Renzi onder vuur na het redden van vier banken
Trouw.nl, PAULINE VALKENET − 21/12/15, 01:32
Tienduizenden Italianen zien hun spaargeld verdampen. Zelfmoord gedupeerde leidt tot golf van verontwaardiging.
De Italiaanse premier Matteo Renzi ligt zwaar onder vuur vanwege de manier waarop zijn regering vier kleinere banken heeft gered. Tienduizenden rekeninghouders verloren daardoor samen honderden miljoenen euro's.
In het Italiaanse parlement is zelfs een motie van wantrouwen ingediend tegen de minister van hervormingen, Maria Elena Boschi. De oppositie verwijt deze minister dat ze haar invloed heeft aangewend om de banken overeind te houden, omdat haar vader in de directie van een van die banken heeft gezeten en haar schoonzus er nog steeds werkt. Premier Renzi heeft genoeg parlementsleden achter zich, maar de oppositie greep het debat aan om opnieuw gehakt te maken van de omstreden reddingsoperatie.
De Italiaanse regering kwam op 22 november met een decreet om de vier spaarbanken te stutten. Uit een crisisfonds, waar de gezonde Italiaanse banken geld in storten, werd 3,6 miljard euro gehaald voor Banca dell'Etruria e del Lazio, Banca delle Marche, Cassa di Risparmio di Ferrara en Cassa di Risparmio della Provincia di Chieti. De reddingsoperatie zat zo in elkaar dat ongeveer 130.000 mensen met aandelen en achtergestelde obligaties hun geld in één klap kwijt waren en een veel grotere groep klanten met andersoortige investeringen geen schade leden. Pier Carlo Padoan, minister van financiën, zette vaart achter het decreet omdat er vanaf 1 januari 2016 strengere EU-regels gelden voor het redden van banken en het daarbij ontzien van de belastingbetaler.
De reddingsoperatie trok nauwelijks de aandacht, tot een week geleden bleek dat een gepensioneerde man van 68 uit Civitavecchia, niet ver van Rome, zichzelf had opgehangen omdat hij 110.000 euro aan achtergestelde leningen was kwijtgeraakt. De man liet een brief vol woede, frustratie en vernedering na; hij schreef dat zijn bankmanager hem nooit had verteld hoe riskant die obligaties waren. En dat hij van alles had geprobeerd om zijn kapitaal te redden, maar tevergeefs. Het nieuws van de zelfmoord veroorzaakte een golf van verontwaardiging; de premier, de minister van financiën en de baas van de Italiaanse Centrale Bank hadden veel uit te leggen.
Renzi en Padoan wezen naar Brussel. De Europese Commissie had een andere manier van redding verboden, beweerden ze. Maar Brussel ontkende dat onmiddellijk; Rome had wel degelijk andere opties om de vier banken zonder staatssteun te redden. Waarop de premier en de minister de Italianen uitlegden dat ze voor 'de minst wrede optie' hadden gekozen: als de banken waren omgevallen, hadden zesduizend bankmedewerkers hun baan verloren en zouden een miljoen rekeninghouders zijn getroffen. Maar het protest houdt aan. Voor Renzi is de politieke schade vooral groot omdat de vier banken hun klanten voornamelijk in Midden-Italië hebben, waar de trouwste kiezers van zijn centrumlinkse Democratische Partij wonen.
Rome onderhandelt nu met Brussel over een noodfonds waarmee de rekeningshouders die het zwaarst zijn getroffen - ongeveer elfduizend mensen - kunnen worden gecompenseerd.
In het Italiaanse parlement is zelfs een motie van wantrouwen ingediend tegen de minister van hervormingen, Maria Elena Boschi. De oppositie verwijt deze minister dat ze haar invloed heeft aangewend om de banken overeind te houden, omdat haar vader in de directie van een van die banken heeft gezeten en haar schoonzus er nog steeds werkt. Premier Renzi heeft genoeg parlementsleden achter zich, maar de oppositie greep het debat aan om opnieuw gehakt te maken van de omstreden reddingsoperatie.
De Italiaanse regering kwam op 22 november met een decreet om de vier spaarbanken te stutten. Uit een crisisfonds, waar de gezonde Italiaanse banken geld in storten, werd 3,6 miljard euro gehaald voor Banca dell'Etruria e del Lazio, Banca delle Marche, Cassa di Risparmio di Ferrara en Cassa di Risparmio della Provincia di Chieti. De reddingsoperatie zat zo in elkaar dat ongeveer 130.000 mensen met aandelen en achtergestelde obligaties hun geld in één klap kwijt waren en een veel grotere groep klanten met andersoortige investeringen geen schade leden. Pier Carlo Padoan, minister van financiën, zette vaart achter het decreet omdat er vanaf 1 januari 2016 strengere EU-regels gelden voor het redden van banken en het daarbij ontzien van de belastingbetaler.
De reddingsoperatie trok nauwelijks de aandacht, tot een week geleden bleek dat een gepensioneerde man van 68 uit Civitavecchia, niet ver van Rome, zichzelf had opgehangen omdat hij 110.000 euro aan achtergestelde leningen was kwijtgeraakt. De man liet een brief vol woede, frustratie en vernedering na; hij schreef dat zijn bankmanager hem nooit had verteld hoe riskant die obligaties waren. En dat hij van alles had geprobeerd om zijn kapitaal te redden, maar tevergeefs. Het nieuws van de zelfmoord veroorzaakte een golf van verontwaardiging; de premier, de minister van financiën en de baas van de Italiaanse Centrale Bank hadden veel uit te leggen.
Renzi en Padoan wezen naar Brussel. De Europese Commissie had een andere manier van redding verboden, beweerden ze. Maar Brussel ontkende dat onmiddellijk; Rome had wel degelijk andere opties om de vier banken zonder staatssteun te redden. Waarop de premier en de minister de Italianen uitlegden dat ze voor 'de minst wrede optie' hadden gekozen: als de banken waren omgevallen, hadden zesduizend bankmedewerkers hun baan verloren en zouden een miljoen rekeninghouders zijn getroffen. Maar het protest houdt aan. Voor Renzi is de politieke schade vooral groot omdat de vier banken hun klanten voornamelijk in Midden-Italië hebben, waar de trouwste kiezers van zijn centrumlinkse Democratische Partij wonen.
Rome onderhandelt nu met Brussel over een noodfonds waarmee de rekeningshouders die het zwaarst zijn getroffen - ongeveer elfduizend mensen - kunnen worden gecompenseerd.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten