© Milo-Cartoon van 'Milo' voor 'de Groene'
Meer Cartoons van de Groene Amsterdammer --- Hier --
Meer over de artiest en meer Cartoons/Beeld van 'Milo' --- Hier ---
*SHARTIE AART DEKKER
Tsja...
Wie gelooft er nog in?
Zou hij er echt zelf nog in geloven?
Het kabinet zou op zoek gaan naar wat wèl kon, en framede dat als 'Hoop, lef en trots'...
vulde het in door moeizaam onder Rutte tot stand gekomen plannen EN budgetten weg te strepen zonder alternatief, iedereen wist al dat het geen stand zou houden bij de rechter...
en dat is dus nu zover...
Hieronder een column van de Groene Amsterdammer uit oktober; zoals wel vaker nogal vooruitziend...
(AD)
In het nieuws
Een kabinet dat niet kiest, werkt Nederland in de nesten
Oud-premier Mark Rutte (kent u hem nog?) vergeleek het eens met de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Net als toen staan we nu voor ‘een van de grootste transformaties van Nederland’. Hij doelde op het streven om binnen een paar decennia klimaatneutraal te zijn. Het klinkt ver weg, 2050, maar een groene economie is niet in één regeerperiode gefikst: voor je het weet ben je tien kabinetten verder, rijden er nog steeds benzineauto’s door de binnenstad en blijft een nieuwe kerncentrale alleen op papier bestaan.
‘Nederland staat voor grote uitdagingen die vragen om een langetermijnperspectief op beleid’, schrijft het Centraal Planbureau in Kiezen voor later. In dat onlangs verschenen rapport gaat het niet alleen over de energietransitie. Er is ook nog sprake van een woningtekort. Een personeelstekort. Ruimtetekort. Om nog maar te zwijgen over de geopolitieke onrust. Wil Nederland in zo’n wereld overeind blijven, dan is er behoefte aan een heldere koers en consistent beleid, adviseert het cpb.
Natuurlijk bestaat er niet één juiste route. Het planbureau schetst vier verschillende scenario’s. Kiezen we voor meer markt? Voor meer autonomie? Voor solidariteit? Of zetten we duurzaamheid voorop? Vraag een vvd’er hoe hij wil dat Nederland er over dertig jaar uitziet en je krijgt een ander antwoord dan als je diezelfde vraag voorlegt aan een SP’er. Dat het beleid binnen een democratie om de zoveel jaar van richting verandert, is dan ook onvermijdelijk. We worden nu eenmaal niet bestuurd door planbureaus, maar door volksvertegenwoordigers met botsende ideologieën.
Kwalijker is het dat het beeld dat onze bestuurders uitdragen lang niet altijd strookt met de realiteit. De vvd, nsc en zelfs de bbb zeggen vast te willen houden aan de doelen uit het klimaatakkoord van Parijs. Dat staat ook braaf in het regeerakkoord. Maar het beleid dat het kabinet-Schoof voert staat haaks op die ambities. Subsidies voor elektrisch rijden worden afgebouwd, terwijl het openbaar vervoer duurder wordt. De warmtepompplicht is van tafel, net als de plannen voor rekeningrijden, en ondertussen ging de energiebelasting voor gas omlaag. Voor de vervuiling van de veehouderij is helemaal geen overtuigende oplossing.
Politici stellen Nederland graag voor als een hightech kenniseconomie met innovatieve ondernemingen en hersenwerkers. Maar achter dat mooie plaatje gaat een lagelonenland schuil, zo beschrijft Koen Haegens. Een groot deel van de maakindustrie mag dan verhuisd zijn, de dienstensector drijft evengoed op onderbetaalde flexwerkers. Op papier heeft Nederland een relatief hoog minimumloon, maar voor bedrijven bestaan er allerlei legale en illegale trucs om toch te beknibbelen op de salariskosten. ‘Welkom in de anti-kenniseconomie’, aldus Haegens. Wie wil weten hoe dat er in de praktijk uitziet, leest het onderzoek van Jochem van Staalduine over de huisvesting van arbeidsmigranten in de nieuwe Groene.
Het sluit aan bij wat in het cpb-rapport het ‘scenario Markt’ heet: een economie met meer materiële welvaart en veel internationale handel, waarin de ongelijkheid toeneemt en de immigratie doorgaat, want hoewel de grootste partij van Nederland het liefst de grenzen sluit, kunnen veel ondernemingen niet zonder goedkope krachten uit het buitenland. Het kan natuurlijk dat een kabinet bewust voor dit scenario kiest, maar het minste dat je mag verwachten is dat het daar dan eerlijk over is. Je kunt niet kiezen voor dit scenario én vasthouden aan de klimaatdoelen én zeggen dat je bestaanszekerheid heel belangrijk vindt én dat je een heel streng migratiebeleid gaat voeren. ‘Niet alles kan, en zeker niet tegelijkertijd’, aldus het planbureau. Partijen die anders beweren houden hun kiezers voor de gek.
Lees verder:
De anti-kenniseconomie
Hoe Nederland een lagelonenland kon blijven
Koen Haegens 16 oktober 2024
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten