Game-4 Heroes Den Bosch vs. ZZ Leiden #BNXTLeague (
(Niet) (te) Genieten
Game-4 van de #BNXT Dutch Finals leverde (alweer) een enerverend avondje basketball op. Niet zoals twee dagen eerder – toen de 5-Mei-Hel kolkte en vrijwel iedere aanwezige zich kostelijk vermaakte – want in de bijna volle Maaspoort ontvouwde zich een fascinerend gevecht dat spannend was van de eerste tot de laatste minuut, waar de grote schare Bossche Fans beurtelings op het randje van de stoel zat of ging staan om de eigen ploeg te supporten, maar het vieren – zeg maar 'het Grote Genieten' – dat gebeurde pas in de laatste minuut, en ging nog lang na de wedstrijd door op het veld, waar het aantal gemaakte Selfies alle records brak. Vooral de (terechte) Speler van de Wedstrijd – Thomas van der Mars – was daar tot zeker een half uur na de wedstrijd druk mee; ik heb zelden een speler en zijn fans zo blij gezien!
Als Column-schrijver ben ik altijd op zoek naar een invalshoek waarvan ik er redelijk zeker kan zijn dat die niet ook al door een ander wordt belicht. Ik heb een gruwelijke hekel aan dubbel werk, dus als een ander het al doet, dan hoef ik het niet te doen; ook al omdat de meeste van het kleine contingent schrijvers er meer bedreven in is (snel) een stukje (van de juiste lengte) te schrijven dan ik. Als een ander een bepaalde invalshoek een dag eerder on-line heeft staan dan ik, ervaar ik dat als mosterd na de maaltijd; verspilde moeite dus. Dat is dan ook de reden dat vele schrijfsels/ideeën bij mij voortijdig sneuvelen, en dat ik liever columns schrijf dan wedstrijdverslagen, al denk ik dat weer wel dat mijn wedstrijdverslagen over het algemeen de moeite van het lezen wel waard zijn...
Goed, tot zover deze bespiegeling over origineel schrijven; terug naar de wedstrijd.
Ik heb dit seizoen vele malen echt genoten van de wedstrijden van Zorg en Zekerheid Leiden. De ploeg speelde verreweg het meeste wedstrijden van alle Nederlandse BNXT-clubs; natuurlijk vooral door de zeer succesvolle Europese Campagne die zich maar liefst uitstrekte tot 18(!) wedstrijden waarvan er 10 gewonnen werden. Dat lijkt op het eerste gezicht misschien niet zo'n bijzondere prestatie, maar dat is het wel. Jacob Bergsma haalde uit zijn archief het volgende lijstje met ploegen die ook 18 Europese wedstrijden of meer in een seizoen speelden:
1987-88, Den Bosch: 8-10
1988-89, Den Helder: 6-12
1989-90, Den Helder: 4-14
2017-18, Groningen: 14-1-9
2018-19, Groningen: 8-1-9
(*) Noot: het betreft hier erg van
elkaar verschillende competities wat betreft format en niveau; het
gaat me dus vooral om de belasting die al die extra wedstrijden
opleveren en het aantal dagen normale trainingen en rust die erdoor
wegvallen.
Ook bijzonder was het feit dat de Europese inspanningen ZZ in de BNXT League nauwelijks leken te deren. Vaak zie dat Europees actieve ploegen rond die extra wedstrijden in de eigen competitie nogal eens steken laten vallen; het valt niet mee om na een Europese wedstrijd op de grens van – of zelfs diep in – Siberië, en dus tweemaal een reis die zomaar een dag in kan kosten, twee, drie dagen later tegen een totaal ander kaliber tegenstander en in een volledig andere ambiance weer fris en scherp op het veld te staan. ZZ Leiden lukte dat dit seizoen vrijwel altijd wél en dat was ontzettend knap, en daar verdient de overwegend jonge ploeg en coach Geert Hammink veel complimenten voor.
Des te meer bijzonder was het dat een en ander ook nog eens vrijwel altijd geschiedde met uiterst attractief basketball. Vandaar dat ik dit jaar genoten heb van ZZ Leiden, zoals ik dat in het recente verleden ook deed van het Donar-basketball onder coach Erik Braal, en het ABC Amsterdam onder onder anderen Arik Shivek. Wat betreft succesvolle Europese campagnes deed datzelfde ABC Amsterdam Astronauts dat ook onder coach Ton Boot. Iets meer incidenteel pakte ook (vooral Eiffel) Den Bosch recentelijk nog wel eens uit met fraaie, dan wel gewonnen Europese wedstrijden.
Goed; genieten dus. Daar wil ik dit stukje verder op toespitsen.
Wedstrijd-4 was een intens gevecht van de eerste tot de laatste seconde, en in die zin zeer de moeite waard. Toch hoorde ik bij de mensen die het een 'lelijke wedstrijd vonden. Misschien wel omdat zoveel Leidse wedstrijden dit seizoen naast intensiteit ook nog eens volop fraai basketball opleverden; misschien zijn we gewoon verwend... Misschien ook weegt bij mij het aanspreken van een groot publiek bij mij inmiddels zwaar. Zo vond ik dat bijvoorbeeld de thuiswedstrijd in de halve finale van de Fiba EuropCup zo integraal op prime-time bij de NOS had kunnen worden gebracht, en ben ik ervan overtuigd dat de waardering van de kijkers dan erg hoog zou zijn geweest. Maar goed, dit is de Finale van de Nederlandse Play-offs en dan weet je dat het meestal om vechten en spanning gaat...
Na de wedstrijd vrijdagavond was het contrast tussen de coaches Braal en Hammink ontzettend groot. Erik Braal liep met een continue glimlach in het rond, terwijl Hammink furieus was. Braal roept al twee weken dat hij geniet van deze Play-offs, en ik denk dat dat vooral komt omdat er van zijn ploeg – zeker na de blessures van Carlson en Stilma – niet veel meer verwacht werd, terwijl ZZ Leiden juist op tijd vrijwel iedereen (volledig) fit had en zwaar favoriet was. Of nog steeds is... Als (ervaren) coach moet je in zo'n situatie natuurlijk diep in je coaching-skills en -ervaring tasten om je team in een kansrijke positie te krijgen, en als dat dan lukt...tsja, dan ben je in je element.
Ook Hammink is in zijn element, maar of hij gisteren erg genoten heeft...dat weet ik niet. Hij was in ieder geval gisteren na de wedstrijd professioneel nog wel aanspreekbaar, maar zeker niet blij; je kunt wel haast stellen 'niet te genieten'. Ook begrijpelijk, want zijn ploeg liet zich de kaas van het brood eten door de underdog Heroes Den Bosch; werd bijvoorbeeld weg gerebound terwijl dat normaal een van de sterke punten van de ploeg is. Ik vermoed ook dat Geert Hammink dacht gisteren het Nederlandse Kampioenschap voor de tweede keer op rij binnen te halen, en zich vervolgens te kunnen gaan richten op de BNXT-Play-offs waar ZZ ook zeker niet kansloos is voor de titel. Nu komt er een vijfde en beslissende wedstrijd, terwijl Filou Oostende al Kampioen van België is en zich in alle rust op de eerste grensoverschrijdende Play-offs kan gaan voorbereiden. Bovendien barst Heroes Den Bosch inmiddels van het zelfvertrouwen, en wacht er in de 5-Mei-Hel een flinke opgave voor de Leidenaren...
Dan nog even het publiek; want daar doe je het als professionele sport toch allemaal voor. Eind goed, al goed, was de sfeer in de Maaspoort gisteren, tenminste voor de Bossche Fans – het flinke Leidse contingent Blauwe Brigade weerde zich vrijdag kranig, van die Fans zal een flink deel toch met een kater(-tje) de terugreis hebben beleefd. Winnen doet natuurlijk wonderen voor de beleving van een thuissupporter. Maar zoals ik al schreef: de sfeer in de Maaspoort was goed, maar het kolkte nog niet echt. Het was vooral de spanning en intensiteit die het Play-off-gevecht mooi maakte. Coach Braal weet als geen ander dat hij en zijn ploeg – om een kans op winst te hebben – de wedstrijd moet controleren; vertragen dus, ook al is ook zijn team een team dat het van Runs moet hebben. Voor het ZZ Leiden van Hammink geldt dat ook, maar daar is het doel om dat ook nog eens met snel en attractief basketball te doen; een beetje zoals de Nederlandse voetbalcultuur voorschrijft 'Winnen is leuk, maar het moet ook nog eens met mooi spel'.
Ik ben (nog steeds) coach genoeg om beide coaches te begrijpen. Maar ik bekijk onze mooie sport inmiddels ook door andere brillen, en wat betreft de zakelijke bril popte bij mij gisteravond een artikel in het magazine Sport, Bestuur & Management van enkele jaren terug in mijn geheugen, waarin Heroes-eigenaar Bob van Oosterhout zei: “Ik droom van een altijd uitverkochte Maaspoort”. De vraag die wat dat betreft bij mij opkwam was: is die droom bereikbaar als je wel wint, maar 'het mooie basketball' sneuvelt in functie van het winnen? Ik vermoed dat ook bij van Oosterhout het winnen nu even voorrang heeft; daar zitten natuurlijk ook nog andere belangen vast. Zoals bijvoorbeeld kwalificatie voor Europese toernooien, de mogelijkheid om je club als Kampioen te kunnen verkopen en vast nog heel veel andere aspecten.
Maar toch...het oog wil ook wat...
Wordt (denk ik) vervolgd...
Ben benieuwd wat de allesbeslissende vijfde wedstrijd er voor een wordt.
Zal in ieder geval de moeite waard zijn, dus ik wens iedereen veel plezier!
AART DEKKER
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten