Opinie
Zin in de twenties
Welkom in een nieuw decennium! De twintiger jaren liggen nog maagdelijk uitgestrekt voor ons, wachtend op wat er na dry january komen zal. Bij de term ‘twintiger jaren’ zie ik charlestonjurkjes, Berlijnse nachtclubs vol bergkristallen beloften en van New Yorkse wolkenkrabbers springende beurshandelaren.Maar díe jaren twintig zijn al geweest. Die hebben we gehad, het zou te flauw zijn van de geschiedenis als ze zich zo letterlijk zou herhalen. De jaren twintig van de 21e eeuw worden de jaren van klimaatcatastrofes, nóg meer vluchtelingen en oh ja, een Derde Wereldoorlog, lees ik.
Omdat ik bang ben dat dat waar wordt, en omdat met die gedachte niet te leven is, verzin ik een nieuw narratief.
Zo kan het ook:
Donald Trump overleeft een impeachmentprocedure, maar verliest , tot ieders verrassing, de verkiezingen. Door een fout bij de Russische hackersorganisatie Cozy Bear doen de stemmachines het per ongeluk wél. Bij de Democratische voorverkiezingen in Amerika is, geheel tegen de verwachtingen in, Elizabeth Warren boven Joe Biden en Bernie Sanders verkozen en zij zal op haar zeventigste als jongste vrouw ooit worden beëdigd als president van de Verenigde Staten. Beyoncé zingt ‘The Star-Spangled Banner’.
Mensen in het publiek huilen als ze zien dat Colin Kaepernick weer opstaat voor het volkslied. Er is nog meer publiek dan destijds bij de inhuldiging van Obama.
De Warren-regering haalt de door Trump doorgesneden banden met Europa (en de rest van de wereld) aan en creëert in overleg met Ursula von der Leyen en Frans Timmermans de Transatlantic Green New Deal. Die boost de economie aan beide zijden van de oceaan zo enorm dat China, Rusland en Saoedi-Arabië geen andere keuze hebben dan zich aan te sluiten bij het nieuwe Akkoord van Parijs.
Elektrische auto’s mogen wél 130 kilometer per uur. In Nederland zijn de dagen van Mark Rutte als premier geteld; hij gaat terug naar Unilever en maakt zich van daaruit hard voor het afschaffen van de dividendbelasting. De woorden progressief en conservatief zijn officieel, in de Dikke van Dale, van betekenis gewisseld; wie vóór mensenrechten en het respecteren van internationale verdragen is, wil dat dingen blijven zoals ze zijn en heet dus vanaf nu conservatief.
De Nieuwe Conservatieven vormen een samensmelting van alle voormalig progressieve partijen die eerder elkaar het licht in de ogen niet gunden en verenigen zich, aangevuld met fatsoenlijk liberaal rechts en het liefdevol christelijk blok. Aan het roer van deze beweging staan Sigrid Kaag en Lilianne Ploumen, niet omdat ze het alleen niet aan kunnen, maar omdat ze geloven samen sterker te zijn en nou ja, omdat het míjn gefantaseerde jaren twintig zijn.
Ik krijg ineens ontzettend veel zin in deze roaring twenties.
Claudia de Breij is cabaretier en
schrijver.
Een versie van dit artikel verscheen
ook in NRC
Handelsblad van 1 februari 2020
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten