Dat een club als Donar -op het niveau en de intensiteit die hun programma op dit moment met zich meebrengen- voor een wat langer geblesseerde speler met het belang van Arvin Slagter een tijdelijke vervanger haalt, is eigenlijk helemaal niet zo vreemd; het dubbele programma is zwaar, valt er een belangrijke pion weg, dan neemt de belasting van de medespelers toe, met dus ook weer meer risico op het oplopen van nog meer blessures, en voor je het weet kan je dan in een negatieve spiraal terecht komen waarin de kans op Internationaal Succes op korte termijn achter de horizon verdwijnt en wie weet wat voor een andere negatieve consequenties daar boven op. En als je dan eenmaal zo denkt, dan is de enig logische move dat je een (zeer) ervaren speler haalt. De andere kant van de medaille is dat je hoopt dat de jonge Nederlandse spelers zich ook ontwikkelen en langzaam aan minuten gaan maken, en dat zie je (nog) niet in Groningen. Daar kan je op meerdere manieren naar kijken: bijvoorbeeld dat je in dit soort situaties die jonge spelers moet gebruiken, en dan dus geen tijdelijke vervanging zou moeten halen, maar je zou ook kunnen zeggen "Die jonge spelers moeten ervoor zorgen dat ze er klaar voor zijn om in dit soort situaties hun kans kunnen grijpen!" Dat moet dan op de trainingen gebeuren, en daar zijn wij buitenstaanders niet bij; het is dus moeilijk om te zeggen welke benadering de juiste is. Je kunt er wel bij noteren dat de coaches Erik Braal en Meindert van Veen beiden erg veel ervaring hebben in het brengen van jonge spelers, en ook van de continuïteit zijn, dus dat als die zouden inschatten dat de jonge spelers klaar zijn om belangrijke minuten te maken in situaties als deze, ze zeker niet voor het binnenhalen van een speler van buiten zouden gaan.
Dan nog even de vervanger zelf; Teddy Gipson. Daar kan ik alleen maar blij verrast over zijn. In mijn tijd als scout zat ik eens aan de kant bij het Court-Side Camp in (ik meen) Frankfurt. Ik volgde in die periode ABC Amsterdam op de voet, en wist dat er een delegatie van die club op de tribune zat; in ieder geval de grote man op de achtergrond -Ruud Frese- was erbij, maar ze waren zeker drie, vier man sterk aanwezig.
Van de ongeveer 100 spelers die aanwezig waren, sprong er voor mij eentje uit die me zeer aansprak; juist de toen nog jonge Teddy Gipson. En stilletjes hoopte ik dat Amsterdam die jongen binnen zou halen. Ik herinner me dat op een moment een van de Amsterdammers nog even kwam buurten, Frese was het niet en ook de coach niet, maar durf niet met 100% zekerheid te zeggen wie het wel was. Daar gooide ik 'het balletje Gipson' wel naar op, maar ik geloof niet dat hij veel sjoege gaf... En toen niet veel later bleek dat Gipson inderdaad naar Amsterdam kwam was ik daar dus dik tevreden mee...maar dan moet je altijd toch nog maar afwachten hoe zo'n keuze uitpakt...
Nou, niet verkeerd dus; Teddy Gipson werd niet alleen een goede en spectaculair spelende speler in de hoofdstad, hij bleek ook zo'n Amerikaan die jaar-in, jaar-uit beter werd en lang bleef. Op een gegeven moment kwam hij -als ik het me goed herinner- zelfs in aanmerking voor naturalisatie, en zou daarmee een speler voor Oranje hebben kunnen worden. Dat kwam er helaas niet van, helaas...omdat ik denk dat het Nationale Mannen Team er met hem stukken sterker en kansrijker op zou zijn geworden... Het ging niet door omdat de sponsorsituatie in Amsterdam drastisch verslechterde, en de sterspeler 'dus' naar groener weiden vertrok...
Ik vind het om die redenen dus een buitenkansje om hem op gevorderde leeftijd nog een aantal keren in Nederland in actie te zien. En ik hoop dat hij kan bijdragen aan het nemen van een volgende Internationale Drempel door Donar.
AART DEKKER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten