk! Ook al wil ik niet beweren
dat niet wellicht enkele processen nu efficienter verlopen... Maar
volgens mij moeten organisaties geen Efficiency nastreven maar
Effectiviteit, en dat is heel wat anders.
Onze huidige NBB-voorzitter –
Francica Ravenstein, een bedreven politica – zal daar
waarschijnlijk anders over denken; zij heeft de vergadertijd in de
NBB – 10 avonden Rayon-ALV's plus 2 dagen (soms lang, soms iets
korter) NBB-ALV (en Bijzondere ALV's) – weten terug te snoeien
naar een(1) jaarlijkse ALV van pak hem beet twee, drie uur. De
voorbereidingstijd die in de aanloop naar de NBB-ALV's werd gestoken
door verenigingskader en afgevaardigden is navenant gekrompen, en dat
mag efficient heten; het maakt de afstand tussen 'de vloer' en het
bestuurbeleid groter en het gevoel dat die basis echt inbreng heeft
gehad en het beleid als 'eigen'zal zien kleiner. Aangezien de te
bespreken zaken alleen maar groter in aantal en vaak ook omvang zijn
geworden, hebben de ALV's tegenwoordig ook een hoog 'Afhamergehalte',
en omdat de ALV's in de Rayons niet meer bestaan, en de communicatie
van de NBB 'beroerd als altijd' is gebleven en verenigingsbestuurders
in de NBB vaak Doeners zijn met veel te weinig armslag om ook nog
veel tijd te steken in het zich inlezen en inwerken in ambtelijke
vergaderstukken, is de opkomst geslonken. Bovendien is het aantal
aanwezige verenigingsbestuurders met echt diepgaand inzicht in de
Ins-and-outs van wat er allemaal speelt uiterst miniem geworden.
Zeker niet democratischer dus, en dat
onder leiding van een D66-politica...
Jammer, want die hele exercitie van
'Eenwording' heeft vele jaren, tomeloos veel energie, geld,
frustratie, en bloed zweet en tranen gekost.
Terugkijken op het Tijdperk
Francisca Ravenstein (en haar Bestuur)
Ben ik dan alleen maar negatief over
Francisca Ravenstein als voorzitter, en met het werk van de door haar
geleide Bondsbestuurders?
Nee! Want – genuanceerd als ik
ben – weet ik echt wel zo'n beetje wat er allemaal bij komt kijken
om een Bond als de NBB te leiden; dat kost heel erg veel tijd en
energie, met vaak stank voor dank als beloning. En...voor degenen die
dat wellicht niet weten: het betreft dus een vrijwilligersfunctie...
Mankerende Communicatie
Wat mij in de nadagen van een inmiddels
Ruud Sparrenboom-loos – Goh, wat mis ik hem nog steeds! – en
'dus' helaas imploderend Rayon West in een voorbereidend overleg
bracht tot de suggestie dat het wellicht een beter model zou zijn om:
de functie van
Voorzitter van de NBB en die van Algemeen Directeur samen te smelten,
tot een goed Betaalde Functie, en deze
functionaris dan te kiezen na een stemming op basis van een
verkiezingsprogramma van elke kandidaat. Waarbij zo iemand dan een
beperkte termijn van bijvoorbeeld een of twee jaar zou zitten, waarna
evaluatie zou moeten volgen, en deze persoon natuurlijk bij gebleken
succes enkele malen een nieuwe termijn zou kunnen binnenhalen.
Een aardig idee, vond ik zelf, maar
nooit serieus besproken...want...'nee; niet de Nederlandse manier van
sport besturen (NOC*NSF en de Nederlandse politiek hè...)'. Ik denk
nog steeds dat het een goede zou zijn; een professional, direct
gekozen met een bepaald programma, en dus een sterk mandaat.
Respect, maar...
Goed, in het bovenstaande klinkt al
door: respect voor de inzet en de wel degelijk behaalde successen en
succesjes, maar of de NBB en het Nederlandse Basketball in 'het
tijdperk Francisca Ravenstein' nu een doorslaand succesnummer mag
worden genoemd? De vraag stellen is hem beantwoorden; misschien kom
ik daar binnenkort nog wel eens op terug.
De Staat van het Nederlandse
Basketball per 2020
Het Nederlandse Basketball is en blijft
vooralsnog een kleine en relatief onbeduidende sport in het oog van
'het algemene sportpubliek', en belangrijker door de Nationale Media
als zodanig gezien en behandeld, en helaas zien ook veel Nederlandse
Basketballers en Kaderleden onze sport zo. Ook al at past dat niet
bij de status die het Basketball heeft als Wereldwijd een van de
Grote Twee (of Drie) Teamsporten en als echte Mediasport met groot
Commercieel succes. De andere zijn dan Voetbal & als eventuele
nr. Drie Volleyball, het is maar hoe je het bekijkt...
Externe Factoren
Maar dat ligt natuurlijk niet enkel en
alleen aan voorzitter Ravenstein; ook niemand van haar voorgangers
heeft dat in recente decennia klaargespeeld. Het ligt ook aan hoe de
Nederlandse Sport nu eenmaal in elkaar zit – met Voetbal als
Koning, Keizer en Admiraal onaantastbaar op de troon – aan NOC*NSF
en de bijna dictatoriale wijze waarop de Topsportsectie van die clubs
beslissingen neemt, aan de Overheden en de keuzes die die maken, en
– ik noemde ze al – de vele Nederlandse Media, die allemaal
kiezen voor bewezen kijkcijfers en interesses van het publiek.
De Basketball-wereld is zelf als
geheel verantwoordelijk!
De mensen die samen de gang van zaken
en de sfeer binnen de Nederlandse Basketball Community bepalen zijn
eerst en vooral verantwoordelijk voor het maar niet doorstoten van
het Nederlandse Basketball als Mediasport en (commercieel) krachtige
en grote sport.
Want...'Community'... Een van de
zwaarts wegende problemen is juist dat er weinig Gemeenschapszin
bestaat in de Nederlandse Basketballwereld; die bestaat uit vele
eilandjes van personen en clubjes kliekjes personen die elkaar het
licht in de ogen vaak niet gunnen, waarbij het woord Samenwerking te
vaak een bijna vies woord is en de meest kwaadaardige personen –
hoe onbeduidend vaak ook – een ander liever laten/zien struikelen
soms nog met leedvermaak ook...
Zo'n wereldje straalt dus geen optimaal
positief imago uit, kent met de regelmaat van de klok rellen en
schandalen, genereert teveel negatieve publiciteit en te weinig
krachtige positieve.
Wat voorzitter Ravenstein aan te
rekenen valt is dat zij juist in dat aspect – op zijn best –
geen positieve trendbreuk heeft weten te bewerkstelligen. En eerlijk
gezegd heb ik haar ook veel te weinig kunnen betrappen op het daaraan
werken, sterker nog; ze heeft haar steentje wel bijgedragen aan het
blijven bestaan van dat grote gebrek aan Saamhorigheid en
Enthousiasmering van het overgrote deel van het Vrijwillige (en zeer
beperkt professionele) Kader bij vooral de Verenigingen en
aanverwante clubs en clubjes.
Een (nieuwe) Voorzitter; een nieuwe
ronde, nieuwe kansen
Francisca Ravenstein wilde zelf graag
herkozen worden en haar klus netjes afronden en deze op termijn
overdragen aan een opvolger. Joop Brakenhoff stelde zich namens het
NMT verkiesbaar als tegenkandidaat. Naar verluidt stond hij een heel
ander beleid voor dan de laatste jaren is gevoerd onder leiding van
Ravenstein. Waar het al sinds mensenheugenis zo is dat er maar een(1)
kandidaat is voor bestuurfuncties van de NBB, en
zeker voor die van Voorzitter, leek het nu op een echte verkiezing,
met kandidaten die verschillend beleid voorstaan, uit te lopen.
Inmiddels is er een overgangstermijn uit onderhandeld: Ravenstein
blijft voorzitter tot een Extra Bijzondere ALV op 21 maart 2020,
Brakenhoff laat zich in de tussenliggende periode inwerken, en neemt
in maart het stokje over. Een in mijn ogen toch ietwat rare situatie,
omdat het voorgestelde beleid nog niet is aangepast op de andere
visie die leidde tot de kandidatuur van Brakenhoff, die dan in de
rest van 2020 dus beleid moet gaan voortzetten dat niet strookt met
de aanvankelijke visie... En de ALV moet dus beleid gaan goedkeuren
waarvan al duidelijk is dat het op niet al te lange termijn blijkbaar
anders zal gaan worden. En door het voorstel hem nu al te kiezen als
aankomend voorzitter, staat zijn voorzitterschap in maart dan al
vast, met alle consequenties van dien, die waarschijnlijk door veel
leden van de ALV nauwelijks te overzien zijn. Bovendien lijkt er een
flink aantal andere zittende bestuursleden te gaan vertrekken. Omdat
de praktijk is dat de meeste – zo niet alle
kandidaat-bestuursleden – worden voorgedragen door het NBB-bestuur
zelf is er dus een flinke kans dat meer NMT-mensen toe zullen gaan
treden tot het NBB-bestuur.
Kandidaat-voorzitter
Joop Brakenhoff
Ik ken deze
kandidaat persoonlijk niet – terwijl ik toch redelijk ingevoerd
ben in het Nederlandse Basketball – maar dat hoeft op zichzelf
geen negatieve factor te zijn.
Maar ik ben wel
gepast wantrouwig. Waarom? Om de redenen die ik hierboven al min of
meer beschreef: het loopt dus zelden goed af met NBB-voorzitters,
geen van de voorzitters in de afgelopen 25 jaar (of meer) is er in
geslaagd de Slapende Reus die het Nederlandse Basketball toch nog
steeds is wakker te schudden in positieve zin – niemand heeft de
NBB 'Groter, Sterker, Beter en Completer' weten te maken en niemand
heeft – en dat is cruciaal! – alles en iedereen in het
Nederlandse Basketball Echt weten te te Verenigen, tot een
Eendrachtig Samenwerkend Geheel weten te smeden en 'de Nederlandse
Basketballers', de Slapende Reuzen met de Neuzen vol Trots en
Enthousiasme Dezelfde Kant op weten te krijgen.
En als er zich
dan iemand meldt die denkt dat hij 'het beter kan' dan al die
voorgangers, dan moet die dus met een voor mij wel heel overtuigend
verhaal komen waarin niet alleen fraaie beloften worden gedaan,
maar ook een heldere analyse komt van hoe we in deze positie terecht
zijn gekomen, wat eraan gedaan moet worden om wel die Sterke
Eendrachtige Enthousiaste Eenheid te komen, en waarom hij de
aangewezen persoon is om dat te bewerkstelligen, en ook wel hoe hij
denkt dat als Vrijwilliger denkt te kunnen doen. En hij dus niet de
volgende betweter is die denkt dat hij de verlosser is 'die wel even'
het Nederlandse Basketball zijn gerechtvaardigde plaats als
Wereldsport binnen de Nederlandse Sport zal bezorgen... En dus ook
wat deze kandidaat drijft om in zo'n blijkbaar lastige situatie te
stappen, met alle persoonlijke risico's van dien. Daar komt nu bij
dat het – naast zijn visie – ook erg interessant is om te weten
welke andere nieuwe kandidaten we tegemoet kunnen gaan zien in maart;
nu al, want dan hebben de leden van de ALV ruim de tijd de nieuwe
situatie te overdenken. Aan de andere kant vind ik dat iedere
kandidaat een positief kritische benadering en krediet verdient.
Ik zou het dan ook niet raar vinden om
het verkiezen van Joop Brakenhoff ook uit te stellen tot 21 maart
2020. Dan ontstaat er immers een veel vollediger beeld over wat er
allemaal te gebeuren staat, en het laat de mogelijkheid open voor een
nieuwe tegenkandidaat. Nu heeft het toch een beetje de geur van
handjeklap.
Ik ben benieuwd, ik ben HEEL Benieuwd!
AART DEKKER
P.S. Bij deze nodig ik Francisca Ravenstein en Joop Brakenhoff nadrukkelijk uit om op mijn verhaal hierboven te reageren; hoe meer infomatie voor de leden van de ALV vooraf, hoe beter het is.
De Cartoon heb ik overgenomen van --- Hier ---
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2016/10/2510IHN-zwarte-piet-discussieDSC_0049.jpg)
.jpg)
Posts
